ՍԵՐՈՒՆԳԻ
ՎՐւՈՒԹԵԱՆ
ՀԱՄԱՐ
1–
ԿեԴՐ–
1ԼԱՐԻ2
մՍՐմԻն մԸ
Ազգա սլաՀ ւզանմ ան
Հարցը
գռ րծնական
Հողի
վրայ
գնեչոլ
Համար,
Հրամայական
անՀրամեչ -
աուէմիլն
մ՜ըն է կաղմ ե է կեգրոնական
Վարիչ
Ա ար–
մ ին մ ր , սե րաօ րէն կասլո լած
Հա յաչաա
ե րկիրնե
րու
ւէարիչ
մ արմ իններու
Հեա ;
կեգրոնական
Վարիչ
Ա արմ ին ը սլէտք է րաղ
կանայ առ առաւե լն
12
անգամներէ
,
ընտրուած
իրաւագէտ փաստա րաննե րէ , գործի
մէք եփուաե՜
առեւտրականներէ
եւ լուրք
մ տաւո րականնե րէ ;
Այսսլիսի
ումեղ
կազմ մը փստաՀութիւն
սլիտի
ներ չեչէ Հայ մողոփոլրղին
, որ սլատրաստ է միչտ
քա լե լու , եթէ
իր առա
քնո րղներր
իրեն
արմանի
ՐԱան :
՛Րանի ռր մեր նռր սերռլնգր
արմանաւոր
կեր
սլով ղա սա իարակե լռ լ Համար
մեծ
գրամագլոլիւի
մը պէաք կայ, կեգրոնական
Վարիչ
Աարմինին
առա
քիւն՛ պարտականութիւնր
սլիաի
րլ լա յ
/."՚՜Ր^
կերպով
ույւոլմնաս
ի րե լ չրքապատր :
Ա եր
մ էք պակաս
չեն Հա յրենասէր
մ եծաՀ ա -
րռւստնյեր , որոնք յետ
մաՀու մեծագումար կտակ
ներ կր թողուն
ազզային
այս կամ
այն
ձեռնարկին
Համար : ք^այց չատերր
չեն գիտեր
թէ որո՛՛նք են
ազգին անՀրամեչտ
պէտքերր
տ
Այս աչփւատանքր պէաք է ստանձնէ կեգրո —
նական Վարիչ
Մարմինր։
Ան իռ
ներկայացուցիչ–
նե րուն ձեռքով
պիտի լ
ո
ւս ա
լո
րէ
եւ
վնորղէ
ապաղաՀայ
կտակարարր
, որպէսղի
իր
կտակելիք
գում արը յատկացնէ գաստ իա րակչական
գործին
,
եւ կամ արգիական
Հայ վա րմա րան ի
մ ը շինու -
թեան :
՛Րիչ չէ
ի^ի՚֊Ը
Է՚"ՐԳ
ո մեծաՀարուստ
Հայե -
րուն , որոնք
կամ օտար ամ ուսնո ւթիւն
մ ր կնքած
են , եւ կամ անզաւակ
են : կան
ուրիշներ
ալ, ո -
րոնք ղանաղան պատճառներով
Հեռացած
մեկոլ—
սացած
են Հայութենէն :
Գլէսոլ պտոյտ
կր պատճառեն
Հայ
տաղանգով
ե ւ Հայ քրտինքով
շաՀոլած
այն մեծ
զումարները,
որոնք վերք ի վերքո
յ կր նետոլին օտար
զրսլան–
ներոլ
կամ պետական
արկղներու
մէք
ւ
Աչքիո
առքեւն է ^Այսօր^ի
մէկ
խմրագրակա–
նր,
որ իրեն
նիւթ առած է ((.Հայաստանի կռչնա —
կ»ի երկու ուչագրաւ
լռւրերր
։
ԱՀ ա առաքին
լ"՚–րը
՜
« Տառա քացած
աարիքի
մ էք , մէկուկէս
մի -
լիոն տոլարի տիրացած
զմ բա խտ
ազւք ա յին
մ ր
վւակեց իր աչքերր
լալիտենապէս
, անմուռանգ
ել
առանց զաւակի : Ծերունի
կինր , օտա րուՀ ի
մ ր,
տիրացաւ
Հարստութեան
մ եծագո
յն
մասին • • •
ինչո՛՛ւ քանք մր չրնէինք
մենք երբ մարգր
ողք էբ՛՛
ինւչո
՚՚լ
անոր սրտփն գուռը
չզարնէինք, գէթ մաս—
նիկ
մը ապաՀովելոլ
Համար
մեբ անթիւ կարօ -
տութեանց
• • . ;
"
Հ Ո՚-րիչ
Հայ
մ ր,
մ իքակ
կա րռզռ ւթեամ բ ,
քառասուն
տարուան
Հ
ալա
քած ր
40.000
առ
լար
ձգեց ամերիկեան
կրթական
մեծ
Հաստատութեան
մր որ բազմաթիւ
միլիոններու տէր է արգէն։
՚ • •՝»
մինչւլեռ
մեր Հայ գպրոցնե
բն ու Հայ
մանկտիք
Հաղար անգամ
աւելի պէտք
ունէին
այգ
40.000/՛^՛ ,
եւ նուիրատուն
ալ Հաղար անզամ
աւե
լի
խորունկ
անուն մր փո րագրած
պիտի
րլլար իր
աղղակից
մատաղ
սերունգի
սրտին
մէք»։
Ասոնք գիպուածական
լուրեր
են ռր
երրեմն
մեբ ականքին
կր Հասնին : կարելի է
լնգարձակ
ցանկ
մր կազմել
Հնգկաստանի
այն
մեծատուն
Հայեբուն
, որոնք
միլիոնաւոր
անգլիական ստեր—
լիններ անՀա չիլ նետեր
են անգլիական
գրամա -
տուննե բու
մ էք , անգամ
մ լն ալ գուբս
չՀանե
լու
Համ ա ր զանոնք : Եւ ասիկա
անո բ Համ ար
, որ ա
յգ
մեծաՀաբռլստներր
կամ կտակ ըրած
չեն, ել
կամ
եթէ
րչւած են , պակասաւոր
ձեւով
րրած
են : Ո -
րով
օրէնքի
առքել
ում ունեցած
չեն :
Գո բծո ւնէ ութեան
ինչպիսի
լնգարձակ
գաշտ
մր կր րացուի
նոբ կաղմ ուե լիք կեգրոնական Վա
րիչ
Մ արմ ինին առքեւ
, մ անաւանգ
որ
խրատուած
է անցեալի
տխուր գասերէն :
Ա խալ
մ եկնոլթիւն
մ ը տրուած
կ՝ ԸԱա
յ ,
եթէ
կարծուի
թէ
տ յգ Վերին
Ա արմ ինը
խափանարար
ում մր պիտի գառնայ
Հ՛ Ր. Ը՛ Աիութեան :
ԸնգՀակառակն
, աւլնիւ մրցակից֊
մը
պիտի
գառնա
յ , ոբովՀետեւ
աւելի
լալ է երկու
ձեռքով
գործել
քան մէկ ձեռքով,
աւելի լալ է երկու
աչ
քով տեսնել,
քան մէկ աչքով ;
Եթէ
այսչափ
երկարօրէն
ծանրացայ
ազգա -
պաՀպանման
Հարցերոլ
վրա
յ նպատակս
էբ ցո յց
տալ
որ երր ազգ
մր գագրի մաաւորական
ղա -
սակաբգ
մր ունենալէ
, կը նչանակէ թէ
մարմին
մ ր կա
յ առանց
Հոգիի
, առանց
մ աքի
ել առանց
սրտի
է
Րա րերախտաբար
, Ա փիւռքի
Հա յութեան առ
քեւ կանգն ած է մեր նորաստեղծ
Հա յրենիքր
, որ
օր րսա
օրէ կր ծլի ու կր ծաղկի,
ոչ միայն
նիւ–
ԳՐԱԿԱՆ ԳԱՏԱՎԱՐՈՒԹԻՒՆ
ՄԱՐՍԷՅԼԻ
ՄԷՋ
Հ 3-Գ– Պոմոնի «Զաւարեան»
ենթակոմի -
տէի կազմակերպած
ղրական
երեկոն
ունեցաւ
ան
նաիսրնթաց
յաքողութիւն
մր; Հոծ րաղմ ութիւն
մր
լեցուցած
էր սրաՀրւ
Բեմին
վյւայ,
իրենց
աեղերր
գրաւած
է ին գատական
մ արմնի
անգամներր
,
ինչպէս
նաեւ
ամ րաս տանոզ եւ պաչտպան
կող -
մերր : Պատերր
ղա րղա բ ո ւած
էին
նիւթին Հետ
առնչութիւն
ունեցող
եւ այղ չրքանր խորՀրգա -
նչող Հայգուկներոլ
նկարներով :
Գատական
մարմնի նախագաՀ
Պ– Ա– Ր՜էրղի -
պա չեան կաբղաց
գրքին
Համ առօտ
րովանգակու–
թիւնր,
որ ծանօթ է առ Հասարակ
մեբ մտաւորա
կան գասին : Աւելորգ
չենք նկատեր
Համառօտակի
ծանօթացնելու
նաեւ «Յառաք»ի
ընթերցողներուն
։
Կ–Զարեան
իր նիւթր աւլած է Ո՝ոլբէնփ
ՀհՅեղա -
վւո իսա կանի Յուշե րէն» : Գէպքր աեղփ ո ւնե ցած է
ուրեմն իրապէս : Զարեան
ղայն մշակած է եւ
մեղի
տուած
մարգկային
յուզիչ
ողբերգութիւն
մը։ ՝
Այսպէս , Աասնո յմէկ
ղիւ֊ղին՝
Տատբագռմ
ի
մէք
կ՛՚ամուսնանան
Յովանր
ել Ա անան :
Հարսնիքի
ամէնէն
մէկ ուրախ
պաՀռւն , Հայ ձիաւոր
մ՛ը կու
գա
յ լուր տալու
, թէ Բիւբտերր
եկած
են
գրացի
գիւղր
եւ աղքիկ վւախցուցած
:
«Պատրաստ
կե
ցէք եւ գիրքեր
բռնեցէք»
կ՝ր"է ու կր սուրայ
միւս
գիւղերն ալղգոլչացեելոլ
: Բա բե բա իստա րա ր կբ
խնայուի Տատրագոմր
այս անգամ : կեանքր կբ
չալ։։։ւնակոլի
Հոն։ : Ամեռբ
կ՝անցնի
... Գարնան
Յովանբ կր Հերկէ իբ արար,
մինչ Աանան
զբա -
ղած է տան գործերով։
Ե՛– աՀա ամառր,
յետոյ
աչունբ : Հունձքր կբ զիզուի
արտերուն
մէք ; կա–
լր կամնւոլած
, ցորենը
սլատբաստ ,
գիւղացին
ցնծութեան
մէք է : Ուբաիսութիւն
եւ պար ;
Այղ
օրերուն է որ
զի՚֊զի
Հրապարակին
վբայ
կ՛՚երեւին
Շէ յիո էն
զինե ա լ խումրերր
եւ կր
Հ րա -
մ՛այեն՝ անցեալ
աա բուան
նման րեռցնել
անասուն
ներր ել Շէյխին
բամինր
տանիլ
լեռ։ Յովան
կ՝ոլ–
զէ
րմ րոստանա
լ այս անա րղա ր ո ւթեան գէմ եւ
գիւղին
ծերերր
Հազիւ
կբ ղսպեն
զայն :
Յովան
ամ բո՛ւք
՛լ իչերր
է^անց լնէ
անքուն
։ Որո չում ր տբ–
լած է եւ առտուն
կանուիս կր րարձրանայ լեռ,
միանալու
ֆէ տա
յինե բուն
։
Այմմ Աանան
մինակ
մնացած է ։ Լուր
չունի
իր ամուսինէն
եւ չի գիտեր
թէ ան "՚^ղք է թէ
մե
ռած։
Ոչ մէկ
այր մարգ կբ մօտենայ
ֆէտայիի
կնոք։
Երբեմն
ծերուկ
քաՀանան
կուգայ
մխիթա
րե լու ղա յն եւ տեղեկութիւններ
տալու
անցած
գաբձածի
մասին։ Աանան սակայն կր ձանձրա -
նայ, ծարաւ է սիրոյ
եւ կր չարչարուի
իր միսե -
բուն
մ էք : Օր
մ բ, անտառին
մ էք կր լսէ Բ իւրտի
ձր երղր եւ յափչտակոլած
կբ մնայ
տեղւոյն՛
վր—
րայ։
Բիւրտր
կ՚առնէ
զայն եւ կր փախին
միասին։^
Լուրր կբ տաբ՚ածուի
չուտով
ել կը Հասնի
մինչեւ
ֆէտայինեբուն
ականքր։
Լեռնէն
կ^իքնեն
խումր
մր Հայղուկներ
եւ իր տան մէք կր սպաննեն
Բիւր–
ար,
իսկ 1/անան իրենց Հետր առ՛ած
կր րարձրա -
նան։ լեռ ։ Ֆէտայինեբուն
մէք է նաեւ
ամուսինր
,
Յովանր
։ Հոն կր գում.աբեն գատական
նիստ եւ
Աանան
կր գատասլաբաեն
մաՀուան,
վճիռր
գո բ–
ծագրե
լի իր իսկ ամ ուսնո
յն ձեռքով
։ Յովան կր
գոզա
յ , բա յց ե ւ ա յնսլէս կբ մ խէ իր սուրբ
անո ր
սրտին
։
Արգ,
Յովանի գոբծածր
ոճի՛՛ր մլ^ էր * ^է աբ–
ղարոլթեան
արարք։
Ամբաստանող
կողմր,
յան–
ձին Պ– Պ– Տի՚լրան
Թա ղոյեանի եւ Մ աբտիբոս
Թա՛չճեանի
կր նկատեն
ոճիր։ Պաչտսլանող
կողմր,
յանձին
Պ– Պ– կարապետ
Փռլատեանի
եւ
Յ՚՚վՀան–
նէս Տ է օքմ էճեանի , կր գտնեն
տեղին
ել աբղար •
էէքօսքր ամ բաստանողեերռւնն
է։ Պ՛ Տիգրան
Թագ՛՛ յեան չատ լո՚֊բք փաստա րկութեամբ
ե. գիբ
քէն
մ էքրերոլմներով
աչխաաե ցաւ գատա սլա րտե
լ
Յովանր
ել Աանան Հռչակե
լ անմեղ
ւ
Ծ՚"նրայաւ
Յովանի
անՀետացումով
Աա\անի
լքման, սպաա -
ման եւ Հոգեկան
ապրումներուն
վրայ
եւ գատա -
պաբտեց
Հանրային
կարծիքի քարացած ղաաաս ,
տանր, Յովանի մեղապարտ
լռութիւնն
ու մարգ^
կային
անձի Հանգէպ
արՀամարՀանքր։
ԱյնուՀե -
տեւ
լրացումներ
բրաւ
Պ– Մ– Թաչճեան,
նոյնքան
ումեղ պաչա պանս ղականով
մ ր–,
•
Այս տողերր
՚էր-՚ԼՐ^
,սմբաստանութեանց
, րս,^\
էութեան
պատասխանելէ առաք անցաւ իր մե
զաղրականին
։ - « Լ՛՛եց ի Պ • Թաղս յեան , ձեբ\
ամ բաստանո
ւթիւնբ։
Գուք գրականութիւն
ըրիք
Ղ
մինչգեռ
մենք այգ կինբ անմեղ Հռչակող
՚իաստեբԼ
կ՝ ուզէինք,
ինչ որ չկրցաք
տալ։ Ե" գիւ՚լացի
եմ ^
եւ ամրողք մանկութիւնս
անցուցած
եմ արեւմտա՛
Հայ
ղիւղին
մէք, չրքապատուած
միեւնոյն
թչնա^
մինեբով։
Լսած
եւ ականատես
եղած
եմ չաա մբ
ղէպքեբու,
որոնցմէ
մէկր
կր նկարագրէ
այս գիր
քր։
Այգ ՚լէպքեբու
գէմ
րնգվղելու
Համար է որ
ծնած
են Հայ
յեղափո իսականնե րր ։
Աբղարեւ
սուրբ
էբ այգ
կոիւը։
ԱՀա
այգ աՀեղ
կռուին
մէք,
Հայ կին մր, ֆէտաքիի
կին մր, փախած է մեր աւ.
րիւնարրու
թչնամիին
Հետ,
իբր միակ պաաճա -
ռաբանութիւն
ներկայացնելով
իր
մարմնական
սէրր։ կարծես
միայն
ինք սիրել գիտէ եւ ոչ իր
նման մեբ Հաղարաւոր
Հարսներն
ու
"՚ Գ^.1՛ էն ե րը ։
ինծի Համաբ
Հաբցր վիճա րան ւ< ւ թ իւն չի
վերցներ։
Յանցաւոր է այգ
կինր ։ Եթէ չէր կրնար
մ՛տածել
որ իր ամուսինր
լքած է ՛լինք ակամայ
, ղոնէ ծա
նօթ
էր այգ
չրքանի
մեր կրօնական -
բարոյական
րմ բռն ո ւմնւերոլն
եւ րնտանիքի
պատուի Հասկա -
ցողոլթիւննեբուն
։ Աեղաւոր է այգ կթ՚ր
մեբ ե -
կեղեցլոյն
ու մեբ լնտանեկան
սրբոլիմեանւց , մեր
Հայրենիքին
աոքեւ։ Եւ պէաք էր պատմուէր ա -
մենածանբ պատիմով,
ինչ որ եղտծ է »։
. կ , Փօլաաեան
եւս իսղճամիտ
վերլուծոլ -
մով
մր պատ կերա ցուց
՛լէ պքր
իր Ր"է" Ր կ՛՛ղմ ե -
Ր ո՛ի : Ա՛ ե լի րնգլա յնռւած
կե րպով ներկա յա ցնե լէ
վերք իր լ^ւկե բոք
մ տքերր
, յա յտարարեց •
« Աանան
կր վ՚աիսչի
քիւրտ
աղու մբ
Հետ
եւ կր յանձնուի
ան՚։բ,
իր մողովուրգին
ու ամուս
նոյն
թչնամիին
; Այս այն թչնամին
է , որ ոչ
մէկ
իրաւունք
ու սրբութիւն
կր ճան չնա յ ։ Անողոք
ե ւ
անգութ՝
կ*աււնւէ ռւրիչներու
քրտինքուի
չաՀ՛ուած
վաստակբ
, կ՝ առեւանգէ
աղք իկնե րն ու Հաբսեբբ
։
Այսքանր
կր րաւէ որպէսղի
աւքէն։ իսղճի տէր մարգ,
արձակէ
իր ւիճիռր, որ ւէ՚իայն Տատրաղոմի մեր
գիււլացի
մողովուրգին
ել .ահոր ամէնւէն պատոլա–
խնւգիր ղաւակնե բուն
, ֆէ տա
յինե բուն
վճիււլբ կբբ–
նայ
րլլալ։
Շնացեր է այղ կինր, ոբ ամէն
սրրոլ–
թիւն ոտնակոխ բրած,
1լ երթայ
գոՀացնելու իր
մեղաւոր
մարմ ինր,
զազիր անծանօթի
մր Հետ ։
« ինչո՞ւ
այս գա
էոա
։ի ա րո ւթ իւն բ ուրեմն
այ
ոօր,
60
տարի Հեռացած
՛սյ՛լ չրքանէն,
ինչո՛՛ւ
կբ
վերաքննենք այգ վճիռր : ՈրովՀետեւ
քաղաքա
կիրթ
մողովոլրղ
.մրն ենք ել կբ փն՚տռենւք
ճրչ - ՝
մարտոլթիւնն։
ու արղարոլթիւնբ
ամէն։ րանի
մէք։
Կ՝րնգոլն։ինք
։։ր բացարձակ
ճչմա րտո
լթ
իւններ
չկան
եւ մարղկային
արարքնւերր
ունին միչտ
զա
նաղան երեսներ
, պէտք է Հետեւաբաբ
քննել բռ
ւ–՛՛
լորր ազատ անկռզմնակա
լութեամ բ լաւագո
յն
ճչ–
մարտութեան
Հասնելու
քանւքով ։
« Գէպքին
մէկ
եյչեսբ
միայն։
ցոյց
տրուեցալ
ձեղի մեբ Հակառակո րգներուն
կողմէ , կ՝ոլզեմ
ես
ալ պաբ։լել
միւսբ ել յետռյ
ղուք գատեցէք
»։
որովՀեաեւ
մամանակր
կարճ էր, Պ–
Փոլատեան
ծանրացաւ
ամրաստանութեանւց
քանի
մր կէտե -
բուն
վրայ։
« Նաիս ուզեցին
Հասկցնել
ձեղի
թէ
Աանան չէր սիրեր իր ամուսինր,
թէ գմբաիստ ա–
մուսնութիւն
մըն էր այգ եւ թէ բռնի
^Հա՛ Հա՛»
րսել տուին
խոր,սնին
առքեւ։
Աման վարկածներ
են
ասոնք ։ Եթէ այգպէս բԱար, մէկ տարի
չէբ ապրեր
իր ամուսՂոյն
Հետ
ել մամանակ
ու -
նէր՝
իր ամուսնոյն
6
աարոլայ
բացակայութեան
րնթացքին
փախելու
այգ
գիւղէն : Աենք կ՝ րսենք
որ Աանան փախաւ
Բիլրտին
Հետ,
մինչ պաչտ -
պաններբ
կ՝ոլղեն
Հալաա
՚սցնել,
թէ
առեւանգուած
է եւ յօմար կամքով
չէ գացած։
ԱնՀիմն է այս ա–
թական
չինա բա րութեամ ր ,
այլեւ
՚դապէ՛
մտաւոր եւ իմացական
գետնի
վրայ,
առաքնոր -
ղուած վաստակաւոր
գիտնականներէ
, աբտագրե–
լով գրական
այնքան աբմէքաւոր
գործեր ;
Այս մխիթարական
եչ՚եւռյթին
տռքեւ,
ան —
Հասկնալի է ս։ յն յոռետես
յա յտարարութիւն
ր ռբ
կր լսուի արտասաՀմ
անի չատ մ բ Հայ բե րաննե -
բէ •–֊^ « Մեղք է ումեր սպառել,
գատապաբտռւած
ենք ուչ թէ կանուխ
ձուլուելու » ։
Մ ա յր Հա յրենիքի
ա յս խրախուսիչ
օրինակէն
վերք, արտասաՀմանի
գիտակից
Հայերուն
կբ մր—
նայ գուբս գալ իրենց եսասիրական
սլատեաննե —
րէն
, լծուիլ ,
եռանգոլԱ
ա չխատանքի
,
փրկելու
Համ ար րիւրաւո ր խոստ՚էնա
լից Հայ
մ ան՛ուկնե
րր
կո բուստ
ի ճիրաններէն
:
իսկ այն Հայերր,
որոնք կր
նախր՚նտրեն
փակուած
մնա լ իրենց
ոսկեղէն
պատեաններուն
մէք, ձեռքերր
ծալլած,
եւ կոբսուելոլ
գատա -
պաբտուած
ենք»ի
յուսաՀատ
աղաղակներով
, ա–
նոնք պէաք է րնգունին
այն նախատական դատա
վճիռր
,զոր
1861/Տ՛,
եւրոպացի
ճանապարՀոբգ
մր,
կը նետէր
Հա յոց ազգին
երեսին
է
֊ " « Հ ա յ ե ր ը ,
կր ղրէ այգ Հեղինակբ
իր ղե -
կռլցագրին
մէք.
Վտարանդի
եւ
թ ա փ ա յ լ ի կ
ազդ
մ ը , անԽայրենիք ես անապաստան »՚.
Այս Հե՚լինակբ
միակ չէ իր տեսակին
մէք։
ԱյԳ
թուականէն
վերքն
ալ,
Հայութիւնր
իրրեւ ազգ
տակաւին
ան։ձանօթ
էր Եւրոպային
։ Եւրոպան
կբ
ճանչնար
միայն
կ. Պոլիսր,
ռբ թրքաՀայ
մողո -
վուրգին
կեգրոն - ուղեղն
էբ։ կբ ճանչնար
մի -
էբր
3/՚Ր"՚–Ց"՚ն
վաճառականներու
Հրէատիպ
Համայնք
մր՝ ոբոնց Համար
ուրիչ
բան։
գոյութիւն
չունէր,
բայց եթէ
իբենւց նեղ, անՀատական
չա–՛
Հերբ։
Հբեանւեբուն
սլէս Հայրենաղոլրկ
, եւ անոնց
պէս՝ տաբաւլիր , թավւառական :
ԱչխարՀի
վրայ
կա՛՛յ Հայ մբ, ոբ ուղէ ստո -
րադրել
այս դատավճիռր ;
Եթէ
կայ , թող մէքտեղ
ելլէ ել
Հրապարակաւ
արտա յայտուի :
Հ– ԱԱՀԱԿ
ՏԷՐ
ՄՈՎԱԷԱ^՚Գ
( Տ ե սուչ Սէւ1րի Մուրատեան վարժարաւնի)
(Վերշ)
Fonds A.R.A.M
