Ֆ՚սոլսսւ
, ծերութեան
մէք , Հոգին ծախեց սա՛
աանա յին՝ ե րիաասա րգան ա լու. ել
արմա՚ևանալոլ
Համար աչթւարՀի1լ ւէայել^երուն
, որոնցմէ
գըր -
կ-ուած էր թրելով
գիրքերուն
մէք։
ժիա
աոլրեցալ
այգ
վայելքներր։
Ունայնութիւն
աեսաւ։
Ունայ -
նութիւնր
նաեւ գիրքերուն
մէք։
Այսսլէս,
ունեցաւ
ւչ աժան ճակաաագիր
ւէ ր : ԱրՀամարՀեց
եւ
սիրեց
կեանքր։
ԱրՀամարՀեց եւ սիրեց
իմասաոլթիլնւր
գիրքերուն
: Աղաաամիտ
էր : էգալ մեծ վարանող
մր ,
Հ ակա
ս ութիւններր
տեսնող, մր, րանի
մլյ
չկասլուող
մեծ
իմ ա ցա կան ո ւթ ի ւնր : Որ յաղթա —
՛հ II։
կ ր յա ղթ անա կ^և է ղո ր նմ ան մարղիկ կր տանին
ամլութեան
ել անձնասսլանութեան
վյ՚տյ : Ասլրե–
ցաւ
եւ
չարւււնակեց
ղրել երբ, Հալածուած
գուբ -
սէն , վախերու
եւ
գողերու
մ՛էք
մերթ,
յանձ -
նուած՝
գինք տյրող
ղղքոլմնեբու
,
ղաւաճանուած
էր
ն
աեւ նե բսէն՝
իր իոկ իմ աս տութեամ բ : Տո -
կաց :
ԶտրՀու
րելին , իսղճմտտնքով
եւ
ղիաակցոլ -
թեամ բ եղած
ներքին ա յղ գաւաճանութ
իւնն է ոբ
Հոգին կրղնէ իր
եւ
աշիւարՀին
անՀ ե թե թո
ւ
թ ե ան
առքեւ : Գիտնալով
Հանղերձ թէ իրաւունք
ունէր ,
Պրոմ՚էթեւս
, կ՝արՀտմարՀէբ այգ իրաւունքն ալ ։
կ՚ուտէր
աբծիւր
• • •
X
Լեոներն
էի տարի մր, աբձակոլրգիս :
Գերին էի ա յգ լե ււնե րուն՝ որ ցերե կր ուրա -
խութիւն,
կեանքի
սէր, սլայքարի կորով
կուաա
յին , ՚ւիԼեբր
աԼձկոէ
թեան
մէք կր նետէին
ղիս :
Գիչեր մր կր ճղմոլէր
սիրտս։ ատ մինակ կլԼ
ղղայի
ղիս սենեակի
մր մէք որ Օաաբ էր է
Ա
ղձալաԱքա
յին կե րսլա րանքնե ր կ^երեւա յին
Հեռուն
:
Ա^՚սլե րր կ՝ ան ցնէ ին
յառն՛ող
մ եո ե լնեբու
սչէս։ Կր լսուէր
^րվէմի՛ մր միւորբ։
Գեւեր
ու
վի–
շասլ՜Լ ե ր կրթտվւաւ, է ին լո ւսն ին տակ : Վե չ՛քին
դատաստանն
էր կարծ էք :
Ալ
լուս ինր ա..
՛յեա
լ , շատ Հին ե րքանկու
թիլն
մրն էբ ուրկէ սքաւլ լ"յո մր կու՚լաբ
այլեւս
միայն,
ու
ւլւլքք
։լմներ
կ՝արթնցնէր։
Անցեալէնւ եկալ
՛իրս -
վւրս՚ււք
մր՝,։ էր իսսւչ՚շափր ՚քօտակայ
ծառս՚իսիտ
սլարտէղին
: Անուչ էր եւ իւռսվիչ : Հոսում
մրն էր
ղա
՜ւձերու
եւ կր տխրեցնէր
՛լիա, իր
Հոսումով :
^Լ՛
յ1՚ձ^1՛
յ՚՚յ՚՚^ք ՛՛՜ր ՛՛՛ւ 1.^"՚յ/՛՛^՛ ՝ անՀետ՚սցած
ղէմ
քեր , ուրաիսոլթիւններ որ ց՛ու ու դառն՚ու
թի՛լն
բերած
էին։ Կր լսէի տրտւււնքր
ինէ յուսաիսաբ
Հո–
ղիներուն :
թռչուն
՛քր սարսավւի
ճիչ մր արձակեց
յան -
էլարծ : Ա՛լի ալո լ՛մ , աւլե չ՛ս ա՛չ ին ձա յն մր
մարգ -
կային աղաղակին
նման : կր Հնչէր
ումպին ար -
թրնց՚ւ. ելու
Հ
էսմա
ր կա րծ էք իսղճմ տանքր աշիսար -
Հի՛ն՝ ղինք Հալածող,
սաՀմոկիչ
չարիքին
աոքեւ :
Ծեծելով
թեւերր,
անկարող
վւրկուելոլ
ղինք սեղ–
մող մ՛աղի լնե բէն , նեաուելով
ճիւղէ
ճիւղ , Լչառչե–
լուի տերեւներուն
ոլ՛ կր փրթէին
եւ
էլիյնայի՚ն ,
մ աքաոելուի
իր գո յութեա՛ն
Համ ար , իր
սչւլտիկ
սիրտր
կր
սլ՚ստռէ ր՝ Լսելի ՐԱալու
Համ ա ր : Բա
յց
լուռ կր փա լլէին լուսափաււ սլատո լՀաննե րր բու
մարանին
որ կր գտնուէ ր սլարտէղին
ի՛՛՛րր եւ կառ
քերու
լոյսեր
կ՚անցնէի՛ն
աստւլե բու սլէս
Հեռաւոր
ծառեր.ուն
մէքէն :
Տ կա բացաւ ՀետւլՀետէ
ձա յնր : ինքղինք
սչա չտ
սլանե լէ գա՛լ րած , ղինք իր բո յնէն
Հեռացնող ,
քաշկռտող.
Հարուածող
ել
արիւնող
կտուցին
յանձնուած
՚լոՀի
մր ումասսչառ
.ողբն էր
միայն
այլեւս այդ ձայնր.
Որ
, սլաՀ մր ՛իեբք,
սսլառեցալ
բո լո բովին : ինկան
քանի մր տերեւներ
եւս : Ան -
շաբմացան
ծառերը , չա բո ւնաԼլե ցին իրենց իսար -
շափր : Հալածողր
խո յացալ
յանկա րծ
ճիւղե րէն
գՈլրս
թեւե բու
Հղօր թափաՀարումո՚ի
, րաբձրա -
ցաւ. Հեռացաւ
դէսլի
մղձալանքային
լեռնեբր՝ ե -
ղերական
կրկոոց
մր ձղելաի, եղերական
ու
տր -
խուբ , րո՚լոքելոփ ու տբտնքալոփ , սիրելոփ կար -
ծէք իբ ղոՀը
1
X
ԱաՀմոկիչ էր։ կարելի չէր դիանալ թէ ո՛^ւր
կր սկսի
իսղճմւ֊ւոլթիլ՚հր
ել ո՞ւր կր փեր քանտ յ :
Հալածոդը
կ՝արդարանաբ
իւր քաղցով
:
Հալածոլո–
ղր Հալածող
մր ե՛լած էր ի՛ր կաբղին :
ինչպէս
ատել , ինչպէս
ղթալ
• . .
ԱաՀւՐո
կիչ
էր։ Հալածո՚ւ
մր եւ Հալածուող
մր
կայ մ/.ր մէք։ Ու բարի է
չս
՚րիքբ
որ
դեղեցկու -
թեւսն կր
աանի
մեղ։ Անոր Լլր պարտի՛նք էէ ե ր վսեմ
՚լգացումները։
Նարեկացին
մեծցաւ
ի"՚քղ1՚նք
բղըկ–
տեչով եւ անոնէք ոո եր
միւ
^թարուին
անով եւ ու–
րիշ^՚ե բով , արուեստի
Հո յա/լապ է քեր ով , ա չգ
Հա–
չածող՛էն կր պարաին
իրենց
յոլղումն
ու վա
քե
լքր։
Ա աՀմոկի
՚չ
..է ր : Աեր նաիւաս իրո ւ թիւն ը կ՝եր -
թայ
միշտ րաղէին ու արծիւին՝ ոբ ի, պաաուի
են
միչտ, գարերէ
ի վեր մաբղոց
դրօշակներուն
վրաք
եւ տաղերուն
մէք։
Ո՚֊մ մր, ան՚էթոլթիլն
մբ սլէտք
է Հասնե
լոլ
Համաբ ղեղեցկութեան
, նոյնիսկ
սրբ -
բութեան :
Արծի՛՛ւ,
աւելի նոլաղ վայրագ պիտի չրլ -
լա՛՛՛ս, կր Հարցնէ
Պր՚՚մեթեւս ,
— Ոչ , բայց կրնամ շատ գեղեցիկ
ԸԱալ^յ ^^^^^^
« Յառաք Ֆի \ ել ՛ձ Յուլիս
թիլերովը
տրուած
էին ղոյգ մը գրոլթիւններ՝
սիրելի
բարեկամ
իս
Նարգունիի
կողմէ :
Այնտեղ
Համ ադրո ւած
էին կա խօ րրան ի Հոմա–
նիչ բաղմաթիլ
բառեր,
մեբ լեգուին
մէք :
Ատոնցմէ նախ «.Յակոլր2^ի–^ կամ
«Հակուբքի»
ձեւը գնելով
ամէնէն առաք, բառգիրքեբու
մամ՛ա–
նակադրոլթեամ
բ , կ՝րսոլի
վս տո ւդա րան ո ւթիւն
ը
անծանօթ»
, «ստոլղարանութիւնը
կը մնայ
ան -
լոյծ» :
Իրապէս
վաղուց
իմ ականքիս
խորթ
Հնչած է
այգ բառը : Գաւառականէն է անցեր գրական
լեղ––
ուին մէք, բայց Հայերէնով
չի րացատրոլիր
: Հ-ով
թէ Տ—ով ուգգաղրուած
, իր
հակ
կամ
յ Ա 1 կ ,
կամ
հակ
նախավանկին եւ
Ուրջի
վերքավանկին
մէք ,
ան կը Հնչէ օտար։
՚կտրսկաՀո՜տ է իր Գ—ով կամ
ԵԸ-ով :
Արղարեւ Պետրոս Բէրէսթէճեանի
« ^ 1 0 ^ 6
Բհւ–
1313ցւզսշ
տէ
Լ^x^^օ§^&թհ^^սշ
ճ ւ տ շ ո ւ շ ո ո շ »
անուն
րւսոգիբքին
մէք՝ կր գտնենք
ՅակոԼբջի
բառին
դէմ՝ <ձպրսկ.
հալՈւչիԹ»
բառը,
հ31օ.Ո^ՕԱէ ,
6ՏՇ31–
բօ16էէ6
Հոմանիշերոփը։
կասկած
չկայ,
ուրեմն, թէ պարսկերէն
հա -
լ Ո ֊ չ / ՚ Տ ՛
բառն է որ, աղաւաղուած,
եղեր է՝ մեր
դալառակէսն
բաբ բառնե բէն
մէկուն
մէք՝
յա կ ո ւ ր –
: Լ եւ կ տառերը չաա շուա կը չփոթուին
իրա
րու Հետ :
•• Լալ է որ թնալ չդործածենք այգ օտարամուտ ,
օտարաՀունչ
յա կ ո ւր ջի
բառը։
Հայերէնի
մէք բա՞ռ
կը պակսի իբր Հոմանիչ այգ
բառին։
Նարգունի
Հոն արդէն չաբած է
բաղմաթիլ
Հայեցի
րաււեր , կախօրրանին
իրր Համաղօր , քա–
ղել՚՚փ
տւղուտծ
բաւ՛ աբաններէ .
Ծանտրմտկ,
ճճռնիկ , ճռնօրիկ , ^օլօրիկ ,
^ ՚ * / ՛ * / / ՛ ^ 1
ճօճօլիկ ,
հալր|նջ
(անկասկած
պարսիկ
հալուչիԸ
բառի՛ն
մէկ
եղբայրր)
, ճինճեխ,
ճիէնքաղ, քոլկի , չու,
նանիկ,
չխչիկ,
ճոգչիկ,
կտղնքուկ
(ուղղելի՝
կահ1նքոլկ) ,
ճինքի , ճղօրրան , ճ՚լոբտիկ,
ճղոբ, ճղոբւոց , (այս
՛երեքր
ու՚լ՚լելի
ճղՕրտիկ ,
ճղՕր ,) ,
ճլորթի,
ճ՚լՕր՚՚ց
, ճլօրգ, տատանոց , ճօճանոց ,
ճօճք,
ճորճ որ (ուղղելի՝
ճՕրճԱբ), օրո ց չուան , կախո —
բոցք
(ուղղելի
կաիսՕրոցք)
ել վեբքապէս
կախօր -
րան :
Վերի րառերէն
՜&ղօր/
մասին՝
կաբեւոր է բա–
ցաարութիւ^ն
մր։ Շեշտեցի թէ՝ ճղՈրր Ոով սիսալ
է։ Պէ՚ոք է ճշդագրել
ճղՕր,
Աով։
Նարդունի
կ^րսէ Հոն՛
«Այս
բառացան1լէն՝
ոմանց
ստուէլաբանոլթիւ1ւր
անծանօթ է ինծի
։Մէկ
մասը՝
իրենց կաղմութեան
մէք .ունին
Քիւղ
ել
Օ –
րօյւել
բառերր»
:
ճիչգ է, կախօրրս
/Լր
կր կախեն գէմ -
ղէմի
ղսէնաւող երկու ծառերէ , կամ ճիլղեբէ , ու կ՛օ -
րօրոլին
: Այս սչարադան՝
պարաէզ//
մէք
ցածլիկ
ճիւղե րէ կախուած
օրօրոց ի Համար է : Ա անուկը
ծառե բու
չուքին , կա խօ րրան ի մէք ղնե լով քնա -
ցնելոլ յատուկ է։ Երղր
՚Լկայ •
— Օրօ՜ր , օրօ՜ր , ի՛մ տըղէն ,
կախոՆհր է ծաււի ճրւլէն ,
Թափեր է ծիրան վ երէն ,
Ոսկի օրօրոց , մարցրրա է ծ ա ծ կ ոց :
Աչքի առքեւ բերէք"
ա յ զ ի ^
մէք, ծառե բու ճիձ
ղեբուն
ու տեբեւնեբոմն
մէքէն
ոսկի
արեւն
իթ,
մարդարտաչող
ցոլքերովն
ինկած ու
ծըփծըփիկ՝՝
կա (սօր րանին
ծածկոյթին
վչ՚այ , ու մէքը
մշիկ ,
մ շիկ քուն քաշող՝
վարգաթուշիկ
երախան ...^
Վասպուրականի
չքնաղ
բնութեան
մէջ :
Պարտէզ
եւ
ա յ գ ի
րսի երկու
աեղ, ոչ թէ
գաշտ,
ինչպէս որ կրկ՜եուած է Նարղունիի
՚լրոլ^
թեան
ր^^թ՚սցքԼ^ն։
կաԼսօրրանր
երբեք
չի
կաԼսոլիր
գաշաի մէք , այլ միայն ծառատունկ
այգիի կամ
պարտէղի
մէք։
Գանք Հիմա
ե ղ օ ր / ՚ ւ ՛
երկբորգ
նշանակոլթեա -
նր, ոբ իր կազմութեան
մէք ունի ոչ թէ
ճ ի լ ղ
Օ ր ր ե լ
բառերր,
այլ
ճ ե ղ ք ե լ
եւ
օ ր օ ր ո ւ ի լ
(կամ
ինք–,
ղխնքն օրրել)
բառերը։
Այստեղ
ճւլօրր կախուած է կամ տունէն
ներս՝
դեբանէ
մը, կամ այգիին
մէք՝ ծառի
մը Հաստ ոլ
երկարած
մ՛էկ
ճիււլէն :
ճղօբր
Բարեկենդանի
առիթով է ,որ կ
յայտնուի։
Հաստ դեբանէ
մբ կր կաիսեն
ա,քուր
պտրան մր, որուն վարի Հանղոլցուած
մասին մէք
տեղր կը զետեղեն
բաբձիկ
մր, կամ
աախտտկիկ
մը (ւվբան բստ կամս բարձիկ
ալ) : Կը նստին
մէք–
տեղ,
ոտքերր
կաիս։ Արկու ավւերովը կը
բռնեն
աք ու ձախի երկու
չու աններր։
Աքէն ձաիս ել ձա~
իսէն աք կր
ճ ե ղ ք ե ն ։
կը
բ ա ց Ո 1 ս լ ե ն
պարանները
,
ոտքով
ցունց կուտան , աւելի կր բաց,ատեն
(կը
ճ ե ղ ք ե ն ) :
Ա/ս կերպով առաք եկած չա՚իական
ւզր–
մ - թո։ լացումնեբովը,
կախօրրանը
կ՝աոնէ
իճանա Լլան թափ , մէք նստողը կր տատանի եա
՛ք .ու կր բարձրանայ
միչտ աւելի ՛Լեր :
Նոյնպէս
երզր
ճ ղ Օ ր ի
Ե՛ՐԳԸ
՛Լհ."*ձ ՚
— ՚ւ^ո՜ւհր ք ո ՜ ւ հ , ղարա՜ - դարա, -
Ես ելայ տա^նսի տարա,
(տանիքի
չափին)։
՝Ր՝ուհը ք ո ւհ, ղարա - ղարա ,
Ես ելայ
բ ե ՜ ր դ ի պ ա ր ա :
ճղօրի՚ն
Համաչաւի
ե բերումներն
ու բարձրա -
ցող - թռիչքներր
, Նարղունիի
դրութեան
մէք
յիչ
ուած
են կելսիոսի
անունոփ
«Օրօրումներր դա–
սալորոլած՝
աստիճանաբար՝
թե թեւէն
մինչեւ
սաս՚ոիկր»։
Որպէսղփ, րստ Պորտոցի
բմԼ՚չկին
յ՚ոնձնարարո,թեան
(անդ մաս),
«Արրելալ
մարմինր
նաիս օղի՛ն մեղմ ել անՀամար կաբոլաՕ––
ներոփ աբթնցուի
մորթին
զգա յնո լթ ի ւն ը , արա -
գացուի
աբեան
չրքանին
կչռո յթր »:
նւ ատոր բումական
ղաղտնիքր
ի՛նչպէս դա -
բերէ ի վեր ծանօթ է եզեր մեր
անգրա գ է տ
մա -
միկներուն,
որ յաակապէս
Բա րե կենղան ե ան ծան–
րամարս
սնունգներո՚Լ
լեցուն ստամոքսներր թե -
թեւցնելու
միքոց է ղարձոլցեբ
ճղՕրր,
երգի
թե
ւեր Հիւսելով
ա՜ւոր պարանին,
ու
ճ ե ղ ք ե լ ո վ
թ ա -
քու
աստ
առա
. . լ լ
լ լ , լ ,
-
ե
ե ո վ
բ ա
ցատելով
ղա յն , թո իլ բարձրանալ
յարկէ
յարկդ
տան ի՛քէ աւ ե լի բարձր , մինչեւ Վանա
յ
Բերդա
մտ յ՛լին բաբձրու թեանը ,
անչ՛՛ ւչտ աչքի պատ–
րանքով
է
՜.^
ԱՀա
ճ՚լօրն
ու իր բոյժը
Հ ա յ
Մամիկին իժշ–^՝<
կ ո ւթե ան մէջ :
ՋԻԹՈԻՆԻ
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵԻ
ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
€ 6
Ա Ռ ԱՋ » Ը
X
Ա. Ժիտ Փտբիղ կր բերէ Պրոմեթեւսն
ու ար -
ծիւը : կովկասեան
մայոերուն
վրայ
չղթա
յուած
աքսոբա1չանր գէչ չղթա յուած
է. Փարի՛լ
կուգայ
եւ կր ՛իել՚աւլաոնայ
: Այոի^եքն զերծ է մերթ
Լս՚լճ —
մ տանքր
աան քող րարո յական կասլանքնե րէն ոբ
պատրալիր
են : Փաբի՛ղեան
ճաշարանի
մր մէք է :
Աչի՚արՀր
ճաշարան
մրն է : Պրոմեթեւս կր մօտե
նայ մաբղեբուն :
Փարիղոփ, Ժիտ կուաայ
աշխարՀ
մր՝ որ կը
քալէ
ՅՇէՇ
^13ւէաէներոփ : Ա արզին
կ՚ապրին , կը տա–
ոապի՚ն եւ կը Հլ՚ճոլին
երթալով
բաներու ետեւէ
ոբ
պատճառ ու իմ աստ
չունին : Ունա յնութիւնր
կամ
պատրանքբ
բացատրելու
ձեւ մրն է : Գբքո յկն
իսկ
ՅՇէՇ ջէՅէՍւէ
մրն է կարծէք։
Հակասական
ու բաբդ
է նաեւ կեաևքին պէս : Բա քց սեղմ , խելացի , ղերծ՝
բառեր
զլոչ՚ելոլ
աճ սլա րա բ ա թ եան
մեղքէն , բիւ -
բեզային :
Բաղաքի
՛էր մէք ենք ուրեմն ՝ ուր կր պակսի
նո յնպէս
խղճմ տո լթիլնր
: «Հոս , ա յս ա րծ ի լին
վարմուած
չենքՖ , կ՝ րսէ
դրքո յկին
Հ ե բ ո սնե բ էն
մէկը :
Եւ Պրոմեթեւս
որ սիրով կը սպառէ ր , աճե -
ցնելոլ
Համար իրմով
սնան՚՚ղ
աբծիւր կր դատա -
պարտէր
րոլոր անոնք
Որ
զուրկ
են աբծիւէ
մը :
«Ջեմ սիրեր մարդերր,
կ՝րսէ, այլ կր սիրեմ այն
որ կբ վւտրատէ ղանոնք» : ՄԼ՚սթիք
ու մաբտիրա -
սական է Պ ր՛՛մ ե թեւս :
Բաքց յեղա շրք ում մր տեղի
կ՛՚ունենայ
քի՛չ քիչ
իր մէք։ Ու Կբ խոստովանի թէ սիրած է մեծ սէ -
բով մը
Բ
"է
՚՝բ
մարգերը,
արծիւ
մը տեսած է բո
լորին
մէք ալ։ Աիայն թէ քիչ քիչ Համոզուած է
թէ մարգիկ պէտք
չունի՛ն իր ճչմաբտութեան
եւ
կարելի չէ եզրայրութիւն
մը յուսալ։
Ընկճուած
է : Կը զ՚լքայ
իը վէբքեբը
ցոլցազրած
րԱալուձ
Համար՝
երբ մէկը կ՝ըսէ իրեն՝ «պաՀԷ
Լ՚նքղինքգ \
երբ լեարգգ
արծիւին կուտաս , Հաճելի չէ տեսնել
այգ
յօչոտում ը՛ • •» Ու Պրոմեթեւս
կ՝ ըմ բոնէ
թէ\,
այգ
աբծիւր , որուն գովքր
ՀԼ՚ւսած
էր , ոբ Լ՛Բ։,
միակ
Հարստութիւնն
էր , ապակի կոտրելէ
եւ աչք^^
Հանելէ վերք,
եղ՚սծ էր բարեկամի
մը
մաՀուան
պատճառը։
ճաշկերոյթ
մը աալսէԼ^
թաղումէն
վեբք, սեղանին
՛Լրայ կր բերէ այգ աբծիւը \
Ժիտ կը ձղէ որ մարգիկ
շարու^ւակեն
ապրիԼ
իրենց ւղաարանքներուն
եւ կեղծիքներուն
մէք։
Ո՛–
գորո՚Լալիր , բաւլմ ա րձագանգ
Հեդնանք
մը կայ իբ՝
այս եզբակաց ութե ան
մէք։
Անխուսափելի էր անողոք ա յս
Հակասութիւն
նր՝ մաբդոց
եր քանկութիւնր
փափաքելու
եւ անոնց
ճշմարտութիւնը
քարոզելուն
միքեււ
Համաձայն է
ի՛ փերք՚՚յ պտտբալիր
եբքանկութեան
, մանաւանգ
երբ այգ ճչմարտութիւնր
, տիրող խաթաչ՚ումնե -
չ՛էն աւելի ւինասակար պիտի րլլար, մարգիկ
պիտի
գ առնա յին աւելի
գաղանա
յին :
Համաձա
յն է է
վեբքոյ ...
Ա իեւնո
յն պայմաններուն
մէք է նաեւ
ինք *
Գացած է ինքն՛ութեան
մր ետեւէն որ չկայ : Հի՛
ասթափ է իր փերելքէն
: Ա^ւշոլշա , գոՀ է , ՀպարԱ*
է ատեն ատեն իր կտրած
ճամ բոփ։ Բայց շատ Հա
ւատք չունի իր զտած ճշմարտութեան
, իր
՚լրածին
ու խօսածին
վրայ : Կր նաիսրնտրէր խաղաղ
ու եր
քանիկ ապրիլ :
Ն– ԱԱՐԱՖԵԱՆ .
Fonds A.R.A.M
