Ա.
Ահաւոր րան մրն է ան ոմանց
մէք։
կր
նմանի
մեր
հէքեաթին
թռչունին
որ միս եւ արիւն
կ՝ոլ -
ղէր մոլորած֊
, չարերռլ խաւար աչխարհին
մէք ին
կած
մարգէն՝
գէպի լոյ" աանելու
համար
զայն :
Եւ իր միսն ու արիւնր աուողր,
որ լոյսր
կր
զգայ
իր ոսկորներէն
ներս թավւահցող
արքասպի
պէս,
Կ՝"՚յրի
, կր իսորհի յաճախ թէ աւելփ
լաւ.
չէ՛՛ր րչլար եթէ մնար իր ներքին
իսաւարին
մէք ,
ապրէր
րոլորին պէս
X
Տեսնելով
գազափար՚ւերուն
թչուառութիլնր
,
թչոլառներր
որ կր չահագործեն
ղանոնք,
րմրռնե–
Լ ՛Լ ՚՛չն է" ՚-թ Ի՛նր՛ կեանքին
, յիչելով
իբ զոհարե -
րումներն
ու ղրկանքներր,
Ղ՚լ^՚"Լ՚"Լ^
հասնելով։
այն եզրակացութեան–
թէ կեանքէն
աւելի թանկա -
՚ւին րան չկ՛ո յ , վերէն
նայողր
կ՚ունենայ
մերթ
իքնելոլ
ա յգ կարօտր : իք աւլաղո ւթ իւնւ
է՝՚"–գէ •
Պառկիլ ծառի մր աակ, չմտածել , էՂքէ՛"է ՚ոյլ -
եւս
• • >
Կ՛՛ուզէ իքնել եւ չթ կրնար : իյառնուածքի
հարց
է ։ Ջի կրնար աւելի վեր նայիլ
նաեւ :
Կ՝էյնայ
^ներքին
վէճի մէք :
կ՝արիւնի :
Արհամարհելու
պէտքր կր ՚լգայ
երր վար կր նայի
ւ ինչ թչոլա
-.
ռութիւն
: Շատեր
կ՚ապրին
անփո ւթո ւթեամ ր ,
անզգա յութեամ
ր , նենգութեամր
եւ
եսասիրոլ
—
թւ 111։քր : Ամէն ոք կ՚ապրի
իր հաչլոյԽ։
Աարգիկ
կր մօտենան
իրարու
եւ կր վւախին իրարմէ :
կ՝ււ
լ –
ղեն րանալ
իրենւց սրաերր եւ կր վախնան : կեզծի
—
քով
միայն
կրնան իրարու քով գալ եւ իրար տա
նիլ։ Կ՚ապրին
ինւք՚ևա լքում ով, իրար կասլկելով,
ի–
րարմէ
՛իե ր ւլալռւ մարմաքով,
նաիէանձով,
մաղ —
ձով : վար
ի իւա ւերէն
մ ին չեւ
վե րի
պատկառելի
նե րկա յացուցիչներր
գիտութեայկց
, արուեստի
եւ
քաղաքականութեան
: ինչ իլեղճոլթիւն :
Բայց
նայողր ղիտէ թէ չարչարանք
մր կայ ,
կր՛՛՛կ
մ ր կա
յ ա յգ
բոլորին
եաին : Եւ
անփոլթու–
թեամբ
, միա
յն , անտարբե րութեամբ
կարելի է
ապրիլ։ Շատեր Հաւատք
չունին
այլեւս , մահէն
անգինւ եդած
իսո ստո ւմւե բուն
, ոչ ալ
գեղեցիկ
իսօսքերուն
որ կ՛րլլ՚ոն
միչտ այս աչխարՀի
վրայ։
Յ՚՚ւսաՀաաոլիմեամբ
է որ կր մպաին
ու տէր են
գի ա ա կց ո ւթե ան
մ ր՝ ոբ կ՛ա րգա րանա յ :
կեանքէն
աւելի թանկագին
բան չկայ։
Տաղեցոլմ
կուտան
իրենց բոլոբ տենչերուն։
իրար
ճզմելով
կր քալեկբ։
Կ՝արգարանայ
կեգծիքր։
Անով կր գաոնա/
աշխարՀր : կատարեալ
անկեղծութիւն
չկայ
ան՛ -
կեղծին
մէք իսկ։ Ու կեղծիքներ կան ՛ո ր
աւելի
րարի ել գե ղե ցի կ են
:
կ՛ա րղա բանա
յ
ինքնութեան
պակասր : Ո՛՛՛ի կրց՚՚՚ծ է Հասնիլ անար։ Ո՛՛վ կրցած
է ճանչ^ւալ ինքղինք եւ չո ւրք իննե ր ր կատարե լա– ք~
սլէս :
Շ՚սաեր ստիպուած
են
ստրկանալ,
սողալ,
ապրիլ ասլրե լու Համար
միայն. Հպատակելով
վե
րէն եկած
Հրամաններու
եւ օրինակներու
, թունա–
ւորուած
լիերէն տրուած
լոյսեբէ՚հ,
վախնալով
վե—
բէն եկած
ս սլա
ււ1ւա
լիքնե բէնւ , բանտէն
, աքսորէն
,
գնւգակէն : Շատեր
, կուրացած
ա յգ
լո յսէն
, կր
նային ու չեն տեսներ
, կ՚ատեն
, կր սպաննեն աչ -
խարհր
յեղա շր քելու
, մ արղկոլթեանւ
եբ քան։ կո
լ՛–՝.–
թիւն եւ ազատութիւն տա լու
Համ ռղում ով : Ձ,"հեբ
ու խա րո ւածնւեբ են չատեր :
Բսան գարերէ
՚իեբք,
քաղաքակր
թո
ւթիլնր
ւս յլասե բո ւած
, փտած
վՀ աաոլթիւն
կուաա
յ վե
րէն
նայողին,
ւ/ր աւելորգ
կր գտնէ ամէն
խոյանք,
կ՛ուզէ անւտա բ բե ր ու Հանգիստ
ապրիլ : կ՛ուղէ եւ
չի կրնար։
կ՚աբիլնի
միչա :
X
Այս է
Լ շ
Բա1Ո6էհ66
ռ\<ձ
ՇՈշհՅւՈշՏ՛ :
Զարմանալի
նմանութիւն
մր կայ այս գրքո յկի՛ն եւ մեր Հէքեա
թին
միքեւ։
Հոս լոյսին
գալութեան
համար չրղ -
թա յուած
, անգղին
յանձն՚ո լած Պբոմ եթելսբ
Հա -
ճո յքով
, ղո լր ղո ւր ան քո վ է ոբ կր տրամ աղբէ
ի ր
լեարղր
արծիւին
(Ա. Ժի՚ո
, հեղինակր, կր պնղէ
թէ աբծիւ մրն էր ել ոչ թէ անզղ) որպէսզի
ղօրա–
^՚այ եւ գեղեցկանայ
ան։ Եւ երբ ան կր
զօրանայ
ու կր գեղեցկանայ
, կր բարձրացնէ
զինք ել կր
սաւառնի
աչխարՀի
վրայ, Պրոմեթեւս
գառնոլ -
թեամր կր նայի անոր,
այսինքն
գիտակցութեան՛
եւ խղճմտութեան՝
որոնց զէմ մէկ րառ ռւնի
ֆր–
րանսական
լեղուհ՝
ՇՕՈՇ0|Ը11Շ6
:
Կ՛ուղէ
ձերբազյսա–
ուիլ անկէ։
ինչ րնել, ծախե՛՛լ
զայն,
խեղգե՛՛լ
թէ
րնտանեցևել
ղայնւ... կուտայ վերքաաէս
Որոշում
մր։ էր մորթէ եւ էչուտէ իր արծիւր :
Ա. ժիա
, իր եդրակւ-ւց-^ւթիւնով,
եր Հ՛եռանա,
՚^եր հէքեաթէն՝
որուն համաձայն
, այս
գրքոյկր
ճանչնալէնւ առաք , «Հրահաւֆս կր թռչէր
անքր ^
պետն ի վեբ, ու մարգր, անոր վրայ հեծած՝ կր
չարունակէր
իր միսնւ յւլ արիւնր տալ : կր ^
Հիմ թէ մերբ աւելի Համապատասխան է իբակա -
նութեան։
Պրռմէթեւս
իսկ կր չարունակէ
իր ^ի^%
ու արիւնր տալ՝ ուտելէ վերք իր արծիւր։
հ)ս,ռ -
նոլածքներ
կան որ չեն կբնար Հրամարիլ
իրենց
գիտակցոլթենէէնւ
ել խզճմաոլթենէն
:
Այսպէս է որ Ա. Ժիտ,
Հասնելով
Հանղերձ
փողոցի մարգոց
եզրակացութեան
, կր տաբլ^լ.րի
ՊեՏՐՈՍ ԴՈՒՈյԱն
ԾՆՆԳԵԱՆ
ՀԱՐԻԻՐԱՄԵԱԿԻՆ
ԱՌԹԻԻ
Ե.^ ԱԻՐԵՐԳԱԿԸ
Նկատա՛՛ծ
էք հրաչքր, պարտէղր
վարգենի
մր
ունիք, երեկոյեան
թուփր
քրելու
պաՀուն
ճիւղին^
վրայ
Հազիւ նչմարե
լի կոկոն մր. բայց յաքոբգ ա–
ռաւօտ
, կանուխ
, երբ վերստին
կ՝իքնէք պարտէզ ,
ղարմանքով
կբ տեսնէք թէ Հրտչագեղ
վարղ մրն է
րուսեբ։
Գուբեանի
փթթումր
մեր
քեբթռզակս/և
ղրականութեան
մէք այգ Հրաչք - վարղիե կբ նբ–
մանի։
Մէկ անգամէն
, սլոոթկումռվ
մր բացուե -
ցաւ ։ Իր ամէնէն
գեղեցիկ,
խոր
ներչն՚չումով
գբ–.
րած բանա ս տեւլծ ութ իւննե ր ր աբաագբեց
մ եռնելէն
տարի մր առաք,
1էՏ71
թուականին։
Ակսալ
գրել
ղսլրոցական
գրասեղաննե
րռւն՛ առքել
, երբ
Հազիւ
տասնեւՀ
ինգ տարիքբ թեւակոխած
էբ :
ԱԷԷՂԲԸ.
թա տ ե ր ա կան երկեր
, յետո
յ անցաւ րանաստեւլծո
լ–
թեան։
Իր ամր։ււլ2ական գործբ երբ նկատի կ՛առ -
նենք, ատոր մէք կր գտնենք նախ
49
քերթ֊ՈՆած -
նեբ, 13 նսւմակնեբ ե ւ
7
թ-աւռեբգութիւննեբ:
Այս
վերքփնէն
ինծի
Հինգն են ծանօթ
Ա
Անկումն
Աբշա.կոՆն|ւ ճաբս ա ութե ան, Ի
Աւէբոսմն Անի
մայբ ա ք աղա քին , Գ
Աեւ ճ ողե բ , Դ
Աբասւշէս
Աոաջին,
Ե
Վ աբդ ել
Հ^ոՆշաՕ.։ Անացեալ
երկու
Հատր, եթէ չեն կորսուած
, ուրեմն ցարգ անտիպ
կր մնան։ Ատոնց իսորագիբնեբն
են՝ Ա՛
կ ո լ ւ ծ ս ւ –
նումն Հ ո ո վ մ ա յ , ի
Տիգբա1ն Ե ր կ բ ո ր դ ։
Տարիներու
րնթացքին
Հա յ պարբերական
մա–
մ ՛՛լլի
՛ք էք իմ կատարած պրպտ^ո ւմնե րո ւս
լնթաց–
քէ՛ն չգտայ
յիչեալ
զ՛՛ յգ թատե րգո ւթ իւննե ր բ , ոչ
մեր
եւ ոչ ալ արեւելաՀայ
թերթերուն
մէք։
Ներկա
յ Հինգերորգ
յօգուածռվ
սլիտի
վերլու–
ծենք Գուրեան
սիրերւլակր։ Աեր այս
յօգուածա—
չարքին
րնթացքր
կարենալ
պաՀելու
Համար
ճ չգո րոչում
ձ՛ր : Գուբեանի թատե րգո ւթի ւննե բով
պիտի
զբաղինք։ Ատիկա յաբմաբ պիտի գար պար
րե րա թե ր թ ի մբ ծաւալին
: Օրաթերթի
մ ր
Համ ար
այսքանն
իսկ չեղում կրնւկատենք :
Նամակներուն
սլիաի նուիբենք
մէկ յօգոլած,
պարղ սա սլատճա–
ււով որ, սիրոյ աարւիավառ
գիբկրնւգիսաււ^ւռւմնե -
բու պտուղ զաւակ
մ ր ա յնքան բացատ
բի չբ չէ եր
կու
Էա1լնեբոլ
միքեւ
փոխանակուած
մ տերմ
իկ
ս րտակց.։։ ւթեանց
որքան տարիներ ետքր ղա բ ակի
մ ր անկիւնէն պատաՀմ ամր գուբս
եկող
գեղ), ած
նամակ
մ ր։ Նամա1լներր առՀասարակ
ա՚հՀւոտի մբ
ներքին անխաբղախ
ձայնեբն
են : Գուբեանի
նա -
մ ակ՚հ եբր սիրա յին չեն , րա յց
լո յս կր սփռեն
, կր
պայծառացնւեն
իր ն^կարաղիբն ու ներքին
մարղր
լ
Ա իեւնւո յնւ ատեն անկախ այն Հանգամանքէն՝
որ
այգ
13
նամակներբ
փարթամ
մանեակի
մր կբ նր–
մ անին : Լա յնած աւա
լ սրաՀին
մ էք նուա գաՀ անգէ
սի մր լնթացքին
կնւոք մատանիէն
չողաբձակող ա–
ղ ամ անղի փա
յլր ինչպէս
որ կբ լուսաւո րէ
խ" Ր
մ թութ իւնր , ա յղ պէս ալ Գուբեանի
նամ
ա1լեերռւն
մ՛էքէն
երբեմն
տող մբ եւ կամ նոյնիսկ րառ մր
՚" յդ
չո ՛լա րձակո ւմ ր կր բացատրեն
իր քեր
թո ղա -
կան
ղործր։
Տեղ մբ կ՝րսէ. ՚&Կոյր մր չէ ձեզ ղի -
մութ։ , ռբ ա չե րն բանաք
, այլ մէկն է , ոբ ճակտին
վբայ
սեւ ամպ մ՚ունւի։
Հիւղի
մր Հառաչն է այն.
Հոն ուր վառարանն
ամայի է եւ սիրտբ կր մխայ ,
Հոն,
ուր կեանքբ կր լռ է եւ քնարբ կբ Հեծկլտայի
:
ինչպէս
ր՛՛ինք, այս արձակ գոՀար
էքերուն
պիտի
տանք յօգուած
մր իր կարգին։ •
Այմմ գանք իր քերթուածներուն
: Ըսինք
,
4 9
հատ են, մեծ մասամբ
սիրային,
իսկ
քանի մր
հ11ն աւ ազգայնական
բովանգակութեամ
ր .
7 ՝ 1-–
Ո ւ ւ ս ւ ա ք ի ն ա ա ճ ո ւ - է ւ ա ն ք ը :
Աեր օրերուն
նացնոզ տուողն
ալ առեողՍ
ա լ ։ / յ Ե ր ղ ա յ ր ս
բա -
նասաեղծութեանց
վլ
՚այ
նետոլած
ձօներն ալ գե -
տափէն նետուած
կարթերուն
կր նմ՛անին,
խայծեր
են՝ ակնկալութեանց
։ Գուրեան
իր
49
քերթուած
ներուն
մէքէն
3
Հատր
միայն
քՍրիմեան
Հայրիկին
նուիրած է : Բացաււիկ պարագայ
մրն է ասիկա
ւ
Անչուչա
ոչ «Պատրիարք»
Խրիմեանին
, այլ
Հայ -
րիկ
Իյրիմեանին։
Պաչտօնր
չէ սլատոլի
կանչուո
-
ղր,
այլ
ազղակերաբ.
(մի մոռնաք
իր
ծայրայեղ
իմչուառութիէնբ)
՚
Գլ1սիկբ դըրսւծ սըդ աւոբ սըք եմ ,
Չըթափիր Ճակաէ1ւէ դ ե ո ա փք վըս եմ,
է^այւյ դ է մքին վ րայ կսւԹոՓ են փր-թած
Անցքի ու վշաի ւսոբշոմնէր միշա թա ց -
Միակ վարձք մ՛ունի՛ այն է կոչել զի&ք՛
1օրիմեան Հ ա յր ի կ :
Գուրեան
իր այս ազգայնական
րանաստեւլծոլ–
իմիւննեբբ կր գրէր երբ
18
տարեկան
էր,
1869
իմր–
լականին։
Այն օրերուն
մէք ինք՝ եբր Գրիգոր Օտ–
եան
գռւբեանական
։։լա չտամ ո ւնքո
վ
մբ
կ՝ր
՚՚էբ
ակ
նարկելով
էՕրիմեան
Հայրիկին
թէ՝
«իր ցաւովր
վաբակսւեցանէք
, Հիւանգացանք
մենք
ալ
» :
Գուբ,
եան սիրերգակր
ներկայացնելէս ետք,
յօդուած
մրն ալ պիտի
նո լի բեմ
իր ազգայնական
կտո
բնե -
բուն : իսկ իր «ձօն՜^Լ՚երն
ալվերստին
նշիսաբնեբ
ենւ՝ իր սիրտ
սկիհին
վերեւ
զետեղուած
:
Եբկոլ
Հատ են ատոնք,
ւքին՝
«Ամենասիրելւոյ
վաբգան.
Լոլթֆեանին»
, իսկ միւսն
ալ՝
«Նուէր
յիչատակի
առ Տ • ճանւֆէսճեան^
: Այսքան՛։
Ուրիչ
ոչ
մէկ
ձօն
նուիրուած
Հանրային
դէմքերոլ •
Ներքին բով անդակ ո ւ թ ի ւ ն , սիրային —
Ալ -
ֆբէսւ տր Մ իւսէն։ «Ե՚լերերդ»
մր ռւնի •
վերնագիր
գրած է՝
Լիւսի
: Աղքնակի
մր Հատնումն
է . ցսւլի
աղքիկ
ինչսլէս կր կոչէ Ա՛ իւսէն
։ Տասնելվեց տա
րեկան առաքին
Համբո յբ ու քանի մր ամիս ետ -
քր
մահ։ Պարտէզին
վայրի
չագանակենինեբուն
ել
ուռիի
մր
ներքեւ
կ՝
աոնէ
ր
Համ րո
յր
բ։ Այս եղե–
լոլթիւհր
արձանաղբուած
մնաց Աի՛ւսէի
չէր՚^է^
վրայ
–.Լիլսին
մեկնակէտ
մրն է ֆրանսացի
քերթո
ղին ղործր
վեբլուծելու
Համար։ Աատթէոս
Զա -
լՎ՚ֆեան
րանւա
ստեղծո
ւթիւն
մբ ունի։
\ցռբագիրն
է՝՝ ^Ջրոի» : Աոլթբ չիքած՝ աղքկան կ՛բսէ թէ այս
սիբտովր
չի
կրնար
ղինք բոցավառել.֊^
Լ՛"–"–
^ էր
խնդար :
Րայց ես իրեն չրսի^ , չ ը ս ի%
Իբիկուրնէ, մ ո ւ թ ր չիջած ,
Որ ցուրտ Հո վ է ն ե թ է մսի՛
Այս հոգիովս, ցաւէն շիջած ,
Չէի՛ կր1(1՚ար հո ւ ր սլալ , չրսի՛՛ • • • :
«•Զրսի՚՚»ն
մեկնակէտ
մբն է Զաբիֆեանի
բա
նաստեղծութեան
ամբռղք գռրծբ
վերլուծելոլ
Հա
մար
: Պետրոս Գռլրեանն
ալ
իբ «Աիրեթ խորա -
գրեալ բանաստեղծութեան
մէք
կ
՚րսէ .-
Ո՜հ, ի ո ւ բ ձ մր վարս, ե դ եմ մր շունչ՛
ՇրջաՀլգեստ մ բ շբջեց իմ շուրջ :
Շբքաղդեստին
չբքումր
մեկնակէտ
մրն ^է
Գուրեան
սիրերգակր
վեբլռւծելոլ
Համար :
անոնցմ է
անզզա յէն կամ անզղ ա յաց ածէն
, սովո–
րական
եսասէրէն
ու Հաճո յասէ բէնւ , բա րո
յաւլուր–
կէն
եւ կամակորեն։։
Ան կր մատն։է
աւելի մեծ
խճզմտոլ.թիւե ձ՛բ, աւելի մեծ իսււովք մր երբ
ինք
զինք կր յա յաարարէ
խաղաղութեան
ել անտար -
բերուիմ եան Հասած ; Կ բ չարունակուի
կռիւր ;
Որո ՛ԷՀ ետե լ խղճւէ տութ իւնն՛ ու
դիտակցոլ -
թիլ),
ր կր
Հ ա լած ե ն խղճմ տութիւն
ել
գիաակցու
թիւն : Բարի եւ ւթւասակաբ
են երկուքն
ալ։ք\)ղճմր.
տութ իւննւե բ կան որոնւց Համ աբ կր ղ՚լքանք տարի
նե բ վերք երբ կր տե սն ենք անոնց չար
արղիլնւքբ
.
կր խորՀինք
թկ անղթոլթեաձ՚ր
պիտի
Հասնւէինւք
որո, բանւի մ՛ր, աւելի բարի, քաք ել աղնիւ պիտի
երեւայինք։
Գիտա կց ո ւթ իլնւն ու
խղճմտոլթիլնր
երկնատուր
եւ բնական
չւոբՀներ կր թուին
րԱալ
եւ ստացական
ենւ, յարաբերական
,
կասկածելի
Հիմեբու
վբայ զրուած : Զկան Հաւասարաւզկս
րս
լոր
Հս։լին։երուն
մէք։ Ցանկալի
են։ եւ անբաղձալի :
Բայց երր անոնւք կ՚այրեն
եւ մոիոիբի կր .լերածեն
մեղ,
մեր մոիսիրն երէն վեբ կր րերեն նաեւ
մեզ
սրբաղան
րոցիմր
սլկս։ կարեկցութիւն
ել Հպար -
տութիւն
կր տեսնենք Պրոմեթեւսի
մէք :
X
Ա. ժի՚ո
անկեղծ
կ՝ոլղէր ԱԱալ ել
ճչմարտու
թիւնր
րոել
միայն,։
Ըսաւ,
չրլլալոլ
Համար վատ ;,
Մեր
գարուն
մեծազոյն
գրողներէն
մէկն էր։
Աար.
ղիկ քանացին եւ կր քանան
սեւցնել
զինք,
րսելով
թէ անկե,լծոլթիւն,ր
չաՀաղործոզ
նենգամիտ
մրն
էր,
«V^^սX
յ6
§ՕԱէՁՈէ»
մր, անզամ
մր, Հայրենա
-.
գաւ
մր, որ խղճի Հանղաբտութեամբ՝
ղաչնակին
աոքեւ՝
Շոփէն
կր նուաղէր
երբ գբալոզ
բանակին
քայլերգր կբ լսուէր
Փտրիզի
փոգոցներուն
մէք է
կր ղաաապարտեն
զինք իրրեւ
երիտասաբղոլթիւ–
նլ։ խաթարող
Հեղինակ,
անրարռյական
ու
ձշԽւ ՚
Ատէտ։
Անչուչտ
, ին՛քնութեան
եւ ճչմ ա րտութեան,
չատ
բծախնդիր
ժիար գրած էր կարգ մր րաներ
զոբս
սլէ՚ոք չէր դրեր : Նախրն։արելի
էր
Հաչտոլիլ
ցեխն ռւ ախտերր
ծածկելու
կեղծիքին
,
յանուն
գեղեցկութեան
ել բարութեան
որոնց կբ
ձգտին
մաբ,լիկ։
Բայց
այ.լ
ղբ ո ւթիւննե բուն Համար չէ "բ
Հալածուած է առՀասարակ , կ՝ր"է
յօգոլածագիր
մր, ոչ ալ քբիսաոնէռւթեան
գէմ րռնած
յամառ
գիրքին
՚^ամաբ, այլ որո,լՀետել
իր Հիասթափու -
թիւնբ
յայտնեց Ա ՛ոսկուա յէն վերադառնալով :
Այսպէս կամ այնպէս,
կր տեսնուի
թէ Ժիա
ունեցաւ
ամրողք աչիսարՀբ
իր գէմ։
Իր մասին ե–
ղած թեր ու գէմ կաբծիքներբ
չեն .որ կր Հետա -
քրքրեն
ղի" • Մեծ է ան Հակառակ այգ րոլորին
Տ
կարեւորր
այն է թէ անկեղծութեան
եւ ինքնու -
թեան։ ւ,իրա՝էար այս մաբդր,
ապրելու
Համաբ
խազազ,
քալելու
Համար
մինչեւ
իր րնական
մաՀբ,
սլէտք տեսաւ
մեռցնել
իր
զիտակցոլթիւնն
ու
ի
,,լճմտութիւ1
՚ր
: Այս ռրռչռւմ
ին սլատմ ռւթիւնն է
ք ա ա շ է հշշ
ա31
շոշհՅւոտՏ»:
Հիասթափ
էբ
անւ չոլշտ մարգերէն
, գաղափար՛
ներէն
, ինքղինքէն
, նաեւ եւ իր ՛լիրքերէն
.ԱՀաւոր
բան
մրն է նման մեծութեան
մր Հասնիլբ :
Ե՚էերական
գրք՚՚յԿ
ք՜ՅՍՏէ/*՛
նման ։
^
՚ ^
Ն–
ԱԱՐԱՖԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
