իր
սիրային
բանաստեղծութեա՛նդ
ներքին
ՇՕԱքհշ/»,
իր սիրոյ
մայբ երակը եթէ
Ուղենք
ձչղՈ–
րոչել,
Հոգ սլիաի զանենք նախ
Տե(ւչ11
^Ա
՚ք
ներ ,
այ
սինքն
սիրել ու սիրոլիլ.
Տենչանքը
շուտով կը ձե
ւափոխուի
սիրոյ
բուււն
սչոււթկոլմնեբու
:
Ասոբ
յաքոբղեն
դ րժման
աբտայայտոլթիւններ
,
փնարդ է ցււՆրտ սիրա եւ ս է րր դ ՛ ցալ
:
Ցաքոբղաբար
ապբռւմներ՝
ղառնոէ-թեամր
առլցուն
1
Գրժումը
յոլսաՀատութիւն
կը բերէ եւ
Գուրեանի
բանաստեղծութեանդ
մէք
սբտակեզեք
չեշտերով
կը կարգանք
իր
յ ո ւ ս ա լ ք Ումր :
Ասաիճա
նաբար մաՀուան,
անէանալու տրամադրութ–իւ–Ռը
կը ծնի, ու վեբքասլէս
կը յաքորզէ
հոգեկան ք ա յ –
ք ա յ ս Ն ւ ք ն
ու
անկոլլքը :
Այս
կորագծումին
կարկառներր
Հաստաաոլ
-
մի կրնան
ղ՛սլ
րանասաե
ղծո
ւ թ ե անց
Հաա
Հաա
վերլուծումովը
-. ԸնղՀ . նկաբաղիր՝
գառնութիւն՛
կայ, սեղմուած
ամէն մէկ բառին
ներքեւ։
ինք ու
ղեց
«սիրել
զեփիւռ՝
որ երկնքէն
թրո֊չի
բեկբեկ»
,
բայց չրքաղգեսա
մր եկալ
չբքեց ամէն բան Հ Հո ~
ղեկան այս ճտբ\ՑւՈէ&ճօՈր սքանչելի
կերսլոփ
տուած
է Կ՛ Հաոււզտմանը
իբ
«
Ջրասոյզ
Զանղ»ին
մէք։
Ռաուտէնղլա
յնր երբ կ՝անգբաղ.առնայ
թէ
սկսեր
է սիրել,
աւելի
ճիչղ սէրն է ղինք պաբուրեբ
ու
ատոբ արղիւնք սկսեր են արցունքներ
իբ ա յտե
բէն
փար
Հոսիլ, կը սկսի զայրանալ։
Գուրեանի
մէք
նո յնսլէ սէրը ղայրո
յթի եւ րմբոսաացման
ելեւէ ք^
ներ
կր Հագնի
է
Ա կս ինք
«Տեն չանք»
ի բանաս տեզծո ւթիւննե
-
բէն։ Արկու Հատ
են
ատոնք
՚ՆԷ
եւ
Թրքուեին
1
«
Համ ազգա յին »ի մօա Գուրե անի մ ասին
կա–
տարած գասա խօսո ւ թ ե անս օրը այս «^ւէ»ն մտքե -
բու ւիոխանակութեան
գուռ
բացաւ։
Ես կ՝րսէի
Հոն՝ ու Հոս եւս կր կրկնեմ։
թէ ,
երկու
ղիրերէ
կաղմ ուած
« ^ ^ » ղեր անո լնր
, աւլ -
քբկան տեղը
ղ րուած
, առաքին՛ անղ ամ
Գուրեանի
մօտ
կր Հանղի
սլէ ի՝ զրալո
ր
ձեւ
ին
տակ
:
իրեն
մամանակակիցներէն
Ալիշան, թ. թէրղեան,
քց ր -
բիմեան
Հայբիկ, Ակբտ. Պ էչիկթա չլեան
,
հյորէն
%աբսլէյ
, Մկրտիչ
Աճէմեան
չեն գործածած
զայն՛։,
յ՚նծի Համար էականր բառ մր
առաքիւն
անղամ
զործտծողն
է : ՏոփՀ • թումանեան
առաքին
ան -
զամ
ինք րլլալով
ղոբծածեց
էս, էգ ^ է՛՛՛
Յ՛՛՛՜Ս՛" ~
նունները : է՛ս սարերր
, էն ծառերը
, փոխանակ
ր֊՜
սԼլոլ
այս սարերր
, այն ծառերը : «էս»ր,
^էգ^Բ
Թումանեանի
ղրչին
Հրասլոյրներն
են : Թող ուրիչ—ւ
ներ կիրարկեն . 1լր ղաոնայ
կեղծիք։
Զարենցր
գործածեց
«Արե ւա Համ» բառր • «ԱբեւաՀամ
բառն
եմ սիրում» : Այմմ մէկ ուրիչր թող զործածէ
«ա–.
րեւաՀամ»ր,
նոյն՛իսկ
զայն խտթարելոփ.
աբեւա–
լի, արեւածոր
, ինչսլէս որ կ՝ուզէք։
Կեղծիք է եւ
գործածողին
միքակութիւնր
կր մատնէ։
Ուրեմն
«նէ»ն
Գուրեանր
կը յատկան
չէ
ւ
Տաքորգով
կր վեբլուծենք
՚Հյէին եւ
ԹրքուՆհի/5<
գեղա րուեստական
Հրապո յրներբ
:
ՀՐԱՆԳ
ԲԱԼՈԻԵԱՆ
ԱՏԱՑԱՆԲ
ԻբիկԱաՍոէտԱ այս...
ԽԱՂԻԿ՛ՆԵՐ ԻՐԱ՚նԻ ՊԱՐՏԷԶԷ՚ե
ԻրիկնաԱ՚ուան, այս, չ ե մ գիտեր ինչպէս,
Կր փըսփըսայ ինձ մեկ1նու–մ մը յսւնկարծ ,
Ու֊ խսւնկովն աւսոր ճսցիս պ ա ր ո ւր ո ւ ա ծյ
Կաըօտի հե ծ ք մը կուլայ սրտէս ներս ,
Անայց ավւերու1ն սւենչսվ երրա կ էց • • • :
Յււյզերս ալե կ ո ծ • • • :
Հ ա մ ա յ նին վրրայ անդորր մը ր ե թ ե ւ ,
՛Կ՚իջնէ քօւլին պէս հարսի մը նիրհուն ,
Իրիկուն)յ՛ յփմա |սորհուլւդ է անհու.ն ,
Գըրկին մէջ աւլած իղձերս բ ո ՚ ց ա ր ե ւ ,
է ո ւթի ւնը ս ալ վաղք մր հեւ ի հեւ - • • : %
Թո-իչքովն անոնց • • - :
^
Մինչ վառ
է հե ռ ո ւն սւեսիլքր երփնոտ ,
Հոս ղետ,
հոն լրԹակ, կղզի ու երկինք ,
Լեռներ ձիւնածալ, վեհ ու ամբ արձիկ ,
Դ՛աշտ ու ձոր արրշիռ՝ բ ո յր ե ր ո ւ ն մ է ջ յ ո ր դ ,
Սիրազեղ կ ոյս ե ր աստղեբույ՝ս՛ հաղորդ
. . . :
Գ֊րդանք ՝ ծ ո ց է ծոց
• • • :
Ու անձկուր-իւնով՛ անպատում ու խոբ ,
Մեկնիլ կր շտապեմ ձգելով ետի՛ն,
Աշխարհն ինձ օտաշւ, որպէսզի յ ե տ ին ,
Գիծերն իսկ սմւոր անհետին մո լ ո ր ,
Ու աչքերս ո ւղղ ե մ դ է պի աւխտըս նար • • • :
ճամբս^ււ լուսազօծ • • • :
Բայց ա յ դ ուղին է անցեալին ճամբան ,
Ուր վիշտւն էր անծ այր , ցաւը՛ օձաշարժ ,
ժողո վ ո ւ ր դ մը հոն իր բախտին անվ արժ ,
Մեռ աւ քայլ առ
քայլ, անտէր, անդամբա)ն...
Սիրտն իբ յօշո տ ու ա ծ մ ա բ դ ս ցմ է անբա1ն • • • :
,
իժ ե ր ո ւ հընոց
.. • :
Ու ուղեւորն այս, շբթնե ր ո վ ծարաւ,
Ջբհո րի մ՚աււջեւ երբ հասաւ յ ո ղն ա ծ ,
Փոխան ասաղերու ցոլքին անձկ այրե աց ,
Գ ռ յ լ ի ն մէջ յ ո ր դ ա ծ ՝ լււկ արցունք գրտ ալ ...
Յուշերուն ա յ դ սեւ իր սիրտր անբաւ - • • :
Հա գ ա ւ ս ո ւ գ ի ձսրձ • • •
Ու նայե ց ա ւ լ ո ւ ս , մութի1ն մէջ խոժռւո ,
Դ է պի կարօտին ափունքր կախարդ ,
Վ ա ոյյց ա ւ ընդոստ իր հաւատքը խախտ ,
Հ ո ղին ակօսող լ ոյս ե ր ո ւն տակ
նոբ ,
Ու գինով՝ շոսնչովն երկրին եեււալոբ,..–^^;^;.,*.^™^*,
Սիրտր՝ ծաղկանոց • • • :
Ա՜հ, անըբջանքի պատրա1|1քը անգութ– -
Ինչո՞ւ իրիկուան մրշուշը նորէն,
կասկածաւնքի պէս
կ ՚ ի ջ ն է յ ա մր օ ր է ն ,
Ու տարագիրի կարօտս անյա գ ո ւր դ ,
կ ու գ այ ետ խուց^ իր , անդ ունդի պէս
մութ– • • • :
Դսւյւներաւ յ ո յ ս ի ն գոց
• • • :
ԶԱՐԵՀ
ԳԱԶԱԶԵԱՆ
Այս աշխաբհում ե բ կ ո ւ բան կայ յա ւ ե րժա կ ան եւ
անմահ ,
Ոչ ււք ոչինչ չի պսւհսլանի ա յ դ երկուսից առաւել–
Մէ կը խօսքն է ղեղեցկագին, մ է կ ն էլ մա ր դ ու գոր
ծ ը բարի ,
Որոնք կ՚ապրին յ ա ր , յաւիտեաէււ մին չ ե ւ վերջը
աշխարհի ,
Ոչ ա՛նձրե՛ւր, ոչ արե՛ւր, ո՛չ մո խիրր , ոչ քամին
Չեն մեռցնի բ ա բի խօսքը, ոչ էլ մա ր դ ո ւ գ ործը
Թաբգմ. ԱՐԱԷէ,
ԿՐԱԱԻԼՆԻԿԵԱՆ
ՖԻՐՏՈԻԶԻ
ՊԱՏԵՐԱԶՄ
ՊԻՏԻ
ՋՊԱՅԹԻ
Վերքերս, գիլանագէտ
մը Հարց կուտար
Ջըբ–
չԼ՚Ժ^
1
Լ^է Կը կարծէ" որ չուտով պատերազմ
պի
տի սլայթի
:
//չ
,
պատասխանեց
ՋբբչԼ՚լ
եւ տուաւ
Հե -
տեւեալ բացատրութիւնր
Երբ Պ՛
Շինոլէլ
Լրն–
կեբվարական)
Հանքածուխի
նախաբար
էբ , Հան -
քածոլխ
չունէինք։
Այսօր,
Շինուէլ
պատերաղմա
կան նախարար
է , Հետելաբաը
• • •
ԿԻՆԵՐՈԻ
ՄԱԱԻՆ
կիներու
Հ ամար երկու տեսակ
գաղտնիքներ
կան՛
Առաքինր
անոնք, որ բաւական
շաՀեկան
չեն
պաՀուելոլ
Համաբ
եւ յեաոյ
անոնք, որ շատ
շաՀեկան
են բարեկամուՀիներուն
չվստաՀուե
լու
Համար
յ
X
Կին մր կարօտով
կր յիշէ տմէն անոնք, ոբ
ուղած են ամուսնանալ
իրեն Հետ, այբ մր կարօ -
տով
կր յԼ՚շէ ամէն անոնք, որ ղինքը չեն
ուղած։
X
ԱչԼսարՀի մեծագոյն
քբամրտրր
կիներու
արցունքներն
են
I
X
Կիները ստեղծուած
են ոչ թէ Հասկցուե
-
լու
, այլ սիրո ւելո լ Համ ար :
X
Ակագեմական
Փրոֆ. Անրի Աոնտոբ
Հարց
տուած է անգամ
մը.
Գիտէ՛իք այն երկու պաա
-
ճառներր,
որոնւք կնո^ մը ամո ւ սնութիւնր
անկա -,
րելիւ կը ղարձնեն : Ու պատասխանած
է ՚
կամ
այն է որ շատ յաճախ
ոչ րսած է եւ կամ այն ոբ
շատ յաճախ
ա յո ըսած է
յ
ԿԱՄԲ Պուէնոս
Այրէսի
«Արմենիա»
Երիտա
-
սաբղաց
Միութեան
պաշտօնաթերթին
բացառիկ
թիլը
, նուիրուած
Հ • 3 ՚ Գ • ՚Լաթսունամեակին
,
Հա յերէն եւ սպաներէն
բազմ
աթիլ
յօղոլածներով
ել նկարներով
:
ԿԱՐՄԻՐ ՎԱՐԳԱՆ
անգլերէն
գրքոյկ
մ ռ
1
հրաաարակուած
Լոնտոնի
Հա
յոց
Համ
այնքի վար
չութեան
կողմէ, Վաբղանանց
\500ամեակին
առ -
թիւ։
Գրեց՝ Ա. Աաֆրաստեան
:
ԼՐԱՏՈԻ
ԱՐՈԻԵԱՏԻ
ԵՐԻՏԱԱԱՐԳ
ԶՈԻԹԱԿԱՀԱՐ
ՎԱՐՈԻԺԱՆ
,
« Հրաշք աղան»
, որ վերքին տարիներր
կը Հետե -
՚-էր
Փարիղի
եբամշտանոցին
ղասեբուն
, ա յս
տա
րի կարեւոր
մրցումի
մր մասնակցած
է։
Հաբիլբ աշակերտի
վբայ
չորս
Հողի
առաքին
կր Հանղիսանան
, իսկ չորսին
մէք
կատարուած
մրցում
էն Վաբուման
կր չտՀի
առա
քնո ւթիւնը
յ
Բացառիկ
ն ո լաղածոլթեամբ
մր։ Վաբուման
տա
—
կաւին երկու տարի պիտի
շարունակէ
ուսումը
վերքն ապէս տիրանալու
Համ ար քութակի
տրուես–
տին։ Իր ուսուցչուՀին՝
Տիկին
Թալիւէլը
մեծ
յոյս
ունի թէ պիաի
կրնայ առաքին մրցանակով
աւար -
տել երամչտանոցը
:
աՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(97)
կ.
ՊՈԼՍՈՑ Հ ք էւհՈԻՍԸ
Աուլթանին
այս ճառը չատ եբկար է Հոս անոր
էական
մ ասերր
մ իա յն կ՝ամ փոփեմ .
« Զեզ Հոս չնաւաքեցի
, րսալ իր տեղակալ–
ներուն,
ձեր քաքոլթիւնր
արծարծելու
Համար :
Տեւականօրէն
ունեցաք գուք այղ քաքո ւթիւնը
աբ
գէն
ել ձեր զինուոբներուն
ալ կրցաք
զայն Հա -
ԴՐՐգել
։ իմ միակ նպատակս
է ձեղի
ցուցնել այն
անթիւ
անՀամ ար
Հ բաշա լի վա րձատ ր ո ւթ ի ւննե ր ր ,
Ոբոնց
պիտի արմտնանաք
յազթական
յաբձակու
-
մ էն ետքը
յ
«Նախ ել առաք, այս Հրաշալի
քաղաքր
լեփ
լեցուն է ամէն տեսակ անսաՀման
Հարստութիւն
-
ներով, որոնք կր լեցնեն կայսեր պալատը,
ինչպէս
նաեւ ազնուականներուն
եւ ուրիչ
անՀ տան
եբուն
սլալւ
՚,նե բը
յ
« Աւելի
Հբաչալինեբը
լեցուած
են եկեղեցի
-
ներուն մէք, որոնք
լեցուն
են ոկիէ եւ
արծաթէ
մասնատուվէերով
, որոնց վբայ
անղին
մաբղարիտ–
նեբ ել թանկաղին
քարեր ագուցուած
են :
Ամէն
տեզ թանկազին
կարասիներ
պիտի գտնէք,
ոսկիէ
ել արծաթէ
ամաններ եւ անոնց երքանիկ
տէրերր
պիտի
ըլլաք։
Յետոյ, չատ
մր
բարձբ
մարգոց
աէրը պիտիւ ըլլաք
\ որոնց մէկ մասը իբր
գերէ
սլիտի գործածէք
ել մնացեալներն
ալ պիտի ծա -
Լսէք չատ
սուղ»։
Յետոյ
ձեր իրաւունքր
պիտի
ըլ
լան
ամէնէն
գեղեցիկ
մաբմինները
ունեցող
շատ
էէ Հրաշալի
կիներ
, աւլն՛ո ւա կան
լատան՛ի քնե
բու
պատկանող գեռաՀաս
աղքիկներ
, որոնց
տակաւին
մարգու
աչք չէ նայած։
Աեր ուղածր
իբբեւ
կին
կամ իբրել
գերի պիտի գործածէք
:
Մնացեալները
պիտի ծաիսէք : Ուրեմն
մէկ անգամէն
թէ
Հեչ -
տանք, թէ ծառայութիւն
ել Հարստութիւն
պիտի
չաՀիք։
Նաեւ պիտի տիրանաք
Րիււլա՜նգիոնի
ամէ
նէն աւ^ուական– րնտանիքներոլն
պատկանող
շատ
մր աղոլորիկ
մանչերու
» :
Յե
տոյ
Ա ուլթանը
իր խանղավառ
ունկնգիրնե–
բոլն նկարագրեց
Պոլսոյ պալատներուն
եւ պար
-
աէղներոլն
ղեղեց կութ իւններր
:
Աւարին Հրապոյրներով
անոնց աչքր
անգամ
մըն ալ չլացնելէ վերք, խօսեցաւ
այգ տեսակ պատ՛
մական մեծ ու կարեւոր
քաղաքի մր
տիրանալու
Ալա աի, լին
վյւայ : Մասնաւորապէս
շեշտեց թէ
ալ
"ելէ
ղմուարոլթիւն
չէ մնացած
զայն
ղրաւելու
^ամար, քանի որ իր սլարիսպներր
արգէն այն աս
աիճան փլած է ինէ երեք տեղի վրայ որ նոյնիսկ
՛ա
մէնէն մեծ ձիաւո րներու
խում բը կրնար
անցնիլ
անկէ
.
«Արղէն
ներսէն
փաիսչողներր
ինծի
րսին
թէ
^ " ՚ Դ ի ւ
երկու երեք մ՛տրղ կայ իւրաքանչիւր
աչ -
աարակի կանոնաւոր
պաշտպանութեան
Համար եւ
այգբան
մրն ալ մէքտեզի
միքոցներուն
Համար » :
Յետոյ
այգ յարձակման
ռաղմ ափա
բութեան
Վբա
լ խօսեցաւ
,
« Որոչեցի
, րսալ, շարունակաբար
եւ ան -
գագար
թարմ
ումեր
ղրկել սպառած
եւ
յոգնած
թ^ամիին
վյւայ
.որ պիտի
չկրնայ. ղիմաղրել
այգ
շարունակ
վե ր անո ր ո գո ւո ղ յարձակում ին : Գե բա
ղո յն կռիւր պիտի չգագբեցնեմ
մինչեւ
որ անոնք
ամէնքն ալ իյնան .• • Յազթանակր
ապաՀով
է մե
զի, Համար։
Նոյնիսկ՝
եթէ սկիղբները
ումգնօբէն
գիմագրեն
, իրենց փոքր
թի՚֊ը պատճառ պիտի ըլ
լայ
որ չկարենան
տեւական
գիմաղրո
ւթիւն
ընել
երկար ատեն : իմ մասիս երգում
կ՝րնեմ որ
ձեր
ղլո՛ Լ՛՛ը անցած
, ես անձամբ պիտի
կռուիմ
ել իմ
աչքոփս պիաի
տեսնեմ
իւրաքանչիւրին
ք^թաց–
քը » :
Ա տո րաղաս սպանե րր տ յս ճառէն ետքը մեկ -
նեցան
միմիայն
զօրապետները
մ^ւացին
,
որոնց
իւրաքանչիւրին
իր մասնաւոր
ու փեր քնական
Հրա–
Հանղներր տուաւ
Աուլթանր
;
Համուտ
կամ Շամուզա
ծովակալին
Հրամա
-
յեց որ ծաիին կողմէ պարիսպր պաշարէ իր նաւե -
րով^ որոնք այնքան պէտք էր մօտենային
պարիս–
"1Թ "Ր հ՚"բելի
բլլաբ պա շասլաննե լ,ր նետաՀար
ր–
նել:
Այղ միքոցին
նաւազնե րուն մնացեալ
մ ասը
պիտի քանաբ սլաբիսպին
մօտենալ եւ պատերն
ի
վեր մաղլցէլ^լ^
Համար զրաՀապաա
մարգոց
խում
րեր
զրկել սանղուղներով
:
Զէա
փաշա Հրաման ստացաւ
իր բոլոբ ղին -
ուոբներոփր
անցնիլ
Ոսկեզքիւբի
^՚սյբԻ
կամոլբ
-
քէն եւ ումգնոլթեամբ
յարձակիլ
պարիսս^երուե
՚1բայ ) յենլոփ նաւատորմին
այն մասին վրայ
որ
Ա՛ղբիւ
21/.
գործողութենէն
ի վեր Հոն կր ղրա -
նուէր :
ք
Շար
•)
Fonds A.R.A.M
