8ԱՌԱՋ»
ի ֊ – Ւ ՊՈԻՏ՝Մ ԵԻԾԱ%
ւսցմոլնքբ
, այ՛ն
(յՍ։չբանւչեսւնին
էբ ծայրայեղութեան
մէք ^Աղապէ^ն
Համեմաաի
լ"վ
« Վէրք
Հայասսյանի»
Հձ*.,
ոք
դաբա^չյուի
կազմող
գործ
մրն է։
՝-՝՝՝՝՝>•
՚^՜^ա.\ճ^՛
Վէպին
բ> վանդա կութիւնր,
հայ կաթուի^^իԲ"–
բուստ
Վիչէն
աղայի
որղին
Տ՚"կոբ
կը "իրէ ՜
սաւյւբչական
հօբԼզրօր
իսնամքի աակ մեծցածա. ֊
գապին։
Վիչէն աղան եւ աղքկան
՚^^Ր^էԲ^Ր^^
՜
1սՕՍՎՌՏՈԻ՝Բ
—^ Աձւցած կիբակի
, անձբեւին
պաաճառով
Հէ՜
, անձրեւ չկաբ անցած
կիբակի
աԽսար աղան՝ ^ երկու տարբեր
գալսւնանքոֆիո ։
մ՛ոլեռանգ
ներկայացուցիչնեի
, համ ափա
յն չեֆ։–գչե>
Եթէ չկաբ՝ ^պիաի անձրեւէ
, բսին , եւ ես
վոտա֊^եցա
յ ա յգ «.պիտի՚^ին՝
Իբբ^ւ
բարեկամի
թօսքին
արմէք
աու՚ւղ մաբգ եւ գրիչ՛՛
չոբպա^եցի։
Լ
՚՚՚-րք
նիւթ մրն ալ չունէի
Հայոց
աղգին փրկու -
թիւնր
ապահոփււղ՛
՚ .
է՜հ,
րսի ես ինծի
,֊ անսլայման
է՚՚ւբք
նիւթեր
չեն որ կՂրթեւեկեն
մտքիգ մէշ, երբեմն
կ ամ յա
ճաիս
յ
իրարու հեա կապ
ոլ
խնամււթիւն
չունեցող
յգ
փ,ոքր
կր
իսանզարեն
Պապական .գործսւկալր
կր միքամտէ
եր^ււ
հատուածներու
միքեւ սկսած
՛գա յքարր
Բ ՚ ՚ Ր Բ " ^ ՜
ւու համար։
Գո,էծաեաւին
ճիսոլիււա
քի՛ն արաբք -
. , »
",
նեբուն գոհ կ՚երթան
հերոսն ու հերոսուհին
. -
^Ի՚^թեր
ալ կր հանգիպին
մէկզմէկ
քիկր
թոյն կ՝առնէ եւ ծովր կր նետուի եւ հանուե֊
՚ոսւփին,
գանկին մէք :
լէն վերք կր մեոնի, իսկ Տ՚^կոր
վչտէն
նոյնպէճկր*
՚ Այս"ւէս– Բրիոտոսէ
,
, ,
.–լ
՜՚ճ&–
սրսաււանէ
աւո Գունե՜–
մեռնի :
- , -
Այո
հ իմնական
նիւթին
ղուգրնթաց
,
^^/՚՛՛
մէք կր ներկայացուի
Տակոբի
րնկերներկ^ք
քիւ՚աե–
նիկ աղայի
կեւյւնքր եւ Պ ո լսոյ ՛հարուստ միք
րի նկարաղփբր :
^ *ք , »
Պապականութեան - կաթոլիկութեան ^է՚է
ուղղուած
պայքարը
երկու
ուզզութեամբ
կր գԱ՚սէ–
ուի,
Յակոբի
հօր՝ Վիչէն
աղայի
քննազատու -
առաքէ
ցողի մր
լէ
1
սուրբէ ,
տէրտէրութեան
թեամր
, մ իւս կողմէ զործակա
լին
յւքքւաբքներու
մերկացում ով :
՚ ՚
, •
^ |
Վիչէն աղան կրօնական
կոյբ մոլեռանղ
մրն է
է
եւ որովհետեւ ա րշ. վ ա րղապետո ւթեանց
^ա յրա - ^
յեղ իսստութեամ
բ պա հ սլան ե լուն հետ վւ^^ուած է |
«հ՛անղե րձե ալ կեանքի»
եր քան կո ւթ ի ւն ր , ^ ուստի • .:•
պատբտստ է ամէն
ղո հ ո զո լթ եան
,նո յնիսկ
իէրտզու
երքանկոլթեան
իսավւանո ւմ ին Հ
«ինչպէ ս՜ ՚ իմ
աղան
հ ա յ ազջ|ւկ
սլիտի առնէ ... չէ
այզպիսք^՛՛
բան չի կրնար
րլլալ » :
բաղա է
լւ
փափաքիլը
յ
Տ՛ամ էն , աղօթքէն
, «Հայր
Աեր»էն
, միւռո -
նէն անծանօթ
անձերուն
, եկե ղեց պանո ւթե
ան
ղիր՜
կը նետոք.ելոլ ղօբաւոր փափաքով
մր բռնոլիլը :
կամ
՚ոյս տեսակի բաներ,
ոբոնք իրարու
հ՜ետ
աղղականու
թ իլն
չունին
եւ սակայն
կ՝ անցնին
մտ–
քէգ
...
Այո տեսակ րաներ մր մտածած
միքսցիղ
, ա -
֊, ու ծանօ թ
մ ր գ էմգ
կ՚ելլէ :
^ՂԲ՚"յԲ^
լոյսերոլ
մէք լողնայ սա արձա -
կուրգր
հն ա ր ո ղր , շունչ
մ ը կ՝աոնէ
մ արգ
, կար -
ծես կը նո րոգոլիս
, էլե բիտաեարգանաս
...
՚
Գտցէք աղօթեցէք
րնկե րվա րո ւթեան : Եթէ
լ^կե
ր վա բ-ո ւիմի ւն ր չհնարուէր
, ուրկէ" գուք «ա
բ–
ձակուրգ»
բառը պիտի սորվէիք
է
=յ)՜,
՛քե
ր
քաղաքոլ մ
գբտցիին
հալր թռց^ելու
Հւ
՚իէգ թաղա լու կամ
յմ ար էր , ք^Կ^ԲԲ
ս– դւ—՚ւ–
ւ
֊ս
-լ " •
.,^լ֊
֊ ֊ ֊ , - ^.
֊ ^ ^ .
ւ .
, ւ ւ ^ ,
Հեղին՛ակր կր քննագատէ
Վվ՚չէն աղան, ոա Հ. բայց
«վարրլթիւն»
անունով պոչ մը չունէր... ո–~
կտյն այղ քննաղա աութ իւնը միսաող չէ : Ան նեբ^ ր^վՀեաեԼ
մեր քմւզաքլ
ոչ
պբոլհաար,
կար,
ոք
կայացուած է իբբեւ օտարներէն
իսարուած
մէմքը՝ ,
կապիաա|իսա ,
եւ մենք,
ղոնէ տարին մէկ,
մէկու–
թէեւ հողատար
հայբ է։ Անոր մ տահոգոլթիձէն է ՚ կէս ամիս-մբ
կր վայելէինք
մեր քաղաքին
քեր -
փ՛րկել տղան
«հա1ղերձեալ
կեանքի»
փորձութիւն–
մոլկներոլ
հիանալի կեանքր, աոանց
ղիտնալու
ներէն :
V^ ,
թ-ֆ ընկերվարոլթիւն
կր ղործագբենք
եղեր
...
յ՚սկ
հեղինակին
վեբաբերոլմր
՚լէպի
9)""՚փա–
՜՛ է,՛ ՝ ք
եանր գործակալր
բոլորովին
միւտական է : Վ^չէն. •
»աI^1^^,է^Պ^է^ք^՚տ
^պաէՀ
/^^ասա^^;|աաա։պք;^^^;|ք|^^^
աղայի պէս ան ՚լերի չէ կրօն,
մ ո լե ՚ւանղո ւթեան վ,
այլ
իրեն համար
քաղաքական
նւզատա^ւ^երոՏք.
Հասնելոլ
ղէնք է
Մարգկային
տառապաՏւքը,,,
վիչ՚որ
անՀաղսրղ
են իրեն, գիւրադրղիռ
չէ
ինչ
պէս Վիչէն աղան, այլ խաղաղ է.
Համբոզ,
նենգ ու իարամանկ
: ՝ի՝սւղաքական
՚՚բոչ նպատակ
–^՚
.ձյպէ՜^-ռ
՚էւ
^^Տ^^/րՀ^աչ
տ
է
^Տէէֆլան
յաբտ^րյէլթիււն
ՄԻՏ^
ԵԻ ԱՐՈԻԵՍՏ
ԲԱՆԱԳՈՎ ՄԸ՝ Ե%ԻՎԱՐԳ
խԱԲ
—Անցեալ
կիրա կի այւտաապեր
է ինք
Լէ^՛.
^ ,^Ն>
, • ՝ ւ—
^, .•՝
Հ
1^
Լ
/֊լ I .
• «
Նաւերի»Ն
Խ մ ք ա գ ռ ՚ 1 1 ն ա Թ ^
ծււ^ս՚օթո՝ւթիւ–նո՝ աննա–
նեմով քաղաքական
չրքանակներոլ
Հետ կապուած֊
« « ^// / *• Լ 1 Ւ ՝ք1 1
»^ , ր
ւ 1֊ ւ(֊
է. ՚.
1%
Լ
՚. \ Ր
Հս.,ե.
սոնթւււց ււանագու1ւո–լ>եան մը մասին, զոր եբեւ–ա)Զ
մէկն է։ իր նպատակներուն
Համար գրաւոր
Կաշիւ
1 Լ ^՚՝ ^ 1
ք «1 11>
\ , ո ւ Ր
կուտայ
իր տէրԼրու.
զեկավարէլով
^ ^ ^ ^ . . ^ « , 1 , * եանած է եըիաասաըդ մ ը , Պօղոս ԱԱա^^^ :
1անց
դ\%ուինքնիշխ1նտէրն՛
է։Նենայն
Հա–
Ամբողջ յօ դ ո ւ ա ծ ը 15 էջ է, բ ա ղմ ա թիլ փաս
Լն1կէԼւխամբ
յտՍի՚ն
Ֆասիտեանի,
Հեղվ՚ն՚ս–
ա եբո վ : Տեղի անձկ ութե ան պաա^-օ^ոով, կ - բ ղ
մը
կր ներկայացուցածէ
Անտոն Հասունեանր : Հռոմի
հաաուածներ մի ա յն կը ք ա ղ ե ն ք ֊
« Պրոպագանաայի » գպրոցր աւարտած
՛ք ո լի ճիզ
ուիտը որ Հակա մողաէր ՛էա կան քայքայիչ
աշիսա -
տանք կը կատարէր
վէպի Լ"տեսած
տաբինե -
րոէձ :
« Ագապի»ն
լուսաւորչականութեան
մղէ
իրա
լաց
իօբ էն նկաաած
են մ ար՚լիկ
, թէ
(յւլի–
վարղ,
(Եղի՛չէ վրգ՛ Տէրտէրեան)
իր բանասաեղ–
ծո ւթիւննե բուն մէք կը կրէ Տ՛ Օշականի
կնի՚քրւ
Այս պարազ ան ցարղ
մ ա տնան չո ւած է
Հարեւանցի
եւ թերի տուեալներով
% Ա ինչգեռ ,
իրողութիւնը
պայքարր
չէ կաթոլիկութեան
գէմ %
Հեղինակը
աւելի ծանր է , եւ արմանի՝
լուբք նկատառ -
նոյնքան
անոզոքութեամբ
կր մերկացնէ
լուսալդբ–
^ ^ յ ^ .
Որովհետեւ,
Եղիվաբգ
պտրզ
աղղեցութիլն–
չականներու
կրօնական
մոլեռանգութիւնը,
ինչ -
^լ^^ ղ^^^^ բանաստեղծ
մը չէ ,֊~ ազգեցութիլններ
,
• "
* . . < . .
(Ո
.>,.«՜
5, .
ոո
Հ.
ւ՛.
ո
I
քՀ />
I. ^..^^
տ
ԷՀ Հիմա, կը տեսնէ՛՛ք,
որ իբական
ընկերվա
րութիւնը
մերն է եղած՝ առանց
կուսակցական
պլա տ ֆորմի
ել փող ու թմբուկի։
Առանց
բուբ -
մուանեբու
ել կապիտալիստնեբու
թերը անիծե -
լու մեծխօսիկոլթեան
:
ԱՀա մէկը
միւսին
Հետ կապ չունեցող շատա–
խօսոլթիւննե
րր,
բտյց
շա տա իսօսո ւթ իէն ը , իրա -
բու Հետ կապ ունենա
յ կամ ոչ , լաւ
վճարուած
ար-էեստ է ներկայիս :
Նայեցէք
ձեր շուբքր։
ժողովներ
, ենթամո ֊~
զովներ : Չորսերու
, Հինղերոլ
, յիսուններու
մ՜ո ֊
ղո՚էնեբ,
Հարիլ րաւոր
, Հազարաւոր
քարտուզար -
ներով,
բոլորն
ալ խօսքի
կարւլ սպասող անձեր եւ
լալ ՚էճարուած
....
Կը կարծէք
որ ասոնք կոշվ՚կ
, գլի՚աբկ,
Հա -
գուսա
շինելու կամ պանի՞ր ծախելու
Համար Հր–
նարուած
են : քՍօսքի արՀեստր
ղարզացնելոլ
,իսօս
քով աշիյարՀը
«կաբ՚լի
բերելո՞ւ»
այգ տեսակի
մամիկի
մտքեր վեբաղրել
այգ մողուէնեբուն
:
֊
Կիներն ալ այգ նպատակով
ստեղծուած
չե՞ն միթէ
...
Ա՛՛խ, կր ձանձրանամ տլ, Ատեղծիչ
Հայր։
Մէ՚^՚ց
մր տուր
ինծի։
կր ձանձրանամ
մինակս
այս Գրախտի՚ն մէք...
Եւա՜ : := Համմէ
, Հայր :
Մրի եկ աստ, լեր րնկեր
Աղամայ։ Փա -
րատեա
զձանձբոյթ
նորա։
Զրոյց աբարարէք
եբ -
՜ կոքետն
ի միասին ։
Աստուած՝
գրաբար կր խօսէր : Այգ գարուն
Աստուծմ է վեր մէկը չկաբ տակաւին
Հա յաս աանի
մէք
, որ արզիլէբ
ղրաբարր
. . .
՚՞ Եւ այս ձանձրոյթ
վյաբաւրելու
վ՚սւ՚իաքէնծնան .
Եւան եւ չատտխօսութի՚լնր
:
^
իսկ
երեք
Հող ի՛նոց ղիւան կաղմ ելու եւ վար - \
չական
անւլամնւեբ
ճարելու
սլէտքէն
ալ ծնալ.
մարղկութեան
բազմ ացում ի պաՀան քր
...
Հիմա, կա՞պ կր փնտռէք
այս բոլորին
մէք :
է^
1
գի՛տեցէք Ա . Հ
՛Ո
յաստան՝
«կասլի
Ընկեբու -
թեան»՝
եթէ թանգարան
չէ գաղթած :
Միայն
թէ՝
չըլլա՜յ
ոբ «արեւմտաՀայ
դիա -
լե1յտռքՀ
Հ."՚բագրէք ձեր խնղրաղիրը :
Կ-ՊԵՏՈԻՇ
Մեբ լինեբու֊ն
Ինչսլէս ք^աժւակն եբկնակնիք
Ծաղկընեբուն •
հւ ոսկե(լաբդ ինչպէս օբրաԸն
•
Մ ւ՛ւ նկի կնե բ ո ւն - • •
•՛՛ա*՛/֊,
«Անցորգը» , էք
18)
Եդի վարղ
աննաիսրնթացօրէն
բացառիկ
արար–
քի մր ՚ւ՚էք է այստեզ,
իբբեւ բանասաեղծ
: Բացա–
" ԻԿԱ
1 V
լ՛ական։ առում ոփ ,
ին քխ ա տ սլո ւ թ ի ւնն է ,
որու
՝Ա
աւէ՚էն մարգ կը ձ՚լաի
, բայց
քի՛չեր կր Հաս
նին : Ա յս բա րեն ի շուէ Եղէ՛ ՛էա լ՛գ կը Հաստատէ
Շա–
թօսլբիանի
բանաձեւր,
ըստ
որուն
«ինքնատիպը
անիկա չէ .որ մէկու մը չէ՛ նմանիբ
, այլ ան
որուՖ
մէկը չի կրնար
նմանէւլ» : ԱսլաՀովաբաբ
, ոչ ոք
պէ՛տի
յա քո՛ւի
նմ անիլ Ե ՛լի ՛էա ր գին
, ա յսքան խի -
ղաէս պեղումներու
մ էք ,
Օչականէւ
կալուածէն
պէո Ագապէւի
Հօրեղբա
յբ Պ ա զա ա սա բ"՝ ա ղան
, որ
Իբբեւ լուսաւորչական
նոյնքան
մո լեռանգ է որքան՛
Վ,Իչէն աղան : Հեղինակին
կարծիքով
լուսալոբչ՚ս–
կաններոլ այգ գէ՚լ՚քև տլ կը նպաստէ
աղւլ՛ային
ե ր կպա ռա կ ո լթ ե ան
էսՈ րացմ ան
, որ ե րկու
կողմ ե -
րոլ փոխագաբձ
զիքում բ , Հանղո ւբմողո
ւթ իւն ը ,
մէէ-ւսյն կրնայ
մերձեցում
յառաք
բերել երկու Հատ
ուածներուն
միքեւ
I Ազապիի
Հօրեղբա
յրն է .որ
կ՝րոէ թէ եթէ ամոլսնանայ
կաթոլիկի
Հետ,
ինքր
վրէմ
լուծելու
Համաբ
ղեբեղմանէն
կը Հանէ Ա -
գապիի
մօրը ոսկոբք^ւ^բ կաոր կտոր ընելով չու —
նե բու առքեւ կր նետէ։ Պաղտասար
աղայի
մոլե -
ռանղո ւթի ւնր պաաճառ
ե՛լած է ի՛ր եղբօր (Ա–
գապիի
Հօր) ել Ագապէէի
մօր ՛՛
որովՀետեւ
եղբա յրը
ամ
ուսնացած
թոլիկ
աղքկան հետ :
ՎէպԲ Կբ ՛էերակեն զանա ցնէ անցեալ
ղարոլ
մ ահո
լան
է կա -
ո րոնց ենթակա
յ են առՀասարակ
բո լո ր բանաս -
տե՚լծնեբը
առաւել
կամ նուաղ չափով, այլ ԲԱՆԱ–
ԳՈՎ մը :
Ա յս գրո
լ
թեան նպատակն է պատռել վարա -
գո յրր եւ Հայ մ տաւո րական ութ եան աոքեւ պար -
ղել երեւոյթ
մր, որ աննաէսլ^թաց է Հայ գրակա–
նութեան
մ էք : Անմ իքապէս
քա յտնենք նաեւ , թէ
Եղի՚էարգէ՛
բան ագո
զո ւթիւններր
մէկ
Հեղի՛նակէ
չեն կաաարուած
ու չեն մտցուած
է՛ր մէկ
Հատորին
մ էք , ա յլ առնուած
են բազմ աթէ
՚լ
Հեզէ՛ն ակնեբ է ,
Հայ կամ օաար , եւ բամնուած
են իր բանաստեղ
ծական
բոլոր
զիրքեբուն
վբայ :
0չական
ունի
լ^՚զ արձակ
բանաստեղծոլթիւն
մ լ՛
) Այ ն Օբերուն
խորաղրով
, տպուած
տասնը -
Հինղ տարի ա՚ւաք, («Աիոն»,
Նոյեմբեր
1935,
էք
348 60) :
Աւելի քան աասնամեակ
մը վեբք կբ
Հրաաա րտ
կ ո լ ի ւ
նաեւ
Ե՚լիվարգի
բա-ն ա
ւլ
/ո
եղծո
լ -
^^՚ՂԸ.
ւքԼ գ՚՚Բ"^ է է
Ձ >
^ք ւ ՚– ՚
լ։ ատա
բաղո ւլ՛; սաս
լ
*է ՛լլ՛ գ՛" լ՛՛էԼ՛
Հ
*"՛ «• " • " ^ • " • ձ
կիսուն
Պոլիսր եւ կարղ մր բնորոչ գիծեր
, իր նեղ
թլ^՚լ^
յ-էկ զիրքբ
«ԱնցորգրՖ,
որուն մէք րտնաս–
փոզոցները, ռած տուներր. Հոն պլպլացող
ձէթի
, < ,
/
, . ւ Ո ... I.
ԼՊ.
լ ^Գ՚՚Յ՚՚՚՚ԲԲ^
9
^ .^^
ճո՚ագր
, թոնիր ր եւ
ք Ուրսի1–էրք :
I՛ էւ^՛ ՚" ^^՚֊
գ, ԱՏԵՓԱՆԵԱՆ
ԱՏԱՑԱՆ-Բ
տեղծ - վարղապետը
պատիւ բրած է Օչականին
աբտաղրելով
անոբ քերթուածէն
մասեր։
Այս տեղ
կր ներկայացնենք
, ատկէ տակ , Օրականի ել Եղի -
վաբղի
Հաաուածնե
լ՛ը , առատութի՛ւնը
մ իչտ տա
լով
մամ անա կա՛լ րականօրէն առաք տ սլո ւած ին •
Հ ողին պէս հեղ , հողին պէս դաշն
Մեր հերկերուն ,
ՆԱՅԻՐԻ,
ամսագիր
էէրականոէթետն
ել ար -
ուեստի։
Զ– տարի,
թիլ
3-4 (1951
Մարտ^Ասլրիլ)
:
պէս՛պարղ, ծողին աէս հո,ս
Կը պարունակէ Անտիպ էքմրՅ–
Օչականէ,
«Ա0|.օ^ Ա՛եր լիՔեոուն
^ ^
նուն Սէր».— Վինակաեանոնթեան տոմսակը, Մ–
Իչխան
,
—
Ջորեպան *Ւա|ոնստ ,
Եգ • Պօ /աճաեան •
— Աստ հ ա նղչ ի ,
ՎաՀԷ Հայկ
—
Յովհ– Շահնա -
զաբ ինչպէս փրկուեցաւ կախաղանէն ,
թաղոլՀի
ՇաՀնազաբ
,
—
կոմիտասի կեսւ)յքի ուղին ,
Ա. գ ֊
պար
ետն.^
Գրակ1ո,ն ղայ թ ա կ ղ ո ւ թի ւ ն մ ր ,
եւն
Տա՛րեկան
բա՜մնեդին
3
^ոթերլին :
Հասցէ
\)7
.^xօ^V^Աո,
6. բ. 1426, 6^3'^օսէհ (Լւետո) :
ԻնչպԼ–1ւ Բաժ\ււկն երկնակքփք
էքաղկըներուն -
Ո՛֊ ոսկետսբդ ինչ պ է ս օրրանն
Մւսն1|իկքւեբուն • • •
(8– ՕՇԱԿԱՆ, «Այն Օբերուն»
,. «Աիոն»
, էք
357)
Հ ողին պէս հ ե ղ , հողին պէս դաշն
Մեր հերկերուն ,
Ծոցլւ/ս պէս պարղ, ծոցին պէս կ ո յ ս
ներս •
Զանգն ու կոչնակ օրը հինղ հ ե ղ ,
Օրը եօթ^ն՛ հեղ ,
Կ ՚ ե րղե ն քնքուշ , կ ՚ ե ր դ ե ն անուշ
Փասք ն |անսահման
Մեր Ասաուծուն
Աստուած իջեր Իր աթյւո.էն • • •
(3– ՕՇԱԿԱՆ,
«Այն Օրերուն»,
«Աիոն», էք
358)
Զանգն ու կոչ1Այակ օրը ե օ թ հ ե ղ •
կ ՚ ե բ ղ է ի ն վւաւսքը անսահման
Հայ Ա ս տըծ ոյն :
Ամէն աււտու արեւին հե տ
Աստուած կ ՚ ի ջ ն է ր Իր ա թ ո ո է ն • • •
(ԵՎԻՎԱՐԳ,
«Անցորգր»,
էք
27)
* * • 1947/»5/,
Արբոց Յակոբեանց
տպարանէն
լո յս տեսաւ Օչականի
վերքին
գիրքը
«Օրն Օրե -
րուն » , գրուած
իր նախորդ
քերթուածներուն
ո–
ճով։ ճիչգ տարի մր ետք Եղի՚էարգ
Հրատարակեց
իբ չոբրորղ. Հատորր, «Ակեղգամա»
, կարծէք ա -
պաց.ոլցանելու
Համար թէ ի՛նք բանաստեղծ
չէ :
Բայց որպէսզի
ան՛ք ի՛քապէս ղգալի
չրլլա
յ այգ ի–
րողութիւնր
եւ չվնտսէ իր նախկին վարկին
, ձեռք
կ՚առնէ Օչականի՛ գիրքը եւ անկէ իրեն պէտք
եղած
Համով - Հոտով
բոլոբ պա ր բե րո ւթ իւննե ր ը կը Հա
ւաքէ նուրբ արուեստով
մը եւ կը զետեղէ իր տո -
զերուն
մէք:
Ո՞վ աննման, անպատմելի
Հայ –պ|սւտմութիւն ,
Տ արբեր որուն գիր1ն են դրեր :
1փտցիր մի ա յն
Թէ
ցիրն ա յ դ սեւ,
ղիրն ա յ դ կարմիր
Մենք կարդացինք
Սեղմէ ա ռ այ դար ու դ արեր :
Դէ պի խորանն ողջակէղին :
(3–
ՕՇԱԿԱՆ, «Օրն Օրերուն»,
էք
3 0—3 1 )
Ո՞վ աննման, անպատմելի
(Շարունակութիւնը
կարղալ Գ՛ էք)
Fonds A.R.A.M
