Ս՚եՐեՐԸ եԻ եՐԻՏԱՍԱՐԴնեՐԸ
Յունիս
2ին լոյս աեսաւ
«6"է–Ա՚սրեր»ի
բացա^^
ռիկ
թիլը,
նուիրուած
Հայ ե ր իաասա
րղո ւթեան
: \
Ասիկա
առաընր
էկ իր աեսակին
մէք , ոչ
ա^^
վերԸւր
սչիաի
րլլայ
անշուշա
: Բանի
մր
աարիկ
ի վեր
^Յուսաբեր»
րացաոիկ
թիւեր
կր հրաաա
–|
րակկ
, նախաձեռնութեամ բր
եւ քրանաԼան
աշիա–\
աանքովր
Հ.
3՛
՛հ– Երիաասարղաց
Միութեան
է–^
զիսլաոսի
կեղր. վարշութեան
;
Վերքին
բացաոիկր
աոաւե
լո ւթ իւննե ր ունի իր
նախորղնեբուն
վրայ
թէ
րո վանգա կո ւթեամ բ , թէ
ասլաղրութեամբ
ես
թէ
սլաակե բաղա րգո ւմով.
Բաղմաթիլ
նիւթեր,
գրուած
ե ր իաասա րգնե բոլ է լ
սլաաանինեբու
կողմէ,
ղուրս
մնացին
այս
թիլէն
աեղի
շղոյութեան
սլաաճառալ
:
Ընղամէնր
36
մեծաղիր
էքերով,
ճոիս,
այլա
ղան
ո լ
հեաաքրքրական
բովանգակութեամբ,
\0ունիս
2ի բացառիկր
ամբողքովին
ոլաարասաոլած
ու հրատարակուած
է Հ– 3– Գ– երիտ.
Միութեան
Եղիպաոսի
կեգբ. Վարչութեան
կողմէ։
կարելի
է
րսել,
թէ
այս Հրատարակոլթիլնր
, թէ ըսա
էոլ
֊.
թեան,
թէ ըստ
ձեւի, պատիւ
կը բերէ
մեբ
չրքանի
եբիտա սա րղո ւթե ան
:
Յոյս
ունինք,
ոբ յտքորգ
թի՚-եբը
միայն
յա
քողութիւն
մր պիտի
չրլլան
, այլ նաեւ
յաղթա
-
նակ
մր։ Տարին
չվե րքացած
մենք
արղէն
փո
֊
խագրուած
կ՝ րլլանք
մեբ տունր
: Յո յս
ունինք
նոյնպէս,
որ տաբեփերքին
մեբ նոբ մամուլր
, աււ֊
ղաշար
մ եքենանե
րր սկսած
կ՝ ՐԼէան
«բան ի լ»
ի
վւաււս Հայ գրականութեան
եւ մշակոյթին
:
*իալ ագւրի
մեր նոր Տան
մ՛էքէն պիաի
՚էեււար—
ձակուի
ուրեմն
Հայ Ե
է՛
իտաս
ս։ րգո ւթե ան իսօսքը ի
սւիիւււս
Հայ աշփսարհի
:
Այս հեււանկարը
կը խանգավառէ
մեղ
անոր
Համար,
որ Հայ ե ր իաասա րղութեան
ներկային
մէք մենք կը տեսնենք
ոշ միայն
մեր՝
երէցներուս,
այլ
ել ՜՛այ մ՜ողովուրգի
ապաղան
:
Բացաււիկին
կցուած
է կոչ մր Հ. 3 • Ղ՛ • Երիտ •
Մ ի՛ութեան
Եգիպտոսի
շրքանի
կեգր •
Վ՚"բչու
-
թեան
կողմէ : իր իսօսքր
ուղղելով
Աբտերկրի
(ին
չու
ոչ նաեւ
երկրի)
Ր՛՛Լ՛՛Է՛ այն ե ր իտասա
բւլնե
բուն
ել եբիտասարղուՀ
ինե բուն , որոնք
կը
Հալաաան
մեբ
ժո՚լովոլրղի
լուսաւոր
ասլաղային
:
կեղր՛
վարչութիւնը
կր Հասաատէ
,
իբրել
աղղային
ուխա , Հայ Ալլգի ԱԶԱՏ
ԵՒ ԱՆԿԱԾԿԱՆԳ
ապրե
-
լու
ոչ միայն
տենչը,
այլ ել իրաւունքը
:
կոչը
ո՚լեկան
արժէք
կբ նկաաէ
թէ
Ա՛րլ ր , թէ
Հա յրենիքր
, որոնք
իրենց
մ է^ կր
սլսւ ր ս ւն ա կեն
է–
րականութեան
մր ուժր
եւ կամքի
մը ուժը : Եր ՜
կ ուքին
Հ ամա ր ալ կր սլա Հ անքէ կ ե անքի
«ամ
են ա -
թանկաղին
բանը»՝
Աղա աութիլնը
:
Աղաաոլթիւն՝
ոչ թէ
ղոլբսը,
Հայրենիքէն
հե՛
ռու , ուր
մ ենք ոչ հողա յին պաՀանքնե
ր
ունինք
,
աղղա
յին , այլ նե րսը
, հա յրենիքին
մ էք , ուր
թէ
Հոգային
պաՀանքներ
ունինք
, թէ աղղային
:
Այս ուխտը սրբաղործուած
է մեբ
բիւբալոր
նահատակներուն
արիւնով
ել գարձած
է ղբօչ
մը,
գոր
հերերը
կ ր վւոխանցեն
ահաւասիկ
երիտա
—
սարղներուն
եւ ղոր ե ր իտասա րղնե ր ր իրենց կար–
գին
սլիաի փոխանցեն
իրենցմէ
վերքիններսւն
:
ի՝ան
մ ր ունենալու
համ աբ , նախ
ա
յղ
բանր
ձեւակերպել
պէտք
է , ապա
ղայն
•ոււլել պէտք
է ,
վեբքապէս
անոր համար
աքնիլ
եւ
ղայն
աոնեք
պէտք
է :
Մյգ
«բան»ը
յստակ
կերպով
իբ կոչին
մէք
ձե
ւակերպած
է Հ.
3 • 9՛ •
Երիտ. Միութեան
Ե՚լիպ
-
տոսի
կեղր
. վար
չո ւթ իւն ր եւ հիմա
կ^ու՚լէ աչիսա
տիլ,
՚լործել
ու աքնիլ
ղայն
ձեռք
բերելու
համար :
Աւքբյւղջակաճ հ ա յ ո լ թ ի ւ ն ՛ ամրող ջ ական Հա -
յաստաՐփ մ է յ •
աՀա
այն գրօչը,
որուն
Հո՚էանին
ունին
իրենց
՚էրայ
թէ ծերեբր,
թէ երիտասարգ
—
ները
Հայոց
լեղոլին
մէք չկայ
ուրիշ
բառ
մը, ո -
բուն
Համ ար
Հա
յ մողովուբղր
ա յնքան
առատօրէն
արիւն թափած
րլլա
յ , որքան թափած
է տյս
հինգ
բառերուն
Համար
:
Մեր բովանգակ
պատմութիւնր
ուրիշ բան
չէ ,
եթէ
ոչ տարեգրութիւնը
այն աՀեղ
*հիւցաղնամաբ–
տին , ղոր քառասուն
ղարէ
ի վեր
կը մղէ մեր
մո–
ղովուբղր՝
միչտ
յանուն
այս
Հինղ բառերուն
տ
Հայ
եբիտասաբղութիւնր
ի՛նքղինք տէրր
կշ
Համարէ
աՀա
մեր
Հայրե
րէն
, մեր նախաՀա
յրերէն
մեղի կտտկուած
այգ
Սրրաղան
Ուխտին
;
Այս կէտին
մէք իրարու
Հետ
Համ աձա
յն
էն
Հինեբն
ու նորեբր
, ծեբեբն
ու եբ իտասա րղնե բ ը ,
եկածներն
ու ղալիքներր
: Այսինքն՝
անցեալը
. ^
ներկան
եւ ապագան
:
Ա՛ւ՛լ ին ղա լա կն ե ր ր անխտրաբար
արիւն
թա
-
փեցի՛ն
այղ
Ուխ՚որ
ի՚րադործել
աշխաաելու
Հա
-
մաբ։
Ուստի՝
ան
միայն
մէկ գատի,
միայն
մէկ
Հատուածի
, միա
յն
մէկ կուսակցութեան
չի պաա–
կանիր : կր պատկանի
Աղղին
բոլոր
ղասեբուն
, բո
լոբ հատուածներուն
, բոլոբ
կուսա կց ոլթիլննե
-
բուն։
Ամբողքովի՛ն
, եւ ոչ թէ անոր
մէկ մասին
;
Հինի
եւ նորի Հարցր ղրական
Հարց մր չէ
ղի Համար,
այլ աղւլային
Հարց
մր :
Ա՚Լ՚լային
կոչուած
այս
Հարցը
խոբՀբգանշս,
^
ԳԻՏԱԿԱՆ
ԱԱՈԻԼԻՍ
Ավպքոպը
Այս տաբի անվեբք
փոթորիկները
տակնուփրայ
րրին երկիրը,
թանձր
ամպերո՛ւ
եւ
տեղատարա՚ի
ս^նձրեւներով
: Բիչ մրն ալ այղ մասին
խօսինք
:
ի՞նչ
կաղմութիւն
ունին
ամպերը։
Շաաեբ
սլի~
տի ըսեն
մթնոլորտին
վրայ առկախ
գոլորչփնե^
բու լեռնակուտակ
ղկղեբ
են :
Աիսալ է այղ
կարծիքը։
Ամպերր
մեր
ղիտցած
քուրի
չս՚ւԻԻ՝^
կաղմութիւնր
չունին.
ոչ ալ
երկրիս
երեսր
տեղի
ունեցող
շոգիացումներու
ուղղակի
արղիւնքն
են : Անշուշտ գիտած
էք ոեւէ շոգիա
-
ցում : Շոգին
Հակամէտ
է բարձրանալոլ
գէսլի
վեբ
: ՈրովՀետեւ
օղին
ղրեթէ
կէս
ծանրութիւնը
ունի : Եթէ
օղը առնենք
իբբեւ
միաւոր
,
չողիին
Համեմ ատական
ծանրութիւնը
կ՝ րէլա
յ
0.62 ;
Ան
քի՛չ մը բարձրանալէ
վերք
իր բաղկացուցիչ
տար
րեբր
կր լուծուին
օգին
մէք ել կբ գառնան
օւլին
նմ ան թափանց
իկ
ու անտեսանելի
: Ան չո ւչտ
ոչ
ոք
կր կասկածի
թէ
մեղ չբքապատող
օղը կը պարու
նակէ
չո՚լիի
"Ր՛՛չ
քանակութիւն
մր կաղայի,ն
վի -
ճակի
մ էք ո բուն
Համ եմ ատո
ւթիւնը
կը
տարբերի
Համ աձա
յն քերմ ութեան
ու իսոն ա ւո ւթե ան
:
Ամպերը
, րնղՀակաււակ1յ
կաղային
կաղմութիւն
չունին,
այլ
ք՚՚՚֊րր
Հ՚ւն կր ներկայանայ
Հեղուկ
վի.
ճակի
մէք չատ
մանր կաթիլԿւեբով
որոնց
իլրաքան–
չիւբր
իլ՛ մ էք կր կրէ
ընղՀան րապէս մխտական
ե–
լեկտ րական
ութիւն
:
Գիտենք
որ բնա ղիտ ական
օրէնքով
նո
յն
Հո -
սանքր կրոգ երկու
մ արմ իններ
իրար
կը վանեն
:
Այս յարակցոլթեամբ
կարելի
է բացատրել
այգ
մանրիկ
կաթիլներու
ներքին
Հաւասարակչռոլ
-
թեան
սլարաղան
: Այգ
Օրէնքին
շնորՀիլ
է ղարձ
-
եալ
ոբ անՀա շուե լի ծանրոլթեամ
բ քուրի
մթե
-
բումներ
առկաիս
կը մնան
մթնոլորտի
վերին իստ
ւերուն
մէք, տարուբեր՝
՚>"՚Լի Հոսանքներէն։
Ամ–
սլերր
կր րամնուին
չորս գլխաւոր
խմբաւորում
-
ներոլ
համաձայն
իրենց արտաքին
ձեւել՛ուն
ու
գոյնին
: Այսպէս
կան
գռՈՆզ
ա մ պ ե ր
(շՄատ)
որոնք
րուրղի
ծի՛ւերու
կամ
վ՚ետուրնեբոլ
կր նմանին
եւ
օգի
վւս՚իոխոլթեան
յայտարար
են :
2) 11Ո1֊այւսկ
ամպեր
(շսասԽտ)
որոնք լեռնակւման
ճեբմակ
կո
յ–
աեր
կը ձեւացնեն
ել արեւածաւլին
կամ
մայրա
-
մուտին
կ՝անՀետանան։
3) Բ
)–Արդ
ամպեր
(տէքՅէՍտ)
որոնք երկար
Հորիղոնական
եւ կարմրաւլոյն
կ՝ըէ
լան
: Ե
լ վեբքապէս
շ>ՈՆլՍպ
ամպեր
(աաեստ)
որոնք
սեւորակ
կամ
գորչ
ղ ո յ ն մր կ՝ունենան
առանց
ո ֊
լ՛ոշ ծիւրի՛ ել անձբեւարեր
նկատոլած
են :
Այմմ տեսնենք
թէ
ինչսլէս
յառաք
կուղայ
ամպրոպը
կամ
փոթորիկր
: Աաոր
ղլխաւոր պատ
ճառր պէտք
է փնտռել
ամպերու
պարունակած
ե–
Ժկարաեանութեա՛^
^– եէեկաբամաղնիսական
ճա
^
՚^՚^գայֆումներո^դի
Այ–
^ . " ; ; 7
; ՚ " ՚ ՚ ^ ^ ՚ ^ ^ * / ՚ ք
յառաք
կր բերեն Հասարակ
մարմի՛ններու
մասնիկ.^
մասերու
: Այս
երեւոյթին
Հետեւանքով
Հի^էԱ^
րու
նեոօի՚ն Հաւասա րակշռո
ւթի
ւնր
կը իսախտի .
Նոյնը
կր պաաաՀի
է՚աեւ
ամսլերոլ
մէք,
ոլր
յԻ՝^ հիւլէներր
անկայուն
ու յարափոփոխ
վթակ
՚^՚էԼ
կր ստա՛նան ։
Ամպրոսլ՚-յԻ՛^
ամպերր
որ
\ա
1500
մեթր
բարձրութեան
վրայ
կ ԱԱան , եռանկիւնաձել
տես^
մը կ՚ունենան
եւ ղիւրաւ
կբ ՛լանաղ՚սնոլին
, իրլ՛^^
սպառնագին
մութ
գոյնով։
Անոնք
կուտակ
թոլիսպ
եաղմութիւն
մը կը ներկայացնեն։
Հասա֊
րակ
ամպերէն
ծանր են իրենց
կ՛ային
կաթիլնէր^^
խոշորսլթեամբ
եւ ելեկաբակտնութեամբ
ալ
ոլմ–
ղնօբէն
բեռնաւորուած։
Այս աեսակէաով
կարելի
է զանոնք
անուանել
ելեկտրական
բնական
խաա
֊
Յ՚՚՚֊ցիչնեբ
: Մի՚-ս
Կ"ղ՚^է
՚
Հաստատուած
է որ երկ
րիս մակերեսը
օմտուած
է մ1ստակտն
ելեկաբա
-
կանոլթեամբ
է
Աբգ^
Ի՞՚^է Կս. " 1 " " " ՚ " ^ Ի
փ ՚ ՚ թ ՚ ՚ ր ի կ ի
սչաՀուն։
Այգ
ամպերր
որ բեռնաւորուած
են
ելեկտրական
աՀռելի
ղօրութեամբ
մը, իրարմէ
կր
րամնուին
երկրիս
մակերեսէն
միլիոնաւոր
վոլթայի
ոլժի
մր
մի՛քոցաւ։
Երբ ամպերր
իրենց ծանրութեամր
աւե
լի վար
իքնեն
եւ անցնին
Հաւասարա1լշռոլթեան
սաՀմանր,
այն ատեն
երկրիս
մակերեսր,
որ նա ~
իսասլէս մխտական
ե լեկտ րականո
ւթ եամ բ
օմ ֊
՚ոուածէր,
բնաղիտական
օրէնքի
մր
բերումով
այգ
ումր կր փոի՚ուի
գրական
ե լեկտ րականոլ
-
թեան
եւ գէսլի
իրե՚ե կը քաչէ ամպերը։
Այն ատեն
կայծակը
կր յայտնուի,
սաստիկ
Հոփ
մբ կը
փչէ
ու
անձրեւր
խոչոր
կաթիյներոփ
կր խումէ
գէպի
երկիր։
Փ՚՚թորիկր
Կր չաբունակուի
մի՛նչել
որ
վե–
րսւՀաստատուի
Հաւասա րակչռո
ւ թիւնր
ամ
պերոլ
միքեւ եւ երկրին
Հանգէոլ
, ամպերու
սլարունակած
աւե
լո րգ ե լե կտ րօնն ե ր ո լ ե րկր ին վւ" խանցոլմով
•
Գ՛
ՊՕՅԱՃԵԱՆ
ԻՐԱՆԻ
ՇԱՀԸ
Հիւ՚սնգանոց
մտաւ
Գշ.
օր,
գործողութեան
մր
են իմ ա րկո ւե լո լ Համար
•
Այս
առթիլ
երկու
ո չխա րնե ր
մ ո բթուեցան
: Վարչա
-
սլետր ել նախաբարնել՚ը
ՇտՀին
լնկերացան
մին -
չեւ
Հիւանգանոց
: Մ"Լէա
մը
աղօթեց
որպէսղփ
Աստուած
սլաՀԷ երի՛տասարգ
արքան
:
97
ԿԱԻւԱՎԱՆՆԵՐ
սարքուած
էին Գեբմաննե
-
բու
կողմէ,
1944
Յունիս
Դին,
թիւլի
մէք,
-
տասնական՝
իւրաքան
չիւր պատշգամէ
: Պոռտո
յի
ղինուորական
ատեանր սկսալ գատել
երկուՏՏներ
։
Գլխւ
՛Ր "էատաս խանէ
նե
րր
,
ղօր
.
Հ"՛
յ՛՛՛տ
Լամմէրտինկ
եւ Հարիւրապետ
Բոփախտ
փա
-
խած
են :
կան
ձեւով
մը ներկայացուցած
է Վիկտոր
Հիւկօ,
ԺԹ • ղարոլ
մեծագոյն
գիւցաղներղակր
,
ինչպէս
որ կբ կոչէ
ղայն աբմէքաւոր
ու ինքնատիպ
քննա–
՛չատ
մ ր՝
Տընի
Աօրա։
Հիւկոյի
անկորնչելի
երկը
օ Թշուառներ
»ը
որոչ
շյւքանի
մր եւ որոշ մաբղոց
պատմութիւնը
չէ , այլ բոէոր
ղարերուն
եւ բոլոր
մողովուբգնե
-
բուն։
Մարգկային
առաքինո
ւթ իւննե րո
լ ել
մարղ
կային
թչուառութիւններու
ղումարն
է ան,
ղու -
մաբր
Հերոսոլթիւններոլ
եւ
վատութիէննեբու
,
յաւլթանակնե
բու
եւ սլա րա ո ւթիւննե
րո
լ ,յառաքգի.
մութիւններոլ
ել յետագիմ
ոլթիւն՚ներոլ
, յարձա
կումներու
եւ նաՀան քնեբոլ
:
ինքն
էր , Ս՛եծ
Հիւկօն,
որ յեղավ՚ոիսական
ղղա–
ցումր բարոյական
ղգացում
մր նկատեց
եւ ոչ
մի
այն քարողեց
, այլեւ
ապրեցաւ
այգ
ղղացումը
իր
բովանգակ
կեանքին
մէք
:
Արգ,
ԺԹ • ղարոլ
այս մեծաղոյն
ղիւցաւ^եր–
գտկր
երկու
ՀրաՀանղիչ
ղասեր
կուտայ
մեղի
իր
«Թ՝"ւ՚Ա"^եր»ուն
մէք։
Առաքինր
կը վերաբերի
ծե
րեբուն
, երկրորղը
եր իաասա րգնե բուն
:
«1832/՛
յեղափոխութեան
ատեն,
կր
գրէ
Հիւկօ
Հաղար
երկու
Հարիւր
ղինոլորներոլ
Հա–
մա՚լաբկին
տակ
ինկաւ
80ամեայ
ծերունի
մր^Մառ–
պէօֆ
երբ
՚չբօչակը
ձեռքլէ
կր բարձրանար
պաա
-
նէչին
փքայ՝
Հոն տնկելու
Համար
ղայն,
մինչ
եբի^
աասարգ ապստամ
բներր
կր վարանէին
այգ
գրօ
,
չակր
՚մՅ^Լ"^
պատնէչին
ւլաւլաթր։
Այն ատեԿւ ա
-
պրստամբնե բու պետր
րսաւ
. «ԱՀա
ա
յն
օրինակր
ղոր ծերեբր
երիտասարղներուն
կուտան։
Մինչղեռ
մենք
կր վաբանէինք,
եկալ
ան. մի՛նչղեռ
մենք
կը
նաՀան քէինք , առաք անցաւ
ան։
Ներոլթենէն
գո–
ղացո՚լներր
աՀա
այս ղասր կուտան
վախէն
ղողա–
ցողներուն
»:
Ասիկա
ծերեբուն,
ՏՕամեայ
Մառպէօֆներոլ
յեղափոխութիւնն
էր : Բայց
կայ նաեւ
երիաա
-
սարղներուն
, Մաբիոլսներու
յեղափո
խո լթիլնր
.
Գարձեալ
Հիւկօն
է, որ կր պատմէ.
«
Նոյն յեղափոխութեան
օրերուն,
ժան՝
Սէն
- Մէրի
պատնէչին
մէք իբմէ
Հ աց
ոլղող
ա
-
պըստամբներէ
, ուտելիք
գոչող
մարտիկներէ
շր ^
քապատուելով,
կը պատասիսանէբ
անոնց •
Ժ ՚ ն չ
Հս՚բկ ուտելու,
մամը
երեքն
է, չորսին պիտի
մեռ
նինք > ;
ԱՀա
նաեւ «վախէն
ղողացող»ներուն
գասԱ
ծե–
բութենէն
գողացովսեբուն
:
Երկու
գասեբն
ալ պատկերալփց
են ել ուսա–
^եվ,
: Աեր
յարգանքին
ու Հիացումին
արմանի
են
միչտ
թէ անոնք,
որ գրօչակը
ձեռքը
բարձրացան
սլատնէշին
վբայ
, ել թէ անոնք,
ոբ ըսին.
« Ի՛՛նչ
^արկ
ուտելու,
մամը
երեքն
է, չորսին պիտի
մեռ
նինք » :
Մեր
ծ երերը
չնաՀանքեցին
բնաւ, առաք
ան
-
տան միշտ,
իՎ
մեր երիտասարղներուն
Համար •՛Ա
մէն վայրկեան
մամը
երեքն
է ,
Ոչ ծե բերր
ետ
կը մնան
ե բիտասա բգներէն
է
" չ երիտասաբգները
ծերերէն
: թէ
առա
քիններշ
՚– թէ երկրորգները
«աբմանեաց
իսաչ»
ունին
ի -
րենց կուրծքին
ել խոր սպիներ՝
իրենց
գէմքին
վբայ
կամ
Հոգիին
մէք
:
Այսպէս
կ՝րմբռնենք
մենք
Հինի
ել նորի
պս՛Ր
Ք"՚Րը,
որ արժանիքի,
տարիքին
ըմբռնումի
ՀարՅ
V
չէ
:
Հիներր
չեն ուղեր
իրենք
ղիրենք
պարաուա1է
^•սմարել,
նորերը՝
նոյնսլէս։
Երկուքն
ալ կր ԿՐ՛^՜
"՛ին
յաղթելու
Համար։
Երկուքն
ալ
բարձր
ԿԸ.
"ւ՚^ՀԼն
իրենց
ղրօշր՝
ղայն
օր մը պատնէչի՛ն
զա -
՚րթր
տնկելու
Համար
: Երկուքի՛ն
ալ
ճամբան
^•յ՚բն
է , նոյնն
է նաեւ իրենց մեկնակէտր,
ինչպԿ"
^կէտր։
Նպատակին
պիտի
Հասնին
ձեռք
ձեռքի
՛֊ սիրտ
սր՚ոի
: Համակամ
ու Համաիսումբ
է
Իր
նոյն
մեծակշիռ
ղործին՝
«թ շո ւԱ՚ռնե բՖ>"^^
՚^էչ,
ղարձեալ
Հիւկօն
է , որ կկաէ
տեղ
մը իր
^^՜
Բ՛՛՛՛ներէն
մէկուն
Համար.
« Հայր
- մայր
•
ք՚՚^յՍ "ԲԲ
Հ » ։
^
Մյդսլ^ս
են նաեւ
մե,, եբիտասաբղնեբը–
<"՛//՛
՚ "՛յբ ունին , բայց
որբ
են :
Որբ
են, որովՀետեւ
իրենց
կր պակսի
ԳէՒ"՛ ՚՜
Հս՚յբր
եւ ղլի՚աղիբ
Աայրր
— ՀայբենիքԱ
՚
Անոնք
կ՚ու՚լեն
աւ1՚րողջա1լան Հայ|ասսւա1ն՝
^
"
՚
Ր՚^ւլջական Հ(այու.թեամր» :
Մենք
ալ
:
(Խւքրագրական ՅՈԻՍԱՐէւՐի)
Fonds A.R.A.M
