«Ց ԱՌԱՋ
»
(Ր. ե ւ վ ե ր ջ ի ն լքւս-ս)
ինչո՛՛լղ
պէէոք–––
Հաւաաացէ՚ք,
Լրղում
կ՝ինեմ
ամէն
սրբու
թեան
վւ՚այ
թէ անձնասսլանութեան
փափա^
ղ
՝^լ.
նենամ՝
երր էլր աեսնեմ
որ
1Ո6Ո1շ ա0ք316/ւ ,
վարա
-
կիչ
Հիւանդութեան
մը նման , կր աարաէէոլի"
^ կը
ծաւալի՛,
կր
֊ձարակի՛, թափանցելով
Հայոց
Հ֊ո–
դիներէն
ներս։
Ուրեմն,
թշնամին
յաչողհցա՜ւ
քանդել
ոչ միայն
Յսե1ւա&էւՕՈ/՛
Հայկական
աղբիլր–
ներր,
այլեւ
սրրաղան
աենչերու,
ի"ոյանքներու
,
ցանկո ւթիւննե
րու
արարչական
իսորանր
:
Հայր
դարձաւ
ո՛րգ , "ր չոլնի
ուրիշ վւափաք՝
բայց
մի
այն
ասլրիլ.
Հոգ
չԿ թէ
""՛Լալով։
Ա՛շ
մէկ
խնգ–
վղում՝
երր կր ՀայՀո
յեն
ս ր րութ իւննե րուգ
^
ո՛չ
մէկ
Հակաղգե
ցութ իւն՝
երր
կ՚ուրանան
յալիաե
-
նական
արմէքներդ
,
անաարրերոլթի՛լն
, անՀո
գութիւն
, անղդայութի՚՚ւն
,
&Ո1աԱՏ 1աթՅէ16ՈՏ:
Ան ալ
իրաւունք
ունի՝
գուն
ալ, կամ
ան ալ պիտի
ապ
րի՝
դուն
ալ,
րնգՀանուր
տեսակէտ
դարձած
է
այլեւս
այս տրամարանոլթիւնր
: Ա՛գրի՛՜լ
է
եւ
Հոգին գարձած
է ապրանք։
կեանքր
դարձած
է
պ ա լ ս ա լ ռ ւ ր ֊ ի ՚ ՚ ւ 1 ւ :
Պէաք
է ուտել, պէաք
է կշաա
-
ցնել փորր,
աւելորդ
է մտածել
ուրիշ
րանի
մա՛
սին
:
ինչո՛՛՛ւ ղարմանալ,
ուրեմն
, երբ մարդ
մր Հա՛
մարձակութիլԼր
կ՝ունենայ
գործածելու
իբ չդիա՛
ցած
րաոերր։
Եւ
Հայոց
Հ րապարակաւլրո
լ թ իլն ր
կր ղաոնայ
՚Րէլ
Հարոնին
ա յղին՛
, չես գիաեր
թէ
ո՛վ է մշակր,
ո՛վ է աէրը,
ո՛վ է գողը։
Աոլեիսինգն
ւււ եղիճր րարձրացե
ր
խեղղե ր են ո րթաաունկե
-
ր ը ։
իայց
ո՞վ է , ը՚՚է ք,
Վ է պա աասիսանաաո
ւն :.
Այս
վւակադիծին
մէք, կ՝ամրաստանԼմ
ձեղ ,
մ
աաւ
ո րականնե՛ ր ,
՛լբ
չի
մշաէթձե ր ,
նո յնիսկ
ձեղ
ա
ււեւտրականնե՛ր
, «ինչո՛ւդ
սլկ աք»
աղաղակող
-
ներ
,
եօթր
արի
մ աա ւորական
, կամ
նո
յնիսկ
Հ ինդ
պա ր կե շա առեւ արական
բաւակա՛ն
էր յա -
ճախ՝
վ ե րք
դնելու
Համ ար
այս
թշուա՛՛
ււ ,
ա
յս
ո ՛լրա լի՛
կլիմ ՚" յին
:
կ արդալէ
ետք
ինկած
մ տա
-
ւորականի
մր յօդոլածր,
ուր սանձակոտոր
ել ա -
պերասան
ա րտա
յա
յաո
լթ իւննե ր սպրդած
են
, գմ—
՛ուար չ1,ր Ք"վ
Ք՚՚՚ԼԷ
Ղ"՚Լ՝
եօթր
կամ
Հի՛նղ
սաորա՛՛
դրութիւն
ւլնե լ յայտարարելու
Համար
թէ դատա–
պաբտելի
է մտաւո րականի
անվայել
այւլ
լեղուն
I
Ջէք
ըներ, որովՀետեւ
կը փախնաք ,
որովՀետեւ
Հաշփււ
նե ր ունիք ,ո բուի Հեաեւ
ԶթՅէհւՇ^
թափանցեր
է
ձեր
Հոգիներէն
ներս : Կրնա՛նք երեւակա
յե
լ ,
այս
րԼգՀանուր
աւլղա
լ ք ո ւ
թ եան
մ1^ք , ոբ փարիղի
^Հա—
յոց
արքեպիսկոպււ
ս ր քաքոլթի^լԿւն
ունեն՛"
յ
քանի
մր պարկեշա
՝եւ անաչառ
մարգ
• Հրաւիրե
լու
իր
մօտ՝
մ իասնա
ր.ա
բ
յա յտա րարե
լու
Համ ար
թէ
Հա՛
յու
ւի
ա
յել
չկ՛
Հա
յՀ
՛ո յե լ պատուՀանէ
պատու
-
Հան
: Հայոց
ա րքե պիսկո պո
ս ր այդքան
ք " ՚ ք մարդ
չէ , բայց
գւււք ալ ք՚սք չէք՝ առելտ րականնե ր
կամ
մտաւո րականնե ր , որ կ՝ուղէք
տղդ
առաքնորղել
,
առանց
նողկանք
ղդալու
ստեղծուած
մթնոլորտէն
:
Ի^նղ Հակառակն
, ամէնոլդ
բերանը՛
Ինչո՞լդ
սլէտք
• . .
Համ ա յնափար
բա րեկամնե ր , ա յմմ
ձեղի՛
է
խօսքս ,
ես կ՝ոլղեմ
բարձր տեսնե
լ ձեղ , այնքան
բարձր
ոբ պաաիւ
Համ արիմ
ինծի՝
կռուիլ
բարձ
-
րարմէք
Հակաոակորդներու
Հետ։
իսկ
ղոլք
, ղի"
անարգելու
Համաբ,
ձեր պատնէչին
փր՚սյ
Դբէ՚Ք
ծրտան
աքաղաղ
մր,
կր կարծէ՞ք
, սակայն
, թէ
անարգանք
մր չէ , ատիկա,
ձեղի Համաբ
եւս ւ^. Ես
կ՝ բնղ՛ո
ւն ի՛
մ , ամ ենա
յն
ան կե ղծո
ւթեամր , կ՝ լ ^ ~
գո
ւն ի՛
մ թէ պատմ ական
գեր
մ ր փփւճակուած
՜է
ձեղի,
բայց պիտի նչանակէր
թէ դուք
դիտակցոլ–
թիւնր
չունիք
ձե բ պատմ ական
դերին՝
ե թէ
կր
կարծէք
որ ձեր միակ աչխատանքր
կր
կայանայ
Հ՛
3 • Գաշնակցութիւնբ
անարգելուն
մէք :
Այ"
կուսակցոլթիւնր
տուած
է փւաոաւոր
գէմքեր
, ո–
րոնք այնպէս
են
ինչպէս
ասաղերն
են երկնակա
-
մարին
փրայ,
մի,՛ փորձէք
մարել
այդ
լոյսերր
... փչելով,
ծիծաղելի
կր դառնաք։
Աւ մի փոր
-
ձէքնաել
անչնչելի
ղարձնել
Հայկական
մի^ափայ–
րր,
եթէ յուսաՀատած
են ոմանք,
եթէ
յողնած
են
՛ուբիչներ
, եթէ
Յք)ՅէհւցԱՇ
ղարձեր
են
չատեր,.
կան
ել ղբողներ
, որոնք փախ
կր գնեն ծբաան
ա - ^
քաղաղր
իր աղբիւս
ին
փյ՚ա
յէն
տակաւին
արշա - \
լ ո յ ս ր
չծաղած.
Հող չէ թէ
րսեն
՚
^
ինչո
լղ սլէտք
...
ինչո՚^ւս
պէաք։
Հապա
որո՞ւ
սլէտք։
Այս Ա,զ^
գր ո՚^փ որո՞ւ տուաւ
իբրեւ
րնծա
յ : Ըսեր
եմ ոլ կր
կրկնեմ՝
ես արտաւաղդական
եմ : Պէաք չէ
թ ո յ լ
տալ
ոբ մեռնի
այս մողովուբղր
, այն
տպաւորու
թեան
տակ
թէ մեռած
է իր թաղաւորր
կամ
յաւէտ
կորսնցուցած
է իբ աէրր :
Ա՝է ա թէ
ինչո՛լ
կր մերմեմ
Լոել .
Ինչո՚^լդ
պէտք
. . .
ԵԼ
դեռ
կան
որ կ*րսեն
ինծի
•
֊ Մարգ
շինեցիր,
Համբաւի
Հասցոլցիր
^
վ
կր ճանչնար
ղինք :
Եւ գեռ
կան
որ
կ՝րսենւ
Ամչնալ
չի ղիտեր,
ի ղո՜ւր
կբ
յողնիս,
ձգէ,
քանի՞
Հոգի
կր
կարդայ
իր դրածր.
. ,
Եւ ՚էեռ կան
ոբ կ
՚ըսեն
՚
2հևկ1ղեդ
աքսոդ
(ՄԱՆԿԱԿԱՆ
ՑՈԻՇԵՐ)
Պարպուեր
էր գեղր։
Անչա ր^
^եան գա՛տա
-
պարտուեր
էին մետաքս
ի ա՚ւՀամաբ
ղործարաննե
րր։
Այլեւս
պիտի
չտեսնէինք
մանկարանի
կարմիր
ղողն՚ոցաւոբներր,
աղւլային– փարմ արանի
աչա
-
կերտները
որոնք չարք չարք
կ՚երթեւեկէին
խճոլ–
ղփին
երկայնքըէ
Գիւ՚լը
մնացեր
էին անգամ ալո յծ ծեբեր
, կո
յ–
բեր
եւ քանի
մր բողոքական
րնտանիքներ
:
Անա
ցողն երր
մ ե կո ւսա ց ումէ
ղգո ւշանա լոփ
ձդեբ
էին իրենց
սե փւա կան
բնա կար աններր
ել
քա–
Հանայի
մը չուբք
Հաւաքուեր
էին թաղի
մր մէք
յ
Աերձակայ
տունէն
կր լսուէ ր գամրււի
մր կագկան՜՛
^(Լ
՝՝ ^ է ւ՛ււ խո՚-^ապաՀ
ար իր
Հ ելքին
մ էք գոցեր
էր
դուռր
ու դամ
բռր
մնացեր
էր ներսր : Ա ենք
«կա՛
մ աւ՛ո ր» բան տա բկեա
լնե
րս
էէ Է^Ք
Համ
արձակեր
դուրս
ե լլե
լ աղաաե
լո լ ղա յն :
ի ր ի կո լան
ա
յլեւս
չլսեցինք
իր սիրտ
իսշիւչացնող
ղօղանքր
: ինկաւ
ան
"՛Հ
Ւր Կ՚"ԲԳէ^՛ ՚> կարօտր
աչքին,
զայրոյթի
դո լո ր՛
չին
սրսկելոփ
միքոցին
մէք։ Աարգ
ել
անասուն
նո
յն ճ ա կա տ ա դբո փ ;
Գսւրսբ
թուրք
յ իսնա պետի
մ ը
անբարտալտն
քա
յլե
րը կը ցնցեն
մ եղ , մ ոռցնել
կուտան
ամ
էն
մղձաւանք
: Կր կծկուինք
մեր պատեանին
մէք : Ա–
կեր են աւարի
տալու
գեղր։
Աակայն
անոնք
իրենց
տիրական
ու խրոխտ
կեցուածքոփ
կը սպս,սեն
արի
դիմադրոլթեան
մր մեր դեղի
այն քանի
մը երի ~
տասա րղներուն
կողմ է , ո րոնք խուճասլի
բոպէնե
-
բուն
յափ չտակե ց ի
՚1ւ
իրենց
ղէնքերը
՛ու
մօտակայ
լեռր քաշուեցան
, կամ պաՀուրտեցան
իրենց
եբ -
դիքէւերու1։
անկիւններր
: Աւ մանտարմաները
կր
շարմին
ա յ ե
ւլղ ոլշոլթեամ
բ
ղո ր
կ ունենան
ան -
տաոներու
մէք որսալււլ
մտն՝ուլներր
:
ի րենց
Հ ոտտռութ
իւնր
կ՝ առա
քնո րգէ
ղիրենք
տեղ
մր։ Ու յանկարծ
պայթիլն
մր։ Գուբս
կր նե
աեն փիրաւո ր ր ցած
պատուՀանէն
, կր բռնեն
անոր
ոտքերր
, կր քաշեն
յ
Ա ինչ
գԼ՚՚ւխբ
կբ
ղա րն ո
ւի
ցցուած
քարերու
ուղեղը
մա յթ քելոլ
աստիճան
:
Արիւնր գիկդակ
կը ղծագրոլի
ճամբու
երկա յնքր :
Պատանիի
անփւորձ
միտքս
Հաղիւ
Կ՛՝բմ
րո-^՚է
անխղճոլ
թետն
իսո բուն կութիւնր
։՝Րոփս
պառաւներ
կ^աղաղակեն
, ձեռքերր
իրենց
ծունկերուն
ղարնե -
լով
:
՚-Լախ , վախ,
Հաղար
բեբնանք
, ան
է՛^ չ
Խաս
աղայ Էբ-Ա^"՛
ԿՐ վերս՚գառնան
մանտարմա,
ներր
•• կաաարեցին
իրենց վայրագ
՚ղարաականոլ
.
թիւնր֊–
Փորեցին
Հողր։
քՏրեցին
ղայն
փ,ոսին
մէջ^
Ու քարերու տեղատարափը
ծանրացաւ
Հոգեվար
^
քի
մէք գալարուող
մաբմինին
վրայ
,
Աոսկոլմի
շրչանր
կր
"՚^՚^է
շաբաթներ
շարունակ
: Անօթոլ
,
թեան
մղձա՛ւանքր
դուրս
կր նետէ մեղ
Հակառակ
ամէն վաանղի։
Աեր
մօտն
են պարտէղներբ
^ ^ յ ^ ^
քարով առատ : Պառաւներն
են ոբ գուբս
պիս,^
,
լեն աղցան
ու փայտ
ճարելու
ել միւսները
.
սսլասեն անոնց անվտանգ
վերադարձին
:
Գռլոը
զարնողր
անծանօթ
պառալ
մրն է
անգամ, Հեւ ի <եւ տմղունած։
ՊաՀ
մը կը
Հ^^Հ
լեցնէ իր ք՚-՚^էււ
"՚– V արաիբոսին
դառնալով
.
^ Տգաս,
թո՚-բք
րնտանիք
մբ գրաւեր
է ձեր
տունը
եւ
քեզ տեսնել
կ՝ուղէ
:
Աարաիրոս
ղիւղի
բարեկեցիկ
րնտանիքի
յ>
մէկ
Հատիկ
մանչ ղաւակն
էր.
Հայրը
վարպետ
ճարտարապետ
մը րլլալով,
իրենց
տունբ նախան.
ձելի կերտուածք
մր ունէր։
Աեծ
էր կսկիծր
Աար.
տիրոսի՚ւ՛,
քս՚նի
որ իր մայրր,
Հայրը^
Հ իկ
^
բերր քչուեր
էին։
ա՚իմանալփ
տառապանքի
ճամ
բան :
-
իշ կ՝րոես, մամա., ես թուրքի
^^վ
շ^յ.
թար
:
-
Գուն չեթաս
նր ան
կոլղայ
ետեւ , վյ, ^
ճակդ
տրՀա
դէշ կ րլլայ տզաս :
Նախատեսելով
շարք մբ ա՝։ պատեՀոլթի,^ներ
,
Աարտիրոս
ոտքի
կ՝ելլէ
:
Ասիկա
այն ճամբան
է ուրկէ անցաւ
եղերա
֊
կան կարաւանր։
Արտի աբոփիլնոփ
կր մտնէ
իրէնց
փողոցր։
Կր Համբուրէ
իրեկ
աանբ
աոքեւիցան–
կապաաոփ
մը շրքապատուած
ծաոերը։
Մտիկ
կ՝ը.
նէ
անոնց
ճիւղերուն
մելամազձոա
՚իսփսոլքր^
^ լ
Կբյ"ՐՂ1՛^
կը>ոփանայ
իր յոլզումր
։փօղարկռլած
կին
մրն է որ կբ բանայ
դուռր
: Տատամսող
ամ .
բաստանեալի
մր դոգր
կայ պատանիին
Ոտքերոլն
մէք։ Անոնք՝
այդ ոտքերը
կր տանին
՛լինք ր, կ՛անց–
նին իսոշոր բակէն
մտցնելու
Համար պտբտէոի
դո^
նէն
նեբս։
Ոչ մէկ անակնկալ։
Հոս
խնամուած
րայց վշաոտ
որթատունկի
շուքին
աակ
է
բազմած
«տան տէրը»
գիրուկ,
սաղայէլական
։
Իր «նարկիլէին»
կբակր
նուաղ
կիզիչ
է
Մարտիրոս ր իսանձող կբակր
;
Կը կենայ
վայրկեան
մր քաբ
լռոլթեամբ
-
ա՛գիէն կատուն
մռայլ,
կուգայ
չ ո յ ո լ ի լ Աար–
Աեծ
գոբծեբ
կը սսլասենք
քեզմէ,
ձգէ
թող
.Հ^^է
, դուն գործգ
չարունակէ
...
;ւ>
Տձ^ր
իմ Տէր,
ուրեմն
լռե՞մ՝
ոբսլէսղի
Հայու
էՅւցւււէՇ"
վիրաւորէ
, առանց պատճառ
տուած
ըլ
լալու
իրեն։
Այս ծայրադոյն
ո չն չութիլնր
, որ ոչ
մտտւոբականի
ա՛ռաքինութիւն
ունի,
ոչ ալ մտա
-^
ւորականի
պատրաստութիւն
, առտուն
կանուխ
ել
լէ եւ ՀայՀ՛ոյէ՛՛
ինծի,
քունէն
նոր արթնցողի
չփո–
թոլթեամբ՝
որ կ՝երեւի
թէ յատուկ
է իրեն :
Ես
ի/՚նչ տբամադրոլթեամբ
աչխաաիմ
այլեւս
:
Ի՛նչ
քան
ալ փստաՀ
թէ վաղը,
մաՀէս
ետքը,
իմ աշ
֊ ։
իսատտնքս
իբ պատւոյ
տեզր պիտի գրաւէ
Հայաս
աանի
մէք՝
նոյնիսկ
ներկայ
վարչաձեւին
տակ
,
ուր
այս մարգուն
պիտի
գլացուի փտած
ծառի
մր
փրայ
իր անունն
անգամ
վւո րաղրե
լու
ցսւնկութիս.
նր,
այսուՀանգեբձ
էսնՀանգուրմելի
կը գտնեմ
Հայ
մր նախատե
լու , Հայը
Հայուն
ղէմ Հանելու,
Հա -
յուն
արղ ար
թ^ամութիւնն
անգամ
չվւոթռլթեան
եւ
շեղումի
մ՛ատնե
լու
իր աղատութիւնր
:
Բարեկամներ
, կ՛՚ըսէք
ինձ թէ
ոչնչութիւն
մրն
է այս մաբդը,
բայց
չէ՜ք
ուզեր Հրապարակ
գայ
եւ
րսել այդ բառր Հրապարակով,
ընղՀակառակն
կ՝ուզէ՚՚ք
որ ես ալ լոեմ , բայց
մինչեւ
ե՞րբ,
թն
չ
նաՀանքականոլթիւն
է
ասիկա։
Ո՛չ եւ
ո՛չ։
իյաթարուած
է Հայոց
Հանրային
կարծիքը–
իլ՝
րստ
ծբագրի։
կարելի
է մտնել
Հայոց
Հ-ոզե -
կան մառանգութեան
թանւդարանէն
ներս ել Հայ -
Հոյել
րոլսր
սիրելի
անուններուն
։ Ա^ւաբւլել
մեր
ազւլային
մչակոյթր։
Թքնել
լեզուին
վբայ՝
ղոբ
սուրբ
են պաՀեր
մեր նաՀատակ
մտալւ.րականնե
րր : Ծաղրել
բարբառր
ղոբ արեւմ տաՀա յեբն
են
խօսեր։ Նախատե
լ եբիտասաբղ
կտրիճներր
ինկեր
են ազատութեան
ճանասլարՀին
,
յանուն
Հայ
յեղափոխութեան
: Բանդել
ամէն
աշխատանք՝
զոր
կբ կատարենք
, յանուն
«թրքաՀայ
ղաա»
կոչ
ուած պատմական
Հ անզ
անա կին : Ըսէ՛ք,
իՐ՚հչ
կր
մնայ
ա յլեւս , ՛որ նոր սերունգր
իսանգավառէ՝
Հա
ք մնալու
Համար
այսուՀեաեւ։
ԱզզապաՀպա
-
նումի
աոաքեալնե՛ր
, երբ մարգ մր՝ որ չի գիաեր
յարզանք
բառին
իմաստր,
չի ճանչնար
յարգանք
բաոին
բովանղակած
զղացումր
, ել կր իսաթաբէ
^
կր քանգէ , կ՝աղճաաէ
ինչ ոբ մեզ կր կապէ
Հայոց
պատմութեան
, դուք
կր կարծէ՞ք
թէ կը
յաքողի^
ձեր
առաքելութեան
մէք :
Ո՛չ եւ ո՛չ :
;
Ես չեմ կրնար
լ ռ ե լ ։ Ես չեմ պատկանիր
զս՚տո.
յ1քՅ - է - ՕՈ
իոմրակին,
որ տարօրինակ
կտմաղրր
,
կո,թեամր
մր
(&հօս1ւ€) ,
թեւերր
սօթթելէ
ա^աք,
կր սպասէ
Հանրային
կարծիքին
դնսւ Հատո
ւթե
ս,ն\
թող
ուրիշը սպասէ թէ
ի՛նչ գնաՀատոլթիլն
սչիտէ^
՜աամ , ե՛ս : իմ գնաՀատռլթիլնս
անկեղծ
է , պաբ
-
քլեշտ
է, արդար
է,
թ^ւամիիս
աբմէքն
անգամ
կրնամ
ղնտՀաաել։
ԱՀա
այդ
Հողիով՝
կ՝ընգվվ՚մ
ու չեմ կրնար
թ ո յ լ տալ
ոբ թուրք
կոչեն
ազգին
կէսր. Թուրք
կոչեն
Հայ կուսակցութիւն
մը։ իմա–
Տէք,
նո՛յն
մարզն
էր,
ոբ եբէկ
Աւ^աա Եկեղեցի
թերթին
մէք (Երեւան)
ամբաստանեց
Հայոց
կա
թողիկոսր
թէ «ԱԵէՍԱԿԻՑ
է ՀԱՐԻԻՐ
ՀԱԶԱՐԱ
-
ՒՈՐ
ՀԱՅԵՐԻ
ԿՈՏՈՐԵԼՈԻ
ՄԷՋ»,
այսինքն՝
երէկ
կ՝րսէր
որ եթէ Թուրքերր
Հարիւր
Հազարաւոր
Հա–
յեբ
քարգեցին,
մեզալորր
Հայոց
կաթողիկոսն
է ,
ինչպէս
այսօր
Աղասլ Խօսք/,
մէք
ն ո յն
Թուրքերուն
.ոճիրին
մեղսակից
կ՚անուանէ
Հ՛Յ–
Գաշնակցոլ
-
թիւնը
:
Ըսէ՛ք,
սիրելի
ընկերներ,
ըսէ՛ք,
սիրելի
Հա-
Աե՛ր , Հիմի՞ է լ լ^ենք
:
Այսքան
կիրք ել ատելութիւն՝
նաիսկին
վար
-
^ապետի
մր
Հողիին
մ^ք,
ա յսքան
քէն
եւ
ոխ Յի -
սուսի
իսօսքերր
ծախող
մարգու
մը Արտին
մէք,
֊
աներեւակայելի,՛
է՛
Լ^"՚յԱ
ես
այս փակագիծը
բացի,
գլխաւո բա
^
բաբ
խօսելու
Համար
ձեղի
Հետ,
եւ յայտնելու
թէ •
Մեծ
գո
՛՛բծ
կբ
սպասէք
ինձմէ ,
մի՛
սպա
սէ ք– Աբէլը չա՞տ
կը
մեծցնեմ,
այգպէս
կարծե
-
Ցէք։
Ես մէկ բան
միայն գիտեմ,
Հայբենադաւ
չեմ,
ո՛չ,
չեմ գաւաղրած
Հայրենիքիս,
ՀայոՅ
պատմութեան
, մչակոյթին,
եկեղեցիին,
րնտանի՛
քի
՛ն ել անՀա,տին
,լէմ : Հայ
եմ
եւ նուիրական
է
խ-ձ
Համար աչիսատիլ
ի փառս
Հտ յութեան
: Կըո -
ուիլ՝
կեանքիս զ ն ո վ ։
ԱՀա
թէ
ինչո՛ւ,
ազդային
ձկո
\1
€ս անաբղոզ
այս մաբղր
ղզքոլմի
կանչելՈԼ
Համար,
ծրաղրած
եմ
խումբով
երղել
Հերռս մոն–
չեց
երգր
իր
առքեւր,
կազմակերպել
յեղափոխա
կան
երղ երու
նուիրուած
Հանդէս
մ ր՝ բանախօ
-
սու թեամ բ ել Կէուաղով
, պատբաստե
լ
դասախօսու
թիւն
մ ր
ցոյց տալու
Համար
Հայբ
նախաաող
մաբղոց
Հողին,
ծ անօթացնելոլ
Համար
նաեւ
այս
Հերոսր
, որ
ի
՚է
՚ք՚լինք
կր
ներկայացնէ
,
Երեւան
տպուած
իր
մէկ
՚լրքին
վբայ
(1924) ,
«նաիսկին
Ա՛
բէլ
Ն • վարդապետ»
,
Հբտշալի՛՛
Հայերէն։
Այո ,
նաիսկի՛ն Արէլր
շաա
կր
սիրէ Տւաիւկի՚ն»
բառր
,
այէւքա՚էւ
որ
ինքկ՚ակենսաղբու
թեան
մէք իսկ
կինը
կր
ներկայացնէ
«նախկին
օրիոբզ...»։
Այսսլէ"
նաիսկին , միշտ նախկին
,
կր
մատնէ
սէր մզ, նախ
կին
բաներու
մասին,
կր
մաանէ
նաեւ
իր
Հողին՝
երբ Կ՝Բ"Է ՚^ախ
կին։
Աիթէ
նախ
կին չրսա՚՚ւ
ա յ ն
սբ. ՝Րրիս՚"՝"սի
վարզասլետութեան
Հակառակ
,
ուբացաւ
Բրիստոսի
եկեղեցին,–֊
ԱբէԼՆազաբ–
1ս՚ն,
նաիսկին վարդապետ
Ափլանտի՚ո
Փալասի
,
քու իստէ՚ք
Ցի՚-քիխ
՜ լ
/-•> Կ^Ծմ ետծնա , Աիաբանութեան
,
ուսեալի
յուխ՚ոէն
էք^իա^ւ.
յ սւ
Բ
^
աՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
