€ 8
ԱՈ-Ա
Ջ> ^
ԻԴԶՊԼ՚Ս ՓՐԿՈՒԵՑԱՒ
ԿԱԽԱՀԱևկՆ
խ
գործուԱհոՆթիՆՏը
((^– էւ. վեբջին
մաս)
Ւ՚ւ1լ"
յ՛ե կքէ ձ ե
ր
կա
ԼՈ լէ
ՇաՀնաղար եւ կր
Նեաոլէ
բանա ; Կր փակուէ
«Հայրենէք^բ
ել
նրա
աչէւաաակէէքնեբէ եւ էւմ բագէ րնե րէ
Հո յլր
ՅՐէ՛՜
կուգա
յ ; Ոմանք
էւոյս
կուաաՆ
Պ"լսէ՛ք
ել
1լ^
ա -
լղասաանէն
աբաասաՀման։
Ուրէչներ կր ծ՜ած՜ -
կուէն եւ այսսլէս
մ՛էկ օրէց մէւսր կր խորտակուէ
ՇաՀնաղարէ
այնքան կորուխւփ եւ Հալաաքով կա —՚
դուցած
մչակոյթէ եւ վերածնութեան
կոթողր%
Ւսկ
ւ՚նքր , գմբախտ
Շ ա^նաղա ր ր կր
մնայ
րանաում
, մենակ
, լքուած
,
ել տաււասլագէն
յ
Զարսէչռլք
մէ առաւօա
բերէն աՀաւոր
լուրր
I
ՇաՀնաղար գաաասլա րտո ւե լ է ր մաՀուան եւ կա -
խաղանւ սլէաէ բարձրանար
յաքորգ
արեւածագէն,
Սերասքերէ
րակոլմ
:
Սեր
տունբ
վեբած՚ււեէյ
տանքարանէւ
Շչմե —
ւլանք
րո լո բս
, ձ եծ ու ՚ղղաէկ
Հաւասարառլէս :
Ս էակ անձր որ չրնկճուեց
, ՛սլաՀեց է"Ր"՚1յԼ եւ
նետուեց
ՇաՀնաղարր
փրկելու
յուսաՀատական
ձեռնարկէ
մէք, մէ կէն էր
Հ
Մայրս
/ց ելա յեղ՝ նա փաղեց
ֆրանսական
գեսսլան
Գամ պօն էն : Այնքան աղաչեց
, ողոքեց
նրան, որ է
Վերքո յ Գամ սլօնղէքեց
Հեռաղբե
լ Փարէղ
,
Հանօթօ
նախարարին
,
ել բացատրե լով Շ աՀնաղարի պա -
րագան
, ցուցմունք
իսնգբեց
նրանից ՛՛ճիչգ
12
մամ
վերք
Հասալ
արտաքին
նախարարութեան
ծած -
կաղրոլթեան
Հեռագիրր
.
« Ազա տ ե է ՚ք Շաե(1ւազարի գլոՆխը անուղղակի
միջ ռցնե բո վ
. ..» :
« Աւ։ ուղղակի
մ իքոցր՝^ ղուրս
եկալ
Հետեւեա
լբ ; Գամպօ
՜Լ
Հարիւբ
Հնչուն
ոսկի
յանւձնյեց մայ -
բիկիս
5
" Րպէողի
այգ
ղում "՛րբ կաչառք
տրոլի
Նաղրմ վւաչա յին ։
Ժամանակր կարճ էբ՛– Արգէն
գիչեր էր եւ ա–
ռա ւօտեան
պիաի
դո բծէ բ չարաչռւք
կառավւնա -
ար ; Ւսկ կաչառքի
գոլմսւրր
թւում
էր ճղճիմ՝
՝(,"1 -
, ղրմ վւա չա յի պէ ս մի րնչաքաղց
կա չառ ակե րի Հա–
մ ար
;
ճիչ՚է
ա յգ ՚՚լ^ Հ ին
Հ անղ էս է գալիս սքան -
չելի
մ ի այլ Հայ տիկին
, անն մ ան
կււ վկաս աՀա
յ
տիկին
Մ ատակեսւնր
,
ա րտակա բւլօրէն
ուչիմ
, ղո՜՛
Հ ա բե րո ղ եւ ւլէտակից
: Նա Պօլսոլմ՜՝
Հիմնել էր
մ
ան1լավա
րմա կանւ դսլլւոց
,
կիբա1լնօրեայ
գասրն -
թացք
ել աղքատների
Համար ճաչարան։
,Նա
եղել
էր
Գ
Լ
՛
Ի
՛ԷՈ
բ Աբծրունւիի
կինր եւ ամ ո ւսնա լ" ւծ ուե լ ,
ասլա Հասաաաուե
լ Պո լիս ել ա յնտեղ կաաա րում
էր նախաիսնամական
մի ղեր : Տի՛կին
Մատակեան
տիպար
Հայ կինն էր
ղոՀող, գիտակից,
քնքոյչ
եւ խիղախ
նո լն ատեն :
Արգ
ք
Շ՛ս
Հնա
ղարիէ
Համար ճակատաղ
բական
•այգ մամերինւ ,
տիկին
Ա ատակեան
բերում է իբ
ամբողք
ղո Հ ա բ ե ղէնւնե րր , Հապճեպով
ղտնում
են
մի վաչէսառոլ,
նրանից
վեբցնում
են
անՀրամեչտ
ղրամ բ ել ա մ րո ղքա
ցն։ ո ւմ կա չառքի
գումարր, ո–
րր ել յաքողցնում
են գմռյ-արին
ու
ղաբձղարձիկ
միքոցներով
թխել
Նաղրմ Փաչայի
երախր . . «
Մ այբիկս կր վաղէ
րանա
եւ թ՚լթիկփն վրա ք
Գրեէով
միակ բառ մբ, կր Հասցնէ ՇաՀնաղարին
«Ա
ղա աե ցա բ . . . § ;
Ո՚֊չ
գէէեբին՝
ոստիկաններ
առին
րերին
ՇաՀ–
նաղաբր : Անճանաչելի
էր : Ա աղերր
արագօրէն
ճերմ ակե
լ էին , գէմքր
ղուն ատ
, գողգո քուն : Կբ
յիչեմ այգ աՀաւոր
երաղի
նմանող
գիթւբր։ Րո -
լո բս կոլլա յինք եւ տան մ էք
ոք չէ լ՛
յաքողում
ասելփք մի բան գտնել։
Աիայն
լալիս էինք, մե -
ծով
սլղտիկով,
իսկ էնքր. Հօրեղբայրս,
լուռ էբ
եւ անխօս :
Երկու օր վերք մի ոստիկան
ներկայացաւ
մեր
բէւակա բանր
ել
յա յտնեց՝ թէ ՇաՀնաղարր
պա– -
Հան քում են ոստիկանաանից
: Երբ մենք սարսա -
փած
, ցոլցագրում
էինք մեր վրգովումբ
, ոստի -
կանր րսալ.
«Մի վախնաք,
պէբասլթ– աոած է
թող անգամ
մ ր գա
յ ՚ յետո
յ կրկին եա
կուգա
յֆ :
Յա յտնի
էբ , ռբ Շ՚ոՀնաղարի
գլխին
նիւթւում
է ր մ ի նոբ գալ , կամ նռ յնինքն
Նաղրմ
փաչա
յէ
կռղմէց եւ կամ կաչառյւէ
Հոտր առած
մէ երկ —
բո րգական
իչխանալ
ոբ ի կորմից
է
Յամ ենա
յնգէպս
մի բան որոչ է ր • ֊ ՜ կարելի
չէր
թոյլ տալ որ ա -
ռանց բռնութեան
մի երկբորգ անգամ
եւս տանեն
ՇաՀնաղարր ;
Ոսաիկանր
ճամրոլեց
, Հաղո րգուե լով նւբան ,
թէ յետո
յ ՇաՀնաղարր
ան։ձամբ ել առանձին կբ
նե բկա յանա
յ ոստիկանապետին
: Ւսկ
մա
յբիկս
փութաց
Գամ պօնի
մ օտ
, նրանից
խորՀուրգ
Հաբ
ցնե
լու : Գեսպան բ ոչ մ րա յն կր թե լագրէ
չրեգա–
ռաքել ոստիկանս^պետի
^Հրաւէր^թե
, այքեւ
իս -
կո յն կր ՛լլ՛կէ գեսպանաաան
կառքր եւ ՇաՀնա ~–
ղյորԲ
կր փոխաղբէ
իր րնակա բան բ :
Այնտեղ
մնաց ՇաՀնաղար
ամբողք
եբեք ա -•
մ իս , ֆրանսական
՚էբօչի
պա չտ պանո ւթե անտ աակ :
Այգ
մամ
անակամ
իքոցին սլատ րաստ ուե ցան
կեղծ
անցտգիրներ
ՇաՀնաղարի
եւ իրեն րախտակից
մի
իսում բ ա յլ կա ս կած ելնւե րի Համ ար , ո
րոնւց
չարքին
էր եւ մեր ՛սիրելի
Րարթ՚՚ղր,
Լկունծիկ
Աբեղան)
\Հ
աՕ/՛
(Տարագիրնե
բո
լ
Ա իքաղղա
յին
կաղմ
՛ա
կե ր սլո
լթ
ի ւն
յ
են թ
ա
ր կո լած
ճամ րաբներր
ցրուած
են ղանաղան
ե րկիրնե բու
մ էք : Ւ ր
գռ րծունէու -
թե անէ գաչտր
կ՝ե րկարէ ր մ ինչե ւ ծա յրագո
յն Ա -
րեւե լքի ճերմակ
Ո՝՛" սե րր եւ Ասէոյ
֊,արալ - Ա -
բելելքէ
Ջէւացէներբ
:
Տարաղէբնեբոլ
ամէնէն
մեծ
թէ՚֊բ
Հաւաք -
ուած
էբ Կմ։րմանէոյ
մէք
: 1947/. 720
Հաղարէն
600
՝,աղա րր կր ղտնուէէն
Գերմանէա
, 330 Հա -
՛լարր ամերէկեան
չլւ քան էն
մ՛էք
է
ժամ՛ անակէ
րն
թացքէն
այս
թ է՚-բ
բաղմ ասլա ակո
լեց
ալ
, ո րովՀե
տեւ չաաեր
ա
ր ե ւե լե ան Գե րմ անէա յէն անցան ա -
րեւմաեան
Գերմանիա
:
ՐՐՕյի
աււաքին
քայլբ
եղաւ
ղբաղիլ
այս տէս–
րաղիրնե
բու
Հա յրենաղ արձով, սակա յն Հաղիլ
թէ
72
Հաղար Հոգի
ուղեցին
էբենց
երկիբբ
վեբագառ–
նալ ;
Այս թափառականներէն
սաՀմանափակ
թէ՛–՛
մբ
միայն
կրցաւ
անցնիլ Եւրոպա :
80,000
Հոգի
գացին Աեծն Րրիտանիա,
38.000
ֆրանսա,
41,000
Պելմիա,
ել քանի մր Հաղար Սկանտինաւեան
եր -
կիբ՚՚՚ե
բբ։
Ամէնէն չատ ղտղթականնե
ր գացին
Նոբ
Երկիրր։
340.000
իՀամար
֊քուէարկութիւն
մր ե -
՛լաւ
Հ
՚/՚անւատա
, Հարաւ՛"յին
Ամերիկանւ
ել Աւրս–
աբալիա
նէեբս առին կարեւոբ
թիւ մր
ա
յս աարա–
՛է
էւ՚^^՚ւ՚է
՚՜
՚
որոնք կր գտնէ ո
լէ
ին
գերմ տնական
ճամ՛րարեե րր ւ
Ամ էնէն գմրա խտնե րր այս ղա ղթ
ա
կաննե բ ռ ւն
անոնք են ղո րս ոչ ոք կ՝ուղէ
ներս առնել
։ Ասոնց
թիւր
\949ին
կր Հասնէր
174.000
անձի։
Վերքին
ճիղով
մր այս
թիւր
իքեցուց
ին
50.000/
այս տււ^–
րի : Երր մէկ
Հողի մբ Հիւանգ
է
, ամ րո ղք լնտա–
^ւ՚ՔՍ ԷՌ մերմէ
Լքել ղաւլթակա
յան ր ,
րնտանեկան
ղւլ ացումր չատ ղօբալւէր
(՚էէալով
այս էոաբագիր—
ներուն
մէք :
Այս
գմրա խտնե բուն մէք
մեծամ
ասնռլթէւԽ
կր կաւլմեն
մ
տալո
բակէսն՚ւ՛ ե րբ , կամ աղատ ասպա~–
լ՚է՚լի պտւո կան ո ղնե րր : Ա տաւո րականնե րր առա -
քի՚ենէեբէ նէ եղան որ լքեցին
իրենւց
ծնւնգավայրբ ,
անոնյք վե րքիննե բէնէ են նաեւ որ պիտի
լքեն գեր–
մ անա կան
ղ աղթակա
յանն երբ : Որոչ
թի՚֊"վ աա -
բ՛ո՛ւ
իր
մ
տալո
րականներ
Համ աձա
յնե ցան
ձեռար–
ուե
ոա
մ ր վւււ րձե
լ , անչոլ շտ
ա
յն գաւլտնւ ի
յո յսով
որ օր մ՛բ սլիտի կրնան
Հեւհհւիլ
իրենց նաիսասի -
րած
ասպարէղին
՝: II ակա
յն
մ եծ
մ ասր կամ իրենց
աարիքի
րե րում ով, կամ Հ սլա րտութեան
սլատ -
ճսէռ էււի չեն ուղեբ
գիմ՛ել
ա
յգ խո րամ անկո ւթեան
է
1 1 2
Համ ալսարանի
ղա ս
ա
իսօսնե բ ո
լ,
նկարիչ -
նե բու
, ե րամ չտաւլէտնե
բու
մէք որ թչուառու -
թեամբ
կ՝ապրին
ճամբարին։
մէք,
ամ՛էնէն մեծ
գմո լար ութի
ւնէ պատճաո ո ւլնւերր բմիչկներն
են ,
որոնց
թիւր
5000/
կր Հասնվւ։ Աքէն
երկրի տր -
Հեստ
Ոէ
ւլ իւո ական
կ
ա
յլւՐակ եր ոլ ռ ւ թի
ւ նն երբ կ՛՛րնգ -
ղիմ ան ան անէւնց ւլաղթինյ : Անոնէք կր ղբաւլին
ղար–
մ ան ելո էի մ իա յն իբենց
ղ աղթակա
յանի
լնկերա -
կիցներր : Հակէոռակ առ ո ղքա պա
Հ ա կան
մ իքաղ -
ղ
ա
յին կաղմ ակերպու թեան
մ եքաւք տ ութե անէ , որ
եւէ
լո ւծում չէ ղ անձ ուած
ա
յս
5000
տարաղիր
բր^
միչկներուն
Համ ար -
:
Ամ է
I.
էն չաՀեկան
պար
աւլ ան կր նեբկա
յացնեն
՚Րա/մռւքն
եբր , որոնք աւՐրողք Համայնք
մրն են ,
ճի՚՚՚կ
իյլխա՚սի Ա օն/լ
ո
լնւեբո
լ
վաւերական
չառ
ալի
ւլ
նե բէն ; Գերմ աննե բու
կողմ բ բռնե լով ՝ Ր • աչիէար–
Համարտին
, Առվետներոլ
՚էէմ
,
՝Բալմուքնեբու
անւկախ Հանրապետութեան
կարեւոր մէկ
մսւսր
նաիէբնւտբեց
Հիթլէբի
բանակին
Հետեւիլ
նւաՀանէքի
սէէոեն։ : Անոնւք որ մնաց ինւ երկիր
,
աքսորուեցան
գէսլի Աիպերիա
Ո՚ուսեբոլ
կողմէ։
Րրենց
ինկօլչթատի
էլաւլթակա յանին մէք
կա րլլ
ա
պւս Հ ութեամ ր կ
^Ա.– լ
՛ա՛ն
այս ՝Րալմ ոլկնւերր :
Մեկնումի
օրբ՝
ուրիչ մեծ
յոլղում
, պիտի
յա–
տի
յաքողուե՚^ն
. • –պիտի
ձե րբա կա լո ւե՞ն • • , Անձ -
կութեան եւ մոբմաքի
պաՀեր
նալամտտոյցում
:
Ոստիկաննեբր
քննում
են անցագիրներր՛
• • Գի —
տում
ենէ , բա ղգա տ ո լմ : կբ Հասկնա՛՛ն
, կր խար–
ուե՛՛ն • . • վերքապէս :
Րոլորն
էք բարձրացան
նաւի
սան
գուիսներից
եւ Հասան տս–՛խտա կաւէ ած կամրքա կին, որի վե -
րել ծածանում էր ^ոլիանի ֆրանւսակաե
գրօչր :
Րարթոգ,
Հեռուից
ղիտում էր լնկեբներր
աիս —
րութեամ
բ : Ւնքն ի վիճակի
չէ ր լնկե րանա լու
նր–
րանց , որովՀետեւ
ծանր թոքա խտ
է ր եւ արիւն
էբ փոխում : Ա ա յբիկս
լալիս էր եւ
թաչկինակով
վւէոկում էր րերանբ
, չպոռալու
Համար : Ւնքն
էր
պատրաստել ա յգ վ տանղալո ր փախուստի
Բ"Լ" Ր
մ անրամ ասնութիւններր
եւ ա յմմ
անձկութեամր
Հետեւում էր նրա գո բծագրութեան
:
Ա յգ օրուանից
սկսում է ՅովՀ աննէս
ՇաՀնա–
գարի տիսուր ուլիսականբ
;
ՀէէէւԲակ կորով եւ կամք
ՇաՀնայլաբր
յանկարծ
փլչում է ինյն
իր վբտյ ,
վե րածւոկմ է երկրէ երկիր թափառական
մ ի խրք–
Մեբ հայաղէ ա բաբե կ ամը, Պ–
Ֆբ ե ա է րիք
Ֆ է յ ա ի , որ Պոլիս կը գանա.ի ա յ ժ մ , աբհւելաղի..
տուշՅ-եա՚ն համաղումաբիԹ մասնակցելու համաբ ,
այց ե լ ա ծ է Գաբեղին պատրիարքին ե ւ զանաղան
աղղ • հասա ա տ ութե անց :
ժամանակ\ւ
թղթ ա կ ի ց ը
տեսակցութիւնւ մը ունենալով Պ– Ֆ է յ տ ի ի հետ ,
կարղ մը շսւհեկաԹ տ եղե կ ո ւթիւննե ր քաղա ծ է (շց
Յ ւ , ւ լ ի ս ) . –
Ե՚^ՐԲ
եւ ի՛՛նչպէս
Հայերէնի
Հանգէպ
մաս
նաւոր
Հակում
մբ ցոյց տուիք
յ
10 - 17
տարեկան
էի երբ Եգէպաոս
, Աոլ–
րէա
ճամ րորգելով
մասնաւոր
Համակրանք
մբ
•աածեցի
Արեւելքի
Հանգէպ եւ այս
ճիւղին մէք
Հայեբէնր
րնտրեցի
: Անտարակոյս
, այս
ձգտում
նեբր տակաւին
լիսէալաբտի
մր փափաքէն
անգին
չէին ա՛ւ. ցնե բ • ուստի
պա րտաւռ բռլեցա
յ նախ
ինք–
նօղնութեամբ
Գաղանճեանի
քե բականո լթենէն
ել
Տէմ ի բճ իպա չեան ի բառարանէն
օգտուիլ ել ապա
1931
33
Փարիղի Արեւելեան
լեղուներու
գա -
սլնթացքներոլ՜ն
Հետեւիլ։֊
Մինչ այգ՝
չմոոնամ
աւելցնել ոբ Վենետիկի
Ախիթարեան
Հայրերու
վարմարանին
մէք ալ կր գասախօսէէ ել Հայե -
րէնս կր ղօրացնէէ :
Վենետիկ
այցելա՚^ծ էք
I
Անաարակռ
յս ,
1933
3 6 /
չրքանին
անմո–
էւանալի ապրումներ
ունեցա
յ սո յնէ
յալեբմակււ/Ա
ել
մ
էո
ա ւո րա կան
Հնոց ին
մ էք , ուր պատիւն
ունե
ցայ
ճան ^ա
լւււ
թո րոսեան
, Հաց ունի
, Աւղեբեան ,
ճանաչեան
, թովմաեան
, Փօսպրյբքեանէ
ւիարգա -
պետներր :
Փարիղի
մէք ո^վ էբ ^եր պրօֆէսէօրր :
Աաքլէր
, Հանճարեղ
մագիստրոսր :
Գոնէ թուրքիա
գանուելու
առիթէն
օգ -.
տուե լով
թու րքե րէն ալ կր "ո բվի՛՛՞ք •
֊ ֊ Ան չուչտ
, եւ արգէն
քերականւութիւնբ
եւ
մէկ
երկու րառա րան– էլնւեցի ել
8 1 0
օրէ / վեբ
բաւական
յառաքղիմ
ութիւն
ա րձանա ղրեց ի
է
թուրքերէն
լեղուն չատ ճոխ է եւ գեղեց իկ թուր -
քիոյ չափ
է
Հայերէնէի
մասին թնչ է ձեր կարծիքր :
Հնււլեւ րոպական
լեղո լնե բուն կաբե ւսրա -
ղաքեներէնէ
մին
:
I
Փարիէլի
մէք ալ նւմ անօրինւակ
Համ ամողռվ
մր վեբքին անգամ
ե՛^րբ
ղո ւձ՛ ար է։ ւեցաւ
՛՛է.՛ ՜ ՝•
֊.^\աին,
Աիթէ Իւնէվէբսէթէբի
մ է ի ՝ ՜֊–
Ի՚^նէչւղէս
ՀայռլՀիի
՜մր Հետ
ամուսնէութէէն
կնքեցիք
։
Հայերբ սրտաբաց
, Հիւրասէր
, անկեղծ
ել
Հաւաաարիմ տ-աբր մ ր կր կաղմեն
ել տրուած
րբ՜
լալով ոբ Հա յ կինր սո յն ձիրքերն
ու առաւե լո լ –է
թիւննւեբր ա ռաւե լւս ղո յնէ չաւիով կր մարմնացնէ ,
փնտռեցի՝ ու գտայ իտէալս :
Հայոց
ինքնաքքէնագական ել անՀամեբաչ–
խութեան
ողիին մասին
ի՛՞նչ է ձեր կարծիքր
։
Փոքրաթիւ
Համայնքներու
մօտ կամ չա -
Հումկու
են եւ աչխատասէբ,
բայց էրենց
մորթբ
գեղէն է ։ի ղուր կր սլնգեն թէ Հնգելրոսլական
ենէ
սակայն
ցեւլայէն
նա խա պա չարում ր էբենց գէմէէ
Փարակոլէյ
որոչած էր անոնց տալ պարապ
Հո -
վփա
մր որ գաղթավայրէ
սլիաի ւթ^րածէին։
Ամէն
բան պաարասա էբ մեկնումի
Համար։ Ա ինչեւ
իսկ
սպաներէն
սորվեցան
: Աակայն
լբաղբական ար -
չաւ մր, ցեղապաչտական
ոգիով, , ստէպեց Փարա–
կուէյի կառավա բոլթէւնբ որ ետ առնէ իբ որռ -
չումր։
ճինկիէլ
իսանի չառալիղներր
Հաւաքուած
տաղաւարի
մր չուրք, որ փոխուած է պուտտայա՛^
կան
մեՀեանի,
արեւելեան
Եւրոպայի
5000
բբ - ՚
միչկներուն պէս, «մարգկային
մնացորգաց–»ի վե
րածուած
են ;
եակի, ապրելով
չուքի
մէք , չուքի պէս ...
Պատերաղմից
յետոյ երբ գառնում է Պոլիս,
փոխուել էր արդէն
այնտեղ
կեանքբ եւ
արգէն
էնքբ ՇաՀնաւլաբր
վաղուց
փոխուել էբ
կեանքէ
Համ՛ար։
Ասչբում էբ մեկուսի
, լքուած
ու
Հպարա։
Վերքէն
անյղամ , խոր ծերութեան
մէք երր փո–
իսագբոլել
էր Ա՛լղ՛ Հէւանէլանոց
, էր մօտ
մնացած
վ՚ոքբիկ
՚էումարր
էլր տրամաղրէ
Հրատարակելու
Համար մի ՚Ա՚քոյկ,
որի մէք իրաւաբանական
Հի -
մունքուի եւ օրէնքների
ւիաստական
տուեալով
ձաղկում է թւ. ւրք կառավարութեան
բռնագրա -
լռւմներր
, «ունեւորութեան
տուրք »/ խեղկատակ
պատճառա բանալթ ե ամ ր ;
Հիւծած եւ պլւղլան
մոմի
սլէս,
86
տարեկանի
խոր
ծերոլթեէսն
մէք իսկ , ՇաՀնաղար
մի անգամ
եւս կատարռւմ է իր պաբտքր Հանգէպ
իր մողո -
ւէուբգէ
, պաչտպա՚ևելուէ
՛երա
իբաւունքբ
: ԱյԳ
՚ւԲՔ
՚՚յէբ
լին՚-ւմ է նրա կարապի
երգբ։
ՇաՀնաղար
մեոալ
25
Ա արտ
1942
/5՛
Պոլսո յ
Աղգ– Հիւանղանոցի
մէք,
տարեկան
Հասակում ։
Հաւմ
ԹԱԳՈՒՀԻ
ՇԱՀՆԱԶԱՐ.
Fonds A.R.A.M
