« Ց Ա Ռ Ա Զ Ֆ ՛
մԻԲԷ ^Ե՚ՏԴ ՊԻՏԻ Տ ԱնԻՍ–
(ի.
եւ վեյւյին
մաս)
՚ՕսէԱւչւՆերուն ձգած կւ չուրք երեքուկէս
մի -
լի՛՛ն աււլար , ի"կ իր աղւլի՛ն վաթսուն
Հաղար
աո
լար
, իր սաացուածքիէն
Հարիւրէն
ինրսուՍ
եւ
ու
թր օաարնեբուն
, իսկ Հայոց՝
ոչ իոկ
Հարիւրէն
երկոլր։
ի Հարկէ աւելււրգ
է
մատնանչել
որ այգ
գումարներր
\92եին
, այսօրուան
գրաձ՚իՆ առ նր–
ւաղն կրկին արմէքր
ունէին :
ինչսլէս
կր տեսնուի
այգ ցանկէն,
նուիրա
-
տ
-ռլոլթիւՆ
մր րրած էր կալկաթայի
Հայոց
եկե–
՚լեցիին
ուր ինքր մկրտուած
էր
1846/՛*՛։
Առաքար
կուած
էր որ, երր եկեղեցին ստանար այգ գ ո լ -
մարր, փառաւոր
արձան մր կանգնեցնէին
ներ -
կայացնելով
Արր Զաթրր
աթոռի
մր վբայ
բաղ -
մած
,
եւ ղէսլի խորան ղարձած ՝. ՛կ ա ա ո լան ղան
ին
վրայ պատչաճ
արձանաղրութիլն
ձ՛ր պիտի յա -
ւերմտցնէր
իր առատաձեռն
Հբիտակբ :
Ջեմ
ղիաեր թէ այսօր
քանի
Հայեր
կ
երթան
կալկաթայի
Հայոց
եկեղեցին,
կամ թէ
գացողնե–
բէն քանթ ^"գէ կանղ կ՛՚առնեն
այգ աբձանբ
գ ի -
տե լու : Եթէ ի՛–րաքան չիւր
մ եծաՀ ա բուստ
Հայուն
անիձ՚աստ կտակբ
յաւե
րմացնե լո
լ
Համ ար
արձան
մր կանոլնեցնէինք
մեր եկեւլե ցինե րուե մկք կալ
կաթա
յէն
ձ՛ինչեւ Նիւ Ե՚՚րք
, Փարիղէն
անցնելով,
ա յնքան չատ պիտի
բլլար
արձաններուն
թ ի՚֊բ
,
որ
եկեւլե ցինւեբուն մէք այլեւս
չարմելու
աեւլ
սլիտի
չմնար
:
Այսքան
Հարստութիւն
, այսքան
Հնտբալորոլ–
թիւն
, ա յսքան
մ իքոցնե ր բարիք
լնե լոլ իր
մողո
վուրղին
. եւ այս ամ՚ԷԿւքին արղիւնքբ
թ^նչ եղաւ
Հայոց
Համար։
Արձան մբ միայն :
Ղ՛անք մ իւս կտակին
:
Ա ամ ո
լէ
լ Ա՛ կրաիչ Ա ո
լ -
բատեան
ծնաւ
\
760/*՛
Ե՚-՚լ ոկիա եւ մ եո
ալ
\
81 6/^՛
Ան՛ւ լիա՝
ւլ
ացող
նաւու
ձ՛բ ւիյէայ
;
Ո
չին
չէն
սաեղ
-
ձ ած է բ ոլա տ կա ռե լի
ղ իրք ձ՛ր , որբ սակա յն
Հն։ղ–
կա֊,ա յոց ունեցած
րնւղՀ անւռւբ Հարստո ւթե ան մէկ
չաա
՛ի՛ "վ՛ր
ձ ասր
մ՛իա յն կր կաղմ
՛է
ր : Իր
մ աՀէն
յետո
յ , լնգամ
էնր
, կա բծեմ՛ , թողուց
այղ. մամ ա–
նակուան
քսան
մ՛իլիոն ֆբանւք , որուն
աասնեւվեց
I՛Լէ՚՚՜՚՚Բ
"՚ր՚՚՚-եցան
իր մ առ անղո րգնե բուն եւ չորս
միլիոնր Ե իսիթարեան
Ա իարանութեան
, որպէսղի
"՛յ՛է
Գ"
ւմ արով
Հիմնեն վարմ
ա
րան
մբ Հայ
մա– -
նու1լեե բու
Համ ար
;
Ասկից ղատ իբ
ղալակնեբւււն
ՀրաՀանգ կուտա
յ ոբ իրենւց չաՀէն աարե կան
Հինգ
՚-առ^-^ւււլղէւյ.
. - ^ .<
յէ։.«^Օլ–(» »»լ.^^ց^ »է––– ա1լ–
քաաաց |աւ((գիս մ ե յ ւ ո յ » :
Աակայն՝
իբ աղաներր
ոչ
միա
յն չե ն յարգեր
իրենւց Հօր թե լաղրո
ւթ
իւնբ ,
այլ
իրենց Հօր իրենց թողած
գբաձ՜բ
ձ՚սխե -
լէն յեաո
յ , ապօրինի
միքոցներով
Ա իւիթարեան
Հա յրե րո ւն կր պա րտագբե
ն որ իրենց վե րաղա բ -
ձնեն երկու
միլիոն ֆբանւք որսլէսղի
այւէ ալ ծախ–
սենւ իրենւց
քմ աՀաճո յքր յագե ցնէ ելու Համար
յ
Այս
գումարին
՚1բայ ւլանաւլանւ ծախսեր
բա րղե լուի
քնղամէնւր կր մնայ Ա խ ի թա բե աննե բուն
ձ՚էկ
մ՛ի
լիոն ութ Հարիլր
Հաղար ֆրանք
Առլրատեանին
բրած
չորս
մ իլիոն ֆրանքի կտակէն :
Աամուէլ Աուրատեան
այսսլէս պաբղած
էր իր
բարերար
ծրաղիրր իր բաոերով։
«Ես իմ հաշ–
ւււագլւււէււմ(1 մին որբւՅւց աւլքաաաց ե ւ տՕ|լյնկաց
հաշիւ ւ;ւնիմ––– Ասացեալ դ ումա բի բււլոբն լ>ուլ-
ման
ամ՛ Հ ա յ ո ց աղղի ոբբ եւ աղքաա
մա11կ
|ւսքյւց՜
դպբատան– շինուբ-եան համաբ ո բ ըսա ի ո բ հ լ ւ դ ո յ
եւ միջնո ր դ ո ւթե ա ն Վ ենե տիկի Հ ա յ ռ ց միանձա՚նց
• • • Հ ա յ ո ց աղղէ^՛ որբ եւ աղք\ստ մանկունք ասաց–
ե|ալ դպբատան ձբիապէս ո ւ ս ո ւմն ե ւ լեղուք ու -
սանին եւ դաս-նան իւրեանց հայրենիքն : Շւ
ե թ է
ոմաւՐւք հա ր ռ ւլ ս տ անձինք եւս աղդէս Հ ա յ ո ց կա -
մեսցին ղմանկունս իւրե^ւսնց վելւռյիշեալ դպբա - ;
տանն ուսուցանել, կարող ան՛ ղծւււ|սսն հա տ ոՆ–
ցանելով :
ԵԼ
յ ո ւ ս ա մ Աստուած ղի եւ ա յ լ ք հարուստ սւ6– 1
ձինք յաղ գ է ս Հ ա յ ո ց ՝ յե տ նաշակելոյ ղք աղցրո ւ– ,
թ ի ւ ն ուսման դպբ1ւԱտանն ղււբս իմո վ միջնո բ դ ո լ – •
թ ե ա մբ սկսանի, եւ նսքա իմոց շաւղաց1ն հետեւես–
ցեն, եւ ա յնո լ կարելի լինիցի սփոել իմէջ աղ–
գիս,
ե թ է ոչ բււլոբովին, ղոնէ րսա մասին, ղլ ո յ ս
գ իտ ութե ան եւ իմասաութեաւն– ե ւ անտերունչ
աղղս ղա րթնո ւ ց ո ւի քնոյ թմրո՛ւթեան ել անհււգու.
թե ան :
Մէատրաս, ի 20
Ապւփփ
յ ա մին
1816։
Ասիկա
Հայ ազգին
՛քէք աննախլնթաց
կտակ
մ լն էր ուր կբ յայտնոլէր
այգ ռաՀվիրային
սէրր
եւ ղւլուանքր
Հանգէսլ
Հայ մանկտւոյն,
իբ գի -
տակցութիւնր
աղգային գաստ
իա
ր ա կռ
լթ
եան ան -
Հրամե չտութեան
, եւ իր •^եռատե ս ո
լթ
իլն ր այս
աղղօզուտ
ծրաղրին
իրականացման
սլաաասխա -
՚էքատո
լութ
իւնբ
յանձնե լով
Ա իսիթարեսէն։
Ա իարա
նութեան
:
ՄԻյԻԹԱՐԵԱՆՆԵՐՈԻ
ԿՐԹԱԿԱՆ
ԳՈՐԾՈԻՆԷՈԻԹԻԻՆԸ
*հբոց գիւտէն
ի վեբ չէ եղած
մէկր ոբ կրթա
կան
մաբղին
մէք յաքոբղաբար
մեր նոր
սեբունգ
ներուն
վրա
յ ունեցած
բլլա յ աւելի
մ եծ ,
աւելի
լալ եւ աւելի տեւական
աղղեցութիւն
, քան ա
յն
եղակի
Հայր
Աեծն
Ա խիթար
ւ
Զէ գտնուած
Հայ մր, որ աւելի
նուիրուած
րլլայ
Հայ մանկտւոյն
, անոր
ղաստիաբակու -
թեան^ անոբ բարոյական
, Հոգեկան
եւ մտաւորա
կան վերելքին,
քան այն աննմ՛ան գաստիարակբ
,
Մխիթար Աերաստացին
։ Հակառակ
իրենց
Հանգի
պած
խռչբնղռտներոլն՝
այգ լուսաւոր
գէմքբ
ել
իր աբմանլնտիր
յաքո րղներր
սիրով
յանձն
առին
ամ էն ղրկանք եւ նե ղո ւթ ի ւն , աձ՜էն
զոՀողութիւն
եւ ամէն աչխատանք՝
քամ րելու
Համ ար Հայ երի—
տաս արղո ւթե ան , ա ր ղի ա կան գիտութեան
Հետ ,
ազգային
ինքնագիտակցութիւն
;
Ա խիթարեաններր
առաքիններր
ե զան
րմրռ —
նելու որ օր՛ուան երտասաբգռւթիլնբ
վաղուան ա–
Ո
-աքնորղներն
են , եւ թ է անՀրամեչտ է ա յգ ե ր ի–
տասա րգութիւնն
օմտել ազգա յին առող^ գաս -
տիարակոլթեամր
ռրպէս ղփ անոնք
րլլան
Հայու
թեան
թթխմորբ :
Աուրր
Ղյւււլաբն
ել յետոյ
իրենց
վարմարան
ներէն
այս նռր գաղափարականր
ա լիքնե բո
լ
նր —
մ ան տարածռւեցալ
Ա օտաւո ր Արեւե լք , Կիէիկի" /
գաչտէն
մ ինչեւ Արարատեան
րարձբալանգակր
;
Մ խիթար
, իր վաստակաւոր
ա չակե րտնե բ ր եւ իր
ա չակե բանե րո ւե ա չակե րտներ ր կայծ
մ բ
առնելով
այգ անչէք կրակէն
սփռեցին
Հայութեան
Հուրր
Հայ
սերռւնգներուն
ձ՛էք։ Ա իսիթա րե աննե ր բ
Հիմր
գբին գաստիա րակչութեան
նո ր բմ րռնո ւմ ի
մ ր,
որուն աղգեցոլթիլեբ
պիտի րլ/ար անչավւ եւ ան–
գնաՀ ատե
լի :
կարգա
լով
Ա խիթարի
եւ իր յաքո րղնե բուն ,
Զամչեանի
, Հիւրմ իւղի , Բաղբատունիի
, Ալիչա -
նի , Այարնեանի
եւ րաւլձ՚աթիլ
.ուբիչհեբուն
գբու
թիւններր
աձ՚էն
սերունգի
սրտե րր
Հրճուելով ,
իրենց մտքերն ու Հողի՜եերն ալ ներչնչուեր
են այղ
ազրիւրէն
, սկսե լով Աբովեան
էն
ձ՛ի՛նչեւ
ԱՀաբոն–
եան եւ նոյեիսկ
Զարենց :
Մ իսի թա ր եանն ե ր ր Հասկցան
ոբ
Հ ա
յութիւնր
արթնցնե
լու
Համ ար իր ղա րաւո ր քունէն
ան Հրա
մեչա էբ ծրազբեալ
ել Հաստատուն
Հիմանւ
վբայ
գնել գա
ս տ ի ա րա կչո
ւթե ան գործր ; Իրենք
Հա
յ ե–
րիտասարղւււթեան
աււքեւ
լայն րացին
մ՛եր պատ —
մութեան
պատուՀանբ
ցուցնելով
մեր
անցեալին
^ ամ՛ա յնապատկե
ր ր– • • ձ՛եր վւաււքի օրերբ եւ մ՛եր
աիս ուր
օրերր
, րարձ
ո
ւնքնե ր ր ել անգո ւնգնե ր բ ,
լ՚՚յոերր
եւ ստռւերներր :
Այսպէսով
գրին Հայ ե ր իտա սա րգո ւթեան
վյբր
րայ
Հայութեան
ԳԲ" չմ ր ել այգ չարան չարան ա–
չա ղե ր տ ւե ր ր որոնց մէք կա յին Պ է չի կթ ա չլե աննե ր ,
Թէրզեաննեբ
ել վարումաններ
, աձ՚էն տեղ ռւ
կութիւններն
ոլ րա րեմասն
ո
լթիլնհե
բ ր
:
Ա
ինչեւ
այսօր
Մխիթարի
յաքռրղներր կր չարունակեն
է–
րեեց
Հիմնաղրին
ծրաղիրր
, ազգին "էբԱ ^"՚յ
Արտերուն
մէք քանգակելոլ
նուիրական
ղործբ է
Աբղարեւ՝
չափազանցութիւն
պիաի
չրլլար եթէ
րսենք թէ Ա խիթարեաններր
արմանի
են մ եբ ան–
վե րապաՀ
յարղանքին
, գնաՀատոլթեան
եւ քա -
քալերռւթեան
:
Նո յնիսկ
եթէ ապարղիւն
մնացած
րլլային
ՄԲ"
ի՚իթաբի
մ իւս բազմ՛ա կոզմ անի
քանքերր ել միա
յն
իր ղաստիա րակչական
ղ "րծր
մնար ,
ղարձեալ
Աիսիթար պիտի
րլլար Հայ Համաստեղութեան
ւս–
մէնէ՚Լ
փայլուն
աստղերէն
մին։
1936/5՛
տօնուեցաւ
Մ-ւրաա
քիափայէլեան
վարմարանին
Հա ր իլրամ եակր։
Անցեալ տարի տե
ղի
ս ւնե ց ա՝ ս Ա խիթար
ԱրբաՀօր
ձ՛աՀուան
եբկՀա–
րիւրամեակին
չքեզ
Հանզէսնեբր՛
ել այս
տարի
սլիաի կատա բուի վանքին
Հիմնա րկութեան
250 -
ամ Լս. կր :
իսկ
մենք՝ ԱմերիկաՀայերս
, ի՛՛նչ
կ՝լ^՚ենք
մեր մատաղ
սերունգր
Հայ մեծցնելու
Հաձ՚ար ւ
Աււս^նց մ ան ր ա մ՛ա սնո ւթ ի ւնն եր ո ւն մ տնե լու՝ կբբ -
ՕՐՈԻԱՆ
ՇԱՐԺՈՒՄԻՆ
ՀԵՏ
նանւ
ք բսել ռր ցարգ ա
Լ րաւա րար եղած են
մեւ
Հետաքրքբութիւնր
ե. երբեմն՝ մեր եռանգր : Ա
խի՜
թա
բական
է
նաեւ Ղ
՛ա
լիֆո րնի ո յ նորս։ կաղմ
Հ ա յ
Կրթական
Հ իմնա բ կ ո ւթե ան
գործո
ւնէ ուիմիւնր :
ի^ ախտ աւո րութիւն է մեր ղաղութին
Համար որ
այգ
յանձնա՜խումբին
անգամներուն
նման ագգա—
յիննեբ
ղլուխ անցած
են այս կրթական
չարմման։
1^
ախ տալո
րութիւն է նաեւ
.որ մ եր
մ
էք
կբ գբտ -
նուի վենետիկս
յ Ա խիթարեան
Ա
իարանութեան
ԱբբաՀա
յրր , Ղ՚եբապա յծառ Ա • Ուլ՚՚ւՀ՚՚ճեան
: Այս
առթիլ՝
յուսանք
թէ
նոր մզում մր կբ արուի ա -
մերիկաՀայոց
կրթական։
գործին
եւ
թէ
նռր չբբ—
քան
մբ կրրացուի
Հայեցի
գա
ս տ ի ա րա կո ւթեան
աա րածման
•.իսկ եթէ անցեալի
թմ րութիւնր
տեւէ
տասնեակ
մր տարի եւս, այն ատեն ոչ թէ
Մխի
թարի
յաքո րգր այլ նո յնիսկ եթէ Աուրր
Ա աՀակ
եւ Աուրր Ա եսրոպ
իրենց գե րեզմ աննե բէն
ելլեն ,
այլեւս
օգուտ
չունենար :
վերքացնելով^
յիչենք Աւետիս
ԱՀարոնեանի
այ։։ քա՜ւի մբ տուլերր ղրաւած
1901/5՛
երբ Ար–
՛Հազար
այցելեց
վանքինւ
Հիմնա րկ։։
լթ
եւււն
երկ -
Հարիւրամեակին
առթիւ–
« Մխիթարե ան միա -
ր ա նո ւթիւնը երբ եք սեււք չ է մեկնել ե ւ նա ե բ բ ե ք
էլ չի մեկնի, բ ա յ ց նրան յ ա նձնո ւ ա ծ իւրաքան -
չ ի ւ ր լումաւն միշտ հայ մողո վ ր դ ի փաոքին եւ
նրա
վ երա ծնութե ան գ ս բ ծին է ծ ա ռ այել եւ, յո ւ ս ա նք ,
կր ծ ս ս ւ այի ; Այս չպէաք է մոքոնալ »:
(Պոսթրն)
ԵՆՈՎ-Ր
ԼԱԶԻՆԵԱՆ
ԱւպաԱիաԱ
տշ
աԱեփ ՎատԱաած
վերքեբս չատ մր վբգ"վիչ
զբ"ձց^եր
լսեցինք
Ալսլանիռյ
ներքին
կացութեան
մասին։
Տարաբեբռւթիւններբ
խզուած ԸԱալով,
գմր–
ոլաբ է ստոլգել
սուտն
Ու
իրաւր, ինչպէս
բոլոբ
արբանեակ
երկիրներու
մասին ։
Այսպէս,
կ՝րսուէր
թէ զանգուածային
բմբոս–
տոլթ
իւններ
ծա։լած
են կնվէբ
Հոճայի
կառա։լա^
րութեան
գէմ,
Թիբանայի
մէք, թէ
իսորՀրգային
անկա րղ ելեե ր եւ
Հրասա յլեր ցամ աք
Հա՚Լ
ուած են
եւ օգանաւեր
օգնութեան
Հասած,
եւայլն :
ի՚^նչ է բուն իբականութիւնբ
չ
Ամերիկեան
թերթ
մբ պրպտումներ կաաա -
րելով
Զ"Վ՚ցերիոյ
օտար գիւանագիտական
չրբ -
քանակնե բուն մէք. Հետեւեալ
աեղեկութիւններր
քաղած
է •
Առածին
Անւցեալ Փետրուարին
ռումբ մբ
պայթած
էր Թիբանւայի
խորՀրղային
ղեսպանա -
տ։ոն առքեւ։
Պայթիւնր չատ ծան։բ
Հետեւանքներ
ունեցաւ
եւ ամենսխիստ
օրէնք մբ
Հաստատուե
ցաւ կառավարութեան
կոզմ է , աՀարեկչական ա–
րարքնւերբ
զսպելու
Համար։
Աիեւնոյն
ատեն պաչ
տօնէ արձակո
լեց անւ կամ
ւս յլ"ւբ
փո խաղբ
ուեցան
սւկանւաւռր
Համայնավարներ
:
Երկբորդ
շ՛՛՛րք
՛քր օգարչալ՜ներ կատաբ–
ուեցան
արեւմուտքէն
, թռոլ ցիկնեբ
ձւլելով Թի -
բանէայի եւ ռւրիչ կարեւոբ
քաղաքնե
բու
վբա
յ :
"Րազուած
տեղեկութեանց
Համաձայն
, այս թր -
ռի չքն։ե ր ր մ իչտ կր կա։ռարյ։ւէին
իտալիո
յ օղա -
կս։ յաննե րէն
, իսկ
թ ռո լց ի կնե ր ր խմ բազրուած
է–
ին Աղատ
Ալսլանիռյ Աղգէ կոմիտէին
կոգմէ, ռ -
բուն եբեք անգամնւերր
Հռոմ կր գտնուին
եւ որ
Մ • Ն՚սՀանղներուն
աքակցոլթիլնր
կր վայելէ :
Մ իեւնո
յն չրքանին
, կարգ մր գո րծակա
^եր
Ալսչանւիա մտած էին արեւմ ու աքէն։ , եւ մեծ մա
սով մսւքբուեցան։
Ղ՛արձեալ
նոյն ատեն քանի մբ
ռուսական
օգակւաւե ր երեւցան
Ալպանիռ
յ մ էք :
1յրբորդ ՚
Հակապետական
Հբոսա
իսումրեր
կբ գործեն կեգրոնական
եւ Հիւսիսային
Ա/պա -
նիոյ
լե ռնա յինւ չ ր քանն։ ե բ ո ւն՛ մ՛էք։ Գմուար է ճրչ–
ղել թէ այս
Հ րո սա խոււք բե ր էն ռրքանր Հակաբոլ -
չեւիկ
են եւ ռրքանր նա իսա Սլա՛տերաղմ եանւ գբոլ
-,
թեան
կր
Հ ետեւ ին , այսինւ^րն Հակ առակ
են ւ՛ րեւէ
կառաւիա րութե ան ։
Չորրոբւդ
վաւերական
տեղեկութիւններ
կբ պակսին ստորերկրեայ
Հղօր ել միացե՛ալ,
Հա
կաբոլչեւիկեան
կազմակերպութեան
մբ մասին
է
էնվէր
Հուռայի կառա վար
ո լթ ի ւն բ մ ա սնա լոր
ղրա–
մապատ վաչտեր կր գործածէ
ղլխաւոր
քաղաք -
ներուն
ել գիւ։լեբուն
մէք, ա պաՀ ո վո
լթ
իւն բ պաՀ.
պանելու
Համար։
Այս վաչտեբր կագքուած
են մ ո–
լեռանգօրէն
Հաւատարիմ
սո ւէետասէ րնե րէ եւ
չկայ
րնզգիմագիր
ում մր որ կարենայ
ճակատիլ
անոնց գէմ
ղինու
ղօրոլթեամր :
կբ նչանակէ թէ տարբեր
կր պակսին
լնգՀա
նուր ապստամրութեան
մբ Համար ;
իրազեկներու
կարծիքով.
առ
նո լաւ
երկ.
աբզելքնեբ
կր իսանգարեն
Հակարոլչեւիկ
ապրս -
տամբոլթեան
մ ր յաքողոլթիլնր ;
Առաքինր
այն է թէ Ալպանիան
սլիտի
կրնայ
պաՀպան։ել
իր ներկայ
սաՀ։քաննեբբ,
եթէ
Համայ–
նավաբնւերր
քչռւին
Ալսլանիայէն
%
3
ւէբացինեբ
Յունաստան
, իաալիա
ել Ե ո ւկո
ս լաւի ա սպառնա–
լից գիրք մր բռն՛ած են
յ
8" յներր
բ։սցէ ի բաց աչք
ունին
Ալպանիռ
յ
Հարալա
յին մաս ին վրա
յ
( Հ իւս իսա յիւն Եպիլ՚ոս )
I
իտալացինւերր
մ իչտ կր
յռ ւսանվե բաՀաստա տե
լ ի–
րենց աղգեցութիւնր
Թիբանայի
մէք։
Երկու աա
րիէ ի վեր իտալիոյ
արտաքին
նա խա բա ր ո ւթեան
պա չտօնատա
րնե րր կր քանան
Համ
"ղել
Ամ ե րիկա–
ցիներր
եւ Անղլիաց ինւեբ ր թէ արգար էբ Ալպա -
նիո
յ գրաւումբ
\
9^9/5՛
եւ թէ Հռոմ սէակաւին
ի ~
րալոէն^ւե
ր ունի ա յգ երկրին
մ էք , մ եծաղ ում ար
չաՀա րկո լմնե ր կատա րած
րլլալով
, երկրո բգ
Աչ^
իսարՀամ արտէն առաք ։
Ե ո ւկո
ս լա ւնե բ ր չ՛՛ բո աչքով կբ Հեաեւին
Յո յ–
ներոլ
ել իտ՛ա լաց ինե րո
լ
չա րմո ւմնե ր ո ւն : Պել -
կրատի արտաքին
քաւլաքական
ութ եան
Հիմնական
կէտերէն
մէ կն է թո յլ չտալ
ո բ իտալիա
որեւէ
ձեւով տ ե ւլա
լո
ր ո լի
Աղ րիա կանի արեւե լեան ավւե–
բուն
վյւայ : Այս պաաճառով
ալ, չատեր կբ մե -
ղաղրեն
Ե ո ւ կո ս լալ իւսն թէ
ղաւեր
կ^որոճայ ,
Ալպանիան
կցելու
Համար
,
իբբեւ
եօթնեբորգ
Հանրապետութիւն
Հարաւ
— սլաւական
գաչնակ —
ցութեան
: Արգէն
իսկ
700.000
Ալպանացիներ
կան
Եուկռսլաւիո
յ Հարաւա
յին
մ ասին
մ էք : (Րուն
Ալ
պանիոյ
բնակչու
թ իւնւր մէկ
մ իլիոնէն
քիչ մր
սէ–
ւելի է) :
Ար՛է , ց՛՛բչա՚ի
զ րացին եր կր սպառնան
րաման
բաման
րնել Ալւզանիան
, մողովուրգր
կր նախրնտ–
բէ
Համ ակե
րպի
լ բո լչեւիկեան
կարգուսարքին
է
ինւչո"
լ
ապստամ բիլ , եթէ Հող պիտի
կորսնցնեն
կամ
աւելի ծանր կացութեան
մր պիտի մատ -
նոլին
է
Մէչա
նոյն չրքանակներուն
կարծիքով | ^"ք–՛
Fonds A.R.A.M
