իյՄԲ–
—
՚^՚"յէւ՚է^
Մարա–Աւզրիլ թ ի ւ է ն կ՚արտւօ–
ապեԱք ե1յտ1յւեւսլ գ եղե ցիկ գ ր ո ւ թի ւ նը , ո ր կ ՚ ո գ ե –
կ ո չ է
ա ր ե ւ մՄ ւ ( ; ւ ւ ճ ա յ
|րագլւութեա)1յ ամէնէն ար գիւ–
Աաւոր դ է մք ին ՝ Յովհաննէս Օաենաղարի
րեղուն
եւ արկածալից կեաԱքը :
Յօ դ ո ւ ա ծը կրկնապէո
շայհեկա1ւ է անով, որ յօ դ ո ւ ա ծ ա գ իրր , Թա գ ո ւհի
0 ահն աղար,
ւ ւ ւ ր ի շ
ւքէկը չ է յ ե թ է ռչ եղրօր աղջի
կը նոյնինքն Յովեաննէս Շահնաղարի ե ւ Տիկինը
կոստան Զարեանի :
Տ"՚ԼՀ - Շ՚"Հաղսւբի
գերքԼսւււաանԸ
բնիկ Տբ՛" —
"է
է՛ւ՛՛՛՛՛՛ւ
է
Բ"՚յՑ
քոՀմբ
ղաւլթաՆ է Պ՚"բավսւս~
սււսնէն : Շ՚"Հ՚եազար
լՐւաանիքԸ Հռ.չակոլա1է էբ էբ
էէեւլԼցիկ
էք՜նէ։ ւնգնե բով
, ոբո՚եք
բո լո բն էլ ,
մանԼ
թէ
""լքէկ
1
յ՛"յ՛՛՛նի
էին էրենց ֆիղիքական գե -
ղե ց կո ւթեամ
բ
եւ. ձա յնով :
Շա^նաղաբի
մեհ՜ մ ա յրբ
, Զի՚՚֊՚ղէ
յ՛"՛"
1Ս՚" -
՝ թուն
, եղած՜ է քաք եւ. խիղախ մի ՀայուՀի
, ոբ
կլւ ցահ՛ է իր եւ. լն աան իքին
ին Լքե բն ու
սլա ա
իւբ
ւղա Լա սլանե լ էյնիչէբինե
բ ի վ այբագոլթե
անց չբբ -
քանին եւ իբ անունբ գբոչձ՛ահ՜ է գերգասաանին
|
ո բ կո չո ւահ՜ է Զի՚–"ւէ յաեան
յ
հսկ
ՀքաՀնազաբ մականունբ ստացած է Հե -
տեւե ալ սլա բագանե
բի աակ; Բաւլմ աթիւ ե ՛լրա
յր–
նե բից յատկասլէս
ե բկուքԸ
, (քովՀաննւէս եւ Հայ -
ՐՐ"
, ուսման
ձ՚եծ ծարաւ
՚ոլէէին եւ ձգաում
էէն
գուբս
ղալ Տ րասլիղոնից
, գէ սլի Պո լիս ել Պէ յ -
բուիմ ; Արղէն աասր տարեկանին
, ա՛յս երկու եղ
րայրներր
մի օբ վարձում
են վւախչել
Տրաոլիգո -
նւից, սլաՀուրտելով
ածխարարձ աո աւլա ստանւաւի
՚քՀ^է
"Ր՚ՂԷ՚"Լ
1՛
՚Լ՚՚-ան եւ ^մարգ ղաոնւան» : Ու երբ
Հասնում է ա յնքան տենչալի
օրր եւ որո շոլմ են
ւղա տ ան ին ե ր ինւ ուղա ր կե լ արտասաՀմ
ան
,
ծագում
է մի Հարց։
Օրէնքով,
կարելի չէր կբթականւ
նւ բ -
պաստ
ձեււք բերել
մ՛իեւնո լն
լնտանւիքի
երկու
անղ ամնւե բ ինւ : Այգ
ոլա աճա
ււո վ Հայրս
պաՀ ում է
իր անուն - աղգա՚նունր
, ի"կ Ց" վՀաննէ ս բ
իրան
կէ.
չում
ՇաՀն - Նաղար պարսիկ
ծ ած կանո ւնո վ ;
Տետագա
յինւ լինում է Շ ա Հնւ աղա ր ել միւս
եղ -
րտյրներնւ
ւոլ քոյրերնւ
էլ Հյ՚՚՚Հնաւլարր
որւլեւլրում
են իրրեւ
աղղանունւ։
Հայրս
մեկնում է
Պէյլ""թէ
Հ ամ ալսա բսւնւր , ոբաեղից
ղուբս է ղալիս
որպէս
րմիչկ : ՅովՀաննէսր
մնում է Պ՛"լի"
՚ Հայրս
,
ՐՐ՜՜֊^
միշկ
լինելու ց յեաոյ,
իբ սիրելի
Յ՛՛՛ի Հ՚՚՚ննէս
եղ -
բայրր
ուղարկում է Փ՚սրի՚լ,
կատարելագործելու
Համ ար ուսում ր ։
^ »
ՇաՀնա ղար Փարիղի
մէք կր Հետեւի
ք
՛ր աւա -
բանւո ւթե
անւ ել Ընկե րա յին գ՛իտութեանց
,
յաքո–
ղաոլէ ս աւարտելով
Համալսալւանւբ եւ
ստանալով
վւաստաբանւի վկայակսքն ; ՛Լոյն ատեն։ կբ
մչտկէ
ձայնր ե բամչաաղէտնւե
ր ի մօա , որոնք նւրա մէք կբ
տեսն ենւ ասլաղ այ մի մեծ ե բղիչ եւ կր ղուչա
կեն
փայլուն
ասլաղայ ;
25
ւոարեկանւին
ՀյաՀնւաւլար Պոլսում է ար —
գէն,
րսւյց ւիոիսանակ
նւոլիրոլելոլ
իրաւարանա -
կան ասպարէղին
, 1լ անցնի կովկաս
,
նե ր շե չո ւած՛
չրք "՛նի
աղա տական
ւլ աղափա րնե բից ; իտէա լիս - ՚
տական մի վեՀ •նելէ չնւ չո ւմո վ , կր չրքի
կովկասեան
կարեւոբ
կեղրոններ,
կոլտայ
մի չարք
ղասաիսօ–
սոլթիւններ,
ամէն տեղ ոգեւորութիւն
ստեղծե -
լով
՚>այրենւա սիրա կան
վ՛ո՛ւ
ղղա
ցո ւմնե րի
Հ ե ղե -
գով ել աննմ ան պե րճ ախօսո լթ ե ամ բ
կո վերագառնայ
Պոլիս եւ վերքապէս կր Հաս—
աատէ փաստաբանական
գրասենեակ
, որ Հնարա–՛
ւորռւթիւն
կ՝ լնծա յէ իրեն չատ կարճ
մամ անա -
կից
տիրանալու
Համբաւի եւ ձեոք բե րե լու նիւ -
թական մեծ յաքողութիւն
% Այղ չբքանին
ՇաՀնա–
՛լար վւա ստա բանական
գործ ունէ ութեամբ կր չա
Հի մեծ ղում ար է Կր մ տածէ բնտանիք
կաղմ ել ,
վա յե լել փողի լնծա յած
բարիքր : Կբ
ն չւսնաւի
նո յն իսկ
, բա յց ... այլ էր նրա կոչում
ր ; Եսական,
կեանքր
նրա Համար չէր
1
Ն"
յնիսկ
լնտանեկան
բոյնր նրա Համար
թւ՛ում է շեղում
աղղայթ։
՛լոր—
ծունէռւթիւնից
, որ մնում է նրա միակ մտասե -
ւե ռո լմ ր : Հրամա
ր ւում է րէւտանիքի ղաղափա
բից
եւ գլիսիվա
յր յանձն ւում
Հ անրա յէն գ՛ո րծունէու
-• ՚
թեան :
ՇաՀնաղար
նկատում է , ռր էր մամանակա -
շբք անում
Պոլսի
մ իքավա յրր
անՀ րամե շաա րար
պէաք
ունի անկաշառ եւ աոողք գաղավւար արա -
նութեամբ
սնյած
մամուլի ; Ա ամո ւլր այն
միակ
կա լո լածն էր , որ կարող
է ր առաւե լագո
յն չավւով
յագո։ րգ տալ նւբա իսանղավառ
ձւլաոլմներին
;
վաս ակած
աՀաղին
ղ ում արնե բր տրամ աղբ ում է
այգ նսլատւսկէն եւ Հիմնում է «Հայրենիք » օբա–
թերթր,
որ չուտով
լինելու էբ արեւմտաՀայ մա
մուլի պարծանքր եւ Հալ
նո բ
ղ
րականութեան
ճամրան
Հարթող
ձեռնւա րկնե բից մէկր : ՇաՀ՚նա -
ղար
իր Հ իմնւած թերթի
էսմ րաղբ՚ւ։ ւթիւհ
ր յանձ -
նում է Արվւիաբ ԱրվւիարԼանին
, որի չուրք
բոլոբ–
ւում ե՛ն մեծ թիւով
տաղանղաւոբ
եբիաասարգ -
ներ
, <ո րոնք պիաի
լինէ ին
քք
.րեւմ տաՀա
յ
Մրգէ
Գրականւութեան
մնյայուն
ղէմքերրէ
Օտեղծւում
է
« Հ ա յ ր ե ն ի ք /
սերոսնղր»՝
"րի ամէնէն
փայլուն
ներկւս յացու ղի^լե բն էին Արչակ
Զօպանեան
, Տ իգ
րան կամսարական
, Լեւոն Փաչալեան
,
Եբ՚՚ւանգ
(Վանայ , 4օւրկա.ոի Ու Տիգբա^նակերտի
Բ
֊ ա ր բ ա Ռն ե ր ո վ )
Բարեկամ
իս Նա րգո ւնիի
կոչին գոՀացում ատ–
լով^ կր գնեմ Հոս իմ ղրի առած ՛ու ցարղ
ինծի
ծանօթ եղած մասերբ
ճղօբի
Երգին։ Ան կ՝եր ֊
ղուի
ճ՚լօբի
տատա-նումներռւն
Համաչավւ
կրչ -
ոոյթով
մր։ Եղանակր
երղած եմ ողբացեալ կո -
միաաս վարգապետին եւ իր սաներէն
ՄիՀրան
թում՛աճանին ու ձայնաղրած
են :
Նարղունիի
քննարկած
միւս կէտերռւ
մասին
աւելորղ է կրկնել ինչ որ բսած եմ Յուլ1քԱ
17/
ղրութեանս
մէք Հակիրճօրէն :
ԶԻԹՈՒՆԻ
Վ անայ բարրաոով . —
— Ք ի ո ւ ֆ ը
ք
ի ո ՜ ւ ֆ , դարա՛ - դաբա ,
I; ս
է լ ա յ տ անս
ի՛
բ
աբ
ա :
— փ|ա.՚ւֆր ք ի ո ՚ ւ ֆ , դաբա՛ - դ1աբա ,
Ես է լ ա յ բ ե ՛ ր դի րարա •—
կանչեցի՝ « Տ է ր » Զաքարա ,
« Խ ո ՚ ւ ն կ ը մ ո մ ացըբ արա ,
«Իբիկաւն խ ը ՚ թ ո ւ մ , արա ,
« Առաւառւն պաշտօմ |արա
— փ ի ս ՚ ւ ֆ ը
ք
ի ո ՚ ւ ֆ , շարան կըղի
յ
Ը , շարէ շ ա պ ի ՚ յ կըրմըցի ,
Սա՚րաղունջ տա՛խտ կ ՚ ա ւ ի լ ի ,
Դեղ - դ եղ դ ի բ կը կընտընի ,
Աղջկընեբաց աչք դ եղ կը դընի ,
Ը լանեբաց պր՛տուդ պււրի :
Մի կըտուր կաշակըտռւր ,
Մի կըսւուր՛ յսաւու փետուր ,
Մի կրտոււր՛ •նըըաղի մուր :
Լանեբաց՝ կարմիր յսնձռր ,
ԱղջկըւՕեբաց՛ սեւ աւնթըրո,ց ,
Լա՜նեբաց՝ կարմիր սօլեր ,
Աղջկընեբաց՝ եր կ էն լակաշ :
— Թո՛ւ
է ն ա
պռւ^ախ , թ ս ՚ լ էն(ս պուձախ ,
Մեր
ք ա ււ որ անց
մե՛ղրի
պ ո ւ հ ա խ :
րմ ա|օպէր վեր՛ էնա Իե բ դ ին :
Ը Ոսկի Թո ւր ՝ վեր՛ ա՛ջ թ ե ւ ի ն :
֊ – ք վ ւ ո ՚ ւ ֆը
ք
ի ո ՚ լ ֆ , մա՛ղէ պարան ,
^՚Ըմէւււ տարան, ղի՜ չը տաբան ,
Մեր տաՐւը փւ ՜ ս է ր չը տեսսւն :
— ճ ղ օ ՚ ր օ ր ի կ , մքւս՚ղէ չրւան ,
Աշլսար տաբան, ղի չըտաբան ,
Մեր շունը լա՜լ (համր) է ր ՝ չըխանեց ,
(Մեր) ա յհլ է օ բ կակա՜ղ է ր ՛ չ ր խ ո ւ ս ե ՚ ց :
— փիււ/ւֆը քի ո ւ ֆ , մա՛ղէ պարան ,
յ ՚ Ը մ է ն տարան, ղի չը տ|օւրա1ն։ ,
•;ւ||||ւա 111
; ՚ււււււււէ ւ՜ ւ՜աւ՜ |ւ1
՜ ՚ուո
՚ւ
՚^՚^|;" ււ"
ււ՚՜՚՚ւ
-էւ՜՛»
Օտեան
, Տիղրանւ Երկաթ
, եւայ^
1
Բոլռր այս նո
րաՀաս
ղրո ղնե րր
Հ ա լա քած
իր չուրք
,
ՇաՀնաղար
կ ողեւո րէր նրանց , Հաւատք ՛ու կորով կբ
նեբչբն–
չէբ
է կ՝օմանղակէր
նիւթապէս ել ամէն
է՚"ՐԳէ
քաքալերանքնեբով
թաւի կոլաար
նրանց ստեղծա
գո րծո
ւթե
ան
յ
Հայկա կանւ քա րգե բ ի եւ
աՀալոր
րաԼակալական
ււէմիմի
այն օրերին
, Հրաշքի պէս
մ ի րան էրՇա՝,՚սաղարի
յանղղնո
լթ իւն բ^աւե լփ եւս
լի էր նրա
յաքո ղութ իւնբ :
Բա յց ք
,նՀ
աւատա
ՇաՀնաղարի
ա՛ն սպառ կ"բ՛՛՛իր
գիաէլ՛
յա՚լթել ա -
մ էն
ղմո լար
ութ եան , ղիտէր
ղոՀել ղրամ ր
յանուն
գաղա վւա լնե րի ել ւանո ւնւ ղրականութեան
; ԱյԳ
կո րովի ե լ ղո Հ ո ղո ւթե
ան
ոգիին
մ էք պէտք է որո
նել
«Հա յրենիք»ի
յաքողոլթեան
ղաղտնիքբ ։
Երբ անՀրա մեշտ
լինէր
ղբոՀ տալ մի փաա -
ծութեան
գէմ , Հա րոլած ել Հանրային
չարիք նբ -
կատուած
տիրապետող
ում՝ պատրաստ էր ՇաՀ -
նաղարի
ս՛ուր ղրիչր)
ինչքան
է լ մ եծ Ա՛նէ բ վ ր -
տանղր իր անձի Համաբ; Երր կարիք կար մփ տսէ–
ղանղաւո
ր ե ր իտաւ;ա րգ
լլր աղէտի
օղ նո
ւթեան
Հասնե լու՝ բաց էր մ իչտ
ՇաՀնաղարի
ղ րպանբ ,
ինչքան
էլ մեծ լինէր անՀրամեչտ
ղռւմաբր
; Նա
գիտէր ոչ միայն
լիարուււն տալ, այլ ել ղիտակից
Հետ եւո ղտ կանո ւթե աձ՛ր գասաւո րե լ
/ւ
կաղմակե
ր–
պե լ մ շակութա
յին
ղո րծե ր : Այս թակւ կաղին յատ
կո ւթի ւննե րի
չ^յորՀիւ
աճում եւ ամրանում էր
« Հայբենւիք»ր
իրրեւ
թերթ, եւ թռիչք
էին առ -
նում նրա տաղանգաւոր ա չխատա կիցներր
իբրեւ
յառա
քաղ է մ գբագէտնե
ր X
Եւ
մ տածե
լ , որ Համ իտեսքե ամ էնամոա յլ Օ -
բերն էին եւ Հայ մ տաւո րականնե
բի Համար
անՀե–
թե թ վիճակ էբ Համ արւում
րնա կանոն ղո րծունէ -
ութիւնր
Պ՚՚լսում՛
, ուր մնաց ալյեւս
յԼէլա չր քական
գաղավւարնե
րի ղարղացոլմն
ու տա րած ում՛բ :
«Հայրենիք»ր,
ինչքան
էլ ծաւալուն
օրկան եւ
ղ
Ա
՛ղափա րնւե րի
Հնոց , այսոլՀ
ա՛։, ղ երձ Շ՛՛աՀնաղարի
ղործունէ ութե ան ամ բո ղքո լթ ի ւնբ չէր կաղմ ում ,
ղերաղոյն
ն.սլատւ–ւղր չէբ գա , այլ մէկ միքոց
Հիմ
նա կան իտէա
լի
Համ աբ , որ աղղ
ի
վերածնունղն
էր րոլոր
մաբղեբուն։
Կրթութիւնր
եւս,
Ո-ուսոյի
ս կ ղրո լնւքն։ երիէ ճանասլաբՀով
, կաղմում էր ՇաՀ -
նաղարի
Հետաքրքրութեան
առարկան : Այգ նւպա–
տակին յաակացնում է մի կարեւոբ
ղումար
,
Հ ա յ –
ԼՈՒՍաՀԱՉ
— Հ ա յ բ ի ՚ կ , ին չ ո ՞ ւ մեր բողարը
Միշա հաչւււլք է լուսնի վրաւն ,
Մի՞թէ պայծաո. լուսնեակը
Մէկ վնա՚^ս է տալիս նրան :
— Ո՛չ, ուրդեակ ի մ , ռ չ թ է վնւաԱ
Այլ լ ո յ ս ^ մի ա յն լ ո յ ս է տալիս,
իսկ շանն՛ իբր ե ւ ^այւի ցեղի՝
Լոյս գիշերը դ ո ւր չ ի գալիս :
ք^այց լուսինր ի օ մ չը գիտ է ՛ ,
Որ իր վ ր այ հաչողներ կան • .—
1>ա լասւ ո ւ մունջ՛ բակ բոլոր ա ծ ՛
էյարունակռւմ է իր ճամբան :
Մենք էլ, որդեակ, լոքւս1նի նման
Պէտք է լ ո յ ս սւ|սւ1նք մ ո ւ թ աշիա րհին ,
ԵԼ
համարենք թ է չ ենք լ ս ո ւմ
Մեղ վ բ ա յ ղուր հաչողներին :
ՂԱԶԱՐՈՄ
ԱՀքԼՅԵԱՆ
(Աշխարհ) տարան, ղի չը տարա1ն
յ
՚ք^իւֆը
աղալաւլն է
ք ո ՚ ւ հ
ձա յնա րկո ւթեան
բ ,
ռր նմանաձայն՛ութիւնն
է , թռչոլն կամ Հալ փախ–
ռնեւու
Հթււցնելու)
ձեւին : ճ՚լօրի
մէք
նստողբ
ինքղինքր
թռչուն
մբ կր կարծէ եւ ի'1-քբ իրեն է որ
կ՝րնէ
ք ո ՜ ւ հ , ք ւ ւ ՚ ւ ե ,
այսինքն՝
«թռթր», « Գէ՛Հ ,
թոինք». «
ճղօ՜բ
թռնենք » րստ Վանի բաբ–
րառին ;
կարկա1Նի բարբաոււ՚վ
Վանւա յ Հարալա
յին գաւառակներէն
կարկա -
ռի բարբառով
իմ ՛լբի առած
մողովրգական
եր -
գերէն
ձ՚էկուն
կրկնակն ու չափեբլլ
<ձՅէբօ»ն կր
մ օտեցնեն
Տ է՚լրանակե բաէ
«Բիամ
օ»
կրկնակով
երգուած
երգին •
— Խոզ աւ մո խի՜ ր քիու ղր լխ ո ւն , Յ է ՚ ր օ ,
Սրո տի՚կ , չ է լ ա ՜ յ խըտ քի խ ո ւն, Յ է ՚ ր օ ,
Վըր մի էս տւ անձրեւ, ձի ւ ն , Յ է ՚ ր օ ,
Ի՚^՚նչըխ տ ՚ է նին ք ջուր յ ՚ ղ ի ա ր ո ւ ն , Յ է ՚ ր օ ,
Խոտ չ ը կ ա ՚ յ տանք մեր մա ք ո ւն, Յ է ՚ ր օ ,
քփչ մ՛էլ պիտի մեր է ծ ս ւ ն , Յ է ՚ ր օ ,
Վըր պ է բ էնք ՝ վ եբ՛ կ ըթո ց ո ւն , Յ է ՚ ր օ ,
Ք ի չ մ՛էլ տանք մեր դըրկըցււ՚ւն, Յ է ՚ բ օ ՜ օ ՜ օ ՜ :
Տ իգրան ակե
ր՚ռի բարբառ ով
.
— Ըմմ է նը տարտւՕ–, եսի չտարան, Ք ի ա ՚ մ օ ,
Մեր
դււ՚. որ ց1.ւ։ծ է ր , եսի չտեսան, Ք ի ա ՚ մ օ ,
է լն ե նք փի|ենք՝ բանձըրցընինք,
՚ Ի ե ա ՚ մ օ , ՛
կաքաւը բ ե ր ենք ՝ կաք վըցըքւի&ք, փիա՚մՕ , •
Պապուս ըսէ՛, ին ծ ի խապիր
(մանեակ)
թ ո դ
չասնւէ ,
1ւշանածս լ է ոսկերիչ է, ՚ Ր ֊ ի ա ՚ մ օ :
րենիքքճ.*/՛
բացուած
Հանգանակութեան
գումար -
ներով վեբածում է այն մէ իսոչոր կրթական
Հիմ–
նաղրամի
ել յաքռղում է չորս Հայ օրիորղներ
ու
ղարկել Ֆրանսա
, Նանւսի , Հռչակաւոր
մանկա -
վաբմոլՀ
ի
1\՚111շ
Խ1
Յ
1
Ը/
կր թ ական
Հաստատութեան
մ էք պատբաստուե
լոլ ապագա
յ կարող
ոլսուցչՈւ^
Հիներ՝
գաւառձհերի
Հայ վարմարաննեբի
Համարէ
Այնպէս
է ր ՇաՀնաղարի
կաղմակերպած՛
ձեռ–
նարկր
, որ Հնարաւորութիւն
էր տալիս այգ չորսէ
վերագս,բձից
յետոյ
ուղարկել
ուրիչ
չորս Հայ
օրիռրղնեբ
, եւ այսպէս
, յաքորղարար է
\աին
,
ուսումնալարտ
Հայ աղք իկներ ի ա -
ռաքին քառեակր
վերագառնուճ^ է
Պոլիս , եէ.
րախտի
անրմրռնելի մէկ խա՛ղով,
անուղղակի
սլատճառ է գառնում
ՇաՀնաղարի
կոբստեան
, երբ
պիտի ղաոնա ր , արգարօրէն
, նրա
գո րծունէու -
թեան փառապսակր ;
Աղէտր սլատաՀում է Հետեւեալ
պարտգանե՛^՜՝^
բի տակ
I
Այգ չ"Ր" °րԻ"ԲԴ^եբից
մէկբ, օրիորգ, Բա -
րենց, յատկապէս
ամէնէն
տաղանղաււորն
ու խան՛
գավառբ,
իր մօա պաՀում է ՇաՀնաղարի
մի նա
մակր, ուղղուած
իրեն։
Նամակի
մէք
ՇաՀնաղար
խօսում է Հա
յ ՛աղղի աղատագբութեան
չուրք)
վւառարանում է ազատատենչ
ձգտումնեբր
, խա -
րանում տգէտ
թուրք
բոձն ակա լութիւնր եւ նրա՛
վատ կառավա բութ իւնւր : իսկ երախտագէտ Հայ
""Լ^ւ՚ԷՐ
միչտ իր ծոցում է պաՀած
լինում իր րա
րերար
ՇաՀնաղարի այգ նամակր,
Հիացմոէնքով
ել ոիրով •
ՊատաՀում է , որ օրիորգ Բաբենց էբ ներչն–
չարան նտմակր մի օր ցոյց տայ իր մէկ ազղակա–
նին,
նրան եւս Հաղորգակից
գարձնելու
Համաբ
նամակի
ոգիին եւ գա ղա փա րնե ր ին : Աիամէա
Հայ
"րիորղր
անղիտանում է, թէ էր աղգականյԱամբ–
րէ վարգապետր
ուբէչ
մէկր չէ , այլ
տխբաՀռչակ
լրտես
քքամբբէնւ
, ՛որ յետագա
յէն սպաննռւեց
յե–
զափոէւականի
գնւգակէց : Աքեմալոբ
լրտես Աամբ–
բէն
յաքռղում է մէ կերպ
ձեռքին
ունենալ
ՇաՀ -
նաղարի նամակր ել տանում է ուղիղ ••• Նաղրմ
փաչա յին
է
ԹԱԳՈՒՀԻ
ՇԱՀՆԱԶԱՐ
(Մնա.ցեալը յաջորդււվ)
Fonds A.R.A.M
