^ քք
ԱՌ ԱԶ »
ՕոՆսայհեէԴ եւ ՛՛Ազատ
Օք՚՚ի
ՆԵՐԿԱՕԱՑՈԻՕԻշ՚նԵՐԸ
ՑՈԻաՍՏԱ՚նԻ ՎԱՐՉԱՊԵՏԻ՚էւ ՄՕՏ
Տու֊լիս
4/Տ՛ ,
.
Բէգլար
%աւասարգեան
(«
Տո՚-ս՚սբեր
») ել ընկ> Տակոբ
Բարաղամեան
(« Աղաա Օր») աե սակցււ ւթ իւն մր ունԼղան
վար–
Պ՛ Փլասթիրասի
հեա
է
Վարչասչետր
Հայ չրագրողներր
րնգունեց շաա
սիրալիր ; Առ Հասարակ
Հա յութիւնր
Հեաաքրքրող
Հարցեր
աուաւ ել հանրաղաւ
մ
ասնաւորաբար
յունաՀա
յութեան
կասլուաձ՝
ա յլագան
խնգիրնե -
րու
փրայ
, որոնց
ձ՚՚՚-Բ^
մանրամասն
աեգեկոլ
—
թի՛
՛են Լ ր խնգրեց
:
Ընկեր
Բէգլար
Նաւասարգեան
գիաել
աուաւ
թէ
փար Լասլեա
Փ լաս
թի րաս ի անունը
հ՜անօթ է
արաասաՀմանի
մեր Բ"լրԲ գաղութներուն
,
որոնք
ղինք կր ճանչնան
իբրեւ
անկեղհ՜ Հայասէր, ար —
գար ելկարող
սլեաական
գէմք
մ ր ՝.
Վարչապեար
լնգմիքեց
չեչաելոփ
, թէ Տսւ -
նասաան
իր պարաականութիւնը
կաաա
րահ է Հա—
յե րուն
Հանգէ
սլ եւ պիաի չարունակէ
իր արգար
փերարերումր
նաեւ ապագային
:
Բացաարե
լոփ
յո յն մոգոփուրգի
ներկա
յ ոգե~
կան փերեւքր
,
Հակառակ
փերքին
անթիւ
արհ^ա -
ւիրքներուն
,- Պ • Փլասթիրաս
գաղանիքր
գտաւ
ա յն իրողութեան
մ էք
, որ յո լն մողոփ ուրգր
Հ ին
ու փառաւոր
անցեալ
մր ունի, իր ողեկան
արմէք
ներր միչա
մեհ եղահ
են եւ իր Հաւատքն
ու պայ–
քարելու
փճռական
ո լթ ի ւն ր
ան յաղթաՀա
րե լի ենէ
Անգրագաոնալոփ
Հայ մողոփուրգի
ճակատա–
գրին, փարչտսլետր
ղոլգագիհ
մր գտաւ
մեր եւ
լո յն աղղ երու սլաամ ութեանց
մէք,
նո յն
սլա
յքարր
այլազան
գմուա րութեանց
գէմ
,
նո յն Հաւատքր
,
նսյն
յամառոլթիլնր
չրնկճուելոլ
եւ
չփՀատելու%
Պ. Փ լասթիրաս
մպիտոփ
մր գիտել տուաւ,
որ
թէ
Տո յնր ել թէ Հա
յր
մ իչա
Հա լահուահ
եղահ՜
են
, ո րոփՀետեւ
ե րկու,^՛ ալ խելացի
են , ստեղհա
գո րհ ու յառաքագէմ
՚.
Հ
Եւ այս է պատճառր,
որ
մեղ չեն սիրեր եւմանաւանգ
չեն ուղեր, որ մենք
միանանք,
րսաւ փքսրչապետը
խնգալոփ։
Ղ՛ուք
գի
աէք, թէ երբ երկու Տ"յն ել մէկ Հայ, կամ երկու
Հայ եւ մէկ
Տոյն
քոփ քոփի կուգան
, ամէն
մարգ
կաՀաբեկի,
որոփՀետեւ կբ զգայ, թէ այս
երկու,
աղգերու
զաւակները
միանալոփ
կրնան
բոլորբ գե–
րագասել »
է
Ե րենց ^որՀակալութիւնբ
յա յտնե լոփ եւ լնգ–
գհե լոփ բոփանգակ
գազթա չխա
րՀ ի
Հա
յութեան
անկեգհ
ել անփե րապաՀ
պատ րաստակամ
ութիւնր
իր կար
ոզո
լ թեանց
սաՀմ աններուն
մ էք
զօրափիգ
կանգնելու
յոյն
մոզոփուրգի
մգահ արգար պայ —
քարին,
լնկեբնեբ
Բէգլար
Նաւասարգեան
եւ Տա—
կոր Բարազամեան
Հրամեչա
առին
փարչապետէն,
լաւագոյն
ապաւո
րո ւթ իւննե րով;
(« Ազալյլ 0բ » )
Գաղոնթհ
գաղոՆթ
թիւն կր յա յտնէ Ա ելիք Ա աՀակի
իբ մ
ատուցահ
անգնաՀաաելի
հառայոլթեանց
Համաբ եւ կ^ոլզէ
անոր իչխանի
տիտզոսր
^ոբՀել
\
—- Զաբմե
ր
նո
րՀ ակա
լութ
իւն
յա յտնել
, կ՝
րւ
լա
յ Ագամ ա լեանի սլաաասխանր
, ես
մ իա յն իմ
պարտա կանո
լթիւ1ւս
կատարահ
եմ ազգա կիցնե -
բուս Հանգէպ : Աակայն
, ինքգ ինքս վիբաւո
րուահ
կբ զգամ, որ գուք ինձ կ՝առաքաբկէք
իչխանական
աիտզոս
չ1ւոբՀել։
Աելիքութիւնը
աւելի
բաբձր է
քան
իչխանական
տիազոսբ;
ԱՀա, այս գեբգաստանին
չառաւիւ^
էր Տի—
կին
Նինան
, աբմանաւոր
կեանքի
րնկեբուՀին Աչօ
ՀյաՀիսաթոէնիի : Հա
յրր
իսաՀակ
Ա՛ ե լիք Ագամ ալ–
եան , քազաքա պետն
է բ Երեւանի ու առաքին
ան
գամ
ինք քուր րերեք տուահ էբ Հայաստանի
մայ
րաքազաքբ
; Ոզբացեալ
տիկինր
իր նախնաէան
կք––
թութիւնր
ստացահ էր քազաքին
պեաական
կիմ֊
նազիոնր,
յետոյ
մասնալոբ
գասեր
առահ՜ էր Փա—
բիգէն
ու Ղ՚երմ անիա յէն յատկապէս
բե րոլահ
ու
սուց չոլՀ իներ է է Ա եհ
իմ ացա կանո ւթիւն
մ ր, կա–
բեկից
մ ա բգկա
յ ին ցաւին
, որձեռքէն
եկահ բա–
բիքբ
չէր զլտնար
գմբախտներուն
։
(ճակատագիբր
անոզոք եգաւ
իրեն
Հանգէւզ
Հ
Հ/ատ տառապեցաւ
փերքին
օրերուն,
բայց
մինչեւ
ետք
գմկամակեցաւ
սլատուասաուիլ
օտար
աբիւ
նոփ
1
Աեռաւ
, մսլիտբ
չբթունքին
,
չրքապատուահ
իր ամուսնին
գուրզոլրանքոփբ
, ազեիւ Հպարտու -
թեան
մր
երանութեամր։
ԱՐԱՄ
ՊԵՏՐՈՍԵԱՆ
Հ. 0– ՄԻՈՒԹԵԱՆ ՊԱՏԳՄ– ԺՈՂՈՎԸ
Հայ
Օգնութեան
Միութեան
ՅՕրգ պատգմ •
մոզոփբ
գում արուեցաւ
յուլիս
1 1
ին , Փրոփ
իտէնսի
Ս • Վաբգանանց
եկեզեցին
ԼՄ • ՆաՀանգներ՝)
:
Փրափիտէնսի
Հ ոգեւո
ր Հոփիւ
արմ • ^ •
Նչան
Ա՛
քՀնյ • Փափազեան
օրՀնեց
Հաւաքոյթր
եւ Հա—
կիրճ կերպոփ
արտայայտուեցաւ
Հ՛
0՛
Մ ՛ի ազ–՝
նիւ
, մ արգկա
յին ու աստոլահաՀաճո
յ նպատակ -
նե բուն
չուրք։
Տ իկին Ն • Հա
յթտ
յեան բացմ
ան խօսքոփ
րաբի
գալուստ
մ ագթեց պատգամ
աւո րնե
րո ւն % Անգրա -
գարձալ
Հ, Ա . Մ՛ի մէկ տարուայ
գորհունէու
-
թեան
, րսելոփ թէ ամ ե րիկաՀա
յութիւնր
, ո բ րո
լո րուահ է ա յս կազմ ակերսլութեան
չուրք
, այս
տարի եւս իր սնունգէն
, զգեստէն եւ
նիւթական
կա բ ո զո լթ են էն բամին
Հանեց
նաեւ Ա փիւռքի տա–
ռասլոզ
Հայրենակիցներուն
: Տաակապէս
եւ ար–
գարօրէն
•—• րնգգհեց
ի նպասա
Գերմանիոյ եւ Ա–
ւրս տբիո
յ Հայ աա րագի
րնե բուն
Հ •
0
• Մ՛ի կա -
տաբահ
աչխատանքներր,
որոնք
այնքան
արգիւ
—
նտւոբ
եզան
անցեալ
աարեչրքանին
, տարազ.իբնե–
բու
գրեթէ
ամբոզքո
ւթեան
Ամերիկա
փոխագբու–
թեամբ եւ տեգաւորումոփ
;
Տտքորգաբար
լսուեցան
ուղերձներ
:
Բո լո բ խօսոզներն ալ Հաւատքոփ եւ զգաց ու
մոփ պատկերացուցին
Հ.
0–
Մ՛ի գորհր;
Նկատելի
է ին կարդ
մ ր յատկանչական
արատ
յտ յտութիւն -
ներ ;
Տիկ– ԱրղոլՀալճեան
ԼՇիքակոյէն)
րսաւ •
<: Շատ յուզուահ
եմ ա յսքան
րազմ ութիւն
տեսնե
լով
ա յս սրաՀ ին
մ էք
, ու կր խո րՀիմ թէ ինչո՛
ւ
կարելի
էըլլա
յ նո յնքան
Հա յբենակիցնեբ
մ էկտեղ
բերել
նաեւ մեբ քաղաքին
մէք– • • » :
Տիկ– Սրապեան
(Տիթբոյիթ)
րսաւ թէ օբե
բու
այս տագնապին
մէք պէտք է ազօթենք խագա–
զութեան
պաՀպանման
Համաբ , սակայն եթէ ան–
րազձտլի
ազէտ՜բ պատաՀի՝
Հայ կինր իր
գթու
թեան
պար տականութ
իւնբ պիտի կատա րէ
ազա
տութեան
Հաւատքով
ինչպէս
մ իչտ %
ՏԱՌԱՋ
»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(140)
ԵՐԿՐՈՐԳ ՄԱԱ
ՃանապարՀ
չկայ
այս
կոզմից
խանեց
Մելիքբ,
նայելով
գէպի
բարձր,
ուր
ցրց–
ուահ
էին սարի ձիւնապատ
լան քերբ ւ
Մ իեւնո
յնն է , ես առանց
ՃանապաբՀի
էլ
կ՚երթամ
՚ ո՞վ է այսպիսի
մամանակ
ՃանապարՀ
որոնում••>
Մինչեւ
Սիսեռն
Ազբիւբբ
մենք միասին
կը
գնանք եւ կբ խօսենք • • •
Եմ տեսահից եւ լսահից
յետո
յ ի՞նչ
խօսք
կարող է լինել :
Մելիքբ
հիհազեց;
Իյե՜զճ պատանի
, ասաց նա , տեսնելով
որ
Ասլանր
յամաոում
է՛ մի քանի
մամ է, որ տես
նում ես մեբ օբր ել փախչո՞ւմ
ես ...
Այո , ես լալ եմ Համարում
Հեռանալ
, ո–
չխնչ
չտեսնել -,
Ի՞նչ է ղու մեղաղրո^ւմ
ես ինձ ՚ ՚ -
-
Ո՛չ, ո՛չ՛ • • Ես այլ եւս չեմ
կարոզանում
տեսնել
քեզ տյգ գրութեան
մէ9 • .
.
իմ սիրտբ ցա–
Իրաւունք
ունես՛
ամէն
մէկր կարող է խգ
ճա
լ ինձ • . •
Ո՛չ,
Մելիք, ես այգ չեմ ասում : Պարսիկ
ի չխանալո
բնե
բ ի սառն, անտարբեր
գէմքերր
ինձ
Գզուեցբել
էին; Ես մի չաբաթ
չէի ղիմանայ
Պարս֊
կասատնում
, եթէ իմանայի թէ ղու կաբոզ ես ու–
բիչփն
յանձնել
իմ պաչտօնր;
Ամէն օր միեւնո
յնր՛
գոնէ
ա յգ
մ տբղիկ
անկեղհ
լինէին
, ղոնէ
ասէին
այն , ինչ որ ունեն
իբանց
սրաի մէք ; Ես
գգուեցի
նբանց
չողոքորթութիւնից
, նրանց
կիսատ—պոատ
խոսաումնե
րից , ակնաբկնե
րից : Անտանե
լի է մ
ու–
բացկտնութ իէն ը՛
բայց
մուբացկանից
Հազար ան—
գամ վատ է այն մարգր, ոբ հեհում է
մեհեբի
գուռը,
խնգբում է ոչթէ մի կտոր Հաց, մի ^չփն
ողո
րմ ութիւն
, այլ մի աՀագին
ղորհ
օգնու -
թիւն ; Եթէ մենք առանց
ղրսի
օւլնութեան
այս
պէս պիտի
մնանք
, օ^ , ես ա չփսարՀ ի
հա
յրն է լ կր
ղնամ
գտյ^ակից
, օէէնական
գտնելու
՚ • •
Մելիք
ԱլանլԼ խոնարՀուեց
իր ձիոլց , էլրկեց
երիտասաբգին
եւ Համբուրելով
նրա ճակատբ,
ասաց •
Գնա՛ , ոբգի , ես քեղ չեմ պաՀի • • ՚ Աս -
աուահ՜ քեզ Հետ՛ ղու լալ ես Հասկանում
մեր
էլր–
րութիւնբ
, . . Մ ինչեւ
ղարուն
• • ՚ եթէ
օզնութիւն
չեկաւ,
մենք կոբահ
ենք։
Այն մամանակ գոլ այս
պէս չես տեսնի
Մելիք
Աւանին • կր տեսնես ռբ
նբան
հազբում է վեբքին
խողարահր : :
ԼԷՕ
ԿԸ ԽՆԳՐՈԻԻ
ԳՐԵԼ
ՄԷԿ ԷՋԻ ՎՐԱՏ , ՄԵ -
ԼԱՆՈՎ։
ԿՏՈՐՆԵՐՈՒ
ՋԲԱԺՆԵԼ
ԶԵՌԱԳԻՐԸ
։
« Լոյս մը ել կրակ
ունիք
ձեր
գորհերուն
մէք », րսաւ
բնկ. ՏովՀ. Տէր
ՏովՀաննէսեան,
լուսաւոր ել քերմօրէն
եռանգուն
գտնելով
Հ–
0 •
Մ –ի աչխատանքներր՝
ամենուրեք։
քյօսեցալ
նաեւ
րնկ– Ա– Գ– Նիկո լեան
, Բուպայէն
,
գնաՀատելով
կագմակերպութիւնր
;
Ընկ. գ. ՄխիթաբեսՐե
Հ. Ց– Գի կոզմէ
ող
քունեց Պատղմ–
մողովի
բացումր։
Ըսաւ թէ Հե–
տաքրքբական
չաբաթներ
ունեցանք
վերքերս
Հ ֊
Ե - Գ • ,
Հայ Տեղ . Գաչնակցութիւն
եւ
այմմ
Հ–
0–
Մ-ի Պատգամ
. մողուիներով
որոնք մեբ
գազութին
Համաբ
նոր չրքաններ կբ բանան
ազ
զային - մչտկութային
բարեսիրական
մարզե
րու
մ էք : ԳնաՀա տանք
յա յտնեց կանացի
կազմ ա -
կեբպութեան
զոՀաբերման
ոգիի ու
նուիրումին
՛բ ու վերքացոլց
րսելով
Հ–
0–
Մ-ի
գորհունէութիւնր
կ՚ապացուցանէ
որ եթէ մեր
պատմ ութեան
եղերական
էլա րձո լահքնե
բուն
Հե -
տեւանքով
այսօր
չունինք « փափկասուն
տիկին
նե բու » մառանգական
աւլնռւականո
ւթիւնր
, սա -
կայն,
մեր օրերու ել անցեալի
ՀայոլՀիներն
տլ
այգ
իչխանուՀ
իներո
լ նման
են սրաոփ,
անձնուի
րութեամբ
՝^ :
ԸնկերուՀի
էԱէն
Բիւզանգ
իբ ոզք ո յնի
ճառին
մէք
նեբբողեց
Հտյ կնոք լնկեբային
ու ընտանե -
կան գերր , ըսաւ թէ անիկա
կորիղբ
եգաւ մեր
ազգապաՀպտնմ
ան գարաւոր
պա յքաբին : Հ •
0 •
Մ –ը հաղհւմ
առաւ
ա յղպիսի
առաքինո
ւթիւննեբ
է
եւ կբ չարունակէ
փսեմ գորհ
մր, որ այս պատգմ
-
մողոփին
մէք առաւել եւս պիտի
զօրացուի նոր
հրէսգիբնեբոփ
:
Ընկ՛ Արամ ԱաՀակեան
ողքունեց պատգմ - մո–
զոփբ
յանուն
Մ երձ
՚ Արեւե
լքի
քո յր կազմ ակեր -
պութեանց : իր տպաւորութեամ
բ ,
ամ ե րիկաՀա
յ
գազութին
մէք Հայ կինբ առաքաւոբ
ղիրք մր
ունի
ել
նոյն իսկ ա յրերէն
աւելի
նախանձախնգիր
կեր—
պոփ կր պաչտպտնէ
մեր աւան ղութ
իւնն երն ու
ազգային
գոյութեան
տեւականացում
բ ; Մ ագթեց
որ պատգմ
» մողովր
նոբ
ո բո չումներուԼ
աւելի
լնղլա
յնէ ու ղօրացնէ
իբ սրբազան
գորհր
մինչեւ
գառնայ
Հա|) ազատ պեա111֊թ1յան
կազմակերպու
-
թիւն։
Տեզի
ունեցան
նաեւ երգեբ եւ արտասանու -
թիւններ -.
ԶԱՏՆԵՐ
ԳԱՒԱՌԷՆ
ԱՄԱՎԵՐՋԻ
ՀԱՆԳԷՍ
ՏԵՍԻՆ–
Տուլիս
\6ի
կիրակին
տեղի
ունե
ցաւ կ . իյաչի գպրոցական
Հանղէսբ
Հ ՚ Տ ՚ Գ -
էւ
։0։ն մէք :
Ունէինք
կոկիկ
բազմութիւն
մր, մեհ՜
մասով
հնողքներ : Հանգէսր
բացուեցաւ
ճիչգ
մամր
Յին
է
գպրոցական
աչակե րտնե բու
խմ րե րգով ; Տաքռբ -
գաբար
լսեցինք
չարք
մ ր ա բ տա ս ան
ո լթ ի ւննե ր եւ
մեներգներ
, սաՀուն
առոգանութեամ
բ :
Տեաոյ
ներկայացուեցաւ
պատկեր
մր «
Մեհապատիւ
Մոլբացկան
՛օներէն Ե - գասարանի
տչակեբանե -
բու
կողմէ : Ծնոզքնեբոլ
գէմքին
վրտ
յ ուրախու -
թեան
մպիաբ կբ ցոլաբ , երբ կբ լսէին
իրենց զա––
ւաե^եբու
երգերն ու արտասանութիւննեբր
: (Րո
լորն ալ Հոս հնահ կտմ Հասակ
նետահ) :
Կրթ
- Մ արմնի ատենապետ
րնկ - Մ - Մ արտի–
րոսեան,
մէկ տաբոէ֊ան
աչփսաաանքի
զեկուցումբ
տալոփ յայտարարեց
թէ ՚
Հակտռակ
ստեէլհր—
ուահ
խո չլնղոտնե
բու
, Կրթ
՚ մ արմինր
ապաՀո–
փահ է գպրոցին
տարեկան
ելեւմ ուաքր
լա
յնօրէն
եւ ուսուց իչնե բուն
թո չաելնեբ
ր փճարահ
,
մ էկու
կէս ամ իս աբձակուբգոփ
:
Ներկաներու
գնաՀատանքին
աբմանացաւ
ա քԱ
ա բ՛լ ի՛նքր
զոր կր պարտինք
լՈւկեբնեբու եւ կա —
ււլոյտ
իք տ չո ւՀ ինե
բո
ւ զոՀոզութեան։
Այսպէս գա—
գութէ
գազութ
Համեստ եւ պարկե չա. ա չփսաաա -
ւո րնե
րն են
ո բ իբենց առօբեա
յ ապրուսաի
Հոգե
րէն
գուբս՝
կ^տպաՀոփեն
նոր սերունգի
Հա
յեցի
գա
ս տ ի ա ր ա կո լթ ի ւն բ , մ իակ
մի^ոցը
մ եր նոր սե
րունգի
փրկութեան
:
Մ եր
^ո բՀակա
լութիէննեբր
կապո
յտ
Իլ՚աչի
կեգր • վա
ր չո ւթեան որ այս տարի եւս կրցաւ
օ–
մանղակե
լ
մ եզ տարեկան՛
36,000
ֆրանքի
գում ա–
բով մը։
Հանգէսր
վերքացաւ
ուրախ
տրամ ագրոլ -
թեամբ:
Մ–
ԿԱՐԱՊԵՏԵԱՆ
իյՄԲ -
— Յսւջռբդով տեսութիւն մը՝ դպրոցի
մասին:
ՕՆՆԻԿ • -
Հայրիկ
, ինհի
թմբուկ
մբ գնէ :
ՀԱՏՐԸ
-
Թմբուկ
մր էլնեմ որ
չարունակ
գլո^լխս
ուռեցնես
:
ՕՆՆԻԿ -
Ոչ : Հայբիկ
, խօսք կուտամ որ
միայն
քնացահ ատենգ կր գտ րնեմ . . . :
X
ՈՒՍՈՒ8ԻՋԸ.
-
Օննիկ, եթէ այս
բնթացքով
չարունակես
, գիտե՛՞ս
ինչ պիտի
րլլաս
|0
տա -
րիէն։
ՕՆՆԻԿ -
Տասր
տարիէն 22 աաբեկան
պի
տի րչլամ
---:
Fonds A.R.A.M
