Մօք ս
|^^տը
(ՀԱՅԿԱԿԱՆ
ԱԻԱՆԳԱՀկՊ)
կայ հինաւ֊ոՆրց մի զրոյց
Թէ մի տղայ —
Միամօրիկ.— Սիրւււմ էբ մի աղջկայ :
Աղջիկն ասաւ– «ինձ բնաւ
Գու չես սիրում–
— Թէ չէ ղնա՛
Գնա՛ մօրդ սիբտր բեբ» :
Տղան մոլոր, գլ|սիկսր— Ք ^ յ լ աււաւ Լա–
ցեց , լացեց — Աղջկայ մօտ ետ դառաւ :
Երբ նա տեսաւ, զայրացաւ
է՛լ չեբեւես —
Շեմք իս , ասաւ — Մինչեւ սիրտը չրրեբես :
Տղան զնաց ու՜ որսաց
Սարի այծեամ,—
Սիրտը հանեց
իերեց տուեց աղջկան .
էյրբ նա տեսաւ, զայրացաւ
կորի՚ր աչքիս.
—, Թէ հարազատ,— Մօբբդ սիրտը չբեյւես :
Տղան զնաց՝ մօրն սպաննեց,— Երբ վազ կը–
տար .— Սիբտր ձեռքին,— Ոտքը սահեց , ընկալ
վաբ :
ԵԼ սիրտր մօր ասաւ տխուր,— Լացակամած .
— «՛Լայ , խեղճ տղաս,— Ոչ ւքի տեղդ չբցաւա՞ց»:
ԱՒԵՏԻՔ ԻՍԱՀԱԿԵԱՆ
ԽԱք՝ • Այ" ""–"՚նգսւվկսչբ
վԼլւքերս
սւրձսւ1լ
մ շաէլւսձ– է րմ եր ա չիւասւավից
ր ,
ոս—Վսւնի :
ՊՈՒՏ՝Մ
ԾԻԵԱ%
ԿԱԹՈԼԻԿՆԵՐՆ
ԱԼ Ա՚ԲԵՄԻՆ Գկմ
կղերակա՛ններուն
կրած
սքեմին գէմ գմգո -
Հոլթիւններր
Հրասլարակային
կր գաոնան
կաթո
լիկներուն
մէք։
Լիոնի
թեմին
կրօնական
սլաշտօ -
նաթերթր
կր Հրատարակէ
յօգուած
մր
որով
« անյարմար»
ու «նորութեան
Հակառակ» կր գտնէ
լատին
երկիրներու
մէք կղերին
կրած
սքեմը եւ
կր ոլաՀանքէ
աւելի գործնական
տարաղ
մր :
Ուրիշներ
գիտել
կուտան որ վտանգւսլո
ր է ե–
կեղե ցականնե ր ր ա րտա^ւասչէ
ս ճանճալու
նշան —
ներր
ք^՚քելր : Աքեմր
ներսէն
աւելի
սլէտք է գուր
սր , էլ՛ րսեն
I
Կր կարծուի թէ վերք ի վերքոյ
սլիտի
լձւգուէւ–
ուի
րողոքակա՚ււ
երէցներու
տարաղր
%
>
3
ՄԷԹՐՆՈՑ
ՄԱՐԳԻԿ
Ո թ"քՀ"
էմ ի թերթերր կր Հաղորգեն թէ շնոր
Հիւ Շուէտ
գիտնականներոլ
գիւտերուն
, քանի
մր
տարիէն
կարելի
սլիտի
րլլայ
երեք մեթր
բարձրու—
թեամբ
մ արգոց ցեղ մ ր առաք
բերել ;
Հիւլէական
ռումրէն
ետքր
ամ ենամ եծ գիւտր կր Համ արեն ա–
սիկա ;
Լունտի
Համալսարանէն
տոքթ • Մէլանտէր
իր
երկու ա շթատակիցնե
րով
յա քողեր է վա/րի քր —
քում
էն արտա Հանո լած
ք օլշիսինով
ձեռք
բերել
Հսկայ
ճագարներ
որոնք
կրկին
մ եծ ութ
իւնն ու —
՛եի՛ն իրենց
ծնողներուն
:
ՄԱՐՏԱՐԳԵԼ
Կր ստորագրէ՚^ք
Հոս,
քաղաքացի
Ի՚^նչ բանի
Համար։ Ո՞վ էք Գ"՚–ք
ոլարոն :
Որո
լ
Հաշւոյն
ստորագրութիւն
կր
սլանանքէք
ինձմէ :
Ե" «սլարոն»
չեմ , «լնկեր»
եմ : Երր կ՝րսեմ
ստո րագրէ պէտք է ստոր ագրէ ք : Ր"լ " րր
ստո
րա
գրած
են : կր ստորագրեն : «Խաղաղութիւն
կ՝ու–
ղէ–նք»ի
Հ ամ ար պիտի
ստո րագրես :
Ներողութիւն
պարոն
— րնկեր , ~,ասկնալ
"՚-՚լեցի։
Մեր նախկին
երկրին՝
Տաճկաստանի
մէք
է
Որ
կր Հրամայէին
« կ ե ա վ ո ՚ ւ բ
ստորաղրէ
Հոս»։
Իրաւունք
չունէ
ինք պատճառր
Հարցնելու :
Կ*ե րեւա
յ պատե րաղմ ի
կողմնակից
էք
ղուք, որառարկութիւն
կ՝լնէք։
Ժամանակ
չունիմ
երկար բացա արութիւննե
ր տալու : Ըսինք՝
«խա
ղաղութեան»
Համար է։
Աղուոր բան : Ո՜վ չուղեբ
խաղաղութեան
պէս
գառնուկի
պաՀանքքի
մր աակ
ստորաղբել
Նոյնիսկ
երկու
ձեռքով։ Եւ սակայն
, ես ...
ինչ
, պատերա՛^ղմ
կ՝ուղհս
. . .
Ոչ, "Լ՛– Ե" Հայ եմ , Հայերէն
կ^ուզեմ ստո–
գրել :
Հոգ չէ ստո րագրէ : Ուրիշ
լեղու
չե՞ս գի -
Ր ՚–
Ֆրանսերէն
, արաբերէն
, յունարէն
, ռու -
սերէն տառե րով ալ կրնամ
ստորագրել :
Հ)՛
, օ ՛ ,
ատ ինչ լաւ րան : Ուրեմն
երկու
ձեռքով ել Հ ինգ լեղուով տասբ
ստո բաղ
րութիւն
գնելու
իրաւունք
ունիս։
կեցցես : իմ ղործս ալ կր
գիլրացնես : Այսշաբաթ
, պարտաւբ եմ
տասր
Հաղար
սառ րագրութիւն
վբճարե
լ մեբ կեգ
րոնր
ԱթոքՀոլմի
խաղաղութեան
մուլովին
ղրկուելու
Հ ամ ա ր
Շաա գոՀ կր մնամ , եթէ ինծի
ներկայացնես
,
բաղմա լեղո
լ սաո րագր
ելո
լ տաղ անգո ով
օմտուած
" ՚ ֊ ր ի չ անձեր ալ :
Րա
յց ինչո" ւ Ա թոքՀո
լմ ի
մ էք կբ Հաւաք -
ուին \ կա բծեմ ա յգ երկիրբ
յետագիմ ական կապի -
ատ լիստական
թաւլ աւո րական
մ ի
տերիտոբիա
է
եւ այս խաւլաղո լթեան
ձեոնարկր
Հառաքգիմա
-
կան ակտ
մ լ ն է • • •
^եէԳ
անոր Համաբ
Հոն են Հաւաքուած
1
բա
տե
Խաղա ղութ
էէն ր ա յգ գասակարգին
քշուելիք ապ
րանք է ...
Պիտի
կրնա՛՛նք
օգուտ
մր քաղել այս խա -
ղաղապաՀանք
ձեռնարկէն
. . .
՚/^ կասկածի՞
ք : Մէյ մբ որ ստոբագբեցիր
,
ալ ոչ ՛էէկ
՛Լ տաՀոգութիւն՝
պաաերաղմի
մասին :
Գնա տունգ , Հանղիստ
քուն քաշէ : Ոչ պատե -
րաղմ , ոչ կռիւ ; Զէն ու ղրաՀ նետէ ծովբ • • •
Հապա սա ՛Ր՛ո րէաց իկւե^ր ր ։ Անոնք ստորա -
գրած
չե՝ ն այս թուղթ
ր որ կբ պատե րաղմ ին :
Ատ ինչ առասպե
լ : Ուրկէ՛^ Հանեցիբ
«՛Րո–
րէական
պատերաղմ»ր։
Պարղապէս
բնտանեկան
վէճ է անոնց բ :
Հապա սա թերթերուն
գրածնե՛^րբ : ԱՀա
գին
բանակներ
, թնգանօթներ
, ք֊աճ՚Տեբ
, օգանա
ւեր
իրար
կ՝անցլնեն : Լուր
չունի՞ս :
Զարմանալի
Հէքեաթ : Գուն աչքովգ տե -
՛յղ֊ բաներբ :
3
ետագիմականներու
կողմէ
,սւծ սուտեր ենանոնք :
Նկարնե՞
րն ալ սուտ են :
Մ ա՛ րգ , անոնք
շինծու
նկարներ
են : Ամե
րիկեան կապիտա
լիսնե րբ
իրենց
սինեմ անե
բուն
Համար
կր
սարքեն։ Այգ ք"՛– տեսած
ղինուո
րնե
ր գ
Փիկիւրան1«ձ^
են :
Ատկէ ղատ , ՛Րո րէաց
ինե
րր ա յգ
ղո րծիքնե
րով
կ*տչվսատին : Այգ կերպով կր շաՀին
իրենց ապ֊
րուստր։
Մենք
ինչո՞ւ կբ խառնոլինք
անոնց
ղոր—
ծին :
Ըսել է , որ աչխարՀ
ի ոեւէ
մ ասին
մ էք ,
պատերազմ
չկայ : Խաղաղութիւն
կբ տիրէ : Արզ ,
ի՞նչ
բանի պիաի ծառայէ այս
ձեր ՚
Հաւաքած
մ աբտարզել
ստո րաղ բութիւններբ
:
Րայց
կրնայ պէաք
գտլ։
Տեսէք,
օրինակի
Համար,
Պէյրութի
մէք Գ աշնակ
պետութիւնր
,
ղր -
սա ր
Հնար։
ա^ասւատ ել
ինքնա շա րմ կաոքերով
,
թ֊անք^՜ -
րով
ղինուած
երեք
մ ի լիոննոց բանակ
մ բ պատ–
րաստած է քիուսիո
յ վբա
յ քա լե լո ւ : «Աղգ արար»
թերթր
նկարն ալ գրած է եգեր այդ Հսկայ րա -
նակին : Թերթ
չե՛՛ս կարղար
:
վա՛՛յ
, ատ
ինչ սաբսափելի
րան :
Րայց
գուն աչքովգ տեսա՞ ր այգ րանակներր :
Տեսնելու
պէտք
չունիմ : Աեր
թերթեբր
գրեցին : Մ ե ր իննե ր ր սուտ չենխօսիր : Մենք Հա–
ո֊տքգ իմ ականներս
, մ եբ իննե բուն
րս ած
ին
միա
յն
կր Հաւատանք. :
Մենք
սկզբունք
ունինք։
՝\յո
յնիսկ
սուտ
րւլս
՚էու
պաբաղ ա յին ալ , պարտաւո
ր ենք
Հաւատալու
Կ– ՊԵՏՈԻՇ
Տ ոքթ
• Մ էլանտէր
յա յտարարած
է որ ա յս
նոբ
ղիտութիւնր
իր սկզրնալորութեան
մէք է
ղեռ,
բայց տեսականապէս
կարելի է առաք
բերել
գերմարգեր
, մարգկային
սերմին
վրայ
աւելցնե -
լով քանի
մբ ֆրանքնոց
քօլշԱւիսին ;
^^^^^^^^ ՜^ա^^^^^^^^
ՎԱՀԱԳՆ
ՅԱՐՈԻԹԻԻՆԵԱՆ
անգամ Աան Ֆր–
բանչիսքռյի
ՀայԵրիա– Միութեան
, ղաւակբ
լն
կեր
Յարութիւնեանի
, արժանացած
է ՚Րալիֆոր -
նիոյ
Համալսարանին
Ֆի Պէթա
՝Րափփայի սլա -
տիւնե
բու , ստանա լով
կաբեւոր
ուսանողական
թոչակ
մր
(տշհօ13էտհւթ) :
Մրցանակ
մր որշատ քի
չերուն կր տրուի
Հ
ԿԻՆԸ–
Աա
ի՞նչ է, մօրուքգ
ածիլած, մա–
զերղ կարճեցուցած
, գլխաբաց ել աչքիգ
ակնոց :
ԵՐԵԱՓ. ԹԵԿՆԱԾՈՒՆ — Ի՞նչ
բնեմ
կնիկ ,
քուէարկողնեբր
ա յս անղ ամ կ^ոլգեն
եզե բ
նո ո
գէմքեր
նկատի
ունենալ • • • :
X
Պզտիկ մր կր մուրայ :
ՊԱՌԱՒԸ ՄԸ
Խեղճ փոքրիկ, բնա, ուտե -
լիք
չունի՞ս :
ՊԶՏԻԿԸ
Ունիմ,
բայց
Հայբիկս
խժելիք
չունի • • • :
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(151)
ԵՐԿՐՈՐԳ ՄԱԱ
կայ մի ուրիշ մաբգ, որչէ րնկել ծոփր,
այլ,
րնգՀակաոակբ
, բարձրացել
է սարի
գլուխր, ո -
րին
չեն Հասնում
թ չուառութեան
ալիքներր : Այգ
մարգր
Մանասն է– ի՚^նչ է ուղում
Մանասր––.
Մենք կռւում
ենք եւ պիտի
կռուենք։
Մենք
երբեք
չենք գագրի :
Ես այգ տեսնում
եմ : Այսպիսի
ղժերի
տէ—
րր
ուրիշ խօսք ասել չէ կարող։
Րայց
զու էլժե—
նակ ես :
Մենակ
է լ կբ կռուենք։ Ա ենք
օղնութեան
չենք սպասում :
Մի
բուռն
մարզիկ
աՀագին
րտղմութեան
գէմ
...
Այգ չէ նչանակում թէ պէտք չէ
կռուել
Գաբնանբ
մեր ագաներ
ի
թ ի ՚ ֊ ր Հասնում է
Հարիւ
բի : Հաստատ
իմ ացիր , որամ էն ժէկր
Հ ինգ
մ ար–
գոլ գէմ կր գնայ, եթէ իմանայ օգտուե
լ մեբ սա—
րերից : Րայց
մեղ գէմ Հինգ
Հտրիւբ
Հոգի չեն
րեր ում , ելմ ենք մեծ կռիւնե
րի շատ քիչ ենք
Հանգիպում :
Մեր
Հրացանների
նպատակբ Հատ - Հատ Աս–
մանցիներ
են : Երրթփէ ետեւից
ծխում է մեր
Հրացանր եւ
0
"ժ անց ին փռւոլժ է Հողի
՚Լր՛" ձ ՚
ժենք ամէնքս
ուրախ
ենք– մէկն
էլ, ուրեմն
, չկտյ,
՛ք էկն էլ պակսեց • • •
Րայց գա մանբ
կռիւ է :
Մ անբ , բա
յց անողորմ
, անխնա
յ - -
ԱյՂ
՚էէ" աա ր ինե բ են Հարկաւոր :
• Աւե լփ լաւէ յո յս
ղնե
լ տարինե
րի ՛իրա յ ,
քան
չունենալ
որեւէ
յ ո յ ս ։
Մենք փոքր ենք, իսկ
՛Լ եր թշնամ
ին
մ ի աՀռելի
վիշասլ է , գու ճիշգ ա–
"ացիր :
Րա
յց
ի՛՛նչ կարող ենք անել. ե թէ
մ իանգա
՝ -
մից
ոշնչացնել
անՀնարին է , գոնէ պիտի աշխա -
տենք կաթ - կաթ Հանել
Հրէշի
արիւնր : կաթ -
կաթ
, րա յց անլնգՀ աա - ա յգպէս են
յաւլթում
փոքրերր : Թ՛՛զ վ ի շասլր
լինի
լերան չափ , ունե -
նայ տասր գլուխ
, եթէնրա դիմաց
մենք
գառնանք
^նչին , րա յց միր տզրուկներ
, դարձեալ
մ ենք կր
լինենք
շաՀ ողբ • ժաժ անակի
լ^ւթացքուժ
ժ եղ
կ՝աքոզուի
ցամ աքեցնել
Հբէչի
կազմ ուածքր :
Այո
) եթէ կարելի
լինէր կախարդել
Հրէ -
շին,
գցել նբա փրայ
մի Հրէշային
թմրութիւն
,
Հէքեաթների
թանձր
քունբ
, որ տարիներ է շա
րո ւնա կւում , պատասխանեց
Աս լանր Հոգոց Հա
նելով ;
Բտ
յց մեբ Հանած
իւրաքան
չիւր
կաթիլի
փոխարէն՝
մենք տալիս
ենք գետեր, փրփրած գե–
աեր : Ո՞փ չուտ կբ սպառոլի
- . .
Մ անասբ ծիծադեց , կարծես չատ անգամ էր
լոել ա յգ խօսքերր
• ապա յանկարծ
տաքացաւ եւ
չկա
րո ղանա լո փ գագար
գտնել
, շուռ եկաւ
մ է
քքի
վբայ ու նստեց :
Գու , կարծես
, Մ ելիք
Հիւսէ
յինի
կնոք
մ օ–
աից ես գալիս
, ասաց նա :
Նրա
եբեսն
է լ չեմ տեսել
• • .
Բայց նրա խօսքերր լալ ես կրկնում : Լր–
"իր
, ես նոր եմ Հ ա ս կանո ւմ , ոբ մ աբգբ շատ է
սխալւում : ինձ Համար կանանց
մէք ամենալտւր
,
նա, որարժան էրմի Հսկայ տղամաբգի
^նիկր
լինել,
Մելիք
Աւանի
քոյրն էբ, Աննտ Խտթունբ :
Այդ րաւական
չէ - սուրբ մարգկանցից
ոչ ոք , ինձ
Համ ար , նմ ան չէր Աւետարանոցի
մ ա յրապետին
,
որի
անունն է Հեզինէ : Հիմա ես զփտեմ , որ եբ-
կուսն էլոչինչ
են : Միթէ՛^ Գ"՛– էլ , Ասլան
, մեր
երկրի լալ ե րիտասարղներից
մ էկր , կա րդացած ,
աշփւաբՀ տեսած
, ամենաճարտար
որսորդ
, պիտի
ուրիչ րտն երեւաս
իմ աչքում ;
Գա
ի՞նչ խօսք է :
ԱՀա
ինչ Հ Ամ առր
, երբ մ ենք
մ ի
փոքրիկ
փրէժ Հանեցինք
դիլանղիներից
, Աելիք
Հիւսէյինի
կինր ինձ լուր ռւզարկեց , որինքր Հակաոակ
է
ժեր
ղործին,
եբես է գաբ
ձնուժ
ինձանից : ինչ
ծածկեժ
. գ՛ո ծանր
Հարուած էր ինձ Համար–
ինձ
ամ էնից առաք
մ երժուժ էր ա յն տունր , որի օքա
խբ սուրբ է ինձ Հաժար
, որից
կ՝ուզէի
Հեռանալ՝
միայն
զեբեզժան
գնալու
Հաժաբ : Աւ մերժում էր
այն ժաժանակ, երբ մեբ տղաներր
ոլբախոլթիլ
-
նից
չէին
կարողանում
գագար
առնել
, քնել : Նբ
րանք կատարել
էին մի աՀագին
ղործ,
բայց
ի՞նչ
էբ փարձատրութիէնր
: Մեզանից
եբես
էին դար—
ձնում
մ եր ամ ենամ օտիկ
բա րեկամներբ
, մ եր ծբ–
նոզներր
I
Ես
ԷՈ
-եցի
Տ
^
ԼկՕ
Fonds A.R.A.M
