կի ՏԸ ՍՕՓՍՍՍն
ԵՒ ՀԱՑ ՈՒՍՈՒՑԶԻ
ՄԸ
ԱՇԽԱՏԱՆ՚ԲԸ
(Իր ծննդեսւն հարիւրամեակլւն, ւաւթիւ.)
Մօփւսսան
ծնսւլ
1850
Օգ՚"""ոսին
, նորման
-
աական
ղիւղի
մ
Ը
մէք ու մեոյւււ
քառասուն
երեք
աարի
եաքը
Փարիղ,
Հիւանգ
եւ կէս—խենթ :
Տ՛"–
րօրինակ
գիրք
մ ր ղրալած– է
ա յս
փիսլագիրր
ֆրանսական
ել
մ իքաղգային
գրականութեան
մէք՛–
Եղած
է գրագէա
չնորՀիւ
Ֆլօ՚ղէրի
եւ այսօր
իոկ
աւելի
գնաՀա աուած
եւ սիրուած
է
օաա
րնե
րու
կողմէ
քան թէ իր Հայրենակիցներէն
:
Այսօր մանաւանգ
չաա
քիչ են ,
երիաասարղ–
ներուն
մէք,
նո յնիսկ
անոնք
որոնք
մ
աաւորական
կր
Համարուին
, որ կարգացած
եւ ճաշակած
են
անոր գործը,
րայց
Լայ ուսուցիչ
մրն է
փրօֆ •
Արթին
Արթինեան
որ Ամերիկայէն
եկած
է Ֆրան
սա ել կ՝աշէսաաի
, նորութիւններ
գտնելով,
նոր
Հատոր
մր Հրատարակել
յաւե րմացնե
լո
լ
Համ
ար
ֆրանսացի
գրագէտին
գործըւ
Մ օփասան
գրականութեան
մ էք նետուած
է
1880^5՛
րանաստեղծութիւններով
, ասլա տուած
է
սլատմ ուածք
ներ
ել ի վերքոյ
վէսլեր,
ինչսլէս
Սո6
Տ/ւճ,
661
- Ւյռ\,
Լշ ք1օտւ61 է16 ^աշ աստտօո
ել
^^^^^^ տէ
յՇՅՈ ,
որուն
նախաբանը
լնգՀանուր
տեսութիւն
մըն
է վէսլի
մասին,
այսօր
իոկ չատ
չաՀեկան
թատրոնի
մէք գրաւած
է, ոչ այնքան
կաբեւոբ
տեղ մբ, եւ այսօր
միայն
իբ
ՐՁւճ <1ս 1116ՈՅ§65՛
է որ
ծանօթ
կբ մնայ Հասարակութեան
:
Մ օփասան
ճիգով
գրող
մբ եղած
է , շատ
աշ
խատող
եւ տաղանգաւո
ր : Ւր
մ ասնաւո
ր
շնորՀքբ
եղած
է թուական
մր կաղմել
վիւղական գրակա
-
նութեան
մէք եւ ստեղծել
բնասլաչտ
սեռ մր, որ
թողած
է , մասնաւորարար
օտարնեբու
մօտ , կա
րեւոր
աղգեցութիլն
մ ր
ւ
Եղած
է իրասլաշտ
, խե–
լացի գիտող
կեանքի
րոլոր
ձեւե րուն
, եւ եթէ իր
գո րծերբ
չեն ագգուիր
մամ տնակէն
,
գլխաւո
ր
սլատճառն
այն է որ իբ Հերոսներբ
եւ
նկաբագրած
գէսլքերբ
մ՜ամանակակից
չեն միայն
իրեն,
այլեւ
գո յութիւն
ունին
ու կ՚ունենան
գարեր
շարունակ
,
որչափ
ոբ տեւէ մարգր
եւ անոր Հետ սէրը,
նեն–
գութիւնր
, ագա.Հութիւնը
, խե լագա րութ
իւն
բ :
Ւր գո բեե
ր ը , սակա
յն
, ինչսլէս
րսինք արգէն
,
աւելի
տսլալորած
են օտարներբ,
մասնաւո
րարար
Գերմաննեբը
եւ քիուսերը,
անոր
Համաբ
որ
ա–
նոնք աւելփ չուտ ճանչցած
են Մօփասանի
աբմէքը
եւ օգտագործած
են անոր
բերած
նո
րո
ւթիւնբ
րնգՀանուր
փի
սլա կանո
ւթե
ան
մէք; ք>ր գրականու—
թիւնր
յոռետես
եւ տխուր
, յուսաՀատական
չէ ,
քանի
որ շատ
խղճամիտ
եղած
է, եւ նոյն ճար
-
տա րութեամ
ր
նե
ր կա
յա
ց ո լց ած է լաւր ե
գէշը,մու–
քուրր
ել ոււղականածբ;
Ամերիկացիք
որ կր սի -
րեն
ինչ որ
ՏՑՈՏՅէւՕՈ
կուտայ
, կր ծախեն
Մօփա
-
սանի գո րծե
րր
իրրեւ
յա.(ւդոՆ(ք|յ
եւ–
աղլքկալի (յոր–
ծ՜հր ,
գմբախտ
սեռ
մ բ առեւտրական
մ տաՀոգու–
թեամբ,
որ երբեմն,
քիչ մր մերկ
իբականութեան
մ ը նկաբա գբո
ւթե ան
մ էք
, կբ փնտո է
մ իա յն
ին
չ
որ կր գրգռէ
Ա աբգուն
ամէնէն
ցած
բնաղգներբ։
Երկու
շաբաթ առաք,
Լ Ը Տ
^Տ^ՕսV^^16Տ
Լւէէ81ա16Տ ,
երկու
էք ամբողք
նուիրած
էբ
Մ օփասանի
, իբ
նիւթերբ
քաղելււփ
Փրօֆ–
Արթինեանի
ղոբծեբէն
:
Արթին
Արթինեան
, ֆրանսական
ղրականու
-
թեան
ուսուց
իչ է Նիւ Եորքի Պարտ
քոլէմին
մէք
եւ արդէն
Հրատարակած
է դիրք մր
«IV1^սբՏՏՏՅՈէ
Շոէւշւտա ւո ՐքՅՈՇ6»
եւ կբ սլատրաստէ
ուրիշ
մր
նուիրած
ղրադէտին
անտիպ
նամ ակագրութեան
:
Իբ ճամ
բո րգութեան
րնթացքին
, Փբօֆ՛
Ար -
թին եան
Հ աւաքած
է կարծիքները
ղանաղան
եր -
կիրնե
ր է , ե ւ ա
յս աո թիւ գա րձեա
լ
կը
տեսնենք
թէ
Ֆրանսայի
գրագէտներն
են , որ ամէնէն
բացա–
սական
գիրքը
կր բռնեն
Հանգէպ
բնապաշտ
փէպի
վարպետին՛. Փոլ վալէրի
Հաղիւ
ղայն
կարգացած
րլլալր
կ՛՛լ^ւգունի
, ՝Բլօտէլ
կր պատասխանէ
. «Որ
եւ է արժէք
չեմ տար
Ա օփասանի^
յ
Լէոն
Տօտէ
կր Հաստատէ
թէ որեւէ
գեր չէ կատարած
ֆրան
սական
գրականութեան
մէք եւ տեղ իսկ էունի
ա–
նոր
պատմութեան
մէք– ժիա
լնգունելով^
ղբաւէէ–
տին
աւլգեցո
ւթիւն
ր օտարնեբու
վրայ,
կ՛ուղէ
րա—
ց ատ րե լ
Ֆրանսաց
իներուն
անտա
ր բե
րութեսն
պաաճաո ր , նկաաե
լով
Ա օփաոանբ
իբր մէկր
, որ
անՀաաականո
ւթիւն
չունէր
ել ատոր
Համար
ալ
որեւէ
ըսելիք։
Մօնթէրլան
կբ մնայ անտաբբեբ
,
մ իա յն Տ իւՀամ է լ կբ Հաստատէ
գրագէտին
գերր
ի
մ ասնաւո
ր ի արգի
ամ երիկեան
գրականութեան
մէք։ Անտրէ Մօրուտ
կրկնելոփ
ինչ որ բսուած
էր
ժամանակին
Լամարթինի
Համար , թէ
, շաա
Հան
ճար
ունենալուն
Համար տաղանգ
չունիմ
, կ*ր"է
թէ
կարելի
է «որ
Մ օփասան
ալ չատ տաղանգ
ու
նենա լուն
Հ ամ ար Հանճար
չունի»
:
Անգին
սակայն
թռմաս
Աան
,
գերմանացին
անմաՀ
կբ նկատէ
փիպաղրին
ղործր։
Անգլիացի
Հրքոլի
գալն կարդացած
է իր
երիտասարդութեան
ել մեծ տեղ մբ չի տար
գրականութեան
մէք :
Գերման
Տփայկ
Հիացող
մբ եղած
է եւ
անարգտբ
կր գտնէ
Ֆրանսացիներր
Հանգէպ
ՍոՇ
\ ւ շ ի Հե -
ղին ա կին : Ամեբիկայի
մէք մեծ տեղ կուտայ
՝Բալ–
տոլէ
լ, անփոխարփնելփ
գտնելով
անոր
զործր
ւ
^< 8
Ա ՌԱՋ
^
Ազատքեղ
(Ամփովաւած «Հայ - Րոյժ» ամսաթերթէն,)
ՀԱՅԵՐԷՆ
ԱՆՈՒՆԸ
ԵՒ
ՀՈՄԱՆԻՇՆԵՐԸ՛
֊
Ազատքեղ
րառր
դո բծածուած
չէ
մ եբ
Հ ի ն
մ ատե–
նագրութեան
մէք ,
,ւմ,
Հաս—
նի
մինչեւ
Ա՛ իքին
Գար
րժշկական
գրտ
-
կանութեան
լնգօրինակի^եբուն
ժօտ : Ը լ յ ա յ
Հայ
կազեան
բառարանր
, րլլա
յ Աճառեան
, չեն
յաքո
զած
իրենց
ստուգաբանական
պբպաու
ժնե
բուն
յ էք : Ըստ Եբից՝ վաբդապետաց՝
բուն
անունն
է
կարոս , ասկէ
քելլակարոս
֊= «զիւղական
կարոս՝^
կաժ «ազատ
կարոս»
ն շանակութ
ե աժ բ
Լփո՚յրի
տեսակբ)
:
ի վերքոյ
անունր
կը քնքուի
եւ կը մր–
նայ
առաքին
ստորոդելին՝
քեղ՛է ոմանց մօտ
ղոր—
ծածուած
նոյնիսկ
իրրեւ
Հոմանիշ,
որ այս անդա՚1
մ իանա
լով
երկրորգ
ստո բոգե լիին
կուտա
յ ա -
ւլատքեղ : Նոյն կարոս բառը տուած
է նաեւ քա
բ–
սոն
կամ
կարսոն
ա զա ւա զո ւմնե
ր ր , ղորս
Օղուլ
-
լուխեան
եւ Րէստէն
կր գործածեն
իրրեւ
Հոմա
-
նիշ։
Հինե
րն ալ կը
մ տանէին
նո
յն
շփո
թութ
իւնը
երբ
կր թարգմանէին
Հոմերոսր
եւ թէոկրիտէսբ
,
՚Լիր՚ւիլիոսր
եւ Ոփրատիոսր,
— շփոթութիւնր
կր
ծաղի
ՏշՆոօյւ
բառէն՝
գոբ կր ղործածեն
Հււմերոււ
եւ Ո՝էոկրիտէս
, եւ
Յթաա
բառէն՝
ղոր կբ
գոբծա–
ծեն
վիբդիլիոս
եւ Ոփրատիոս
, (մեր մէք՝ Վիր -
դիլփ՚ոսի
րառր
Հիւբմ
իւղ
կր
թարգմ անէ նե -
խուբ
(*) ) էսկ Րագբատոլնի՝
լախուր)
է
Արդ,
յունարէն
Տ61աՕՈ
ել լատիներէն
էւթաա
բառերը
ոբ
եւ է կապ
չունին
բշ\.10տշ\ասաին , Հետեւաբար
ա -
զատքեղին
Հետ,
իսկ մեբ կարոսր,
որ
թերեւս
սխալ
լնթերցումով
մբ գարձած
է կարսոն
, կաժ
լատինեբէնր
յիշեցնելոլ
ձեւով
մր տուած
է քտր—
սոն , ծագումով՝
պարսկերէն
\Լճէճ^Տ
բաոն
է , որ
սկիւլրներր
կր գրուէր
կարաւս , (ետքէն
կարօս
ոբ
ճիշդ
գրչութիւնն
է , կամ կարոս
որ սխալ
ղր—
չութիւնն
է) , թուրքերէն՝
քէրէվիէլ 1
Հակառակ
այս
ծաղման՝
Աճառեան
կր սխալի,
կրկնելով
Հին
գրիչնեբու
շփոթութիւնր
:
Եղբակացնելոփ
, Հինեբր
կր շւիոթէին
կարոսլւ
աղատքեղին
Հետ,
ագկէ
կարոս
բաո
ին
կրած
՛էո
՛իո
իւո
ւթ իւննե
ր ր եւ շփնած
Հոմանի^երր։
Ա —
պացոյց
որ վանեցիներր
տակաւին
կարոս
կ^ան -
ուանեն
աղատքեղր
(Ա • Մալխասեան)
, իսկ
թէ
ի՛նչպէս
կ՝բլլայ
որ կարօսիկ
կ՚անուանեն
Փյ^շնէ^՛ ւ
չեմ
ղ իտեր :
Աղատքեղին
Հոմ անիչ կր տբուի
նաեւ
քամ
աղ
բաո բ
( Ալի
շան
) , կաժ
գռուզ խոտ՝
րստ
Զէ
յթուն–
ցիներուն
:
ԳՈՐԾԱԾՈԻԹՒՒՆԸ\–
Տուներու
մէք ,
սեղանի
փրայ կբ գործածուին
տերեւներր
, իբրեւ
Համեմ :
Րժ
շկո
ւթե
ան
մէք ,
կ՚օգտազո
բծուին
Հ ունւոե
րր
( մ ոզփել
ա նան
) , տերեւնեբբ
( կարելի
է
քաղե
/
տարւո
յն րոլոր
եղանակներուն
մ էք) , եւ
արմ
ատր
(գարնան)
:
I. Հունտերէն
կ՛արտագրուի
դեղ մր,
Յթ1օ1
,
ազատքեղի
Հոտով :
Կբ տրուի՝
երբ կ՚ուշանայ
գաշտանր,
կամ
երբ
գաշտանբ
կր սկսի ցաւով
: Րայց
չափէն
աւելի
առնուած
պաբաղ ա յին՝
կր պատճառէ տեաակ
մ
բ
ղ ինոփոլթիւն
, Հաշիշ
գործածողներու
գինոփու
~
թեան
նմ
ան
, • ենթական
գլխու
պտո
յտ
էչունե
-
նայ,
շիտակ
չի կրնար
կանգնիլ,
կբ ճօճի ու
կր
ղ անղ աչէ , ականքին
մէք րղզիւններ
կր լսէ ,
գլու
խր
կր ցաւի,
անղղայութեան
եւ թմրութեան
մէք
կ^իյնա
ք , ա յսուՀանգե
րձ վտանղաւո
ր վաիսճան
»/ ր
չունենա
ր ;
Հունտերր
նշանաւոր
են նաեւ փուք — փանիչ
յատկոլթեամբ
(^Տ
.^ա^Ո^^Ճ[) ,ճի շգ իԿւչպէս
անիսոնը,
սամիթը
(րէզէնէ) ,
՚լինձը
(քիշնիշ) , —
րոլոըն ալ
(*) Շօմէթոնի Ոօքք 1«6(1ւշ31ին մէջ
, 8 հաաոր .
փնտռուած եւ հազուագիւտ գործ , որ
կուաայ
րոյսերու անունները
բագմաթիւ
լեգուներով,
|)6ւտւ1ին դէւք իբրեւ հայերէն անուն կը գտնեմ նե–
խուբ, գրուած՛
ու1էէհւՄ:
Ուիլերմ
Ա արո յեան
Մ օփասանի
մէք գտած
է
իր
առաքին
թարգմանր
կեանքի
դէմ ունեցած
րնգ —
վզումներուն,
անոր
միքոցաւ
ղտած
է
աշխաբՀր
եւ
նոյնիսկ
ան է ոբ մղած
է դէնք
ոչ թէ
մինակ
գրականութեան
, քանի
որ «միչտ
դրադէտ
եղած
եմ » Կ՝Ր"Է
1
" ՛ յ լ ե ՛ ֊ աշխատանքի
: կնուտ
Համ
ս
լն
ղա
յն կբ գասէ
շատ
ուրիշ
ղ րաղէտնե
բու
կարղ
ին
աոանց
անոր տալու
մասնաւոր
տեղ մր :
Այս
է ա
քսՕր
ինչ ոբ ի սփիւոս
աշխարՀի
մ բ–
նացած
է Մօփասանէն
, որ միակն
է տակաւին
իր
տուած
սլատմո ւածքնե րոփ :
Յոռետես
էր րայց
կեանքի
փորձառոլթիլնր
ղինքբ գարձուց
ած
էր
Համ ակերպող,
իր ա յգ փ ի–
լիսոփւա յութիւնր
1լարելի
է քաղել
իր
ամբողք
ղոբծին
մէկ նախադասոլթիւնոփ
դոր գրած
է
Սո6
\\էին վերքր,
^Գիաէք
ոբ կեանքբ,
ոչ
մեր
կարծածին
չափ
գէ
չ է , ոչ ալ ա լնքան լաւ » :
ԱՐՓԻԿ
ՄԻԱԱԲԵԱՆ
կ՚արւոաքսեն
աղէքթ
Կ"՚1Կ^
՚ " ՛ ^ " " ՛ – ֊
՚՛^ ՝՛
^
՚. I
ոոԼ
0Է Հուն՚ռերր
եեծե,1
ցլ^ւեն
•
ետքբ
7,
ք
.ն^//՛.
Հս՚մաբ
ոքիլնեբէ
:
՜"/
^.աո՚^՚էՐՈ՚֊թ^՛"՛^
՚
"V
՚լ՚՚լ
՚^՚^^ոլի
ւանգ
միղեցուցիչ^
նել
օրա կ՛ոն
3
տսլոլրի
դգալ
:
Արմատր
Հեղինակ
մբ օգտակար
կր
Համարի
քրղողութեան,
եբիԼլամներու
եւ լեարղի
խցան
.
քին
:
Րէստէն
եւս կր դրէ
թէ կր նպաստէ
Հալե
,
ցնելու
մի՛լա
յին
քաբեբր,
գարմանելու
թանչքր
^
վանելու
աղիքներու
փո՛քբ
:
3.- Տեբեւնեբր
մարսողական
/ ն : Միւս
կոզ
մէ՝
գուրսէն
կր ղոբծածռւին
ղարմանելոլ
Համսլր
մ ի քատնեբու
, (մեղու
կամ
մժեղ)
խայթուածքին,
կոտ՚ոացող
կամ
ուոած
ծիծերուն
,
գանակոծուած
մարմինին
ցաւբ,
այդ նսլատակոփ՝
տերեւներր
ծեծել,
խիւս
կամ
տած
(շՅէՅթ1Ձտա6
—
լափա)
շի^
նել
ու դնել
փրան : Ամիրտոփրսթ
եւ Ո՚տսփայ
կր
յանձնարարեն
ազատքեղի
տերեւ
ծամել,
անՀե–
տացնելու
Համար
սխտորին
Հոտր,
սոխ
ոլ
սբխ^
»
ադլ
..5. .....^
տոր
ուտո
ղներու
մտաՀոդութեան
շատ
օգ,
՜կա՛ր։
իսկ Պտուէր
կր դրէ թէ
տ/լռւսներոլ
ե լ ա -
կանքի
ցաւր
դարմանելու
Համար՝
յանձնաբաբելի–
է ծեծեւ
ազատքեղին
տերեւներր
եւ
թարմ
-
թարմ
գնել
ցաւին
ցաւր
կր
փ՛արատէ
֊.
նոքն
Հեզինակր
օգտա/լաբ
Լլր Համարի
նաեւ,
ան–
Հետացնելու
Համար
երեսի
ցանհրր,
ափ
մր ա -
զատքեղ
դնել
քուրի
մէք ամրողք
մէկ
օբ եւ
այդ
քուրով
լուալ
ցանեբբ
: Ո ՚ ֊ բ ի չ Հեղինակ
մբ կր վկա
յէ թէ աղատքեղին
կանանչ
տերեւներր
խաշելէ
ետքր,
երբ քուբովր
կբ լուար՝
կ՚անՀետանան
կեր
պասներու
վրայ
ղռյացած
գեղին
արատներբ
:
կաբգ
մր գիւղերու
մէք սովորութիւն
է
,
թթյյլ
պտուղներ
ուտելէ
ետքր՝
երբ «ակռաներր
կ՛առ
-
նեն»,
ազատքեղ
ծամել
դարմանելու
Համար։
Ա–
զաաքեզ
ծամել
նաեւ՝
րերնի
Հոտր
անՀետացնե
~
/ու
Համար
:
4.— Ագատքեղին հոյգը
(տՍԸ,
ճղմուք)
կ՝օգ
-
տաղործռւի
նոյնպէս
օրրնղմէք
եկող
քեբմ
ախտին
գէմ
: Բտյց
որեւէ
օղուտ
չունի
վիժումի
, Հակա
-
ռակ
ժողովոլբզ
ին Հաւաստիքին
եւ
/լ աաա
րուած
յաժառ
փորձերուն
, խաչոլքր
խմելոփ
թէ
խիւսր
փորին
փբայ
քոելոփ
:
Վաստակոց
Գիրքր
էբ կարծէ
թէ ղաւտկ
չեն
ունենար
ա
յն
կիներր
, որոնք
առատ
ազատքեղ
կ՚ուտեն
, մ իւս
կոզմէ
կ՚աւելցնէ
թէ
աղատքեղր
կր
դրղռէ
ոեռաքին
ախոբժաԼլբ,
թէ
կիներուն
եւ
թէ
այրերուն
: Փո րձոփ Հաստատուած
է , սա կայ
թէ
փառե,ակներր
եւ .թռւթակներբ
թունա^
ւ՛՛՛լ
հԲ ստ՚ոԼլին՝
եթէ ազատքեղ
ուտեն
:
ԸնգՀւ
կառակն
, ճադարներբ
եւ նապաստակնեբր
ախոր
-
ժոփ
կուտեն
:
ԺՈղՈՀՐԳԱԿԱՆ
ԱՒԱՆԳՈՒԹԻԻՆՆԵՐ
՛ ֊
ժո–
ղոփոլրդին
սիրելի
բոյս
՛է րն
է
աղատքեղր,
"՚յ՚՚՚դէ"
իտալական
Հէքեաթի
ժր մէք Ազատքեղ
/^/ւ
կոչուի
Հերոս
մր, որ,
թէեւ
ղաճաճ
,
Հբաչալի
քաքագործոլթիլններ
կր կատարէ
:
Ոկիչ
Հէքեա
թի
մրմէք,
իշխանուՀի
մը իբ աղքկան
կբ
յանձնա–
բ՛որէ
ազատքեղ
ուտել
գեղեցկանալու
Համար
:
Ապենինեան
լեռնաչխարՀին
մէք՝
կիներր
սովորու
թիւն
ունին
ազատքեզ
ուտելու,
խոշոբ
ծիծ
ունե
նալու
կամ
իրենց
կաթր
աւելցնելու
Համար
։Ընգ–
Հակառակն,
կարգ
մբ ժոզովուբգներ
ծեծած
ա -
զատքեղ
կր դնեն
ստնտու
կնոք
կուրծքին
վրա՝
(
երբ
կ՚ոլղեն,
երախան
կաթէ
կտրելու
ժաԺանակ,
գագրեցնել
նաեւ
կաթին
ա րտագբռլթիւն
բ : Հ ի ն
Հեղինակներ
կ՚արղիլեն
ազատքեզ
կեբցնել
տզաց՛
կաններուն,
որովՀեաեւ,
1լ՝րսեն,
ազատքեղին
ո–
գին
կամ
ղօրոլթիլնր
Լլաթին
միքոցով
կ՚անցնի
ե–
րախային
ե լ լուսնոտութիւն
(6բ116բտ16 - Սարա»
կր պատճառէ
՚
Այս
նախապաշարումը
կ՚ենթաղրեմ
որ Լլր եա–
դի
բուսանունին
ս տո ւ գ ա բանո
ւթենէն
, - տբդա
-
րեւ
ՏշեոՕՈ
յունարէն
լեզուով
կր նշանակէ
լուսնա^
յին
(տունկ)
:
Հետաքրքրական
է ուրիշ
նախապաշարում
մբն
ալ , որ կր վեբադրոլի
ազատքեղին
, -
իբր թէ
Ա՛
պակին
կր կոտրի՝
երբ կր շփէ^ ազտտքեղով
, ա -
տոր
Համար
զիւղացիներր
կր ղղուչանան
աղատ
քեղր
ապակեայ
անօթներու
մէք լուալէ
: Կր
խոր
Հիմ
թէ այս
նախաոլաշարումին
ծաղ
ումն
ալ
կու
գ՛ոյ
Հ ի ն
բժշկոլթենէն,
֊ – արգարեւ
Հինեբր
կ՚աշ
խատէին
լեարդի
ե լ
երիկամնել
քաբորր
երր
Հաւե
-
ցնել
ազատքեղի
Հոյղով
՝;
կարղ
մր գիւղացիներ
Լլոշտ
(նասրր)
գարմա
նելու
Համար
տզատքեզր
կր ծեծեն
ու կր գնեն
վր֊
րան
, ֊
կ՚րոեն
թէ կր
կաԼլոլղցնէ
:
Գիւղական
ղտրմանումի
փոբձ
մրն է նոյնպէս
ծեծ՚ոծ
//«"^
խաշած
աղատքեղ
ղնել
բորբոքած
թութքին
փրՈ
՚յ
(մայասըլ
֊ – հԽօոօՀձէտ)
, թէ
ց՚ուբ
կր փարա
-
աէ , թէ
ուոէցքր.
վ^եբքասլէս,
երբ
մէԼլր
միղար–
ղելոլ
թիլն
ունի
ու չ ի կրնար
միզել,
կր
խմցնէին
տզատքեղին
խաշած
քուրր
:
Ջոլկերոլ
առողքութեան
եւ աճումին
կբ նբ -
պաստէ
աղատքեղ
ցանել
աւազանին
քուրին
փ ր ս ՚ յ է
ուր
ձուկ
կը րուծանոլի
:
Fonds A.R.A.M
