նԱ^ԱՊեՏ ՈՈհՍԻնէԱն
(1819 - 1876)
ԱՐԵԻՄՈԻՏԲԻ
ՃԱՄԲԱՆԵՐԸ
ԽՄԲ
Պէյրութի Ս՛եր պաշտօնակիէյը,
Ազ -
գակ
(օրաթերթը) ատենէ մը ի վեր էջ
մը կը
նուիրէ անցեալ գրական դէմքերու, (կենսագրա
կան տեղեկութիւններ, վկայութիւններ եւ նմոյշ
ներ) : Վերջին թիլը նուիրած էլւ Նայւապևտ Ռու–
սինեանի
ՆաՀաւզեւո
Ա՚"՚–՚՚/՚նեան
արեւմւոաՀայ
մաաւո
~֊
րականութեան
ամէնէն
կարկաււոէձւ
դէմքե
րէն
մէ
կր Հանզէււացաւ,
ոչ մէայն էրդրական ու կրթա
կան դո րձ՜ո լնէ ո ւթ ե ամ ր րԼ րահ՜
նւզաստնհ
ր՛՛՛էր ,
այէ նաեւ որպէս քաղաքական
գ"րծ՜էչ ու
Զ՚"1՛ ՜
թօնքէ
սե րունդէն
մ ՚լէչ
ումր
, աղզա
յէն
զ էաակ -
ցութեան եւ ա րմանա պաաո
ւո ւթեան
ղզացոլմ
ր
արթնցուց
ղարաւոր
սարկութեան
մէք
չնղարմա–
ցահ՜ Հուէէներուն
Ան արեւմաաՀայ
զրակա—
նութեան
անգա սա անր
ձո խացոլց
ֆրանսաց
է ա–
կանաւոր
զրագէաներու
րնաէր
երկերր
թարզ
մա–
նելով , ո րոնք ա յգ
չր քանէն եւրոպական
զրակա -
նութեան
վւառքր կր կաղմ է ին : Գրաբար
լեղուէ
դէմ
բացած
իր կորովի
պայքարր
, կր բնււբոչէ էբ
աննկուն
կամ քն ուզազափաբական
բարձր
ոգէին
անրնկճելի
ումր , որոփ կրցաւ
յաղթանակի
գավ։–
նինե բով պսակո
լի լ , «աչխաբՀաբար
գրականու -
թեան
աոաքին
ռաՀվիբայի»
աննախչնթաց
աիա -
Փաէիգ
.ին
՚-անանա
լով Վ
՚Անած է աԴին,
կեսաբիոյ
Լ՚ֆէրէ
՚/ի՚՚Ալ =
Հայրր
նչանաւոր
որմ անկար
իչ եզած է , ապաւլ ա -
յին
նո յնիսկ
Համ
բալր աարածուած
ԱԱաէ՚՚վ
երկ
րին
գլփսաւո
ր կե գր ոննե բ ր , դարձած է սլա լաա ս՛
կան
նկաբիչ
: Այ՛է
իք/՛^ին
, Ն • քիուսինեան Հա -
գիլ աասր գարուններ
բո
լո րած
, կրփո
էսաւլրուի
Պ"լիս եւ կր յաճախէ
Ակիւաարի
Հայ
՚ 1 " 1 1 " ՚ 3 Ւ
ղաս լ^ւթացքնե
բուն , ուր իր ճա ր սլիկո
ւթե ամ բ եւ
փագաՀաս
ուչիմ ութեամբ , Հայերէնի եւ ֆրան —
սԼրկնի
մէք առաք^ւակարգ աեգ մր կր գրաւէ , բո—
լորին ալ ուչագրութիւնր
գրաւե լոփ իր փրայ
Նախնական
ուսումր
սաանալէ
փերք, երբ Հա—
զիլ կրցած էբ ասպարէզի
՚էբայ
նախանձելի
՛լիրք
մր
զ բաւելու
լ^ւղունակո
ւթ
իւն
յա յանաբե րե լ ,
բախաի
անիւին
Հակաււակ
մ էկ թաւա
լում բ պաա
ճա
ււ կր գաււնա
յ րնաանիքի
դմ
բախաութեան
Հօրր աարամամ
մաՀր , յեաին
ծայր
չքալոբու -
թեան կր մ աանէ ամ րողք լնաանիքր
; Ն •
քհ"
ւս
ին–
եան , առանց
սակայն
յուսաՀաաելու
,
իր ապ -
րուսար
ճարելու
Համաբ կր սաիպուի
թուրք փա -
շա յ ի մր մօտ թաբւլմանիչի
պաշաօն
ստանձնել։
Նոյն
միքոցներուն
սակայն
, քանի մր
Հարուստներ
Ն
՚ Ռուսինեանի
բացառիկ
բնդո ւնակո
ւթ իւննե
բուն
աԼւլԼակ
Րէլա
լով
, զա
յն կրղրկեն
Փարիզ
•.Ր՚ուսին–
եան
ա յս ձեւով
Համ ա լսարան
գացոզ
էսմ
րակին
մ իանալու
բախտին
կ՝աբմանսւնա
յ : Փարիզի
ւ/
էք
յաքոգութեամ ր կ՝ աւարտէ
Լիսէի
գասբնթաւլք -
նեբր
ե լ կ՝րնդունուի
րմչկական
Համալսարան :
Տարիներու
տքնաքան
աչխաաա^ւքէ
վերք,
Վ՛՛՛՛յ ~
լուն
լաւլթանաէլ
մր էլապաՀովէ
ստանալով իր
բմչկական
վկա յականր
: Ան , է՛բ Փարիզ
ուսանո -
դու. թԼան
չրքաԿւին
իսկ , իր ամբարած
՛լ րական
Հմ ա՛ւ ւթե ան առր1ւթեբ
գրականութեան
Հանգէպ
ալ մեծ սէր կր տածէ. Հաշտեցնելով
իր մկք
երեք
ձիրքԼր
,
որոնք
Համլ^ւթաց
կ՝ուոճանան
իր Հող -
լոյն
մէք
գիտու
թիւն , գրականութիւն
ե լ զա -
զավւարական
ոգի։ Ան զերազտնւլաւզէս
դազափա—
բի աննաՀանք
նեբկա յացուցիչր կր գառնայ
, երեք
մտային
ումերր
լծելոփ
նոյն նպատակի
Հասնելու
զեբազոյն
իաէալին : Այդ իոկ սլատճառոփ կր գառ–
նալ
կեղ րոնական
անձր
այն խմբակին որ նուէւր—
ուած կր աղգ. փ/,րանոբոգման
եւ
բարեկարզման
Հ իմնական
աչիսաաանքին : ՇնորՀիւ
իր սլարզու -
թեան,
փեՀանձն
կեցուածքին
, չիաակոլթեան
եւ
փճո ական ութե ան
, իր դաղափարակիցնե
բուն ան -
փե րապաՀ
Համ
ակրանքին
աբմանացաւ
,
՛՛՛՛լ՛ւ
" ՚
յԻ^^
զարթօնքի
տիրական
ղեկափարր
գառնա լոփ :
իիուսինեան
, մամանակակից
ֆրանսացի
ե
- 1
րիտասարգ
գրոգներէն
Լամարթինի
,
Հիւկոյի
, \
Շ ա թօ պ ր ի ան ի եւ ուր
ի շնե
բու աբտա
լա յաած
նոր \
դաւլավւա
րնե բով
տուլորուած
Կր, անսաՀման ո - ,
դեւորու
թիւն
սնուցանելով
իբ սրաին
մէք
՚լԿ՚էԻ
նո րաղ ո յն գրականութիւնր
:
|
ԱՀա այս մ իքոց ին է որկր սիրաՀարուի Ալ ~
զասցի
ՅէրանսոլՀիի
մ բ եւ ասլա
1լամ
ուսնանա
յ
անոր ՝,ետ : ք*ր մա յրր
սակայն
, լսելով
լուրր ,
սարսավւաՀար
կր ՚լբէ նամակ
մր,
որուն մէ9
կ՝արաա յայտէ սա ս րաառուչ
նախ ագա սութ իւնր •
— « Քու սիրոյդ համար գիր գրել սորվեցայ
ծեր
հասակիս
մէջ • նամակս
հասնելուն
պէս գիրկս դարձիր, եթէ ոչ՛ կաթո, մօր իրա
ւունքս հէլալ չեմ ըներ»։
Ն • Ռուսինեան
ազգ - նաիւանձա
խնգ
րո
ւ թ Լ ամ բ
Հայերէն
լեզուն կր սորվեցնէ
իր տիկնոք
, որա -
պտղ ա յին
իր գլխաւո
ր գործակիցր կր գտռնա
լ :
Մո
ւս ին ե ան իր նկարաղ բով
յեղավւո
խական
մբն կբ , եւկրձղտէր
ամէն
ղնով , աղգա
լին եւ
ղ բական
վեր անո
րող չական
աշխատանքներր
իր
կտտա բե լո ւթեան
Հասցնել,
անտեսելով ա ^ն Ր" լո
ր
գմուա
րութիւններր
որոնք կր յաբոլցոլէ
ին մա -
մանակակից
պաՀպանողական
մտաւո րականու -
Այստեզ
ամէն
ինչ տխուր է ու կր ճնչէ
մար
գր : Պատկե բ մր եւ պատկե րներ , որոնք
տալու
Համար
ձեռքեբքք կր գողան : Աչ միայն
նորելուկ -
նեբր
չեն գիաԼր
մեր լեգուն,
այլեւ
Հիներր կր
խբաչէն
անկէ : Ընտանե կան բարրառր
օտաբ է յա–
: Ախ, սա աւ^էլ
Հնդիկներր,
որոնք
իրենց
տարաւ^
տնղամ կր ցուցադրեն
անվախ : Աւ Գլն -
չունե
ր բ , ո րոնք
ամ էն տեզ րարձրաձա
յն
իրենց
լեղուն կր պոռան : Երբթրքախօս
Հայերու
Հան -
դիպի՛ք
^ ուրախոլթենէս
կ՝ուզեմ
ոզքոլնել
զփբենք։
կարծես
անոնք
են որ ամէնկն
երկաբ
Հայ
պիտի
մնան : Պատիլն ալ նո
յն
Համ
Լմ ատութիւ1ւոփ
իքե ր ,
ցած ց ե ր է : Հա յութեան
մէկ մ ասր կր մնանի
կի
սամերկ
չոր
իկի
մ ր, որ չրքապատին
անո ւչագի
ր ,
կ՝եբթայ , պա րկե չաո
լ թ իւն եւ
պատչաճութիւն
մոռցած
: Այլեւս
առաքինութեան
անունր
կարելի
չէ տալ :
Գեռ կան մ արդեր , կազմ ակե րպութիւննե
ր . ,
Հաւատաւոր
, որ կր պայքարին
ուծացոլցիչ
եօթ—
նազլուի։
Հրէչին
դէմ : Հե
րո սնե ր Լն անոնք
, քտ -
քեր
, Հաւատարիմ
Հայեր : Հաւատա
ր իմ
ի ՞ ն չ բա
նի : իրենք
իրԼնց : Տեղին՝ այս գմուարին
մամա—Հ
նակներուն :
Եբկրորղական
ղ՚՚լրոց
մր կայ ոբ
մարզաՀան–
գէս կուաա
յ , եւմէկ բառ Հա յերէն չես լոեր
Հոն : \
Շաւարչ
Բրիսեան ալ մեղի
մարղանքի ղաս կու
տաբ, բայց
զուտ
Հայերէնով։
Աչ բառ, ոչ արտա
յա յտութիւն կր պակսի
մեր
լեզուին ա յղ
մ արզին
մէք ալ։
«|յումբ կա.՚ց: ՚ ^ ա յ լ աոա՛ջ։ Ետ դա՛րձ։
Աջ դա՛րձ։ Ցա|օ դա՛րձ»։
Եւայլն։
Անկէ ասղին
36
տարի է անցե ր : Բա
յց կր թուի թկ գարեր են ա–
նոնք։ Ե ՐԲ՛Ա յե ց ինե բ ր
իբենւյ
մեռած
Լեւլուն
ոզ^ւ—
ցու
ղին։
Աենք մեր կենդանի
լեւլուն
կր մեռ —
ցնենք։
Ակսան
զայն
ղործածԼլ
քսան
՛էար
յետոյ։
Ամկ ն աեզ կր ծախուին ու կր կարղ ացո լին
անոնց
թերթեբր։
իսկ մե՞նք։
Մեր թերթե՞րր :
Մաբգուս
ձեռքերր կր ղ ոզան երբ ուգէ
՚լրել
այս
չրսուելիք
րաներր։
Բաքց վկրքերբ
ծածկուե—
լուի չեն րումուիր : Աս ալ
սկսայ
վախնալ.
. .՚
ա յստեգ
իսօսե լէ Հա յել՚էնր
, զոր երեսուն
տարի է
ռուրդուրանքով
Հեաս կր պտացնէի
արեւմուտքի
ճամրաներուն
վրայ։
Այ՛է սլաաատեցալ
կիրտկի.
մր երբՀանգարտ
խօսԼլ՚՚վ
կ՝եբիժայինք։
Աչ գի^
նով էինք; ոչ խենթ, ոչ ալ գէչ նպատակի տէր,
Յո՚նկարծ
ի՚օսակիցիո
կինը այսաՀար
եղաւ։ Բիթ
բեբան
ծռմռկեց : Մ արմ
ինը ծաԱեց , բացաւ :
մուսնին
նչան ըրաւ, ոտքով
ձԼոքով։
կարծԼցի թէ
Զէբլին
խա՚լալ
կ՝ուզէ : Եաքր
տեղի
աուաւ։ Նո–
ր՚^ն
քալեցինք
խօսելով։
Րայց
՚լ՚լացի որ
ձայնեբ^^
ն՜իս ցածցուցեր
Լնք : Ատբսուռ
մը անցաւ
մէքէ,.,^
Շուրքս
նայեցայ
ոճրազործի
մր
անձկութիւնովն
զոր պիտի
՛լան
բ՚ւնել : Ի՞նչ էբ ոճիրր Այն որ
հայերէ՜ն
կր
խօսէինք։
Մի՚-որ
^՚>Կ
՚"Տ
^ք^՛ ^ ՝• Պարզապէս
կոճղ :
Ամոլր
բան մր։ Երկիրն
Կ
ծներ
մեծցԼր։
Անկկ կը ճանչ֊,
նանք իրար։
Բայց աՀա կը խուսափի
ինձմէ, երբ
կր աեսնէ որ օձիքը
ձեռք պիտի տայ ։
Այսինքն
պէաի
սաիպուի
Հեաս
Հայերէն
խօսիլ.
. . օտար -
նԼրու
քով։
Ո՜րքան
ամօթ
բան։ Ուստի,
ուի, նօ ,
կր կմկմայ։
կարծԼս
խուլ
Համր
է. Հակառակ ա ֊
նոր որ ղե
՛լ
՛լէւս չտեսած
սոիստկի պէսկր
զայլայ–
լէր
ղնումի
ատեն։
Ո՛– խոյս կուաայ,
պինդ
ՕՈր -.
վուառ
մր նեաելով
դէմքիս :
Այստեզ տխուր է ու ճնչիչ
ամէն
բան։ Եւ ղեռ
բոլորբ
չրսուիր ու չի գրուիր
•• Թնամին
կր էսլն–
գայ
կ՛ր՛՛կին երէկ,
երկիրր,
Լւ ՚սյղ
ճիչդ է աա
կաւին
մինչեւ
այսօբ,
մինչեւ
Հոս :
Հայ
չէի տեսեր։
կարօտցեր
էի։ Տեսայ : Փա–
վւաքս
առի։
Զարմանալի : Երկիր
՛քր ուր ամէն ինչ
նե րչնչարան է մԼծ գործերու
: Բարր,
Հոզր,
մո–
ղովուբգր
Լ ւ պատմութիւնր։
Ուր կարելի է սով
րիլ, թէ աՀա, ասանկ կբ կերտԼն
^՚"
յրենիքբ;
կոիւով,
առանց
ինա
յե լու
արիւաւ ր եւ ՛լալն չա -
վւելոլ : Եւ աչալուրք ունախանձոտ
Հսկոզոլթիլ–
նով որ սաՀմ աննե ր ր չի վախո
լին
: Խօսքր չրլլա
ր օ–
տար
տէբասլետութեան
: Հոս
"՚՚ր՚էիլ,
մարդ
բձլ՚ս • ,
վաղր,
Հոն , կիրարկե լու
մ տքով ; Գպրոց
մ լն է
Ֆրանսան ու Եւրոպան
Հայ
ե ր իաասա
րղութեան
Համար
։Գսլրոց
քաքութեան
, աոնական
մեծվա -
յելչսլթեան
: Բայց
Լբր մարգ պորտր
Հողին
գնե
լով
սոզալ կր նաի,,ր1,տբէ , մոոցտծ
արիւն,
սլա–
տէլ,
փառք,
սլաամութիւն
, գպրոցը կը
փսխուի
ձուլարանի
: Բացի անչուչտ
ացգին գիտակից մա ֊
սէն, որր խմրուած
Լ.
3– Դ • շուրջ,
կ՝երդնո^
եւ
կ՝եբթտյ այգ ե րգմ ան գծած
ոլզիկն :
-
ԵՐ.
ԲՈԶԵԱՆ
թեան
կոզմէ : Այսպիսի
րմբսնումնեբով
Ա՚ուսին—
եան
վերագարձաւ
Պ՚՚չիս
1851/5՛,
լծոլԼլով
ազ -
գա
յին
վեբածնունգի
^ ո
րծ
ի ն ,
մ ա սնա
ւո ր ա բա բ
դրական եւ մ չակութա
^ին մարզերու
մէք։ Ան աբ–
՛լէն
Փարիղ
գտնուած
միքոցին
ծր ագրահ էր աշ
խարՀ արարի
ղո բծածս
ւթեան
շուրք
ինքնատիպ
կանոններ
սաեղծել
, աւելի
ղիւրամ
ատչելի դար -
ձնելու
Համար
Հայ րարբառբ
: Երբ Պոլիս վերք -
նապկս
Հաստատուեցաւ,
ՀրատարակԼ՜ց
(1853)
« Ո ւ՛ւ՛լա խօսո
ւթ
ի լ ն » անունով
՛լիրք
մ
ր
որ աչ -
խաբՀաբաբի
քե րականո
ւթԼ ան ՛էե ր
ր
սլիտի կատա—
րկ ր
նո
յն մ եքոցնե
բուն
, երբ տակաւին
դբտբարի
գէմ
մղուած
սլայքաբր
չէբ ւէերքացած
ել չատեր
տակաւին
ա
յգ
Հնա
ղար
եան
լեզուին
սլա չտ
պաննե–
րր կր
գառՏէա
յին , յարձակումներ
կատարե
լով ա–
մէն
անոնց
ղէմ , որոնք կը Համարձակէին
ուրանալ
անոր
դեւլե ցէլո
լթ
իւ1ւնԼ
ր ր :
1854/5՛
Ուսումնական
իսորՀոլբգի
անղամ
լ^ւտբուեցաւ
, եւ քիչ
յետոյ
Հանեց իբ «Տաբեցոյ -
ցր»
,
Հ իմնական
բարենո
բոգո
ւմներո
ւ
են թա ր կե լո
ւ
Համ
ար
Հա
յԼրէնր եւ տոմ արր , եւլնգՀ
ան
բացնե
լու իբ անղործնական
օրէնքներր
, որոնք տակա -
լ ի ն
իսորթ կր թուէ
ի ն
մամ
անակակից
մ տալո րա -
կանութեան
: Ա ակա
յն ինք խորապէս
Հաւատացած
էր իբ երկար
տաբինԼրու
խոկումնԼրով
գտած օ–
րէնքնե
լաւ ճչզ ութեան
, ուստի կր
քանար
յամ
ա -
ո ութեամբ
լնդՀանրացնե լ ւլանոնք
, րա
յց
ստեզ -
ծուած
միսորր ել լեզուական
այլանղակոլթԼան
դէմ
կատարուած
իսաչակրա
թիւ^ւ
ր
, պաՀ մր
յու—
սա՝,ատութեան
մատնԼցին
ղինք :
Իր
զլխաւոր
ՀամախոՀնեբն
էին
*^՝րի՚լոր
Ատ
եան
, Նիկուլոս
Պալեան
, Խաչատուր
Պաբաիզսլսն
,
Հ . Տիմէթէոս
Թրնկրրեան եւ Տարութիւն
Ավա -
ճեան :
Հակտռակ
ստեղծուած
այսքան
աղմուկին
եւ
իբարանցումին
, կարւլ
մր գսլբոցներ
սկսած
էի
՛ք՛ •
դասաւանդել
այգ օրէնքնԼրր,
ատելու.թիւնբ
գր— ՚
գռելով
նաեւ
եկեղեցականութեան
: Պատրիարքր
|
եր
պարսւսլէբ
տարեղո
լցբ ինչպէս
նաեւ ՀՈւգգա -
խօսութիւնր»
, լեզուական
եւ տոմաբական
րաբե–
նո
բալ
ումնե
բու
նուիրուած
այս գիբքերը
բոլոբռ–.
՛էին անտեղի ու սխալ
զանելով :
Ո՚ուսինեան
մասնակցեցաւ
ալն
մասնամողով—
նԼ բուն
որոնք
պատ
բաս տեց ի ն
\
857/
Ա՚ւ՚է
՚ կանո -
նաղ
բու թիւնր
, ել յեաո
յ
I 860/
Ազգ • ԱաՀմ անա -
դրու
թիւնր
, աչխատութեան
մեծ բամին
ունենա -
լով
երկու
քին
մէք
ալ Հաւասարապէս
:
1862/5*
աբ–
ղ ի
ստՀմ անագրո
ւթեան
ծրտւլրին
զլխալոր
սլաա-
րաստալնեբէ՛էւ
մէկբ
եւլած է , որ Հետաղ
ային բա -
րեւիոխուելով
իբր պետական
օրէնք
Հրատարակ
-
ուԼցալ եւզո րծագրո
ւեց
ալ
մ ասնաւո
բ
Հ րամ անա–
գրով
։
Նչանաւո
ր է ազգ . տուրքի
մ ասին
իր արտա
սանած
ճառր ոբ Ազղային
Հանգանակութեան
պի–
սւակին տակ Հրատարակուեցաւ
1865/5՛ : 1874/
Ներքին
կանոնազիրր
ինքր
խմ բագրած է եւ Ազ՚է՝
Տ՚ուլովի
կողմէ՝
՛է"րծ^ք^քքա11^էէ^ն
^քքքք^^ծ
4|հ*1^|^
Ն– Ռուսինեան
մասնաւոր
յատկութեամբ
օժ–
աւած
է ր նոբ բառեր
չինելու
մ էք, որոնց
մ եծա -
գո
յն մասր անգո բծածե
լի գարձան
նո յնիսկ իր
սկզբնական
չբքանէն
սկսեալ , սակա յն կարգ
մ ր
բառեր ալ կր գործածուին
մինչեւ
Հիմա։
Բանի
մր
նմ ո յչներ գազափար
մ ր տալու
Համ ար իր մաա
յիե
կարոզութեան
ել խորՀրդածութիւններան
: Ան
քօթլէթ
բառր կր կոչէր
Վոզիկ»
, թերթուչ
(բազ֊
լտվան)
, տոտիկ
(վւաչան) , լից Լաոլման)
,
ԱԱլ՚՚լ՛
Լսարման)
, ապակեզրոնացում
Լւ թերթօն
բաս.ե–
րր ինք չինած էր (ֆէօյէթօնի
իմաստով)
տարվէիկ
Համուբէթ),
քմոյշ
Լֆանթէզի),
կեղծամ
(րէր–
ԲԻ՚-Ք)
•> ՚ոոՀմիկ
(^անթիյօմ),
բազկաթոռ
(ֆօ -
Բ է ՚ ՚ յ ^ ^ թագստոց
(քաչէթ),
սսլասեակ
Լվալէ ար
չամպրր)
, ՚որմկայեց
Լաղուտէ)
, զինանիչ
(էքի՛–՜
սօն)
, Հովկուլ
Լկէօ)
եւայլն,
տիար բառր
տիկինի
Հետեւոգութեամբ
չինած
էբ։
1873/5՛,
թբգ •
Հիլ
կոյի
«Ռիւ
Պլ՚սս»
թաաԼրգութիւնր
, արտօնու -
թիւն ստանալով
Հեղինակէն։
Վիքթոր
Հիւկօն,
նամակով
մր կրյայանէր որ Հեղինակի
իբաւունքր
աղքատներուն
տրուի,
Ռուսինեան
իր պատասխա
նին
մէք պատրասաակամոլթիլն
կր յայտնէր
Հ
Ր՜
րատարակոլթԼան
ամբոզք
շաՀր յատկացնել
նոյն
.պ. ՛կին :
Ռուսինեան
շարունակած է իր «Տարեցոյց»
-
^երը
Հրատարակել
մինչԼլ
1872,
միչտ
նորութիէն–
ներ
ներմուծԼլով
անոնց
մէք :
Ռուսինեանէն
ունինք
նաեւ
թաբգմանածոյ
քերթուածներ
(Կիլիկիա, Տերեւաթափ, Փաոա -
աենչիկ անուրջ, Հասկողջոյն, Մանուկ եւ Անդրա
նիկ) ;
թարղմանած
է
Մայրերու դասաիարակու–
թիւն
լնղարձակ
երկաո
ի րո
լթ
իւն
ր :
Ան, կա
յսե րական
րմչկական
Համ
ալսարանի
փւիլիսոփայոլթեան
ուսուցիչ
նչանակուած
միքո
ցին, իրաւանդած
զասերր
ամփոփելով
«Փիլի
"Ո–
՚ի՚ոյո. թԼան» գասագիրք
մր կազմԼց
1876/5՛,
ֆբյ՛
րանսԼրէն
լեզուով, եւզայն աւարտած
չաբթու՛՛
մէք իսկ ոլզեզային
կաթուած
ունենալով,
յան -
կարծտմաՀ
եգաւ։ Ա ո յն
ղի րքր
թս,
րղմ անո ւած է
Հայերէնի եւ ,ոյս տեսած
Օ՚ոեանին
քուզիչ
յառա–
քաբանով,
1879/ն ։
Ռուսինեան
բազմաթիւ
ձեռաղիրներ
թողած
է, որոնք
մինչեւ
Հիմտ անտիպ կր մնան։
Եթէ
իբ
բնտրԼալ
զոբծերր
ամփոփուին
Հատորի
մր մէք .
ՈՈաեէա
մ։ու։ա\–....
I– ֊
"
• • •
լ
-
"ք"""՚ու^եա՝Ա
մէ9
կ՝աս,աՀովեն
իրե-Ա պատուանդան
մո
7
քլՀ
լ ,
դլ լ
՚– "՝ որոլԱ
մեծապէս
արմա -
^ ^ ՝
Ա. ՊԱԼԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
