« Տ Ա Ռ Ա Ջ »
« Ր Ո 8 Ց
Ծ ՚ Ն Ո ՚ Լ - Ի Ի
Օ ՛ Ը
Հ Ե Տ
Նկաաա՛՛ծ էք, որ մեզմէ
շատերու.
զաւակներԱ
դաոնացած
են կեանքին գէմ •
յուսաՀաա
, գմ֊գոՀ
, կարծես ապրած ու
ըմ բռնած՝
կեանքի
«ունա
/նութիւնը»
. • • :
Մ ինչգեռ
, Հազիւ
աասնեւչորս
աասն–
եւՀինգի
գուռը Հասած
են , ու պէաք էր
որ թանգավառոլթեամր
գիտէին
ամէն
բան
^ գիլրաբորրոք
ու զգայուն
ձ Ը Ա
" ՚ յ ի ն
,
չգմգոՀԷին
ամէն րանէ , ել . . •
֊= կանգ
"11 լ
,
ոէբելի
բարեկամ : Ծնոզ–
նե բու ել գաւակներու
յա րա բե
բութեանց
մ՝
էչ
,
քիչ անգամ
։սյսքան
փափուկ
կաբցի
մբ կբ մօտենանք
մենք , մեծեբս
, որ , էբբ
թէ , մեր զաւա1^եբր
փարելու
, անոնց աս
տիճանական
զար գացմ ան ւէրա յ
Հսկե
լու՝
նուիրական
սլարտականութի։
նբ
ունինք։
••• Ենչ ոբ կ՝ոլզես
խնգրոյ
առարկայձ
գաբձնել
յաճախ կբ իսուսափւի
ուչագբու
— ^
թենէն
նոյնիսկ
անոնց
,որոնք • ՚ .
մանկա
—յ
փաբմական
փկայականներ
ունին, ու կբ՝
կա բծեն ապաՀ ոփած
րլլա
լ իրենց զաւակ
—Լ
ներուն
մանկութեան
5ւ
պատանութեան*
չրչաննեբու
անամպ
երչանկոլթիւնր։
Ու -
ղիգ է այն նկաաումգ,
որ մեղմէ
չատեբու
ղաւակնե
բը
կան իսա
֊է
ասօ բէն
ղա ռնա ց ածեն
կեանքէն,
սակայն
, ճիշգ չէ այն ենթա -
գբոլթիւնգ
, թէ անխտիր
,
տասնելչորսէն
տասնեւփեց
տաբու
մեր
ազչ իկնե րն ու
ման
շերը, պէտք է փարգաղոյե
տեսնեն ա–
մէն
ինչ ,
խանղափաոութեան
աղբիւբ
սլէտք է նկատեն
կեանքը
^ Հոգ ու ցաւ
սլէտք չէ ունենան
, ու մսլիտ ել ճաո ա —
գա յի/ սփռեն
իրենց
չուբչ
% ք^՚՚յէ
աուբ՝ ոբ
Հաբցբ
իսնգրոյ
առարկայ
ղաբձնենք
մր —
աերմօրէն
, որոփՀետեւ
քիչ չէ թէւբ
այն
ծնողներուն
,որոնք
նո յն
մ
տաՀոգութեան
մատնուած
են , ի. աես իրենց
գաւակներու
անմամանակ
տիսրութեան
, Հիասթափու
—
իք
ԼIII
ն , գառնութեան
կամ գմղո Հանքին •
Աղչիկնեբու
Համաբ՝
տասնեւեբկու
, իոկ
մանչերու
Համար տասներեք
տասնեւչոբ -
սէն
սկսեալ
, -— նկատի
չունիմ
բացառիկ
կամ կանիսաՀաս
զաւակները
կեանքի
ամէնէն
փէափուկ
շբչան
ը կը սկսի :
\քնող
ես ,ու պէտք է
ւլիտնաս
թէ ինչ
ըսել
1լ
ուգեմ
յ
Գժբախտաբաբ
, մեծեբը կբ մոռնան
յա
ճախ, որ ,այս տաբիքէն
սկսեալ, փոք-
բերը պէտք
ունին
Հ " ՛ / ՚ ^ " ՚ –
գուբղոլրոտ
ոլչաղբոլթեան
: Ա՛ եբ ա յո աարիքի ղա -
ւակներու
ֆիղիքական թէ Հոգեկան
կեան
քբ
, փւաւիկօրէն ու քնքչութեամ՝բ
պիտի
պաՀենք
մեր ակնա բ կին ուՀետաքրքրու -
թեան աակ : իրենք, մեբ ղաւակներբ ,
պիտի
չզգան որմերՀսկողութեան
տակ
են ,
սակայն
մենք, մեբ սիրազեղ ու
գուրգոլրոա
ուչագբ
ութ իւնբ պիաի պա -
Հենք սեւեռած՝
իբենց
ամէն մէկ
չարժու–
մին , իրենց
ամէն մէկ ձգտոլմին ու Հակա–
միտութեան,
իրենց
ամ էն
մ էկ երագփ ու
խանգափառութեան
փբայ : Այս աար
իքին
է, որ անոնց անՀաաականոլթեան
Հիմնա–
կան
ղիծերբ կը կաղմ ո լին : Երազի
տաբի–
քլ^ է մանաւանգ ,— կեանքէն
միայն
բարիք,
գեղեցկութիւն
, խանգ ու անկեզ–
ծոլթիւն
սպասելու եւ յուսալու
տարիքր
:
Այս
աաբիքին է , ոբանոնց
ճաշակին
, սէ–
բերուն ուբագձանքնեբուն
շբչաղիծը
ձեւ
կ՚առնէ : Գիաելոփ
պիտի
չգոՀանան ա -
նռնք– պիաի
ուգեն
ղղալ ուղատել
ղի -
աակցօրէն
, ոբոնելոփ
պատճաոնեբը
, ու
իսոբացնելոփ^
ինչ ոբ Հաճելէ կբ թուի ի -
րենց : Հետեւաբար
, կենսական
նշանակու
թիւն
պիտի
ունենայ
մեր կողմէ
ամէն
մ ի–
չամաոլթիւն՝
իրենց
կեանքին մէչ, մեր
կողմէ
ամէն փերաբերում
իրենց այս կամ
այն
քայլէն,
իբենց այս կամ այհ Հակա -
մ իտութեան
Հանգէպ :
Ե թէ
մ անկութենէ
պատանեկութիւն
եր
կա րող տասը
տասնեբեք
տարիներու
լնթացքէն
տրուած է տնա
յին
անՀբաժեշտ
գա ս տ ի ա ր ա կո ւթ ի ւն ը , փտանղնեբբ
կընբ~
ւազփն լնղՀանրապէս
. աղան կամ
աղչիկբ
չուտ
կը գտնեն
իբենց
ճամբան։
Աակայն ,
մեր
մէչ, չափազանց
քիչ է թիւբ
այն ծը–
նոզնեբուն
, որոնք անՀբաժեշտ
բծախնղ—
րութեամբ
կրցած
են գաստիաբակել
իրենց
զաւա1
^ե
բու
բեաղղբ
֊. Ա եծամ
ասնութիւնը
անոնց , պատաՀակտնութեան
յանձնուած
է մեբ կեանքի ճակատաղբական
բեբու -
մոփը։ Մեր ծնոգնեբոլ
բացարձակ
մեծա -
մ ասնոլթիւնբ.
Հազիւ
կրցած է
Հարցին
Հեաամաիլ։
Ա՝եղագրելի
չեն մեր
Հայրերն
ու մայրերբ, եթէմեբ Հաւաքական
կեան
քի սլա յմ աննեբը
մ իմ իայն
ֆիղիքական ա–
սլաՀոփոլթեան
մտտծոլմոփ կամ մաաՀո -
ղոլթեամբ
ապրելու
Հեւքը տուած են ա -
նոնց : Աակայն
, ինչպէս
ըսինք,
այսօր ,
Համ
եմ ատա բա բ աւելի տանելիպա
յմ աննե–
բու մէչ կը թ 1111 " ՛ լ ի
մ եր կեանքբ , ու ,
մասնաւոբաբաբ
օաար
միչաւէայրերոլ
մէչ,
՚ղէաք է ղիանանք
նաեւ
մեր բարո -
յական
պաբտաւոբոլթիւններբ։
Պէաք է
գիտնանք
առա^ոբգե
լ մեր
զաւակնե
րը ,
իբենց պատանեկութենէն
երիտասարգու
-
թիւն
ամէնէն
փափուկ
չրչանին :
Եթէ^ կբ ՚ոեսնես
, որ մեղմէ
շատՏրու
զաւակները
գաոնացած
են կեանքէն
,
յու–
աււ
Հաա են ու գժղոՀ
, «կարծես
ըմ բոնած
ԲԱային
կեանքի
ունայնութիւնը
» , ապա
ուրեմն՝
սլէաք է անղրաղաոնաս
, ղուն թէ
բան
մը կր կաղայ...;
Բեկում
մբ սաեգ–
ծուած է ձեր զաւկի
Հոգիին
մէչ, որով -
Հետեւ գա յն գաստիաբակե լու
ճե բ եղա -
նակնեբը
չեն
Համ ա պատաս խանած
անոր
անձնական
, լնտանեկան
եւ
բնկեբային
միչափայբին
-. ՚Լիրաւորած
էք իր արժա ֊
նապատուութիւնբ
, ել կամ, միշա չփա -
ցուցած էք . ՚ . Ա՛ ինչղեռ , ան Հ բ աժ ե չտ էր ,
ոբ
յա րգե
լով
Հանգերձ
իբ արժանապատ -
ւութիւնը,
սիրոյ եւյարգանքի
փոիսա —
ԽՄԲ
ժամանա կին
մ՚անրամասնօյւէն
պարզած՜ է ինք խումր մր հայ պաամ՚ա -
գիրներու դէմ՛ եզա ծ մեղադրանքները՝ Ե–
րեւանի մէ ջ :
Ա յ դ ամբասաանեալներէն պրոֆ. Մ–
Ներսիսեան հետեւեալ մ ե ղ ա յ ազիրը հրա; -
աարակած է
«Աովեա. Հայաստան՛^
Օրա -
թերթ-ին մէ՜ջ (13 Յանա-այր, 1953)
Այն
^ւնագատութիւնը
, ոբին
ենթար -
կոլեցին
իմ եւ մի շարք
պատմաբաննեբի
ու ղբա կանագէտնե
ր ի առանձին
աշխա —
տոլթիլննեբբ,
ձեր եւ
«Կոմունիստ»թերթի
սոյն թ.Յունուարի
^ ի
Համարներում
միանգամ ա յն ճիշգ են :
« Անգր կովկասի
նար ոգն իկա կան կազ -
մակեբպութիլննեբբ
1870 ֊ 1880
թ– թ ՚»
իմ գրքում
(Հ բատա րակուած
1940
թ•) եւ
« Հա յ աղգային - աղատագրական
շար -
ժումը
1850 - 1880
թ. թ–» իմ չՀրապա -
բա կուած
գիսերաացիոն
աչխա
աութեան
մէչ
(գրուած
1943
- 45 թ– թ–) ես իրօք
մ եթոգո լոգիական ու քաղաքական
բն"
յ թ
կրող
լ ո ՚ - բ չ սխալներ եմ թո
յլ
աուել
Հայ
Ժողովբգի
19/"ք
Գ՚"Րէ
պատմ
ու -
թեան
բնաղալառում
ես ոբոչ տուրք եմ
տուել
միասնական
Հոսանքի
բուրժուա ֊
կան
նաց իոնա լի ստա կան
թէոբիա
յի Հա -
կագիտական
ել քաղաքականապէս
վնա -
սակար
կոնցեսլց իանե ր ի :
Հայ
ժողովրգի
Հասարակական
քաղա -
քական
Հոսանքնեբի եւազգային ագատա–
գրական
շտբժման
գնաՀատման
Հարցում
ես չեմ կարոգացել
լիովինյաւլթաՀարելՀայ
բուբժուական
պատմագրութեան
տրագի -
ցիան
եբբ :
Ես բաւակւաւնաչափ խորապէս չ ե մ բա -
ցքայայսւել
Հայ ազգային
ազաաագբական
չարժման
սոցիալ
֊– գաս ակա բգա
յին
Հիմ—
քերր
,որ ես իմ առանձին
աչխատութիւն–
ներում
մեկնաբանռւմ
եմ որպէս
ժողո -
՚իըբդա - գեմ ոկրատ ական
չա բմում
, մ
ինչ
՚էեռ նա իր իսնգի րն ե բ ո վ եւ բնո քթուի
բուբժուական
է եղել։
••.,՝
Փո խանակ
վճռաբաբ ու
Հետեւողակա
նօրէն
մեբկացնելո՝լ.^եւ–^ա՝յց
•ա՚երէւ
Պս^՚ո
-1
կանեանի ուԲաֆֆոլ
բուրժուական
նա ՝-,՚,
ցիոնտլիղմի
ռէակցիոն
էութիւնբ
, ես նբ–––
գարձ
պաբտաւոբութիւններով
բերէիք
ղինք մինչեւ
տասնեւչորս
աարիքբ , երագ
ներ
բ քաչա
լե րէ իք , առանց
ցնո բամտու -
թեան
մ ղե լու
զէնք • իր
անկեղծութիւնը
ՀրաՀբէէք
, ղդացնելով
փափկօրէն
, ոբ
աշխարՀի մէչ կայ նաեւ
կեղծիքի
թագա—
ւորութիւն
մր, ղոՀացում
տայիք
իր սլա—
Հանչներուն
, բայց
զգացնէիք
նաեւ որ
զրկանք վեբապաՀուած
է մեզի
. . .
ԱՐԵԻԵԷԲ
րանց պաակերել
եմ որպէս
պբողրեսիւ
գե.
մո կրատնե
ր :
Ես սիսալ ղնաՀաաական
եմ աուել
ն՚սեւ
մի չաբք
բո լրժո ւա կան
նացիոնա լիստա -
կան խմբակներին եւնրանց
ղործերին։
«Աովեաական
Հայաստան
»Հւ
եւՀ կո -
մունիստ^ը
ճիշա են նշում նաեւ
այն
Հան–,
ղամ անքբ • ոբ Հա յկական
ԱՄ Ռ Գիաու - ՚
թիւնների
ակաղեմիայում
վեբչերո
տեղի
ունեցած
գիսկուսա
յի
ժամ անակ
ԵՍ ոչ
Քիշտ, խիստ սխալ դ ի ր ք ե մ բ ո ն ե լ :
Հանգէս
գալով « աղղա
յին - տղաաա~
գրական
շարժում
բ ել Հասարակական
-
քաղաքական
Հոսան^եբբ
Հայաստանում
\նրգ
Գ՚"է՚է
եբկրոբղ
կէսեբին՝»
ղեկոլցոլ -
մով, եսլիակատար
Հնարաւորութիւն
ու -
նէի վճռաբաբ
լնղունելու
իմ սխալնեբբ •
Աակայն ես այգ չեմ արել;
իմ ՛լե կու -
ցումր ին^ա^քննագատական
չէբ :
Ես
խի՛
ել ծ ա ւա
111
լւ
քննգւ
ւթեւ
•չենթարկեցի
Լէոյի,
Աչոտ
ՅովՀաննիս -
եանի եւ ուրիչ պատմաբաննեբի
ու գրա -
կանագէտնե
րի Հակագիաական
,բոլբ -
ժուական
֊նացիոնա
լիսաական
կոնցեպ -
ցիանեբր ,մարգիկ
որոնք կոպիտ
սիսալ .
նեբ ենթ ո յ լ աուել
Հայ մոզոփրգի
ել Հայ
գրականութեան
սլաամ ութեան
Հարցե -
ր ո ւմ ;
Բազմակո՚լմանիօրէն
խորՀելով
իմ սը -*
խա^եբի
՛էբայ եւ գիտակցելո՚է
ղրանք ,\
ես անՀրաժեչտ
եմ Համարում
յայտաբա - ^
րել, ոբ «Աովեաական
Հայաստան ^
է լ յ
« կոմոլնիստ » թերթեբի
առողչ,
սկգբուն–\
քա յին քննագատութիւնից
ես գասեր կը
վերցնեմ եւ ամէն
չանք կբ գործագրեմ ,"
ոբպէսղի
ինքնաքննագատո
ւթեան
մ իչոցով
ուղղեմ ել յաղթաՀաբեմ
իմ թ ո յ լ
տուած
սխալ7ւեբը :
իմ,
որսլէս գիաական
աշիսատռղ պատ -
մաբանի պարտ^^է ու
պարտականութիւնն
է՝ Մաբքսիզմ
֊–Լենինիզմի
ո ւ ս մ Ո է ձ ւ ք ի Հի–
ման
վրայ,
ընկեր Ատալինի
նոր Հանճա ֊
րեգ ա շխաաութիլննե
րի
Հիմ ան
վր՚սյ
, Ա ո–
վետական
Մ իութեան
կոմունիստական
պաբտիա
յի
19/՛^
Համ ագում արի եւ Հա -
յասաանի
կոմ պաբտիա
յի
16/"ք
Հ՚սմ
աղու–
•.մարի
ոբոշումնեբի
լոյսով
,
ւիերակառոլ–
ցեէէմ
.գիաական աշխատանքր եւ վճթ՛^.
հ՜՛
բաբ պա յքար
մ ՛լե լ բուբժուական
— նա
ց իոնա լիսաական
իգէո լոգէ՚այի
ամ էն աե
սակ
դբսելոբռլմների
եւ ռե ց իղիւնե
րի
ղէմ :
ՊՐՈՖ– Մ– ՆԵՐԱԻԱԵԱՆ
ԳՈՀԸ անարգել
զբաղած է աւարառու -
թեամբ Պ– Ամբակումի
տունին մէչ :
ԱՄ ԲԱԿՈՒՄ—
Ջեռքերղ վեբ, եթէ ոչ
կը կրակեմ :
ԳՈ՛ԼԸ—
ք՝՚".յց գիտ՛ցէք
"Ր
Կրնամ
ձեզի
ղէմ ղատ բանալ,, քանի որ անգէն
մէկուն
ՄՈՌՑՈՒԱԾ
ԷՋԵՐ
Փ հ Թ Ո Ի Ր Լ Ը Ն
ա
Ու ա յս
բո լոր
մ տածումնե -
բով առաչնոբգուած՝
ՕՀանճան
, իր մօրր
խուլ
բնգգիմոլթեանբ
Հակառակ,
Զարու–
կբ ուղելու
ելեր էրօրին մէկբ,
անոր
շբր–
չանաւաբտ
ըլլալէն վեց ամիս անցած
չան
ցած :
Այս բախաբ
, ոբովՀետեւ
իրօք
բախտ
մլն էբ ասիկա , Ազբուբին
քովբ
Հաւաք -
ուած
կիներուն
միաձայն
կարծիքին
նայե
լով,
միայն
Զ
՚ " Ր
՚ " – կ ի ն աչքին
չեբելաց սա
կա
յն • իր գիտնական
աղ^իկի
երաղներէն
ռամիկ
ղարթնում
մբն էր ասիկա ,
շուբ
կրող , լաթ լուացող
աղչիկնեբուն
սովո -
րական ու գռեՀիկ
ամուսնոլթիւնբ
Հողա
գործի մբ Հետ , անոր կոպիտ ու գժնգակ
ապբոլստին
մօտնչենական
մասնակցու -
թիւնր,
Հերկելու
, ցանելու
, քաղելու
սաՀ–
մանուած
գո րծունէ
ռւթիւն մր ցորենի ,
յարգի
, ագբի կապուած
երիտասարգու
-
թեան
մը Հեա, աՀա րոլոբ
ստուգութիլ
֊
նը, որ այս ամուսնութի՚նբ
իրեն կր էսոս–
տանաբ : Ումարգ
մը գէմբ, որ իր աղ -
ուոբ եբիաասարգի
բոլոր
Հբապոյբնեբբ
կը կորսնցնէր
գեղացիի
անշնորՀ Հա–
գուսաներովը
ւ
Զարուկ
լաւագոյն
սեպեց իբ աղքատու–
թեանբ մէչ մնալ, քանթէ այս
աղուն
Հետ
կաբղուէւլ։ ի գուբ ազգականներ
մէչ
մտան ու աւագեբէցը
եկաւ
զինքը
իսոսաո–
վանցնելու : Բան մը օգուտ
չըրաւ, ազ^-
կը անգբղուելի
մնաց էւբ ոբոչում
ին
՛էբայ.
միչնոբղելոլ
եկող
մաբղիկ
մէկիկ
մէկիկ
ելան
ղացին , ծեր Հօբաքոյրր
մնաց
Հոն ,
յամառելով
Զարուկբ
Համոզելու, գէթ ա–
նոբ
մերժումին
պատճաո բ Հասկնալու
Հա—
մաբ է
ԱդքԻԿ"
՝
ինչո՛՛ւ չես ուզեբ ԱՀանճանբ
:
Ես
փոթՈԼրլը
մարղու Հետ չեմ կար–
ղռւիբ , պատասխանեց
Զարուկ :
Գ–
իրօք փոթուբ
չունէր
այն տզան,
որուն
Հետ տարի
մբ վերչ
Զարուկ
ամուսնացաւ
:
Պոլսէն
եկեր ինկեր էբ գիւղը
,չեմ
գիտեր
ինչ կերպով, ու ազգ. վարժարանին մէչ
տնօրէն ֊ ղասատոլի
պաչաօն
մբ կը վա —
րէր
քիչ աաենէ մը ի վեբ :
Զաբուկին
աչքին
տգիտութեան
, աղ–
նուոլթեան
ու ճաչՈւկի
ներկայացուցիչն
էր այգ աղազուն ու վտիտ երիտասարգր ,
որ պարծուկ
աքազազի ու գէմինին
զիջո
ղութիւն
չընող
մաբգու
մը ձեւեբը
ունէր
գեղացիներուն
մէչ ։
Հինգ
Հարիլր
զուբուչ էր ամսականբ ,
որ գեղ տեղերու
մէչ մեծ բան մրն է Հար
կաւ ,եւ որ, ամէն պարագայի
մէչ, իր
^չին
արժանիքէն
չատ.աւելէ էր ;
իր կիսկաատր
, ամէն կերպով
թերի
ու
սումբ
կատարեալ
իմաստակ
մը, մեր տբ–
գէա
ուսուցի^եբուն
ճչմարիտ
տիպարը բ–
րած էբ զէնք :
Աւեչցուբ
ասոր վրայ
սլաՀանչկոտ
մե -
ծամ տութիւն
մբ, ոչ մէկ բան քիթէ՚ն չաա–
նոզ
մաբգու
^ւաւո
բութ իւնը , աՀա Զա —
բուկին
լղարած
ամ ուսիէն բ,
մայբաքա -
գաքէն
եկած
մէկբ, որ օր մբ ղինքբ
Հոն
տանելու
ամ էն
ե րա չխաւո բութ իւննե
րը
կ ընծայէր :
Արղարեւ
, ա յս է ր իրենց
խօսակցու -
թեանց մէչ յաճախող
յան կե րղր :
Երբ որՊոլիս
երթէսնք • • •
Անկեղծ էբ այս մարգբ, երբ որ
Զաբու
կին Հետ մ ա յբաքազաք
դաոնտլոլ
ծրա -
ղիրը
, գուցէ
Հազարերո
ր գ անգամ
ը բլ -
լալով , կբ պարղէբ
անոր չլացած
աչքին
առ չեւ
։ ՛Բանի
քանի
անղամ
Պոլիսբ
նկա֊.
րագբեր
, բացաաբեբ
էր :
՛Բանի մբ տարի ա յս գեղին մէչ կենա ֊
լէ ետքր
, Պոլսո
յ կաբօտբ ու անձուկը կբ
զօրանա
բ ա յս ղասաաուի
Հոդիին
մ էչ ու
ղեգին
մ իօրինակ
ու
լնղաբմացուցիչ
կեանքովբ
ապրելու աեղ ,
մայրաքազաքին
մէչ
անօթի
տանչուիլր կբ նախլնտրէբ
լ
Երբեմն
իր երիտասաբգ
կնոչ կբ նկա -
րագբէր
Վոսփորը–, իբ օձապտոյտ
գալա–
բումնեբով
, երկու
գիէն
բարձրացող
ա -
պաբանքներոլ
չքեզութեանը
մէչ՛ ու կը
պարծենա
բ ատով, իբրեւ թէ իրը
ՐԱա
յին
այգ
բոլոբը։ Ու ասանկով,
այր ու կին կբ
Համաձայնէին
, մոռնալով
^չէն ամսա -
կանէ
մ բ ձեւացած
ապրուստի
մր
Բ"1ՐԸ
գրկան^եբը,
միամիտ
ւէստաՀութեամբ
մր Հաւատալով, որ Պոլէս ոտք կո խե
լ —
՛էււ։
ւն ՝ իսկո
յն ձեռքէ
ձեռք պիտի քաչէ
ին
այս
ռւսոլցիչբ
, ամսականներ
բ պիտի թա– ,
փէին
չորս
ղին , բղձացուած
Հանգիստ
բ
բերելով
էւրեն ց :
Ու առժամանակեայ
կայանքի մբ Հա-
մ ողում ով այս ղեգին
մ էչ կեցեր
էին ,
գիմումներ
բնելով
Պոլիս,
Հոն գործ ու
պաչաօն
ձեռք
ձգելու
Համար, ոչ ոք պա —
աասխան
կուաաբ
իրենց , ման կավա րժա -
կան տաղանգնուն
կոչում
կ՚ընէր •
ոկիզբ–
ներբ
IIIյս
գմուաբութիէննեբը
չբաւեցին
անոնց ե րիաասաբգի
յուսա
լէ կորոէէբ փը -
ճացնե լու
,նոր
նամ աէներ
գրեցին գե -
ղէն
, ծանօթներու
գիմումներ
ըրին շա -
րունակ :
Զարուկ,
տարի
մը չանցած, իր առչի–
նեկբ ունեցաւ,
յետոյ
երկրորգ
մը. եւ Հի–
մա , միշա
շնորՀալի
կին , տնական սպա -
ւ1ա
բութ եան տաժանքս
վբ կբ պաշար -
էբ ՀետղՀետէ : իր ոսկեզշծ
երազնեբր ,
խուսափող
ստուերներու
պէս, մօտ՝
բայց
միշտ անմատչելփ կբ մնային :
՜՛
(3)
ԳՐԻԳՈՐ
ԶՈՀՐԱՊ
սա
ու
Fonds A.R.A.M
