« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
խԱ՚բ .-
Նոր ոաացանք ենդկւսհայ
ե–
ււամս1յաՅ պ ա րբ ե ր աթե րթին ՝ « ^ « ր
Աղղա–
րաբ»\ւ
վերջին թիւ-ը (1952 Ապրիլ-Դեկա • յ
ո րմէ կը քայլենք հետեւեալ պատմական
դ րու ա գը
1551/
ասւեններչլ
՚ 0
" բ Զ"՚–ղայ
գացած
է
Պարոն Յակոբ
իբ ինաանիքով
: Կբ
գբազէբ
վաճառականու.թեամբ
, եւ
կբ
^ակէբ .
՚Բեաշմիբ
: Հոն ղաւակ
մբ կ՚ունենան
եւ
քաՀանայ
չգանելով
ոբ մկբաէ,
իբենք
կբ
կոչեն
ղայն
՚Լոլլղանէլ
:
Օբ մբ ՇաՀ Ակբաբ
Նասոլբագին
Հմա–
յունի
Բեաչմիբի
մ՛էք ծսչաեալ
ւղաաած
ա–
աեն
կբ Հմայուի
այս փոքբիկին
գեղեց
-
կութենէն
: Սաոււլելէ
ետք
ծնողքբ
,
կը
տանի իբ մօա եւ եբբ կ՝իմանայ
որ Հայ է
կ՝ուրաիւանայ
ել կ՝առաքարկէ
Հօրը որ ի–
բեն
"րգեգիբ
աայ,
ոբովՀեաեւ
ինք ղա
ւակ
չունէր
է Հայրը
կը սչաաասխանէ
•
^Տէր իմ Արքայ
, յաւիտեան
կաց
,
թէպէա
ես եւ իմայինրս
քո ծաոայքն
եմք^
բա յց իմ յօմաբ
կամ օք ոչ աամ,
քանպյի
ես աղղաւ
Հայ ել քբիստոնեայ
եմ եւ
գու
տաճիկ
քո
լրա
, եթէ ես մանուկս
քեղ
տամ
եւ
՛լ III քբաացնես
ղղա, ես
ի՚այաաոակ
լփնեմ ի մէք աղգի
իմոէ.մք ել վատաՀամ
-
բաւեն
նոքա
ղիս աոելով
, թէ վասն
ղբա–
մոյ կամ
ումի ետ
՛լո րղին իւր թաղաւո
րին
ւ
թ՝աղաւորը
չատ
ուրախացաւ
այս
ա -
նեբկիւղ
սչաաասխանին
վյ^այ
եւ
երղում
րրաւ
ոբ «ոչ մանկան
, ոչ ծնողաց
Հալա—
տո
յ քակաումն
չառնէ ; ՛ք՛ուք ձեր Հաւա
-
տին Հաոտատ
կտցէք
, ասէ , Հողովս
ու -
րախ
եղէց , րայց
ես որովՀետեւ
ղաւակ
չունիմ
, սոբա
ինձ "Րգեգիր
լթկալայց
»;
Ասլա կը Հրամայէ
որ
թագաւորական
փառքով
ել սլաաիւով
տանին
՛լայն
իր
ասլաբանքր
եւ սլաՀեն
իբրեւ
իր որղին
,
որքան
որ ինք Բեաչմիր
մնայ՛,
ԱյնոլՀե
-
տեւ
երբ Ակրարարաղ
վերագարձաւ
իր
Հետ տաբաւ
"րգեգիր
՚Լուլղանէլ
իր ծը -
^ " ՚ ձ ք ի ն Հեա
։ Պալան
Յակորին
տուաւ
բր^
նակութիւն։
Հրամայեց
ռր ժամ
չփնեն
^
Հայոց
քաՀանայ
բերել
տան
ել
իրենց
Հայրենի
բարե
ւղա շաո ւթե
ան
Հետեւին
:
Ասիկա
լսելով
Նոր
Ջ ՚ ՚ ւ ղ ա յ եկան վար
գա ւգեա , քաՀանայ
ել բաղմաթիւ
Հայերէ
նայեցաւ
առ իս Աստուած
եւ
սլարգեւեաց
ինձ գայս եբկբոբգ
գաւակ
՝» I
Եբր
՚Լ՚՚՚-լգանէլ
շափաՀաս
եղաւ թագա՛
ւորը անոբ
նուիբեց
Հուղլէ
քաղաքը
Պէն–
կալփ մօտ ^ Աամաբ գաւառը
Ակրաբաբա–
գայի
մօա եւ Փանքարան՝
ԼաՀօռի
մէք ;
՚Լուլղանէլ
իրեն Համաբ սլալատնեբ
շինեց ,
ինչսլէս
եւ խանութներ
՚. Ա^ եօթնաՀա
-
գարեակ
ունէբ
ել. չաա
կը
Հետեւէր
;
1605/5>
մեռաւ Ակբաբ թագաւորը
եւ
Միբ–
ղա Ա լիմ Աալաթինն
անոր յաքոբգեց
; իոկ
՚Լուրղանէլ
վախէն
գուրս
չէր եԱեր ,գնաց
իբ
Հ՚՚՚-գլի
կալուածին
մէք, ինչ որ
չատ
ախրեցուց
թաղաւորր
, եւ Հրամայեց
բո -
լոր
Հայոց
աղգին
որ ղգուչանան
:
>Iէ.^^
եՅ՚
իմանալով
որ
եո -
՛բր
ւնոնլ
աուաւ
Հի^գ Հա՛
ղար
Բիգա
գետին ,
այգի
,
տուն
,
սլարաէղ
չին
ելո
լ : Իսկ ՛Լ"*/գանէլ
չաա
ոի–
րելի գարձաւ
թագաւորին
ել թաղուՀիին
:
թ՚ագաւորր
մանչ
ղաւակ
մր ունեցաւ
, եւ
միչտ
կ՝րսէր
«վասն
ղալստեան
աղղին՛.
Հայոց
սիրելի
որգւո յն
իմ ո յ
՚Լուլղանէլին^^
կիւղէն
փախչեր
է, եբգոլմով
Գրեց
թէ
«մի երկնչիր
, ես ու գու
եղբայր
եմք ,
եկ ինձ մօա
եւ ինչ որ քո խնգիրքն
իցեն
,
նոյնն
ես կատա
րեց
ից քեղ
՚ ՚ •
խնգբեա
մինչել
իմ թաղաւո
րութեան
կէսն՝
եւ
աաց» : Եբեոի
՛իրա յ գետին
ինկաւ
թաղա–
ւորցու
ճգնաւորր
ել րսալ. « Տէր,
ճշ -
մարտիւ
գիտեմ
քո ոէբն ել շնորՀն
,
բայց
աղա.շեմ ինձ թո
յլ տալ
գի աղքատի
ւղէս ի
աան
նստեալ
եւ վասն
քո աղօթո
աբա
-
րից»՛՛ Թագաւորը
ըսաւ. «ոբովՀեաեւ
այգ
են կամք քո , ուրախ
եմ , աբա
որսլէս
կամիս , բայց
երբեմն
գաս
ի
աեսութիւն
ինձ » :
՛Լա րղանէ
լ ա յնո
ւՀ ետեւ
ի՛նքղինք
իսագ
կանշելու
տուաւ,
ԼՀնգկեբէն
ռագ)
:
Ան
Հնգկական
գիրքերուն
մէք ծանօթ
է
իբբեւ
քիագմալայ
: կ՝րսուի
թէ
Պէնկալի
մօտ
Ջաննագօբի
մէք կը գտնուին
իր
կալուած
ները է
ՀնգկաՀա յ անցեալէն
առնուած
այս
գր–
ուագը
կը վերքանո՚յ
Հետեւեալ
իսորՀրգա–
ծութետմբ
.
« ՚հիցուք
թէ Աստուած
թագաւորին
Հօրանման
քաւլյցր եւ
ողորմած
ղաւակ
ոլարղելէբ
,արի գու մին մաածիր
,
թէ
Հնգստան
ին՞չ
լինէբ
այս մեր եօթնՀա
-
գարեակի
Հետ
մ ոլորելո յ ձեռնումն
յ
Ւ՛՛նչ մեծագործութիւն
, ի՛՛նչ աղգի
շինու–
թիւն
ել ինշ Հզօր
1 Հգօբ եէ երեւելի
գոր–
ծեր չէբ կարող
աոնել
այս մեր խաղ կան
չող
թագալոբղուն
Հ
«.է՛ւբ երկրին
տիրեց , եւ
որգին
եւս
գաթ
խաղաղութեան
ունէր
նոցա Հեա
, որ
՚Լոլլղանէլբ
սլիտի ղիտակ
լինէր , ել
եթէ
կամենա
յր՝ Պաբսկաստան
ում բնակած
/՛ւր
ազղայնոց
Համար
զի՞նչ բարիք չէբ
կարող
առնել,
րայց չարար ; Եւ չգիտեմ
իւրեանց
աղղն
այսսլէս անվա
յ թ առնոգանին
/"^^
կր տանին
իւրեանց
Հեա
» :
• ա
ատ
»» I
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵՒ ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
«ՅԱՌԱՋ»Ը
Մօրս Անթաոամ յիշատակին
կռաորումի
քանիերոբղ
օրն էինք,
ոչ
ոք
ղիտէբ՛. ԱաՀուան
սսլ՚սսոգ
աքսոբա
-
կաններր, կմախացած,
իրենց
ղոյոլթիլնը
գ ե ռ քարշ կուտա
յին
, անօթի
ու ծարաւ
,
մերկ ու բոսլիկ , քանգուած
գիւզերու
սլա–
տերու
տակ
:
Բախաաւոր
էին անոնք որ լոյս
աշքով^
ծանօթ
բոյ սմր կը գտնէին,
իրենց
անօ -
թութ
իւնւ ը յագեցնելու
Համաբ,
իբբեւ
ա -
մենօբեայ
սնունգ,
այն ալ զրկուած
աղի
եւ եփելու
Հնարաւորութիւնէն
;
Ւնչսլէս կտոր մը տաշեգ, ալեծուփ
ծո -
վուն
ւէբայ,
այնսլէս
ալ մենք
կ՚երթայինք
ու կուգա յինք քանգուած
գիւղերու,
եւ ա–
մայի գաշտերու
մէքւ
Ամիսներով
սսլան
-
նուած
գիա1լներուն
թիւը
եւ
Հա շի՛ւը էկար
%
Բաղմ ութիւնր
1լոէէլէբ
ղէ՚զի Ար^կէ
եր
թալ,
իսկ Թուրքեր
ել Բիւրտեր
,
մեզի
սսլաոնալով,
սլղաննելով
ետ
կր գարձնէ
-
ին
^ րսելով՛
Նով՚էն
Աոմ. կառավա րու
թիւնը
ձեզի տէր
կըչլայ,
կ եա վ ուր
Աօս
-
կովյլ
ձեզի տէր
չրԱԼար
՚ ՚ -
•••
Գիշեր էբ , ՚^՚օտ
300
կի^ ու
մանուկ
ներ
թիսմուած
էինք
Ախլաթի
թաղերէն
Իյարասլայ
-՚ ՇՀարի
զետնափոր
տուներէն
մէկուն
մ՛էք ; Յանկարծ
լուր տարածուե
-
ցաւ թէ Թուբքերր
ճրագներ վառած
,
գէպ
ի մեր թաքստոցր
կուգան
էիսկոյնիբաբան–
ցումր
ինկաւ
կիսամեռ
բազմութեան
մէք։
Ամէն
մէկր իր մտար
շրթունքին
գնելով
կը
պատ
ուիր է բ
ձայն
- ծ պտուն
չՀանել
;
Ա անուկներր,
գարՀուբած
իսկոյն
իրենց
մայրերու
քզանցքին
փաթթուե
ցան
,իրենց
գէմքեբր
ծածկելով
անոնց
կմ ա իւա ցած
ի–
րանին
վրայ,
երրեմն
ալ իբենց
նայուած
քը
ղէպի
գուբս
ուղղելով
, տեսնելու
թէ
ե"րՐ
նեբս
կր մտնեն
արիւնարբու
Հրէշ -.
ներ,
եւ թէ ով պիտի
ը լ յ ա յ իրենց
առա
-
քին
զոՀբ։
ճիշգ
այս պաՀուն,
՚իոքր
եղբայրս
, որ
Հազիւ
մէկուկէ
ս տաբեկան
էր , սկսալ
իր
րոլոբ
ուժով
լալ՛. Անկարելի
էր ձայնր
կտ
րել
: Ոչ Հաց ունէինք,
ոչ ալ կտոր
մր
շաքար,
որպէսզի
ղինք խաբէինք;
Ա
ինչեւ
քաբգի
առաքին
օրր , գեռ
ծիծ կ՝ուտէբ
՚,
Տղան
Հրացանի
որոտոլմներ
,
սպաննուած
ներու
ել վիրաւորներոլ
ճիչեր,
ու աղա
-
ղակնեբ
լսած
էր , եւ վախցած
:
Մէկ ա -
միսէն
աւելի
էր , կը մերժէր
մօրս կաթը
յ
Ամէն
կողմէ
մօրս վբայ թափե
ցան
, ըսե -
Հ ՞ Հ •
Շուտ
երեխան
իսեղգէ
, եթէ ոչ
Հիմա
ձայնը
կր
լսեն
, կոլղան
ել բոլորս
կր
քարղեն
...
Գեռ շատեբն
ալ կտոր
մը քուբք
առած
մօրս
գրկին
մէք՝
եղբօրս
բեբնին
կր
սեղ
մէին
իսեղղելու,
կամ
ձայնը
կտրելու
Հա
մար
, նոյնիսկ
մեր մօտիկ
ազգականն։,–^
թելագրեցին
մօրս որ շու՚ոով
խեղգէ
տը–
ղան,
ինչպէ"
բտ""^
"՚^ւ՚Իւ^՚՚ս
Մայրս
բարկանալով
ըսաւ
անոնց՛
^
« Անաստուածներ
, ի՞նչսլէս
կ՝ուզէք
որ
մայր
մը խեղգէ
իբ ՀոգեՀաաորը
։
Յետոյ
գառնալով
մեղի պատուիբեց
ներսը
մնալ
, իոկ
ինքը առաւ
աղան
եւ գուբս
ե–
լաւ,
ըսելով"–
ԱՀ՛" ես
աղա
յիս
Հետ
զուրս
կ՝եԱեմ
, թող զիս սպաննեն
:
Աո
,
քոյրս
եւ եզրայրս
իրեն Հետեւեցանք
՚.
Գուրսր
մութ
էբ։ Ուր
կ՚երթայինք՝
չէինք
ղիաեր։
ճամբայ
մը րռնեց
ինք
ել
բաւական
Հե՚ւացանք
.ոբպէ՚՚՚լԻ
մեր ներ -
կայութեամբ
չմատնենք
թաքսաոցր
յ
Ազյբի՚֊բփ
մը Հանգիպելով
կանգ
առինք։
Եղբա յրս
գ ե ռ
կուլար։
Մայրս
իր ափով
քուր էսմցուց
, բայց
լացր
աւելի սաստկա
-
ցաւ։
Գբկէն
գեաին
գրաւ,
ձեռքերը
գէպի
երկինք
բարձրացնելով
ել Հեկեկալով
ը -
սալ
՚
«//՚/ Աոաուած
որ վերն ես ու կը տես
նես
մեզի
այս տեղ,
քեզնից
կր խնգրեմ
,
կը պաղատիմ
, որ լսես աղաչանքս
, խն -
գիրքս,
աՀա
չորս զաւակներս
Հոս
են ,
պաՀԷ եւ պաշտպանէ
քո ղօբութիւնով,
եր
կուքը
թող քեղի մաաաղ
րլլան,
երկուք
ալ ինձ պաՀես
% Ա՛այբ
եմ ու
արցունքոտ
աչքերով,
այս խաւար
գիշերով
ազա չան–
քս քեզ
կ ուղղեմ է Լոէ թ^դէբՔ"
^ ւ կարէ
սա անմեգ
մանկան
ձայնր
, ինչպէս
որ
ք ե ՚ լ ի ըեգունելի
է :
Հրաշք։
Եղբայրս
որ մինչել
այգ
վայր
կեան
կուլար,
ձայնը
կտրեց
ւ Բոլորս
ալ
անօթի ծարաւ,
միայն
քուր խմելով
վե րա
գա բձանք
մ եր նախկին
թաքոտոց
ը ;
Յաքոբգ
առտուն
մայրս
մեզ
առնելով
տարաւ
Ալիաթի
թրքական
թաղը,
որպէս
ՂԷ
քէէ մր Հաց, պուտ
մը ասչոլր
գտնէ
փոքր
եղբօրս
Համար,
քանի
որ բոյս,
ցո
րենի
կամ
գարիի
Հատիկներ
շէր
կրնար
ուտել :
Հազիւ
թրքական
թաղր մտած
էինք,
քանի մը տասնեակ
թուրք
լամոլկներ
քա֊
րերսվ
ու փայտերով
թափեցան
մեր վյլ -
րայ
• Մայրս
բոլորս
իր թեւերուն
աակ
•
աոնելով
ղարձալ
վաՀան
,
Հարիւբաւոր
քաբերու
ու փայտերու
տեղատարափին,
տակ՛. Թուրք
լամո
,,1թեբբ
սկսան
ՀայՀոյել
իսաշին : ՃարաՀատ
, մայրս
ալ անոնց
պէս
՚ ^ " ՚ յ ^ " յ ե ց , քանի
որ այգ խաչբ
մեղ
լքեց
եւ Հասանք
այս օրին
. .. ։ Տարիքոտ
թուրք
կին
մր եկաւ
բարձրացաւ
եւ թուրք
լա -
մուկներր
Հեռացուց
, իսկ մենք ետ գար
-
ձանք
;
Ո՚-րէ՚չ
օր մր առաւօտեան
,
բաղմոլթիւնր
նստած
էր , պատերով
չրքապատուած
պար–
աէղի
մը մէք։
Յանկարծ
աեսանք
բազմա
թիւ
Բիւրտեր
որոԿւք թափեցան
մեր
վը
րայ,
սկստն
աք ու ձախ
զարնել
անխնայ
,
ՄՈՌՑՈՒԱԾ
ԷՋԵՐ
Փ Ո Թ Ո Ի Ր Լ Ը Ն
Մաքուբ
Հայերէնով
մր, որուն
մէք ղիս
զարմ ա ցնե լու
անմ
եղ
սլչբանքր
ԴԳ
՚՚՚ցէ
է
խօսեցաւ
Հետս
, էբկանր
կարօտ
ւէիճակը
պարղեց
, ամ ուսնացած
օրէն օբ մը ղեռ
Հանգիստի
երեսը տեսած
^Ր/քալր
խոստո
վանեցաւ
:
Հիւանգութիւն
ր, Հիւծախտ
մը
սնունգի
ան բալա կան ութ
ենէ
ու բարո յական
Հոգե–
րէ առաք եկած
, օրէ օր կը Հալեցնէ
բ անոբ
ակար
ուժերր
ու գիւրալ
գուչակել
կու
աար
վա իսճանր
որ
մ օտալուտ
էբ ;
իմ
Հոն երթալէ
ս ութ օբ վերքր
մ եռալ
անիկա,
մաՀ մր որ վւբկութիւն
մլթ
էբ
գրեթէ
անտանելի
թչուառութենէ
մը՛ իր
կարճատեւ
կեանքին
պէս
աղքաաիկ
ու
անչուք
եղաւ իր թաղումը,
ես,
մէկ—երկու
Պոլսեցիներ
, ոբ ղիպոլածով
այգ
կողմ^
կը գանուէինք,
յուղաբկաւսր
ղացինք
ի -
բեն
մինչեւ
գերեզմանատուՅէր
, որ
անոնց
տունէն
չաա
Հեռու
ալ չէր։
Գեղացիներէն
Հազիւ
չորս
Հինգ
Հոգի
, որոնց
մ էք
չօբ–
պաճինեբէն
մէկր, երիտասարգ
մր,
ԳՐԲ
ճանչցուցին
ինծի •. ՕՀանճան ագան
:
Համեսա,
գրեթէ
ամչկոտ
մէկը^
որ իմ
մօտս
գտնուելուն
, ինծի
Հետ
խօսելուն
Համարձակելուն
Համար
կարծես
թէ նե .
րում կր իսնգրէ :
իք ապա
մարգեր
ենք մենք, կ՝րոէ ին–
ծ-ի
, մեր րրածին
խօսածին
մի
նայիք,
ուսումնական
չենք՛
«փօթուր»
կը Հաղ -
նինք,
«եէմէնի»
ունինք
ոտքերնիս
է
Պակասութիւն
մը խոստովանելէ
աւելի
,
բսգոքի
է զանղատի
պէս
բան մը կայ
այս
խօսքին
մէք, որ միտքս
կը
չարչարէ
է
Շուտով
կր բարեկամանա
յ Հետս ու վե
-
րագարձին՝
ճամրանուս
՚Լրայ իր գործա
-
տունր
կր Հրաւիրէ
, խոզակի
գործատուն՜՝
թթենիի
պարտէզներով
չյրքա պա տո
ւած
զոր
յաքողութեամբ
կր բանեցնէ
:
ԱԷԿէԿ
մէկիկ քովփ արտերր,
Հողերր
կը
թո^.է ինծի
, անոնց
բերքը
, Հասո
յ թ ր
կր
բացատրէ
^Բ"ԷՈրր
իբ սեփականութիւնր
,
որուն
՚Լբայ արգար
ու Համաբձակ
Հպաբ–
տութեամ
բ մը կը պարծենա
յ :
Ես
ււէնչպէբոՀ-^ձՏք^–
առաք եկած
եմ
ւ
Կը գովեմ
իր յաքողութիւնր
,այնքան
սիրայօժար
, որքան
ՕՀանճան,
խոնարՀ
ու ստորին աստիճանէ
մը տակաւ
բարձ
-
րանալով
ձեռք բերած
է զայն
:
Իրիկուան
, իր տունր
ճաշի կր
Հրաւիրէ
զիս
՚ կը
մ երժեմ
, րա յց անիկա
կը թա
-
խանձէ
ու օձիքս
շի թողուր
• շեմ
կրնար
իր այսքան
Հիւրասիրութեանը
գէմ
յամա
ռիլ • մանաւանղ
որ պաբզուկ
բա յց
ազնիւ
սրտի աէր
մէկը
կ^երեւայ
ինծի
է
Տունը՝
էն աղուորնե
րէն
մ էկն
է գեգի%
մ էք, ծովեզերքը
աանոզ
կառուղիին
վյրայ
կը
նայի
ու գեգեցիկ
պարտէզի
մը
մէք
շինուած
է լթղարձակ
շէնք մր, որուն մէք.
իրմէն
ղատ
մայրր
կայ
միայն
, գ ե ռ կո -
բովի կին մը, աշիատասէր
ու խնայող
Հա
յուՀիի
տիպար
մը :
Բարի եկաք, կ՝ըսէ
ինծի՛
ԱՀանճանր
միսաֆիրը
կր սիրէ , կը մեծարէ,
բարի
ե–
կաք
:
Բիշ
մը կր մտերմանամ
Հետր
ու
կր
Հարցնեմ
թէ ինչո՞ւ
մինչել
Հիմա ՀարՕ մը
չունի
տան
մէք :
ՕՀանճանիս
Հարցուր
, կր պատասխա
նէ
ինծի
:
Բան մը չեմ Հասկնար
ասկէ.
ուրիշ
խօսքեբ
՛վբայ կը բերեն,
Հին ու նոբ պատ–
մութիւններ
կր պատմեն
ինծի։
ճաշէն
վերքր,
գրացինեբ
կը Հաւաքուին
ու
մին
շեւ
կէս
գիշեր
կր ղբօսնունք:
Գիշերր
ես
կը գաոնամ
ա յն տունր
ուր ա յս
գէ՚֊ԳԲ
անցուցած
բոլոր
միքոցիս
Հիւրրնկալուած
եմ
՚.
Հետեւեալ
առտուն
այնտեղ
պատմեցին
ինծի
ՕՀանճանին
պաամութիւնր,
իր
մեր–
ժոլած
սէբր,
մինշեւ
Հիմա
ամուրի
մնա
լուն գաղտնիքը
է
.
Զ՛
Անցեաթերը
սպասուՀի
մը եկաւ
մեղի
այգ գեղէն,
իմ այցելոլթենէս
ի վեր եր -
կու
տարի անցած
էբ : Շատ
մը Հարց
ու
փորձեր
ըրի իրեն : ի՞նչ
կ՝ընէին
գեղացի
ները,
խոզակը
շաՀ կը ձգէ՛՛ր
առաքուան
պէս
. գեղին
աղաներր
իմ ճանչցած
ան -
ձե՛՛րն
էին. Հաճի կարապետը,
ՕՀանճան
աղան
, ուբիթերր
;
Այս
վերքին
անունին՝
սպասուՀին
ժրպ -
տեցալ
.
՚ ՕՀանճան
աղան կաբգոլկ
է
Հիմա,
պաաասխանեց
ինծի,
որբեւայրի
մր առաւ
ամիս մր առաք
:
^
Ւ՛՛նչ , ոբրեւայրի
, Հարցուցի
:
Վյսրժասլետին
էթիկր
, Զարուկր
: Իր
առքի
ուզածր առաւ. տեսա՞
բ ,էֆէնտիս
,
խըսմէթը
ինչ է
ան կ^րԱայ
:
Երկու բառով
ամէն բան Հասկցուց
ին -
ծի՛
ասիկա
ամէնուն
գիտցածն
էբ
ղեղին
մէք։
Առաք՝
«ւիոթոլրլոլ»
րյյալուն՝
չու -
զեց
ՕՀանճան
աղան՛ անիկա
ալլրման
աէ–
լիիսանլը
մլթ էբ ^ րմա
Հիմակին
պէ"
Հա
րուստ
ալ չէր շիտակր
յ
Աղքիկր
կարղալ
ղիաէր , գպրոց գացեր
ու կիանական
էր ՚
ւնե.
աւ
աՍո նոր
. առքի
էրիկը վարժա
->
պետ
էր. աղէկ
օր մը չցուցուց
կնկանր
:
Հիմա
ՕՀանճան
ագան առաւ
նորէն։
Առաք
ալ
աղուոր
էր Քարոլկր
, չունեւորութե
-
չէր
ց"՚–ց՚եեբ
, թէ որ Հիմա
տեսնես,
պօ յ , պօս
, ծովի
պէս
մ աղեր
, լուսնի
պէս
երես մր Հրեչտակ
կը թանի
:
Ու րաբոյականը
Հանելով
այս
Բ"Լոր
պատմութեանը,
իր պարզամիտ՝
բայց
խե.
լացի
գեղ2ուկի
բարոյականը
Նայէ , էֆէնտիս
, մեր գեղբ Պոլիս չէ ,
Հոն «չալվար»
կր Հագնինք
մենք,
մեր է -
րիկ
մարգիկ
ալ «փօթոլր»
պիտի
Հագնին :
(5 ե լ վերջ)
ԳՐԻԳՈՐ
ԶՈՀՐԱՊ
Fonds A.R.A.M
