« Յ Ա Ռ Ա Ջ »
« է
սպաննել,
մնացած
պաււաւներն
ու մա.
նու-կները
յ
Մայրս
հիւանգ
էր , գրեթէ
ուժասպաո.
եւ
Հաղիւ. կրնար
ոաքի
կենալ • Փոքր
եղ–
րայրս
գրկեց,
մեծր Հալկեց,
իսկ ես եւ
քոյրս որ
1ճ - 10
աարեկան
էէնք, իր
քղանցքէն
րոնելով
սկսանք
փախչիլ^
լե -
ղապաաառ. վաղող
րաղմոլթեան
եաելէն :
Րոլոր
ծանօթներ,
նոյնիսկ
Հօրաքոյրս
կ^րոէին
մ օրս .
Ասաոլած
քո Հօր տուն քս՚նգէ
, " ՛ յ ղ -
պէս
չորս զաւակներով
մինչեւ
ո՞՛ւր
կրնաս
փաթչէլ,
երկուքր
նեաէ
ոլրիչներուն
պէս։
Այս
երկու
մ եծե
րր ազատես կր րալէ ,
չե՞ ս աեսներ
, չո՚֊րքյլ֊
չաաեր
իրենց
աասր
տարեկան
զաւակներր կրթողուն կր փախ
չին , գուն
գեռ. ծծկեր
երեիսաներր
գրկած
եւ չալկած՝
էլուզես ազաաե
լ այգ
Հիւանղձ
փիճակոփ :
*
Զէ , Աալվի
(Հօրաքրոջս
անունն է)
, յ
թմ ալ սիրա պրա եղնի ,որ ղիր ճմեր թա–
լէ ու փախնի
, իր Հողուն
Համար։
&« ղփմ
ճմեր
չեմ կանայ
թալեր
, կր տանիմ
ուր
տեղ
որ ես լձէկայ
մեռայ՛
անկէ յետքր էս
աչխար
1լ
աւերի
իմ ճմերի
Համար,
գուք
փախէք ես սւչիկ
ուշիկ
կիզամ կր ԼսաւՆ–
նուիմ
ձեղի » :
Ամբողչ
ճամբուն
եզերքբ,
թուփերուՖ
աակ
բազմաթիւ
մ
անու1լնե
բ
լքուած
էին ^
կբ ղտռնային այս ու այն կողմր.
Լալովդ
իրենց
մայբեբր կբ կանչէին։
հուճապբ
այնսլէս էբ որ«մայբ
զփւբ մանուկ
ուբա–
ցա
Նէբ հլՀարիլբաւորնեբ
՛Բիւրաեբոլ գ ա ֊
չոյննեբոլն
եւ բրիչներուն
տակ
իբենց
Հո
ղին
աւանղած
էին , ՚Բիւրաեբէն
աղատ -
ուոզներբ
Թուրքերու
կողմէ կր
չարղուէ–
ին կամ ծովր կր թափէին ;
Մս՚յրո
այղ Հիւանգ փիճակոփ
մեղ
ազա.
աեց ; Ցեբեկնեբր
պաՀուելոՎ
,
գիչերներր
քալելով
, եկանք Հասանք
Արծ կէ , ուր ա–
միսներով
տուն - աեղ եղած նսաած
էր
ռուսական
բանակբ :
Րազմաթիւ
կիներ ազաաե ցան
մօրս
շր–
նոբՀիւ։
Բայց
անվեբԼ
կուլային
, կրաան–
չուէին
, քանի որ լքեր
էին իրենց
ղաւակ
ներբ ։
Առանց
Հ իլանղութեան
փոքբ
եղյբա
յրս
կոճեբէ եւ մեծբ՝
0 բօբ ան
ղիւղե բու մէ^
մեռան : Ղ՛երեղման
փորեցինք ու թազե
—
տինք :
Երբ ես եւ քոյրս
կուլայինք
անոնց
մաՀ
ուան
առթիլ
, մայրս
լալով
Կրսէր •
էնոնք Ասաուծուն
մատաղ էիխոս -
տացեր
, Ասածու
րամին
էբ , տարաւ
. . .» ;
ԱՐՄԵՆԱԿ
ՅԱԿՈԲԵԱՆ
ՈՒՇԱԳՐՈՒԹԻՒՆ
ՄԵՐ ՆՈՐ
ՀԱՄՑԷՒՆ
32, « ս © ժ6 X^6V^տ^, Բ3քւտ(9)
ԵՐԹԵՒԵԿ
—
Մ ե թր օ փ ա տ է ։ – ՀաՏ–
րակաււք թիւ. 26, 25, 82, 48, 40, 43, 42,
85 եւսկյլն :
ՀԵՌԱՋԱՅՆԻ ՆՈՐ ԹԻՒԸ՝
–ԲԱՆՒ ՄԸ
ՕՐԷՆ ։
« ա Ս ւ Ս Տ Ս Ն Ւ Բ Ս Ր ե Կ Ս մ ւ ե Ր Ո հ »
•
« Յուսաբեր
» ի մէջ կը կարդանք ( 10
Ապրիլ)
« Հա յաստանի
Բտրեկամնեբռլ
Մ իու -
թիւն»ր,
կազմուած
1945/՛**,
Հողեվարքի
եբկար ելտամանելփ
չրչան
մբ
բոլորելէ
եաք,
իր գոյութեան
վեբԼ
գրաւ։
Բոլոր
գոյքեբբ
աճոլբգով
ծախուեցան
Հարիլր
քսան
անգլ. ոսկիի։
իբ մասնաճիւղեբբ
•—-
Լառնագա
, Լիմասոլ,
Ֆամ ա կուս թա
քանի
մր տարի առաչ
արգէն
լուծարքէ
ենթար
կուած
էին։
Նէկոսիոյ
կեգրոնն էբ
միայն,
որ քաբչ կուտար
իր գ,,յութէւնր
, անուա
նական
վարչութեան
մբ
ղեկավաբութեա–
նր աակ : ինչ վարչութիւն
եւինչ վարչա
կաններ
• • .
« Հին պաՀակախումր-^էն
բեմին
վ ք " ՚ յ
մնացած էր միայն
կիսլրացինեբու
ծանօթ
«ՀամբաւաւոբՏքր
.
միւսներբ
,
քաղաքական
նոբ
Հովերու
աղղեցոլթեան
տտկ , փոր մը
Հացի
Համաբ վատարաբ
լքած
էէն
Միու
թիւնը ել ծակամուտ
եղած,
անչափելի
չարիք
Հասցնելով
կիպբաՀայ
բաբեՀամ–
բաւ
գաղութի
վարկին
, լնտանեկան
բաբ–
քեբուն
ել խաղաղ
կենցաղին
։
Շողչողուն
ն չանա բաննե րով
Հ րապարակ
ելած
այս Ա իութիւնբ
նպատակ
ունէ րէ
կէրք ու ատե լութիւն
սերմ անել ել պա -
ռակաել
ղաղութը
, եւ յաչողեցալ
ալ։ Իր
վա բէժերը
Հայ
.մո գո վր ղե ան
Հա յրենա -
ոէբութէւնը
չաՀաղոբծե
լով
,ատեն
մ ը
գաղութէն
աէր ու տիբականբ
եղած
ըլլալ
կարծեցին ել անպատկառ
յռխո
բտանքով
ասպարէզ կարգաց
ին իբենց Հակառակո
րգ–
ներուն
, ձեռք
ձեռքի տուած
յո յն
ձաիսա–
կողմեան
կաղմ ակե
բսլութիէննե
բու
վա .
բիինեբուն
Հետ։
Թերթոլկ
մլն սւլ կը հը–
րատարակէին
«Նոր Արաքսէ
անունով,
ուր
աղտոտ
յաբձակման
, ծաղբանքի եւ Հեգ -
նանքի
նչաւակ
ղաբձան
Առաիւորգ
Աբբա
ղանէն
սկսեալ
բոլոբ աղգ • վա բիժերը ,
յարգելէ
անձնա
ւո րութիւննե
բ ել վասաա–
կաւոբ
ուսո։ ցէ^եբ : Անոնք, այգ վարէչ -
ներբ, անսաոբագէր
նամա1լներով
մաՀ
սպա
ռնա
ցէն
էրենց Հակաէւակո
բգներո՚ւն ,
ոբոնք ճակատաբաց կբ սլա յքա
բէէն այս
նոր
ասպետներուն
գէմ
յ
՚Բանգելու
,
քայ
քայելու
Համաբ
Հայ Երէաասաբգաց
Մէ -
ութիւնը
,այս ասպետները
մէչոցնեբու
մէչ
խտբութէւն
չէին գրածէ
Ներսէն
գուբ–
սէն գաւեր
կը լաբէէն
, ամբարտաւան
ե -
լռ յթով կբ սսլաոնա
յէն ու կ րսէ էն
թէ
չուտով
Հ. Ե ՛Մ էութեան
ցուցատախաա–
կր վար սլէտէ առնեն
անոր տեղը
էբենցէ–
նը
ղնելու
Համաբ։
Պատիլ
հայ
աղգայնա–
կտն եբէտասարղութեան
, որ մէնչել
վերչ
սլատնէչէն
վբայ
մնաց ,
գիտակից իր
պարտականութեան
:
Ի գէպ , կ ուղենք
Հանրա
յէն
կարծէ -
խեԼԱՑԻ հ Ի ԱՆԽԵԼՔ ձՍՅե Ր
ԽՄԲ
Ահաւասիկ «|ոլաւյ
Ենի Աա–
սլաՀ
թ ե ր թ ի ն ա յ ն ե ր կ դ իմի գ լ ա ւ թի ւ նը ս–
րսւ մասին խօսած՜ էինք ապրիլ 16ի խմրա–
.գրականով (4 ա.սլրիլ) .
Երբ
իս թան պուլ
նուաճուեցաւ
Թուրքե–
բուն
կողմէ , քաղաքէ
րնակչութիւնբ
չուբչ
200
Հաղար էբ եւասոնց
միչեւ
5-6
Հազար
Հայ
կը գտնուէր : 3)աթիՀ
Աուլթան
Մէհ–
մ էտ
մայ բ ա քա ղա քը
չէն ցնե լու
համ
աբ
Խրէմէն եւ Անաաոլուէ
զանագան
վայրե -
բէն Հագա բաւոր
լնա անէք
բերել
տուաւ :
Ասոնց
կաբղէն
կը գտնուէ
էն Կէտէկ ԱՀ-
մէտ փաչայէ
բերել տուած
40000
Հայերը,
ոբոնք
ղեաե ղուեցան
Ջէնպէբլէթաչէ
ել
Մարմաբայէ
մէչեւ
, այնաեղ
սեփական ե–
կեղեցէնեբ
շփնեց էն , վա րմա րաննե բ բա -
ցէն : Ա ինչեւ
այսօբ ալ այնտեղ կըղտ .
նուէ
Հա յոց
Պ ատր իա բքա րանբ :
Հայերբ թէ իսթանսլուլփ եւթէ Օսման
եան պետութեան
ամէն
անկիւնը
դրուելով
ագատ ապրեցան
։ Ոչ ոք բոնաղատեց
զա —
նոնք որպէսզի
գալանափոխ
գաոնան կամ
մոռնան
էրենց
ազգռւթէւնը
։
Ռուսերը
Մեծն
Պետրոսի
չրչանին թբ-
քական
Հողերուն աչք անկելով
Յո
յներբ
ղաղանօրէն
գբգռեցէն
Օսմ անեան
պեաու–
թեան
գէմ : Երբ սլետական
կաղմակերպու—
թեան
մէչ բաբձբ
գէրքեբ
գրաւող
Յոյնե.
քէն
ել էրաւասոլ
մարմէններոլ
ոլչաղբու–
թեան
յանձնել
Հետեւեալ
պարագան
.«Հա–
յաստանի
Բարեկամներու
ՄԻ"՚–թէ^Ը,
^ »
իր մենաաիբութեան
չբչանէն
,
ներգազթի
Համ աբ
մ օաաւո րապէս
650 - 700
անղլ •
ոսկի Հանղանակած
էբ Հայս թէւեբը քագ––
ուած
են Մ էութեան
պաչտնօական
օրկան
«Նոր
Արաքս»էն)
։ Այս
գոլմարը
պէաք է
ւբոխանցուտծ
ըլլար Հ՛ Բ՛ Ը– Մ
էութեան
էր »
,ա ւաստասաս
կեգրոնէն
։
Աակայն
վար է չները ով գէտէ
էնչ նպատակով է–
րենց
մ օտ պաՀած
էէն ղա յն :
կ՝բսուէ
, թէ լուծարքէն
ետք Հաւաք -
ուած
ղումարը Բարեգործականէ
կեգրոնը
պէտէ
ղբկուէ
եղեր
,. ոբօվՀետել
աեղական
մ ասնաճէւղփն
վ բա
յ վստաՀ
ութիւն
չունէն
եղեր
։ Հանբութիւնբ
որուն
լում անե
րով
գոյացած է այգ գում արբ,
կուղէ
գէտնալ
բո
լոր
մ անրամ ասնութէւնեբը
, նոլէբա -
տուներու
ցանկով
մէասէն :
Նե րգտգթէ
Համ ար Հանգանակուած
վե
րո յէչեա
լ գում աբէն զատ , երբ նեբղտղ -
թողնեբու
ցանկերը
պատրաստուեցան
,
արձանաղբուող
ամէն
անձ Հէնգ
չիլին
վը–
ճարեց,
ո՞՛ւր է ա յս գոլմարը,
որո՞՛ւն քով
կը
մնայ,
ինչո՚^ւ
իրենց տէրերուն
չեն վե–
րագաբձուիր ; Հարցումնեբ
, որոնք ան -
•միչական
պատասխանի
կը կարօտին :
ԹՀԹԱԿԻՑ
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(59)
ԱԻԵՐԱԿՆԵՐՈՒ ՄԷՋ
Բ ԱՆ Տ Ա Ր Կ Ե Ա Լ՚Ն Ե ՐԸ
Ապաստանոգներուն
երկուքը
ամուսնա
ցած
էին ու էրենց
կէնեբր
ել աղաքը ի -
բենց Հետ էին . Հոն էէն անոնք
որ ծառա -
ցան
թչնամ էէն
նենգաւոր
գալագբոլթեան
գէմ
. անոնք
էրեն
չբնկերացան
անՀալա.
սար
պայքարին ու կուրծք
տուին
. .իրենց
մէչ
էր էր եղբօրր Հետ Տէգրան
Պղաէկեա–
նը ոբ անՀաւատալի
քաչութեամբ
մաբ -
աոնչած էր անթիւ
ոճբագործնեբու
գէմ ,
անգիտակից
վտանգէն
էբ երէտասարգ
ել
վեՀանձն
կեանքբ աբամագբած
էրփբկե -
ՀՈԼ
Համար
քաղաքը
բոլոր
անոնցՀետ՝ ո–
րոնց մէկ մասր նաՀատակուած
, էսկ
մէւղ
մասը րանտաբկուած
էբ էբրեւ վաանղա -
ւոր մաբգասպաններ
:
Վիրաւորուած
թեւր
կուրծքին
կրթն -
ցուցած
, ծաԱապաաիկ
նստած էր մեր
գէմ։
Իբ նայուածքին
քաղցրութիւնը
, էր
Համեսա
լռութէւնը
իր ղրեթէ
խուսափող
փւոնարհութիւնը
ապչութիւն
կը պատճա
՛ռէր
մեղի
Երբ ոտքի
կ՚ելլէր
, էնթարէէն
լայն ծալ -
քեբուն
մէչ կը բարձ բանար
պարթեւ Հա -
սակը • էր չաբմումներր
Հանգաբտ
էէն
ել
գրեթէ
ղանղաղ ու կը խորՀԷԷ թէ է^նչ
թտղուն
կարս ղութ
էւն ելղղացում
բոր -
բոքած էր այգ թէկնեղ
եբէտասարղբ
ա -
գէտէ
օբեբուն
մ էչ %
Երբ տեզեկութէէն
Հաբցոլցէնք
էբ վէր
քէն
մասէն,
գբեթէ
անփութոլթէլնով
սլատաս խնեց մեգէ. այլ սակայն այգ վէ ր–
քլ^ էբ որղրեթէ տարէ
մը ետքը
գեբեգ
ման պէտէ տանէր
զէնքր։
Իր մէկ եղբայ
րը արգէն
մեռած էր կռուէ
մ էչ
, ու երբ
անոր խօսքբ
կըլլաբ
, երկու
եւլրա յրնե
րբ
խոՀուն
սուգով
մը
կանղրաղառնայէն
այղ
վչաէն
վբայ :
Հոն
էէն նաեւ
ուրէչ
երկու
եզբա յրնե ր ,
գրեթէ պատանէ
, որոնց
մ էկբ
նո
յնպէս
կռուած էբ այղ օրերուն
է Երբ գէմագբե -
լու
ամէն
յոյս
այլելս
կոբսուած
էր,
տասնեակ
անգամներ
կեանքը
վտանգէ
դնելով
օգնած էր վիրաւորեա
լնե
բու
, ծե–
բեբու
, անկարներու
փո խադբութե
ան գ օ–
տա րՀաստատ
ո ւթէւննե
բու
մէչ՝
ոբոնք
սակայն
վերչ է վերչոյ
, էբենց
կարդէն
Հրոյ ճարակ պիտէ գառնայէն
:
Այն
օրր որ էբենց
այցելեցէնք,
տարա–
կոյսր եւ վՀատութէւնբ
գրաւեր
էէն զի -
րենք : Հիլպատոսբ կբ սլնգէր
իրեն առա -
չարկութեան
վբայ
. պէտք էբ
անձնատուր
Րլլային
՛ու էրենք
երկու մասէ
բաժնուած
էէն
. ոմ անք
յէմ ա բութէւն
կը Համ
արէէն
այղպէսէ
փորձ
մբ
լնել, էսկ
ուբի^եր
Համակարծէք
էին յանձնռւելոլ,
յողնած
զզուած
էրենց երկարատեւ
եւ
կամ՛ոփէն
բանտ ա ր կո ւթենէն
։
Գէպքէն
յաչոբղող
առաչէն
օրերու
բանտա բկեա
լնե
բէն
աՀռելէ
լուրեբ
եկած
էէն
. տանչէր ռւ չարչարեր
էէն գէբենք
.
անլուր
խոչտանղումնե
բու
ենթարկեր
էէն
պարղ եւ անՀէմն
կասկածներու
վրայ
այնպէսէ
մարգէկ,
որոնք
արղէն չատտա–
ռապած
էէն,
այնպէս ոբ մաՀբ նախան -
^ելի
ել բարեբար
ամոքում
մր ղարձեր
էր
էրենց
Համար։
Ու ա յս բաներուն
խորՀելով
, սրտի
ան–
բացատրելէ
սեղմ ում ով
մ բ կ*անղ
բաղառ–
նայէ բոչոբ
այն սոսկալէ
Հալանականոլ—
թեանց
վբայ
որոնք կբ սաւառնէէն
այղ ե–
բէտասարգ
, Հուժկու եւ աբէ ղլուխնե
բուն
չուբչ :
՛Բանէ
մ բ օբ ա յգպէս
տեւեց , ու
օրէն
մէկն ալ տմէնքը
Համաձայն
գտնուեցան ,
անձնատուր
պէաէ
րլլա
յ էն
. մենք
կըզգու–
չանայէնք
ոեւէ խօսքով կամ ոեւէ
թելա–
գբոլթէւնով
կչռելու
էբենց
ոբոչում
էն
մէչ՛՛
Մեր սրտերը
Հանգիստ
չէին,
հոբի -
ղոնը գեռ պաբզ
չէբ , ոբոտալէց եւ սեւ
փոթորիկներ
կր սպառնայէն
ամէն
մէ -
կուն ։
,
. .
բու
գաւաճանութէւնբ
երեւան
^ ՚ " ^ " ՛ ՜ ՜
ցաւ,
մանաւանգ
Հելլէն
յեղափոխո՚֊թ՛
է
յեաոյ,
Հայերը
սկսան ալ աւելփ
^ " ՚ Ր *
վայելել
:
Թանղէմաթէ
շրչանէն եւ
այնուՀե*"
մէնչեւ
1914
Հայերը
ամենուրեք
րս՚րԿ
պաչտօննեբ
վարեցէն
: Նոյնէսկ
ելմաա ՜
կան, աբտաքէն
, թղթաաարական
նախա
բա բութ էւննե ր բ անոնց վստաՀսւեցան
:
Ռուսերէն
վերչ
Անղլէացէնեբը
ու ՖԱ՜
րանսացէներն
ալ չտնացէն
փ՛լցնել
Օ՛սման
եան
կայս
բու
թէւնբ
Թուրքէս
յ Յոյներն
ու
Հայերը
գաւելու
մղելով եւ
Հետամաեցան
թուրք
ազգբ նախ գերեվաբել
, ապա րնա–
չւ՚չել։
Թուրքէո
յ մէչ Գաչնակ,
Հնչակէ
պէս
Հայ յեղափոիսական
կոմիտէներ
^է՚է–
նուեցան
, փոբձեցէն
սպաննել
եպարգոս
Հալէլ
Րէֆաթ
փալան,
Աուլթան
Համէ -
տէ ղէմ ռումբ
արձակեցին
,
վերչապէս
1914^1՛
ընգՀ • ապստամբոլ
թիւն
մբ
նէւթե–
ցէն,
կռնակէն
Հարուածելու
համաբ
թըբ ՜
քական
բանակբ որ արեւելեան
ճակաին
վրա
յ ռուս բանակներուն
ղ էմ կը կ՛ւո ւէր :
Ի վերչոյ
երկու
կողմէն ալ արիւն
թափե
ցաւ,
ողբերղութէւննեբ
պաաաՀեցան
, Հա.
յերբ
ղրացէ
եբկէրնե
րբ
իսոյս տուէն, Ա -
նատօլուէ
մէչ գրեթէ
բնաւ
Հայ չմնաց :
Մ էչա օտաբ սլետութեանց
Հաչլոյն աչ–
խատող
(Լկոմ
էտէճէ%ներբ
Հայ
յեղափոխա
կան
չաբժումնելԼուն
ծնունղ
տուած են
Համոզելով չատ մը անմ էտներբ
,բայցխե–
լացէ
Հայերբ
կռաՀելով որի վերչոյ է -
րենց
ց ե ղա կէ ցնե րբ աղէտէ պէտէ մատ .
նուին , ճակատ
յաբղարած
են «կոմէաէ -
ճէ»նեբուն գէմ , այս վեբիննեբն
ալ սպառ–
նացած
են անոնց
նո յն էսկ
պողոաա յէն
մէչաեղ,
տանը
մէչ ելկամ ուբէչ
տեղեր
սսլաննած
են զանոնք :
Կբ Հաղոբղոլէ ոբ վերչերս
կաբղ մը
Հայկական
վարմա րաննե
րու
մէչ
թուրք
ազգէն
ղէմ թ^ամական
զգացումներբ
Հբ–
բաՀբել
չանացուլ^ւեր կան եղեր։
Ինչ որ ալ
րւլա
յ էբենց
աղգո ւթէւն
ը , վատ
են
րոլոբ
անոնք
որ ժխտական
ղ ո րծե լակե բ սլ կոր -
գեղրեն
Հանղէսլ
եբկբի
մբ որուն
Հ ա յրե–
նակիցնեբն
հն՛. Ց՚՚րչավ։
այս
Հայերն
ալ
թբքական
անձնագրէ
տոմ արնե րունւ
մ
էչ
արձանագրուած
են , պարտաւոր
են
Թս՚ք–
քէան
ամէն երկրէ,
թուրք
ազգն ալ ամէն
աղղէ աւելի
ս է բելու
: Ասէկա
պատւոյ
ուիստ մլն է , ուիսաբ
չյաբղել
անպատւոլ -
թէւն է ;
ՎսաաՀ
եմ որ այսօր ալթէեւ
նման
ան
միա
Հայեր
կան , բայց
իսելացիներն ալ
անպակաս
չեն։
Մեր
Հայ Հա
յբենակէցնե–
բուն
չաՀը
կը պաՀանչէ որ մեբմեն ան -
մէտներբ,
ու էւելացէներուն
Հետեւէն
։
Թէ
Յոյներուն
եւ թէ Հայերուն
թբքա.
տեցութէէնը
մէչտ օաար պետութեան
մը
գբղ՚ւութեան
աբղէւնք
ե՛լած է
:
Արդեօք
ո՞՛վ է այս օրուան
գրգռութէլնը
բնողբ •
Ռուսէա՞
, Անգլէա՞
, Ֆրանսա՞
, թէ
ուբէչ
մ է կ ը ։ Ամէն
պարագայէ
մէչ Ամերէկա
չէ Հ
ՈրովՀետեւ
Ամե բէկա մեծ
պե
աութէւն
մբն է , սկզբու1ւքով
վճռած
պարկեչա
եւ
պատուաւոր
բլլալ
։
Անխելք
Հայերուն
Աստուած
խելք
տայէ
Խե լացէ
Հա յեբն ալ այս
Հա յբենակէցնե
-
բուն
թող
ըսեն թէ ցոբչափ
անկեղծ ել
պատուաւո
ր մնան , Թուրքերէն
ոչ
մ էա
յն
Հա յրենակցի
, ա յլեւ
եղբա յրական
վեբա -
բերում պէտէ
տեսնեն
:
Դատիրճան
Գ ա ֆ լը
Այն
էբէկուն
գացինք
իրենց
կիները
ու
տղաքբ
տեսնելու
ել իրենց մօտ
Րււ"՚Ս"~
այգ
գժուարէն
ժամ՛երու մէի
կէնե
րէն
մէկր
մթին
ել լուռ տխրոլթէւնով
մր
Հա–
Համակուած
էր , էսկ մէւսբ
կ ա
րտասուէր
Հեծեծաղէն
: Տղաքը կբ ճ շէ էն ,
մեռելէ
տան պէս տխուր
է ր
Հ
էւպաաոսարանէ
ա յղ ՛էե բ է յարկբ
ուր ա յնքան
ատեն
մեբ
բհկերներբ
ապաստան ել Հէլրլնկալու
—
թէւն գտեր
էէն
Հ Ա ենք
անկարող
էէնք
մ էս է թա ր ե լո լ ա յղ երկու
գժբախտ
կէնե
բր . բառերբ կբ մ արէէն ու էբենց
էմ
աս
տր կբ կորսնցնէ
էն
մ՛եր
շրթունքներուն
՛Լւ""յ
՚ Տ՚լաքբ կբ շարունակէէն
ք ՞ / ՚ ^ Հ 1 ՚
մա բերնէն
կ՝արաասուէբ
յորգաոատ
ար–՝
ցուն^ե
բով.
ամէն րոպէ
կը կարծէ
էնք թէ
*սյլեւս
աբտասուքբ
պիտէ սպառէր
, թէ
կարող
չպէ՚ոէ
րլլա յէն
շարունակել
ա
յգ
պէս
։
ԶԱՊԷԼ ԵԱԱՅԵԱՆ
;
I
Fonds A.R.A.M
