Հ Ա Ց Կ , ՄՇ Ա Կ II Ց
իքԱ՚Ր.-
Վենետիկի. Մ1սիթ–տրեանց բագ–
մաւքեայ ւամսագիբը,
էԲաղմավէպ»
կրկ1Ա
|լ
են հայբ ենաշո ւնչ իյլքբագբական էքը հբ ա –
տաբակած է, ա յ ս իյռբագրին տակ
:
լյտռբեւ հատուած մ ը , որ կրնայ ւգազաւ–
փաբ մը տալ ամբուլջութեսււն մասլւն •—
• • • Ֆ բ ա՛ն ս ա ց էն իբ Ժսւն ւո՝Աբքով
•
կբ
իսանգա վառուի
, իաա լացէ
մանուկէն
սիբ
աբ աղաա ութե ան կրակով
կբ Հրգե Հ ուի ,
հբր
Պալէլլան
կբ յէչէ
մանուկ
մբ, որ
ա֊
ոյսչյ՚ն
քարբ նեաե ց ք՚տալացէներբ
ճնշող
յԼւսարէացէէն
՚էէմ
եւ աղա աութեան
կայ–
ձ՜բ բռնկցուց
• գուն
աւելէ
աղնուական
ու
մեձ՜ աէսլաբ
մբ ունէս՝
սքեմ աւոր
Ղ,ելոն–
գբ
,ոբ
Հայ ամբոէւէն
ղլուիսբ
անցած
անՀաւաա
ու սբբապէղծ
գլուխնեբ
կբ
չախչախէբ
:
Պաամ\ գու մէշա,
թէ որքան խրոխա
ե֊
ղած
է ու վսեմ մեր նկարագէրբ,
մեր կեց–
ուածքբ
Հէն գաբեբէն
սկսեալ–
որքան
ա
-
Հեղ ու անՀամար
ցեղերու
գէմ
են մաքա
ռեր
մ եբ արքաներն
ու ղէնուորներբ
յա –\
նուն
Հայբենէքէն
, յանուն
աղաաութեան
,
սկսած
ասո բե սաանեան
֊ բաբելական
շյԼբ–
^աններէն
մէնչեւ
Ա՚աբեբ
,
Հռոմայեցէ
-
նեբ
ու Պաբսէկնեբ
, որոնց
լեղէոննեբն
ու
մ աաեան
գունղեր
ր մէշա
իրենց
ղէմ զբ–^
աան
մ եր
ա ռէ ւծ ա ս է բ ա
րանակներր
,
սլաարասա
մեռնելու,
քան
թէ քա
յլ
մր
Հող աալոլ կամ– սաբուկ
ղաոնալոլ;
քքւ
մեր
ղարաւոր
սլա յքաբներու
լնթացքէն
ունե ցանք
ա յնքան
ղէ՚֊ցս՚ւլ^ւե
ր ու նաՀա
-
աաէ^եր
, որոնց
թէւր
չկայ
եբկնքէ
մէ^ ;։
Արշակէււնէնեբու
անուններն
ու
վւառքե–;
րր
չաա
են ; Պարսէկ
անթէւ
բանակներու՜չ
յարձակումներուն
գէմ
Հայկական
ք^ղղէ՜
մութէւնր
ղէւցաէ^ութեան
կր Հասնէ %
Շ^ա–
սլոլՀ արքան
, ապշած
Հայ րանակէ
գբո–
Հէն գէմ,
կ՜՚ըսէ՛ «կարծես
Հուր բոց է
գն–
ղէն
ելանէցէ
» ;
քյԼ մաանուած
Արշակէ
վբէմով
լեցուն
Հայ բանակբ
աեսնելաթ
այս անգամ՛ ալ կը
խո սաո վան է , ՝ թէ
Հայոց
նէղակալո
րներբ
մաա
Հղօբ ել անշարմ»
, եւ այսսլէս է սլաա–
գամ
մբ խոբաքանգակ–
«էքրանէ
որ
Հայոց
գնգէն
աէր
էցէ , այնսլէսէ
աէրասէբ
եւ
մէաբան
մ էամէա
ղօբացն»
:
Բաղրատունէներր
կուգան
էմասաուն
եւ
շինարար
յ
Կբ բաւէ , որպէս
ցուցանէշ
է -
րենց սաեղծաղործութեան
, Անէն
ցանկա
լի ռ լ երեւելի
իբ Հաղարումէկ
տաճար
-
ներով
ու բէլբալռբ
պալալ
՝
^ ;
Որուն
տիսուր
վերջալոյսէն՝
բ ՚ ւ րա բո սնե
բու
ձեռքէն,
մեբ ագաաասէբ
քիոլբէններր
նոբ
Հայբենէք
կր կեբաեն
, Կէչէկէան,
էրենց
ՄՈՌՑՈՒԱԾ
ԷՋԵՐ
ՓՈԹՈԻՐԼԸՆ
*Լիրաղարձէն՝
մ բցանա կա բա շէսոլթենէն
ո՞վ
Հնարեր
է այս րաբբաբոս
բառը
-
ԶարուՀի՝
եբչանիկ
, բայց
քիչ մ՛ր
յոգնած
Հանգէսէն
յուղումներէն
,
էր
ոսկեգօծ
գբքեբուն
ծրաբբ
թեւին
աակ,
գեղին
մա–
նառիկ
ու ղառէվեր
Փողոցներէն
կ՚անցնէր
տուներուն
առշեւ նսաած
ղուլպայ
Հէլսող
կէներուն
, բոպէկ
ոաքով
Հողէն
վբայ
փո–
չխնեբոէն
մէշ վաղվղող,
տապլտկող
տղոց -.
մէշէն,
ղէնքբ գէառղ
գեգքուկներուն
նե -
տելով Հպաբտութեամբ
ու ֆէչ
մ լ ^ ալ
ար
Համ աբՀանքով
լեցուած
նա յոլածքը
յ
Գաղթական
վեբաղաբձ
մբ
էբեննեբուն
քով , էբենց տնակր , վեբբ , ղեգին
մէկ
ծայրր
այնքան
խարխուլ
,այնքան
Հէն
տնակ
որ , քովի
տուներուն
կռթնելու
Հա -
մաբ
մէայն
կարծես
կանգուն
կբ մնար
յ
Ւնքբ էր աասնըվեց
տար
էնե բու
ծլում ո–
վը,
կենսաբոյր
ե բէա ասա րգո
ւթե ան
րոլոր
ճռխոլթիւններովյլ,
այս մաաւթ ու աղտոտ
խբճէթէն
մէչ՝
աղբերու
պարարտ
բողբո–
շսւմովը
ծաղկած
վարգի
մը ապաւորու.
-
թէւնը
կը ձգէր
է
սուբով
,ոլ երկիրը
կը լեցնեն
գրչէ
եւ
գե
ղարուեստէ
անբաւ
ե լ աննման
Հաբստու
-
թեամբ
, որով
ա յսօր էրաւամբ
ա
յնքան
Հպտբտ
կը գգանք
մենք մեղ
:
Թագ
ու ղաւաղան
կրկէն
կր խլեն
մեղմէ
բարբաբոսներ
^ բայց
եւ ոչ
աղաաութեան
"էքԸ. է"Բ
" ՚ ն չ է շ կրակէ
պէս
կը վառէ
մէն
չեւ
Խրէմ , մէնչեւ
Պոլէ ս ու Թբանսէլվա
—
Անղբանէկ
, մէնչեւ
մեր վեբշէն աղատ
ու—
թեան
արչալոյսբ,
որ աբմեց
աւելթ
քան
մէկ
միլիոն
նաՀաաակներոլ
արիւնը
:
Յանուն
Հայրենիքէ
եւ աղատութեան
մ բ–
ղած
մեր ղարաւոր
պայքարէն
եւ մեբ
վր՛
սեմ ո ւ պատուաւոր
ղէրքէն
ղիմաց՝
որ -
քան ստորին
ու սեւ կբ
մնայ պատկերն
ու
նկա բագի
բր
աբէւնարբոլ
մողովուրգնե
-
բու , ոբոնք
անխղճօրէն
անճէտեցէն
մեր
ց ե ղ բ
, քանղեցէն
մ եր ղբա խտավա
յր աչ
-
խաբՀբ,
որուն
աւերակները
մէնչ
մեր
Հբ–
նութեան
փառքերը
կր պաամեն
բողոք
եւ դատապաբտոլթէւն
են րաբբաբոս
աւե–
բէժերուն
:
Ա^է չխ անո ւթե ան օրերուն
մեր
ցեղի
պանգուխտ
ղանգոլածնեբբ
տխուր
ա բ չա–
լան^աեբով
ղէոլէ օաար ափեր
կբ ղէմէէն
-
ոչ սուբ
ունէին
եւ ոչ Հուր,
այլ
գարձեալ
ղէրն
ու գրէչր^
խաշն
ու Աւետարանը
մէ–
այն , ամ էն
պանղխտավա
յբ
Հա
յլքենէք
գարձնելով^
Հայրենէ
աաճարներով
, Հայ~
րենէ գրականութեամր
ու
գեղաբուեստով՛.
Այսպէս՝
անոնց ժամագրավայ
բե բ ը
մէն
չեւ Խրէմ,
մէնչեւ
Պոլիս
ու Թբանսիլվա
-
նէա , ԼեՀասաան
, Ւաա
լփա
եւ
մ
էնչեւ
^արսկաստան
եւ Հեռաւո
ր Հնգկաստան
,
ամէնուրեք
խանձարուր
մը ղաբձան
Հայ
սաեղծաղործութեան
, որուն
Հետքերբ
կբ
իսօսէն
մէնչեւ
ա յոօբ , քանէ գեռ
կ՝ապբէն
քանգակներն
ո ւ գրքերը
Հայու
տառերով
ու
Հայու
Հոգւով
;
Ղ՛աբ մբ
ա ռ ա շ
Հայ աղգէն
ու
Մխէթա–
բէ մեծ գաւակ
մ՛ը, Ալէ չան , քնարն
առած
երգեց
Հայբենէ
փառքեր
ու գրուաղնեբ
ե ւ
բոնկցուց
Հա յ սրտերը
:
Եթէ
Յոյնը
էր Հերողոտոսն
ունէ,
Հռո–
մ ա յեցին՝
էր Լէւէոսը
, մէթէ
մ ենք
չու -
նէ՞նք
ղէլցաղներգակ
ո ւ պաամ աՀա
յբ Խ ո–
բենացէն
, որ մանաւանգ
այսօր
էոկ կար
ծես
կբ խարանէ
Հայ
ղ ա ն ղ ո
լածէն
ան Հ ո–
թէւնը
:
«Թէպէաեւ
փոքր ածու
մբն ենք, ել
սա–
կաւաթիլ,
սակայն
չատ
քաշագործու
-
թիւններ
կատարուած
են մեբ
աշիսաբՀին
մ է շ
արմանի
գրով յիշատակութեան
» ;
Կրնա՛՛նք աւելի
նեբշնչող
ե ւ ՀքաՀբիչ
գբ–
ուագ
չ ե չ տ ե լ
Հայ մանուկէն,
որքան Վար–
գանանց
Հերոսամարտը՝
Եղէչէէ
զմայլելէ
գբՀով
գեղերփնուած
,ուր Համակ
աբէւն.
Համակ
սէր ել մաՀ
կ բ
բ Ո ւ ր է
, սէր եւ մաՀ
յանուն
կրօնքէ,
յանուն
Հայբենէքէ
ե ւ
խղճէ աղատութեան
-.
Բացառիկ
ու ղաբմանալփ
է մեր գրակա
նութեան
պատկերբ
ղարաւոր
ելելէշով
ել
յարաճուն
կուտակում ուի
,որ
կը
սկսի
Գողթան
երգերէն
ու կը խառնուէ
մեբօր–
եայ
խէղաիս
ու բագմ՚ածաւալ
չա ր մ ո ւմ՛ էն :
Մեբ Ոսկեգաբէն
մէնչեւ
այսօր,
է Հե -
ճուկս ճակատագրէ
ամէնէն
գաման
խա
-
գերուն
, միշտ երգած
ենք, անվ֊էատ
գրած
ու չփնած
ենք ել աւելցուցած
փառք փառ
քի վբայ
, ղիրք՝ գրքէ եւ յաղթանակ՝
յաղ
թանակի
^ամէն
մարղի
մ՛էշ եւ ամէն
Հո -
րիդոնի
վբայ
:
Եւ երգած
ենք աննմ ան ե րգե ր բ
եբկնքէ
ու եբկբի.
ՎաՀանգնէ
ծնունգէն
մէնչեւ
Հռէփսէմեանց
ղէլցաղնեբգբ
,
Աէւնեցէէ
յաղթական
օբՀնութէւննեբէն
մէնչեւ
%ա
-
րեկեան
ողբերն
ու աաղեբը,
մինչեւ
Շնոր
՛Հալիի
վա բ գ ա պետ ական
ե րգեբն
ու
Հոգե–
խռով
չաբականներր,
ել այնուՀետեւ
ան
լնգՀատ
չարքը
Առաքեըէերու,
՚Բուչակնե–
բու
, Գրէգորէսնեբու
, Յէրէկնեբու
, Նա
-
ղաշնեբոլ
, Աայաթ
Նովայէ,
Ալիչանի
,
Ջիւանի
ու Շիբաղէ,
յիչելու
Համար
մի ֊
այն
մէկ քանին
մեր ղաբաւհր
չզթայի
օ -
ղակնեբէն
, երէկ
եւ այսօբ
:
Կր ճնչէ օաար բարբառն
ու մամ ուլբ .՝՝
ղօբացնենք
ուրեմն
մեր պաչտ
պանութեան՛
ամբարտակնեբբ
եբեսունբվեց
տառերու
բանակով՝
որոնք
Հրաչաղոբծ
են ամէն
ա–
լէքէ
ել ամէն
յորձանքէ
ղէմ
:
Հայ նաւարեկեա^եր
, ամուր
վւարեցէք
փրկութեան
տախտակներուն
մեբ ոսկե
-
ղէն տառերուն
։ Տոկալ
, տոկալ
եւ
յաւէտ
աոկալ. աՀա կաբգախօսբ,
ոբ «Յառաշ»
-
ներ
ու՜նմ աններ սրտագէն
ձա յնե ցէն է Տո
-
կալ
ու մաբտնչփլ
խեռ
ալէ^^երուն
ղէմ ,
անվկանգ
յոյսով,
քանի
որ Հեռի
չէ
մամը
մեր
Հայրենիքի
ափերն
ող^ոլնելոլ
եւ
լիաթոք
Հնչելու
օբՀնեբգր
մեր
փրկու
-
թեան
-.
Երանի
անոնց , որ Հաւատքն
ունին
ել
•
կարգ
մբ թերթեր
գբեցէն
թէ
Աթալէնէ
անունբ
այլեւս
չեբեւաբ
խորՀբգային
մա
մուլին
մէշ, եւ ղաբմանաղան
ենթագրու
-
թիւներ
կաաաբեցին
:
«Լը Մոնա»է
ռուսագէա
աչխատակէ
-
ցր , Անառէ Փիէո
, կը լուսաբանէ
խնղէրը -,
Աե բտե լով Աթալէն է մաՀէն
վերշ
Փարէղ
Հասած
խոբՀբղայէն
թեբթերբ,
յօգուա
-
ծագէրը
կը բացաարէ
Ոբոչ
է որ աւելփ քիչ կը իսօսոլէ Աթա
լէնէ
մասէն
այսօբ
քան
երբ ան ոգ^
էբ %
Աւելէ
քէչ
էլ ակնարկեն
էր գործեբուն
, եձ.
նուաղ
կը փառաբանեն
: Կը պատտՀԷ
որ
«Փբաւտա^յէ
եւ ^Ւղվեսաէա»յէ
կարգ
մբ
Հրաաարակութէւններու
մէշ Աթալէնէ
ա–
նռւնր
կը բացակայէ,
էնչ որ
արտակարգ
է ; ճաբտաբարուեստական
եւ եբկբագոբ
-
ծական
յօղուածնեբոոլ
մէշ, աւելէ
կբ յէ–
շեն
մ անաւանգ
կուսակցութեան
ԺԹ ՚ Հա–
մ ագում աբէ
«սլատմ ական
ցուցմ ո ւնքնե
բը
» : Երբ
Հարցր
կուսակցութեան
, քա՛
գաքական
գաստէաբաէլութեան
,
շարքերու
մասէն
է , Հատուածներ
կուաան
թէել
Հտղուաղէպ
Ա՝ալենքովէ
ղեէլուցումէն
Հ
Ւսկ կառավարութեան
լնգՀ
. քաղաքտկա–
նութեան
մասէն,
ա1^աբկնեբ
Կ՝ՐԱան
պարբեբաբաբ
Աթալէնէ
մաՀաբեմէն
առ
-
շել
Մ արտ
Գէն , երեք
մեծեբուն
, Մալեն
-
քովէ , Բեբէայի
եւ
Մոլոթովէ
խօսած
գամբանականնե
բուն
յ
Աթալին
այսուՀանգերձ
միչտ
ալ
լաւա
գոյն
տեղ
մը կը ղրաւէ
թերթերու
ել
պարբեբակտններոլ
մէշ–. Միչա
անոր
մե
ծարանք
կբնեն,
թէել
առաշուբնէ
պակաս
գովասանական
բառերով
եւ
նչանակալից
է որ թաղումէն
քանի
մը օր ետք
իսէլոյն
կ ա բ ի անան
տոկալա
՚յնոն..
պիտի
տեսնեն
Հայ Հողին
վրայ
Լուսաւոբչի
կան–
թեղբ
սուրբ,
ոբ
լոյս կուտայ
Հայ
աչ -
խաբՀին
եւ կբ ճառագայթէ
անչէշ
:
Տարիներէ
է վեր
Մէացեալ
ՆաՀանգնե
բոլ
Հայկ. գաղութէ
պաչտօնտկան
մար
-
մէններ
, օաաբացմ
ան ւէ ո թո րէ կէն
այլա
յ–
լած , օղնութեան
սբաառուչ
կոչը
կալւ–
^–•ա՚ա ՚՝ • ՝ *.՚«–ձ՝ .֊֊է–^»՝՛– ՚*^
՚^•^•ՀՀ^
#–*–*ւ–՛ >
աեղւոյն
նոբ սերունգնեբբ
Հայ
տառերով
ու Հայ խօսքով
կարենան
պատռլաստուէլ
էբենց
ցեւլի
մայր
ծառին
:
Մեր
մեծ ագէաէ
օրերհւն,
Մէշաղետքէ
էնապատներոլ
սարսուռէն
Ու
մաՀռւան
մաւ^
ուառ
Կա ,
գբկէն
մէշ փչրուած
թչ
բեր , ցեղէ
աբէլնին
գերէսգոյն
ճիգով
,
ցամքեցուցէն
էրենց
արցունքր
, մպիտ
ու
սէր ղա բձան
իրենց
կիսամերկ
,
սովալլուկ
ղաւա կնե բուն
եւ վերշին պատառին
Հետ
,
որ էրենց
բերն
էն ու սրտէն
կբ
խ/էէն
,
Հայբենէքէ
սէրն
ու անունբ
կբ
•
շամբէէն
*
՚ւաղուար
քարտէս
բրած
ու ղող~
՛ւն ոնէ
գոշուն
, անւլօր մատներով
Հայ
տառերբ
գբոչմ ած
;
Եւ ո՞ր Հայ մայրբ,
րսէք գուք.
Հայ
եղրայբնեբ
, աւելէ գառն
ու գաման
պա
յ–
մաններ
ու մէշ կը գտնուէ
այսօր ^ քան
մեր
նաՀատաէրւեբբ
,մեր «աէէլնայք
վւավւկա
-
սուն»
Հայոց
ԱչխաբՀին»
: Եւ միթէ
կրր֊
"Ո>պքքյ«Հ. ..յքլ^
,...ոձ/–
յթէւէ՚Ժ Ւ*""–^
Ղ՛""
կամ
օբէնաէլ կաակել
:
Հիներէն
մեղէ
մառանղութիւն
մնացած
են
«Հայբէններ»
, այսինքն
Հայբենէ
եր -
գեբ
: Այն մամանակնեբն
աչ
օաաբսւթէլյ––,
նբ ղոՀեբ
կր տանէր
մեղմէ
•--
«Հայրէն
եբգէ,
եղբայր»
, կբսէիւն
էրաբու–. Ու
եբ,
գեբը
մկրտուեցան
«Հայրէն»
:
Այսօր պարղ
ղոՀեր
չեն, որ կէյնան
Օ
տաբացմ ան յորձանքէն
մ էշ , Համ տ
յնքներ
են , անթէւ
բաղմոլթիւննեբ
–թող
այսօրա–
մէն
Հայ պատղամ
գառնայ
, ամէն
Հայ օր
ուան
էլարգախօսն
բնէ . «Հայրէն
խօսէ
,
Հայրէն
գրէ,
Հայբէն
երգէ»։
Հոս
սակայն
, իբ շրշանաւաբաի
բոէոբ ՝
ցնծայոյգ
իսնղութիւնը
անաեղի
կը
թուէր
այս
աղքատութեան
Հանգէպ
:
՝Բէչ մը առաշ արտասանուած
ճառերէն
,
Տնօրէնին
ու Հողարա բձո ւթեան
իրեն
շը -
ռայ լած
ղովե սաներէն
ու
մողովուբղին
ծափաՀաբութէէններէն
, որ ամէն
մէկ
մբ
ցանակի
^որՀուելուն
կը 1լրէ^ուէէն
,
ա–
մէն կերպ
շնոբՀաւորութէւննեբու
,
գբեթէ
խոստումնե
բու
երփենարանգ
ծաղկեփուն–
Լէն,
ոչփնչ կբ մնար
աՀա
էբ ձեռքը,
տանը
սեմէն
նեբս,
ոտք
էլոիսած վա յրկեանէն
:
Ւր Հիւանգ
ու ցաւագար
մպսյրր անկո
-
ղփնն էր ու պղտիկ
եղբօրր
,
ցնցոտիներ
Հագած
չորս տաբու
եբեխայի
մը,ճչելու
,
պոռալու
ձայնր
ոբ փաղոցին
ծայրէն
կր
լսուէր
, գմգոՀութեան
մչանշենական
ա–
ղաղակբ
^ա յս աղքատ իկ
տան
ճչմաբէտ
ձայնր
բյչալ
կբ թուէր
:
ՊաՀ
մը մօրը անկողնին
մօտ գնաց ,
ցու֊
ցնելու
անոր
իր առած
մրցանաէինեբուն
չքեղ կազմածքբ,
որ Հիւանգ
կնոշմէն
ա
-
՚֊ելի
, տախտակէն
վ յ ՚ ա յ մոռցուած
ման–
կէկէն
ուչագրռւթիէնբ
գրաւեց
իսկոյն
։
Յե աոյ
վեր
ելաւ փոքբէկ
խցէկր
) խնամ
-
քով
զետեղելու
, պաՀելու
Համար
այս
ա–
մէնը
,իր գասաղրքեբուն
քով,
որոնց
այնքան
անձկութեամբ
սպասուած
վերշա–
ւորոլթիլնր
կր բերէր
, սպասելով
որ
լա
ւագոյն
կեանքի
մբ սկզբնաւոր
ութ իւնն
ալ
բերէր
մէասէն
;
- I .
Բ.
Այգ
կեանքը
կը գուչակէբ
, կը
տեսնէր,
կը
վայելէբ
կանիսալ,
ե րեւակա
յութ ե ան ը
մէշ։ կանիսաՀաս
ւլաբգացումով
մբ
էր
ա–
ճապաբող
էմացա կանո ւթէ
ւնբ
էր
Հ/՚ւրշյէ
էրական
մթնոլորտէն
չուտով
գուրս
Հա —
ներ
էր
ղ/՚նքբ։
Ուոումնաէլան
ագշիկ
մլն
էր Հէմա,
լիովփն
իրագործելով
փափաք
ները
իբ մօրը,
Պոլսոյ
մէշ երկար
տարիյ–
նեբ ստնտ ՈԼՈ ւթիւն
ու սպասաւո
րո
ւթիւն
րնոգ կէն,
որ էբ կաթովը
մեծցուցած
օ -
տար
աղշէկներուն
ուսումնական
օբիոբգ–
ներ գառնա
լ ր աե սնե լով,
էր աղշիկն
ալ
անոնց
պէս
աեսնե լու
փառասէրութէւնը
ու անձուկը
ունեցեր
էր ; Ջաւկէն
Ք՚"է\
գս/ոնալուն
եւ նոյնէսկ
ղեռ չգարձած
, ոբ՜\
եւ է ծաիսք ու զոՀողութէւն
չէբ
խնայեր
անոր տալու
այն կրթոլթէլնբ
որ
գեղէն
մէշէն
Հարուստէ
ղալաէլը
կրնար
ձեռք
բե–
րել։
Պոլսէ
Հայ Հանբմնեբու
կենցաղէն
վբայ՝
Հէանալէ
բաներ պատմած
էր
իր
ազշկան
, այնչափ
ոբ ճոխռւթէլննեբու
,
վայելքներու
առասպելական
աւսձգու
թէւննեբով
լեցուցեր
էր լմԽոբ Հոգիէն
% Զա
բո ւկ
* իբ ՚գգաիկ
ղասընկերնեբուն
մէշ՝
բան գէացոէլն
էբ ամէն ատեն
լ
վճէռ աբ––.
ձակելու
կաբողր,
որուն ետէն՝
էբ
Պոլէս
ապրած
մօրը
Հեզէնակութէւնը
կար
:
Գսլբոցէն
մէշ՝
ԶարուՀէն
պսակեր
էբ
էր վբայ գրուած
բոլոբ ակնկալութէւննե
-
բբ
. ամէն աարէ , էնչսլէս
այս
վերշէն
տարէն
աչ, առաշէն
կը Հանգէսանար
քըն -
նութէւներուն
մէշ. ծափերով
ոզիւնուած
ու չօբպաճէներոլ
ա ղՈ՚կներէն
աւելէ
փա
ռաւորուած
է
Ւ
Եւ մայբ.
քէւ աղ^փկ,
մ էեւնո
յն
լռէն
ու>
թաքուն
Համաձայնութեամբ,
գեգշուկ
կեանքէ
վեբ ասաէճանէ
մը Հասնելու
տեն
չանքը
կը սնուցանէէն
էրենց
սրտէն
մէշ
է
Վարմաբանէն
մէշ , էբ Պոլսեցի
էէաբ -
մուՀէն
կաաաբելագոբծեալ
կնոշ
աէպար
մը ԶարուՀէն
աչքէն՝
մնացածբ
ամբող
-
շացուց
;
Ա այրաքաղաքէն
Հեռանալու
Համար,
անկեալ
Հրեչաակի
մը ձեւեբը
ու–՝
նէբ
այս կէնը
եւ գեղացէ
աղ2^էկներուն
քով
ապրելու,
անոնց
բան
սորվեցնելու
պարաականութէւնբ
պաաէմ
մը
կրելու,
պէս
է գործ
կը գնէր
: Պոլէսբ
, էբ
Պոլէսը
յէլելու
առէթբ
չէր փախցներ
,
գերագռյն
բաղգատոլթեան
եզրը,
որուն տակ՝
բոլէէի
գեզբ , գեղացին
ոԼ գեղին
գպրոցբ
կըհկ–
^ԷՐ
)
կը փ՛ճացնէր
։
(1)
ԳՐԻԳՈՐ
ԶՈՀՐԱՊ
Fonds A.R.A.M
