«6
Ա քհ Ա Ջ »
դագրեցոլցին
1յթալէնի
եւ
իր
ղործին
Նուիրուած
փաււարանաղան
բանաստեղ
-
ծութիւննեբբ
: Եւ
երբ
յիչեն
,
1լբ
կոչեն
յաճախ
«ընկեր
Աթալին»,
կը ղբեն
նսձեւ^
" " ֊ ե լ ի յաճախ
ՀՀքքեծ Աթա
լին ը » ;
Մ արտ
2
%ին ամրողչ
մամուլր
մեծ
չու -
֊քո՚Լ յիչատակեց
Լք աքսիմ
Կ ո րքի է
ծննգեան
ութսուն
ել Հինղամեակր
: Գրագէտին
նը–
ւիրուած
բաղմ՛աթիւ
յօգո լածներ
ուն
մ էք
միչա
կը չեչաեն
թէ ան Լենինի
եւ Աթա
-
լինի
աղղեցութիւնը
կրած
է , թէ
«ար
-
ուեստագէտը
ներ^չոլած
է աչխատ՚աւ՜ո
-
րական գաղափարներէ
, Լենինի
ել ք)թա
~
լինի
ուսմունքէն
, թէ ան է մեր
ժոգովնւր–
գին
ցոյց տուած
է Լենինի
եւ
Ա թ՛"
լէ՚^է
գաղափարները
, թէ պատե րագմ ի միքո
-
ցին,
Աթալին
յաճախ
յիչեց
Կորքիի
իսՕԱ–
քերր։
«Եթէ
թչնամին
չյանձնուի
կր
լ^ա–
շնքեն»
: Թող սովետական
գրագէտները
ներչնչուին
Լենինի
եւ Աթալինի
տուած՜
գասէն
Լ^Փրաւտա»
եւ
«իգվեստիա»
,
Մարտ
28)
, Աաբա
1Տի
ՀՓրաւտտ»յին
մէք
պրոֆ֊
Զեսնոքով,
անգամ
կեղր. կո
-
միտէի,
թերթօն
մր
կր
Հրատարակէր
«.Աթալինի*
եւ ոովե աական
պետութեան
»
մ ասին , բաղմաթիւ
Հատուածներ
յիշելով
1936/
Ա աՀմանագրութեան
Հեղինակին
գրո ւթիւննե
րէն։ Աարտ
1^ին նոյն
թերթին
մէք
թերթօն
մը կայ
Մելնիքովէն
(փոխ
անգամ
կուսակցութեան
նոր
նտխագա
—
Հութեան
եւ
քարտուղար
Ուքրանիոյ
կեղր.
կոմիտէին)
, ուր
Հ
^ընկեր
Աթա
լէ՛
-
5՛/՛»,
«Մեր պետը
եւ տէրր»,
«Աեծ
Լենինի
զէնքի
րնկերր»
, եւայլն
, յիչուած
են
ճիչգ
քսանըչորս
անգամ՛
մինչգեո.
Մ
ալենքովի
անունր
միայն
մէկ անգամ
:
Կը տեսնուի
ոբ ՄալենքուԼի
խմբակր
չէ
սբբած
Ա թալինի
անունր սովետական
մ ա–
մուլէն
: ճիչգ
է որ ան կր փորձէ
սանձել
Աթալինի
ոլաչտամէ՚ւնքը
% Ջուզեր
ճզմուիլ
" ՛ յ "
վվ՚՚զ՚՚՚յին
գէմքէն
որ քառոոբգ
գար
սլարաաղրոլեցալ
սովետական
ժոզովոլբգ–
նեբու
սլա չտամ
ուն քին : Զուգեր
որ
^Հան–
ճաբեզ պետբ»
, որ փառքով
պսակուեցաւ
իբ
կեանքի
ւ^թացքին
,
անփոխարինելի
թուի։
Աթալինի
մաՀէն
վերք
ան
ամէն
բան
ըրաւ
, որպէսզի
ժոգովրգական
յու ֊
զոլմր վտանգաւոր
Համեմատութիւններ
չառնէ , ՝ եւ բազմաթիւ
ասլացո յցներ
վր
Հաստատեն
թէ
յանկարծ
գագրեցուցին
բաղմ ութեանց
թափօրր
ա րՀեստակցական
^
Մ իութեանց
Տան
մաՀասենեակին
մէք
; ՚
Թազմ ան արարողութիւնր
յա բաբեր աբաբ
կարճ տեւեց , եւ վերքտնտլուն
պէս
Մ
արտ
9ին
կէսօրին
մողովուրգին
առքեւ փակե
-
յյին կարմ իր Հրապարակին
գամբարանր
:
Որոչ
է որ յաքո րգնե ր բ վախնա լուէ ՛էա–
ճաճներ
երեւս–
՚ ՚
՝ ,գայէ՛ն
իչէսանութե
-
նէն
ետք
, ՈւզԼ^^էն
իրենք
՚լիբենք
պար
-
տագրե
լ կարելի
եղածին
չափ
չուա
:
,> Մ ալենքովի
եւ իր
աչիատակիցնեբուֆԼ^
« ձ Ս Ս ՚ Ա ԶԳ Ս ՅԻՆ » հ
Ս Ն Դ Ր Ա Նհ Կ
ԴԱՍԱխՕՍՈՒԹհՒՆԸ
ՄԱՐԱԷՑԼ–
֊
«Համազղային
Միու
-
թեան
մասնաճիւղին
կողմէ
կաղմակեր
-
պուած
ղասա էսօս ութեանց
չարքն
սկսալ
Ապրիլին՝
<^ԱՀարոնեան
Ակումբէն
մէք :
Բանալով
երեկո
յ թ ր , նախագաՀր,
Պ՛
Կ • Փոլաաեան
յայտնեց
թէ անՀ բամեչտ
է
աքակցութիւն
եւ քաքալե բութ իւն՝
Հա
-
մաղգայէնը
գարձնելու
Համաբ
գործօն
եւ
ազգօգուտ
մարմին
մր։ իր խօսքն
ուղղեց
մասնաւորապէս
նոբ սերունգին
որ կոչ
-
ուած
է Հանգիսանա
լու ապագայ
գործու
նէութեան
գլխաւոր
ագղակր
:
«.Աեզմէ
կախում
ունւի անոր կեանքր
, րսալ
. ղի -
տակցութեամբ
եւ սէւրով կապուեցէք՝
եթէ
Կ՛ուղէք
որ ապրի
ան»։
Ցետոյ,
Հրաւիրեց
Համ աղղա
յինի
Փարիզի
մասնաճիւգին
նա–
խաղաՀ
Պ • Ակքաիչ
Պարսամեանը
ոբ
Հա–
մաոօտակի
ներկայացնէ
Մ էութեան
գոր
-
ծ ուն է ութ
իւն ր :
« Պէյրութի
մէք,
1928/1՛,
Համազգայի–
նի
Հիմր ղրած
են
մեզմէ
յաւէտ
բամ
նուած
ե րկու ականաւոր
գէմ քե բ
Լեւոն
Շանթ
ել Նիկոլ
Աղբալեան
:
Հետագայէն
Գասպար
իփէկեան
գարձաւ
անոնց
ղօրա
-
ւոր
աքակիցներէն
մէն։
՝<ւ.Համ ազգա յին ը »,
այսօբ,
մեբ իրականութեան
Համազղային
միութիէնն
է որուն
չնորՀէււ առաք
եկած
է՝ մաաւորական
ընտիր
սերունգ
մը է
Փարիզի
մէք,
«Համ ա ղւլա յին» բ իր
գերին
մէք
է՝ մչակոլթային
զանաղան
ձեռնարկ
նե րով։
Մաբսիլիան
ե՜ւս կբնայ
ունենալ
օ–^
բինակելի
մասնաճիւ՚լ
մր» :
Բանախօսը
մկոալ
իր
ղասախօսութիւնր
քի . ^աբգաբեանի
մ ասին : Համ առօտ
նե ֊
րածութեամբ
մր պաբղեց
Հայկ՛
մչակոյ
—
թի
րնգՀ
. պատկերր՝
1890^1՛
մինչել
1915:
Ներկայացուց
ղրական
գէմքեբն
ու
Հայկ՛
մ ամ ո ՚֊լբ :
ԲնալէսարՀի
տոՀմային
գրականութեան
ղարթօնքէն
վերք , Պոլիսը
չէր կրնար
այլ
եւո պաՀել՛
առաքնոբգոզի
իր դերր։
Աւե
լի իոր
ել բովանզակալից
է ր
գաւառի՝
գրական
ստեղծագործութեան
աբմ-էքը
ւ
ԱնՀ րամե չտ էբ ցոլացնել
գիւղական
կեան–
քրն
ու աւանգոլթիւննեբր
լեզուական
կա
աարե լութեամր
մր :
քի . Չ,աբգարեանէ
մ անկո ւթե ան
մ ՛ոսին
Համաբ,
Աթալին
կր մնայ, անտարակոյս
,
մեծ
սլետը ոբ չարռւնակեց
Լենինի գործը
:
Աակայն
Հիմա կարգր եկած
է տալու տար
բեր ընթացք
մր յեղափոխութեան
ել
աբ–
աա յայտելու
նոր սեբուեղին
ձգտռւմնեբր։
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(55)
Բաբի
երթաք
• • • բաբի
երթաք
. . ,
ճերմակ
ու երկար
ճամբուն
՛էրայ
այլ
եւս
չենք տեսներ
ղիրենք
. • . երկար
աաեն
է ոբ Հեռացած
են , բայց
գեռ
մեբ
աչքերը
խոնաւ
են ու մեր չբթունքներր
գոզղո
-
^ուն
, մաղթանքներով։
Ու
այս
յմ
գոնէ , գեբագոյն
յոյսր
կը
բարեխառնէ\
մեր
ցաւին
գաոնութիւնր
;
|
Վերաղարձին
աւերուած
քաղաքին
փո–՝
ղոցնեբուն
մէք կր Հանգիպինք
ուբիչ
Հէմ–
շիբէներու
խմբակներու։
էրզրում
ցիներ
կը
ղիմաւորեն
մեզ, կայտառ
ել ումեղ
՛կի -
ներ
են , ցնցոտիներու
մէք իսկ գեգեցիկ
,
կանոնաւոր
գիմադծերով
եւ սեւ արտա ՜–
յայտի
չ աչքերով.
բազմաթիւ
ծամեր
,
մանբ,
մանր
Հիւսուած
կը ծածկեն
իրենց
քամակները
եւ կը Հասնին
մինչել
կողե -.
բուն՛
կենսաւէտ
եւ առոյգ
արիւն
մր կ՛ը
չիկնեցնէ
իրենց
լեցուն
այտերը
ճեբմակ
Հաչա կնե րուն
նեբքեւէն
յ
Նորածին
մր Հանգչած
է դեռատի
մօր
մր կուրծքին
վրայ
եւ մինչ
ան կը էսօսի ,
\Բ
չաբմի
ու կը քալէ,
մանկիկր
անայ
-
լայլ
լրքութեամբ
կր չարունակէ
ծծել
մօ
րր կաթը
: Նոբ Հարս
է ու ա յրի •
ագեկէն
Հա յրր
յո յսով
ո լ ե րքանկութեամ
բ
լեցուն
սպասեր
է առքինեկին
ծնունդին
, ու Հի -
մա ո՛՛՛վ ղիտէ ո՛՛բ սարին
վրայ,
ո՛՛՛բ գեաին
քուբեբուն
մ էք կր Հանգչին
իր խոչտան
-
ղուած
մարմնին
մնացորղներր
:
Մի^չ
աարէց
կիներ
կր պատմեն
այլեւս
մեբ ականքներուն
րնաանի
դարձած
ա
յղ
պատմ ութիւնը
նոր Հարսր
իբ
լաչակին
նեբքեւ
կ՚արտասուէ
անշշուկ
:
Առաքնորգարան
մտած
պաՀերնուօ՝
եր
կու արիւնոտ
եւ ցաւաղին
աշքեր
կր գի -
մաւորեն
մեզ՛ Հանդաբտ
,, լուրք
եւ
Հ " / ^ .
տառապանք
մը ան շա բմացո ւցե ր , մ աբ
-
մարա
յէւն տմգունութիւն
եւ
կաբծրութէ՚ւե
տուեր
է կնոքական
գէմքի
մը, որուն
ա ա՛
լ՛ իքր
կր խուսափէք
մեր ուշա դրո ւթենէն
^
Օաւի
նռ֊յն գիմակր,
կայ ամէնուն
գէսք
վբա
յ . նո յն ա չքե ր բ , նո
յն կծկուած
եւՏ
քարացած
մ կանո ւնքն ե բ ր , նոյն
ճերմ կած՜
կամ կապարագոյն
դարձած
շրթունքներր
..
նո
յն կանխաՀասօբէն
ճե րմ կած
կամ
փե
-
թռտուած
մաղերր։
ինշպէ՛՛՛ս
որոշել
երիտասարգր
պառա
֊
ւէն,
սգաւոր
մայրը
այրիէն,
կարծես
եր
կաթեայ
ել անոգոք
ձեռք մր, նման
ձրգ
-
մւում ով,
սեղմ ած
ու ցամքե ցուց ած
է բ
իբենց
կենզունակութեան
ազբիւրը
է
շատ
բան
չենք գիտեր,
եղած
է
առանձնա–՝
սէր
ո ւ
գրեթէ
մենակեաց
Հողի
մր որ կը՛.
սիրէր
՛ինտռել
Հետաքրքրական
,
գրաւէչՀ
պատկերներ
ու խոկալ, արտագրել
: Այդ՛
գիծը պաՀեց
նաեւ չափաՀասոլթեան
մէք։՛^
Աշակերտած
է
Թլկատինցիին
:
ք1ւսռլցչա–\
կան ասպարէզ
կը
մ տնէ
1892/1՛
կը բան– ՛ւ
տա րկուի՝
Պուճիքանեանի
ել
Թէնէքէ
–|
ճեանի
Հետ :
<2»/Հ/՚^4
կը մնայ
եբկար
ատեն
ու կր չարունակէ
իր գրական
ստեգ–
ծագործութէւնը։
1909/1՛,
Պոլսոյ
մէք
կը
նչանակուի
ՀԱգաաամաբտ»
օրաթերթի
խմբագրապետ
, բոլորելով՛
Հրապարա
-
գրական
րեղուն
շըքան
մը :
Կը
ստանձնէ
նաեւ
ուսէ
*ւցշական
պաշտօն՝
Հայբիկեան
ել կեղբ՛
վարժարաններուն
մէք
I
«
(հ ՚ Զարգարեանի
ղրական
ստեղծա
-
ղործոլթեան
մեծ
մասր ամփոփուած
է
«Ցայղալռյս»ին
մէք։
(
Հրատ
.
«Արծ
էւ»
գրատան)
: Ունի
Հարուստ
ու
գմայլելի
արձակ
մ՛ր՝ Հովուերգական
թաբմ
շուն
-
չով : Գիւղական
աւանգութէււնները
Հա
-
ւԲագաաօրէն
գեղեցկացած
են
իր
ՂԲէէ՛^
տակ։
Այլաբանական
տարազ
ունէն
գրեթէ
իր բոլոր
կտորներր
:
Բերթուածներէն
ծանօթ
է «Աստուածնեբը»
:
Զարգարեանի
րիւրեղակեբա
արձակէն
Հատուածներ
կարգաց
Օր՛ Փէրէնեան՝
Պ՛
Պաբսամեանի
Հրաւէրով։
Ա՛րուական
Հո
գիի
մ՛ը վսեմ
թռիչքն
է որ կը սաւառնի
իր
արձակէն
, կը յորդի
փաղաքուչ
նրբու —
թ Լ՜ամբ : Եզնիկր
մէչտ
էր
բարձունքին
վբայ,
բնութեան
գէբկր
ազատ
ու տի
-
րական
... «թող
ձեղ շառինքէ
բարձուն
-
քէգ
խաբեպատիր
վարն
իր արուեսաա
-
կան
սլե րճութեամ բ , եղնիկ,
մնա
՚էեբր»
. :
Շարունակելով,
պարզաբանեց՝
Զար
-
գար եանի
յաքոզադո
յն կտորներէն
«Գամ ՜
բ՚ւր»
եւ «ք)վ որ սոլլթան
մր ունէւ իր
Հո
գիին
մէք»ը։
«Ունի՝
«Մեզրագեա»ի
գե–
Գ^ցէ՚կ
Գ*"՚՚բ)՚թացքր։
ԱրտասաՀմանի
մէք
առիթն
ունեցաւ
Հետամտելու
օտար
գրականութեան
ել ֆրանսերէնէ
Հայերէնի
թարգմ՛անեց՝
Ա
. Լակէռլօֆէւ
ՀԵր՚՚ւսագէ–
մր
Տալիքառլիի
մէք»
երկը
:
Վ–
Կ՛
ՄԻԱԹԻԲ
Ծ՚ՐՄԱ.\
՝
, *
Ա
.֊
ք1ւշադբութիւն
բրած
եմ որմրբ
-
քէ՚ւն
մ ր իրմ է Հէ՛նդ անգամ
աւելէ
բեռր
՛կրնա յ տանէ՚լ
, մէւնշգեռ
է շր էր ծանրու
-
թեամ բր
բեռր
չի կրնար
տանիլ
:
Բ
.
էչբ
չէ կրնար՝
որովՀետել
ուբէէ–
շէ՛ն Համար
կ՚աշէսատի
...
ՕՐԻՈՐԳԸ՛֊
(կ՝աղօթէ)
ով իմ Ասա
-
ուած
, ես անձէս
Համաբ
բան
մր
շեմ
խնգրեբ
, միայն
մօրս լաւ փեսայ
մր պար–
գելէ...։
ՀԱՑՐԵՆԱԿ8ԱԿԱՆ
(ՈՒՐՖԱ)
ՊԷՅՐՈՒԹ
Ուբֆայի
Հայութեան
ամ–
բո՚լքական
պատմ ութիւնբ
Հր ատ ա ր ակե
լո
լ
նպատակով
Պէյրութի
մէք կազմուած
է
կեղբ.
Յանձնախումբ
մր, ոբ
անգամներ
ունի նաեւ Հալէպ,
Փարիզ
ել Ամերիկա
:
Այս նպատակէւն
շուրք
–էամաձայնած
են
Ուրֆայի
Հա յր . Մ իութեան
Պէյրութի
,
Հալէպի
ել Ամերիկայի
վա ր շո ւթ իւննե բ ը ,
եւ նախապէս
Ամերիկայի
մէք
կազմուած
« Ուրֆայի
Յուշապաաում
»ի
յանձնա
-
խում
բին
ալ վե րակազմ ութեամ
բ , Կեդր •
Յանձնախումբր
ստացած
է
Հետեւեալ
սլատ կերր
.
Պ • Պ • Արամ ԱաՀակեան
, ատենապետ
Պէյ
րութ, կարապետ
Գբվըբեան
ատենագսլիր
Պէյրութ
, Լեւոն
Գասսլարեան՝
դանձա
-
պաՀ,
Պէյրութ
, ՄիՀրան
Հերաբդեան՝
խմբագիր
, Պէյրութ
, ԶարեՀ
Որբեբեան՝
Պէյրութ,
Արմէն
Անուշ,
Հալէպ,
Պետրո՚ւ
Տէր Պետրոսեան
Հալէպ,
Յակոբ
Հէւսայ
-
եան Փարիղ, Գէորգ
Ալան ,ՆիւԵորք, Ե՛սա
յի Աթթարեան
, Լօս Անճէլոս
:
Հրատաբակուելիք
գէ՚բքր
պի՚ոէ
ունենայ
Հետեւեալ
րաժիննեբր
.
1–
Պատմական
ակնարկ
մը
Հինէն
մինչեւ
մեբ
օրերր։
2,՛֊֊
Ազգագրական
:
3՛
Տեգագրական
:
4
կենցազայէն
եւ
լեզուական
:
5 •
Մշակոլթայէւն
:
6՛
Տնտեսական
:
7՛
Հանրային
–Հասաբա–
կական։
8՛
Հերոսամարտեր
:
Գրքէ՛ն
Հ րատա րակութեան
ծաէսքին ՛կա
րեւոր
մէկ
մ ասը պիաէ
կաւլմ է մեբ
Հա
յ–
րենակէւց
ողբացեալ
3ո՚ԷՀաննէս
Արզու
-
Հա լճեան է կտակած
Հազար
տոլարր
:
Այսու
կ՛՛չ կ՝Ր^ենք
բոլոր
մեր
Հայբենա–
կիցնե բուն
եւ ոչ Ուրֆս՚ցէւ
ր՛՛ե՛՛ր ա յն
ազ
գայիններուն
, որոնք Ուրֆա յի վեբարե
ր–
եալ
որեւէ
յուշ , նկաբ , կենսագրական
եւ
վերեւ
յիշուած
նէւթերուն
Հետ
կապ
ու -
նեցոզ
որեւէ
դրութիւն
կամ
ուսումնա
-
սէւրոլթիւն
ունէւն , բարի
ըլյան
ղանոնք
ու
ղարկելու
կեգր՛
Յանձնա
էսո ւմ րիս
մէւնշեւ
1953
Հոկտեմբեր
, որ գործին
մամ՛ուլի
յանձնուելու
թուականն
է :
Պա յման
չէ՛ ղրս՚ղէտ
րԼլա
լ մե՚լի
բերելու
նէււթ
մ ա ա ա կա բ ա ր ե լ ; կեդր
.
Յանձնա
֊
էսումբս
պէւ՚ոէւ դասաւորէ
եւ Հրաաաբակե—
ւէւ էէիճակէ
մ էք գնէ
զւսնոնք
:
Հասցէ
քՀ.
ՏՅհՅջԱւՅՈ, ԲհՁքտՅՇյ'6
ճ ճ
|3 ՏՅՈէ6,
ք<ս6 քօշհ, 66/քօսէհ - ԼւեՅՈ
ՊԱՇՏՕՆԵԱՆ
Հրամեցէք,
Հարիլր
ոս
կի , զոր սխալմամբ
աւելի վճաբեր
էէ՛ք ին–
ծի
։
ՎԱՐՊԵՏԸ–
Անպիտան
մարգ,
մէկ
ժա.
մէ ի վեբ
կբ փնտռեմ
• չէի՞ր
կր՚եար
մէկ
ժամ առաք
բերել
. . . :
Լաչակին
նեբքեւէն՝
որը՝
մեքենս^կան
շարժում
ով մը կը Ք՚"շէ բ գէպէ
գէմքր՛
ծածկե
լու
Համ ար
զ՚սյն
կ՛՛լ^ զն շմ՛ա բենք
խոՀռւն ճակատր
ա բ կած
ե ա լ 1^"ք
եւ
իր
վիբալի
աչքերուն
խ՜որր կր ճան^անք
դա–
բաւոր աառապանքով
ազնուականացած
Հայ
կինր
:
Գրսեցի
է. քցարբեբգէն
.ոչ մէկ
օր
չէբ
եկած
անէկա
եկե գեցիին
րակը
նպաստ \
խնգբելու,
մեր
ր՚ք՜իշկ
րնկերներէն
մէկը֊
Հանգիպեբ
էր իրեն
ու
մե՚լի
յանձնաբտ
-
բեր
ա յգ էսպնոտ
թ շուառո
ւթ իէն
ը : մ՝ա
-
մագրութէււն
տուեր
էինք նպաստի
ժամե
րէն
գուբս
միքոց մր, այնքան
իր ամ չկո
-
աութեան
էսնայելու
, որքան
լսելու
էւր
խբոէստ
, ցաւագէն
եւ աննշմարելի
անցած
պատմութիւնը։
իր գեբա՚լանց
պարգու–
թեամրր
անիկա
շէր խորՀեր
էսկ
թէ
ինչ
թանկագէն
գրուագ
կը ներկայացնէր
բո–
լոր
մեր լսած
քարդի.
Հուրի
, նուաստոլ
֊–
թեան
եւ անմ աբգկա
յին
վա յրագութիւ^
-
ներոլ պատմ ութիւննե
բ ո՛նւ
մէք։
Երբ
իրեն
Հետ
՜առանձնացանք
ու
ղինք
Հրաւիրեց՚էէնք
նստիլ
մեբ
գէմ,
գողգոքուն
ձեռքերր
սեղմած
կուրծքին
էէբայ , պաՀ
մր
նայեցաւ
մե՛ղի էսորունկ
եւ
անրացատրելի
նայուածքով
մր։ Այդ
բանը
յաճախ
կը
պատաՀէբ
աբկածեալներհւն
• կարծես
րս–
կըսե՜լէ առաք իր՛ենց անլուր
,
անՀաւատա
լի , անրմբոնե՜
լէ պատմութիւնր
, կր
ձրգ–
աէին
Հաղո րգակցութեան
մէք
մ տ՚Սե լ
մեր
Հոգեկան
կացութեան
Հեա , իրենց
ցաւին
էութէւնր
էակ
Հազորգել
, որպէ սզէ
իրեն^
տէրտր
իմ անալի գառնա բ մեւլի
. ու
ամէն
անգամ
անվբիպելի
կերպով
կր
յաքորգէ–
էն : Նո յնտեսակ
յուգմ
ունքի
ալիք
մր
կը
՚էյլ՚գովէ բ մեբ սէրտը , իրենց Հառա Լանք -
ներուն
, իրենց աղաղակներուն
կչ"–"յթր
կր
զգայինք
նախապէս
մեր դղբդոլած
ցեղա
յին բնազդէն
մ՛էք ու իրենց արգէն
՜թափած
արցունքնե՜րուն
դառնութէւնր
կ՛ա
յր՚էբ
մ՜եր կոպեբր
:
իրենց
Հետ
կը կոլբնայինք
ու կը էսլա -
նայինք,
ու ամբողք
աշխարՀ
կր խուսա
-
վէէբ
մեզմէ։
Այլեւս
ի ՚ ^ չ փ"յթ
այս
կամ
այն
կնոք պատմութեան
մանրաասնոլ
-
թիւններր.
գեռ
չլսած
գիտ՜էինք–
էւնչպէս
եթէ
իր .ենթագիտակցութեան
մէք
արդէն
Հոլովուած
բչլային
անոնք՛
ու
բ՚՚լոբ
մի–
քոցին
որ կր էսօսէին
, անրացաարելի
զգայ–
նոլթիւն
մր կ՚ելելէքէբ
մեր
մէք Համա
-
պատասխան
էրենց
վշաի սաբսուռնեբոէն
:
Այ"պէ"
էր՜ "Բ թեր՛եւս՝,
յաճա՚էս
,
անկարող
կր գաոնայէնք
ղիրենք
մխիթարելու
, / -
բենց ցաւր
ամոքելու
. ոբովՀետեւ
փոխա
նակ
ղիրենք
մոռացութեան
առ՚սքնոր^լե
-
լու,
այրիներուն
Հետ
կո՚ւլայի՚^՚ք
:
ԽէԼ
ԵՍԱՑԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
