ԻնՉ Ո՚Ւ ԿՐ մԻձԱՍՏեՍ
Բանաստեղծոէթնաճ »ագԱապդ^
^ րան
11 եր էնւ րառ մը կայ,
աէաՏ,
ղ"Ր "իալ կր
թւսրգմա1են
մեր րառա րաննե րր,–
էքիջտւքոՓ 7
ինքնամո-ւտ,
\թաա\ռ>չՎԱելի
յաիղ է ինչ որ կու.
ս,այ
Համարժէք՝
ռամիէչ բարբառր,
սլաակեբաւոր.
բայց
գռեՀիկ
, այնքան ոբներելի
չկ
գրականու. -
բեան
աան
իլ :
1ոէաՏ
կբ
կոչենք
մէկր, որ կր մանէ աչխա -
աանքի
մր մէչ, գորհի
մր ՜մէշ, կոիվ, մր մէշ,
վէճի
մր մէշ, անոչաաեՀ
ժամու, մր, առանց
որեւէ
Հանգամանքի կամիրաւունքի
,
ուբեմն
մէկն է որ
միշամուխ
կ՝րլլայ
(տ՚ւաաւտշ6ւ)
նախ իրրեւ
քշտ֊
զսԱԽսք,
որ ներս կբ ոոլրգի
կողմնակի
անցքէ
մբ,
երկրորգ՝
իբրեւ
աւելորգ
աարբ , որնեղութիւն կր
սչաաճառէ
(§6Ո6Աւ) ,
երրորգ՝
իբրեւ.
չսպասուահ
ներկայութիւն
մր, որ տաղաոլկ
կր պատճառէ
(1աթօքէսո) :
Թէ
տէատ
մբ չեմ հանօթ
վէճին
մէշ, Փօլատ -
եանի բաց - նամակր չէ միայն՝ որ պիտի Հաոտա–
աէր , արդարացնելով
նւե րկա
յութ
իւն
ս
: իմ
նեբկա՛
յութիւնս
կա՜ր արդէն,
քիչ
մ բ կրյիչեցնէ ար–
ձանբ՝
զոր Ա՝ ոլիէր կր դնէՏ ոն
ժուանին
մէշ,
(Հրաշալի՛՛ է ֆրանսացի
Հանճարեղ
կատակեբզա–
կին
այս գիլտր
,
արձանէ էէր
՛որ քար է , ժայռի
կը–
տոր , անտարբեր՝
չուրշիւ
անցուդարձին
, հիհա -
ղին
ու
քամաՀրանքին
, բայց
յանկարհ–֊–
կբ քա–,
լէ , հանբօբէն կրյառաշանայ
եւ
կբ բռնէ
մպիրՀին
ձեռքէն...) :
ԵԼ
Հիմա դուք գաաեցէք :
1950
Յուլիս
շ՚ձին եւ ՅՕին,
«Յառռւշ
»ի
էշե–
րէն՝
երկու
իսանւդավառ
յօդո ւահնե րով
կ՛ո ղշո
լնէի
՜Լի՛ք - Անւտրէ Մաբսկլի
մկբտոլթիւնր
Հայ ղրա
կանութեան
սլտտմ ութետնւ
աւա
ղան
ինւ
մ էշ : Ջէ ի
ճանչնաբ
ֆրանւսացի
ա յս եբիտասաբգ
բանաատեզ–
հր , բայց
մեբ գրա կան
ութ եամ բ Հագո րգուե
լոլ
իր
ինքնաբուխ
ցանկութիւնբ
, Հա յկական
Հանճարբ
ուսո ւմնաս
իրե
լու
իր ինքնւատիպ եւխոբ եգանւակբ
Հաւատացէք որ յո լզեցին
զիո
Հակա ււա կ
այՆ
գառնա
ւթեանւ որով
լեցուահ էր Հուլ իս
բնգգէմ
եւրոպացի
մտտլո րականներ
ուն
Ս՛իլս
կողմէ,
Եւրոպայի
ամէնէն
պանհալի
պա բ բեր տ կաննե
րէն
՛քին,
Շ&հւ6քՏ ճս Տսճ
(ժան
Պալար), երբ Հիացու–
մոէի
ե սլաչտամունքով
մեհարանքի
կրտանէբ
Հայ
կական
արժէքներբ՝
Հակաոակ
արեւմտեան
քաղա–
քականոլթեանւ
ա ռաշն ո րղնե ր ո ւնէ վատութեան
եւ
եւրոպացի
մ տաւո բականնե
րո ւն չաՀ ա խնգիր
լռու
թեան
, ի՛՛նչ
կ՚րսեմ՝ երբ
անէւաՀման
խանգաղա–.
տան։
քով կբ պատրաստուէ
ր
տօնել
՚քքաբեկաց
իի
հնէնոե
ւսն տաբեդարձբ,
ղոր... մենք իսկ
մոռցահ
էինք տօնել
մեր
ցաւին
մէշ ,
ամէնէ՜ն
սուրբ
շերւՐութեամ
ր
լեցուեցաւ
Հոգիս ;
Հօ՜ , դիւրի՜ն բան էր խօսիլ
եւ
խօսեցնել
Հայ
բանւա ստեղհն
եբո
ւնւ եւ
քաղա
քա
կր թո ւթեան մա
սին՝ երբ Հայաստանի
մէշ կատարուահ
շաբդեբր
կրնային
ժողովբգականութիւն
պաբգեւել
եւբո–
պացի
գրագէտներուն
, իբենց
ս
բտցաւութեանւ
եւ
Հետաքբքրո
լթեան
Համաբ , Զօպանւեանի
պանւհալի
զո րհո
ւն։
էութեան
Օրերուն։
: Գոլթբ
, աբցունքբ եւ
աման
Հայասիբութիւնր
գիւրի՛՛ն էբ
առատօրէն
Հոսեցնել
լք
եր
քրիստոնէական
աոաքթն
ութ
եանց
ա բ ի ւնո տ
առոլա1լն
ի
վէսր
, խոխոշելով
, կարկա
չե–
յո՚ք
,
ԴԳչեք՚ի
1
առանց
սակայն
երախա
յի
մ ր
չյի–
նահ
շազացքին։
անիւն իսկ դարձնել
կարենալու
-.
Երբ, վերշապէս, մէկ Հալ ուսանող
բաւակա՜ն
է Ր՝ ՚
չապիկ
Հագցնելու եւ «Ալսօբ անճառ՛^ երգել
տալու
Համար
ֆրանէսացի
ակադեմ
ա
կանւնւե
բուն
,
ամերի
կացի
պատուելիներուն։
եւ
եւբո պա ց ի
դբադէանե-
բուն,
մեբ մարտիրոս
ե կեղեց
ինե րուն
մէշ։
Աակայն,
դիւրին բան չէ Հիմա
խօսիլ
Հայոց
կամ
Հա լութեան
մ ասին; , եւրոպական
մ
ամուլին
•էքէշ,
չվչաացնելոլ
Համար...
ԹոլբքերբՀ
Մի՛
• մ ոռնաք որ Ամ ե րիկաց
ինե
բն ալ շատո՜նց
Հ րամա
բահ
են քբ իստոնէ ո ւթի
ւն քարոզելէ...
Հայոց
մէշ^
(ալիւրի
պա
բկե
ր բ
Հ ի մ
ա կ՛եր թան
. . . ) ;
Այս
կացութեան
մէշ,
չէ
՞ք
Հիան՚աբ
Լիւք -
քԼնտբէ
Մ աբսէլի
ե լ
ժան։ Պալարի
ինքնաբուխ
ե լ
ձսնւկեէլհ խանւղա վառո
ւթե
անէ
վրա լ՝ Հանգէպ
Հա
յ–
յլական
բանեբու
%
Աբգ
, մողովոլրգ
Հայոց
, լսէ՛ :
Հայոց
խելացիներր,
որոնք
Փարիղ
բնակողի
Հպարտութիւն
ւէր կր ւքաանւեն լաճախ՝
մ
ոռնալով
աԱ16 ՚՛՛
տաւո բականի
իբենց
ոզրե բղո
ւթիւն ր , մ իշտ
քաղաքակրթութեան
յա րաճո
ւն կշռո յ թ ի ն ան
աստա ո–
բեբ , ւլիաէ"ք թէ ի՛նչ
րսին
1.
Լի՚-ք - Անտրէ
Մարսէլ
Հայերէն չի գի~
էոեր
, Հետեւաբար եւ լնականարաբ
• • • ;
2.
Լի՛՜ք - Անարէ
Մարսէլ
անհանօթ
երիտա–
•սաբզ. մրն է , Հռչակաւոր
բանաստեղհ
չէ , Հետե–
\տ.աբար եւ բնականարար
- • . :
3.
Ժան։ Պալար
ղորհի մարգ է, չուկայի
Հե–
•յռաքբքրոլթեամ
բ կր մօտենւա
յ մեղի • • • :
Ե բկաբ ատենէ ա լս իւօսքե բ բ շրշան
բբինւ
րերնէ
՚բեբսն : Անշուշա
դժուարտցնելու
Համ աբ
հրաղիր
մբ,
որուն
ձեււնւարկահ
էինք
խւ-ւմբ
մր
Հայբենա–
կիցնեբով :
Օր մլն ալ, Փօլաաեան
կրցաւ
գտնել
Լիք^է*
Բանաստեղհութեան
տաւլնապր կր
սկսի
. . •
՚Բրիստոսէ
առւԱ՚շ ()բէլ դսւրուն : Այսինքն
մօտալո–
բապէս ա յն
օրէն
, երբ Աաֆօ , Հելլէն
քերթողոլ–^
Հին,
յուսաՀատութեան
նոպայի
մը մէշ
ինքղվնք
հով
նէետեց
ժայռի
մբ կատարէն :
Պէ՞ աք է Հետեւցնե
լ ուրեմն
, որ
քևարերգոլվ
թիւնւբ
Աաֆոյի Հետ սկսաւ եւ Սաֆոյի Հետ ալ
վեբշացաւ : Ոչ, մենք այգ կարհիքէն։
չենւք։
Բնա–
րեր։լ ութիւնբ
, առՀասարակ
բանա ստե։լհո
լթի
ւնր ,
հնաւ
առաշին։
մարգուն Հետ եւ պիտի
մեռնի։
վեր–
^ ն մաբդուն՛ Հետ ;
Եթէ
չարտայայտենք
իսկ բառերով,
սակայն
Լիզերով,
Արտով,
Հոէլիով
պիտի
ապրինք
միչտ
բանւա ստեղհէ։
ւթի
ւնբ : ՈրովՀետեւ
աշխաբՀի մէշ
չկայ մարգ
մր, մաբգու
նմանոզ
արարահ
մր, որ
քիչ
մր բանասաեզհութիէն
դոնէ
չունենայ
իր մէշ^
եթէ
ւսնչո ւչա առանց
սբտի
մ տահ չէ այս ա չխա
բ ֊
Հր :
Բանաստեղհոլթեան
տեսակնեբր
, սեոեբր կր
Հիննս/ն,
բայց
ինք՝
բանասաեղհոլթիւնը
ոչ կր
Հինն։այ
, ոչ կբ մաշի։ կր փոիլոլի միա^
ձէւը
յ
Ի՛՛է
յսարք|1
կրմնայ գրեթէ
անփոփոխ
Հ
Խորքը
կեանքն է, րսա էութեան
՚ան։փո–
փոխելի եւ յա
՚լիտ1
/ւ՚սւկան
: կեզելր կբ ձեւափոխ
՛ուի , միշուկր ՝ ոչ : ԱշխաբՀի
ստեղհումէն
իւ փեբ՝
էյո ք։ււ թիէն
ունի
սէրր , օրինակի
Համար
-,
Ասիկա
յսււրՔՕ.՛
է : Զա
քն ա րաա
յա լտե լու , թերեւս
նո քնիսկ
զա
քն զգալու
ձեւՆ է , ոբ կր էքնայ յաբահռւփ
, այլ
« սնսոյղ » :
ք՛իւց
ազն ե րդո ւթիւնր , իրրեւ սեռ , ՛ատեն՝
մ ր ՚
•ի պատուի էր րաղմ աթիւ
երկի րնեբու եւ րամ ա– (
թիլ
՛աղգերու
մ էշ : Հիմ ա անցահ է ՛արգէն
ղբա– |
կանա լթեան պատմ ութեան
-. Ըսել
կ՛ո լզենք՝
մե– \
ռ՛ահ սեռ մբն է ։ ինւչո՚՚լ այս ՀմւսՀացում՜^ր : Կը՛
կաբհենք ա քն պատճառոփ
, ոբմեր
գ՚արաշրշանին
մէշ
Հին բմբռն։ումո։ի
գիւցտդներ
չկան։
Հետեւա
բար
չկա
յ նաեւ
գիւցաւլնե
րգո
լթիւ^։ :
Մեր գարուն
մէշ ղիւցազնր
մեքենւան է եւ ն՛իւ
թր,
թ^։դանօթբ
, օդանաւբ
, ռումրբ,
սուզանւա–^
*՜Բ
՚ւ
Լիւլէն՛. ԵԼ բնաւ
ղարմանալի
չէ , երր
Հիմա
^գիւցաւ^-եբղ
ութիւն։՚^։եր
ու գեղօննւեբ կբ զ բուինւ
ա յս
ՀՀզ ի ւցա
զ՚Տ֊նւ երուն
մ աս
ինք :
Առաշին
ակնարկուի՝ կրթուի թէ
քնարեյւղոլ^
թի ւնէն։ ալի փերշոյ
պիտի
ունեն՛ա
ք
դիլցէսղներ–
գութեան։
ճա կ՛ս։ ւռաղի բր . պիտի
անցն։ի
գրակւսնու—ւ
թեանէ պատմ ութեան
, իբրեւ
^մեռեա
լ սեռ՝^ :
Այս
գժ բս։ խ տ ո ւթ
ի ւն ր կրնայ
պատաՀիլ
ա՛յն
՛ատեն, երբ մ արգիկ
հնին,
ապրին ու մեոնինէ սր.^
տի տեղ մեքենայ
մր միայն
ոլնեՆալոփ
իրէնց
կուրհքին տակ :
Ա եքենան
էիոխաբինեց
գիւցաղնւր,
բայց
չի կր.
նար
.իքէխարինել
մաբգկային
սիբտր։
Այս
։։լաաճառոփ ալ քնար ե րզո
ւթիւն ր , աբ^
ձակի
մէշ ԲԱայ թէ բէսնասաեզհոլթեան
, երբեք ,
որեւէ ատեն, ոբեէէ
ւլնոփ պիտի
չկորսնցնէ իբ
^դաՀոյք–»ր
գսլրութեանց
կայսրութեան։
մէշ :
Այս
ճչմաբտութիւնւր
Հաււտատելու կբ հաո,ա -
յ ե ն քանի
մր ւիալերական
բանւաստեզհնեբ
,
որոնք
կ՚ապրին ու կբ ստեղհաղ։։րհեն
աշվ։։արՀի մէկ ։էե^
ցեբորգ
մասին։
մէշ, ուր սիբտր
չո՚լիի տակ պաՀ–
•ուահ է եւ ուր խիղճբ
՛ա յլեւս
դո յո լթեան
իբա–.
լ ո ւնք
չունի :
վ^աւեբական ա յգ բանա ստեղհն. ե րն ե՝ն
Սւ1ղւ1է
մռքւ Տարօնցի, Ազատ ՎշտուՕի, ՅււվհաքւՍէււ
րազ, Սիլվա Կաւզոո-տիկէաքւ:
Երենւցմէ աոաշ կա–
յին արդէն։
Տէրեա՚ւն
ու Զարեն։ցբ
(ի ։լէպ ,
ո՛՛լբ
մնաց
Աբամ-Առման։ը
, որ Հայաստւսն
նւերղաղթեց
Հինգ - փեց տարի
առաշ։
Ատեն
մր Հոնէ ղինքր կը
կո չէին
՚ճտաղանւղ
աւո ր տղան՝^ : Հիմ ա այս տղոլն
ոչ
ձւ։ւլնւր կր լսուի, ոչ անունր) :
Ջենք բսեր՝
ամ էն սերուն՛դ
, բայց
ասլաՀո փա
բաբ
ամէն գաբ \ւՈՈ բանաստեղհ
՚ մր
կուտա
յ -
Ան՛ա ց ահն։ ե ր ր կբ Հետեւինւ
իբեն , կամ
կ՚լնգօրի՚—ւ
նակեն։
ւլա քն
Հոկտեմ բերե ան։ 3
1
՚ղա
ւիո իւո ւթեն։
էն ետք, Խ՛
Ա իոլթիլնւբ
ոլնւեցաւ
իր նոր
բան. ա ս տ ե ղհ բ՝
Մայա–՝
կոէիսկիք : ՍԹալինւ կբ զբէր
՛այս բսնաստեղհի
մա
սին՛ «Աա լակով սկին։
եւլել է եւ մնաւմ է մեր
ս ով ետա կան
զարաշրշանի
լաւաւլո
քն , ամենւատա–
՚ զանէք աւ՛որ րանա՚ստեղհր^
I
Ն" ր է բ այս րանաստեղհր
իր ն. երքին
աշխար–՛
Հով,
ձեւէէէի, իէոբքով,
զղալու,
տեսնելու
ել աբ–
տա լա քտելու
իր եղանւսկուք : Ապրեցաւ
ւՐիաքնէ եբե–
սսէնբէիեց
տարի
(1894– –930) :
Նոր
շուն։չուէ բա-
նււոււս՝եղհութի՚ւննւեբ
ւլ րեց իո ղարւէէչրշանր
քուզու^
ւս քլաղան
Հարցեբու
մա՛սին՛։
Գրեց
նւաեւ ^Բանաս–
տեղհու
թիւն
ււովետական
պասսլորաի
մ ասին։՝^
է
Իրենւ Հետեւեոան։,
ղինքր
րնգօբինւսկեցին
չատեբէ
Բա քց մնյ֊ացիԴր
Հետեւակէ
Մայակոէիսկին
ինւք Հիմնեց
իր գպրոցր։ Պեա
մըն էբ եւ ոչ թէ ուղեկից
էքբ :
Այ՛լ
՚յ՚ղբոցին։
վարպետներէն
է, մեր մէշ,
Զա–
բենց բ : Պետ էքլն ալա յս
մէկն։ էր , իբ
սեբունգին
էքեհւսղոյն
բանւաստեզհբ : ^Ամեն
ատ՚ա
՚է
։այրռալո
ին՛չպէս որ պիտի
րսէո
Աթալին։
^ ^ ^
Մակայն
էի՚արպետներր այս աշխարՀէն
րնգ
միշտ կրմեկնին՝
միասին
տանելով
իրենց
առաւե–
լութիւննեբր
ել մեղի
ձղելով
իրենց
թերոլթի.լն^
նեբբ
էքիայն
։
Ա՛՛ԻԿ՛"
մենք կր կոչենք
ւա՚նցա^է^իի^^–
ոլայ.։
Ա^էէոբէ Մարսէլի
Հասցէն,
Տրա՚կինեանէն–
Հրաւի
րեց Մ՛ա րսէ
յլ ու ՚լբի առաւ
տեսակցութիւն
մբ,
զոր
Հ բաաա րակեց
«Յառաշ^ի
մէշ , ոլբ , բամնե
լով
իմ խանւլավառութիւնս
,
առանց
չտ րութեան
,
յս։ քտաբաբեց թէ Զօպանեա՛ն։
ի
թա րգմ
ան՛ութիւն.^
նեբր,
բւհղգատելով
Լի՚֊Ք ՜ Անտրէ
Աաբսէլի
թարդմանո
ւթեանւ ց Հեա , կակազեմ ական են եւ
պադ » :
Փրէիրեցա՜ւ
Զօպանեան։
«Պ՚սյքաբ՚ծի
մէշ երկաբ
յօգուահաչտրքով
մբ,
(ճիչգ անցեալ
սէաբի^ բայց ես գ ե ռ նոբ
կաբդացի),
վկայութեան։
կան։չեց
Հռչակաւոր
ղրադէան։եր
, ո–
լ. ոնք գովեստով կր իսօսին իր թարգմ ան
ութեանց
մասին։ Եւ այդ աոթիւ,
անտեղի ել անՀամ բա -
ռեր
ղլոբեց
Փօլատեանի
ել ԼիւքայԼնտբէ
Մ աբսէլի
Հասցէին։
Փրվ՚րեց՚ա^լ
Փօլատեան
:
« Յառաշ
՝»ի մէշ խօսեցաւ
Ջօպանեանի ակա–
բոլթեանց
ու թերութեանց
մասին,
պա շապանե
լով
ֆրանսացի
երիտ՛ասաբգ
բանա ստե
ւլհին
ա շիւա–
գատեց եւ խմբաղրականով
մբ գատապարտեց
• • •
Ջօպանւեանն ու Պաբսամեանւր
։ Յետո
յ , ինչպէս
օ –
բէն՚ք է , խօսքր տուաւ
Փօլատեանի
:
Փօլատեան
, պատասխանելէ
առաշ
,
Հրաւիրեց
որ խօսի
. • • Մոլի՚էբի
արձանբ :
Ուրեմն,
Մոլիէրի
այղ արձանբ՝
ձ ս , ւոէւԱՏ
մր
չեմ
; Կբ միշամտեմ
,
որովՀետեւ.
1,
՚քէճբ
հագում
առաւ
այն։
խանգավտռոլ–
թենէս
, զոր ցոյց
տուի
Լիւք - Ան՛տրէ
Մարսէլի
եւ Ժան Պալարի։ : կ՛արելի՛^ է արձան
մնալ
տա
կաւին :
2.
—
ՎԷ6ը արդէն ծւսւնօթ– է էիւք^Անւորէ Մաւր–
սէլի եւ ժան ՚Դալաւրի,
ատիկա
նկաաեցի՝ երբ,
Աեպտեմրերի
վերշերբ,
Մարսիլիոյ
մէշ, ժան
Պալար
իր բնակաբանբ
Հբաւիրահ էբ Փօ լա տե ան։ ը ,
Բիւղանգ
Թօփալեանր,
^. Աղաքեանր ե
զի՛
տան
րր։
Մէշ
մտաւ Պաբսամեան :
« Յ՚սռաշ
» / ւ
րերաւ
Հինգ
յօգուահ։
քցմբա–
զբոլթիւնր
յաբմաբ
չգտաւ
Հրատարակել
,
առանց
կտբգ
մ ր յապաւո
ւմնե
բու
, առուն։ ց
փոխե
լու
մ աս
նաւո բարաբ
յաբձակուլականւ
լեզոլն(*) : Պարսամ–
եան։ չՀ
ամաձա
յնեց՛ա
Լ
, ետ ՛առաւ
յօգուահները
,
ոբոնք...
յւսւղաւուահ
ու լեղուն
կրտահ
ձեւոփ
Հ
րատա րակո
ւեցան
,
յետո
յ , ՀՑուսաբեր^ի
մ
էշ :
ՀՏՅուսաբեբ՝»ի
խմ բաղ րութիւնր
, թէեւ
մ
օտէն
հանօթ չէբ էիէճինւ պատմութեան
, ճիչգ
տեսաւ,
( * )
Այս՛ ւքանրաէւՕա՜ււնւո-թ֊եաւնց ծա|նօթ–ուՆ–թ–ի,–ւնււ
զօ է գ ա ց
Յառա
շ\ւ
խ ւ ք բ ա զ ր ի իրասււ–նք ն ե ր է ս : Ա չ ք ի ս
լ ո յ ս ր , եի՚մաւ, հաւզիւ– կ ը ր ա ս է ս ե փ ա կ ա ն
ա շ ի ա ւ
տ ա ւ ն ք ներւուս , ա ե ա թ է ինչ՛ո՛ւ
չե՜մ՛ 1քս։™ւնակցիրւ
Յտոաշ^ւ
իւքբաւդրա՚կաւն աշխատա|նք1նեբռօյ(ւ1:
Ր ա յ ց )
ե ւ ա յ ն պ է ս , օ ր է ն ք ՜ ն ե ր ո ւ ե ւ
ա ւ ա Տ դ ո ւ թ ի ւ ն ն ե ր ո լ
ւքասին հե տ ա յք ր ք ր ոՆո ւ լր ե ւ ո զ ի ա է թ է , կ ր պ|սւհե\ք
՜իւէքբազբի ի ր ա ւ ո ւ յն ք է ւ ե բ ս 8 ս / « < " ^ ի մ է ջ , որույն ոչիքնւչ
կ ր զլ ա ն ա ւ ք , ինչտէԱ ե ր է կ ՝ ե ր բ ը ն ձ ի ւ ղ կ ՚ ա ր ձ ւ ս ս
կ է ր , քւէւյքւպէ–ս դԱյսօբ՛ ե ր ր հ ա Ա տ ա բ լ ք ա Տ տ
կ ւ ս ղն ի
ւքրն է ։ Ա յ ս ս ւ հ ա ն ւ լ ե բ ձ ե ր բ ե ք կւաբծ|ւք չյա-յաւնեցի՝՝
ե ր բ %սրսաւքեա1՚ն ո ւ զ ե ց հրաւոաբւակել ի ր յ օ դ ո ւ ա | ծ –
՝ները
Տառաշ^
էքէջ :
(այնւտեղ էր նաեւ Լիւք-Անտբէ
Մարսէլբ
^ ոբ ամէն
բան գիտէ եւ կր Հետեւի
մեր մամուլի
փէճին ,
թէեւ
Հայերէն
չի՜ ղիտեբ ,
չէ՚° որ
Նաբեկացի
կր թարղմ անէ , առանց
Հայերէն
գիտնալու) : Նե–
րելի՛" է արձան
մնալ տակաւին
,
ս պա
ս ե լո ւի որ ...
Լիւք-Անտբէ
Մ աբսէլ ել ժան Պալար
պատ՛ասխա
նեն
, ո՞ւր,
չեէք գիտեր,
աղէտի
մբ փեբահելոփ
այս
անՀամ, այո ախմար
փէճր։
3.-
Վէճին
ամբողշական
պատմ
ոլթիլնր
՛ա
յլ
եււէւ պէտք է աալ ժողոփուրգին
, որ մեհադո
յհ աբ–
ձանն է,
թ՚՚Գ գատէ մեհադո
յն արձանն ալ
ւ
4.-
Վէճր
էլուզեմ
փիժեցնել,
այսինքն
չեր
կարել ուչտարահել
աւելի։ Ատոր Համար,
՛աբղար
միշամտութեամբ
մր, ցոյց տալով
Զօպանւեանի եւ
Պ՛արսամեանի
մեզքերբ,
պիտի
թելադրեմ
Փօլատ
եանի, որ Հբաժարի
պատասխանելէ
,
մանաւանգ
որ ^Յուսաբեր^ի
խմբագրականր
կբ դդք՚ացնէ
զիԽք
լիուլի :
Պի՛ոի շանամ
սսլառել
վէճին
• պատմ
ու թիւն ր ,
ցո
լղ տալով
նաեւ
մե՛ր
մեզքերբ,
՛որովՀետեւ
զի– \
տեմ թէ ձեռնարկին–
ձա խոզութեան
մէշ մեղքի
ու– |
բիչ
պատմութիւննհր
ալ կոնք, եւ չեմ կբնէաբ բն
գունիլ,
պզտիկութիւն
կր Համաբիմ
րնպունիլ ոբ
եթէ ե՛ս ալ,իմ կարգիս,
մեղք
չոլնւենայի^
Գրմ՜
ուար թէ Զօսլսւնեանւ եւ Պաբսամեան
,
նոյնիսկ
տ՛ասն
ան։դամ
բաղմապատկե լուԼ իրեն.ց
Շիղեբր,
կարենային։
ձախողեցնել
ի՛ն՛չ սր ^ախոզեցաւ
,
ինչ
պէս կր կաբհէ Փօլատեան
յանիրաւի ։
է՛
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
