Գրագէա
մշ
1լայ
խորՀ • Հայասաա-նչ.
մէչ՝
Գէորգ
էմին։
Վաւ.երա/լան
շնորհքի
կայհեր
ունե
ցող բանասաեղհ
մը, որ սսւկայն ցաբգ չկրցաւ, այգ
կայհերէն
կբակ՚ւեբ
վաււել։
Որ՚՚շ
սաՀմանւեբու
մէէ վ՚ակուահ
կբ մնայ
անոր
սաեղհագոբհսւկան
կարուլութիւնր,
ճիչգ
ինչսլէս որ
սահմանավւակ
ու կա էկսւնգոլսւհ
մնացին
ու կրչաբունակեն
մնալ
գ. էմինէն չափ եւ կամ անկէ աւեչի
^որՀքներով
օմաուահ
րանասաեղհներն
ու վիսլագիրնեբբ
:
Այգպէս է ճակատագէրր
անխտիր
բոլոր
մեր գրա
գէտներուն
,ո
րոնց աագանգներբ
գմրախտ
ութ
իւնբ
կ՝ ունենան
հիլեբ
արձակելու
սովետական
մ/^"՚ -
վայրի
մէշ։
ԱաՀմ անա փակումներն
ու
կա չկան գո ւմնե բ բ
կուգան
տիրոգ
վար չակարգէն
, եւ կո լգան ա
յնքան
անագո
րո յՍ խստութ-եամ
բ , որ ամ էնէն
զօբալւէր,
տագանգներն
իսկ , ոբ ա յլա սլէս
Հ րաչքնեբ
պիտի
գոբհէին
ագատ
պա յմաննե
րոլ
մ էշ , կը տկարա
նան , կըխամրին, ապա եւ կըմոռցուին
, առ -
նուագն
կ՝ անտես ուին :
Ա ակա
յն , մ ոռաց ում ի
ու
անտեսումի վաանգ–
նեբէն ազատե լու
Համ ար , ս
ո
վե տա կան գրագէտը
|
ինչսլէս եւ բոլոբ ա յլ արուեստագէտներն
ու ղիտ–՜
նականնե
ր բ , գտահ են միշոց
ը : Ովքեր վւառա
բա–
նեն Ա տա
լին
ր , բան ա ս տ ե գհ
ո ւ թ
ի ւննե ր գրեն
անոր
մ եհագորհո
ւթիւննե
բուն
մ ասին , գովե բգեն
անոբ
անսաՀմտն
իմա ստ ո
լ թ
իւնբ
, ատոնք
են ոբ կր գնա՛
Հատուին
, առաշ կըքա չուին
ու
պարգեւներու
,
չքանչաններոլ
կ՚արմանան/ան
:
Ալ
ա յգ է սլաաճա–
ո^Բ, որ մրցաաբչալի
մբ ելահնեբոլ
պէս՝ սովետա
կան ղրագէտնեբր
կբ շանան
գիրաբ
գեբաղանցել ,
ամէնէն
ղեղեցիկ,
ամէնէն
աւելի պերճախօս
ստո–
րոգելինեբը
չարայարելով
Ատալինի
անւուան
ոՀ՝
գոբհին
չուրշ
։ Ա տրկամ տոլթիւնր
չքե գօր էն կը
փթթի՝
ԽոբՀրգ.
Հ այաստանի
գրողներու
անգաս–
տանին
մէշ :
ԵԼ
մենք վարմուահ
ենք այգ տխուր իրակա -
նութեան : Այլեւս
Հասկնալի
, բնական կր գանենք
լո բձնա չուբթկւ փաո ա բանո
լ
թ
իւննե բ ր ,
ո
բոցմ ով
կը
գա րգար ո լին
թերթերու
, սլա ր բե րականնե
րու , գր
քեբու
էշերբ է
Ի*այց եւ այնպէս
, կարելի չէբ
երեւակայել
«զտբգարանքֆբ
, որպիսին
յօրինահ է վերո
յիչեալ
Գ ՜ էմինբ : Երեւան
Հրատարակուող
«Գրականու -
թիւն եւ Արուեստ»
ամսաղրի
մէշ
(1952
Յուլիսէ
թի՚֊բ) ան ճերմակ
յանգերով
ոտանաւոր
մը ււաՈ^՚Հ
րաւլրահ է՝ «Աիրում եմ Առսկվան»
վեբաառու
֊ -
թեամբ
՚.
Ըսենք
անմիշապէս
, որԱոսկուա չատ
Հ ե աււ/–
՜քբքրական , գրաւիչ,
իսկապէս
ոիբելիւ քաղաք
մ լ ն
էբ ցարական
չրշանին
, ելՀ իմ ք չկա
յ կա բհե լո
լ
թէ
բո լչեւիէ^ե բ բ կարող
եգահ
են
խաթարելու
ա յգ Հին ռուսական
քագաքին
երբեմնի
անո ւչո
լ -
թիւններբ
: Հետեւաբար
, ուրիչ չատերու պէս , Գ •
քէմ ինն ալպատճառ
ունի սիբաՀարելու
Աոսկուա
լի եւ բանաստեգհութիւն
մբն ալ ձօնելու
անոր :
Աակայն
, տեսէք թէ ին չպէս ան աբտա յայտահ
է
իբ
սէրն
ու
Հիացումը
.
—
«Սիբւււ–ւք ե մ ՄռսկվաԱ աււսււօսւեօւյքւ
էյրբ Ատաղինի ծխաւքււր՜6ի
Ծուխը՝ խաւոյնւռւած լոյսին յորդած,
Երկինք է դաո.ն|ու1ք կաՏցւււյտ ու յին1ջ՛––»։
Ա իչա ալ կարելի է նորանոր
ա1
^ականնեբ
Հը~՛
նա բել ու Հիւսել
Ատալինի
անուան
բոլորաիքը՛
մեբ
լեգուն ալ Հարուստ
ատաղձ կը
մատակարարէ
Հնա
րիմ աց ու ճաբպիկ
գո վ ե րգո
ւնե բո
ւն : Ատբկա–^
մտոլթիլնն
ալ կաբելիւ է պարուբել
ա յլազան գաբ–
ձուահքներու
եւ բառեբոլ
մէշ : Ամէնէն
սովոբա
կան , ամէնէն
գռեՀիկ
սաոբնաքաբչութիւնն
ալ ՝
կարելի է Հբամցնել
Հանրութեան՝
գագափա
բտ -
կան պաճուճանքներով
։
Բայց
կարելի՛՝ էբ երեւակայել
քհնանք
մբ, ոբ
այգ
էմ ինեան
տոզեբու
ոգին կբ կագմէ : Անգս^մ
մ բն ալ կարգացէք
գան ոնք , Համ
ոզուելու
Համ աբ ,
թէ ոբ Սէեգուանքբ
Հասեր ենմեր
բանաստեգհնե–
բբ՝ Ա տա լինի
առշեւ
ս ոգա
լու
ի բենց
շերմ եռան -
զ ութեան
, ախտավարակ
մ ո լո ւց քին
մ է
9
: Վաբա -
կբ ոչ միայն
խաթարահ է Գ– էմ ինի
^"րՀքէԼ ,
էք րական
ճա չակբ, ոչ միայն
այլանգակահ
է անոբ
բարո յական
նկաքագիբբ
, ա յլ
մինչեւ
իսկ ազա -
ւաւյահ է անոբ տրամաբանելու
աաբբական
կա -
րէգոլթիլն
բ :
էմին
ինք պաՀ մբ չանգրագաբձա"ւ
աբգեօք ,
թէ
րնթե բ ցո գին
մ էշ ա րգաՀ աաանք
յա
ոո
ւցանւե
լու
•ռւստիճան
խեգճ ռւ •ոգո րմե
լի է ստալինեան հխա -
մ որճէն ա բձա կո ւահ
հուխին պատմ ութիւնբ
՛Շուրշ
չո բս
մ իլիոն
բնւ ա կչո
լ թ
ի
լկւ
Հաչուոզ
մ եհ
ու
բազ–
մ ակոզմ անիօրէն
Հետաքրքրական
մ ա
յբաքագաքին
մէշ
բանաստեգհբ
ուրիչ ո*չմէկ բան տեսաւ, որ
գրաւիչ,
յափչաակիչ
բլլաբ
իրեն
Համար ել թէ
բոցավառէր
իբ սիբտր սիրով, թէ ալ խօսեցնէր
իր
քնարր :
քիուսերբ
խօսք
մբ ունին, գոր միչտ ալ կարե–
յ Ի է կրկնել
բա րքե րու
սւնկմ ան ա յս
օրերուն
. —-
Աաէ, բայց
քիչիկ
մ լն ալ չափաւորէ
սուտգ :
ՀԱգչամ»\ւ
իյմբա՚գրաՈւլետ եւ նախկին արաւօ–
քին նախաբար ՚1ւէ–նւքէատին Սաաաւգ հետեւեալ
խմբագրականը կը հրատարակէ (2 Հոկտ՛).—
Զօբ • իՀսան
էբինճ , որՓաբիզ
կ՝եբթայ
Թ՝ոլր–
քիան
ներկայացնելու
Համար
ՀԱԿ իւ (Հիւս–
Ատլ՛
կազմ.)
մէշ, յայտարարեր
է թէ՝
«
թուրքիա
ու–
րիչ անգամակից
պետսւթիւններէն
չաա աւելի
ում
պիաի աբամագբէ
Ատլանտեանի
բանակներու
վե
րին Հրամանատարութեան»։
Այս տուլեբբ
կարգա–
ցոզ
Հայրենակիցներբ
մեգի
սլէս տատամսեցան եւ
կամ լաւ չըմբռնեցին
զօրավարին
իսօսքերր։
Աբգեօք
ի՞նչ կբ նշանակէ
ում տրամագրել Աա
լանտեան
բանակներու
Հրամանատարութեան
։ Եւ
րոպայի մէկ կեգրոնին
մէշ միացեալ
բանակներու
աե՞ գ մբ պիտի Հաստատուի եւ Ատլանաեան պե -
տութեանց
ումե րբ
Հո՞ն պիտի
Հաւաքուին
եթուր–
քիա
իր տրամ ագբելի
ումերբ
Հո ն պիտի
զրկէ :
Այսպիսի
տաբօրինակութիւն՛
մբ չենք կրնար մտա
բերել
: Ոչ ա յսպիսի
բան ա կո ւմ
մ բ կ^իրագո
բհո
ւ ի ,
ոչ ալթուրքիա
գլուիս կբ հռէ եւ իբ բանակին
մէկ
մասբ
Հա յբենիքէն
գուրս
գրկելով
, ուբի շին
Հբա–
մ անլին տակ կբ գնէ ՚,
Թուրք բանա կնե բուն մէկ մ ասր , եւ կարեւո -
րագոյն
մասբ,
չի կբնւաբ արտասաՀման
երթալ եւ
սլաՀ ակ սպասե
լ : Ուրեմն
գօ բա վար բ ի՛՛նչ
Ր՛՛ե
լ
կ՝ուդէ :
Աբգեօք
թրքական
գօրագունգե"՛բ
պիաի ան -
շատ
ուին Ատլանաեան
ի Հրամանատարութեան
աբ–
րամ ագր ուե լու
Համ ար , եւ սակա
յն
թրքական
սաՀմաններու
մէշ պիտի
մնան :
Այգ ալ կարելի չէ , ոբովՀետեւ
Թուրքիոյ
մէՀ
թուրք
գին ուռ րական
ումերբ
ենթակա
/ են միտ
յն
մեր ագգ
. սպա րապե տութ եան
Հրամ անւին : Ահկա–
իսութեան
ամ ենագո
յզն
գա
զա փա բ ին գէմ մ եզան -
չում
մ լն է ա յգ
ումե բուն մէկ մ ասր անշատել եւ
տարբեր
Հրամանատարի
մր Հրամանին տակ
գնել։
Երբ պատեբազմ
մբ հազի, Աալանտեան
բոլոր պե
տութիւններբ
պիաի
չարմին
Հասարակաց
հրաղբի
մր Համաձալն։
Բա լց որեւէ
սլետոլթեան
բանակին
սա կամ նա ձեւով օգ-տագս րհո
ւմ բ եւ կամ ոչ
օգաագո
բհում բ զինուորական
հրաղրէ մբ առաշ
կապուահ է միա
յն ա լգ պետութեան
վ եՀա պետա
կան
ի րալո
լն յցերուն եւ խորՀ բ գ ա բանւի ո բո չում -
ներուն : Այս ւոեսակէաով
գմոլար է բմբռնել
թէ
ինչպէս
թրքա կանէ րանա
կն ե ր ո ւն մէկ մաս ր
պիտի
գրուի
աալանտեան
բանակներու
վերին
Հրամա -
նա աար
ութ եան աբամագրութեան
տակ
է
Աբեւմ աեան Ե ւր ո պա
յի
մ էշ վեց սլե
տութիւն
նեբ , Ֆրանսա
, Գերման իա , իաա
լիա ,
Պելմիա ,
Հոլանտա
, Լիւքսէնպուրկ^
իրենց
մ իշեւ
Համ աձա
յ–
նոլթիլննեբ
կնքահ
են , եւրոսլակտն։
միացեալ բա
նակ
մ բ կազմ ելու
Համար ; Ասոնց նպսւ տակն է ա–
ոտշքր
առնւել գերմանականէ
ագգային եւ անւկախ
բանւ ակի
մ բ կագմ ո լթեան
։ Ա յգ. բանա կնւերբ
մ իաց
եալ
Հրամ անատաբո
է թեան
մ ր պիտի
ենւ թ ա ր կո լին ,
նոյնւ Համազղեստբ
պիտի
կրենւ , նոյնէ զէնէքեբբ
էէլի
տի գո րհահեն
, մ իաս ին պիաի
մարզուին : Այ"
միակ
Հ րամ սէնւատա բո ւթեանւ ւոակ,
իւբաքանչիկր
պետութիւնէ
զո Հ ո զ ո
լ
թ ի ւննե ր պիտի
րն։է իր ագգա
յին
զ ե ր ի շխան ո ւթենէն
, բա
յց Թուրքիա
այս
խըմ–
բակցոլթեան
մ աս չի կազմե
ր \
ԵԼ յետո
յ ինչո՛՞ ւ «.Թուրքիա
մ իւսնե րէն
աւելփ
շատ
զինուորական
ում պիտի տրամագբէ՝^ ; Երր
յարձակում
մ բ գոբհուի
Արեւմ տեան
Գերմ անւիո
յ
վբա
յ , Ամ եր իկա ելԱնգլիա
անմ իշապէս պաաե -
բաւլմ ի պիտի
մ տնեն , ո րովՀետեւ
իրենց բանա
կ -
ներբ
այմմէն
Գերմանիա կբ գտնուին
։ իսկ եբր
Թուրքիա
յա րձակմ ան
են թ ա բ կո ւի , ոչ ոք
գիտէ
թէ ով եւ երբ օգնութեան
պիտի փութա
յ իրեն ;
Թուրքիա
ամէնէն
աւելի
մօտիկ է վտանգին
ել մեր
երկիրն է ոբ պիտի
սաիպուի
մ իս-մ ինակբ ել ե ր–
կար ատեն պաչապտնւել
ինքզինքբ։
Աիակ
երկիրր,
որ աւելի քան եբբեք պէտք
ունի իր սեփական
բա
նա կն ե րո
ւն ;
Այս
խորՀրգահութիւններբ
բբինք եւ բնաւ
չբմ–
բռնեցինք
գօր • էրինճի
խօսքերբ
, որոնք կամ սբ–
խալ արաա յա յտուահ
են եւ կամ գէշ Հ աս կցո լահ :
Զօրավաբբ
ապաՀովաբար
բսել
ուգահ է թէ Ատ–
լանաեանւ
ե րկի
լնե րո ւէէ
մ էշ Թուրքիան է որ առա–
ւելազոյն
ումբ
ունի ներկայիս
։ Աիակ
իրականոլ–
թիւնր
այս է ։ Թուրքիա ի վիճա՛կի չէ զինուո րա -
կան
ում արամ ագբե լու
ուբիչքն ;
ԹուէքիաԱ
գէաւեւ
^947իԱ
քցԱԲ
Պոլսռյ
«Աոն Թէլէկրաֆ»
թեբթին՛
Փ՛արիգի թղթակիցբ հետեւեալ տեղեկութիւնները
կը հբաաարակէ ^ եիմնււււելով փախստական
ւււււս
սպայի մը յայտնյււթեանց վրայ
Աոլոթով էր որ Աթալինի
թելագրեց
Թուր
քիա յէ պաՀ անշե
լ Նեգո
լ ցնե բն ու արեւելեան
կարգ
մը նաՀանգնւերը։
Այն պաբագային
երբ
Թոլյւքիա
մեբմէր
յօմաբա՛կամ
ւլոՀտցում աալ այս պաՀ՛ան -
շին , զին եալ
յար ձա կում պի աի գոր հոլէ ր
;
Այս
հբազրին
կուսակից
էին Աոլոթովի
գլփէալոքոլ ^
թեամբ
Բօլիթսլիւռո
յի
բազմ աթիւ
անգամնե
բբ ,
ին չպէ ս՝
Մ իկո յեան , Ա ալենքով
, Բերիա ել մաս
նա լո րա բա ր ժասնով
: Աոլէ՚թով
Համոզուահ
էր
ոբ Թուբքերբ
անձնատուր
պիտի
բլլան
՚սնմիշասլէս
որ տեսնեն
կարմիր
Բանակբ։ Ա իայն
Աթալին
չէր–
չեզեր
իր Համ բաւաւո
ր վե րասլա
Հ ութենէն : Յետո
յ–.
Աալենքով ալ անոր
կոզմբ
բռնեց։
Երբ Ժաանոփ
մեռաւ,
Աոլոթաիի
կուսակիցներբ
նուաւլեցան :
Աոլոթով
կարւլ մր մ ա բաշա խտնե բու Հեա սլատ–
բաստահ էր Թուրքիոյ գէմ արչալանքի
^րազիրը^
Որ
Հետեւեալն
էր •
Նախ
Պուլկարիւայէն
ու արեւելետն
նւաՀանգնե–
րէն
մ իամամ անակ
երկու
յարձակում
պիւոի
զոր^,
հուէր
եւ
պիտի սպասուէր
Որ
Թ՚՚ւբքեբր
իրենւց րո
լոր
ումերբ
այս երկու
ճա՚կատնեբբ
քաշեն :
Այնու
Հետեւ
լլբաՀապատ
զօրամասերբ
րաքի ել Աոլ -
րիոյ
սաՀմաններբ
խումելով
Աարաինի
ոլգգոլ
յ
թեամբ
պիտի
ւլաբնէին
թուբքիան
եւ պիտի
իբա–
գոբհէին
իսկէնւոէբունբ
եւ Ատանան
գրա՚ւելէւլ ու
Թուրքիան
Հ արա ւա կալմ էն պա շա ր ելո
լ
հբագիրբ
յ
Ա լս գո րհո զութեան Հետ Հտմ ա յնավ ար է լաս ակ՛ան
ներու
ձեռքբ
ւլան ւէ լոզ Յունասաանէն
եւ կգգխք՝ե ֊
րէն
ումեր ցամաք
պիաի
Հանուէին
Իղմիր
։ Ա աս
նաւո բաբա
յւ վա
յբա
չու
զօբամ ասե
բբ գլիսաւո բ գե
րբ պիտի կատարէին
Իգմիրի՛ գբաւման
մէշ։
Այ -
նուՀետեւ
Խ ր իմէն
ումե ր ցամաք
պիտի
Հանուէին
Աեւ \քովու ավւերբ եւ Ա ինո սլի կամ Ատմսոնի
ճամ–
րով
Ան՚լաբայի
վրայ պիտի
քալէին։
Թուրքիա
այս
կեր պով
Հ ինգ կէտ է յա րձակման
պիաի
ենթար »
կոլէ
բ եւ վւութով
պիտի
զ բաւո
լէ բ ։ Ա յն
Օբե
բուն
Ի բան եւ 3 ուն աս տան ալ Համ ա յն՛ա վար
գբաւման
աակ
բէէալով, բստ իրենց
ււեւէ պատճառ
չկար
ոբ–
պէսւլի
յաշււգոլթեամբ
չպսակուէր
այս
ւլոբհոգու–
թ ք - ՚ ^ ր »••
Հ.ՀՎ՝։
Աթալին
սակայն
վերշին
սլաՀուն
՛ոզ շմ
տութիւ
ն՛բ ցոյց աուալ
այս որոշումբ
Հագոբգելու
Ա
^՚1
լիո ք
եւ Ամերիկայի
, որոնւք ի վերշոյ
իր
գինակիցնւեբն
էին : Ասո ր ալ պատճառբ ա յն անձն՚ա-կան
Համ ո -*
ղումն էրթէ Թուրքի՛ա
երբեք
գիւրալ
ւանձնատուր
պիաի
չրլլա
յ ։ Այգ պա բաղա
յին պատերա՛ղմբ
կբ–՛
նար
Մ իշե րկբա կան աա բահուիլ ել կաբգ
մ բ բաբ–
գոլթիլննւեք՚ո
լ
տեղի
տա՛լ ։ Յ՛ա զթ անա կէ գինով -
ցահ
բայց
յո գնահ
ռուս
բանւակբ թրքւսկան
թաբմ
ումերուն
առշեւ կանգ պիտէ առնէր
։ Եթէ Թուր -
Ք^ՐՐ
Ան՚լլի՚սցինեբուն
եւ
Ամերիկացինեբոլն
ալ
օմանգա
կոլ
թիւնր
վայելէին
, այսձեռնարկբ
կբր—
նար նոր վլոբձււնք
մր բանււոլ
քիուսիոյ
գլիսոլն :
Աթալին
աՀ՛ա ա յս
գիմ ումբ
կատարեց
եւ
Թրումբնէ
իսկոյն
մերմ ոգա կան
պա տա ս իսան
ցաւ :
ստա–
Փառաբանէ
Աաալինբ,
Հէացիր
անոբ
անՀու -
նօբէն
մեհ Հանճարով,
սաբկօրէն
Համբուրէ
անւոբ
գռւբշապաբբ
–րայց չափ մբ, սաՀման
մր գիբ մո.
լուցքիգ, ոբ քեզի
միայն
գէպի
անկում
կ՝առաշ–
նոբգէ ։ Ա
րցանւա1լնւերբ,
պարգեւներր,
շքանշան -
ներբ չեն, որ կաբոգ պիտի ՐԱան Հաւասա րա կշոե–
լոլ աքգ անւկումբ, որաղէտ
մ բ)ւ է մեբ
ղ րականու
թեան
, ՛արուեստնե
բու եւ մանաւանգ
մեր մաաւո–^
բական գասի րարո քական
նկարազբին
Համար ;
•(Խւքթագրա^աւն
Հ Ա 8 Ր Ե ՚ 1 ւ Ի ^ ի )
Գա՚տդն
գաղաթ
ՏԻ/ՐՈԻՆԻ
Պուէնոս
Այրէսի
մ%շ մեռահ է
բնկեր
ԶաբեՀ
Զիլինկիբեան
։
\7նահ էր
1896/՛^
Պրսւսայէ
Եէնէճէ
գէւզէն
մէշ, Օգոսա.
\9իէն ։ Ե–
ղահ է ուսուցէչ,
ենթասպայ
թրքական
բանակէ
I
Գորհօնէ Գաչնակցտկան
մին էբ եւ իքրէմե՜՚ան վար
մա բան էն
Հ էմնագէբ
բ ։
X
Պէյրութէ
մէշ մեռահ է
ինկեր
Գէորգ
Տաաեան
: Բնէկ Աաբաշցէ էբ ։ Անգր
ՆաՀրէ
բն–
կեբնեբոլն
հանօթ այս հերունին
սէբուահ էր բո
լորէն : Հէնէ Գաշնակցական
էր ։կ ուսա կցո ւթէւնբ
ի–
քեն
Համար
կրօնք
էր։ Հիմնազփրբ
ե ղ ՚ ս հ է Պուրճ
Համ՚ոլտէ
Լիր . Օգն՛ • Խաչէ
մ ասնւաճիլզին
։
ՊԱՎՏԱՏԻ
Ֆէյսալ
Բ. թագալորբ
եւ խնամա
կալ
ի շխանւ՚բ Ա • ՆաՀանղնեբբ
ա յցե լութ
եսն առ -
թ ի լ ,
Աան Ֆրանշիսքոյի
մէշ այցելահ են
նաեւ
ճ– Աարտիկեանի
աշխարՀաՀոչակ
«Օմաբ Խայ -
եամ» ճաշաբանբ
ուր զուտ արաբական
ճաշացոլ -
ցակով
պատոլոլահ
են աբքա
յա կան
Հիլրերը
։
ԱՄՄԱՆԻ
(Յոբգտնան)
մէշ տեւլի
ունեցահ
ազգա
յին
աբաագրութեանց
ցոլցաՀանգէսին
մ աս
նա կցահ
ենէ ն՛աեւ
Հա յե րը ։ Պետրոս
Պալեան
ցու
ցագբահ է խաւաքաբտէ
նուրբ,
ճաշակաւոր
եւ
տոկունւ տուփեր : Ունճեան՝
կօշիկէ , Տեւեանւ՝
նբ–
կաբով
, Պեաեւեան
օճառով
, Յակոբ
Գաբլանեան
մարմարի
աչիւատանէքով
եւնւ . :
|
Հ. ՀՄԱՅԵԱԿ
ՀԱՄԲԱՐԵԱՆԻ
սրատրաստահ
Հա յեբէն
բառարան
բ սբբագրուտհ
է Հ • Տէր Պօ -
է/ոսեւււնի
կոզմէ ել պիտի
զրկուի
Վիէննա
, տպա -
գրուելու
Հւււմար։
ինչւգէս կբ յիշենւ
բնւ թե
ր ցուլնե–
Ր բ , Հեղինակը
վե բշերս
մեռաւ
Պ սլ՛՛ո
յ մ էշ ;
Fonds A.R.A.M
