ԼՊոչփս
1914
^1/);
Ժոզովուրդը
սովոր է երգել աչ–
խաաահ
պաՀյյւ֊ն , .սւելի թ ե թ ե ւ ^՚– տանելի գար -
ձնելու. Համար էր ճէդր;
ինքն է որ կր յօրինէ իր
երգը
Համաձայն
աշխաաանքի
աեսակին
ու բնոյ -
թին։ Վարսանգի
երգր կր ներկայացնէ
ցորենր հե–
հեչու. աշխաաանքր,
անկէ ձաւար
ւգաարասաելոԼ.
Համար։ ՛Ծանրաչափ գնացք մր քյւնի ան, իսկ
րուն
ձաւարքէեհր,
կարճ ել կրկնուած
բացագանչու
-
թիւն մրն է աւելէ, արա,ր չափով։
Աաբգսեան
այս
վեր քնո յ՛ե աուած^ է իր կոգմէ
րնգլայնում
մր ոբ
յաչող
փոփոխութիւն
մր կր բերէ , նոր եւ ինքնա–
աիսչ գոյն մր աալով
անոր :
Իբրեւ
րնական
չա ր ունա կո ւթ իւն ր այս կաո–
բին լսեցինք
«կալերգ ^ Ս՚ւյլեր.ր>ր,
մէկր .էաբ -
պեաին գլուխ գորձ^ոցներէն
որուն
մէք կաբհ^ես
ձայնեբո,լ
նկարաձ
րլլայ
ւ,ն գաշաային
աշէսա -
աանքներու
ամբողջ սլաակերր,
իր բոլոբ գերա -
կաաարներով, սար ու ձորերու
արձագանգներուն
Հեա միասին։
Գմուար չէ գուչակել
այս
եր,լին
արուաՆ^ մեկնութեան
Հ
-յ.
ւաաա րմ ութ իւնւր , գեկա–
վարին
խօսուն
մաաներուն աակ, որքքւն Հպատա -
կեցաւ
խումբր,
խնամ ուահ՝ ու կիրթ
նրբութիւն -
ներով։
Վերտին կաորն էր ,լարձես.լ կքյմիաասէն ,
« Աիվւանայ
ք ւ ս ^ ճ ^ , »
ռագմերղր
որ արուեցաւ
ղոյգ
գաչնակի
բ՚՚՚կԼբակցութիւ1,ով,
րնգՀանուր
ոգեւո֊
բութեաԼ մէ\ :
Րոլոբ
այս խմ րե ր գնե րր Հաւքեմ ո լեցան
մ էք
րնւգ մէք մեներւլ՜ւ եբով : Տիկին
Զապէլ
Մօռրնօն ,
իր քինք ձայն։,,ւէ յաքողապէս
աուս.,. Ա.այաթ ՜էյո -
վայի
ի խօոք
ունիմ։տ,ր ել քք՛. Մելիքեանի
« Մ ի
լա ր , կ՚անցնին»։
Օր. Մ առի
Աիմօնեան,
գ,չայուն
ալթօ
մր , նո յնպէս
ՍII
ւյաթ
՝(յռւիա
յէնւ , ք^արխու -
աս–րես.նի գաչ։ աւ
որա^Ւ
«Գուն
էն ղլխէն»ր։
Տու–
ղի չ էր այս եբգինւ կբ1լնո լ.թ իւն ր ՛լոց բերնով Լա -
ռանց րաո ի) որսլէս
մրմ ունք
:
Պ • Գ • Ս աե փան՛եան՛
տուաւ Ա պենգիա ր եան ի « Այ փարդ»ր , նրբօրէն
եւ
արո՚՚եսա^փ,
ինչպէս
կալերւլի
մե՚լե՚լիներր։
Տի -
շենք նաեւ Տիկին՜Ա.
Տրլէնսէ
-
ք՚իմպիլեանի
սի -
րուն մենեբգր , կոմիաասի
սայլերգին
մէք, Հ՛ա՛ -
ճո յալուբ
սօվւրանւօ մր որ"ւն
րնրչո՛ թիւնր կր շեշ–
տուի, թաւ ձայնե բու խորքին
մէքէն :
Խումբր
իբ մէք ունի բաղմաթիլ
աարրեր ,
մեներգալ թէ նոէագոգ,
որոնց
շն՛ոբՀիւ
կրնայ
պէսպիսուն
գարձնել
իր յ՛"յաաղիբր
իր սեւիական
ումերով։
Այ" աեսակէաէն
յայտնութիւն
մր ե -
,լաւ, իսումբին անգամ ուՀ ինե րէն Օր– Ա ի ւ՛լան
Պօրուճեանի
նուագր , ուր Հաս ուն աաղանգ
մր
ցոյց տուաւ
ան, Ն– Տիղբան՛եանի
լաւագոյն
գոր–
Օրերուն թէ Ա. ԽոշաարԼ՚ոնխ
«Գայիանէ»ին
մէք
1
Զանաղան
ՀաԼգէսներու
մէք կր լսենք այս
վերքի–
նին <ձթւյւրերու պար»ր, որ նու՚ագո՚յնեբու
ումե
րէն վեր կր թուի
ել կր տրուի անխնամ ու ան ֊
պատր՚սստ
ձեւով։ Պէտք էր լսե, Օր–
Պօյաճեանի
տուաէքը, շիաակ գագափաբ
մր կա՚լմելու
Համար
՛այգ կաորի
մասին, որ կրկնուեցաւ
քերմ ձ֊ափե -
բու մէք : Մեներ՚լներուն
րնկերացան
Տիկին
Ա՛
Ատեփանեան
եւ
՛օ
ր– Բ– Օթտռ :
ԱրաՀր Հակառակ
իր լայնանիստ եւ Հանգս -
տաւէտ
շինուահ֊քին,
թերի
աքուսթիք
մր ունի ,
ինչ որ նշմարեցինք րագգատելոփ
նախա՚ղէս
լրո–
ոլա1^
րնտլՀանոլբ
փորձի մր Հետ։ Հակառակ այս
աննպասա
իր ոգո՚-թե
՚"՛" խ"՛֊՛^ Բք ոլատուով
գուբս
եկաւ, բոլոր կտորներուն
մէք, որոնք
Հասարակէն
չատ
բարձբ են իրենց բարգ
կառուցո՚֊աէքքով
:
Ջայներր
լաւ Հաւաստրակչռուաէէ
են եւ րնտիր են
Հ8ԱՌԱԶ»Ի
ԹԵՐԹՕ՚եԸ
(8)
Ընգգիմացալ
, ողոքեց - բողոքեց ^
^այՀոյեց–
լաց՚ալ,
ան՚օւլուտ , երկու
սլտՀակներ
օղնութեան։
Հասան, ձ-եծ՜ելով, էսո չ՛ո ան ւլելուէ եւ ի լրում՛ն
ա—
մ ենա յնի . Հագցուցին
էսենթերոլ
Համաղղեստր
:
Աարգիս փրփրերախ
բառաչեց - ո՚նաց , երբ
մտրակի
Հաբուած^ներ
կր տե՚լային
իյ, ւէբայ՛
վասն
զգաստ,,լթեան
ք
Ամէն։ տեղէ աւելի Հոս ի ղօրու է « որ ոչ
Լ"*֊Իցէ
ուկամբ , լուէւցէ թիկամբ»
բարձրեալին
օ–
րէնքր կա,ք <(,սա է ղաւաղան
օրինաց • • ՚»ր :
Օրեբր
կ՝անցնէին , Աարղիս ա յլեւս
«քաղա -
քացի»
էր.
յԼլ
թւլթահրարր
ՀետղՀետէ
կ՛՚աճէր :
Լուսնոտութե՛ան
կատա,լութիւն
:
Ոճրամոյն
ղգացողութեան
խղճաՀաբու
-
թիւն :
Եւ ի լրումն
օրինաց,
կարմիր
գիձ^ •,
այսինքն
Վտանգաւոր
Կրկն՛ութեան
սլարաղային
բռնտչտսլիկ
:
Եւ չուշացաւ
րքւնաչապիկր :
Կոլգ.ան պաՀեր որ մարգ ինկահ՝ անել գրու -
թեան
մէք, ինքնիրեն
Հաշիւ կուտայ
օտարի պէս,
կր կասկահի
ինքնութենէն
՚
կարելի է իսենթ եմ եւ ես չեմ գիտեր
կր
մտահէ : Յէիղիքապէս
նուաճուահ՝
կր
գառնայ
՚անկամ : կր գաղրի
իր մէք բանաւոբր։
Կ^ՐԱայ Հը՛
լու ել ենթտրկուուլ : Կը չարմի
ո՚-րէչին
կամքով։
Պկաւթի
գատակայանը
ողողոէած
ՊԷՏՐՈՒԹ,
20
Գեկտ.
( Յ ա ւ ւ ա ջ )—
–Բանի մը օ–
րէ ի վեր , աննախընթաց
անձրեւ եւ ՚իոթորիկ
Լի–
բանւսւնէէ բոլո ր մասե ր ուն մէք : Լեռն ե րը
հահ -
կուահ
են ճեբմակ
սաւանով,
ւլիւգեր,ււ
միքեւ
Հա
գո բղակց ութիւննե
րր խէլուահ
եև , իսկ հովեղեր–
եայ կարգ մը չրքաններ
վե րահուահ
են՛
լիճերու
Աասաիկ
վէոթոբիկը, որ ան՚լաւլար
շարունակուե
ցաւ
4Ց
մամ , աւերներ
գորհեց
Լիրանանի
ղանա -
զան մասերուն
մէք։
Երկ"ւչաբթի
է՚բիկո՚ն
սկսահ
ան՛ձրեւր , որ ՛անրնգՀատ
շար ուն՛ա կուե ցաւ
մէ՛ն -
չեւ այսօբ՝
Զորեքշաբթի
ա,ւաւօտ մամը
60
ո՛լ" -
՚լումներու
ել քան՚լում՜ներու
պատճաււ
դ՛արձաւ
բաւլմաթիւ
շրքաննեբ՛՛ւ
մէք :
Այո
ոզո՚լումնե
րէն ամէնէն
աւելիւ
վնասուահ
են Ա՛եղր ՆաՀրի մեր Հայրենակիցները,
որոնց բը–
նակահ թաղերը
մեհ մասամ բ էէերահո ւահ են տար
մ ուտ
լէ՚ճ ե ր ,1 լ :
« Ա՚լգտկ»ի
թգթակիցր,
որ անձամբ
այցելահ
էր աւլէտին
՛էա յրը, կը ՛զա տւէ է .֊—•
Նախ
էլացիլք
Թէ՚լ՚Օ - Աանճագ
կայանը։
Մեր
ինքն՛ա շարմր
Հաւլփւ կր յաք ողէ ր ճամ՛բա յմր գրտ–
նել ցեիսակո յտե բ ու
մէք։
Ամէ ն վա յրկեան կր ըս–
սլտ՚ւ՚Լա ր Լորի լ եւ ււն,շա բմ ո ւթ ե ան մատնել
մեզ :
Թիրօ - Աանճաւլ
թա,լին
մ՛էք, սրտաճմլիկ տես՛ա
բան
մր պա րղուեցալ
Լսա րխուլ
«քէմ
՚Լ՚^ր ,
որու֊ն ^
տուները
մէկ մէկ ալ" րմ ե լի կ,լզեակնե բ է ին կար– \
հես :
իքանք ՛է՛որ , անցանք
քուրերու
մէքէն : Մ ը –՚
տանք խրճիթէ
մը ներս, որ մ՛իւս բոլոր
է՚՚Ր^Լ՚թ -
ներուե պէս ամ բո՚լքո՛ թե ամր քուրուէ
ողողուահ
էր ՝• Տնեցինեբր , մայր ու երեք ե րե խանե ր , սն–
ո՚ուկներոլ
ւէրտյ թառահ
կուլային
էւրենց դմբախ–
տոէ թի՛ւնր : Շար ուն՚ա կե ցինւք մեր ճամբան,
դարձ
եալ
քու.րեր,ւլ
մէքէն : Ամ՛էն՛ տԼղ
նոյն
Համատա -
րահ ողբե ր,լութ իլնր ;
Աւելի, անղին , անկարելի՛
եղաւ շարունակել :
Ջուրը
մ՛ինչեւ
մեր հուն կերր կը Հասնէր :
Բա
յց
դիտէ ինք թէ աւելի
Հեռո ւնե րնւ ալ , մեբ
դմրախա
աւլգակիցները
նոյնքան եւ աւելի
սրտ՛աճմլիկ տե
սա րո՚նւնւեբ սլիաի պա բէէէին՛ մ եր ա չքե ր ուն առքեւ :
Վե րաւլ արձ անք ինքն՛ա շարմ , Հա՛լիլ
,լս պելով
մեր
յու՚լումր
յ
յ ,
մանաւանդ
իւլականւ բամիններուն
մէք :
Հե
՛ւու չէ ա յն չրքանր երբ զանէաղան
Համե
֊ - - ֊
-
Բ՛է–
նւերոլ յա յտաւլրե րունւ մէք ա իբականւ տեղր կր ՛լը՜
բաւէր Կոմիտաս վարւէապետ
: Ներկայ
Համեր,լը
եկաւ
ասլա՚յու՚յանել
թէ նոբ երգաՀաններն
ալ ի -
րեն ց յաքո ւլա ւլո յն էլորհե բուէ կրնան պատ ու՛" բեր
տեղ մր էլ րաւել , իբբեւ տարբեր
ւլո յնի հաղիէ^ե ր
միեւնոյն
«փունիին
մէք։
«Արմ՚ենիւււ»յի
քանքերէն
մին է եղահ ճչղա -
պ՛ա Հ ութ ե ան ւէսէրմեցնե
լ իր ունկնդիրնե
րբ % Մ ենք
կր կարհենք թէ մինակր չի կրնար
յաքողիլ,
ցոբ–
չաւի միե ւնո յն
բհ ա էսն՚դր ութ է՛ւէ՛ր ^ոյց չի տրուի ր
ուրիշ •աղւլ՛ Հանէդէսնէեբու
սէէւթիւ։
Ախալ
պիտի
ՐԷԷ՚Որ
մե՚լքր
էիաթթել
միայնւ մո,լոէէուրղի
վզԼ՛^՛ ՚
կ աղմտկեբսլո՚լն
ե բր իրենք էէչէտք է վարմեցնեն :
իէէկ
ո՛՛վ պիտի էէարմեցնէ
մողովուրդր
՚ ՚ ՝ .քայ -
տագիր
դնելու
ԹՂԹԱԿԻՑ
« Իթալէւան»
ել Թոմտրզա
թաղեբր
եւ Թրատ–
նեբր Համ եմ՛աաա րար անվնաս
մ Նացահ են :
Նոր Աի.տի չլ՛ք՛՛՛նր ամ րողք ^^լթ եամր քուրե բու
մէք է։ ճամբաները
յորգաՀոո
գետերու
՚էերահ -
ուահ են ,
20
25
սանթիմ ե թր բա րձրութեամ
բ :
>
Ջո՚֊ՐՐ
ոգողահ
րլլալով
Աէլիրեան
սրա՝էը ,
Լուոինեան
փա բմա բաւ.ի Հոդա բա բձութ
իւնը դագ–
րե ցուցահ է Ե անկապաբաէ ղէ, գա սա ւաԼ,էութ ի ւն -
նե րը :
« Պամեալըգ » կոչուահ
թաղին
մէք, երեք
տու
ներ ամ բ,էղքո ւթե՛ամբ
քանգուահ
են ո՛–
բւ֊ակի^ե–
րը ՛անպատսպար եւ ուլբալէէ վվ՚ճակի
մը մէք կր
գտնուին
: Ջ՚ուրր տարահ է տան կարասիներն
ու
անկո՚լիննեբը է
Աւելէւ
ս րտաճմլիկ
տեսարանի
մր ականատես
եղանք , երբ կէսօբուան մօտ արձակուեցան
Լու -
սին եան նախակրթա
րանւի ա շակե րտնե րր : Խեղճ ե–
րաիսաները , իրենց տուները
ե րթա լու
Համար ,
ստիպուա
հ է է՛ն անցնիլ
յ որդաՀոս
ղետե բու վե –^
րահուահ
ճամբաներու
մէքէն։
Ա՛ եհամ ա ս Լ ութ լ՛ւ
նը , առանց
վե րա րկուի , րարակ
Հաղ ուսանե րով
եւ Հնամ ա շ
ւ,
ւ հ ա կհ կո ւահ կօ շփկնեբոէէ , կը քա -.
լէԼ՚ն քուրերու
մէքէն,
որոնք կը բարձբանա
յին
մինչեւ
իրենց
հունկեբը :
Շրքանի։
լնակչութեանէ
՛այրերը
մեհամ ասնու
թեամ ր բան ուո բնե ր րլլա լով , քանի մը օրէ ի վեր
անղորհ ութեան
մատնուահ
են
I
Հին՛է տարիէ ի վեր, Անգր ՆաՀրի չրքանը, ա–
մէն
ձմ եռ , աւե լի կամ պակաս չափով
կ՝ ենթա ր -
կուի
III
յս ողողումնե
բուն
ւ֊ կացութեան
գարմ ան
մ ր չփ ւլ տնւիր ղմբա խտաբար :
ՀԱՅԿ– ԳՐԱԿԱՆՈՒԹՒՒՆԸ
ՉԵԽԵՐԷՆ
Այս տարի Փրակայի
մէք էոյ" տեսահ է
«Հայ
աչխարՀի
չունչր՝» խոր՛ագրով
770
էքնոց գեղա -
կա՛լմ Հաաոր մր, որ կր սլարունէակէ
Հա՚տրԼտիր
արձակ կտորներ
լաւագոյն
Հայ ՚լրո՚թ՚^րէ
•
Տոքթ՛
Զօրա
Պէրսք՚՚՚Լտ
թարէլմանրահ է Փրա
կա յի՛ Համ ա լսարանի
ուսու ցչապետ
Տ ոքթ ՚ Եան
Ո՚Ի՚Լ՚քայի , Տոքթ՛
Նչան Մ՛արտիրոսեանի
ել Եա–
րոմի ր Եէ՛ո լի չքա յի ա շԼսատակց ութեամ բ Վաղա -
րոո Աղայեանի
(1840 - 1911),
Վրթանէս Փա -
էիաղեանի
(1861
1915),
Գէորդ
Բաշինճաղե՚ւնի
(1857 – 1929),
ԳբԼ՚զոր
ԶօՀրապի
(1861 — 1915),
Յակոբ
Պար՚նեէսնի
(1842 - 1891),
Ատբպետի
(Աարէլիս Մուրատեան
1851
1937),
Շիր՚Լ՚՚՚ն -
՚լագէի
(Ա՛լեք. Մովսէսեան
1858 – 1935),
Նաբ -
դոոի
ԼՏ՚՚՚ԷՀաննէսեան
Մհքայէլ
1867 ֊ ֊ 1933),
ՅոէէՀաննէս
Թումանեանի՝
\ա ֊
1923),
Եբուանգ
Ատեանի
(1869 – 1926),
Եբո՚խանի
(Եբուանդ
Արմաքէշխտնլեան
1870 ֊ ֊ 1915),
Ո-՚՚՚բէն
Զար -
.լտբեանի
(1874 ֊ 1915),
Աւետիք
իսաՀակեանի
(1875),
Արաձորի
(Միսաք
Գույումճեան
1876 -
1913),
Միքայէլ
Մանուէլեանի
(1877
֊ ֊ 1944),
Գերենիկ
Գէէքիրճեանի
(1877),
Ատեվ՚ան
Զօբեանի
(1890),
Հմայեակ
Միրասի
(1903),
Աբաքսի Աւե–
էոիսեանի
(1903),
Վախթսնգ
Անանեանի
(1905),
Աարգիս
Պա յազիտի
( 1909) ,
Հր՚^չեայ
Վ^ոչաբի
(1910) ,
Վի՛լէն
Խեչումեէսնի
(1916)
՚լորհեբէն
աբ–
ձ՛ակ կտոբներ
( պտտմոլտհք
, մանրավէոչ
եւն ՚ ) :
Այս Հատորին
վերքի՛ն
մասին մէք քանի մր էք
յաէոկացուահ է Հալոց
ււլա տմո
ւ թեան
,լրսէկանւո՚–
թեան
ել էէե րք արանին
մէք Հակիրճ
տեղեկութիւն
ներ տրուահ
են ՚էերոյիչե՚ալ
ղրո՚լներոլ
կեանքի
եւ
ղ՛ւ րհի մա՛սին : Հաւա քահ ոն կր պարո էն ակէ
73
արձակ կտորներ՝
23
Հա յ գրալնե րէ :
Կը կո րսնցնէ
Հ ոգեկան
ո՚-մ ը ՝• Կը վեըահո՚-է
քուր–
քէէ եւ կը Համակերպիէ :
Ա ա րգիս
եւ՚յ
կը սկսի Համ ակե րպի
լ , մ՜ամ ա -
նա՛կ չաՀ իէ :
Պտրզ միքա տնե րէ ն ս ո ՛լո ւնն ե րէն
մինչել ա -
Հարկու
դաւլաններր,
մարգիկ ու նուաճուահ
մո՜
զովուրդներ՝
կր դիէքեն
նէոյն
իսորամ
անկութեան
երր Ո՛՛բի չ ճար չունէէէնէ աղււ տո ւե էու :
Աարւլիս,
բոնս; շասլիկին
մէք կռն,տկի
,էրայ
սուտ
մեռել
ձեւացաւ
մինչեւ ոբ
վստաՀութիւն
ներչնչեց
եւ ւէեր՛ագա րձաւ իր տեղը :
ՊաՀակները
,լոՀ էին իրմէ,
ամէն դորե^ի կր
Հասնւէբ Հիմա , Հնա էլան ղութ եան տէ՚սլար
դաբձահ
էր Աարդիս :
յ՚րաւ ալ երբեմն կր տրամաբանէր •
Վեբքապէս
է՛նչ պիաի ըէէայ. Հոս ոչ բանտ
է ոչ ալ թիարան , բմիչկ - ՀիւանդապաՀ
, դեղ ու
գարման
չեն պակսիր։
Հարկաւ
դրսէն ալ օղնու -
թեան կր Հասնին ՚ ամէն ինչ կր կաբգագբուԼ՛ եւ
կ^աւլատ իմ :
Մ ի՛ս յն թէ լուր ունենա
յին : Գէչ երաղ մրն է
կ՝ Ա՛ն՛ցնի : Եթէ գուրսը տեղեակ
են՝
ին չպէ" ս կ՝ Րէ
էայ որ ոեւէ մէկր չի դար :
Մտահեց ն,ամակ մր Հասցն՛ել
Հօրր, բայց ի նչ–՛
պէս : Գիաէր որ օբինւական ճամբով
ղբկուահ
նա,, ^
մ ա՛կ մր , իր նե րկա չութիւն ր Հաստատ
ոզ աւե
լորդ
գիր
մր միտ յն պիտի
բլլա ր
յ
ինք պարղ
թիլի, մր
էէե րահ ո ւել է ՛էե րք , տ քլեւս
անձեոնմ իսե
լիութեան
օրէնքէն
գուրս էր եւ թոյլ պիտի չտրուէր
իրա —
կանէո՚թիւնբ
ղրելու :
Ա կսահ էր «մ տերմ անա լ»
րախտակիցնե
բուն
Հետ։
Անոնցմէ « խելացի՛» ւքը խորՀուրգ
տուալ.^
Հիւանդանալ։
Տար՛րեր կեանք կայ Հիւանգանոցր
,
եւ կամո՚րքն է գբսի աչիստբՀի՛ն :
իսկտկան
խելացիի
խորՀուրդ
մրն էր բտյց
Հեռաւոր :
Ա աբւլիսի
միտքր
կլանուահ էր յոյսոէէ, իբ
կեանքր կապուահ
է ր նաւքակին :
Ու ւլազանաբաբ
թու՚լթ ու մատի՛տ
ճաբելոէի
սկսահ էր գրել
փրկութեան
նամակր,
մանաւանգ
երբ տեւլեկացալ թէ իբ բախաակիցներէն
մին «բո–
լորո՚Լին
ագէկցահ»
ե բա չխաւո րութե ամ բ
պիտի
մ ե կնի դրսի ա շիսարՀ է
Մ օտեցալ , կամ աց կւսմ աց Հասկցուց
Հաս–
կրցաւ։
Շ"՚՚" բացատրելու
պէաք չկար,
յայտնի
էր որ
իէԼնէթ
մր չէր
է
այլ մաո անգո րղնե րու գա -
ւադրութեանէ
մր ւլոՀն էր
խեզէՀր
եւ Հեռաւոր
աղ -
դա կանի
մր միք՚ւ մտութեամ
ր աղատ
կ՝արձակ -
ուէր առմամ արար : Լսեց այս պատմ
ոլթիււնըԱաբ–
գիս եւ ինք ալ շատ բաներ
խօսեցաւ
անոր , իր
պսակի։
մա տանէին Հանեց պաՀահ
տեղէն
ել
նուի
րեց : ՄԼ՚ւոը
մերմեց .
Աէ "ւէտք
չունիմ ես, աւելցուց Աար՛գիս ,
ստիպեց
մինչեւ որ ըն՛գունիլ ա
ր,՛ "՛Լ
եւ իսօսք ա–
ռաւ որ երբ գուբս
ելլէ պիտի տեղը Հասցնէ նա -
մ ակր
որեւէ
կե րսլով -
Աարզիսին
ուբախութիւնբ
չափ ու
սաՀման
չուն՛էր,
սիրտնւ
ր,։
երեսր անուչցահ : Յոյսի պէս
գեղեցիկ
դարձաւ։ Ալ կ՛ս րեւո րութ իւն չէբ ս,ար
քաշահնէ երուն
I
Հյւև
հ .ՎՇՏՈՒ1-Ր
(Շաթ–)
Fonds A.R.A.M
