ԴԻՒՑՍձնԱԿԱն թՈՒՍԿՍն մԸ
ԽՈՆԱՐՀ
ՀԵՐՈԱՆԵՐ՛։
Ո՚֊րֆ՚սյի
Հե րոսամ արսւին
տարեգարձն
էր
Աեսլաեմ րերէն է
Ե րեսոլՆրվԼց տարէ առաք, երր ձ՛եր ժողո -
*Լ"՚–Ր՚էէԼ
ղձ՜ոիւայէե
ււրեր
1լ ապրէր
ու անապատ -
ներր կր քչովր,
Ուրֆա յէ Հայութիւնր
գէտցաւ
մաՀոԼԱ՚ն
գէմ ճակատիլ
եւ «Ոչ» ը^ել անձնա -
տ քքւո՚-թ^ ան Հրաւէ րին ;
Այգ
օրերուն,
երկիր ձր, որ
թուրքիա
կր
կոչուի , սպանգտնքդԱ գարձած , աեւլակա և կ լնէր
Հայ
մողովր՚֊ւ՚էքլ
ԷՍ դարաւոր
Հայրենիքէն
ու կր
քշէր անապաանե րր, Հո՛՛ քարղելու
Համար
ղայն։
Յաքո րղարար կր պա րպո ւէին Հայկական ու
Հայարևակ
ղաւաոնե
րր։ Հայ ղանգո ւածնե րր , ան՛
ղէն ո՛– աՀաբե կ , մաՀքյ՚–՚"ն
ճամբաներէն
կ՚՚անց -
նէին , անօթի , մերկ ու թշո՚-առ :
Հազարաւորներ
կ՝ի յնա յին ճամ բու րնթա ց -
քին, սովէն, Համաճարակէն ու բալ բա րքքսներ ո՛֊
կքյաորածէն
:
Այգ
օրերուն
էր, ռր Ո՚^րֆայի
Հայութիւնր
կը
վճռէր
մնալ իր տեղր, իր տո՚-եին
ու թաղին մէք.
գալ ճակաա ճակատի
մ՛աՀուան Հեա, եթէ Հարկ
րյյար։
Պիաի մեռնէ՛՛ր,
կր մեռնէր՝
պաառւով,
կռիւով–
պայքարի
կրակներուն
մէք։
Րայց ոչ
գլիաՀակ
, ոչ ազերսարկու
նայուածքով՛
աղա -
չանքով
ու գետնաաարած
իր գարաւոր
ււ՛–
գաման
թչԼամիին
ոտքերուն : Հպարտ
էր Ուրֆան , Հա՛–
յութեան այգ Հերոսական
րեկորր–, որ չէր
ուզեր
քար՚լով՚լ
ա՚եար՚լօբէն
, ոչ ալ քշուիլ
արարական
•անապաաներր
անօթի
ու Հիւանգ , ողր ու
կ՚՚Նի
մէք :
Ազնուական
մողովուրգի
մ՛բ արիւնէն էր ան
ել ունէր իր Հին ,,ւ ղիւղա՚լնական
աւանդութիւն–
ներր, էր շքեղ սլատմ ութէւնր :
ԱաՀր
ամէնունն
էր, բայց
պւ՛ւ"I՛֊"՚/
հ՛–
պար–
կեչտութեամբ
. քաքութեամ՜
բ ու անվախ • ան-
սասա՛ն կեցուածքով
՚ Այ"պէ՚՛ կբ մտածէէն
Հե —
ր ո
ււ
՛ե երր • էոկ Ուրֆան
Հե րո"ներ չատ կր Հաչ -
ուէբ էր ծոցէն
մէք. Հէն օրերէն
մէնչեւ
նոր
մա–
մանակներր :
ՊատաՀականւ
չէր Աեպտ. ՅՕր , ՚դայքարէ
այղ
թուականր
, ոլ՛ Հերոսական
էք մ՛ր կ՚աւելցնւէբ
մեր
նորագոյն
պատմութեան՝
մէք :
՛տաքութեան
ալանդո
ւթ է ւն ր ունէր
Ուբֆան ,
Հարո՚-սա
ու դէւցաւթական
պատմ ութէւն
(Լէ " Ր
կր սկսէր Հէն
/ ,
լ Հեթանոսական
՚լաբեբէն
, Հռո -
մէական
չրքանէն
մինչել
խա չա կէ րն ե ր բ։
Ունէր
իր մչա կոյթր , որ աւե լի լա յն էր տեղական
սաՀ–
մ աննե րէ՛ն • տուած
էր դէմքեբ՝
ինչպէս Աաա —
թէռս
Ու՚ւՀայեցին
, ոբ ան՛մաՀ կր մ՛նայ, էբ մէքն
է
Հյնո րՀ ալիի
ղե բեղմ՛անր , ոբ նե րշնչաբա՛ն
դա ր—
ձած էր տեղւոյն
Հայութեան : Եղած էր արքա —
յ
ււ։
կա՛ե ռստ^ն , երբ Եղե ոիա կր կո չուէ բ •
Տագնւապէ
ու արՀաւիրքի
ծա՛նբ օրերէն ետք,
՛Օսմ • ՍաՀմ անա՛գրութեան
շրքանին , Ուրֆա
յի
Հա յութիւնր
ճանչցած
էր էր վեբածնունդր
: Ազ–֊–
գա
յէ-ն , յե գավէո խական
ու կրթական
չա բմ
ումնե–
բու կեդրոն
մր դարձած
էբ, ուր բաղմաթէլ
գո բ–
ծէ ^ե ր ու արմէքաւոր
ու" ուցէ ^ե բ պատրաս -
տած
էին գազափա րապա շտ , ազատատենչ
եւ լո • ,
սալոր
սերունգ
մր։ կազմուած
էին
բազմազան
Մ ի ո ւթէ ւնն ե ր , մշակութա
յի՛ն՛ , մա րւլա կան , կի
ներու
ել ե րիտասա րգնե բու , որոնք կեանքբ կր
լեցնէին իսանգավառո
ւթեամբ
ել ուրաիսութեամ
ր •
Հա յրենասիրական
ել յե՚լափ ոխական
բորբ զգա -
ցո ւմնե րով ;
Այո ոգէով
եւ այս
մառանգութեամր
Հա -
բուստ
սերունգն
էբ, ոբ
\9\5ին
ինքղինք կր գբտ–
նէր թուրք
բարբարոսութեա՛ն
, բ՜նաքնքուձ՚ի սա
գա յելական
սպառնալիքին
առքել : Տ եղի՞
տա-ր .
գլո ւթ Նռէր, էնչպէս
չասլ մբ Հայկական
գաւառ
ներ րրեր էէն եւ չարաչար պատուՀասռւեր :
ԱՀ ու սարսափէ
մթնոլորտ
մր Համատարած ,
ուր սուտ խոսաոլմւեր
^լ բլլա յէն թչնամէէն
կող–
՚^է ՚ զինաթափութեան
առաիսրկ
եւ յետոյ՝
ի"ա -
դաղ կեանք... Ուբֆան , սակայն , ունեցած
էր ա–
Հաւոր,
արիւնոտ
ւիոր^առութիւնր
այգ խոստում՛
ներուն,
95/՛
քա րգե րուն , որ՛՛նց ղոՀ տուած էր
Հ
ա
զար
ա
ւո բնե ր :
Ուբֆան՛ կր մերմէր
անձնատուր
Բէէ՛"Լ
\ եւ կբ
մերմէր
խտրուիլ :
Տուղիչ է իր սլատմ ութիւնր , ոՐ կբ նո յն՛անա յ
ղիւցազ՝..աէիէսլեբուն
Հետ : Այգ օրերուն է որ կբ
սկսին ձե I րակա լութիւններր.
Հարիլբւսւոր
ա -
ռաքնոբղող
դէմքեբ,
կուսակցական
, աղդային ,
մ աաւորական
, ա ռ ե ւտ ր ա կ ան ել ա յլ ասպարէղնե-
րէ կր նետուին
բանտ։
Ամէն
միքոցի կր
դիմուի
զինաթափ
լնելու
քաղաքին
30.000
Հայ
բնակչու-
թէւնր •• Հա յ երէտասաբգոլթէլնր
, աւելէ քան
1500
Հոգի, էրրեւ
ղինուոր
կր ղրկուի քաբ կոտ -
րելու . խուզ"
լ՚կութիւնւեր
եւղատ ու բանտ ,
բն՛ակչութեան
րարո յականւ կորովր
խորտակելու
Համար։ Եւ օր մրն ալ, « Ան՛էծքի Օր»
(28
Տու
լիս), կր լսուի,
որ քաղաքէն
քանի մբ մամ Հե -
ռու, Տի՚լրանակերւոի
ճամրուն վբաք. Հայ երե -
ւելին երու կա բաւս, նբ, քարգուած է վա յրագօրէն :
ԶոՀ կ՝ երթան
աբմէքաւոր
դէմքեբ,
Գնա ճ եան ,
Ֆ ւ ի թ
Աղբիւր Աերոբէ
եղերական
նաՀ ատա
կութենէն
վերքր
,
է ր աԼ
րա ման թ
է
կնա պա՛Հ ՝ ֆետա
յէն եր էն
՚^՜ԷԿԸ՝
Ֆլիթ
(կեղծ
ա^ուն)
է ր
մօսինով
էքած
էր
լեռնէն
եւ եկած մչակ էր ե՛լած Հարուստէ
մր տու
նր : իր մօսինր
պաՀուած
տեղէն
կ՚ելլէ ր այն ա–
աե՛ն– մ՛էայն
, երբ փէւբտեր
կուգա
յէն
էր գբա -
՛Լ ո
լած գէ ւ՛լին կենգան էնե րբ թալանէ
տալու
:
Ֆլէթր աղքատ
էր , ստիպուած
էր ,
է ր
կն՛՛ք
եւ
ղաւակներուն
Հացն
ապաՀովելոլ
Համ
՛ար
, ցոբեկր
մչակ
դառնալ
ուրէչէ
՚^
Բ
տունր,
եւ ղէշե րներն ալ
պառկիլ
տէրոշ^ ախոռր , կենդանէներր
պա Հ պա
Լ
ե–
լու ՜՛ամար ;
Աղբիւր
Ս ե
բորի
նաՀա տակո ւթենէն
մօտաւո —
Ր՛՛՛՛՛ւ կ ՛ւ երկու տարի վերքր.
Օր
մր, կէս
ղէչերէն,
էր պառկած
ախո՚ւին
ւլու՚ւր
կր ծեծեն , կր
բաԼայ
ղուռր , երկու
ճամ բորդ փ էւրտե ր կբ բարեւեն
ե ւ
կբ խնդրեն
ի "էր Աստուծո
յ ոբ
աեղ
մ
ր աա յ
ի–
րենց , ՛լի չե րե լու
ոԼ
1լաւել^նեն
երկու
մամ
է
որ ամէն ղուռր
կր ծեծենք,
բայց մէկր չեղաւ
ոբ
՚լուռր
րանա ր մեր առքեւ :
Ի՛՛ն չպէ ս կ՝ռւզէք , որ Հ՛" յե բ
ր
ձեբ առքեւ ,
գիշեբ ատեն
իբեԼց
գուռր բանան, եբր Բիւբտե -
բու րրած ամէն տեսակ
վատութիւննեբրծանօթ
են
բոլորին :
Րայց
մենք գէշ մարդիկ
չենք
յ
Ի՞նչէն պէտք է Հա յերբ
իմ անան ռբ դուք
գէչ մարդիկ
չէք, չէ՛^ որ ՚Րիւբտե րբ որպէս դառ
նեբս կբ մտնեն , քիչ յետոյ
դայլ կր ղառնան
, ղի
րենք
Հ
իւր թ՚կա
լուլ
՛ոն եց ինե րունւ գլիսուն :
Ես
՚լուռր
բացի
ձեւլի, ոբուէՀետեւ
՚Րիւրտե -
րուն ՛քէք չատ ապրած
եմ , ել անոնցմէ
չեմ վախ
նա ր ;
իրաւունք
ունիք մասամբ,
ձեբ
րսածներբ
ճիչգ են , բայց ամէն
՚Րէլրտ
նոյնր
չէ ,
էնչպէս
^"յ^Բ
չեն րոլոր
Հայերր։
Հայեր կան ոՐ
էրենց
աղ
՛էէ
ազատութեան
Համաբ կբ
կռուէն
, արիւն
կր
թա՚իեն , բայց կան նաեւ
Հայեր
ոԲ"նք ամէն օր
կ՜՚երթան՝
թուրք
կառավաբութեան
ել
կր
մատ–
>նեն «ֆետայինեբր»
: Ուրեմն կր տեսնէք,
ամէն
""չգի
մէքն ալ կայ լաւն ու վ՚"ար։
Ու
յետոյ
շա––
րո ւնա կե ց .
Մենք, Րէկի
զօլամնեբէն
ենք,
եւ
մեր
Բէկի
րբածէւ^ ալ ղոՀ չենք՛.
=: Ի՞նչու,
ին՛չ կայ որ ձեբ բէկերբ
կր
թալ
լեն ու կր կոտորեն
Հայերբ։
-—- Մ երր ՛քինչեւ
Հիմ ա
ւ՛ւ
յդ տեսակ
բան չէ
րրած, րայց րաներ մր կր գառնայ
գլխուն
մէք այս
օրերս : կ՛՛ո՛ղէ Հայ աղքիկ մր իրեն կին աոնել ,
րայց Հա յե բր չեն տար , եւ ամ՛էն տեսակ
խազեո
1լ րնեն՛ : Տարի
մրն է, որ կր խարեն
մեբ բէկբ
րւ/ելո՚է
«մեր աղքիկր
վ՚ոքր
էք կրօնի տարրերու -
Գերձակեան
, Ջէրչեան , Եօթնեզրա
յրեան , Պօ
յա -
ճեան, իմիբզեան
, ԲիլլաՀեան
ել ոլրիթեր : Այգ
օրերուն է որ Ուրֆա
կր բերուին
՚11ոլիսէն
ել
ա–
ռաքին սպանյգէ ն քանի մր օր ետք
կրԼաՀատակ–.
ուին
ԶօՀրասլն
ու
Վ
՚"ԲԳ
՚ւէ"Բ\
էրենց
արիւնր
իսաոնե լով ե րկոլ
Հարիւր
րա նտա բկեա՚թե
բու ա -
րիւնին :
Տե տո
յ ,
1 500
ղին ո ւո րն ե բ ու կոտո րածբ ,
ա .
նոզոբմ
•չԼ՚^Հներու
կողմէ։
Ալ լեցուած
էր բա ֊
մակր
ոչ թէ դառնութեամր
, այլ արիւնով : Ա—
զատութիւն կամ մաՀ,
ա
յս
նշանա խօսքր
երրեք
ա յնքան իրական , Հրամ ա յական
չէբ թուած
որ -
քան Աեպտ . ՚շ^ին ու ՅՕին , երբ Ուրֆա
յի Հե բոսա
կան
Հա՛յո ւթիւե ր կ^ապստամ րի , սուղ
ծա էսե
լոԼ
Համար իր կեանքր եւ փրկելու
իր արմանասլատ -
ւութէ՚նր։
Մեուն։ելու,
եթէ Հարկ էր, բ"՛յց պատ–
ւուի^ ու քաքութեամ բ :
Անկէց
անգին,
Ուբֆան
կր պայքարի , ղլխա -
ւորութեամր
առասպելական
ղէմքերու,
Մկբաիչ
Եօթնեղբայրեանյի
ել քիա–սթկէլէ՚ւեանի
,
էնչպէս
ուր
է
շնե բու , որ"նց
մէք Հե բոսաղա բմ ազքէկ մբ ,
քՍանբմ ՛Ր է թէնէճեա՚ն
, ամբողք
25
օր, թուրք
խոէ-
մանէն
եւ
ղօբքէն
գէմ , Հ ա րէլբաւո
ր
՛Լ
ե բ
գեաէն
ւէ՚ւե լով : Ամբողք
բն ա կչո լթ է ւն բ կր գառնա
յ վրէ–.
մառոԼ
բանակ, ծեր ու երէտասարդ, պատանէ
թէ
կէն– , որոնք Հրաչքներ
կր
գորՆեն :
Թչնա՚մէն
կր յաղթաՀարէ
ի
վեբքոյ
\ Բ՛"յՏ
Կր
Վ՚րկուէ
Ուրֆա յէ
Հա
յութեան
ոգէն ,
բո՚էանգակ
Հա յութեան
սլատ էւր : կէնւեբ ու ււ ղքէկնեբ
Հորե -
րր կր
նետուէն
վերքին
պաՀուն , Հերոսներր
անձ
նասպան , բա յց ոչ անձնա-տ ուր •
•Րաքերր կր մեռնին,
րայց անձնատուր չեն
րլլ՚որ։
Այնպէս
ինչսլէս վասպուրականի
, Հյապին
ԳարաՀիսարի
, Առւէտիայի
, Հաճլնի.
եւ
այլ ՛էայ–
րեբու
քաքերր,
որոնք
1915^
Հայոց
"ղրերդու
-
թիլնր
գիւցաղներղութեան
փոխեցին
՚ վեբ պաՀե
ցին Հա լո ց ն՛կ
ո՛^՛
ճակատներր
եւ մեր
ն
որագոյն
սլատմութիւնր
լեցուցին
Հրեզէն
լոյսեբուէ :
Տաւե րմա՛կան
ւիառք //1 պատիւ
ան՛ոնց
խբն–
կեթ՛
յի սատակէ՛ն է
Խմյւադրակաքլ՝ ՀԱՅՐԵՆԻ՛ՔԻ
թի՛ն,
եւայլն»։
Րայց րէկր որոչած է, երեք
չորս
օր ալ Համբերել,
եթէ
աԼուչ
՚՚ւթեամ
բ
տոլէն ^
լաւ,
եթէ ոչ% ամբողք
թւտանէքր
կոտորելով^
ե–
թէ սլէաք
րլլայ ,
բ
՚ւնէ պիտի առնէ աղքիկր ։
Ն՚նռ՚լքր
մ՛իշտ
կր խարեն
մամանակ
չաՀիլ
կ՚՚ոլզեն
, յոյ" ունիլ օր մր վւաիսցնել աղքիկր
ու^
բէ՛չ տեզ մբ։ Րայց անկարելէւ է,
իրՀաւատարիմ
ղօլամ՚ներէն
եբեք
Հողի աղջկան
տունին
պաՀակ
է գրած։
Երկուքր
միչտ տալիքն
են եւ
կբ Հբս ^
կեն բոլոր
ննրս
մ անո՛ւ - ե լլուլ՚նե ր ո՛ն
՚Լբայ ել
.աղջկա՛ս ամէն մէկ
քայթ՚հ կրՀետեւին :
Ֆլիթր , ա յս
լուլ՚բ
առւելուն
պէս ,
սկսալ
մր -
տածե
լ թէ թնչ սլէաք է լնել
այ՛լ
ա՚լքէւկր փբր -
կելու
Հաձ՜ար անօ րէ՚ւնե բուն
ձեռքէն : Ե րկու
օր
ուան ճամ՛բա յ կար կարե լիք , մինչեւ
ա յւլ գիւղր :
է՛բ ծ բա՛լի րր կր կաւլմէ արղէ.. : ք՛արէւ ՛էի չեր կր
մաղթէ
է՚իւ րաերուն
եւ անտարբեր
ձեւո՚Լ
մբ կ՚եր
թայ
ղէսլի այն մսոլրբ
որ սո՚էորարար
իր
՚էփչեր–
ուա
ն՛ քնանալու
տեւլն էր եւ որ ուն տակ
պԱւՀ -
Ո՛ած
էր իր սիբելէ։
«մօսինր» ,
այն
մօսէւնր, զռբ
Ա՚լբիւր
Աերոբ իր ձեռքով տուած
էր իրեն։
Ա՛եծ
ղ՚լո՛ չութ եամ բ ու առանց .աղմուկէ։ կրՀանէ պա–
՚–,ած
տե՛ւէն
Հրացանր
ել վւամփուչաակււ.
թերր
^
Կ.
՛խոռի
Ը. ՂԸ. Բ՛
կԳրթայ
ն , քրտական
Հազո
ւս
տնե
ր ր կր
Հաւլնի
,
քրր–
տական՝ «քօ լուլ» ր կբ դնէ գլովոբ^ Պաղտատի ծո–
սլաւոբ
՚ի՚-ւշիե
կր կասլէ , որուն ծոսլերր երեսն ի
վար կր կաէսուէիւ–,
՚^"՛
յ ՚^՛Բ կ՝ա։ւնէ, կրգնէ իր
դաշոյնին
քո՚է,
«Մշոյ
յսւլթան
Աուրր
կարա «
պետ»ի ապաւինած
ճամբայ
կ՝եԱԷ դէպի
այդ
գիլ–
ԴԸ. •
Երեկոյեան
արեւմ ուաին։
գէւզէն
մօտերբ կր
Հս.սն։է, ա։լբէւրէն
առքեւ
կ։ս1ւլ
կ՛՚առնէ, ^ացր
կ՝ուտէ , կէքնէ
ա։լրէւր
քուր խմելու
եւ
Հետաքր–
քրութեամբ
կր գի՚ռէ , ՛լիւ՛լի Հարսերն
ու
ազքիկ–
՛ներր , որ՚քնք
կու՚լան
իրեն։ց սափորնւեբո՚է
ք"՚–Ր
կ՝ս.։ււեն , ու անմիքապէս կր վերագառնան՛
: իր
քէւ րտի արտաքէն
տեսքր անոնց Հեա
շաաաէսօսե–
լու ար.լելք կ՝բԱայ
՚.
.,
վերքապէս
բաւական տարեց կէն մր
կուգայ
էբ սավարր
լեցնելու
է երբ կր պատրաստուէ
մեկ–
նէ՚լ,
Ֆլէթ , կամաց մբ կր մ՚օտենւայ անոր ու կ՝ ր–
սէ «քոյրէ՚կ , քէչ մր սսլասէ բան մր 1լու։լեմ
է։ -
ման։ալ քենէ : Աէ վաէսնար , ես Հայ եմ : Կէքնր կբ
կա ս կած էէ , քրտական
Հ ա՚էո ւս տնւերո վ ել փան ^
փոԼչտակալներ։ւվ
, Հրացանր
ձեռքր ,
Գ՚"չ"յ^11
ղօտէէ
մ՛էք էսբած , այս անծանօթէն։
Կէնբ
շուա
րած կրսպասէ ռբ ան՛ծանօթ ր իբ Հա րց ուձ ր բնէ :
վերքապէս
Ֆլիթբ
կկ՚սէ
կնոք՛
-
՚Ր՚՚յբէԿ
ք՚"^–> ^է՞չդ է "I՛
գէ՚^դէ^ ՚»ղ–^
քփկ մբ կայ, որ քէւրտ
րէկ մբ իրեն -
կնութեան
Կ՝ո՚–դէ առնել։
Իրա՞ւ է։
՚ ^
-
Աէս աէսպեբ քան, իրտ՚լ է՜։ Երկու ՚>Բ է ՚^՛^
նացեր , որ ։լան
սւ յգ անօրէննե բր մեր՝
աղքփկր
տանին :
.. . ^ •~
Հայրն
ոլ
մայրր
իրեն։ց կամքովդ
^ յ յ Ա ո ա ՛ ^ ՚
1
թէ բռնի պէւտի էլան տանին
յ
՜՛— ի՞նչպէ ս
էէլիտէէ
տանէին , ՛քեր աղքիկր
թոյ՛–
էր ^"ՏԲ ՚՚լաՀած է , այն պաՀուն
որ դէ՚^ՔՐ
պիտի նստեցնեն,
Հօբ տանր բակէն
զուրս
չելած
պ՛աՀած
^ո յն։ր պիտէ։ խմ է , ու ՝Րիւրտերո
ւն պիտէ
մնայ
իր ան։չն չացած
ղիակր : Ո՞վ է տեսեր ո՜ր
Հա յր էւր ղաւակր տա յ անօրէննե
բ
ուն , իր ազաա
կամ քո՚է
–՚՛
-
Լաւ
ուրեմն
՚ Ք՚՚յրէԿ
քան , գնա Լուր տուր
անոր
ծնողքէւն։ եւ րսէ ,որ ՚Րիւրտի
Հագուստներով
Հայ մբ եկած,
աղբիւրին
մօտ
ձեղի կր սպասէ ,
Բ՚՚՚յՏ
էՐԱ՚"յ
թէ "՚^րէչ "րեվ մէկուն
բան մր պատ
մես։
Հայ կէնբ սաւիորր
ուսին կբ նետէ, աբագ ա–
բո՛՛ւ
կերթայ
տուն , ել անմիքապէս
լուրը
Հաղոբ՚լէ
աւլքկանւ ծնողքներուն ;
՝Ր/՚ձ Վ^՚Րէ աւլքկան
Հ՛ո յրր երբ կր տեսնէ
Ֆէիթբ^
վարանէ ո"՛ քայլերով կբ մօտենայ
ել կր բարեւէ
զա յն :
Աոէէորականէ քանի մր խօսքէ վերք Ֆլիթ կ՝բ -
սէ • Ես եկած
եմ , ոբպէ՛՛ղի
ձեր ազքիկր աղա -
տեմ
սէէսնէիմ , ուր որ կ՝ո՚-՚լէք , եթէ կրփավյաքիք
1
^= Ի՜նչսլէս
կրնաս ազա տել մեր
աւլքիկր :
Երեք
ղէ։1 ուած
՚Րիւրտեր
պաՀակ կեցած
են ղրան
առքեւ ել տանիքէն
էէրայ, ոլ կր Հսկեն ոՐ չՐԱ՛"
Տ
թէ փաէոց՚նեն։ք , կամ նոյն իսկ էէնաս մբ Հասցր -
նենք
իրե՝Ն
:
Ես
ձեւլ կր Հարցնեմ
միայն թէ զո՛ք
կ՝ո՛^
ղէ ք որ ձեքւ աղքիկր աղատեմ , մնացեալր
իմ ղոբ–
ծրն է :
= Ոչ թէ աղատել,
։սյլ նոյնիսկ եթէ պէաք
բլլ՚լյ
այ՛լ էլնգակներէն
մէկր իր սրտին
ուղղել ,
փրկած
կ՝րլլս։ս թէաղքկանս
սլատիւբ
եւ թէ
մերր։
Հ"">Կց՚"յ, կբ բաւէ,
ղուք քալեցէք, ես ձեր
ետեւէն
կուդամ
ձեր տո՚նւր , ոբպէս
՚Րիէրտ ան ––ա
չուչտ։
Գէչեբ
մր կր մնամ եւ մեր րնելիքին
մա^
"է՛ն կբ խօսէէնւք, եբր այգ չունւերր
քն։ա՚–։.ն։
~
կ՚ազաչենք
աղբեր քան։, ի զուր տեղ
կեանքդ
մի վտանէէէեր , ադքկանս Հտմար, ս
՜Լ
արւլէն
ոբ"՜
չած է էոանէր րակթն մէք մեռնելու։ Ա էԴ "եւ օրբ
չատ
Հեո-ու չէ :
Գէ գնացէք՛, չատ մի քուսաՀւստհ բ ,
Աստու՚՚սծ
մեծ է։
ԱՐՄԵՆԱԿ
ՏԱԿՈԲԵԱՆ
(Մ նսւցհւ
ւյ
,լը յաշորւլււվ )
Fonds A.R.A.M
