՛՛ա
ՍԻՐԵԼԻ մԱՅՐԻԿԻն–.–
ԼԱՑՍ ՏԵ%Ի
ԿՍՀԱՆԳՆեՐԷՆ)
Որբ
մրն էր ինքր. . . Որբ մ ր նաեւ, իր կեան ֊
քին
րԼկերր։
Երբ իր աասնրեօթ
աարիլ
թեւ.ա ֊-
կոիէեց՝
որրանոցվ։
անօ
րէն"
ւթիւն
ր ՀՕֆիււ»
կան–
չեց
ղէնքր
ու. կարգ մր
իս րաաա կա ^նե ր է
յեաոյ
ճամրու գրաւ, «առ սա Հ՚ւրիլր
արախմթն
, վեր–
ցուր սա հագուսաներգ
, նաւր
քեզի ձրի կր աանի
մինչել
Աթէնք՝
անկէ յետոյ
գչյսուգ
ճարր նա -
յէ^––
Ու Վազրիկր,
Հարիւր տրաիսմիով, ո՛– փ"քր
ծրարուԼ մր Աթէ^ք Հասաւ։
ք՚այց
ի՜նչ րեէր Աթէն
քի ձէք, խեզճ աղան։ ԱրՀեսա
չունէր,
գործ
չկար, ծանօթ, րարեկաձ
չունէր։
Երկար ամիս -
ներ
մ ա յրաքազաքին
փռզոցԼերր
անգործ
ու թրշ
ուառ թափառելէ
վերք
օր մր րւկերութեան
մր
Հեա
սլայ մ անա
գրո՚-եցւ
Ֆր՛
եկւ
է՚՚^նչ
գործ
սլիսոի րնեձ այետեղ
Հարցո՛––
0ած էր ղինքր
ղրկող
Հսձսարքին
։
դ՛եղարանի
ձ՛էք ճերմա կ բաճկո՝նով
սչիաի
՚աչխատիս
ւզատասխանեց
գործակաչր
:
՚իեղա–
րանր կարաաԼի
ածխաՀանքն
էր սեփ - սեւ րա՚ճ՛
կոնով եւ թոչոբ
ակնոցներով
:
վազրիկր
, սակա
յն , երկար
չմնաց սեւ Հո -
րերո՚-ն
մէք , միքոցր գտաւ ո՛֊ Հեռացաւ
Հոնկէ :
Աիքին
Ֆբ"–նսայի
՛է՛էք երկաթի
գործարան
մր ե -
գալ
իր երկրորգ
աշխատանոցը
՚–
քՏոշոր , աաք
Հ՚եոցւի մր առքեւր
օրր
քառասուն
անգաձ՛
րաճկոնին
իմեղաԼիքեերովր
կր "րրէբ էՐ
ճակատին
աղի քրտինքր,
կիսամերկ
ո՚-ոերուն ու
կռնակին
վբա
յ քո՚֊րէ՛
կա յէակևե ր անգագար քով
քովի կբ շարուէին
, եւ ասլա վար կր
թավւէին
Հոնկէ,
բայց, գոՀ էր վազբիկ
իբ վվ.ճակէն։
ք/՛ա–
նաւանգ երբ «քէ–Լզէն»ր
կու՚լ֊ա
ր եւ արիւն
քրր -
տինքով
շաՀած
իբ վաստա կր կոկէկ
սլաՀա
րանով
իրեն
կը յանձնէին
, անիկա–, այգ օրր իր յոգնոլ -
թիլնր
ամբողքովին
կր մոռնար :
« Գոր^Բ
գիացող » , խնայող
տզայ էր վաղ–
բիկբ^ Ոչ «տաՎսինկ»
, ոԼ շարմանկար
, ոչ թատ -
րոն։
իրեն
Համար
«այգ
բոէորին
ատենը չէ» , ա–
նոնց ալ աաենր , մաձ՛անակր
կուգար
:
Առաքին
երազր,
փաւիաքր որ գրաւեց
իր Հո՜
գին,
մթեակութենէն
ազա,տիլն էր : Ախ ինչ կ՝Բէ -
Լար , եթէ իր տանը , ի բ սենեա կին
մ էք
«գնող ,
վերցնող
մր ՐԱար
• • • » •-
Մէկր
սլէտք էբ ոբ մաք–
րէրէ չուար , եփեր - թափէր, ու երր գործէն
ւթւ—
րագառնա
ր՝ ամ է՛ն բան պատբաստ՝ ել
կարղին
գտնէր։
/^*.
,
օր
մ լն ալ իր այս վւավւաքր
իրակա -
նացնելու
Համար , իրեն
ծանօթ
ոբրուՀիի՛
մր ձեռ
քր
թնգբեց
I
Վ^ազբիկին
սիրտին ու սենեակին պա
տերր լուսաւորուեցան
:
Տուն
ո՚-նէր
Հ իմ ա
Վաղր
իկը ,
սեղան ու
Սուրճ
: Եկոզ ՜
գացող,
ծանօթ
ու րարեկամ :
Տարին
անցաւ։
Վազրիկին
տանր
ձ՜էք չո*–նչ
մր
աւելցաւ
: Ցեաո
յ քանի
մ
ր
տ՛ա՛րի՝ եւ երկու
չո
ւնչ
եւս : Աենեակր
սկսալ նեղ գալ Վազրիկին
Հաձ՜ար :
Երեք
անչափաՀաս
զաւակներ
ունէր,
ո՛՛՛վ րնակա՛–
րան կո՚-տար
իրեն : Եւ
յետո
յ թնչ էին սա
մ եծ
քաղաքին
մուխն ու ծո՚-խբ
, աղտոտ
օղր , ազ-
մուկն ու անվերք
մառաիսուզր
:
Ոչ,
այսպէս չէր կրնար
տեւել,
այս ւէիճակր
տանե
լի վ իճակ
մ ր չէ բ
:
^էնգ ^ ողի մէկ սենեակի
մ էք • • • Եւ ա յր III կին ռբո չեցին
խնա
յել :
հ)նա
յե
լ
ափ
մ ր Հող
գ՛լելու եւ սեփական
փոքրէկ տնա կ
մր
չէնելու
Հ՛ամար :
Աշխատեցաւ
Վաղրիկ,
աչխատեցաւ
, ան -
խոնք , տիւ եւ զի չե ր եւ ի րականա ցուց
իր փա
յ –
փա
յած
երաղր : Ա եծ քաղաքէն
ղուբ"
ւ
է"^ յն ճամ
րուն
վբա
յ , ա բ ո ւա րձանի
մ ր կից կան ղնե ցուց էբ
անակր
փոքրիկ
պա բաէղով
, քանի
մր
ն ո բատ
ունկ
ծառե րով ու պէսպիսո՚ն
ծազիկնե
բ ով :
Պիաի
րյյա՛լր
օր մր, որ Վազրիկր
իր
կոււակր
պարտէղին
մէք շինուած
վւա յտէ
թիկնաթոՈ-ին
տար
ու լաւ մր Հանգշէր,
բայց գեռ ատենր չէր:
Ղ՛եռ տունին ու սլա րտէղի՜Լ
մ էք չատ
պակասներ
կային,
ղեռ չատ մր լնելիքներ
ո ՚ - ն է ր ։ Ու վաղե^,
աչխատեցաւ
Վազբիկ
: Ցորեկր
ղործարան՝
երե
կոնեբր
մ ինչեւ ուչ ատեն պարտէղին
ածուներուն
մէք։
«
Շատ կր յողնիս
մարգս
Կ^Ր"էր ԷՐ ԿԷ^Բ*
Ն աղլուն
,
Ա՛եղք ես , պիտի
Հ իւանգս֊՚նաս
, չորս
^"գի
ձեռքգ կր նա յինք :
կնիկ
քիչ
մ րն ալ : Ղ՚եռՀանգչե
լիք
մամ ա -
նակ չատ
ունիմ
տ
Ոայց,
տարօրինակ
րան, Վաղրիկ
յանկարծ
նր–
կատեց ոբ իր ծունկերուն
վրայ
թուլութիւն
մը
կար : Ախորմակ
չունէր
, գիշերներր պտղ
քրաինք
մր կր պա բուրէր
մարմինր։
թեթեւ, չոր Հազ մր
չէր
բամնուեր
իբ կուրծքէն։
Ի՞նչ
ունէր ...
Մէյ
մր, բմիչկի
մր գնա
կ՝րսէր
կէնբ
չարունակ :
Ի՞՛նչ
ո՚-նիմ որ Բմիչկի
երթամ
կր պա -
տասխանէր
անՀոգ :
Օր ՛քբ սակայնւ,
Վազրիկր
գործարանւէն
տուն
վերագարձաւ
չատ րնկճռւած,
յոգնած
վիճակով։
Հեծելանիւով
չէր կրցեր
ճամբան
չարունակել ,
ոտքով
եկած
էր
։ Անկոզին
ինկաւ ու յաքորգ
օբր
ալ ոտքի
չելաւ :
*Հպ եպի ՕԲ
»ուաԱ
աոթիէ
Մարսիլիոյ
Հայ Հասարակութիլնր
, կվւբակի
^Բ
փո
՚֊իմացած
էբ
Շտտ&
Ճ՚1է31ւ3.
,
իր
Հայրենակարօտ
Հոգին գոՀացւելու
, Հայ երգր
լսելու եւ գէթ պաՀ
Ը. Ի^ՔԳէ՚եքԲ
Հայրենի
լեռներն
ու գաչաերը
փո
իսագրուած
զղալու
Համար :
ԵբգաՀանգէսին
նկարագրռւթիւնր
Ոգելով
"՚––
Րէչներու,
կ՝ուղէի
քանի մր լուսաչ բան
ութ
ի՛ննե
րով
("Գ՚^է պարտք մր կատարել։ Տաճախ
թերթե–
րռւ մէջ կր կարգաք
«այս
քագա քա
կբթ
ո՚թ^ան
Օրրանին
մէք...» , հ^Լոյսի եւ գեղարուեսաի
այս
^ԲԿրԻ^ մէք–՛՛»
կամ ասոր
նման արտայայտու
—
թէւննեբ
, որ րոել
կ՝
ո
՚֊ղէ
«այլեւս
մամանակն է
որ
միմիայն
ներողամիտ
աչքով մր գիտուած
զան -
ցառո՚-թիւններ
տեղ չգտնեն
Հանգէսներէն
ներս :
Առանց
ուրանալու
«Արմենիա»ի
54
երկսեռ
ե րգողնե րուե
զոՀ
ողո
՚֊թեան
ոգին
, առանց ""՛ււ -
րազնաՀատե
լոլ անոնց կա րղա պաՀ ութ իւնն
ո*–
մանաւանգ
ցոյց տուած
եռանգր. Հայ մ չակո
յթի
լաւագոյն
ա րտա
յա յտ ութիւննե
ր էն
, երգին
Հան–
գէպ
, կ՝
ո
՚֊ղէԻ
քանի մր արգարացի
նկատոզռւ -
թիւնւեր
աբձանագբե
լ
այս
սուգ
սիւնակնե
րուն
մէք :
կանգ պիտի չառնեմ
իւրաքանչիւր
երգի ար ֊
աա՛յա յտո՚թեան
(ւո16քբՐՇէՅէ10ո)
ձեւին վբայ, բան
մր
ոՐ
նոյնքան
կարեւո
ր է
ոՐքան
րոլոր
միւս րս–
Ո՚-ելէքնեբր,
բայց
կրնայ մեղ չատ
Հեռուներր
տանիլ : Իմ գլխաւոր
րսե լիքնե րս
քնգՀ • բնոյթ
կբ
կրեն եւ կր պա տ չաճին
ոբքան
«Հայ
Երղի Օր »-
ռւան,
նէոյնքան ել ուրիչ Հայկական
Հանղէսնե -
ՐII՛ •
Առաքին
աոթիւ
աչքի կր ղարնէր
աւՇքՕթհօՈՇ/՛
գործածութիւն
ր : Տեաո
յ կո ւղա
ր
խմբե
րղնւե
բ
ո՛ն
գաշեակի
լնկե րակցութիւնր,
որ
երբեք մեր գեղ–
քո՚-կ
երղի
տա րաղին։
, չի Համ ապա տասէսանե
ր
(՚էկայ մեծ վարպետին՝
կոմիտաս
վրգ՚ին
Աւէւհղծ
ստեղծագոբծութիւններր)
, մինչգեռ
կարծես մաս
նա– Լոր ^իգ ի ղոր^ ւլրուած
է բ , երբեմն
նոյնիսկ
երկու գաչնակի
րնկերակցութեամբ
, չեմ ղիտեր
ի նչ կա՛րենա
լ պարտկե
լու ;
Ջեմ
կբ
Լ
՛ա ր զանց առնել
տեղւոյս
երամչտա -
նոցէն վկայեալ
Օր՛ Ա՛ Պօյաճեանի ճարտար նր -
լագր
, իբ արաա յա յ։ո
ո
՚-թեան
^ոՐ^Բ
ւ
ա՛ռանց
րՍգւէղե
լու իր տրամ ագբութեան
տ՛ակ
գրուած
գա
րՀ
ուբե լի գա ^ւակին
ի
տես : կաղմակե
րպո։լնե–
բէն
՛քիչ ՛քբ աւելի նախանձախնգր
ութիւն
կ՛՛ա -
կրնկա լուի
, ո րպէ սղի ունե^գիբ
Հասա րակռւթիւ -
նր
մա՝..աւ
.անգ
նորաՀաս
սերունգր
մէկ
անգամ
գմ
ուա
բաւ
նեբկա
յ գտնուե
լէ յետո
յ , ա յլեւս
չուխ
տէ
ո՚ոքբ
«Հս՛՛
լկական»
Հ ա ւաքո
յ
թն
ե րէ
ն
/եբս
գնել
:
Նկատելի է մեներգներու
պաբագան
,
չատեր
գիտեն որ «Արմենիա»ն
իր մէք
ռւնի նաեւ երա -
մչտանոց
յաճախող
անդամ - անգամուՀինեբ
, ա–
սոնք ի Հարկէ նորաՀասներ
են , արմանի
ամէն
քա.
քալեբութեաԼ
, ի՞նչ առիթի կր սսլասուի,
ղանոնք
ալ
Հանրութեան
նե րկա
յա ։յնե լուՀամար, այս ^
պէսով
մո։լո՚էուրգւ՚ն
նոր
ո՚թէ՚-ննե
ր
Հրամցուցած
ՐԱալու
գո^ո՚^՚՚-ակու֊թի՚^ն
ալ կ՝ունենանք
: Այ^
առթիւ
կ՝աբմէ
երկու
իսօսք ալ այս Հանբային
ցա
ւին
մասին
րսել։
Ա՛եր մէք գմբաիստաբար
թիւրի ^
մացութեամր
կարծո՛ւեր
կան թէ, գեղեցիկ
ձայն
մր
մարզուելու
պէտք
չո՚-նի
,
բնդՀակառակն՝
ձայն
մր մարզուելու
Համար նախ զեղեցիկ
պէաք
է բլլայ։ Եթէ մարդիկ
աղեղ
ձայն
մր ղեւլեցկա -
ցբնելու
Հ՚ւմար
երամչտանռց
յաճախէին
, գեղա -
ձայն
մէկր
ինք՚լինքր
պաբտաւոր
՚ղիաի
չզգար
այդ
ձանձրոյթ
ր կրելու։
կարծեձ՛ թէ
մեներղոլ
ՐԱալու
Համար
ձայնբ
մարղելր
պայման է, որ ^
սլէսղի
ո՛՛ն ք^ղիբ
Հասարակո՚-թեան
խնայուի ^
տՀաս
ձայներու
Հանղռւրմել
:
Մեներգէն
վերք, աՀա խմրերգի
պարագան ,
թէեւ
այս վերքինր
միեւնոյնր
չէ , Հոս
խմբա ^
վարն է ոբ պէաք
էիրրեւ
շհօքւտէշ
մարզէ
իր աչա–
կերտնեբր
;
Երկաբ
տարիներու
կեանք
ունեցող
եբդչախումրերէ
կ^ակնկալուի
Լուրք ա չխատանք ,
զանաղան
ձայւեբո՛–
ի՚Ո՚-մբէն
տնքատո*–մր կր վ ր–
նասէ
ամբ։։զքակա
՜Լ
ութեան : կիրակի
օր այս թե–
րութիւնր
ղ՚լա
լի էր լնդՀ անրապէս
, րա
յց
մ անաւ–
ւանգ
էԽօէր
զրեթէ
բնալ չէր չաղախուեր
ել յա
ճաէս խսձկ ձա յներ կր լսէ
ինք
: Ինչո
ւ երկար տա
րիներէ
ի վեր
ւլոյո՚-թւ՚՚֊ն
ունեցող
Հայկական
,
իսում
բ
մ ր
չկա
րեւ ա յ
եւ րոպական
քոյր
կազմ ա ^ ^
կե ր։։լութեա՚ն
ձ՛ր Հեա մրցիլ։
Անարզաբ է
մե։լքր.–
մէ։չտ
սւնգամներու
վիզին։
ւիաթթել։
Անցեալ չաբ^^
թո՛–
«Ցառաք»ի
մէք
լոյո տեսած
թէլթակցութե
–\
՛ւէն ։ոարհւելոէէ
կրնանք
եւլրակացնել
թէ
,
երկսեռ,
ե
ր ամ շա ա ս էր
ե քւիաասա
բ։լ
։ււ թիւնւր
կարելիէն ա -
ւելին։ կր փորձէ,
^Արմենիա»ի
յառաքդիմ
ո՚թեա–
նբ
Հ ամ ա ր :
Թող
նեբո՚-ի
ինծի
քանւի
մր տողով ալ մաս -
1.
ա։լ ի։ոււ՚կ։սն
մ
արզին
մ էք
մ
անել
Հաղար աեղ եւ Հա։լար անգամ
լսուած մե–
ներգնեբ
որոնք մողովրգական
աՕէ^V6
իսկ
չունին,
"՛յլ
միմիայն մէկ րառ
ո՛է
ու1կնգբին
ազգային
՚լ՚լ՚՚՚ց՚՚՚-մր կ՚՚օւլաագործեն
, իմ կարծիքով
յարմար
չեն եւ ոչ ալ արմանի
իսմ՚բեբգի
վե րած ուե
լու ,
այգսլիսիներէն
է Հայաստանր,
որ ինչպէս
րսի ,
^Հայասաան
րառով
միայնւ զգաց ո
լ,Ո։ե
ր ո՛– Հետ կբ
խազայ,
մինչ
էրականւին
մէք տն յա քոգութիւն
մյշ
կբնւա յ նկաա։ււիլ
:
՜
1
Այստեզ
կ՝ուղեմ
զա\ց
բնել
երգերու արտպ,
Լ
յա յտութեան
սխալ
րմ բռնուած
բլլալր, նախ չեր
կարելու ել յե։ոոյ
մասնաւոր
դիտում
լնգնչմարել
չտալու
Համար
,
բայց կր իսորՀիմ
ոբ
, եթէ Հեզփ -
ք^՚միչկբ եկաւ
, Հազիւ
ձեռքր
վ բան
գրած՝
յանձնարարեց՝
Հիւանդա՛նոց
Տարին
Հիւանդա՛նոց
, յետոյ
Հիւանդանոցէ
ՀիւաԼգաեոց
,
։։ լ օր մ լն ալ Գեկտեմբերի
ցուրտ
օրե
ր ուն
, երբ աշփա րՀբ՝ «կաղանդ
Պապա»ին
կր
սպասէ ր Տ իկին
Նազլուէ՚ն
տնակին վրա
յ սեւ խա
լարր իքաւ
. . .
Մեծ
քաղաքր
լոյսերոլ
մէք կբ լողար
;
Տ ո՛նե–
բո՛– մէք, փոգոցԼեբու
մէք, սրաՀներոլ
մէք ու -
րախ աձա յն աղա ղակներր կ՝ա րձագանղէ
ին պատէ
պատ՝
՚քյաղլուին
գուռբ փակ էբ , սիրտը վւակ էր ,
նեբսր
ա՚նլոյս անճրագ իր սուգին
, իր
որբո՚֊^թ՚ե–
րո՛ն Հետ միս մինակ
...
կաղանդ Պապան սլէտք էր գաբ սակայն ; իր
ե րեք
ո բ բուեթե
բ ր ա մ ի ս հ ե ր ով , սսլա սա ծ էին ա -
նոր։ «Եթէ
մայրիկր
շղայ, կաղանդ Պապան
՜Լորէն
կուգա՛^յ»,
յաճսխ
Հարցուցած
էին իրեն, ին
քը ,
«ա
յո , անպատճառ»
պատասխանած
է ր ա -
նոնց : Հիմա պէ՞աք էր որ յո՚-ոախար
լնէր ղա -
նոնք :
Իր ցաւին ու սուգին մէք, կէս
՚լիշեբին
, երր
իր ՚իոքբիկներր
քնււցեբ էին, ռտքի ելաւ
ոլ
բու–
խեբիկին
մէք քոէէ քովի շարեց այն
բոԼ"Ր
խաղա
լիքներր զոր օրեր , շարաթներ առաք պատրաս -
տած էր իր ձագու1թ։ե բ ուն
Համար։ Տաքորգ առա
ւօտ
, տզսշքր (ձտշխբքի բանե բուն»
անտեղեակ
,
անՀոդ ու ղուա բ թ վազեց ի՜Լ , վե րց ուց
ին
Կաղանդ
Պապս, յին րերած
խաղալիքներր
ու սկսան
զո ւա
բ–
ճանալ :
Նազլուն
փորձեց
մս/տիլ անոնց , բայց,
իսրն–
գուքի տեղ անոր աչքերէն
արցունքի
կաթիլներ
կբ
Հոսէին :
Փավւան
ինչո ւ չեկաւ մամա • ՚ •
Պի՛տի գայ ձագուկներս
, անՀոդ
եղէք :
X
Տարիներ
անցան . • • Նազլուն իբ ցաւին ու
տառապանքէւն
Հետ ա չխատեցալ
"բբ չ^գել իր
ղաւակներր։
Ամէն նոր տարիի, իւրաքանչիւր
\քր–
նունդի
, իբենց տ՛նակին մէք, կաղանդ
Պոէպան
միչտ
բո՚֊թեբիկին
մէք զետեղուած
Կ°չԻ^եբր
չմոռցաւ։
Օր մ լն ալ րար՛ի կաղանդ Պապան իր
բերած
նուէրներէն
րամին մբն ալ իրեն,
Տէկէն
Նաղլո՚-ին
Հանեց
ՆաէԱուն
, սովորականին
պէս ,
երախաներբ
քնացնելէ
յեաոյ
աւոնց ստանալիք
նո՚-էրներբ
ր
ո
ւ՜
էսե լ՛իկին մէք չա րեց ու անկոզին
մ տալ
: Տաքորգ
առաւօտ
երր արթնցաւ
ել նայեցաւ
բուխեբիկին
կողմր զարմաԼքով
տեսաւ ոբ իր չարած
նուէբ–
ներուն
ձ՚օտ
ո՚-րէ՚չնեբ
ալ կա յին ;
Մեծկակ
, ղոց ՈլաՀարան մբ եւ քո՚էն ալ փոք
բիկ ծրար
ձ՜ը : Ա օտեցալ
վեբցուց
զանոնք
:
Պա -
Հարաւին
վբայ գրուած էր
«մ՛եր
սիրելի
ւքայ–
լւիկին » :
Բացաւ... իր ամուսնոյն
մեծադիր
, գունա -
ւո^^կարր։
է)՝րաբբ քակեց
ղարգատուփ
մը իր
"ՐՔո՛
^քով
:
ւզլռւն
, ղարմացած
կբ նայէր այս
րո1"րԻ^
ու աչքե րէւ ա ;.ց ունքի
կա թէ՚չներբ
առատօրէն
վար կր ւիաղէին
X
Եւ ուրաէս էր եւ տխուր ։
իր ձագուկնեբր
արթնցան
, վազեցին
իրեն
քով։
Անոնցմէ
մէկր ոբ ութր աարու
էրէ առաք
անցաւ եւ Համբուրե
ց . մա յրիկբ
, անոր
Հետեւեցան
միւսներ
ր : կաղանդ
Պա։զա յին բերած
նուէրներր
չարեցին
սեւլանէն
՚էբա յ , շարուեցան
անոբ
բո
լոր–
"՛էքը. • Մ ա յրր
Հիա
ցո՚֊մ ով , խանղով
կր
նա
յէր
մերթ զաւակներուն
, մերթ իր ձեռքերու
մէք բբ"֊՜
նած
՝ ՚ "
լուսաւկաբին
ու տուփին
֊
Աոոնք ունենալու
Համար գրամր
ուրկէ"
հարեցիք - Հարցուց
մայրր :
֊ Մեր շաքարի
. շօքօլայի
Համար
տուած
դրամներդ
մող.լեցինք
պատասխանեց
մեծր
֊.
,՜1.
^ • ՚ " թ " ՚ ^ " ՚ " ՝ ^ Կ " ՚ Ր Բ
լաւ, բայց իԴչ
բնելու
՛բ առեր էք այս տուփր ։
Համ
լ
Երբ
Հայբիկր
Հ^Ա է^
պատասխանեց
դարձեալ
.քեծ ոբզին ֊ ՚թղեցիկ
կ՝։,ւզէիբ
րլլար
կր զարղաբուէիր
, կբ Հազռւէիր
եւ աւլուոր
մամա
՚^Ը
Կ՝ԸԱ"՚յԻր,
Հիմա
կ՝ուղենք որ նոբէն
՛լա
րդա
ր^
ուիս
ել
նորէն
մեր
աղուոր
մամ
ան րԱաս
...
Նաղլուն
արցունքոտ
աչքերով
քեր -
մօբէն
Համբուրեց
իր ձազուկներր
ու այդ օրր -
տարիներ .էեբք
առաքէն
անզամ ԲԱալով
մրպ–
տե ցաւ
. . .
Ժպաեցալ
ու չրթնեբռւն
բարակ
նեք.կ մբ քբ–
"եց
...
՝
ՄԻԱԱ՛Բ
ՄԻՐԶԷ
Fonds A.R.A.M
