ՀայեքեԱ գիք
կէԱէ
Ա՛ ՄԵՍՐՈՊէՆ
ԱՌԱՋ
Այս
խնղիւ՚ւլ
յաճախ
յոլղոլաձ֊
է
սչաամական
էէ.բանասիրական
էէեւոնի
վրայ,
ել ոմսւՆք
, յեն -
լով
Գա՛՛
իկլ Ասորիի
քով
էյ.աՆռւող
գիրերոս
սլատ -
I.
լ
I
ւ.–^
՚^այԼրէնր
ելլէ
յաիէլահ–,
եւՍւէէկ
սւեմն,
յօրինած,
է
մեէլի
ԼնօթսՒ՝
բենր
հայերէն
լեզսլի-լ,
"
^ .
Ոմանք ալ, աոանց բանաւոր ասլացո յցի, կ^ոս–
.լեն
Հէսլաս
ել թէ անկարելի է
ձք^ԼԼ -
չունչի
Ոսկեղարեան
Հայերէնր
իրականօրէն
մր .
մՂ"՚՜1ենե7՛"""–
^՚՛""՛֊՛
–"–՛է ^ւ-՚^-^՚՚ր
թ-րգ՛
մանոլթենէՆ
աէւաշ,
որովՀեաել,
զիաել
կ.Լ.Լն
,
այղսլիսի
յղկուած֊,
ճկուին եւ. ճոխ Հայերէն մր
կարելի չէ ոբ Հայ մողովուբղին
խօսահր
րլլա, :
Աէւաչին ակնարկով
Հ ա մ ո ղ ի չ \ ր թ
^թ
էլիաողոլթիլնր,
բայց
ի րականո ..թե ան մէք անՀ ի–
մլն է :
Առանց
մխրճուելու
խնղբին
խորր, կր
բաւ1ա–
կանանք
ուչագրութիւն
Հր.սլիբել
ս՜ա
կէաեբուն
վրայ
֊.
11
II֊՝,՛՜
թ՚՚՚ղեալ » գիբերր
զորս
փորձեց
Ա. Ս եսրոպ,
աևչոլլա
Հայերէն
չէին,
որովՀեաել.
եթէ
Հայեբէն
ըլլային, ոչ միայն
Ա. Աեսրոպ
պի.
աի իւրացնէր
զանոնք,
այլեւ ւարղէն թաղեալ
մնա
լու պիաի չղաս..սպարաոլէին
սկիզբէն ։
Շաա
Հաւանական է որ Ասորիին
(Գանիէլ)
քով ղանուող այգ աառերբ
Ասորերէն
էին, յար -
մարցոլահ՝
Հայերէնի
Հնչիւններբ
ա
՛ալու։
Ամէն պարաէլայի
մէք իրողութիւնը սա է ոբ
Հայերէն
չէին անոնք
ել
ա յս է պաաճառը
որ Ա.
Աեսրոպի
լուբք փորձր ապարգիւն
ելաւ,
այսինքն
Դ-անիէլեան նչանադրերոփ
կարելի
չեղաւ արաա -
սանել ու գրել
Հայերէնը ;
Ո՛ Եթէ Ա՛ Աեսբոպէն
առաք ղիր գո
յոլ -
թիւն ունեցած– ըլլար, անխուսափելի էր որ գոնէ
Հայերէն
արձան ագրութիւն
մ ը կամ յիշաաակա -
բան մը չՀասնէբ
մեզի նախամեսրոպեան
մամա -
նակնե
բէն:
Եթէ
Հայերէն
ն շանաէլրեբ
գՈ
յութիւն
ունեցահ՜
ԸԱային Ա՛ Աեսբոպէն
առաք, անպաաճառ
Հայե
րէնով պիտի վւոբազբուէին այգ արձանագրոլ -
՚^իւ1ոնեբը :
Գ •-^ Ուրեմն
ի՞նչպէս
բաց՛ատրելու է Աստ -
ուահա չունչփ
Հա յե րէնին կտտա բեշո ւթիւն ր , իբ -
քթքքյ,
մչակուահ
լեզու։
՚՜^.՝՝ ՚\,ախ պէտք է լնգունի
լ առանց
այլեւայլի ոբ
Ասաուահաչոլյնչի
Հա յերէնր
կենգանի
լեղուն էր
Տարօնի
, որուն
զաւակներն
են ԱաՀակ-Աեսրոպ
եւ
իրենց աչակերտներէն
խումբ
մր ;
Երկբորգ
, պէտք է գիտել
որ ԱաՀակ եւ Աես
րոպ կատարելապէս
մչակուահ
մտքեր
էին։ Հետե
ւաբար
անոնց խօսահ եւ գրահ
Հա յերէնր
ղեբհ
պիտի ըԱար մոզռվրղական
կամ ռամկական տար
րերէ
, որոնք անխուս՛ափելի
են խօսուահ
լեղոլի
մր
Այս
կէաը չատ կաբեւոր է, լալ
րմբռնելոլ
Հ՛ամար Աստ ուահա շունչի
Հայերէն
թարգմանու -
թեսՀն կարեւորութիւնը
եւ անոր իրական
արմէքր։
Վասնղի
բոլորոփին
անիմաստ աչխատանք
մբ
թափահ
պիտի
րլլային
ԱաՀակ Աեսրոպ՝ եթէ
Աստուահա
չունչր
թաբղմ անահ ԸԱային ոչ մո
ղովրգական
րաբբառւով
մր ։
Ուրիչ խօսքոփ՝ գբաբարր
Աստուահա
շո
լև–
չի
Հայերէնը
ԱաՀակ Աեսրոպի
մամանակնե -
րուն
Հ՛այ մողոփուրգին
խօսահ
լեղուն էբ, եւ ա .
ոոր Համար է որ Աս տո ւահ՛ա շո ւն չը
թարղմանեցին
այգ
Հայերէնով ;
Գ Ա յ ն
մողովուրգներր,
որոնք
լեղոլ
ունին
եւ ղիր չունին, մչակեալ
որոշ չափով
մր ան -
չուչտ
լեղու
ունին
։ Անոնք
՛ունին մողովրղա -
կան
գիւցաէլներգոլթիլններ
, առակներ
, առաս -
պելներ
, երգեր
, պատմ
ութ իւններ
(Հէքեաթ)
եւն :
Ասոնք անգիր են , ել ուչաղրաւ է ՛որ այս անգիր -
նեբր մչակեալ
լեղու
մր ունին,
^ի չգ
էքորենտցիի
եւ Աագիստբոսի
միքոցաւ
մեզի Հասահ
վաղեմի
մռղՈէիյր
ղական
երգերուն պէ" •
Պէտք է չնգունիլ
որ Հայերէն
երգերուն
լե -
գոլն, գարերու
րնթացքին
այսպէս կամ այնպէս
ե–
ղանա
կալո
րումն եր կրահ է, րայց
րուն
իրողու -
թիւնր կր մնայ,
այսինքն
խօսուահ
լեզուն ալ,
երբ երգի
էէերահուի
անգիր
մո ղուէո ւրգնե
րո
լ ւէի -
պասաններու կամ բան աստեէլհնե բուն կողմէ ան -
խուսափե լիօրէն
կը յզկո՚-է
Լափի եւ ձելի
մտնելու
Համար
%
ի,
Աւելի ուչագբալ
երեւոյթի
մրն ալ պէտք
է կարեւորութիւն
րնհա յել,
վեբքապէս
ԱաՀակ
Աեսրոպ
, Հելլէն կամ յոյն ղպրոլթեամբ
մշակ
ուահ մտքեր՝
բնէագիր մը ունէին
իրենց
առքել,
գոբ պիտի
Հա յացնէին :
թաբգմանչական
այս աչխատանքը
պիտի
գիւ֊
Եբկոէ ծւսղկաքաղե^
ԱՆՑԵԱԼ ԳՐԱԿԱՆՈՒԹԵԱՆ
ՕՐԵՐԷՆ
Այն
պաՀուն
երբ մեր երիտասարգ
գբա կանու–
թիւնը
կ
՝ուլեւվարի
, այս տարի Հրապարակ
ե -
կահ երկու
«ֆրանսացի
ւէիպասան
»նե
րէն
մէկը Ւբ–
լանտացի է , Ա ամ ոլէ լ Պեքէթ
, մ ի՛ւսը
Հոլնէրա բա
ցի,
Լաաիսլաս
^ոբմաԼտի,
աՀա կր տեսնեմ
, իր՛
բել
մամ անա կի նչստն
Հրատա րակո ւթ իւն ր
երկու
հաւլկա քաւլե րու՛ մէկր Ա֊ա րսէ լ Աբ լան
ի
\ ա րձակ) ,
իոկ
մ իւսր
Փոլ
էլո լա ո ի \^րանաս
աե
ւլհո ւթ ի՛ ւն) :
Պէտք
ունինք
, արւլաբեւ
, գաււնալու
անցեա -
լին
, մենք մեէլփ ՚,ամոզելոլ
Համար
, որ եթէ տաբ–
բեր
մ՚աբւլերու
մէք գրեթէ
Հաշուի
չենք առնուիր
,
գէէնէ մե՛լի կր ՚ւ՚նաև տն կէւրն չելի
Հ արս տութ
իւն -
ներ։ Ու երբ այս անցեալը
կը բԼսի մեր հաէլման օ–
րերէն
(լո յս րնհա յուա
հ առաքին Հատորներր կը
Հասնին
մինչել
Ժէ • գաբ) , մեզի կը թուի թէ ա -
նոնցմէ կրնանք ում ստանւսլ
, ն՛,ի մեկնակէ տի մը
Համ՛ար։
Աարսէլ
Արլան չի հահկեբ
իր ձեէւնար -
կթ^ Հայրենասիրական
կոզւքերը. ւլմուար չէ նոյնր
գտնել
Փոլ էլուաււի
մօա :
Երկու
գորհերն ալ կաբգացի
, մէկ
հայրէն
մ իւսը
, այնսլէս
ինչպէս պէաք չէ կարղալ ; Ջեմ
ուղեր
հ ահ կե լ ոչ՛յափ շաա կո լթ ի ւնս
, ոչ ալ Հիա -
ցում ս
I
Հոն կը տեսնուի
, Հ ա բ ե
լան
ցիօ րէն հսէէնօթ
ԸԱալէ ետք, թէ ինչպէս
ֆրանսերէնւը
քաղուահ է
այգ
լե
էլո լներ
էնէ , ինչպէս
այնքան
ճիւլեբէ ետք քիչ
առ
քի՛չ Հաստատուահ է հունկերուն
ւէյւայ , մին -
չեւ
ւլրական կատարեալ
գորհիք
մը
գա ռնա
լբ •
արձակ՝ Աէն Աիմոնի Հետ, ի"կ բէէճ։աստեքյհական–
օրէնէ՝ Ռասինի Հետ
յ
Եղերական պատմ ութիւն
մլն է , նոյն
ատեն
Սքանչելի
, որուն նպաստեց
ին բաւլւք
աթիլ
քե բ -
թուլհեր
, ճա
րատսան
^Աե
բ
,
էլր
չամ աբտ իկնե ր , ատե–
նա բանէնե բ , բոլորն ալՀիանալփ : Եւ մեր Հիացու -
մր
, օրինակի
Համ ար
, կ՝ ե րթ ա յ անոնց
,
որոնք
գԼ՚ացան
յօբ ինե
լ ա յգ պաամ ութիւնր
,
անմ
րցելի
ղի՛տու թեամբ, ճաշակոփ
եւ
սիրով։
է՛՞նչպէս կա -
րելի է, որ այնքան
նաիսլնթացներ
ունեցալ
ձեռ -
նարկ
մ ր, այս աստիճան տնբա ւլգա աելի Համ ար -
էէ
լ ի :
Ա արսէլ
Արլանի գիտաւո րութիւնր անտաբա -
կոյս
նոյնը
չէ , ինչ որ է Փոլ էլոլւսռինր,
ւււ զի
րենք իւանղավառող
ուլին տաբ րե բ է : Առաքինր
կը
կառչի
արձակին
, իբր ըսելու
ել
Հաղո բգե լու աբ–
ոէ.եստի գորհիք
մր։ Ա տահումներր
, ղղացումնե
-
րր, Հա յրենա րսււլձո ւթիւննե բր
եւ
անցե՚սլ րանքաս՛.
տեղհներուն
յո յսերն
են որ կր շա՝Հաւլ րղռեն երկ -
րորղր։
ԸնղՀանուբ
առմամբ, ա րւլիւնքր
մ իեւնո յնն
է՛ տյն ինչ որ մէկն ու մի՛ւսր իւրացուցին
արուես
տի մը լէէւսանցքէն
, կամ յալիէոեն՚ււկան
բնաբան -
նւերէնէ
, այղ իր միակ
քէսզցրութիւն
է ,
տուեալ
պաՀու
մր մէկ
լեէլուն
, կեանքր
մարւլոց ,
որոնք
մ
եղփէ
կը
նմ ան ին ու
մ եզմ է պակաս
իրենք
զիրենք
նշաւակ
չէ Լ՛ն Համարեր
իբենց ղարաշրքանի
ել
սլա րաւլանե բու
անլուհելի
Հարցերուն։
Անոնք
պա յքար
մ զե ցին , տառապեցան
, սաեւլհաէէէէ րհե -
ցին իբր մարղ
, իրենց մամանակին,
իրենց
միքոց–
նեբէէփ։
ք՚այց
իրենէց ներկայացուցահ
եւ նւշանա -
կահ ՛անմաՀ բամինն է , ոբ մեղի կր Հասնիւ ՛լրա -
կան ճանտպաբՀոփ։
Այն սլաՀուն
երբ մենք կբ կաս–
կահինք
անոր անՀ րամ ե շտո ւթե
անւ
, անոբ աէլղե -
ցոլթեսէ
\1ւ
էԼրայ, մի՞թէ
՚՚ւմեզ
սւիոփանք
մր չէ
Հաստատել,
որ անկէ
ել
րնղՀանրաէղէս
արուեստէ
գուբս,
ամէն
ինւչ
կ
՚անցնէի
եւ կր քնքուի արաւլօրէն
՚
Ր^՚կերոլթիլյննեբ
,
Հ ի՛մնա ր կո լ թ էււննե ր , թագա
ւո ր
՛ւ
ւթ ի ւնն եր , պատե րաւլմ ի կամ
ղրաէք
ատէր
մ աբգո ց փառասիրոլ
թիւննե
րր
, զօրութիւն
, Հաւա
տա լիքնե ր , մ ինչեւ
հանրաշուք
էէ/ատմութինւբ
,
որ
մէ •անէՀնտբէն կր թուի
իսոլսափէիլր :
«Ոչ
մէկ բանի մասին պիտի՛ իսօսինք, ոբ գեռ
կենգանի
րլլա յ» կր յա յաարարէ Ա արսէլ
Արլան,
իբր
հանուցում
իբ գրքին :
« Անցեալ
րան աստե ւլհո լթե ան առաքին
կեն -
զանէի հագկսէքտւլր»
, քլիմացնէ
Փոլ էլոլառ։ Տի -
բաւի,
մէկին եւ միւսին կոգմէ,
ամ րողք
կեանք
մլն է որ յարութիւն կ առնէէ :
Ո՞ ր մէկն է , արձակի կամ քե րթո
ւահնե
բու
աբուեսէոէն
, որ ամէնէն
աւելի կր մօտենայ
կեան -
քի արուեստին
: Այ" կէտին
էէրայ ,
արձակաէլիրր
ե լ
բանասաեւլհլւ
,
իւրաքանչիւրր
իր սուրբին
Հա
մար քարող կը կաբղայ :
« Արձակր, կր ղրէ Արլաէն։ , արտայայտու -
թեան եղանակ
մր չէ պարզապէս
կւսմ
ղաղա
էիարի
ՃանապաբՀ
մր։ Անբամանելի
ղաղափարէն կամ
զղացումէն
, ատկէ կը քաղէ իր ակոլնքր՛
. . ան իր
Հոգին
կամ աբմ
էքր կր ՚լտնէ
ձայնե
բու
,
սլատկեր–
բացնէր
Հ՛այերէն
լեզուին
ղրականացումը
այնքան
մշակե՚ալ ոճռփ մր :
Ա յս բացատրութիւննե
րէն
ինքնին կը Հետեւի
թէ
, աւելորգ է երեւակայել
եւ էւլեգել թէ Ա . Աես
բոպէն աււաք Հայերէն
գիր գոյութիւն
ունէեցահ րլ–
լայ :
Կ
՛Ե՛Մ՛
(Մա,րմար1աւ)
ներու ել զգայնութեանց
ճշղրիտ յարաբերակա
-
նութե՛ան
մէք, իբ արտայէսյտահին
եւ թելագրա
•
հին
ներղաչնակոլթեան
մէք, արտաքին
շարմման
Հաւատարմութեան
մէք եւ անղիր երամշտութե -
նէն գէպի այգ շարմումը եւ այն ներքին
երամչ
-
տոլթիսնր, որ կ՚արթննայ
Հեղինակին
Հոգիին
մէք» :
Ի՞նչ է բանաստեղհր
էլուառի
Համար։
Աարւքն
է, որ «կր տրամաբանէ
եւ
կ՛ ա րձագանգէ»
, որ «կը
կանչէ
եւ
կր պատասխանէ»
: «կր խօսի
, ինքն ի -
րեն
իսօսելու եւ րոլորին Հետ իսօսելու Համար։
Աձ^
կ աչխատի ել կր քաղէ իր աշխատանքին
պտուղ -
ներր եւ կր բաշխէ
զանոնք։ Անկար
մաբղր կը
էիոխակե րսլուի ճառաւլա յթարձակ
մ արգոլ
մ
ր ,
հաււան իր սեփւական տէրն է , ան հառան է եւ բո–
լ՚՚րԼ՚ն պարտապան
, թերթն ու վարգր : Պատկերը
է՛ր առաքինութիւնն
է : Կը քակոլի
ել
կր վերակաէր
մուի , ան գիտէ ապրիլ ել ապրեցնել
, Հանրոլ -
թւնն է ան»։ Աէկը կր ձգտի
ղորհիքին
,
միւսը
ղորհահողին
, երկուքը
մէկ, վեբքապէս,
մարգուն
1
ԱՀա թէ ինչու
, թ է ե ւ էլոլառ կր ղատապաբ–
տէ «տրձակականութիւն»ր
, ե Արլան՝
Թ րիս
թանի
՚քէկ րնաղրին «րանաստեղհական
նկա րագր ին»
մ էք
«ա կա ր ո լթ ի ւն» կր տեսնէ
, երկուքն ալ իբենց գ" ր՜
հին մէք կը գնեն ղանոնք,
զոբս առաքինր
մեհ ար–
ձակաղիրներ կր Համարէ
, իսկ եբկրորգր մեհ
բանաստեզհներ
, միեւնոյնն
են •
Ռիւթըպօ
, Ժան
տր Աէոն,
Ալէն Շարթիէ,
Պոնավանթիւր տը Փե–
ւՎ՚է
1
Ռասլրլէ
, էթիէն տր ւա Պոէսի
,
Ակրիփա
տ՚ՕպԼ՚էնեէ , Աիրանօ տր Պերմրբաք
,
Փ ո բթու
-
կալցի
կրօնալո ր ո լՀ ին : Որոշ բարձրութեան
վբայ,
իր պարզութեամր
Պ • Ժոլբաէնր
յափշտակող
զա
տորոշում
ր կը չքանա
յ .
Ամէն ինչ որ բնաւ
ար
ձակ չէ , ոտանաւոր է՛ իսկ ամէն ինչ որ
բնաւ
ոտանաւոր
չէ , արձակ է» , անկա սկահ, րա յց ա -
ն ոնւք թ է ե ւ շարմուն
սաՀմ աննե րոփ
Ուրո
յն կալ -
ուահնե բ , մի՛ եւն էէյն երկրին մաս կը կաղմ են :
(ՄԸացեսւլը
յ ա ջ ո ր դ ո վ )
ԱՐԱԱ
ՊԵՏՐՈԱԵԱՆ
ՌՈՒԱԵՐԸ
ՄԵԶՒ ՀԵՏ ԵՆ
Եգիպսւակւա1ն Ա՚՚աւքուլէւն
Հհ տզհհա է կ ը
՚ շ ե շ –
ա ո ւ է ի ո–ուււ|տկան ա ջ ա կ ց ո Ն թ - ե ա ճ խ 1 ն դ ի | ր ը : « է լ Ասւ^
ւ ա ա ( է » կ ը յ ա յ ա ա ր ա ր է – —
« Ձենք ուզեր
Հանգամանօրէն
խօսիլ այս
Հարցէւ մասին : Կրնանք
մի՛այն ա յն քան՛ր ը՚՚^՚՜Լ , "Ր
Ե՚լէ՚սլտոս
սլիտէւ
յամ առի թօթափել
գրաւմ ան էուք
հր։ Որոշահ է ան ւլփնեալ եւ օրինաւոր
գիմագբու^
իմիւն
մ ր ցոյց տալ , զինէեալ ու ոճրա յին
յարձակ
-
մ՛ան
ւլէ էք : Եւ ե րախտագի աութ
իւն միա
յն
կրնայ
է՛
ւձն ենա
լ ա յն բոլոր
աղգերուն
Հանգէպ
,
Որոնք
,
նոյնիսկ
րարոյական
գետնի
էէրայ, կր քաքալերեն
զինքր :
«Ալս պաՀուս,
Ռուսէէա
կառավաբութիւ -
ն՛ր, մուլովուբղր
եւ մամէէւլր
կեցահ է մեր կող
քին : Անոր նե ր կայ աց ո լ ցի չն
ե
րր յայտնահ
են ի -
րենց բաբի տրամ աղբ ութ իւննեբը
, մ եզի
լնհա
յե
.-
լու իրենց աքակցութիւնը :
« Գաղափա րբ ո լս ո ւմնաս ի րո
ւահ է : Ամ
եր
ի —
կաց
ինե
բու
ել Լ՛բ իտանա ցիներ ռ լ ներչն չահ վարա
նում բ գո յութ
իւն
չունի ա յլեւս : Ա ենք
զէնքեր
ու
պէէոք ունինք
մ եգ պաշտ սլան ելո
լ Համ աբ
, ինչ որ
մեր
իրաւունքն է եւ նպատակ
չունինք յարձակե -
լու
ուր էէշի
մ ր ՛էրա յ : Մ ենք
ղէնքերու պէտք
ու -
նինք սլա շտպանե լու
Համ աբ մեբ
ղաւակներուն
կեանւքր : Աեր ա քսօբուանւ վւորձոլթեան
մէք Աու -
"Լ՛ա
Լ՛լ՛ Համ ակրանքր կր յա յտնէ
մ եղի : Պիտի
է՚լյ–
զէի՚^նք պարզ Հանղիսատեսի
մր նման ղիտել՝
մեբ
՚տպազինոլահ
մողովուբղին
էէրայ թշնամիին աբ -
ձակահ
ղնգակներր :
« Այգպիսի
բան պիտի չպատաՀի
բնաւ։
Աենք
պիտի
շարմինւք , որոշահ
ենք չարմիլ :
« Գաղտնիք
մր յա յտնահ
պիտի
չրք լանք , ե–
թէ րսենք , որմէկէ
աւե
լի մողովներ
գում ար -
ոլահ
են եւ ա յս ուղղութեամբ
սկսահ է մեբ գոբ–
հո ւնյ է ութիւնր ։Պաամ ութի՚ւնր,այս
մ արզին
մէք ^պի
տի ա րձանաւլ րէ
հառա
յո թիւննե
բը
եղիպտաց
ի
անձնաւորութեան
մր, ոբ մամանակին
լիազօրեալ
դիւանէաէլիէոակսէնէ ներկա յացոլցիչ
մ ր
եղահ է :
Ա,ս։
պար
էեսնէ, ,հ է պ՛
է
խան.
ատո
լ ա
նձե–
բու
Հետ
, որոնք
ուշաղրութեամր
ո ւն կնգրահ են
ղինքր » :
ԹԷՀՐԱՆԻ
մէք ձերբակալուահ
են
ԹուտէՀ
կուս ակցո
լ թեն էնէ երեսուն
անգամնեբ
,
գաղտնի
մողուէի
մր րնթացքին % Ոստիկանութիւնը
եբեէձան
Հանեց Համայնավար
քարողչական
կեղբէնր, ռւր
ձեռք անցուց
ձա յնասփիւռի
լ^էկալոլչ
մ ր, թռու -
ց իկներ
, տպաղր ականէ մ ամ "՛լ
մը,
անղամներուն
ցանկր եւ ուրիշ փաւերաղրեր
: կր կարհուի թէ ա–
նոնց թելագբոլթեամբ
է , ոբ տեղի ՛ունեցահ է
անցեալ
օրուան
Հազարաւոր
ուսան ո ւլներո
լ
ցՈ
յ -
9Շ.՝ "Ր այնքան
տբիւնաՀեղոլթիւններու
պատճառ
եղահ էբ ։
Fonds A.R.A.M
