Մեք ւեոԱեու
իւոքԽւքդը
Կ Ա8ՈԻթԻԻ1Ը եՀԻՊՏՈՍԻ
մ է ձ
Խ– ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
ԶԳԻՏԵՄ
Ր՛
Հսւյռլթիւնը
իր Հայրենիքր
վերածեց առաս -
աչելավան
աշիարՀի
, եթէ սլաՀ մր սչրսչաենք այն
.աււանգութիլյններր
որոնք
Հ իւս
ո սած
են
մ՛իա յն
մեր
լեռներռլ
ձ"*–/՛^ »
մեզի
սչիաի րաւէր
Հաս1չնա–
լոլ Համար այն ղերագոյն
ճիգր
որով մեր մողո–
վու֊րղր
ուղած է գե ր րնականա
ցնե
լ իր
Հայրենիքր;
Խօսինք փասաերով
,
ցո
յց աալու
Համար
Հա
յութեան
մտային
երկունքի
գո լնագե
ղո ւթ
ի ւնն եւ
ումականո
ւթիւնր,
ու ղեռ՝
րազմ աղանո
ւթ
իլն
ր ա–
նոր ստեղծագործական
կարողութեան
;
Արարատը խոբեոնրդ խռրիԸ
Իմ կարօտէււծ սըրաի համար, ոչ մէկ ւււ–ր1ւշ հէք
-
հաթ– չըկսւյ
՛Նարեկտւցւո–, ՚Ր(ոՆչակի պէս լոսւապըսակ ճակատ
Աշխա՚րհ անցի՛ր Ար^արատի |նիման հերւյ)ւսկ գա
-
գար– չը կայ ,
ինչպէս
անհաս փաււքի հ ա մբ ա յ ՝ ես իմ մա
-
•սիս սարն իմ ս ի ր ո ւ մ :
ԵՀԻՇԷ
ԶԱՐԵՆՑ
Գեռ ոչ մէկ գե ղա րուե ստա կան
ձկրց"՚լ
կեն -
գանի
, իսռրՀող ոլ մենալոր
Աասիսր
կտաւին
յանձնել
... ; Գեռ ,ոչ մէկ արուեստագէտ
չՀաս -
կց՛ու անոր
Հոգին
... է
Մասիսր
ինձ Համար
, ինչսլէս
Արարատեան
տչիարՀի
իւրաքանչիւր
զաւակի
Համար
, միչա ե–
ղեր
է
հսկայ միտ ք մ ը ,
աիտանեան գաղափար մր%
ԱԻ–
ԱՀԱՐՈՆԵԱՆ
Հնամենի
լեռր իր չոէ-ր^ր կր կտնչէ
Ոգիներր
... Ուրուականներր
կր քալեն բտց
լո յսին մէչ
• . • յ
ճանասլարՀորգր
վեՀասլանծ
բնութեան
նայելով
մ իս ի փյ ա
ր
։ւ լթիւն
մբ կր գանէ այս ղաղիր
երեւոյթ–
Տ՛երու մէչէն,
մինչ Ոգի մր կր փսփսայ
կարծես
իր ականչն
ի վար. «Հեռացի՛ր
անկէ,
Հեռացի՛ր
•անկէ, որսլէսղի
կարենայ
մնալ,
մինչել
որ իր
Օ–
բական գործր
լրացնէ վարձաւորի
մր նման
Հ
ԼԻՆՋ
Անննմ ան
տ սլա
ւո
ր
ո ւթի
ւն է թռղնռւմ
վրագ
ա յն վսաաՀութիւն
բ թէ՝
գուն ա յմմ
գան
ւռ լմ ես
մի բարձր գագաթի
վրա
յ , գէսլի ուր՝ Հաղա ր ա ւռ
ր
տարինեբից
ի վեր
, իրենց
Հայեացքն
՛ուղղել
եւ
տ յմմ է լ ուղղում
են Հ ին աշխար
Հի
բո
լո ր
ազղերբ
երկիւղած
սլա շաամ ո էձւ քով
ԱՊԻԽ
Արարատի
երեւոյթր
մեծ վայելուչ
էր ,
ան
մեր
աչքին գէմ ՚կխ՚նգն\ած
էր •ոլզղարերձ
գէպի եր–
կինքր, պասէկառելի պատկեր մր կր
նեբ կայա
ցնէ
ր,
որուն երրեք
չէ
ի սպասեր
, ա յն ինչ տեսա
յ< , երե
ւակա յութ եանս մէչ
չէ ր կրնար
ն կար
ուի
լ ;
Գ– Լ–
ՄԱՐԳՈվՑԵՒ
Աբտրաաի
ւիբայ «բարձրացած»
են 3)– Փէրրթ,
Արասքի
, Ավթանօմօֆ,
Ապիխ
, Աէյմուբ,
Խոցքօ,
Խաւնիքօֆ
, Սթիւրրտ
, Պրայս^ Պէյքրր, Սիփ
օլօպօֆ
Մտրքօֆ,
Աէմէնօֆ^ Ռաֆալոէէիչ^
Ալէն,
Շախթլէ–
պէն
, Րոստռլխով^
Լ-Ի՛^է
1
թ՚՚կվալտրր
,
Օսվալտ
եւայթ,
ու րոլորն ալ սքանւչացում
ի
ի րենւց խօսքբ
բսած
են Ա՛՛ա սիսի
մ ա րմն ական կառո յցքի՛ մասին
,՛
րա յց ոչ
մ էկր կրցած
է անո ր Հոգին
կարգալ
,
վասն ղի
օտար
մարգուն
, Հաղորգ
չի կրնար
բբ
լալ
օտայր
լեռր,
հար(ա(գատ
մր միայն
կրնայ թա -
փանցել
հարազատի՚ն
գաղտնիքին
խորր, ու
մեր
գրականութեան
անմրցորգ վարպետր
,
Ա . ԱՀա
րոնե՛անր
, ան՝ որ ծնաւ
Ար չա
ր
ո ւն ի քի
մ էչ
,
մեծցաւ
ու Հասակ նետեց Արարատի
չուքթ
աակ
,
իբրեւ Հարաղատ՝
ղա
յն նեբկայացուց
իբրեւ
հըս–
կայ միտք
կամ՝
տիտ|ւ։ւնեաւն գւաւղափար • • ֊ :
Աբղարեւ
, րոլոր
ղա
րե րու մէչ ,
Արարատր
եգտլ
Հայկական
մտածողութեան
«խորՀուրղ
խո
րին
ր»
, մեր մողովուրգի
«տի տանեան
գա
էլա փ ա -
ՐՐ»
,
Հ րապո ւրիչ ու խենթեցնող
, աս՛ո ր
Հ ամ ար է
ոբ՝ Արարատր
ղարձեր
է Հայ Հոգիին
սրրազան
բագին
բ . . . ; Զկա յ խօսք
մ ր , չկա
յ բառ
մ ր որ Ա–
րարա՚աի
կամ Ա ասիսի չափ
գի՚-թի
չ
Ր//՛"
/ )
^տ -
խարգէ Հա լ րաղմ ո լթ իւննե ր բ
. . . յ
ՄԱԱԻԱԸ
ԱՆՄԱՏԶԵԼԻ
Արարատր
սկզբնական
է ի է
Հա
յոց
պատմու
թեան
Հ
Հանգս^յ ակր
մ եր ապրումին
ու գոյութեան՛.
Ան՝ գաբբ ի՜նն է մեր քաղաքական
գաւանանքին
X
Ե լ մեր մողովոլրգր
ղա
յն երեւակա յ՛ած է
իրբեւ
յլնմատշելի
բաբձրութիւն
ու Հաւատացած
է
ոբ
ոչ մէկ
մ աՀկանացոլ
չի կր% ար րա րձրանա
լ անոր
կատա
ր
ր ւ Արգիլուած
է րա րձրանա
լ • • • ,
անգիր
սսլառնա
լիք
մ բ կայ
, ծա յրագո
յն պատիմով
մր
բ -
- • է
վերբ
, անէզուսպ Հովերր
իրենց
ա
ւէ1 սձււալ
ո
պայ
սարսափր կր էիռեն : Զիւնւր՝
ցոյց կուտայ
իր մար
մարա ցած
ղան ղուա ծին ճե րմ ակու1միւն
ր , ել Հա ֊
յոց
աշխարՀի
«՚Րաչքեբր»
արթուն
կր Հսկեն,
կր
պատմեն
յանգուգներր
, ոբոնք կբ փո րձեն վերել -
քր
, ոաք կոխելու
Հ՛ամ աբ
յաւերմական
ձիւնին
վրայ
Օր մր, մեզմէ գարեր առաչ,
Ածթ՚այ
Յակոբ
Հա յրապետր
,
Հայրանուն՝
Տ իրան
, մ ա յրանւունւ՝
Խ ոսրով
ուՀ
ի , Անակի
քո
յրր
, փո րձեց
բարձբա
նա լ Արարատի կատաբր
, Նոյի Տտպանր
փնտռելու
ել գտնելու
, ու անկէ կտոբ մր առնե լու
,
տանելու
Մծբինէ , առ ի Հաստատութիւն
իՀեղեղեան
ա -
ռասպելին
՚, Բարձր-յցալ
աղօթքով,
քալեց
թեթեւ
ԳԱՀԻՐԷ,
25
Հոկտ.
( Յ ս ։ ^ ա ջ ) —
Եգիպաա -
կան թերթերր
կր չաբոլԼակեն
րուռն բաոեր գոր
ծածել
Աւգլիոյ
ղէմ։
«Անկցի
Անղլիա՜»,
«Աղտոտ
Անգլիա»
եւ ուրիշ թշնամական
աղղա բա ր ո ւթ իւն
ներ
էլեբեւան
սալայատակներուն
, պատերուն
եւ
Հանրակառքե
բուն
է1յւայ եւ ուրիշ ամէն տեղ, ա •
բաբերէն
եւ անգլերէն
տառերով։
Գշ– օրուան
ցոյ
ցր անւաիսրնթաց
Հանգամանք
ունէր։
Ր"լ"բ /""՚ ՜
նռւթ՜ւերր,
սրճարաննեբր,
ճաչարաննեբր
եւն՛
փակուեցան
կէս օբէն
մինչեւ
աոաւօտ
:
թանձր
թոււլթեբով
կամ կտաւներով
ծածկուած
էին բո–
լոր լատթնատառ
ն շանա տա խտա կնե բ րր։ Արտա -
կարգ ումեր գրաւած
էին քաղաքին
գլխաւոր
պռ -
ղռ աա՜ւե րր ցուցարարնե
րր ղսպե լու
Համ ար : Ցա -
1-ալի
լնգՀարումնեբ
ալ
պատաՀեցան
:
ԳիչերԸ
գաղրեցալ
անցոււլարձր։
Ոստիկաննեբր
եւ
ղին -
ռւէւ
բնե
րբ յաճախ արտասոլ արե բ կազ կր գո րծա -
ծէին
, ամ րոխբ ցրուելոլ
ե ւ
աւա բառութ
իւննե բ
բ
խափանելու
Համաբ ; կաււավաբոլթիւնբ
խստօրէն
"՚րգիէեց
որեւ է նոր ցոյց եւ Հյւամայեց
յարգել օ–
աաբալեէլու
ն շանատա խտա
կն։ե բ ր։ Ով որ կր վէոր–
ձէ խորտակել
, քո
ղա
ր կե լ կաձ՛
ղ ո ղնա
լ ա յւլ նչա -
նատաիստակներր
ւլաաի պիտի քաչռւի :
Նե
րքին
նախարարր
միչտ կբ յիչեցնէ
թէ
օտարականներր
Եղիպտոսի
Հ իւրե րն։ են ել պէաք է ամէն սլաչտպա–
նոլթ
ի։. ն։ վա
յե լեն : Պիտի սլատմո
լին նաեւ
անոնք
որ կր չնչեն
ին քն։ա չա րմն ե բ ո լ
եւբ սսլա կանւ թուա -
նչաններր : Նո
յն
Հր ա Հ՛անգնե ր ր տրուած
են Աւլեք–
սանւլբիոյ
եւ ուրիշ քաւլաքնւերէ։լ
մէչ :
Ա
՛լ՛է՛
Գաշինքի
կոմիտէն,
որ կր
րա,լկանայ
րո
լոր
կէէ
ւսակց
էէ
ւթե անց երիտա սա րւլնե րէն , մեծ
մողով
մ ր
ղ ում արեց երէկ
, ղալ
՚կ
տալու
Համ
ար
Հ^ականղլիական
պայքարին,
յանուն
Ե՚լիպտռսի
եւ
Աուտա՛նի վերչնական
ազատաւլբոլթե՚ան
: Արտա -
քին նաիսարարր ճառ մր իսօսելով, բսաւ թէ «եր -
կարատեւ
պայքար
մր պիտի
մղեն,
Անղլիացինե
-
բուն գէմ ղործածելով
այն ղէնքերր
զորս
անոնք
շաբոլնւակ գործածած
են մեղի
ւլէմ »:
Պ ոյք օթ
սարքուած
է անղլ՛ ապրանքներու
գէմ։
Ր^ար
կին
սլիաի
իւղեն
ղ իլանւաւլիտական
յարա -
րե բութ իւննւե բր։
Երբեք այսքան
ւլրգռոլած
չէր Ե–
գիպտոսի
Հանբային
կարծիքր։
՝Րանի մր
նմոյչ
ներ
ամենօրեայ
թերթերու
Հ րատա րակո
լթ իւննե -
րէն
ՄԻՋԱՏՆԵՐՈՒ
ՊԷԱ ՍԱՏԿԵՑՆԵԼ
ԳԱմ-ԱՃԱՆ -
ՆԵՐԸ :
կառավարական
կուսակցութեան
(վաֆտ)
օ ր – ՜ ՜
կաններէն
«Ալ Նիտա» կբ ղբէ այււ խորաղրին տակ՛
« ինչո՞ւ
այս աճապարանքբ
չնչելոլ
Համաբ
ղ ա չնա
ղիբր եւ ղէչ մարգ
Րլէ"՛
է"՛֊
Ան
Գէի
ա ց ին ե -
ւաւււււքւււււււււււււււոսւււուււււււււււււււււււուււււււււււււււււււււս
ու եթեբացած
: Ամէն առաւօտ
, արեւածաղէն
մին
չեւ
իրիկուն
քալեց,
բայց
յաչորղ առտու
ինքղին
քր ղտաւ Հոն ՛ուրկէ մեկնած
էր
... ;
Զա
րմ անալի րան :
Փո րձե
ց
չաբա
թնե բով
,
բա յց
մ իշտ
նո յն ա րգիւն քով
,
ո րովՀետեւ
երբ
Հա յրապետր
ճամբւէրգոլթեան
տամ
ան
քէն
յոգնած
կր քնանար՝
Հրեշաակ
մբ ղինքր կր գրկէր
, կ՝իչե–
ցնէր
Հռն՝ ուրկէ վեբ ելած էր • • - : Այսպէս
էբ որ
Հա յրապետր
երա ՛լ՛՛ ՛է միա
յն տեսաւ
Արա բատի
կատա
բ ր.
. . : Պարտէէւած՝
անյոլսօբէն
էացաւ,
ա–
նոր
էսբցւՈէնքէ^՝
ծնունգ առաւ Ա՛ Յակորայ
աղ -
բիւրր ։
Ար1ւսրատր պ ա տ կ ա ո ա նք ի խորհրդսյնէիշ
Հայոց աշփւարՀի րոլոր լեռներր Հաբկատոլ
են
Մասիսէէն, ան՝ կր մ՛նայ իրբ «այւքայից
արքայ»,
գաՀակալ
ու տէր
, մեծութեան։
.ու
պատկառանքի
խռբՀբղանիշ։
Երբ
Նոյի
յողնատանչ
սքապանր
լեռնէե բէն
ու կատ արնե րէն
կր թեւածէ
կաբե
լու
Համար
ՋրՀեղեղեան
չոլբերոլ
անսաՀմանոլթիւնր,
Հանղս տանւա լիք, կանգ առնելիք
տեղ մր կր փրն -
տռէ
, կր զարնուի
Գբգուռ
լերան կատարին՛
(րստ
ռմ անց՝ փոքր Ա ասիսէ.՚\ն ) ել անկէ Հանգչելու
տեղ
մը կր խնէղրէ,
րսելով,
Աի՛ս, Աի՛ս, ա՛ռ զիս
Գնւա Ա ասիս
, ան մեծ է քան
զիս
, կր պա -
աասէէէանէ Գրղուռր
։
Այս
աւանղռլթէււնբ
մեղի կր բերէ
մեծութեան
խոբՀոլրղբ
, ել պատկառանքի
ղղացումբ
ղէպի
է՚չթուլր,
ղէպի
մեհր,
ղւլացոլմ
մր ոբ յեաագա
յին մեբ առաքե լութ իւձւնե բէն
ղաբձաւ
։Ա ա ս էէ ս րմ ե–
ծոլթէււնԿւ
ինքն է ել մեր լեռնե
բու
Հա յրութիւնր
է
Հա յրութեան
խորՀուրգր
Արա րաւոէն անցաւ Հայ
տունին : Հա
լրր
տռւձ^՚ին ինքնտակալն է , անոր ան -
քննաղ աաե
լի տնօ ր ինո
ղր : : Աքս գ՛ազափարր
Հետ -
ղՀետէ
մ շա կո ւե ց ա լ , եղաւ պատգամ
ու վարգա
֊
պետութիւն
, քալեց
մեզի Հետ
• • • I
Մեր
մ ո ղո վո ւբ ղ ի տեւականռլ
թեան
ել
անոր
ապրելու
յամառ Հաւատքր
միթէ՛՛ չի բխիր
հ ա յ -
րսւթեաւն, մե ծ տ ւթե ան հանդէա
իր ունե ցած պատ
կառանքէն
։
Ւր
Հօրր փառքին
նաիսանձող
Աբտաւաղղբ
բանաարկուձած
կր մնւայ Աասիսի
մէկ վիՀին
մէչ։
Արարատր
ել իր կալանաւոր
ր մեբ
մողոէէոլբղի
Հ՛ամար կր ւէնա)ն մեծադո
լն էսռրՀուրղր։
կալա՚նա–
՚-որր պիտի ազատուի
օր մր՛.՛,
կասյանքէն
պիտի
ծագի
մեր քաղաքական
արեւբ–,
ԱՕՍ-ՎԱՆՒ
Մենակ ո ւ լ ո ւ ֊ ո , յուսակըտոՆր՝ չ գ իտ եմ
գ ն ո ւ մ ե մ գ ո ՞ լ ր , դ ա ռն ու տ|սուր՝ չ գիտ եմ,
Հայրենա գ ուրկ փ ո ւ մ ե մ
ո ՞ ւ ր ՝
չ գ իտ եմ
-
Անհանգրուս^ն, աւնտւու՚ն, վ ս ա ւր գ նա ցի՜ ,
իր կ ր է երկիր, շու-րյրս օտար, գն|ացի՛՛,
Մէն մի քայլիս տաւ1ջսյ։1ք դ տ այ՝ գնացի՜...
Ու չ գ տ այ սրտացաւ մարդ իմն ա մբ ին ,
Սիրտրս թօշն ե ց անշադ, աւնվարգ իմ ճ ամբին ,
Լոկ օձերն են սոդում՛ անհ1֊սրթ– ի մ ճամբին՛ ...
Ա՜խ , այս ճամբս;)լւ ո՛՛ւր է տ ա նո ւմ—ձայն չ կ ա ՜յ ,
Յ ո յ ս ի կ ա յ ծ ն է օսնհետանւււմ — ձ ա յն չ կ ա ՜ յ ,
Հայրե|ս՚ի՛ տուն, ա ն օ ՚ ւ շ
ա ն ո Ն ն
—
ձայ)ն
չկ|աՀ՚յ ...
Մե՛նակ ու լ ո ւ ս , յո ւ ս ա կը տ ո ւ բ ՝ չ գ ի տ եմ ,
գԹռւմ ե մ գ ո ՞ ւ բ , դ ա ռն ո ւ տխու|բ՛ չ գ ի տ եմ,
Հայրենա գ ուր կ (^նւում ե մ ո ՞ ւ ր ՝ չ գ իտ եմ - • •
ԱԶԱՏ
ՎՇՏՈՒՆԻ
րուն Հետ
։
Հ ինչո՛՛՛ լ չՀաչու
ել բբիտանական
ումբ ։
«
յ՚՞ն/չ
կրնւանք րնել մենք րրիտանակա՛ն
՛ումե
րու
գէմ,
որոնք բազմաթիւ
են ել զինուած
ար -
ղիական։ զէնքերով,
մինչ մենք անւլէն ենք :
« ւ՚նւչէղէ՞ս
կրնանք
ղլուէս
բռն։ել Աեծն
Րրի -
տանիո
յ ղէմ , որուն կ՝աչակցթյ
իր ղաշնակիցնե
րր
,
Ա . ՆաՀանղնե
բր
, Ֆբանսան
, Աւս տ ր ա լիան
,
Գանատա՛ն
, թուրքիան
։
« Ւ՞՛ն չ պէ՛տ էէ պատա
Հ է։ , եթէ
րամ պակի գի -
ներր
ի յնան ւ
« Աեբ այէէ տողերբ
մ արղ ա ս սլանւ ո լթ ե ան
Հրա
ւէր
մրնէ են :
Ո՚֊րիչ
է՛՞նչ ճակատազիր
կրնանք
վե–
րասլաՀե
լ ա յս
մ արղոց
, եթէ ոչ սպաննել
զանոնք %
ճիչգ է
՛ո ր թի*–"վ
•ր/՚չ են , բա յց պաՀր
ա յնքան
Հան
էլի սա լոր է , որ զանոնք բնաչնչե
լէ զատ
ոլրիչ
բանի մաս ին չենք կրնէար
մ լռած ել :
« Ուրեմն
Հ բաւէ բ կր կարղանք
սպաննելու
այս
ղա լաճ անն եր ր : ԱնՀ րամե չտ չէ սպաննել
զանոնք
ղէնքով
, ինւչպէս կր սպան՛նեն մարգիկբ
: Պէտք է
սա ակե
ց՛ն ել
ղան
ոնք
Հո զա թա փ ե ր ռ ւէ , ինչպէս
կբ
սատկեցնւեն
մէւչատՂ երր » ։
փիչ
մր աււելի դուաս լեգոօւվ
կ ՚ ա ր տ այայ–
տուի «Ռոգ էլ Ե ուս է ֆ » թ ե ր թ ի աշխատ1ակից)ներէ^1
Պ • Իհսան Ապտէլ ՚ք՚ուտսաւս •
ՕՁԵՐԸ
ՊԻՏԻ
ՃԶՄՈՒԻՆ
8ԱՌԱՋԱՊԱՀՆԵՐՈՒ
ԿՈՎՄԷ
. > 7 ^ ՝ ^ ^
<յ։
Խօսեցէք
, եթէ Հաւատք
ունիք ճեր
ՀայՀ
րենիքին Հանգէպ–
րայց մի մրմնչէք.
«Աենք
ով
ենք
, որ պիտէ։
գիմ աւլրենք Ա եծն
Րրիտանիո
յ է
կաււավա բութ իւնբ ինչպէ"
ս չեղեալ
Հռչակեց
ղաչ
նա ղիբր
, առանց
մ աքսատու^ւերր
պաչտպանելու
Համար
ձեռք աոնե լու
անՀ րամե չտ
մ իիցնեբբ
՝ֆ (
« Այո տեսակ
մ րմ ունչնեբբ
կբ սողան
օձերու
սլէս
։ Րայց
ուչաղրութիւն
:
ՅալւաչապաՀնեբու
քայլերր
պիտի
ճզմեն է՛բենց ճամբուն
՚էբայ գրտ -
նռւռղ
օձերր » :
Աւելի խիստ ագդարարոլթիւ1ն մ ը ,
Պաչաղ^
մ է յ
—
ԶԻՆԱԿՑՈՒԹԻՒՆ
ՄԸ ԿՆ֊ՐԱԾ ԵՆ՝Բ
ՌՈՒԱԵՐՈՒ
ՀԵՏ
« Թող էսօսի կառավարութիւնբ
։ Թող բոէ ,
թէ
կնքած
է կամ
կնքելու
վրա
յ է
զինակցութեան
գաչինք
մբ Ո՚ուսերոլ
Հետ։ Ասիկա՛ այն խբտոլի
-
լակն է , որ կր մաաՀողէ
Րրիտանացիներբ
եւ
սպիտակ
գիչերնեբ
անցրնել կուտա
յ –անոնց ՚. «Պէտք
է ամ էն յարաբերութիւն
խղել
Րրիտանա
ցիներու
Հետ » ։
Նոյւն ագդաբ|սՅրւոլթիւՏնը, տքսւրրեր րտէո֊երով ,
կ ՚ ո ւ ղ ղ է
«Զաման»
« Եգէ՛պաոս
ի ել արաբական
Արեւե լքի
մ էչ
արեւմտեան
սլեաութեանց
քաղաքականութիւնր
կբ
ներկայացուի
իրրել
պա չտ պան
ո լթ ի ւն մբ Հ\ամայ–
նավաբութեան
գէմ
։ Եգիպտացիներուս
եւ Արաբ
ներու տեսակէտով,
սակայն, ասիկա
գրգռութիւն
՚^Ր^
է Ի նպաստ Համայնավարութեան
ել
գործու
նէութեան
ձեւ մր, Եղիպտացթերր
Մոսկուայի
բազուկներուն
մէչ նետելու
Համաբ։
« էչիերն
,
Մ որիսրն,
Շուման
ել Ֆուատ
՚Բէօփ–
ԲԻ՛՜լի՛– Չաչուի
կ՛՚առնե՞ն
այս պարագան
»:
Ե
Լ
վերջապէս,
Աիսիրի^
ւքէջ, Հ ի ւ ս է յ ի ն պ է յ
Ապտէլ 1հաթահ կը ^եշտէ
ՐՈԼՈՐ ԵԳԻՊՏԱՑԻՆԵՐԸ
ՊԷՏԲ է ԶԷՆԲ ԿՐԵՆ
« Իրենւց նպատակներր
իրաղործելու
Հա -
մաբ, Բրիտանացիներր
ամէն ինչ թոյլ կուտան
թ
րենց։
Ոչ մէկ աստուածային
կամ ՚^աբգկայէն
օ -
րէ քի կր Հնազանգին
։ Անոնք միայն մէկ
լեղուէ
կբ Հասկնան
,
ումի
լեղուէն
Հ<
Բրիտանաց
ին։եբուն
Հետ կրնանք
Հասկցալիլ
•ա յն պարւաղ ա յէ՚նւ
միա
յն , եթէ
մ ենք
ալ
գո րծա -
ծեն ք՝
աշխարՀ ակւսլներու
լուծր
թօ թաւի ած Իր ՚
լանտացէէնեբու
, Ա իոնականնե
րո լ ,
^ս.
փռննեբաւ
լեզուն
;
« Մ ի
արգիլէք
մարգոց
զէնք
կրել։
Թոյլ տր -
լէ ք , որ
ր ր էէ տ ան ա ց էէնեբ ո լ
րոն
ո լթ ե ան՛ պատաս -
խանեն
նոյն տեսակէւ րոնոլթեամր
>:
Fonds A.R.A.M
