ԵՐԿՈԻ
ԱՍԻՍ
թՈԻՐՔԻՈՅ ն է Ր ^Ին
Գ ՍԻՍ Օն ծ Ր ՈԻն
Սէձ
Օուչէբ Մեծ
Ն ո ^
Գիւղա
1.— ԻՆՋՊԷՍ Կ՚ԱՊՐԻՆ ՄԵՐ ԲԵԿՈՐՆԵՐԸ
^ IIIIII
ախւււր էչ;ոգութեաԼ
մ չւ հ-ա՚Լօթացսս յ Տ էգ–
բա՜ԼակերտԼէ
մէք։
Ւ՚ւլ՚՚ր
Հայերն ալ փոխաՆ ե՛կ ի–
րե՚Լց
ա՝եու
.՚1
.։.երքԼ։ Լեզուն
թուրք,
անա
՛ն
մակա -
նուն թուրք,
րարքերր
թուրք,
Հագուոար
թուրք ;
Հայութիւնր
յււականչոզ
ոշ մէկ
երեւոյթ եւ
փասա։
ԵրանԼ։ թէ միա
յ՛ե
անուններր
ել մակա -
ԼոԼններր թրքացած
րլլային
Մեծ ցաւաԼ աեզեկացա
յ որ րազմ աթիլ Հա -
յեր փոխած
են Նաեւ իրենց
^Ր՚՚նքր
եւ
իսլամացած
են % Զկչ՚ցայ
սաուզել
^ԼզրԼ""
թէ՚֊ւԼ
Տիղրանա -
կե րաի մէք իսլաւ) ացած
Հ
,ա յերու
, սակա յն , ա -
ռած
աեզեկոլթիւննւերուս
Համաձայն
30^
աւելի
Հայեր^ փո Լսած են իրենց
կրօնքր : Անոնք մասնա -
լւ
,ր
Սէ
րա րո զո լթեամ
ր թլփաաուած
են , կանոնա -
ւոր
ՀՀեամազ»
էլ
առնեն
, մզկիթ կր յաճախեն :
Հա յե րոլ Հեա խզած
ե ն իրենց յարարե րութիւնն
ե -
րր եւ շարունակ
թ։։ ւրքե րո
լ Հեա
էլ ասլրին :
Այո
կրօնափոԼսութիւնր
սակայն ոչ մէկ առա
ւե լութի
ւ՛ե սլարզեւած է անոնց :
թուրքերն ու
Բիլրաերր
նոյն։
կասկածանքով եւ
նաիսաաինքով
կր
նային
այդ ՛նաԼսկի՛ն «կեավո
լր-^նյե ր
ո
ւն : Անոնց
թւկե րա յին
՛լԼ՛րքր
ոեւէ աււաւե լութ իէն։ չէ արձա– -
նազրււծ
;
ԱււեւտրակաԼ– ասպարէզի
մէք ալ
1ձ
՝ուր -
քերոլ
յաաուկ
առա՚եձնա
չնո րՀնե ր ր չռւնԼն : Հո -
ւլիով կր մնան Հայ : Տեսա
յ որ վախկոտնւեր են
աձէ..էն աւելի
թրքս-ցալներր :
Ուշազր։։
լթ իւնս զրաւեց
նաեւ
ուրի շ ցաւա
լի
եւ աիս ուր
ե րեւո յթ
մ ր։
Հայրեր
ել մայրեր ան -
սլաամելի
ա ։տ. ււա ւզսնք՚ւե
րո
լ եւ մ աա-Հոզոլթեան
կր
մատնուին
երր իրենց
"՚զքփկ
զաւակներր
Հ ասուն
աարիքի
մանե։. , որովՀետեւ
ւոեզացի
քիւրտերն
ու
թու
րքե
րր
ծա՝. օթ են
Լւր ենւ ց
ա՛նրարո յոլ -
թեամբ : Փողոցի
մկք երր կի՛ն կամ ՚սզքԼ՚կ տես -
նեն
, ամէն էն ղռեՀ իկ
վԼ րա րե րո ւմնւե րո
լ կ՝ ենթար
կեն
զա.. ոնք , Լսօսք կր ՛հե տեն եւ
՚1.
ոյնԼւսկ վւախ -
ցնելու
մասին կր մաածե՚ե : Պ՚ոաոլախնդԼւր
Հա յ
մայրեր
ել Հայ Հայրեր
Լւրենց աղքԼւկներր
տունէն
դուրս
չեն. Հաներ,
մԼւնչեւ որ Հայ
երիտասարդի
ձ ր Հետ ամ ուսնաեա
յ
;
ինձ րս ինւ թէ թուրքեր
աս
կէ առաք քանւի մր Հայ աւլքիկներ առեւանգած
են
եւ ա ռե ւանզի
չնե բ բ որեւէ Հետա սլնգում
ի չեն ՚ են
թարկուած
Լ՝ա րե րա իսւոա բա ր Հայ ե ր իտասարգնւե
ր բ Հդ1ք
կանուխ
կ՝ամուս՚եա՜Լան
: Պէաք է րսել թէ քաՀա^
եան կարեւոր
՛լեր մր ունԼւ այգ տեսակէտով :
Փոշիի
, աղտռտոլթեան
, ճանճի ել ղմբաիս -
աութեան
քազաք : (ծ՝շո ւաււո լթիւնւ ել անգո րծու -
թԼււն ամէն տեզ։Ամէն
տարիքի
մ ա րռԼւկս րճա րան
նե րոլ
մ էք ճանճ կ՝որսան : Ա եծ
մ ասր մողովուր
-
գին
ցնցոտիս ե լալ
մ էք , մ իա յն
ոստիկաննեբր ,
զինո լո րնե
ր բ եւ սլա շտօն ե ան ե րր լալ
Հ ազուած
եև : Արեւր իսավւանելու
աստիճան
ճանճի
ստուար
ալիքներ
օգի՛ն մէք։
Իքանութներոլ
փեղկերբ, պա
տերր ճանճերով
լեցուն
են :
Աավւրւ
ն մ,
.ծիլ
ու1ւ
ւու
•լ
աՍ արւ
Զ՛արմանքս շատ մեծ եզաւ, երր մէկ սաւիրատան
մ էք ե ^ կոլ սափր ի ^ւե ր մ իաս Լւն սկսան պատրաս -
աութիլններ
տեսնւել, մէկր կ՝օճառէբ
, միւսբ ածե
լին կր պատրաստէր
։
Համբերութիւ՛նս
Հատնելռւ
՛Լւ՛՝՜"
յ
^ Ր ^ՐԲ
^"^"հ
.Օ՚"յ
"Ս սա վւր Լ. չնե րէն
մէկուն
սլարտականութիւԼ՚ն
է ճանւճ
քչել֊
. . :
Արզարեւ
քԼ՚Հ ՛Լերք ՛հասկցայ որ ածելԼւն զմուար
պիտի գոր
ծէր եթէ ճանճերր վռնտոզ
մր իր աշվսաաանքր չր–
միացնէր
ածիլողին : էւ ինչ աներես ճանճեր
. - • :
ՋԼ՚նուորական
կարեւոր
կեգրոն մբ գարձած է
Տ իգր
։ւ՚ նակերտ : թուրք
մողովոլրգր
, որ չատ կր
վաիսնայ
պատերազմէն,
մեծ վստաՀութիւ՛ն
ունԼ։
իր րանակին
վրայ։ Ա ասնաւոր
ուչագրոլթեան
ար
մանի է
Տ իւլրանակե
րտ ի նոր
օգակայանբ,
որ
քաղաքէն մօտ
5
մ զո՛հ– Հեռու է։
500
ամերիկացի
մասնադէտներ
1լաշվսսւաինէ
անոր
չինութետն
գոր
ծին
մ էք
1
Տես ակց եցա
յ
ս։ յգ
Աւքեր Լ. կաց իներո
ւն
Հետ։
Ըսի՛ն թէ թուրքիոյ
աւք ենամեծ
օդակայանն
է, որուն
չինութիլնր
ամրոզքովին
պԼւտի
աւար -
ուի մօտ ատենէն։
Ամ ե ր ի կա ց ի՚եե րո ւն մէկ
մասր
մէկ
ամիսէն
սլիտի մեկնի Ամերիկա :
Տիգրանակերտի
մէք Ներկայիս
5000
զինուոր
կայ –.կ՛՝րսե
՝..թէ օղակա
յա՛հ ի ա շվս ա տանքնե
ր
ո ւն ա–
ւարտումէնւ
վերք ալզ թԼ՚^ր
սլիտԼւ
աւելնայ :
կառավարութիւնր
չատ խիստ է :
ճոնչցոզներր
կ՝րսեն թէ
վերքի1
25
տա
րուան
ր\թացքին
ոեւէ փովւոխոլթիւն
չէ կրած
Տիզր՚ս
-
նակե րա : Ոչ մէկ լաոաքդիմ
ութիւ՛ն ,
մսնաւանւգ
Հին քազա.ոի՚ն մէք, որ կր զանուի
սլարիսպէն
ներս
ել որուն րնակիչնւերր մեծ մասամ ր
Բիլրտեր
են :
թուրքերր
կր բ՜ւսկին
սլարիսսլէնւ գուրս
: ՚քյոր
չէն՛
քերր կամ ներկա լանալվ,
տուներր
գրաւուած
են
թուրքերու
կոզմէէ
թուրք ել քիւրտ
յա րա րե ր ո լթ ի ւննե րԱ
չաա
լալ չեն երեւիր
: ՚Բիրտերր
ստորագաս
վիճակ
մբ
ունինւ եւ .Լստս-Հեվւ չենւ նկատուիբ : կառավարու–
Ա՛եծ Նոր
Գի՚֊ղր
կը գանուէր
Ա՚արմարայի ե -
զերքրէ Եալովայէն
երեք մամ դէպի
արեւելք ,
չրքապատուած
ձիթաստաններով
ու
պազառատ
պարտէզներով։
իր ստորոտր կր արածուի
ձկեա -
չատ
Նիկիոյ
11՚^Ր–՛՝
Հ" ՛Լան ալո րուած
Տումաև
սա
րով։ Արեւմտեան
կողմր կբ դտնուէին
Արխան կա
զի,
ճիՀան
, Ջուխուրլռւ եւ Զամուրլու
Պայիր
թուրք
գիւղերր :
Տռւման
լերան չլւքապատին
մէք կային Լաղ
ել
Պ՚՚շնա
գիլւլեր
, այնսլէս
որ ձ՛եր
՚էի՚֊ղր պաչար
ուած էբ օտար բնակչութեամ բ , եւ միայն
Հիւ -
սիսային
կողմէն
գրացնութիւնբ
կր վայելէր
Մ ի՛
քա.լիւզ ել ՋէնկԼ՚լէր
Հայաբնակ
գիւղերուն :
ԱՀա
այս ա շիսա րՀագրակահ
աենպաստ
գԼ՚ր -
Ք՛՛վ՝ Մեծ Նոր
*Իի՚֊զր
սակայն
կրցաւ
կուրծք տալ,
ՄիլլԼ՛ բազմաթիւ
ումերու,
չնորՀԼււ ափ ձ՛բ անձ–
նաղռ
֊է
երիտասարդներու
Հակառակ
իմ երկարատեւ
պանդխտութեան
անձ՛ո ռանա լի կերպով կր յի չեմ
այն զէպքերր " ՜
րոնք տեզի ու՛նեցա՛ն ճակատաղրական
պաՀու
ձ ր ։
Երբ Մեծ Եղեռնէն
վերք
Հազիւ քանի մբ աասնեակ
անձեր վերաղարձած
ԷԼ՚նք մեր ծ՛ննղավա
յրր,
այս
ա։.։լամ ապրե լու
Համ ար
նո րա րՀաւի րքնե ր
յոյն
եւ
իմուրք պատերաղմ
ի՛ե սլատճառով ;
Մինչգեռ
մենք կր կարծէինք թէ վերք ղտած
է մեր տառապանքր
եւ սլիտի կրնանք խազազ
աչ
իսաաանքի
թուիլ եւ վե րա չինե լ Հա յրենի
ալե րակ–
եերր, փարիլ
Հոզիւ , կրկին
արւլասալորել
լրք -
ուած պարտէղնե
ր՛ն ու
ձի թաստան՚նե
ր ր :
Մինչ այս անդամ նոր անակնկալեեբ պատու -
Հաս գաբձան
մեր
զլխոլնւ
, քւա՛տե /ով մեր չինա -
կան Լւ
ումն ու Հաւաաքբ :
Եզածր քիչ էր կարծես
, Հարկ եղաւ նռր ղո
Հեր տալ , յանուն
ինքնապաչտպա՛նութեան
, եւ ի– •
րաւու՚նքի %
Մ էկ
կողմէն կատղած
թ չնամ ին , մ իւս
կողմէ
կասկածամԼւա
յունական բանակա
յԼննե ր ր , քաձ ե– ՚
ցԼ՚ն մեր արԼււնբ :
կ՝արմէ ՚եկարազրել
ա յդ չրքանի անցոլդաբձր
,
իբրեւ ականաաես :
Ես այղ շրքանին
Հաւլիւ քսան աարեկան՝
Հբ -
րաչքով
ազատււծ
էի տարագրութեան
գեՀենէն :
Հալիս
լեցուած էր արգար
վր էմ Լսն գրո ւթեամ ր :
Տ՛ւ ւնւա կան րանակր Հասած է ա՛րգէն
Պրուսա
յի
նաՀանգր :
Մ Իւլի ումե րբ
Հրամ ան աաա բութ եամբ
ճէմ
ալ
փաչայի,
աւքօթալի պարտոլթեամբ
մր կր նաՀան
քէին գէպի
ՆիկԼ՚ո յ լճինւ արեւելեա՛ն–
կոզմ ր^ եւ
Հասնե լով
՚ՕրԼսան կաւլփ Հ Փաղար
գիւ֊զ)
կ՝ որո
չեն
յարձակիլ
Ա՛եծ Նոր *հԼ՚ւզԼ՛ վմ՚այ եւ կոտրել
Հոն
վե րաՀաստատ
ո լած
խալլաւլ Հայ ազգաբնակչոլ -
թիւնբ ։
Լ՝ ա բերա խտաբա
ր
ղԼ՚ւղին
երե ւե լիւներէն
Պ ՚
Տակոր Արապեանր
լուրր
կ՝իմ անա յ ՃիՀան
գիւ -
ղա՛ցի գաղթական
թուրքէ
մր :
Առանց
մամ անակ
կորսնցնելու
կիներն
ու մ՚ա–
նուկներր
լեռ կր րարձրացնւենք
, քանւԼւ մբ դԼւնոլած
տղոց
Հ ս կո ղո
լթ
եամ ր աււա ք Լ ո րդե լով
ապաՀով
թաքստոցնե
ր : իսկ մնացեա
լ զէնքի ւԼարմ մ արզիկ
անմիքապէս
զիրք կր րռնենք
գիւղին
չուրքբ, գա–
լԼ՚ք անակնկա
լին
՛լիմ ազրաւելո
լ
Համար ;
Ղ՚իւղԼւե քսանեւՀինգ
տուն
թուրք
բն՛ակչու -
թիւնր
տես՛նելով
եղած կա րգագրոլթիւ1ւր
կ՝իմա -
ց^է
ճէմ
ալ վւաչա յին
, անշուշտ
չա ։Լ. ա զան ց ո ւած
զոյներով
՚ է՚՚^՚է. " I՛ ո՚-՚-կայԼ
առմամապէս
օդտա -
կ՛որ կ՝րլլայ
մեզի, որովՀետեւ
ՀրամաԼաաարր
չի
Համարձակիր
ղործադրել
իր ոճրային
ծրադիրր :
Մենք
ՀազԼւլ եօթր կանոնաւոր
Հրացան
ունէինք
"՛յ՛է
՚^Ի^՚^ՏԻ^
է նաեւ քանի ձ՛բ նորոգոլած
աննչան
ղէնքեր։
Միւս
կողմէ
յունական
բանակր
յառաքա–
նալով Հասած
էր մեզմէ մէկ մամ Հեռու ել
՛լիրք
գրա
ւ՛լ՛ծ :
Այսպէս
մենք կր գտնաւէիլք
երկու կռուող
ու
մերու
մէք , վտան գաւոր
, կացութեան
մ՛ր մ՜ատ -
նուած :
Ոչ մէկ կողմէ
յոյս
չունէինք։
Լսած
էինք
թէ՝
Անղլիացիներր
ԵալաԼայի
չրքանր,
ռազմամթերք
փոԼսադրելով կր զինեն
Հակամիլլի
ումերր :
Անոնց օրուան
մարգն էո Ջէրքէղ
Հրամանւա -
իմիւնր մասւալոբխստութեամր
կր վարուէր
անոնց
պէսՀրկխլեոին
տար
իպօն, իր երկու Հայ զինակիցներով,
ԼԶէն
.
կիլերցի
՚Ծերոնր եւ Տարէթր)
է
կ՝որոչենք
այս առիթր
օդաադործել եւ քսան
Հոգի Համագիւղացի
Բափիման
Գրիգորի
Հրամա -
նատարռւթեամր
Եալովա
կՂրթանք
.
Հակամիլլի
ումերուն
մասնակցելու
Համար,
անչուչտ
ի խբն–
գիր
սպառազինութեան։
Կր յաքռզինք
մեր այգ
նպատակին
մէք, եւ րա րե րաիաո արա
ր
յունական
ումերու
նոր յառա քխազա ցո լմ ռվ՝
չենք պարտա
.
ւորուիր
մնալ
Իպսյի
Հրոսակներուն
Հետ
, ել Հր .
նաբքով
մր կբմեկուսանանք ;
Տարափոփոիս այգ չրքանի
մանրամասն
գէպ.
քերր չէ որ պիտի նկարագրեմ
, այլ միայն
\92\ի
գարնան կարգ մր պատաՀարներր
որոնք առնչոլ
.
թիւն
ռւնին մեր գիւղի Լ,1 քԼ աոլա չտպանութեան
ել
անո ր վախճանին Հետ :
Գարնան առաքին
օրերուն
թրքական
զինուո -
րական. ումերր
յանկարծ
յարաձկեցան
Ջէնկիլէրի
վրայ, եւ կրցան կարճ
դիմ ագր ռ ւթե՛նէ մր
վերք
խուճապի
մատնել : Բիչ վերք
գիւղր
Հրկիզուած
էր։ կարգր եկաւ Ա իքաւլիււլի , ուր ղիմ
աղբեցին
եւ մոզովուրդբ
կրցաւ ապաՀով
վայրեր
Հեռանալէ
Թուրքերր
քաքալերուած
այս
ամա՚Խ
յազթա
-
նակներէն՝
փորձեցին
պաչարել Ա եծ Օոր Գիւղր
,
յառա քանալով
մԼւնչեւ Պօղոս Աւլայի Բար կոչուած
բա րձո ւնքր ւ
Զորս կողմէն՛ կրակ կր տեղային
մեր
վրայ \
Մ ենք ղիտակից
մ եր գերին
, սլատրաստ կբ սպա -
սէ ինք
Գրիգո
րի
Հ րամ ա՛նա տ ա ր ո ւթե ամ ր :
Մ եզմ է տասնեակ
մ ր ռազմ՛ ի կնե ր
յաքողեցան
թչնամ՛ իին կռնւակր
աւնցև՚իլ ձաԼս կոգմ էն , ա ռանց
նչմ ա ր ո ւե լո
լ
:
Մեր
լռո ւթեն
էն քաքալերուած
թբչ–
նամին յառաքացաւ
ձեր 1Սորոլ Թէփէ
կոչուած
գիրքերուն :
ճ՛ա՛կատագրական
մամբ
Հնչած էր, Հրամա -
նատարին՛ աղգանչանին
վրա
յ երկու կրակի
մ էք
կ՚առնենք
մ եր վրա
յ յա րձակո ւլնե ր ր : Անոնք
չէին
սսլասեր
մեր ակ^երե ւ քաքո լթեան. , եւ խուճապա.
Հ.աբ կբ փախչի՚և :
իրենց նպատակն էր երրորգ
Հայ գիւղն՛ ալ
մ ոխիրի վե րածել
:
Այո
գիձ՚ագրութեան
մամ՛անակ , յունական
ոչ
մէկ
ղինուոր
օգնութեան
Հասալ
մեղի,
թ է ե ւ ա
նոնց բանակատեղին
Հազիւ մէկ մամ Հեռու ^^բէ
թուրքերր
իրենւց
ձաԼսոզանքր
գարմանելռլ
Համար
դիմեցին
աւանդակա՛ն
խո րամ անկո լթեան \
Արդարեւ
, ա ռա ւօտ
մ րն ալ երբ արթնցանք
՚^եր
ԳԻՐքերէն
մէկուն
՚էրայ
նչմարեցինք
խռչոր ցից մբ
որուն վրայ ղետեղուած էր աղգ մր
րւսնակցոլ՝^
թեան ցամա՚բ : ի/ոՀեմութեամր
մօտենալով առիԿտ՛^
այգ
թռւղթր, որՀետեւեալ
րո վան գա կո ւթ ի ւն ր
լււԼնէր
.
V՛ «
Հ է մ շ է ր խ է ^ ր ք ւ / ՛ ^ ^
Հո/ս^բէսկաց
թչնամխ^
Յոյնն է, եկէ՛ք միացէք
մեգի, ել
յարձակելով
նոնց վրայ , գուք
գրաւեցէք
անոնց ա
րագաՀարո լածներ
ր : Արվէն
ա յգ
լւաթ–էր|&ա.՚&ի
փ ա լ ի ք ս ւ յ ւ է ա յ ^ է / » ^
ծովբ պիտի թափենք»
եւն.։ –՛՛
Անոնք անպա՛տկառօրէն
կ՝անտեսէին գեռ մխւտ–
ցող
Հայ ղիւղեբր,
ել քանացին
մեղ խաբել-Խյ
Աֆ.
նոնց վիճակին
մատնել
յ
Այ" « ֆէրման »բ ոբ ստորագրած էբ չոր -
րորգ
զունգԼւ
Հրամ անատարր
, մ իքոցով
մբ Տ"
յնի
մր Հետ զրկեցինք
իրենց
Հ րամ անատա րին , տեղ -
եակ
պաՀելու
Համար։
ՀաղԼ.ւ քանի մբ մամ ան -
ցած
էր , իրիկուան
մօտ սկսան դոռալ
յունական
թնղանօթնեբր,
զարմէմնքի եւ չոլարումի
մատնւե–
Լ"Վ բոլորս
տ
Հեռագիտակով
կր լքնենք
Հեռաւոր
ղիրքերր%
թուրքերու
կոզմէ որեւէ չաբմոլմ
չէր նւչւքարուձբ
է
Ուրեմն
ի՛՞նչ պաաճառով
տեղի
կ՚ունենար այս
ռմ բակոծռւմ ր
յ
Այս առեղծո ւածր լուծուեցա՛ւ
երբ
յանկռբծ
մեբդիբքեբուն
մօտեցաւ
յոյնզինուոր
մր
ել բերաւ իր Հ րամ անատա ր ինւ Հ բաՀանզր,
« էր ՜
քել մեր գէրքեբր եւ նւաՀանքել » :
•
Մ ե՛լք կրնա յինք երկար ատեն պա շտ պանո
լի
լ .
եւ
չէինք
ուղե բ տեզի տալ . սակա յն
ապաբգիւն
անոան, .քեր բ՛՛ւ՜Բ վանքեբր
եւ ստիպուեցանք
Հր -
նաղանգի
լ տ րււ ւած
Հրամ անին :
Տ՛ո քորգ օրր , Համ աձա
յն տրուած
որոչումին
՝
առանւց նոբ գնգակ
մբ արձակելու
,թչնւամիին
լռոլ–
թենէն
օզտուելով
Հեռացանք
մ եր
գիւղէն,
որուն
Համ ար ււլատրաստ է ի^ ք ղոՀել մեբ կեանքբ ;
թու
բքե
բր աես՛։. ե լով
.քեր Հեռանա
լր պար բռ–
ն.սծ՝ սկսան կրակ աեղա
լ մեր վրա
յ , ել քա յլ առ
վ)այլ գրաւել
մեր
լք՚սծ
գիրքերբ :
Տաւլթական
կանւչեր
՚-էէ
իրիկուան
դէմ մտան
գիւղ, ել անմ իքա–
Հ
ա ւ ա ն ա ս :•
րար այգ անվս տա Հ ո լթ ի լնն է
. . . .
. ֊ ֊ ֊ >
սլատճառ
ր
Տիղ րանակե
ր՛ո Լ. մէք կեդր
ւ։ն
ււ
ցած
զին^
ուորակա. Հաձ՛ախմ բո լմ ին :
Տ Լ.՚լբան.ակե րտէն. սլիաի ւքեկնէի
Խարբեբղ :
Հակառակ
ամե րիկեան– ֊.պատակ
ր լլա լո ւս ,
Լոլբք
դմուա բութի
լ՛ւնե րուՀանգԼ։պեցա
յ ,մ՚ին չե որ Հարկ
եղած
ա Լէաօնութիւէ, ր ձեււք
ձւլեցի ա լնւքան երկար
սպասե լէ վերք : Ամերիկեան
անւցաղ իրս .իար գբին
եւ
ԼւնծԼւ աուԼէն մասնաւոր
արտօնագԼւր
մր, "/՚ կբ
թոյլատբէր
ղէպԼւ քցարբեբգ
ճամբո րգոլթԼ,լն
ս :
ՀետաղայԼն
Հասկցայ որ Տիգրանակերտ
Գրա -
նուած
մ Լ՛ք՛՛ղ ի" ել ճամրո րգո լթեա ՝. ս
թւ թաց
քին
մ ասնաւո ր Հսկո ղութ եանւ ենւ թ ա ր կո լած եմ
ն :
ր՚չւՂ՚՚ՅՐ"
դ՚"յ
Բոցեբբ
.քի՛ւ չեւ երկինւք կր րտբձբա՛– ային
, եւ
ւիրէմխնղ բռւթեան
կրակր կր լեցուէր
մեր
Արտե
րու՛, մէք։
Աւիսո՜ս ւ՛ր րռ՚եադաաուած
էինք չպա -
տաս խանե I , Հնադանւղելով
Հելլէն
Հբամանատա
-
բԼ՚ն վեբքի . Հր՚ոՀանւգին ;
էյատ
։: ւչ էքիա յն իրաղհ կ եղանք ա յդ
Հ րամտ–
նին անւձ՛էոութեէսն : Տոլնեբր
ւիոխանակ
թչնամիին
գէմ կռա ելու՝ 1ախամեծաբ
Համարած
էին. խոբ–
ւոակել մեր պատնէ շր :
Այսէղէս
էքեն-ք կր զտնւոլէինք
երկու
թշնամի -
ներոլ կրակին
եւ կասկածամ տութեանց
մէք։
ՄԻՀՐԱՆ
ՏՈվԱկՓԵԱՆ
(Մհէացեալը յա ջ որ դ ո վ )
Fonds A.R.A.M
