եՐԿՈԻ սմԻս
թՈՒՐՔԻՈՅ ն1յՐՔԻՆ
ԳՍԻՍՌնեՐՈԻՆ մ է ճ
3.—
ՀԱ6ԵՐԸ ԽԱՐԲԵՐԳԻ
ՄԷՋ
Տիգր՚"՚՚՚ա1չձրսւէՆ
շոգեկաււքով
մ եկնեցա
յ իյար–
բերգ։
5.30
մամ վերք
արգէ
՜Լ
Հասած֊
ենք
էՕար -
բերգի
կայարանր
: Պէաք է խոսաովանիլ
, որ եր
կաթուղիով
ճամբո րգութ
իւնր թուրքիո
յ մկք ա -
ւելի
Հաճելի է եւ Հանգտալկտ
: Տայանի կ, որ
կառավարութիւնր
բացառիկ
Հոգ կր աանի
:
1Լյ՚՛
չրքանին
մէք
ե րկբաղո
րծ ո
ւթ
իւնն ալ աւելի ղար
ղացած
է • Հ ողե բր առՀասարակ
մ չա կո լած
են ։
Գլխաւո բ բե րքե ր I. ե՛հ ցորեհ , գարի եւ
լոլրիա
,
աեղ աեղ
րամ սլա կ ալ ցանուած է :
ճամբան,
երր չոգեկառքր
էք՚Վք
(Կէօլճիլք)
Հասաւ
, Հին յիչաաակներ
արթնցան
մ էքս ել ու -
չագրութիւնս
կեղրո՚եացուցի
Ծ՚՚վքի կապո յաին %
Հոն
կր գա 1. ո լ է բ ՝,ա յկական
Հին ել պաամ ա կան
ե–
կեղեցի
մր : Շաա չանցած
աեսայ
միա յն եկեղե -
ցիին ալերակնւեբր
: Անւողոք ձեռքեր քաբ ու
քանղ
րրււծ
էին այգ պաամական
եկեղեցին :
Արեւբ ասՀեաացած էբ աբգէն
,
ՐԲ
Հասայ
հ/աբբերղ
Հ Երկար ՜ վւնառաուքհե
բէ վեբք գաա
յ մեր
նաիսկին
Հա րենակիցնե
բէն
Առաքե
լ
թո րոսեան
ի
աունր : Առաքե
լ թուրք
պէ յի
մ ր մ աաակա բաբն
է •
կարեւո ր
ղ իրք
ձ՛ր ունի եւ մեծ վսաաՀութիւն
շա
Հած
է։ Հեաեւեալ
օրր քաղաքինւ
ԱսլաՀովութեան
գրասենե ա կր գիմեցի
չբքակա
յ ղի՚֊ղերբ
երթեւե
կելու
արաօհութիւն
ձեռք ձգելու
Համար։
Հոս ա–
ւե լի մեծ
գձ ուա ր I.
լթ
եա՛։ ց Հանղիպեցայ
։ Ոսաի -
կա՚նապեար
նւախ
չո ււլե ց արաօնել։
Պ ս՛ Հ մբ յուսա– ,
Հաաու թեա՛ն
ձ՚աանուեցայ եւ մաածեցի վեբաղառ–՝.
նալ Տիրանւակեբա
: /• վերքոյ , սակայ՛ն ,
9
օր սպա–
"^Լէ
վեր2.\ պաՀա՛նքուած
աբաօնագիրր
սաացայ ; ՚
է՛նր
օր՚՚ւան
րնթացքին
լայն
սլաաեՀ
ութիւն
ունեցա– յ մօաէն աեղեակ
Րէէ՛"է՛"–
Խ ա րբե րղի Հա - ;
յերու
վիճակինւ
,
թիլին եւ
ասլբումնեբուն
: •
հքարրեբգի
մէք ներկայիս
180
Հայ րնաանիք -
նեբ կբ րն., ակի՛ն % Գմ րախաարար
այս Հա
յրենակից
ներբ ղրկուած
ե՛ն Հ ողեւո ր մ իւիթ։ա րանքէ ; Ո ^ քա
Հանայ
ունին , ռչ եկեղեցի
։ Տարին անգամ մր
Տ իգր անւակե բաէն կամՊ"լսէն քաՀա՛նայ
մ ր կր
ղրկուի
Հոն , ո րպէսղի
կրօնականէ
էղա Հ ան քն ե բր
ղոՀացնէ
Հմկբաոլթ
իէՏն
, պսակ
, եւ՚էւ • ։) ԲաՀ անան
ա՛յղ այցելւէւթեան
րւթացքին
պատարաւլ. կամ Հո
գեւոր արար ուլ ու թիւն կր կատարէ
բն ա կա րանի
մր
մ էք եւ կր Աւացնէ
ւէւր
իչ սլա րէոականոլթ
իւհ։ -
ներ։Աեր
Հա յրենա կիցնե բրչատ
ւլմ էլո Հ են –այս վի
ճակէ՛ն : ինձ յայտնեց
ին , թէ բաւլմաթիւ
անւգամ -
նեբ գիմ ու–մ կատարած
ե՛ն Պատբիաբքաբան եւ
խնգրած
, ո բ քաՀանա
յ մ ր կր ղրկուի ք1)արրերգ :
Բայց նկատի չէ առն/ուած ; Այմմ
յո յս
ունին , որ
նկաաի
կ՝ առ՛ն ուի
իրենց բացաււիկ
էէիճակր Հ
Տ իղրանակե բէո ի Հայրենակիցներէն
բաղւբատա -
բաբ
աւելի աղատ
են հքաբբերգի
Հայերր
եւ
աւելի
՜գոՀ կ՝երեւին
իրենց վվւճակէն : \,աի։
Խա րրե րգի
թուրքերն
ոլ
Բիւրտերր
աւե
լի լա յնամ իա եւ կրր–
թուած
եե
։ Ոսլամացած
Հայեր թէեւ
Հոս ալ կան
,
բայց աւելի քիչ է անանց թիւր՛– թբքախօս
են բռլո–
բրն
ալ ։ Հա յե րէն
ղ իտցո ւլնե բու
թիւր չաա սաՀ -
մանափակ
է։ Աասնաւորաբար
նոր սեբունղր
բառ
մր իսկ Հայերէն
չի ղիտեր
։ Բոլոր
Հայերն
ալ փո
խած
են
իբե՝1ւց անուննեբբ.
«ճ՜սւ^յ»
մասնիկր
քրն -
քուած է մ ա կտնունն։ե րո ւն մէքէն :
Ա իւս
կուլմէ՝ Հարկ է աւելցնել,
որ
թբքախօս
Հա յե րր՜ անա։լա րտ սլաՀած
են իրենց
Հ ուլին եւ
ղւլաց ո ւմնե բր ՚ սբտռւի
ու
Հոգիով
մնացած են
Հայ
։ Աւելի
ա շիսատասէ ր , աւելի
Հ ամ՛ բե րատա ր ու
Հաւա աաւոր
են :
Մ եծ յաււաքգիմ
ոլթիւնւ եւ փոփոխութիւն շէ
կրած քաղաքր
։ Հին տուներ
եւ Հին շինութիւններ
։
Փողոցներբ
՚իոշվէ եւ –աղտոտո
լթ
իլն
յ
Հաղուագիւտ
են նոր տունե րր ; Հին քաղաքի
Հին շէնքե բն ու
Հա ստաաո
լ
թ իլննե ր ր քանդուած
են ։
Ամերիկեան
գոլէճի
շէնքերնւ ու պս՛րտէղնեբբ
աւերակ
դարձած
են
։ Բարոլքանւգ
եղած
են նաեւ նախկի՜ե Հիւպա
-
տո սար աններբ եւ օաա ր
Հաստատութեանց
չէն -
քերր ։
Արգ՛՛՛ր
Րււ՛՛՛ւ՛"–
^ամ տր բսենւք , թէ Տ ի՛ք բանա–
կերտէնւ աւելի մաքուր
եւ աւելի
ուրախ գաա ք
Խ ս՛ րբե բդր
։ ՚էյոբ ք՚ւղաքր
մաւաւա՚^գ
ղ՛էա լի տար–,
բեբոլթիւնէ
ռւնի
Ա յս քաղաքնե րռւն
մ էք սսլասե լււ ւ չէ մ եծ ե -
ռուզեռի
եւ
խան։գէսվ
առու թեան : Հին
Հէիայթոն»–
նեբր կր չրքին քաղաքին
մէք ել մարգ կր փռ -
խագրե՚ն
թււղէ թադ ։ ի՛սկ քաղաքի
ել շր քականե -
բու
փոխաղ ր ո ւթ
ի ւնն ե րր կբ
կաէոա
բուին
մ իա
յն
երկու
Հին. օթօէղիւսնեբով
:
Աասնւաւ
որ
ինւքնաչար–
մեբ
չկան։
Բէսնակր
միււյՀ
կր դործածէ
ճ\ւփ^եր ,
րնգՀանբապէս
նոր։ կառավա
րականւ
բարձբասաի–
ճան
պա չտօնեանե րր եւ ե րեսփո խաննե րր
մ ասնա
ւոր
ի\քնաշարմեբ
ունին ։
Զի^ ուո բակսն
կարեւոբ
կեգրո՛ն
մ րն է նաեւ
իյարբեբղբ։
կ՝րսեն,
թէ
քբաականւ
էիեբքփն ապս -
տամբութենէն
ի վեր իյարբեբղր
գ։։։րձած էրա -
նակի կարեւոբ
կեգրոն
մր։
ՅոդԽ ՄեծՆա ԳիւփՍ
(է^ . ե ւ վեււջին Ա՜սա)
6
Նո
յն
օր
ուչ
ատե ն Հոսանք Կի՛՛ր էէ
՝• "՚
յարԼակ
գիւղր
, եւ փոխւիրէմի
Համար
որոչեցինք
ՀրդեՀել
թրքական
Կէձ՚իչ
գիւղր
սակայն
Կիւրլէ
ցիներր
վտււ-Լ
էլ
աւ։ւ
ր Համարեցին
եւ
մ ե՛նք ալ աեղի ար -
լինք։
Մեր գիւղերր
կր մոռնանք
մենք, այն ատեն
միայն,
երբ
Հողն ալ այրի
ել անՀ
ետանայ
աչ -
խարՀքէն ;
Այսպէս երկար չդեգերեցանք
, Օդոսաոսթւ
մեր
Հրամանատար
Գրիգոր
Գափաանր
կանչուեցաւ
Կէ՚^լ1է1՚է.է
յ՛՛յ՝՛՛
Հրամանատարին
կողմէ
եւ
Հբա -
Հանղեց որ վերագառնանք
մեր • նաիսկին
գիրքերբ
ղրաւելու
։
Ցաւով տեղեկացանք
նաեւ, որ մ՛եր գիւղէն
Հե
ռանալէն
վերք, I ^ուլքերր
ղօբեղ
յարձակումով
պարտութեան
մ ատնած եև յո յ՞ե
թնդանօթաձիգ
յառաքապաՀ՛ներր
յ
ղե րեվա րելով ստուար
թիւով
ղինուորներ
իրենց
Հ րաս աւ՛. գե րով
;
Խոր՛Հրգակցե -
լռվ
մ իասնաբար
որոչեցինք
րնգուն
իլ առաքարկր
,
եւ չաբունակել
կո-իւր՝•Ա իեւնո
յն ատեն
եթէ պա -
րագաեերբ
նպաստաւոր
րլլա յին
, կր՛նա յինք պա -
չար
մթերել։
Արդարեւ, պակասր կր ւլղացուէբ :
Անմ իքապէս
ճամբա
յ ելանք
յիսուն
Հողինոց
իսում բով
մբ, ղէպի
՚Օրիսան կաղի -:
Օբխան
կաղի
կեղ րո
ն
անա
լէ վերք երեք
թեւի
բամ
՚1
։ւ։
ւե ցանք
։ կեդրոնէն կր յառաքանւար Գափ -
տան
Գրիգորր,
Հարաւէն՝ տասնապետ
Զէրչեան
կարաէւլետ
, Հիւսիսէն՝ տասնապեա
Գորտանեան
Մկրտիչ
իբենւց խում րերուի։ Տառաքացս»1ւք եւ ա -
ռան՛ց ո իքա ղէպի Հասանք
ՃիՀան
աւե րակ
ղ իւղր :
վե րԼ-ո ՛ղէս յաքողեցանք
՛ւ սլաՀ ով Հասնի
լ մեբ
՛լիւ
ղի
։լ ե րեւլմ աննոց ր որ նախապէս
մեր
լաւաղոյն
դիրքեբէն
մին էր
I
թչնամ
ի Հեաախո
յւլնե րէ
նչմ ա ր ո ւե լո վ քա -
ռո րգ մամ
կրակի
բոնւո լ ե ցւէէնք , չպա տւս սիւ անե -
ցինք : Անոնք
մ եղի
էւ
։ն։ծէսնւօթ պատճառո էէ
լքե ցէն՝
իրենց
ղի րքերր
ել
Հ եռս։ ցան ւլէպի սարբ : Արրա -
Համ Աուլթանւեան
սկսալ Հալածել
ղանոնւք եւ Հաս–
ն ելով անոնցմ է լքուած
խրամ իե՝ պարղե ց Հա յկա
կան
գրօչր :
յ՚րիկուա-ն մօտ ղի՚ւ՚Լ մտանք
, ուր
սլքտացող
քանիւ մր թուրքեր
ձե րբա կա
լե ց ինք : Ա իայն
Զաքր
Հիւսէյնէի
աղան կրցաւ
ճողոպրիլ
մութէն
օդտուե–
Լ՛՛Վ ՚–
Ոբիկուան, մամբ
6/»
ատեններ բ թուրքե
բբ կր ֊
բակ
կր տեղա յին
Խորոլ
թէփէի
մեր
դիբքե
բուն
վրայ–
որ մեբ ամէնէ
՜ն
ասլաՀով ճակատն
էր չնոր
Հիւ
"պայ
Տ
աճաէո
Տ ուլ րամ աճե
ոնի
ցուցմունքով
պատրաստուած
խրամատներուն :
Հբամանատոր
Գրիգորր
մեկնեցաւ
կէմլէիկ,
նոր
ումեր
եւ ռաղւքամթեբք
ճարելու
Համար
։ ք՛բ
ա յգ
առ աքե լութիւնւր
յաքողութեամ
ր պսէսկուե -
ցաւ :
Այս ճակատ աղրա կան պաՀուն ղեկավարի
փո–
խանորղոլթիւեբ
կբ վարէր Կաղ վաՀան : Գիպ -
ուածով
ներկայ էր Օննիկ Այանեան
, Նոբ
Գիւղա
ցի, խմբապետր
յունական
բանակին
մէք Հայ կա–
մ աւո րն։ե բու։
կռիւր
սկսած էբ ա՚հՀէսւասաբ
ումերով
: Ար– \
կոլ
կողմէ՛ն ալ գի բքե
բուն
տիրե լու
րուոն
մ աքէս–
0
ռում կար ։ Աակայն
այս աաղնապալի
պաՀուն՝
Օննիկ
ել
կտէք
ՎաՀան
գիբքերբ
քննելու պատր
- |
ուակոէի
Հեռացան
մեղմէ լ ն գ
միչա
, անՀասկնալի
|
պաաճէուէւ՛ ե րով ։
Մենք ս,ռանց ը՛ կյ՚կելու կբ
պաչտպանէինք
\
մեր
՚լիբքր՛– Այղ պաՀսւնւ էՐեբ
վարիչնւերնւ էին
Մ
կրաիչ
Գորտ՚յնեա
՚ե
ել
՛ո աս/ւա
պւ
Ար՛
Տրտոյեանւ : թշնամին
կր մօտենար
ՀեաղՀետէ
, ել
մինչեւ
Հինգ Հարիլր
քայլի
վբայ՝
կ՚աշխատէր
պաշարել
մեր գիբքերր։
ԶարՀուրելի
գոռում -
Այս
շ քւքսւ
ւնե րուն մէք մեծամ ասնու թիւն կր
կաղմեն
Բիւբտերր։
Աանաւանդ
ւլ իւղերու
՛քէք տի
րապետող
ւուէ-րրբ Բիւրտերն
ենւ ։ թուրքերր վրս -
սւաՀոլ
թ իլն։ չունւին Բիւբտե
բու
ւէլւայ։
Շատերր
տեդաՀան
եղած
են , ուրիշն՛եր աքսո րուած կամ
բանտարկու՛է– ծ եւ, րնղՀանբասլէս,
րոլորր գինւա -
թափուած
: Բաբձր եւ պատասխանատու
սլա չտօն
նե րէ Հեո ացո։ ած են Բիւրտերր
: Նո յնիսկ
րանակի
ել ոստիկան։ - ՛լօ րքի
ք– կաա) ե բուն
մէք Բիւբտե բ
չկա՛ն : Աակայն
, Հաւատարիմ
Հրէ կ»ե բր ել ցեղա–
պետներբ կր վ ա րձատրուին
• • • լքուած
Հողերով
կամ
ոէէկիով
:
Շէ ւխ Աա լիտի
ւսղւլ՚ս կաննե րէն ո -
մ ան։ք աքսո րուած
ե՛և ալս
շրք անէն։ ե րուն. մ էք :
Շատ
ծանր վն։ասնե ր կրած են Բիւբտերր ։
կ՝րսե՜լ
, թէ մինչեւ
50
տաբի անոնք չեն կբնաբ ի–
րենց
ղ լուխր
վե րցնե լ :
Խարբերդ
ի մէք օաարական/ի
չՀանղիպեցա
յ ։
Ո շ
Հ իււղատո սա րււ
ն նւե
աատու թիւններ :
Զմ ոռնամ
րսե լու
, որ Հռս ալ Հայերբ կր
ղղռւշանան
առելւռրակա՛՛.։ շաՀաբեբ
ձեռնարկներ
բնե լ ուղղակի
իրենւց ան։ ոլնով
։ ԱռՀասարակ
նմ ան
ձեռնա ր կնէե ր կ՝թ են թուրքի
մ ր ան ո ւնով եւ րնկե
րակցութեամր
: Խ՚՚՚րբեբղի
Հա յերն ալ մեծմա -
սամբ բան ոլորներ
եել աբՀեստաւո
րնե բ են :
(Վերջը յա ջ որդ ո վ )
Ր կան եւ ոշ ա/ օաար Հւ
գոչումներով,
սովորական
ՀայՀ ռյո
ւթ իւննեբով
եւ
տեղատարափ
Հրա ցանաձդութե
աձ՝ր կ՝ուդէէ^
խու
ճապի մատնել
մեղ, սակայն
մենք միտք
չունէինք
տեղի տա լու :
Փրկաբար
գիչերուան կր սպււսէ ինք
մեր
յա
ռաքապաՀ
բնկեբներուն
վւո խաբ
ինե
լու
Համար է
Ես եւ Հաբուստեան
կարապետ
սողալով
կր յառա
քանայինք
մեր գիրքերէն,
երր թշնամին
լուսնի
լոյսով
նշմարեց
ել ոււլեց արգելք
Հանգիսան-ալ
Հ
ՃարաՀատ
խրամ վերագարձանք
։
կէս
գիշերին
Ջէնկիլէրի
կողմէն՝
իքան կարգ
մր թուրքեր
ել մ՛եր ՃիՀան
գիւղի
ղԻրքՐ
ուղեցին
սլա չաբե
լ ա բագաՀա
բո լււծ ի Համ՛ աղա րկով : Մ
իւ"
կողմէ
լնգՀա՜նուր
չաբմումով
մեր ղիրքր
եւս կր–
րակի տակ առին ;
Մենք
բոլո բովփն անտեղեա
կ էինք մեր թ՛ղ -
Հանուրին
վիճակէն
, ել պաչարմ ան ցանցին մէք
ինկած
Րէէա
լ" վ , կարճ
խո բՀ րգակց
ու թ ենէ
մ ր
վերք ռրո շե ցինք
նաՀ անքել
։ Այս ծանրակշիռ
րո -
սլէ ին է որ իրական
Հե րո սր
յա յտնուեցաւ
։
Ա յգ արիասիրտ
ղինուո
րր Ա կրաիչ
Գոբ տան -
եանն էր, որ առիւծի
՛ղէ" գբոՀ տուաւ,
անւլնգՀատ
կրակ
տե ղա ցնե լո վ ։ Աենք սիրտ առած
Հետեւե -
ցանք իրեն : Աարսափելի էր տեսարա
\նր
: թչնա -
մին
տեւլի տուաւ
, եւ նո յնիսկ
էս ոլմ ր
մ ր Զէբքէղ՜
ներ
անձնատուր
եղան , կարճ բանակցութենէ
մր
էէեբք -.
Ա՝.ո^՛՛ ցմէ տեղեկացանք թէ Թ՜ուրքերր
քՕոբ՛"–
Թէվւէի
մեր գիրքերուն,
առքել
300
Հողինէոց
ում
մր ունէին,
200
ալ մեբ թիկունքին։
Ուրեմն մեր
յիսոն
Հոգիին գէմ անոնք ուն է ին աւելի
քան
Հ
ինդ
Հարիլր
Հողի ;
Բարե րաիս արար մենք աո ատ վւամ փուչա
ու -
նէինք եւ անպարտելի
կորով, եւ խորՀիլ
Խոբու
Թէփէ ի մեր քսան
Հե բոսնե բուն եւ
առիւծասիրտ
Մ կբ՚ոիշի
մարւռհ չումնե րուն անպարտելի
մնա -
ՑԻ՚՚՚Ք
՚–
Աււաուան
մօտ Թուրքե
րր վերսկսան
իբենց տե
ղատա բաւի կրակր : Աս.կա յն ա յս անգամ
Հարաւի
մեր
տղ աքր
, պաշտ
ր
եց ի ն ղա՚եո նք թիկո ւնքէն :
Թշ^՛ ամթե երկու
կրակի
մ էք
ի յնա լուի , փա -
իսո
է
ստի ճամբա
յ կր վւնւտռ է բ ։
Այ՛լ կռիւին
մէք սպանէնուեցալ
իրենւց Հրամա
նատարր, ինկան նաեւ քանի մր ղինռ լո րներ
։ Աենք
ոչ մէկ ղոՀ ունեցանք :
Մ եղի
օգնութեան
Հասնող
խում րի
րն։ կե թ ե բն
էին
, Թորոէէ Տողբա-մտճեան
, Անգրանիկ
Բիշաֆ -
եան , Զատիկ
Այարնեան
, Աաեփան
Աալափեան
խէք բս. էիաբււ ւթեամբ
Թիւբքմէն
ցի Վարգտնւ
էսմէր -
եանի
։ ք՛ր խումբի
ւքիւււ րնկեբներուն
անուններր
չեմ
յիչեր գմրախտաբար
•
յւ՛՛;.՛ Լ՛՛՝, ՚՚–՚,է. ^ ՚ ՚», ,
Զարմանալի էր ոբ Տո յներր
մեզմով
չէին
Հե
տաքրքրռւե
ր
, Հակաււակ
ա յնէքան երկար Հրացա -
՚նաձ՚լութեաԼ
, ել
մ իա յն կռիւի գագարին՝
տձ֊–
տուան
գէձ
Հելլէն
Հ րամ անատարր
քանի
մ ր ձիա–
ւոբներոէի
մեր մօտ եկաւ եւ փոխանակ
իր
գոՀու
նակութիւ
՛նր
յայտնելու եւ մեզ քաքալերե
լոլ՝
սկր֊
սալ
գիտողութիւննեբ
լ՛նել թէ չատ
ւիամվւուչտ
վատ՝։, ած ենք , եւն • ։
Շատ
չանցած՝
Թուրքերր
կրկին գրոՀ
տուինք
Պօղոս Աղայի Բաբէն
ել
յոյն Հրամանատարր
երբ
ղգաց կռիւի
ծանրութիւ
՛նբ
ել տա բողո ւթի
ւնր ,
վախեց
իբ նախկին
կարծիքր
ել սքոիպռւեցալ
չյբ–
նորՀաւոբե
լ մեր
յա քողութիւնր ;
Այսպէ"
մենք բուռ
մր քաքերով
կրցանք եբ -
կար ատեն կուրծք տալ թչնամիին,
արմեցնեթվ
մեր
ղո Հողո ւթիւննեբր
է
Ունեցանք
բնականաբաբ
ել թանկաղին
ւլոՀեր
, որոնք քաքաբար
ինկան
,
կ՚՚արմէ
յիչել
անէոնց անաւններր :
/
Անո-Լցմէ Ջէչմէճեան
Լէոն
18
տարեկան,
կոլրծքէնէ
վիրաւոր
, Աթէնւք փոխաղբուելով
աՈ֊ող–
քացաւ ;
•՝
կորսուեցալ
ՇաՀապ Շարապխանեան
,
2(/
տա
րեկան : Ա էւլանե ուեցաւԹ՚՚ւրք
Պ ապակո
չո ւած Հա յբ ։
Գիակր
ւլաանւք ԵնԼւչէՀիրեան
Պետրոսի ,
50
էտա -
րե կան
ո բ ւ։ ւն ոսկի ակռան երր քաչած
Հ անաֆ՜ էին
Թուրքերր։
կոբսոլեցան։
նաեւ Աալոյեան
Ակբւհիչ,
16
տարեկէսն։ Աեր զիւղէն
Հանրածանօթ
իս^էն
-
՚"էրՐ
^ ՛ւ՛՛ր Պ"յեալճացիք
ալք "ղք կրակր
նեէոած
էին։
Մեր կռիւնւերո
լ
ատեն
, զոՀ տոլինւք
կաբա)ւքլետ
կաթ ողե
ա
՛ե
45
աարեկանւ
, բայց
մ ենք անոր Վրէ՜
մբ
լուծեցինք
Հարիւբաէղետ
մր ղլխատելէւվ։
քՄեզի
Համ ար ամ
էն է՜ն՛
ա՛ւետա
լին մեր
մ չտա
յաղթ
Հ եբո–
սին
մաՀ՛ն եւլաւ։
Ան ճի՛ ա՜ւ գիւղին
մէք պատ
ւքէ
Հա
կան
՚լնւլ ՚ոկի
մ
ր
ղ։ւ Հ զնաց տոլն
մրմ
տած
աս էեն :
Մենւք ւ։։յ՚^՚ք։€.ն
վեՀանձն գանուեցանք
Որ
ա Լատ
աբձ
՛ս
՛կ եո Լէն։
ք
լքեր
գիւոացի
քսանե
ւՀ Լ՛ն ՛լ
ւ դուն
Թուրքերր
ոբոնք յետո
լ փռ բձանք դարձան
մ
եր
զլխունէ :
Ես
քաւ ակ.–։ ութիւն
չուն Լւմ
րն գՀանուր գէ պքե–
ր
ր նկա ր ււ ։լ բե լո լ , այլ միա յն իմ նեղ շրքան։
ւկին
անցքերր կուտամ
, իբբեւ ականատես
ւ
իմ կարծիքով,
տարրեր պիտի րլլար
մեր
կատազ
իբբ եթէ ունւենա յԼն ք կուսակցական կ
մ ա կե
ր
պ ո
լ
թ Լււն եւ փո րձ առո
լ ղեկավ աբ
մ ր ;
Ալսօր
, տարինեբ
վերք ւիստաՀ եմ թէ գխտա–
կից յարատեւութեամր
օր մբ պիաի
տիրանանք
արգար
Լ։րա լուն լնե բուն
։
ՄԻՀՐԱՆ
ՏՈՎԱԷՓԵԱքՆ
ճա–
^ զ -
մե,
Fonds A.R.A.M
