Հ Ց Ա Ռ Ա Զ *
Գրեց՝ ՇԱԻԱՐօ ա Ր Գ ՈԻ՚ ՆԻ
Շ՚"ւարշ
\,սւրգու1
՜Լ
ի արգի
Հայ
գրականու. -
թեան տիրական
գէմ քե րէն է ;
Եր ստեգագո րհ՜ական վաստակր
խ ա ր ս խ ո ւահ է
առա ւե էա րա ր իր
ա(1հաւոակաւ1ւո.Ն.թ–եա(ւ
ել.
լեգւււ,ի1ւ
վրայ :
Առաշինր՝
իր մէշ կր կարկառէ
անկաչկսէնգ
մարգր,
որ կր մնաք վեր սողոսկումւերէ
եւ քր -
մայքներոլ
ւղարաագրանյէէն
, երկրորգր
կր սչար–
ւղէ խորՀուրղր
իր ներա չվսա րՀր
յուղող
ղղա
յնու–
թիւններու
-.
Արու գրականութիւն
մ քն է իր
մչակահր,
յատկապէս
իր ներկայ
Հաաորխւ՝
ՋՈՎԷԺին
մէշ,
հաղկաքաղ
իր խօսահ
ճառերուն
եւ
մ էշ
Հրաաա րակահ
իր ղրական
կտորներուն ;
Նարգունի
, իր առաշին
գորհե՜րուն֊
մէշ
(Հէք–
եաթներ ու սլատմ ո ւահքն ե ր մեհ մասամ՛բ) , տր
ւաւ
մեղի սխրալի
նոր ղեղեէլկոլթիւն՜Լեր
ւ Աեր
գրա կան ութենէն
ներս իր մ ուտքր եղաւ
գիսաւորի
մր երեւոյթին
նման։ Եկաւ տիրարար
ու պարտա–
գրե՜ց
/՚^ՔՂՒ^՜Ք1Լ
ւ՛ւ՛ "^"՚Լ ^՚՜ Լեղուական
գիւտերու
ւլե գե ցկո ւթեամ ր :
Ա եհ ա
յլուրոլթիւՏեներ
կր
յաճախեն
Հոգին
ա յս աղուն
, որ կր մնա
յ
անՀանգիստ
իր
ձ՚՚՚՜Ր^Բ
թաւալող
րոլոր տեսակի
շարմո ւմներ ու ել երե -
ւո յթնե րոլ
Հանղէ պ :
Առանձնապէս
վերշին տարիներր
ան բացահ է
իր սրտին աււագասս/ներր
խորՀուրգիհովեբու
վր–
բա յ : Առօբեան
տղմ՜կաՀարող
վէճերու
բալիղնե -
բուն մէշ, ու քովն ի վեր անոնց
,
բանասիրական
պրպտ ո ւմ՛նե րս լ ապե՜րախտ
կալուահին
մէշ, ան՛
կր սսլառէ
Լ"յոր իր աչքերուն
ել
ոլմակս/Լ՝ոլթիւ
նր
իր տաղանղին :
Այս Հաստատումր կբ գառնայ փաստ իր նե -
բաչիւարՀր
տաղնասլող
ղւլայութեանց :
Ն՚որղունւիիւ
նւերկա յ Հատորր սեւեռակէտ
ունի
սերունդիե
աոողշ առաշնո րղոլթիւնր
Տ
Ենք ոբ սլիտի կրնար ղառնալ
Համաղղա
յին
Համակրանքի
առարկայ,
արուեստի
իր աշտարա—
կէն
ճ
աււա ւլա յթե
լ։ւ
ւէ լոյս ու ղեղեցկութ
իւն , գտ ր-
ձեր է այսօր
թիրտիս
քաւլաքական
կասկահելի
մաբղանքներ
փորձող
լպրհուն
Հոգիներու
մա՚–
իսանքիւն :
Երբ դրոգ
մր
կր նախատեսէ
այս րոլորր,
րայց
յանուն
ղ աղափարի
մ ր
ել ո անաՀա րէ չքոտի
ամ էն
փառք ու ներբուլ, կր Հաստատէ
անՀատականու
թե ան տէր
րլլալ ր :
Նարղունիի
իս անղա փաո ութիւննե
րր ել ցա -
ս ումներր
, Համ ա կր ո ւթ իւննւե ր ր ել կէրքե րր , Հա՛
ւասարապէս
անկեղհ
են՛ եւ չե ղբո
լահ :
Ղ՚ււլք կր՛նաք չրամնել
իր տե՜սակէտներր
• կբ–
նաք
ղ տնել
նո յնիսկ խարանիչ
իր երղիհանքր
, ոբ
տեղ տեղ ս տ ո ւե ր ի
մ էշ կր ձղէ անգամ
Ա ուրէն
Պարթեւե՛անի
ԽսւրւԱցաԱ^ ,
չաչուահ
, ատենին , Ար
չակ
Զօպանեանիւ գէմ, բայց կասկահիլ
չէք կբ -
նար իր անկեղհութեան
փրայ։
Նարղունի
օմտուահ է երկու անգե ր ա ղանց ե լի
չնոբՀնեբոփ
,
ուստի
ոբա կուահ
ունենալու
նե րգո րհօն ղեր մր ՛նո ր սերունղի
նկարաղրի
կաղ
մութեան
սպառիչ
աչխտտանքին
մէշ։
ՀՋրփէմ^ր
՛ա յղ նսլատակին
ձղտող
ղորհ մլն
է , եւ Հ ա կա՛ռա կ արուեստաղէտ
գրողի
մր կոգմէ
յգտցւ։ լահ րլլալուն
, կր կրէ մատոլցման
իր ձե —
լին
մ էշ , տրամ ութիւնր
Հ ր ապա բ ա՛կա խօս-ա կան՛
մերձեցումին :
Նարղունի
պիտի կրնար
ցնցող
ղորհի
մ ը փր՜
կայոլթեան
կանչել մեղ, եթէ փորձէր իր
հռ^ճա–
ցիի
վաբդ
՜ապետՈւՆթիւնը
տալ փէպոփ կամ ղրա -
կան
ուրիչ
ձելի ստե ղհագո
րհո լթեամբ :
Աեր գրականութեան–
մէշ (նկատի
ունենալով
Արեւե լաՀա յերր ել Արեւմ տաՀա յերր Հաւասարա -
պէո) , ինք կր քալէ Հետքերէն
մի քանի այն մե -
հութեանց
, որոնք գսլրոց
մր Հիմնեցին
մեր մէշ
ցեղա յին
Խււրենսւցիութեա.ն :
Ափիւռքր
մինչեւ
այսօր պէտք է
ստեղհէբ
կերպր,
որպէսղի
Նարղունի տար մեղի
տեւական
ել
լա յն հիրով
ղո րհե
ր :
ՀԱՏ - ք՝ՈՏԺէն
մինչեւ բանասիրական
ման -
բումներու
յոգնեցնող
բայց
անուրան՛ալի
կերպով
Հետաքրքրական
իր պրպտումներր
պիտի
ուղէինք
որ
իսնայոլէին
իրեն, տաքու Համար
մեղի
Մեղե ֊ ՛
դ ինե ր , Մեղեդիւււ՚երռլ
շարքին
կսւխարղիչ
դեղեց՛
կութիւննեբր
յիշեցնող
ււտեղհա գո րհութ իւ՛ններ ,
ու յետոյ
Խորե8ա.ցիւ1Նթ–եա.&
ոդին մարմնացոգ
նոր
տիպարներ՝
վաղուան
Հայ սերունգին
առաշնորդ :
Ենչ որ տուին Աբովետն ու Րաֆֆի
, Պատ -
կանեա՛ն ել ԱՀարոնե՜ան
, գարձան մեր այսօրր
կերտող
սերունդի
նաիսա տ ի պա լներ ր : Աեր վագր
կր մնա
յ անւստո յգ. :
Նա Հ ան շա կանո ւթեն է աղատ՝ Նարգունիի
Հո —
՚/ ի՛ե ատակ է ա յգ
մաբղին
վրա
յ սաեղհադո
րհե -
չու , տրուահ
Րլէալով
, որ իր սեբուձնդին
Բ"Լ"Ր
օմ՜տուահ
աղա
քր , գեռ կր խարիսափին
ո րձեւէգ
նկա ր ա ղ բ ո փ կերսլա բան՛ուո
ր տ ի պա րնե րո լ անւՀո -
րիղոն
յահո ւմնե բուն
շուբշ :
Նարդունի գիտէ բնղդրկե
լ Հա յկական ո լթե ան–
Սւմ է։, էն լուսաւոր
ու բարձր կատա րնե բր :
Անոր նայուահքր կր Հետեւի
ճառադայթուահ
գեգեց կութ իւննե բու
ուղխին , կ՝(նդգրկէ
ցեղային
Հանճարին
բ՚՚լոր
խօսուն ու պա
յհա ռգա գա
թն եբ ր։
կոստան
Զաբեան
իր
՚ՆաՆր
Լերաճ ՎււԱւյ
գոր–
հոփ
մ ասամ բ
աուալ
այգ Հերոս Հէրեանով
, րայց
տն՛ Հայրենի
Հոգին կառչահ՝
մնաց Արարատի
ձիւն
կատարր
դիտող
Հալա
տաւո րր . Ափիւռքր
չունե
ցաւ իբ Հէ ր ե ան ր :
Ա տաՀոգոլթիւններով
լեցուն
քագաքական
տաղնապի
մր անկիւնագա
րձ ին , քիչեր
ցոյց
տուին
•ա յն Հաւատքր
որ կր նշմ արուի Նարգունիի
Հրա»–
պարակախօսական
ղրականութեան
մէշ :
կաբգացէք
իր
3
ԱւԱուն
Ա11կաիՅՈլթ–եա1ւ
ճառր ,
(էշ
156)
խոստովանե
լու
Հ ամ ար
մ եղփ Հեւ
թէ
միսթիք Հալաաաւոր
մլն է այս տագանգալո
ր տ ր–
ղան, որուն մօտ քաղաքական
գո րհ ի չ մր
պիտի
մնար ստուերի
մ էշ :
ՆաբղուՏևի
գրօ չա կիրն է սերունգին :
Իէլլալռփ պայքարի
առաշին
գհին
փյւայ, ան
աա րինե րէ ի վեբ կր ճակաաի
բո լոր անոնց ղէմ ,
որ Ապրիլեան
Եղեռնէն
յետոյ
ա՛նկում
միայն
ու՛
ղեցին տեսնել
մ եր ղրականութեան
՛ամէն
մ արդին
վբայ :
Երբ
իր
ԹշուաւՆՈՆթ
-իւ-ն եւ֊ Հպսւրւաււթ–ին)1ւ
է -
շերուն
մէշ կր յիշէ Հայ կնոշ մր սա
խօսքերր •
« Այսօրու֊ան մեր Վարս»֊ժա1ն(ւեր(ւ էւս Զօերապւսե ^
րր՝ աւճաԱաւսիկ ձեր շ1*>֊Րյր» ,
շարունակութեան
մէշ
իսկոյն
կ՚աւելցնէ
« Այո՛, դիտ ե ց էք ձե՛ր շ ւ " ֊ ր ջ ր
Վարոււմա«11–
ներ ոս ԶօհրապՐւեր»։
ԼՋՐՎԷԺ, էշ
131)։
Ոմ անք
ուղեցին
Նարղ ունի էւ Հե ր արձակ բա —
լէէ
հ ս ՛ս /.I ապերասան
ԳՐ՛՛ԳԸ.
է
իր ումերուն
վյւայ
Հաւատք
ցատրոլթեանց
մ էշ
վւո խանակ
ո ղշո
լներ
ու1նեցող
գրաղէ տր որ կր մնա
յ վեր ո ղո քո ւմնե բէ
ել ճակաար րարձր՝ կր բարբառի
Համ՚արձակ :
Այգքան
Համ արձակոլթիւն
Հա յ գրողին շատ
տեւն ողնե բու րանակ
մ ր ամէն. տեղ ստեւլհ ե՜ց որ -
ձեւէղ
մ տալս ր՛ականներու
ղ աս մ ր, որ
շաաոնց
գագրահ է ղե ր մր խաղալէ
մեբ
ի րականո
ւթեան
մէշ :
Ու տակաւին–, ՀԱՏ—ԲՈՏԺի
օմտեալ
խմբա -
՛ւէ՛րր ամէն ամի՛ս պրպտում՛նե
բու
բալիւլնե րէ՛ն. լոյս
աշփւարՀ կր բերէ
ն որ ո ւթ ի ւնն ե ր , որոնք կր էս լեն
իլ՛ թանկագին
օրեբր :
Զրկանքին ու բ" Լոր գառն
ութ եանց
ղռներր
թակող
այս գրագէտ
ր , կր մնայ տիրական ա՛շփսա՛^
տանքի ել տն թե քե լի կամ քի օրինակ
յ
Հաաորին
ամէնէ՛ն բաբախուն՛
էշերը կբ Գրա -
ւեն իր
Բ՚շոս|այսոսթիս(ւ հւ. Հ պարտու֊ր-իլյն՛
խորա -
գրով կենսա գրա կան
Հակիրճ
դի^երր
,
տրուահ
Իհոլսոյեան
Հ ամ ա րձակադբո
ւթեամ բ եւ
ղեգումով։
Մեր
օրե րոլ ե ր իտասա րգութեան
մէկ
մ՛ասին
անՀ ո րիղո՛ն ապր ումն ե՜ր է՛ն յետո
յ ի՛՛նչ շքեղ ապրում -
նեբ
իրեն ր ել բո լո ր անոնց ր արգա րե՜լ , րլ ւան էւր
սերունգին կամ տասնեակ
մր տարի ղփբենք կան -
իսող սակայն
միշտ ուսանող
այն մատի
փյւայ Համ–
բոլող տղոց, որոնք մաքառելով
ղրկանքին
ղէմ ,
անՀ ատ ա՛կան ութ
իւն կերտեցին, :
Ո՞ւր պիտի
յանղի
Ն՛"րգունիի
գրական ստեղ.^
հագո բհո ւթիւն
ր :
Ան շատոնց ուրացահ է քէչով բալա րա բո ւե
լռլ
տեսակէտր
անոնց
, որ կառչահ
իրենց
ձեռք բե -
րահ
աման
Համբաւին
, կր բաւականանան
հանհա–
ղոլտներով
;
Նարգունիի
մ իտքր կր յահի
գեղեցկութեան
ել պր սլտո լմնւե րո լ այլաղան
ահուներու
վրայ :
Ան՛ կբ նման ի հաղկէ
հաղիկ
վազող
մ եղոլի
մր ոբ իբ մ եղրր կր պատրաստէ
րո լբա
ս տ անն ե
բու
Հաղար
հաղիկնեբոլ
սրտին նեկտարով :
կայ
մե՚լրի աեսակ
մ ր արդարեւ
, որուն կր
էղակս ի քադց բութ իւնր եւ Հոտր
հաղկանո
ցնե ր ու
աարասե՜ռ
հա ղի կն ե ր ո ւն :
Աեր ւլրական անղաստսնի՜ն–
մէշ Համբաւի
Հա
սահ անուննե ր կան
, որոն՜ց մտաւոր
պատրասաու–
թիւնր
կարելի է պարղ կարկինով
մբ չտփել :
Խորքէ եւ Հմ՚տութենէ
թափուր
, լեղուական
ղիւ -
տերոփ տեղ մր Հասահ օմտեա լն՛եր են սէևոնք :
՛Բիչ սնուններ
ունինք
մենք Խ– Աբոփեանի
մը,
ԶօՀրապի
մր, Ե– Գուրեանի
մր, ԱՀարոնեանի
մր
եւ Շանթի՛ մր փալերական։
սլատ րս՛ ս տո ւթեամ բ :
Նա րգո
լքն
ի կր ք՜–" լէ
՛ք եհե
րու
Հե՜տքերէն
, մ իչտ
Հ աւ՛ս տ ա՛ց ող աշխ ատ անքէն
բարձրտցող
Հ րաշքին
զօրութեան :
Եր կեանքն
իսկ օրինակն է ատոր :
Ս փիւււքր
՛լա լա բո զ տեղատուութեան
թախի
–~
հր կայ նստահ
քիչ մր մեր բոլոր
գրողներուն
Հո–
զիի՛՛՛ մէշ :
թաիսիհր
կորանքին
, թախի՚հր
անիմաստ
ուրա՛
ցումնե բու նուաստո լթեան
, որ կր պրկէ
անոն
շի՛լեր ր :
Նարդունի
քառո րղ ղար ,
ղրեթէ
ճա քլաաե ց ալ ատոր գէմ :
Ա փիւռքի
ուրա ցումնե
բու դէմ Հս/ւ-եց
նո բե բ՛ու
մեր
մշակոյթին
ի ի՚նդիբ թափահ
ճիգերր :
Ըրաւ
մ ա տն ան շո լ՛քն ե ր ՚ առաշ քաշեց
արմէք
ներ
, ու ցո քց տուաւ թէ Հայ միտքր չէ
գաղրահ
րն՚ալ
ստեղհագոբհելէ :
Վկա յութեան
կանչեց
, ինչպէս
րսինք
, ի՛ր
թ ՚ շ ո լ , ա ւ ւ ռ ւ ր ի ն 1 ւ ւ ե ւ Հպարտուլր֊իլ|ն
կտորր, ու դար
ձուց ղա յն սլա յքարի
դրօչակ
յ
ասոսց
անձին
Հաքկ. թատաԱը
ԱչիարՀի
մէշ այն Հազուադէպ
ազգերէն
ենք
որ քազաքական
աննպաստ
պայմաններու
ել անաբ.
գար
մաբղկութես^ն
մր մ ե ղսակց ութ եամ բ ,
երկոլ
երրորղոփ
նեաուահ
ենք Հայրենի
երկբէն
գուբս ^
ի սփէիւռս աչիարՀի։ Աեր կարդ մր
թերութիւննե–
րուն Հեա ունինք նաեւ աննկուն
կամք։
Կ՝՚ոպրինք
վառ
յոյսերով ու վտրգաղոյն
Հեռանկարներով
տողորուահ
, մեր Հայեացքր
սեւեռահ
Հայբենի .
քին։
Զուգր^թաց
մեր կեանքին՝
լուբշ
խոչրն ^
ղոտներ կր մթագնեն
մեր Հոբիզոնր ու
շողշողուն
վայելքներ
,
Օ
՚ոար Հրասլուրիչ
մչակո յթներ
լայն
բացահ
իրենց եբախր կր գերեն
մեր նորաՀաս
սե–
րունգր։
ԱաՀու եւ կենաց անՀաւասար
պայքար
մր կր պար՚լուի
մեր առշեւ
ու պէտք է զայն
մղել
անյասլաղ։ Աւ երբ կր խօսինք այդ "չայքարի
մա
սին,
զանաղան
հրազի՚րներ
ու ազղակ՛ եր իրար
կր
խա չաձե ւեն
, որոնց
Համ աղրոլթեամ
բ
կարելի
սլիտի
րլլայ
Հայուն
դիմաղիհն ու աղդային ոդին.
անաւլարա
պաՀել
այս օտարոտի
մ իշավա յրե
բուն
մէշ :
Այ՛է փրկարար
աղղակնեբէն
մին է Հայ թատ–
րոնր : Անոր
մ իշոցալ
մայրենի
բարբառր կր
սսյ^
ւառնի
բեմե րու
՚էրայ՝
ղաղութէ
ղաղութ
, Հայ
Արտերէ
ներս։
Ուշաղրութիւն
րրա՚^հ
էք , արդեօք
թէ մեր փւոքրիկներր
ինչպիսի
յափյ շտակո լթեամ բ
կ՝ ուն.
1լնդրեն
դեբակատարնե
րոլ
արտա
սան
ահ
խօսքե բր : Ատոնք ան կաս կահ աղդա
յին Հետքեր
կր
դբո շմեն անոն ց մ ատա՛զ Հոգի՛նե բուն
մ էշ :
թատրո՝՛. բ ինքն ին ղպրո
՛լ մ լն է որ՝
էլ աղնուա–
ցլնէ
մողոփուրղի
մր Հողին, կր նրբացնէ ճաշա -
կր–, կր ՚լեզեցկացնէ
արուեստր, կր ՚իերակեԿւզ.ան–
ց բնէ
՚ղատմ ութեան
իո ր բ թաղո
լահ
տղղ . ղէպ.
քեր
ու Հերոսնւեր
, կր իս՛ւ բանէ պղտոր
բա րքե ր ,
փ ե րշասլէս
լեղուին կուաա
յ ճ կո ւն ո լթ ի ւն ել ար
աա յ ս.յտո
ւե լո լ լայն տսպարէղ ;
Գմբաիտաբար
արտասս. Հմանէւ մէշ կարելի
չէ
Հայ թատրոնի
մասին խօսիլ զուտ ղեղարուեստա ֊
կսն
՛լեանի փրէսյ՝
եւրոպական
բմբոնումով
յ
Տառապանքով
ճարտա րա պետո ւահ ա յս վւոք~
րիկ
ստեղհաղորհոլթիւնր
վերահեց
իր անձէն ա–
ւելի ուրիշներու
ղրական տաղանւլր
պայհառակեբ.
տելու կոչուահ Հաստատու՛է
մր։
Աեր մէշ ա՚քէնէն
իսիւլախ քննաղաս^Լ՚երն ան -
ղամ, իրենց գէուխբ
ունեն՚ոլով
Օշականր
,
յամա
ռեցան
ուրանալ գրական վաստակր
անո՛նց , ո՜բ
՚էա՚լուց
ստուերի
մէշ ձւլեր են
90՛"^"՛^՛
թուական
ներու՝ սերունդէն
շատեբր է
,.
-. .,ւ
Այս
իբողութիւնր
իսոստովանե
լու մէշ Հաշփւ
ու
տեսակէտ
մնացին
միչտ սապատող
չկամոլ
-
թի՛ւն :
Այս մտայնութեան գէմ էր որ հա-ռացաւ Նար
ղունի՛ , ու պաշտպան՛եց Ա փիւռքր
իր
ուբացուա՚հ
աազանգներով
յ
Ըրաւ
այ՚լպէս,
վասնզի ուրացումր
մնաց. Հա
կառակ
բոլոր Հտլասաիքնեբուն
, (օր
մր
կը տրուի
մեղ
իսօսիլ
անքս՚ն՚ց
իրական
արմէքին
մասին)
ամ -
բա
րտա
կուահ
քէներու
մ ախանքէն
րարձ
բացահ
ԿէրՔ՚՚Վ
)
՚էյ՚ք^ւ՛՝^
երեսնամեակի
զրական
Հաչուե -
յարղարի նպատակ :
Ու փնտռուեցան
անաւնն՚եր
, անոնցմ ով տբո ՜
րելու
Համաբ
արմէքր
ուրիշներու :
8եղապաշտութիւն՚ր
Նարղունիի
մէշ
ղիտակից
Համ ողում
մ րն է ;
Պարոյր
Հտյկափէի
Համար իր ղրահ իսանղա -
վա՛ւ
էշերր
կր
մնան
փաստ
Հայ
Հան-ճարին
մասին
ունե՜ցահ
իր պաշաամոէնքին
:
Եւ եթէ սե րունղին. ճակատաղ
իբբ
ղրաւլեցուց
զինք, ու ան վարձեց
զաււիթավւին
առշեւ
անոնց
ղաՀտւէիմումր
կա՛նխել, ատիկա
բրաւ
^յօմաբա -
փոյթ
հո րելով
լոյսր իր աչքերուն եւ մտքին :
կրաւ
, որսլէսէլի
անոնւլ
շարքերէն։
վաղր
հնին
նոբ
Պա՛՛րոյր
Հ՚սյկազէւեր :
Խօսեցաւ
անոնց , որսլէսզի
բռնկի՛ սքնոնց Հո -
՛լիւներուն
մէշ արտաւաղղեան. խաբոյկը,
ու գեր ՜
Հւզարտոլթեան
արեւր ճաճանչէ
անոնց
սբտինմէշ։
Եւ ինք որ պիտէ։ կր՜։.տր Հզօր
եր՚լի մր ճարտա–
բա։։լե
տութեամ
ր
րան.
ալ սրտին ակերր
մ՚ուՐանակ–
ներոէ
, նետոէեցաւ
սլաքրս։րի
՚քէշ,
ու
բացաւ
իբ
՛ք տահում
ին հորակնեբր
հարաւի
բոլոր
Հոդինե -
բուն ;
Պայքարի
այղ ղհին վբայ իբ
Հպաբտւթիէնը
ես կր բացսէէորեմ
րա րձ
ո
,։ն
ք՛նե
ր զրկելու
կամքով։
Եւ
ղեռ ատիկա՝
ղան
ղուահներուն
հառ՚ս
յելու
մ ը–
տաՀուլ ութեամ
բ :
Ա՛ղբելու
ել
յա՚լթականօրէն
աոաշ
քալելու
մ
եբ
իրաւունքով
աէւզմերղուահ՝
կամք մր եղաւ
իրե
նր։ Ու ան՝ այ՛լ
ճամբուն
վրայ՝
չունեցաւ նա -^
Հանշ :
•\
Տահումներոլ
սպասիչ
ուղիներուն
վբայ,
՛էե
րշո
յ ինք
պիտի ՐԱայ
իր առաքե
լ
ո
ւթեան վեր -
շին ղտրձակէար
ղհողր :
Եմ մասիս,
էզիտի
ոէզէի,
որ
ան մն՛ար Հեզի -
ն՚սկբ
էքեղեցիկ
այն
Հ էքԼտթն երո էն
, որոնց
քղաց–
ման ղ.սղանիքբ
ին՛^»
միայն
դիտէ :
Արմեււքիա
(ամփոփուահ)
ՎԱՐԳԱՆ
ԳԷՈՐԳԵԱՆ^
Fonds A.R.A.M
