Այ" բացա աբութիէ-նր
առաքէն անգամ ,
1919–
ին , գորհածահ է էրէքԱ"՚թի,
ոբ, սակայն ,
"՚֊բէչ
նսլաաակ
չուԼէր
,
բա յց եթէ ե րամ
չաո
լթ է։ ւն բ
օգ–
աաւչո րհ՜ել իրբեւ. կարասի ,
լբացնե լու
Համար
բնակարաններու
արգէ։ ական կաՀաւոբում
ր : Երա–
մ չաո ւթիւն
մ
ր
,
ո բ սլիաէ։ Հոսի սենեակիգ
ձեւլու՛
նէն , պաաերէն , գիչեր
ու ցերեկ : Ե բամ չառւթ իւ5ւ
մր որ՛՛՛
լսելու Համաբ չէ , ինչսլէս
"՛յհ նկարչու–
թիւնբ
որ գիաե լու Համար չէ , ինչսլէս
այն գրա
կանութիւնր
ոբ կարգալոլ
Համար
չէ :
Տեսահ
չէ՞
ք սենեակնե
ր
,
որոնց սլաաե բր զա րւլա րուահ
են
կաաւներով^
ամ էնէն
Լ
չանաւո ր կամ ամ էնէն
ան
նչան %կարէ։չի գորհեբոէէ,
նե րո
զոլթի՛՛
լն
,
՚Լ՚"յել—
քէւ Համար չէ՛՛ . այլ իբրեւ կարասի : Տեսահ
չէ՝ ք
սենեակներ , ոբոնց
մ՜էկ անկիւնր
յաղթաՀասակ
կր
կանգնի
մատ ենա գաբ ան
մլԼ, լեցոլն՝
դէ ՐՔ^ Բ"՚Լ
1
աման կամ թանկարման
, նե բոզութիւն
, լնթեր -
ցանութեան
Համաբ չէ՛՛ ^
՚ " Տ Լ
էբրեւ կարասի;
էբիք
Ա աթի
կ՝ուզէբ
որ երամչաո
ւթիւնն
ալ ՚ . • կաՀա -
ւորէր սլաաերբ , առաստազնեբր
, ու հփա^
ր
օգին
՛՛էէ
Ղ՛՛Բ կը Ժչէք
=
Գէչ գաղափար չէ ;
Զեմ կարհեբ
սակայ՛ն թէ Աաթի
կ^ուզէր այգ
կաՀաւո րում ր կաաարե
լ
եաւէւՏէՇ
գսլրո ցին երամչ––
աութեամ ր , ղ" Բ Հրասլա բակ կր նեաէին ,
191
2,ին ,
իաալացի ար ։ւ ւե ս տազէ անե բ ր ԼՈ՚ոլսօլօ , րսա ներ
չնչման
Աաբինէթթիի) ; Վասնղէ։ , այգ սլարագա -
յին , երբ բաց սլաաուՀանիս աք կ։։ղմր
գրացիս
թաբմ
Շօ1 ա
աասլկէր
ճենճեբաձայն եւ ձաէս
կո։լմի
ւլբացիս
\," բ Շ"փէն
մր նուաւլէր
։էմո էսաձա յն ,
ինհի գմ։ււա ր ւզէ։տի Բէէար ^չգելր
թէ Շ ոփէ՞ն կր
աասլկեն
թէ
Շօ1ւ11
կր նուազեն : Ո՛չ, Աաթի կաՀա–
ւորումր
կր թելագրէր
կաաարել
6Ո Տ0Ա1(1ւՈ6
երա–
մչ
։։1ոլթեամ
բ
,
երամչաութիւն
մ՛ր որ
սլիաի
վւակչէլ։ սլաաե բուն՝
սլաաի
ւլո յնզգո
յն թոււլթե -
բու սլէս , սլիտէ։ Հոսէր սլաաեբն էէ վար , կսւմ սլիտի
չաղար
օւլին մէք սւնւուչաՀ ոաութեան
մ
ր
"լէ" ,
նման «Ոսկեվաչի»
սլարերւլին՝
ղոբ ինքր Աա թ ին է
ղ րա հ՜ ;
ԳոՀութի՜ւն
Աստուհո
յ , այմմ, երեսուն աա -
րի ետքր , ե բամ շ։ու։ւթիւն
ր այնքան է առաա , իեչ–
սլէս քո՚֊բբ,
եթէ կրներէք՝
կրնանք րսել
նաեւ
աման ,
որ արգէն
կաբելէւութիւն է
ստեղհուե
ր
ե րամչտո ւթեամ բ կաՀաւո
լ։ ե լու
սրճա րաննե րբ ,
ճաչարաննեբր
, նո յնիսկ
փողոցնեբր :
Լեբեաիկոսնեբ կան, սակայն , մէկր ես, որ
1լ րսեն թէ երամչտութիւն
չէ ատիկա^ այէ՛՛՝ կա՛
րասի
: ՐոտՍՈւՇ
երամչաութի՞ւն
կ
՝ր
"էք,
այո՛ ,
Համաձայն
եմ ;
X
կ րամ չաո
ւթիւնր
մեհ՜
եղրա
յրս է ;
Երբ ես հնա յ , երամչտութիւն
կար մ եր աան
մէք : Հօրեւլբայրս
հանօթ երամչաաղէտ
մրհ է,
Օակովբոս
էֆէնտի
Այվաւլե ան կբ կոչէին
զէ՛նք ։
Ուսուցիչ
Արմաչի
գսլբեվանքին
(աչակերա
նչա -
նաւոր Պապա Համ րաբձում
ին) ; Գէ՚-՚էին
ձ էք
կ։։բ–
սոլահ տաւլանգ
մ
ր ,
ունի եբգեբ եւ չարական՝ -
ներ է Տան մէք զանազան
նուագարաններ
կային ,
զոր կրնուազէ ինւ աղան ել աղքիկր :
՝1յ
ո ւա ւլա՛հ ու -
թե աիմ գասե րս եղահ
են , սակա յն , քանի մբ
փորձեր
ա ր լ ք ւ ւ Ը ի ք 1 1 ՚ | | ւ
ա։լազուն
հունկեբուս
վր՚"՝յ
ղնե լու ,
ել
ա յգքան : է՛ա յց եւ այնսլէս , եթէ օաաբ
մնացի
ե բամ չտո ւթե ան , ղա յն սիրեց ի միչա
իրրեւ
ո ւս ո ւմ %
Այսքան
մր
ւո1էւՏէ10Ո
բաւական
կր Համարի՞
արգեօք
կոմ իաասի տաղանգաւո
ր ա չակե բար ,
Վա րզսւ՜ն Աարգսեան։ , որպէսզի
իրաւունք
ունենամ
սլնւգելու թէ « պաՀահոյ » եբամչտութիւնր
, մե -
քենական կամ ե լեկտրական
արա ագրո ւթիւն
, •ո՛ւ
րիչ բան է, « ողք » երամչտութիւնբ՝
ուբէ։չ
բան։
թէ երբեք
ել
եբրեք առաքինր
չի կրնար Հասնիլ
ու
միանալ
եբկրորգին:
Ուրախ
եմ , որ ՀԱՅ - ԲՈՑԺ , թէեւ
րմչկա -
կան պարբերաթերթ,
իբ յօգոլահնե
րո վ Հետա -
քրքրւ։ ւթիւն կր սլա աճառէ
մեբ մ
տալո
րականնե -
բուն , ինչպէս աՀա մեր ե րամ չտագէ տնե րուն ։
« Թո ւնալ։ւ ր երամչաութիւն»
ել « պաՀահո
յ երա
մչտութիւն»
յօգուահ^նեբով
, ես ուղեցի նախ այ֊
լաղանւութիւն
ղն։եք պս։ րրե բաթե րթ էն
բււվանգա
—
կութեան
մէք,
եբկբոբգ
գոյց աալթէ րմչկական
կոզմ
ձ՛բն ալ ունին տյղ. Հարցերր,
թէեւ
տարրեր
կս։ լուահ ի մր կր պատկանին :
Ոմ ի չկէ։ մր ել ։լրա։լէտի
մր տեսա կէ տն ե բ բ
միացնելով
կարճ
յօ։լո ւահ ի մր ։քէք կր
բացատրէի
թէ ամ բողքական
երամչտութիւն
չէ ինչ որ կու
տա յ ձա յնասվւ է։ ւռր , ( ամ բո՚էք բառին
արմ ատն
է
Ոէլք,
րսելու. Համար
ոչ միայն
կենւլանէ։, այլ եւ
լրիւ,
իր բոէոր մասերով)
՚. ՀԱՏ - ԲՈՅԺի Հետա -
քրքրութեան
սաՀմաններէ՛ն
զուրս
կ՛՚իյնար ներկա
յացնել
Հարցր սպառիչ
ձեւով , աՀա թէ ինչո՛ւ
կոլոաիկ այգ յօգուահր,
տոմսի
մր
տարողու -
թեամբ;
Ջեմ սիրեր կարճառօտ կամ չունչր պա՛ —
կաս
ւօ
։լ^ ւս։հնէե ր ր , օրինակ
Ալ էնի
լօգոլահա -
գրութեան
ձե՚.ր , ղոր կարելի է կոչել
0\՚ւ116
բստ
րմչկական
մեր բարբառին
: Վ՛ւ րգան Ա աբգսեանի
յօգուահր
աէւիթ մրն էր, որ վեբստին
ՔՐՔբէէ
Հարցբ
իր լայնքին
ու խորքին , որովՀետեւ կար -
հուահէն չատ աւելէ։ րն։լարձակ է եւ էսոր ; Ափ -
սո՛՛ս , գմրախտ է։ ւթեան
գեւբ փրփազայբ
վ։ո թո ր -
կահ՜ է գլվսուս վերեւ, եւ ես եղէգի
մր նման
սկսեր
եմ տատա՚նիլ
արգէն ; Միւս կողմէ , գիտեցի թէ
տարակարհութիւններս
կր չաանան
օրէ օր , յա՛
ճախ
ինքզինքս կր տեսնեմ
գաբնանային
Հագուստ
ներս Հագահ՝
երբ չուր քիննե րս կ՝ ապրին
ձմբան
մէք : Մ տահմ ան
ու։լիներուն
՛էրա յ , ա։ւաք
անցնիլ
մէկ եղանակ՝ տառասլանք է ել Հրճուանք։
Զկչաա–
ցա^ յ Հրճուանքէն,
բ՛" յց տառապանքր
սպառեց
զիս արղէն ;
ԱՀա թէ ինչո՛ւ կարճ պիտի կապեմ
այս ան -
զամ, երգում
լնելով
որ ՛վերքինր պիտի
րլլայ
այս
« ելոյթր » ք ո չ ճառ, ո չ ղասախօսութիւն
, ռ չ
յօղո ւահա՚լր
ութէււն ա յսուՀետեւ
,որ։՚լէսզի
զբա զիմ
է;մ գիրքերուս
Հ րաաա րակռւթեամ
բ ել
ՀԱՏ-ԲՈՅ՛
էիով, որ միտկ ապաւէնս
; էք՚ամանակ է որ
քիչ մրն ալ ես ինձմ ով զբաղիմ :
X
Վարղան
Աաբւլսեանի
յօգուահր,
որ ԷՈյս տե–
սալ ՏԱՌԱՋի
անցեալ կիրակի
օրուան
թիլին
մէք,
կրնանք ներկա յացնե
լ ձ՚էկ - երկու րա՛ռով
. Ե–
թէ արգի
մեքենական
ե բ ամ չտ ո ւթի ւն ր
թերու -
թիւններ
ունւէէ, պատճաււբ պէաք է վեբագրել
«մե
քենական։
միքոցնե բու ներկայ
թ ֊ է ք Ըի ք
անկ ատա —
րութեանց»
: Ուրեմ՛ն այս մասին չէ էւր աարակաբ–
հ։ււթիւնր , վասնղի
կ՛՛րնգունի ա յմմ՛ եան
թե բու -
թիւնր։
Բայց Աաբգսեան կր Հաւատայ
թէ «գռր -
հիքներ։ււ
չինուահքր»
եւ «։լորհահուահ
նիւթերու
մ իքակոլթիւնր » րա բեփո խե լով
մեքենական
եբա
մչտութիւնր ապագա
յին
կրնա յ
«վե բա բաագրե ք
ռ՚լք եբամչտութիւնր
իրականէւն
Հարազատութիւ—
նով եւ թերեւս
րան
մլն ալ աւե լիո վ» ;
Տեաո
յ
ք
)Յ
.Ո6§յ՚ՈցԱ6
մր ձա յնասփ իւռին եւ սկա՚–
լառակնւեբուն
ւքասին , ^ ե ր ամ չտռ լթ ի ւն ր մ ՛է ։լով ր —
ղտկա՚Լացնել,
մեհ ե բ ամի չսնե րո ւն ձայներր պաՀ–
պան։ել) : Այս Հարցերր
որեւէ կապ չունին էւմ կաբ–
ճլէւկ
յօղո ւահ իս Հետ ։
Հաւատարմութեան
եւ Հարազատութեան
Հարց
չեմ զրահ ; Լայնասփիւռին
եւ սկաւառակին
հա՛ —
՛ւա յո ւթ էււննե բռ ւն մասէւն
Լերամ չտո ւթ իւն ր
մոզո–
վբ գականւ ացնե լ , նչանաւոր
ձայներր
ան՛մ աՀս՚ցնե
լ^
չեմ՛ խօսահ : Մէկ բան՛ միայն յստակօրէն
րսահ եմ ,
թէ ձա յնասփիլոր կր սպաննէ ողք ե րամ
չտութիւ
ն՛ր,
այն որ մե՛լի կր ^ռրՀոլի
ա
|111
;ւյյսաւԱ|գէա – ՚
Ուէւկնդիւււ
երկեզր տարաղով։
Վասնզէւ
այմմ ստեղ–
հուահ է ե՚ւեզր
նոբ տարազ մր
ԱւյաՆեԱտԱ1գէւՈ–
լքեքեՕսւյ - ոՆնկնդիբ :
կա՞յ մէկր,
որ ոլնգէ Հակառակր,
թէ
ձայնաս
փիւռ ր չէ։ սպաններ
ողք ե րամ չտո ւթ է։ ւն բ : ՀԱՅ -
ԲՈՏԺ՝ յստակօրէն
կ^րսէ–
«ՀետզՀետէ կր լռեն
նո ւաւլա բաննե բր , կ^՚սնՀետանան
նուագաէսռւմ
բե -
ԲՐ»
,
եւ « եր։լել։՚լ
փափաքր կր նուաէլփ » :
Ի՞նչ
պէտք
կայ , Հէւմա , նուագարան
փնտռելու կամ
նո ւա զա խ ո ւմ բ Հրաւէւրե լու , կր բանաս
տուփր
եւ եբամչաոլթիլև
կր վա յե լես , ինչպէս
սեղանիգ
վբա
յ սլիտի բանա յէ՛ր
ԱւԱլւտէ՜լայ |ւ
տուփ
մր նա -
խաճաչփ մբ Համար : ինչո՞ւ եբգես կարի մ՛եքենա—
յին առքել կամ աւե լբ ձեոքիգ
մէք, կր գար
ձնես
կոճակբ
եւ պատին
մէքէն
մէկր կ^երգէ քեղի Հա -
մ ար : Աւե լի սլա՛րզ խօսքով՝
ձա յնս՚սփիլռին
եբգի–
չՐ կր սպաննէ
ւլեմացգ
կանղնահ
երգիչբ, կամ
ձա յնա սփիւռին
ն՛ուա ղահ՛։ ւն կր սպա՛ն՛նէ
ղ է՛մ ա՚ցգ
կանգնահ՜ նուագահուն
: Որեւէ առարկութիւն
ա -
ւեէոբգ է, մէկ մէկ ալ երկուք
կ՝րնէ :
Մ եքենան կր տիրասլե՚ոէ
; Շատ բան՛
տրորեց
ճզմեց , ձս՛յնասփիլ՚ւին
մէք չէ ռր պիտէ։ էսնա՚յէ :
Գալով
ձա յնասւիիւռին
տոլ՚սհին ,
ՀԱՏ-ԲՈՅԺ
Կււ
ԳԲէ ք^է
1լ|ւթ՚Ո1լք|ւ1ւ^
կր պակսի այգ եբամչաոլ -
թեան
մէք;
ինչսլէս կր տեսնէք,
խօսք չկայ
Հա -
լ։ազաա։։ւթեան
պակասի
մասին,
զոր պիտի գար–
մանեն ել « բան մրն ալ աւե լիով» պիտի տա՛ն «ա–
պաղա յ նուաճումներր»
։ Ա իակ
մեզագրանքր ,
զոր կր կատարէ ՀԱՏ - ԲՈՅԺ՛ տուփի երամչտու
-
թեան։
մ ասին ,
աՀալա՚՚իկ
«Եւ
•ս՚ժ– էտէէլ
թիւնր
ման ելով տոլվւե բու
մէք կր կորսնցնէ ա յն քեր -
մ
ոլթէւ լ
նր , ա յն րարա իսում ր , զոբս
մաբ ՛լկա
յին
կոկոբ՚լր
կուտայ
եր՚լին» , եւ այսպէս՝
«ՀետզՀե
տէ կր կս։ ււօտնանք աստուահա
յին
կոկո
րգներու
ա յգ գա յլա յլբ կամ նոլագահո
ւն երո լ
քե բմ եռանգ
խոնա րՀ սւէՐր իբենց
ղորհ իքնե բուն
Վ^րա յ , Օ՜
մաբլլկայէւն։
երամչտութիւն՛
, որ
կ՚՚բնկերանաս
գէմքէ; , աչքե րոլ , մարմն է։ տա րօր ինակ թրթռաց -
ւքան մր, կր բխիս
չեմ ղիտեր
ինչպէս՝
եբգչին
( * ) Ամէն անյւնք որ բան մը կբ 1ւյ|&դրեն ի նձմ է ,
թուղ ւսճգամ մըն ալ ընդոՆնին թ է կարգր իմս է
ի ն դ բ ե լ ո ւ իր է ն գ մ է ,— եղէ գ բ չիոբււ^ ււկււ՝Նած՛ ռւ֊ժ
սսսլ ՀԱՅ - Ր Ո ՅԺին ։ ք^անիմաւց ր1նթ1յբցողր նշմա–
|ւեց հարկաւ, ոբ այս ւ|եբջին « հ լ ո յ թ ը » ուրիշ նը–
սլաաակ չւււԹի՛ բս-յց ե թ է ոՆշադրւււթիւն ե ւ հեսւ|տւ–
ք ր ք ր ո ւթի ւ ն հրաւիրել ՀԱՅ - ՐՈՅԺի շւո-րջ , որքաՕ
օգաակար մեր ժողո լ | ո ւ ր գ ին , նոյնքան օգաակար
ի ն ծ ի ։ Ամբողջ ո ւժս եւ ճ1ւււման1ակս
այս ո ւհե ա ե ւ
աիաի նուիրեմ ՀԱՅ ֊ ԻՈՅԺին. ղայԱ ա ւ ելի եւս
հեաաքրքրական դարձնելու համար հին սելոււն -
դին,
նոր սերունդին, վահաոակ|՚օււնի1ն՛, մտաէւռրա -
կանին, մայր ե ր ո ւն , ա յ ր ե ր ո ւ ն ։ Ե թէ այս փորձն
ալ չյա ջ ողե ց ա ւ ,—
փայտո՚ա
Այն բացառաբար
գմնգակ
պայմաններուն
մէք
ուր կր թալթլի
մեր Հանրային
կեանքր,
յաճախա–
՚լէպ է տեսնել
Հայ անՀաա
մր որ քանի մր աբ .
Հեստներ կամ պաչտօննեբ
մեկ.ոե։լէ իր
անձին
վրայ;
ինչ որ գմբախտաբար
։էի՝ձելի է, սակայն,
այս
բնտրու՚ոհ կամ Հարկաղրաբար
ստանձնուահ–
մասնազիաոլթեանց
էսոբութիւնն
է :
Երեւոյթր
բացատրելու
Համար,
ներելի չէ աա։լանգի
անղօ
րութեամր
ամ րաստանե լ զաւակներր
ցեղի մր որ
պատմութեան
րո է" ր գարերուն
մէք այնքան
չքեղ
ապացոյցներ է տոլահ
իր սեփական
Հանճարէն •
Բայց մամանակի
ալութիւնր,
միքոցներռւ
սովբ ել
անպայման
միքա.էայրին
նուաղ
պաՀանքկոտոլ -
թիւնբ
իրենց բամինր
ունին այս անբա՚լձալի կա -
ցութեան
մէք։ Ամէն պարազայի,
բոլորովին
Հազ–
ուաւլէպ է Հանղիպիլ
Հայու
մր որ ներքիհ ան -
զուսպ
մզումով
մբ յաքողահ
բլլայ
նկա.ոելի
խորք
ու տաբտհք տալ իր մէկէ
աւելի
նախասիբոլ
թե անց ։
Այս Հաւլոլաղէպ
, խիսա Հազոլաղէպ
րացա -
ռոլթիլններէն
էր Նիկոլ
Ա։լբալեան
; Իր
մաՀուան
չորրորգ
տարելիցին
րնգմէքէն՛
մենք անգամ
մրն
ալ Հայ մչակոյթի
մեՀեանէւն
մէք կր
նչմարենք
ալն սրբաղան
եռոտանին , որուն ՛էրա յէն
անիկա
կր ։։լատ։լամէր
քուբ։Տ՝ի մ՛ր ա ս ՛ո ո ւահ ՛ո բա չխ
Հեզի–
նակոլթեամր
, եւ որ վախ կայ որ զեռ րնգ եբկար
թավա
լր մնւայ ;
Բնն՚ագատ , րանւասէր,
ուսուցիչ
ել
Հանրային
ղոբհիչ,
ասոնք են Աւլրալեանի
կեանքէ՛ն
գլխաւոր
՛ւաո րողե լինե բր; կարելէ։
էր ն՛աեւ այս
չ՚"Րքէն
կցել իր Հ։էե։ոորութիւնր
որ թէսլէտ
մտքի կարռ -
՛լութ իւննւ երբ գրսեւորե
լու միքոց մթէ։ է , բայց Ազ– •
բալեանի
մօտ անիկա կր զանուէր
այնպիսի
բարձ– •
րութեան
մր վրայ
ոբ բանականութեան
գէմ մե -
ղան չում
մ՝ր չէ զան ի
։լ աւան իլ
է։րրե լ
առանձին
տաղ"ւ1ղ. մր։ Իսկ Ա՚լրալեանվ։
մէք, միտքի
՛լոր -
հունէութեան
այս բոլռր
մարզերր չա։լկապոգ
գի–
հր սլարզ։։ ւթ էււնն էբ , յստակ
ոլ ցայտուն
: Պար -
ղութիւն
մր որ յաճաէս վսե։քոլթեան կր Հասնէր ,
ա՚ւանց երբեք
թեքուելու
ղէպէւ սեթեւեթանքր :
Պարղոլթիլնր
քո յրհ է ՛սն կեէլհո ւթեան • ուս
աի , այս տուլերր ամեն։ագո
յղն կեզհիքով
չպղտո
րելու
Համ ար , Հարկ է ճակա։ո։սրաց
խոստովանիլ
"Ր Ազբալես՚ն
պաչտօն՛ապէս
ւլինաւահ չէր րանա
սիրոլթեան
Համար ;Հայ բանաս է։րութե ան ակունք–
նեբր,
իրենց սկզբնական
րնթացքին
մէք մանա -
ւանգ, յաճաէս կբ խառնուէի,
Հելլէն
եւ երբեմն էքւֆ
լատին
վաղեմի
քաղաքակրթութեանց
Հոսանքին .
Հետեւաբար
րմրռևելի է Գուրեան Պատրիարքի
այն
՚Լճոական
յայտարարութիւնր
րստ ռբում
կարելի
չէ Հայագիտութեան
ոլորտէն
մէք որեւէ
Հիմնա -
կան աչիսատանք կատարել , առանց
յոյն
ել
Հա՜–*
տին
լեզունե րոլ արգիւնաւէտ
օմանղա կո ւթե ս^ն :
Արզ, գասական
լեղուներու
հանօթութ
իւնր , ղէթ
պաՀանքոլահ
չափով, կր պակսէր
Ազբալեանին
յ
Փոխարէնր , սակայնւ, անիկա օմտռւահ
էր
այնպի
սի ո,լքմտութեամր
մր որ, թերեւս այգ պ,սկասին
իսկ Հեաեւան։քո։է,
ստա՛ցահ էբ ս։րտակա րգ նո րու
թիւն՛ մբ ու ղարձահ էբ իր մէք տեսակ
մր ներ -
չբնչում
; Փոբձառութեամր
ճոխացահ այս
յա յտ–
ն՚ո՚ոեսոլթեան
չնորՀիլ,
Աղրալեան ի վիճակի ե–
։լահ է մատեն՚ազրական
խնղիբներու
մասին
յայտ
նելու
այնպիսի
կարհիքներ
ել բանաձեւելու
այն
պիսի դիտռլութիւններ
, որոնք ղինք գասահ են
մեբ ամէնէն
յ՚սյտնի
բանասէրներու
կուլքին։
Աբ
ղարեւ,
նման բացառիկ
ո ւլքմտ ո լ թեան՛
բերումովն
է որ չատ ս՚ն՚լամ
մողով րղական
բումակներ կա -
տարելապէս կր յս.քո։լին
Հոն ուր վկայուահ
բր -
միչկներ կր ձախո,,ին
իրենց բովանգակ
գիտու -
թեամրր ;
Ըսինք թէ Աղբալեււնի
տաղանղին
ամէնէն
Հ ։ւ։լ է։էն , արտա յա յտո ւթենէն , չարմումնե
րէն ՚ ՚ .» ։
Ապաղայ
նու աճ ո ւմնւե բր ,
ռ ա տ ի օ ն
ու
թ է լ է
՜ *
վ ի ց ի ո ն / /
ձեււք ձե II ,դի աուահ , կրնա՞ն
մեղի տալ
ինչ ոբ կր կաբհենք
թէ կոբսուահ
է։ «Բան
մլն ալ
ս։ ւե լէ։ ո՞ վ» ,-—- այղ լաւա ։ոե ս ո լթ իլն ր չունիմ ;
Կր չե չտեմ , « ո։լ^ » ել «պաՀահո
յ»
եբամրչ–
տութեանւց
միքեւ
։լե րա։լանցութեւսն
Հարց չեմ
զներ : Պէ՛տէ. ներկայաղնեմ
բոլորովին
տարրեր
է՛՛ն՛։լ է՛ր մ՛ր
,
ե րամ շւռաւլ է։ տււ կան՛ կարեւո ր Հա բց մր ,
զոր չէր կրնաս ներկայս.ցնել
ՀԱՅ - ԲՈՅԺ՝ որով
Հետեւ րմչկական
ոլարբեբաթեբթ
մրն է, ել չէ
նկատի
առս. հ Վաբգան Աարգսեան՝
որովՀեաեւ
Հաբեւանցէ։
նա յահ է ձայնասփիւռին
«նուա՛ճում -
ներուն»
վրայ ել չատ Աքրազ զրահ է իր
յօգուահր։
Տաքոբզ՚–.ւթ
՝։արցին
մա սնա։լ իտական
քննու —
թ էււն՛ր ; Եւ որսքէ "՛լի է՛չ ււք Համ աբձակէէ
նչաւակել
երամչտական
աւլիտոլթէււնս , ամէն տեսակէտ
եւ
վկայութէ։ւն
պիտի քաէքեմ
մեհազռյն
երամչտա -
՚լէտներուն
բերնէն՝
զիրք
ղիրյ՚ի
վրայ
ղիղելռվ ,
բւթերցողր
յողնեցնե
լու աստիճան
; Ջմոռնալ
նաեւ
սա
ճչմարտութիւնր
.
«Սո տքհէշսք ա'^V^^է յշաՅոժշ
քաքշ սո 1^V^^ տԱք
1Յ էշշհուզսշ շո րշւոէսքշ. յ շ 1*91 շշււէ. Ըո 1շ էշ1ւտ&ոէ.
յ՚Ձ1 Յթբոտ 3 թշ1ււյքշ» (ՏձԼ\^^\է)ՕՐ
0 ^ 1 ) ։
^
Շ՛
ՆԱՐԳՈՒՆԻ
Fonds A.R.A.M
