« ՅԱՌԱՋ »Ի ՚ ^ Ր Պ Տ նԻՄ ՚ ն Ե Ր Ը
-
Հ8 ԱՌ ԱՋ է -
ԼՕՍ1Տ յ օ Ս V ^ ^
ՏեՍՍԿՑՈհԹԻԻՆ մԸ
ՅՈԻնԱՍՏԱնԻ մՍՍԻն
(Ր՛ են վելւջխնւ
մաս)
Պբ"ֆ՛
՝Բիււ1ւաքօւիուլոււ շա լւ ււ ւնւա
լո վ աԼւլե–
վոլթիւններ աալ Աւււնսւււաանի
Հ ամալսարսւնւձ -
լաւ. մասին , ըսաւ..
կ՚երմ անա վան
գըաւմ ան
շը քանին
բաղմ ա–
թիէ.
էլաղմ աձնե բ ե ւ. ղ՛ւ յքեբ
վոբսսւԼցան
. բա յց ,
Հա
կառավ
մեծ՜
ղմ ո ւա բո ւթ իւննԼ բո
լչե
,
ղասա խօ -
սու-թ իւննեբը
շա բո ւնա վո ւե ցան
Համ ալս ալ։ անի
շէնքէն
գուբս
,
վ՚՚՚քբ
սբաՀնեբու
մէք
, վաո.
Ա^Ա1է–
հե լո վ եայլւհԸյասլւրսւկան ո գ ին
այն վաանղի եւ
օբ–
Հասավան
շյ՛քանին : Համաշվսաբ
֊ւա
յին
/• • սլաաե–
բաղմէն եաք թէ՛
մ ո ղո վ՛։ ւբ՚լին
, թէ՛ Ա՝ աբշբչի
հը–
բագբին
ել թէ՛ ամ ե լ՛իվա բնակ
3" յնե բու
օ՚լն
՚՚ւ -
թեամ՛բ
վեբակա՚լմ
ո ւե ցան
Համ ա լսա բ աննե բը ու
նոբանոր
կաղմ ածնե բով
է^ոխացան
ա շվս
ա
ւոա -
նոցնեբը։
Այսօբ
կաբելի է ըոել թէ Աթէնքի
եւ.
թեսալոնիքիի
Համալսաբաննե
բը կենսունակ
կեղ–
բոննեբն
են ւլիաոլթեան
եւ մ շակո յթի
լ
ոբՈնց
կասլո ւահ՛
է
քե բմ օբէն
յո յն ե բ
իաասա
բւլութ իւնը
է
ի\ ւսանո ւլնե լ՛ը մ՛իայն Հաբուսա
ղասակաբ—
ղի՛^ ղաւակներ
են ;
7,
•
Ո՛չ՛
վաձառականիե
թէ
րմշկին
, ւղեաա
-
կան
սլաշաօնեային
թէ ^ ո ւլաղո բհ՜ ին , աբՀեսաաւո–
բին
թէ բանուորին
՚լաւակները
Հաւասարասլէս
կ՝ ուս անին , աււանց ղա ս ա կա րղի
եւ սեռի
իսաբու–
թեան : 3
ա
քողակ՚նել։ու1ն կր արուին
թոշակներ
եւ.
աւլաա ուսում % Ա եր
ղո յղ Համ ա լսա րաննե բուն
մէք
կ՝ ուս ան ին նաեւ
Պոլսէն
ե ւ կ ի սլր ՛՛սէն եկաձ՜ ե լ՛ի–
աասա բւլնե ր ; Գմբա իսաաբար
այս վե բքիննե րը յա.
ճաիս շեն
կբ
՚1ւար
վե
րաղառԼալ
իրենց
Հա
յրենի
Կ ՛ւ՛լի՛ն ։
Օաար վարմ արանն եր կա^ն
Տ ունա սա անի
մէք։
Այո՛
,
ֆրանսական
, անղլիական
ել ամե–
բիկե ան ե բկրո րղական
վա
րմ ա րանւ ե ր : ՚Լյաիսասլէս
կա
յին նաեւ
ղ ե րմ անական
եւ իաալական
վա բմա–
րաննե ր , բայց
վե րքին սլաաե րաւլմ է ն ի վե ր վ՛ակ–
ուահ
են ել Հաւան՛ս բա բ ղեււ
երկար
աարիներ
անցնի՛ն , մ ինչեւ
որ մողովուրղը
մոռնայ
այղ սլե–
աութեանց
ղործ ած՜ անիրաւութ իւննե րը :
Ա ր օաաբ
լԼղունեբը
աա րած՜ո լած՜ են
8ոլ–
՚ նասաանի
մէքէ
=
Ա՚ւաք
ֆլ ւանսերէնն
էբ , բայց
Հիմա
անղ
լիե բէնն է ամէնէն
աար ածուած՜
օտար
լեղ՚՚ւճւ
է
*իերմանեբէն եւ իտալերէն
ղիաց՚՚ղներ ալ կան,
մ անաւանղ
ղիտական
շրքանակներու
մ էք :
Ջէ՚^ք կարծեր որ Գերմանիոյ
Հ անգէ սլ ե–
ղած՜ Հակակրանքը
շ՛ւ ւաով ս^լՀետանա
յ տնտեսա
կան սերտ կասլ՛ո կցո ւթե ան
շնորՀիւ։
7^.
—
եթէ
՛լիանաք թէ կ՛ե րմ անա ցիներր
ի նչ
կամ
ա
յական
ել
անւլո լթ վարմ ունք ունեցան
յո
յն
մողովուբղին
Հանղէսլ , սլիտի
կա ս կած՜ի ք
ինծ
՜ի
սլէս թէ շո ւտ ո վ կրնան
մ ոո ց ՛՛ւի լ ՚" յգ ցտւե րը :
ՀԱՅ Ե ՐԸ ՅՈԻՆԱՍՏԱ՚եԻ
ՄԷՋ
Ի՞նչ կարծիք
կ՚սյ
Տունա՛սաանի
Հայերու
մ ասին : Գի՛տէք թէ մօտ
երեսուն
Հաղար
Հս՛
յեբ
կ
՝ասլրէին
Յունաստանի
մէք : Անոնց մէկ մ ասը
Հայաստան
վւո խաղրո ւեցա
լ
,
ուրիշներ
Հե՚ւացան
օաար
ե րկի րնե լ՛ ե ւ Հիմ ՛ս
՛՛ւն
ի
՛նք
մ՛իա յն
Հ ա՛լի՛ ւ
աաս ր Հաղաբնոց
՛լ աղութ
մր՝ ամ ՛իո՛ի "ւած՜ ղլիսա–
ւորապէս
Աթէնքի
եւ 1^՝ո ս ալ՛՛ն իքի ի մէք եւ
չուրքը։
= Եթէ անկե՚լհօրէն
իսօսիմ ձե՛լի , պէաք է ը.
սեմ թէ մենք սիրո՛վ րնգունեցինք
Հայերր
մեր եր.
կրի
/յՐ
մէք՝
1922/»
ղմր՚ոիստութենէն
ետք։
Տ"՚րբե–
րութիւն
չգրինք Աերձ աւո ո Արեւելքի
եւ
Բ՚րակիոյ
0" յներուն
եւ
Հա յերուն
մ
ի
՛քեւ ե
՜լ
երկու
մուլո -
վ"
ւբ
՚լն ե րռ ւն
յա րա րերութիւննե
րր չատ
սիրալիր
էին։
Հարցր փոիսուեցաւ,
սակայն, երբ /• • աչի՚աբ–
Համ ա րտիւե Գերմ անաց իներր մտան
մ եր երկի՛րր :
Շաա
Հա յեր
Գերմ
ա
՛Լ
ա
ցիներուն
օւլնե ցին
ի
էթւաս
Հիւրասէր
երկրին
իբրեւ թարգման
, ապրանք
ճա–
րող
, լրատու
եւայլն
: Այս պարաղան
Հակակրանք
ստեղծ՜եց
յոյն
մ՜ողովուբղին
մէք՛
Հասկնալի,
է։
Հետաղային
էյ\1\1/.
մէք ալ Հտյ ռաղմ իկներ
կային՛
ա յն ՝^Իտ^\ին , որ
օր ինա ՛լա՛՛՛ւ ց եւ անւլ ութ տարրե
րու
Համախմբում
մրն էր։
Անոր
ղո
րծ
՜ա
կիցնե ր ը
ոչ միայն կ՝աւերէին
եւ կր սպաննէին
, այլ եւ ք՛ս–
րո՛լ չ՛՛ւ թեան
՛ԷՈ
րծ
ի
՛ք կը ծ՜առա յէ ին օաաբ պետու–
թե
ան
մը։
Ջէ՛^ք կո՛րծեր թէ այս
պա րա՚լան՚ե րր
ան
Հատական
, մասնակի
Հան՚լամանք
ունէին, Հետե
ւանք
օրուան
ղէպքերուն
: իմ կարծ՜իքով
սխալ է
անՀատներու
գոբծերր
վերաղրել
ամբողք
ղաղու
թին,
օրինակ՝
անո՛նք որ
^յՀ^ին կր գործակցէի՛ն
,
գաւլանօրէն
սպաննեցին
նաեւ Հայրենասէր
Հայեր։
Անչուշա անՀատնեբ
էին ղործ՜ո՚լ1ւեբր^
բայց
լ^^գՀ ան րապէս
որոչ Համակրանք կար
գբտւողնե–
րուն Հանղէպ , մինչ
յոյն մողովուրգր կբ սպասէր
ոբ
մ իասնա բար
ղործ-էին : Եւ
երբ
պատերաղմէն
՚/եբք
Հայերր
ղան՚լ ուահօբէն
էքեցին
մեր
երկի՛րր՝
երթալու
Համար սովետական
« ղրախտ
»Հ»
,
ն
՛աւիս
մտածե ցինք թէ այս
Հայերը ապերախտ
են , կը
Շատ
ղմուար
կը թուի,
նոյն
իսկ
աւելորղ՝
խօսիլ
մեծ՜ մաՀերոլ
մասին։ ԱաՀեր
որոնց
ձղած՜
պարապը
այնքան
մեծ՜ է, այնքան
անփոխարինելի
եւ գառն , որ կ՝ուղես բացատրել
, պատմ՛ել, ղգա–
ց՛նել ա՜նոնց որ չեն զգար, թէ ինչ ըրաւ
մաՀըէ
իայց
երբ Հարցը
կը փերաբերի
^0\ձ.\է^ի ՚գէ"
մար
գոց
11
րոնց կարե լի է մ իայն
ե րկի ւղած՜ո ւթեամ ր
մօտենալ,
միշտ կը վախնաս , թէ պակաս բան
կ՝Ը"՜
ուի,
թէ կարելի պիտի
չըլլայ
պար՚լել
անոր գոր
հին արմէքր,
մ՛եծ՜ութիւնը։
Ա արգիկ
կան
որոնց կո բուստին
առքեւ,
լ՚ւելԱ
միայն
կրնայ արմանավայել
կեցուահք
մր ըԱալէ
Այսօր
յ օ ս V ^ ւ ^
մր կարելի
շէ գովել։
Նոյնիսկ
յա–
լակնոաութիւն
է մ եծ՜ արմէքներ
՚էովելր
: Անոնց
տարիներու
աշխատանքը
այնքան պերճախօս է ոբ^
կարելի՛ չէ բան մը
աւելցնել։
Աակայն
սոփորութիլն է , քիչ մըն ալ աւան–
՛լութիւն
՝ մաբղււ ց արմէքին
ղի տա կցո
ւթ
ի՛ւնն
ու
նենալ մասնաւո րաբաբ
ա յն ատեն երբ այլ
եւս
չկան :
-
Ժուվէ մեռաւ
ինչպէս
բանուոր
մը իր
գորհին
ղլուխը,
ինք որ աւելփ քան երեսուն տարի է վար.^
պետ
բանուորը
եղահ է ֆրանսական
բեմխն։
Այ
սօբ իր կո բուստով
ղե բաստն
մ ը չէ որ կը պակ
սի, այլ թատերական
շրքան մը, թատրոնի
ղի -
տակցութիւնն
ունեցող
վերքի՛ն մարւլոց
մէկը՛
0,0–
բՇՅԱքւ^,
^ճՀօաէն,
աԽէն
վեբք,
ժու՚էէ
միակն
էր տարիներէ ի վեր որ յարատեւ
աշի՚աաանքով
մր,
ղասականևել՚էն
մինչեւ
ար՚լի
թատրոնր,
նո բ բան
մը , նոր ձել մը, նոր ղորհ
՛է ը մ էքտեղ
բերահ է :
Գե՚լագոբհ
էիուվէն
եբեք ան՚լամ չէ յաքողահ
^ՕՈՏ^^VՁէՕ^^^/'
մրցումին
մէք։
Ջէ յաքո՚լահ
խաղա
լով Հ կիներու
ղոլրոցը » որ իր ՛վերքի՛ն տարինե
րու կարեւոր
յաքո ւլո ւթի ւննե բէն
մէկն էր : Ջէ յա
քողահ
ա
յն
՝Ի "նս է բ վա
թ ո
լա
ռի՛ն
մ էք ուր յետո
յ ու
սուցիչ պիտի
ըլլար։
իր
ամբո՛ւք
ւլո րհ ին երկու
Հոգի օմանղա
կահ
են ,
Ա՚՚լիէո. եւ ժիո֊ոաու
, ոբոնց
անուններէն
կարելի
չէ բամնել
այսօբ
իրենր։
ինք ունէր թատ
րոնին Հաւատքը
, ել առանց ատոր
կարելի
չէր
նուիրոլիլ
անոր
ինչ՚ղէս
րրահ է Ժ՚՚ւ՚էէ
՚. Աակայն
ա յսՕր
եբբ ամ բողք
մ ո ղո վո
լ ր ՛
Է
ը կը
՛լ՛լ այ
իր կո–
բուստը
, քի՛ չե լ՛ են ո բ կր վւնտո-են
իմ
ա
՛ո բոնի՛
ՅՈ1"
ՈՅէՇԱք^
իր մէք՛ մեհ մասր
1լ^ողբայ
շ՚սրմանկաբի
ղերասանը
: Անոնց Համար տակաւին
երկւււ կ՚ապ
րի
ժուվէն:
V
^6սx
- Շօ1օաեւ6քՀ^յք
Հեռանալէ
՚Լերք,
ուր ե–
բեւցահ
էլ՛ իբբեւ
եր կբո բ՛էական
՚էերասան
, Լիր
Հե՚ւանան– այն երկրէն,
ուր Հաւասար
իրաւունք
ներ
կր վա
յե լէ ին ե րկրին
բուն
մ
ո ւլւ1
վո ւլ։ ղ ին Հետ :
Տետոյ
խորՀեց՚սնք
թէ
։ԷՈՀ
պէաք է րլլանք , որով–
Հետեւ
այն տարրը
որ ի՚^քգինքր օտաբ կը ղգա
յ ,
լալ է ո բ Հեռանա
յ :
Թ" յլ տուէք որ րսեմ թէ միակողմ
անի
խո րՀ րգահութ
իւն մլն է որ կ՝ընէք
Հայերուն
Հան–
գէ՚Գ՛
ո՛՜րքան
Տ՚՚յներ
ւբքիա
յէն
՚լաղթահ
են
Տունասաան
, երբ տակաւին
ճնշ՚ււմ չկաբ
Բ՛ուբ–
քերու
կողմէ : Անոնք
կ՝ուղէին
երթալ
իրենց պա–
Ալերու Հայրե ։,իւքր, Տոմևաստան
: « Աիմինա՛ », այս
էր կար՚էաիւօսր
: Տ՛" նասաանի
Հայե րն ալ Հա
յաստան
՛լաց ին
նո յն Հա յրենաս
ի րութե ամբ
,
ո՛՛չ
թէ Տուն աս՛ո անի
Հ ան ղէպ
ղ մղո Հանքէ
մ ղուահ :
իայց Հետաքրքրական
էր գիտնալ
թէ ի^նչ կը խոր
Հին Տո յներր
հիմա
, պաաերագմէն
Հինգ
տաբի
վեբք
, Հա յերուն
մ ասին :
՛ք՛անի։ մ՚սմանակը
կ*անցնի , մարգիկ
այն—
քան կր մի՚՚ոին
մոռնալ
ու ներել : Ա անաւանգ
ոբ ,
մնացեալ
Հա յկակսն
ւիոքբ ղա՚լոլթը
ցոյց կուտա
յ
մեհ
Հաւատարմութիւն
երկրին
Հանւլէպ։
Համա -
կրանքի
վե բաՀս՚սաատմ
ան մէք թե րեւս րամին
ու
նի նաեւ « ՛լրա իստ
»
գ՚սցող
Հա յե լ՛ու
ղմբախտ
ճակատաղիրր
; Աենք խո րապէս
ցաւեցանք
այն
Հա յերուն
Համ ար , որոնք
մ իամ
տոլ
թեամբ
Հեռա
ցան մեր
երկրէն։
ՇնորՀակա
լութիւն
յա յտնեցի
յարգելի
պբո–
ֆէ սորին
իր սրտաբաց
խօսքերուն
ե
՜լ
ա
յնքան
թաՎ
գ՚՚՚րմէք
տեղե կ։։ւ թիւնն ե լ՛ուն
Հա՚ք ար
աբգի
Տունաստանի
ւքասին :
Այս
առթիլ
կ՝ուղէի գիտել տալ թէ
Հայերս •
պ ա ր տ | ս ։ 1 յ ւ ր
ենք
Հե-տեւիլ մեր րնակահ
երկիրներու \
Հանրային
կարհիքին
մեղի
Հանղէսլ , ել ձեռնար–
՝
կել
սխալներր
լուսաբան։ելու
, կամ եղահ ղիտո -
ղութիւննե
րլ՛
րնղ ուն իլ եւ ուրիչ
ճամ բ՚սնեբ
րնտ–
րել
գմզոՀսլթ
իւններր
պակսեցնելու
Հ ամ աբ :
Ամէն
պարաւէսւյի տակ, անղորհ
^՚ստիլ։
Աեր
ա
՚լղին ճակտտադիբը
այն՚գէս
գասալոբ– ,
ուահ է որ, կամքէ անկախ պատճառներո՚ի^
ստիպ
ոլահ
ենք բնակի լ մեզ
Հ իւր լնկա
լահ
մոգո -
փուրղներու
Հետ : Ուրեմն պարտալո ր ենք
շրջւսւ–
հայե ա ց րԱա^ ,
քանի որ մեր մէկ փրիպումր տաս
նա սլա ՛ոի՛կ հանր կր Հաշուեն
քան
մ եհամ ասնու -
թեան պատկանող
անՀատ
ին յս/1ւցտնքբ :
Տոքթ.
ՏԻՐԱ8Ր
ՖՐՈԻՆՃԵԱՆ
առաքին թագը
եղահ է Հէբիաի.
^ ի լ է ն
մեռահ
կին
մը ») - ՝Ր"մէտի տէ Շանղ
էլիղէի,
ելվեր^
քապէո
193441՛
ի վեբ Աթ^ա՛
՛քււ ԿՐՅ""֊ աալ իր
տա՚լանղփն
ամբողքութի՚ւնր
:
ժուվէ
՚լ-երասան
էբ, բեմաղրիչ
էր, կր Հ^^^
ենար թատրոնին
րոլոր
ա
րՀեո՚ոաղիտական
նրբոլ, ՝
թիւններր
( թ է ք ն ի ք ) ,
լոյոը,
մեքենափարներոլ
ղորհր,
ամէն
ինչ։ Եւ ատոր
չնորՀիլ է որ
կ^^^^
երեւան
բերել
ամրողքական
ներկայացումներ^
ներղաչնտկ՝
ամէն
տեսակէտոփ։
կարելի չէ յիչել
ժուվէն
ա
՚ւսքԼց
իր րԼմա^
ղրութեանց,
Տ\^%^ճ^ձէն
մինչեւ
1՚^բօ11օո է1տ 6օ11տօ,
քանի
որ ունէր Պե՚ւառի
նման ՚լարղանկարիլ
մը։
Պատրաստահ է աչքի բացառիկ
վայելքներ
: Ա%
վեբասլբեցոլց
եւ տակաւին
պիտի
՛Լել՚ակենղանա^
ցնէր Աոլի՚էռր,
մաղելով
յ՚սճախ
իսճռլուած
լեղոլ
մր։
Կը մտահէ ր նորէն
ներկ՛ս յացնել « ԱգաՀ ^ր^
աւելի չեչտելով
անոր զուտ թատերական
կողմր։
իր ասպաբէղին
կարեւոր
թուականներէն
մէկն
եղաւ \936ը, երբ առաքին
ան՚լամ
տոլալ
\՝Լ(լօ\^
ճ6Տ
քշաաՇՏ/^։
Իր ամբողք նսլաաակր
եղահ էբ
Հաս^
կցնել եւ Հաւատք
ներչէ՚չել։ Եթէ անմոռս^եալի է
իր
0^ I^ոօ^1^Հ^,
ուբիչ
ան՚լամ
Լ&
§Ա6քք6 ^6
յւ-օյ^
Ո ՚ 3 ս ^ ^
ԲՁՏ
ՀւՇԱով ապացուցահ է թէ կրնայ
ըլլալ
,ատ
լաւ ողբեբղակ
ղերասան
մր։ Իր
նայուահքը
կը մատնէր
ումեղ
յոռետեսութիւն
մր։ Ունէր ըս.
տե՚լհաղորհ
խելք մը, յուսաՀաաական
Հե.լնոլթիլն
մը , եւ
ա
՚ւանց
Հեռանալու
րանաստեւլհութենէն
,
կը ներչնչէր տարօրինակ
տի՛րութիւն
մր,
ինչպէս
մէկր
"ՐԿ.Ը քանայ
արՀամաբՀել
կեանքր,
ել կը
սիրէ սակայն
միայն
կեանքր։
Ժի
՚ւոտոլ,
որ
ղել՚մ՚՚՚նա՚լէտ
մր ե՛լահ է, ՛լի՛–
տէր թէ ՚էերմանական
թատրոնթն
Համար
ղո
յու
թիւն
ունի
միայն
բեմա՚էրիչր։
Ասոր Համար
իսկ
այնքան
լալ կրցահ է աշփսա՚ոիլ
Ժու՚իէի
Հետ,
երբ
տն
ս
բրա ՛ւբե լ կուտա ր Հե՚լինակին
ինչ որ թատե–
բական
չՀր : Ինքն ալ ղբա՚լէտին
չնորՀիւ,
սաեղ–
հելով Ժիո-ոտուի
՚Հտ.%%նն,
Լ& քօ11շ
(^6
ՇհՅմ1օէ, Iոէ6^-֊•
աշշշՕ,
յսւ^ւէհ,
ՕոԺւՈՇ
,
րԼր՚սհ է թատրոնին
նոր
լե՚լու
մը ա յնքան
՛ղ՛ս
յհ
՚՚՚՚ւ
, րանա ստե
՛լհ ական
եւ
իսկասլէս
ֆրանսական
:
Պր՚ո՚լիյեաք
իր ղրքին
մէք
(1936)
կը պատմէ
թէ
Ժ՚՚ւվէ
ի
ն ՛ղա տակը
ե՛լահ է օր մ ր
բեմ
աղբել
« Տ ՛ ն Ժուան
Ֆր
I
Եւ Հեղինակր
կ՛՛ա շիւաւո ի եբելսի–
կս՚յել
ա յգ նւերկա յաց ումը : Ջեմ գ իաեր թէ Պ բա
գի յեաք եթէ ողք Րքլար
՚էէ՚Հ պիտի մնա՛"ր այղ ներ
կա յ՛՛էցում էն որ չատ գաղք
րնղո ւնելո լթիլն
մ ը
՚լտալ
քննա՚է՚ստներու
մօա : Ժուվէ
ի՝^ք ր՛՛ահ
էր՛
— « Շ
՚շտէ ս ո ք&ՍՃ ետՅս
էօ\է » :
ժուվէ
ֆրանսական
թաալան
ին հառա յեց
ա–
մ էն տեսակէտով
: Գրաւ՛է՛ ա-ն չրքանին
մ երմեւով
՛Րոմ է ՛ոի Ֆրանսէ՚լի
տեսչութիւնը
ղոբ
1լ ա՛ւա քար
կէ ի՛ն Գերմանացիներր,
ղնաց Հարաւային
Ամեբիկ
կա , աարած ելով
ել ոիրցնելով
Աոլիէռր
,
ժի
՚ւ
՚՚վ
տուն,
Իհոմէնը ել ուրիշներ
: ՜Րիչեբ
յանձն
առահ
են
"՛յ՛է ղոՀուլութիւնը,
երթալ
Հեռաւոր
է՚բկի՚ր՜
՛ներ ՛ոտնելով
ֆրանսա/լան
միտքը
, ճաչակը
, լե–
՛լուն։ ժուվէ
հառայելով
թատրոնին
, հառայեց
իր
երկրի՛ն։
Այսօր,
իբ անա/լնկալ
մաՀուան
առթիւ.
Ֆրանսացիին չափ ել նոյն իսկ աւելի
աղղոլահ է
Արմանթինցին
, իտալացին
, ԼեՀը,
Ջեիսը։
Ժ՚ս^-սոն
, որ այսօբ
կորսնցուց
իր
լաւագոյն
րնկեբր կր գրէ թէ « Ան
միչ
՚ո
էքՅՇ
ունէր, որով
Հետեւ
՚էիտակցոլթիէնն
ունէր թէ իր
ուսերուն
վրայ
կր աանի ֆրանսա/լան
թատրոնին
պատիւը»
է
Տա՚ոէլանշական կէտ մր եւս,
Ժուվէ
երբեք
չէ րեմա՚լբ՚սհ
օտտր թաաե րա իսա,լեբ . Հա,լիլ
կո
կոլի « ՝Րն–.իչր », մօտ քսան տարի
առաք՛ իսկ
Հոկտե՚էրերի
Հտմտր կր "լաաբաստէբ
0. ՕէՇՇոի
« Ումր եւ Փառքր
» յ
իր ՛իերքին
բեմ ագր ո
լթ
իլնն
եղաւ Ա ա րիմրի « Աատանան
եւ բարին Աստուահ
Ֆ.
իսկ
վերքին չարմանկարր՝ « Աիրա
յին
պատմու
թիւն
մբ Ֆ զոր պիաի տեսնենք
յառաքիէլայ
Հոկ
տեմբէւրին
:
Եթէ
–ունէր
թերութիւննե
բ
բեմաղրոլթեան
(Տոն ժ ֊ ս ւ ա ն)
ցամ
նոյն իսկ իսաղաբկոլթեան
մէք,
գլխաւո
րր
կրնայ
կաղմե չ ձ՚լտում
մր ամէն
ղեր
իրեն վերապաՀելոլ,
այսիք՜Լքն
իսաւլալոլ
միշա
« ըստ ժուվէի », Իրրեւ
մեհ ՚իաբպետ
մը,
միշտ
ուղահ է բան մը սորվեցնել,
նոյն իսկ իր ձախո
ղանքներուն
շնորՀիլ^
որովՀեաել
Հոն ուր ինք
ներկ՚սյ էբ, ամէն
ինչ րն՚ոիր
էր։
Ժուվ է կըՀաւատար
Աստուհո
յ ել թատրո
նին : Այղ Հաւատքր
անչուչտ
զի՛նքը
՚ղիտի առաք–
նորղէ գէպի
Աոլիէռ
եւ
Ժի՚ւո
՚Ո՜հլ,
որոնք քիչ մը
աւելի
մե՛լան
իր
մաՀով։
ԱՐՓԻԿ
ՄԻԱԱ՛ԲԵԱՆ
^
ա
ՀԻԻԱՆԳՐ
, որ յօզացս
՚լ
ոէնի՛
Այ"
երկիբԸ
լա՛՛ւ է յօղ "՛ցաւի
Համ ար :
Ա՛
Մէկ Հատիկ
է։ Եկողբ անսլայման
կ^ու՛՛
նենայ այգ Հիւանգութիւնր
. . . :
X
ՄԱՅՐԸ՛
֊ – Արամ, ինչո՛՛ւ կատսլն
բսճ–
տարքքեր ես վանդակին
մէք։
ԱՐԱՄ
Հա՛՛լա
ո՞ւր դնէի,
քանի
որ ինքԱ
կերաւ
դեղձանիկը՚
՚ ՚
Fonds A.R.A.M
