Հ Ց Ա Ռ Ա Ջ *
> ։ ո յ > –
յ ա լ
•11ա՚«Ոքա1 է
I աւ»
111
I I I
տ՛աւ
ԼեէոԱ Շխեանի ԱաԽւսւն առթխ
ցաւով
բմ
III
ւյ ւսյ ո ւԼբա ց ե
ա
է բ "քբ հ էււ
մահբ։
Մանալսւնգ ոբ իբե՚հ Հեա կասլուահ էէ
եբեսու-ն տաբուան
մ տե բմ ութեամ
բ %
Բնիվ
Բէսքէնցէ
ԼՏէնէք-Մտաէն-Եօգկաաէ
գաւառ)
Շէբեան էբ ոլյւումն
առահ֊
էբ
ճէնանԽււն
վաբժարանէն
մէք ԼԳոնէա) ել կ. Պոլսոյ էէք
ռւսոլցչութեամբ
ղբաղաձ֊ :
Փուբէղէ
օտ
-աբնեբԿւն
յատուկ
ղա՛նաղան գոբհեբու. մէք աշիատելէ
վեքքյ
նեաուահ՛
է բ
առեւաբական
ասւղաբէղբ
եւ. յաք^ -
ղահ
։
Հաճելէ խօսակէց
մլն
էբ
,
յաճախ
կատակէս–
բան
յ
Իբաբու
մէք ունէ էնք
սլա
յմանագրուսհ
բաղմա թէլ
խօսքեբ եւ բաց
ատ
բութ էւննե բ
,
մէկէ
աւելէ
լեղունեբով։
1
Առօրեայ
կեանքէ
բաղմաթէլ
եբեւոյթնհր
աեղ կբ գբալէէն
այս
ղո
ւա
րճ
ա
բանո լթե անց
մէք։
Աասնայաակութէւնն
էր էնկէւրէէ
(Գաղատէա)
վարք ել բարքն ու խօսակց
ութ
էւն ր։
Ամէն
Հան–
գէսլումէն
, փոխաղաբձարաբ
կ^աբաասանէէնք ,
էավոլղ
Աուլթան
Աէլէմ է մէկ քերթուահը
իբ
կր սկսէր
Շիր
ԼԱոէկհ)
րառով։
Շ ի ր | է բ բ է ն չ է ի
դ ա հ բ ը մ Ն Հ Ո
օ լ օ ւ բ ք է Ը լ է բ չ ա ն ,
ք ֊
պ ե ն ի
պիբ
կէօդւէբի
ա 1 ա Ն յ է
զէւզռւյԱ է յ | է ա ի ֆել1։# :
(Ա էնչ
առէւհնեբր
կր ղողա յէն բռնակալ
ճէրո^ւ–
ներ
նէկէ աչքերով էակէ մր։
Եւլն՛)։
Կր ոէբէր կեանքէ վայելքներր
:
,
Լեւոն
Շէբեան տյս աշխարՀէն կր
բամնուէբ
յաբաբերարար՝
եբէաասարգ
Հասակէ
մէք Հվաթ~
սունէն սլակաս) , սլարասլ
մր ձգե լով էբ բարե
—
կամնե րուն եւ հտնօթնե
բու
շր քանակէն
մ էք :
Ա արգէկ՝
յաճախ
արմէք
մ ր
կը
գնաՀաահն
անոր կոբուսաէն
վերք :
Հա
յութեան եւ օտար նե -
բու
մ
էք
տաղան ղնե բ ելՀանճա բնե բ էրենց էսկա–
կան արմէքով
ղնւաՀաաոլահ
են մ էա
յն
էրենց
մաՀէն
վերք։
ինչսլէս
կ՝րսէ Ակրտէչ
Պէշէկ–
թաշլեան
•
Տ ե
՛ ս
զիսւրդ
գ ե ղ ե ց կ ս ւ ց ռ ւ ց
ցիս ւքաճ
ե ւ
աբսւբ
ս ւ ս յ բ փ ե լ ի :
^
Հակառակ էր նէւթական
յաքողութեան
,
րացեալ
Շէբեան
աւելէ կր Հակէր
մէտքէն քան
նիւթէն։
ՓարէղաՀա
յոլթեան
հանօթ է էր ճռխ
մատենաղարանբ
: Գրական եւ սլաամական
անձնա՛
ւորութեան
մբ մասէն
կ^ուղէէ
քաղել
քանէ մր
հանօթութէւննե
ր :
Հ ա
յկական
եւ
օտաբ գրագա–
րաննե բու
մ էք գոՀացում
չղտա
յ : Աակայն
երբ
դէմ եց է
Հանղուց
եալ
բա րեկամ էս
,
անմ
է քապէս
սեղան էն
վրա
յ գրաւ մէկէ
աւե
լէ Հատորներ
է
Ուրեմն^ երյւՀեռախօսեմ,
այլեւս պէտէ
չլսեմ
բարեկամ էս կատակասէր
ձա յնը :
Անա
թո
լ Յէբանսի
անձնա լորս ւթիւններ
էն
մ ին
կը Հարցնէ
փիլիսովէայի
մր՛ « Ի՞նչ
է
ղաղա -
փարղ
մաՀուան
մասին»։
Պատասխան՛
« ն"
. չեմ դիտեր թէ ի՚^նչ է կեանքը
, ել գուն
ինհի դա
ղավւա րս կբ Հարցնես
մ աՀուան
մ ասին » :
Ալ սակայն ես կը Հաւատամ թէ կեանքը
"է–^
նա յնութիւն
չէ :
1
ԳՐԻՄԻԹԷԼ
I
ԿԱՐԳԱՑԷԲ
ԵԻ ՏԱՐԱԾԵՑԷԲ
\
Հ Ց Ա Ռ Ա Զ ^ Ը
\
ԶԱՅՆԵՐ ԳԱՒԱՌԷՆ
ԽԱՆԱԱՈՐԻ ՏԱՐԵԳԱՐԶԸ
ԱԱՐԱԷՅԼԻ
ԱԷՋ
ՄԱՐԱԷՅԼ
(Յաււաշ)
իյանասոբի տօնակա ֊
աարոլթիւնը
ղարձահ– է խորՀրգանշանը
մեր
ան
սասան Հ՜աւատքին
: Ամէն տարի աւելի խանգավառ.
եւ աւե լի բաղմ ամ արղ
մ ասնակցութիւնը
ա յս տօ
նին եւ լնգՀանբապէս
բոլոբ
մեր ձեռնաբկներուն
,
կ՚ապացուցանէ
թէ անղօր են
Գաշնակցութեան
գէմ սարքուահ
բոլոր դաւերը :
՛Օգոստ •
12,
Կէրակէ
, ամ աոնա յին
ղեղահի–
հ՜աղ օր մը։ Ա արսէ յլէն
՚Լալապրը
Հայ երգն ու
խօսքն է ռր կը աիրապետեն
: Յեղափոխական
եր–
ղերոլ գոռ արձաղանգը
թեւ տուահ էր մեբ պաչ
տելի
եռաղոյնին
, իր ալեհահաև
հփանքներով
ողքունելու
նորահաղ
արեւր եւ յիշեցնելու
իբ
վեբքնական
Հանգրուանր՝
Հայրենի
լեռը
Աասիս։
Հասահ
ենք Հանղիսավա
յր ը։
Աուաքի
ղբան
վրայ պարղուահ
մեհահաւալ
եռաղոյնր
կ՝ողքուն—
ուի խանղավառ
բա ց աղան չո ւթ իւննե բով
։ Ան —
ա 11111 ր լեցուահ էր կանուխէն
եկահ եւ տեղ ղրա
ւահ
Հայրենակիցներով։
Գաշտին
տէրր՚այլեւս
մողովոլրղն է ՚ մ՛եր գերր՝
պարղ պաՀակ՛։լթիլն
։
Նախաճաշին կը յաքորղէ
անպաշտօն
Հանգիսա -
կատարութիւնը
, իր անսլատրաստի
անաէ^կալ -
ներով
։ Բարձրախօսը
լա րո ւահ է , ել Հա յկական
ե բգե
բու արձագանղը
թունդ կր Հանէ սիբտեբր ։
Տե՛ւ մր Հայկական
տ ա վ ռլլ-զուրնան
էր
չուրք
Հաւաքահ է Հա յրեն է
յ է շաա ակնե բու կապո
լահ
Հայրեր եւ ՚քեհ
Հայրեր։
Ուրէշ տեղ մր
թոր՚լոմէն
նուաղախոլմ
րր թեւ տուահ է Հայկական
չուրք -
պա րերու
սէրաՀար
երկսեռ
Հասարակութեան
ք
Անմասն
մԼյսլ
չուղեր օտար ափերու
փրայ
Հասակ
նետահ
նոբ սերունղը, որ սկսահ է քէչ
ուշադրու
թիւն
դարձնել
«թանկօ»ներոլ
ել «սամ պա»նե րո
լ :
Ժամը
1 0/՛^
անակնկալ
ա յց ե լո ւթ ի ւն ը
կ՚լն–
ղունինք
Պուշ տիւ Ո՚ոնի երեսփոխաններէն
քէՁՈՇ1Տ
Լշ6ոհ31<յէ/ւ
,
լնկե բակցութեամ
բ իբ
քարտուղարին
եւ
Բ^ՕV^Ո^^16
թերթի
թղթակցին։
Վայելելէ յե
աո
յ մեր Հա յկական սրտաբաց
Հ ի լրա ս ի բութ իւնր ,
մեր բարեկամր
ուղեց սլտո յտ մր կատարել,
մ ը–
տերմ անալ մեր Հա յրենակիցնե
բո ւն : Նկա
րուեցաւ
աավուլլ–դուրԹաւյով
սլաբողներոլ
Հետ։
Աւելի շատ
խա՚նղափառուեցալ
երբ , ի պատիւ
իրեն
, մեբ
Նոր Ա երունգի
աղքիկնե րր եւ աղա քներ կր պա -
րէին
մ՛եր մուլոփրղա
յին պարերը
։
Յափշտակոլահ
մթնոլորտէն,
ուղեց
մնալ եւ երկոլ
խօսք
Ը^ել
Հանղէսի
պաշտօնական
բամնին
մէք։
Ժամը
Յին օրուան
նախադաՀր,
րնկեր
Տ իգ"
րան
թաղո յեան
, յանուն
Հ ՚ 3 •
Գաշնակցութեան
Աարսէյլի
Շրք՛՝ կոմիտէի
, բանալոփ
Հանղէսր,
պարղեց պատմական
քցանասորի
գէոքքը եւ Հ՛ 3՛
Գաշնակցութեան
դերր։ Եւ չեչտեց՛
« Որ եւէ
բռնակալութիւն
յ ա
լի
տ ենա կան
չէ ։ Օր
՚գէ՚"ի
գայ որ այս եւ ուրիշ մեհ տօներ պէտէ
տօնենք
Հայրենէքէն
մ էք , ամբոգքական
Հա յոլթեան
մ աս–
նակցութեամ
բ » ;
Մ էք րնգ
մ էք երգեց էն օրէորղներ
Ջ" Ր"յեան ,
Արղումանեան եւ Նոնոյեան
, էնչպէս
նաեւ Պ՛
Համբա բձում
Համ բարձում եան : Երղեց
Օր • Ա ո -
նէա էփխանետն
(Փալ՚էղէն)
եւ Օր • Լէւսէ Գա–
րակեափոլրեան
ԼՓօն տր Շէրէէն) : Բոլորն ալ
արմանացան
քերմ հափ՛ե րու
։ Արտասանեց Աէն
Լուէ Նոր Ա երո ւնդ էն Ա արգէս Ա աբգէսեան
«Որ ֊
բեբոլ ճակատաղրէն»
, յուղելով
ներկաները
։ Աբ–
աասանեց
՛իո քր իկն
Նա՚լա րէ թեան : Աիրո
լահ
քու
թակաՀար
Աարղիս
Զէօրէքճեան
նուաղեց
կոմի -
տասի
«Զինչ
ու գինչ»ր։
Յետոյ
րեմ
Հրաւիրուեցաւ
Պ՛ ԼէէնՀարտ։
« Շատ գոմ եմ որ ձեր մէք եմ եւ
ձեղ կր բերեմ
Ֆրանսա
յի
Ըն կե րփա րա կան
կոլ -
սակցութեան
ողքո յններր : Զեր
Հանդէսներուն
չատ
եմ եղահ
, րա յց առաքին անգամն է ոբ ներ
կայ
կ՚ըլլամ
այս
տօնակատարութեան
; Աս կը
շնորՀաւորեմ
ձեր կոմիտէն որ այսպիսի
Հանդէս
մր
կազմակերպահ է : Ունինք մեհ պայքար
մր
մեբ
առքեւ փեբք տալու Համաբ տիրող
անարղարոլ -
թեանց,
ձեռք
ձեոքի
բոլոր աշխարՀի
լնկերփա—
րականներու
ձղտինք այղ նպատակին
: Անմ ոռա
նալի
Օր
մը ապրեցա
յ ձե՛լի Հետ եւ կը մ՛եկն իմ
մ ա ղթե լոփ որ ամ էն
տարի
տօնէք ա յս տօնե րը
մինչեւ
ձեր փերչնական
աղատութիւնր
» ;
Օրուան բանախօսր,
մեր երիտաասրդ
ումե —
րէն
րնկեբ
Հրաչ Տասնասլետեան
, կարգ մր փեր–
յիշումներէ
՛էե րք հան րաց
ալ
խանասո րի արշա -
ւանքին եւ անոր Հակաղգեցոլթեան
փրայ :
- - <Տ։
Մենք այս տաբեղարձր
չենք տօներ իբ—
րեւ
մձյսն ակի ՜ գէպք
մր , այլ իրրեւ
խորՀուրղ
մր
•արգաի եւ յազթական
վյւէմի : Յ՛" րգանքի եւ ե բ–
կի ւ՛լահ ո
լթ
ե ան տուրք մր Հայ ֆեաայիին
որ «եա
րի վւոխան
գէնքր
՛լր կահ
մի տեղ Հանղիստ
քուն
չ՛՛լնէր»
: Այգ ասսլետներր
ձեռք չտուին տկաբ–
նե բուն : Ո՛^բ
մ էկը
այն ա՚ւաքինութ
իւննե բէն եւ
Հ ե րոսո ւթ իւննե բէն
արցունք
չփ րերեր
մեր ա չքե—
րէն։
Ի՜նչ փոյթ թէ մեր ձեռքով
ստեղհուահ
Հտյ–
րենիքին
մէք մեր պատմոլթիւնւը
կր խեղաթիւր -
ուի : ժ՚սմ՚անակնե
բ ը կը փսխուին՛
պիտի կեր —
տենք յազթական
Հսկայ մէկ կո թող անտա չ ա–
սլաոամէ որ ներկա յացնէ
Հա յ ֆետա
յէն
աչքերը
սպիտակափառ
Աասիսին
, անոր
ձիւներուն չափ
մաքուր եւ անոր ապառամներուն
չափ
ամոլբ՝»է
Երիտտսար՚է
րնկերոք կրակոտ
խօսքերր
իրապէս
արցունք
բերին
շատերոլ
ս։չքեբէն
:
Հանդէսին
ներկա
յ էր նաեւ
Լիոնի
մ եր
եբի
տա ս արդ
րնկեբնեբէն
Միսաք
Միրզէ որ խօսեցաւ
կարճ եւ աղգու ճառ
մր։
Խօս^ր "՚֊գգելով առ Հա
սաբակ
մեր նոր սերունդին
, յիշեց
Հրեայ
փիլի–
սոէիային խրատը՛
Հրեայ երիտասարգը
մէկ
րան
՚ղէ՚ոք է մտահէ - « Իորայէլր
տիրող գառնայ »:
ի/անասորր
կերտեցին
ձեղի
նմ ան երիտասաբէլ -
ներ,
ցոյց տալով որթէ՛ մեռնիլ
դիտենք եւ թէ
մեռնելով
յաղթել
դիտենք : Սիրելի
երիտասարդ՛՛
ներ, ոչ թէ
թ ա Ը կ Թ Տ /
ու սամպան
, այլ Հալալէն
ու
կովանտն
են ձեր պարը ։Գա շնտկց ո ւթե ան
կեբտահ
• Հայութէւնը
պէտք է ՐԱայ
իսօսքո՚է ու սրտով
Հայ»։
"Ընկեր
նախագաՀը
Հանղէսին
պա չտօնա
կան
մ ասր
փակեց
չնո րՀ ակա
լութեան
եւ
Հաւատքէ
իսօսքե րո՛է ։ Յետո
յ սկսան
ե ւր ո պա կան
պարերը
ղեկափարութեամ
ր Պ՛ Աարգիս
Զէօրէքճեանի
նր–
լադաիսոլմբէն
:
Նո րէն
առաւօտեան
պատկերր
•
կերուխում
ել իսրախճ.անք :
կ՚արմէ
յէշատակել
այս Հանղէսէն
Համար աշխատող
բոլոր
լնկեբնե–
բր ել Հայրենակիցները
որոնք քանացին
գոՀացում
տալ
մողուէուբղին
,
իրենց սպառա
րկութեամբ
եւ կարղապաՀ ութեամ բ : Աէն Ա արկրիթի
լնկեր–
՛նեբը
մ ինչեւ փեբք կապուահ
մնաց ին ղար ղան
ի՛չի
սեզաններուն։
Աէն Լուն՝
պիւ ֆ է ^ ^ ,
Պուլփառ–
Օտտօն՝
բեմին եւ զանաղան
չրքաններ՝
իրենց
ա չիսա ա անքին
։ ինչպէս
նաեւ Պ • Արսէն
Անթի –"
ւՅԱՌԱ^»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(125)
Կ. ՊՈԼՍՈՑ ԳՐ11ԻՈԻՍԸ
Թ
Ո՚իքէրԼ՚նօ կը պատմէ թէ Թուրքերր
բոզեր
բերին
բնակեցուցին
Այա-Աօֆիայի
մէք ել ձիերը
կապեցին
Հոն։ Ամէնէն
սուրբ մասոլնքներր
խողե–
բուն ել չուներուն
տղտեզո
ւթ իւննե րո ՛ն նետե -
ցի՛ն։
«Ի՜նչ
ղառն ցաւ, կր ղո չէ իբ կաբղին
Ֆրան–
ցէ
՛՛է
քնչ դա՛ւն ցաւ տեսնել
թէ ի՛նչպէս
կը
"լը՚լ–
հեն
Հեթանոսները
իմաստոլթեաֆ
ա յս գքաճաբր,
անոբ խորաններուն
վրայ կ ուտեն
ոլ
կը խմեն
ոլ
անոր
չքեղ
կամ արնե բուն տակ
,
կիներուն
,
մ ան կամ արղ
աղքիկնե բու՛ն ու պատան ինե
բուն
վբայ
իրենց անար՚լ
կիրքերը
կը յագեցնեն
:. Ո՞վ
պիտի չարտասուէ
քու ՚էրագ
, ո՜վ
ամենաոսւբբ
Ոլ
ամենայարղելի
տաճար»։
Զենք կրնար
բնաւ
ըսել թէ
մամանակտղիբ—
^երր չափա ղանց ութ ի՛ւն կ լնեն
, որոփՀետեւ
ս՚ս
ճչմարիտ է որ ւլարՀուբե
լի
ի րականո
լթիլն բ շատ
ետ կը ձղէ անոնց բոլոր պատմահնեբր։
Բոլոբ
միւս անՀամար
եկեղեցիներն
ու
մատոլոնեբը,
բոլոր
շքեղ ու ճոխ վանքե բ ր , որոնք աասր ղա -
բերէ ի վեր Րիւ՚լանղի՚՚նի
փառքը կը կազմէին
,
Հարիւրներուէ
կողոսլտուեցան
բո լորոփին
ոլ
ամօ~
թալիօրէն
պղհուեցան
: Բոլոր
նուիրական
ղիր -
քերր որոնց մէք այնքան
անղին ձեռադիրներ
, ար
ուեստի ու ՛էրա կանո ւթեան
ճշմ արիտ
ղանձեր կր
գտնուէ
ին , ինչպէս
նաեւ
Հ աո՛ս րակաց կամ անձ
նական
մ ատենագա րաննե րո
լ
բոլոր
դէրՔ^ԲՌ
քնքուեցան
, այրոլեցան
, պաառուեցան
,
փողոց
նեառւեցան
,
հիհաղելի
ղիներով
հախուեցան
։
ԱբրաՀամ
Հա յ քաՀանան
ԺԵ • գարուն
Պոլսո յ
առում ին վրա
յ գբահ
իր Ոգբէն մէք
Հետեւեալ
նկա րագբո ւթիւնր
կուտայ
•
« Իրենց Հետ անՀամ աբ
գԼ՚Ըքեը
տարէն
մի՛նչել Գաղատիա,դիրքեր
ոբոնք
բոլոր
միւսիւլ—
մաններուն
զարմա՛նք կր պատճառէ
ին։
Բրիստոն
եայ
աղդեբր
անՀուն
թիլով
գնեցին
ղանոնք,
բայց
մեհ
մասր
Թուրքե
բուն քովը
՚էնաց» :
Գուկաս ալ կը պատմէ թէ Բիւղանդիոնի
ան
սաՀման աւարովր
լեցուահ
թուրք
նաւերը,
իրենց
կողերուն
մէք անՀաչուելի
թիլով
գիրքեր ալ կը
կրէին :
« Բոլոր բեռնասա
յլերր Հագա րնե բով
Եւրո -
սլա ու Ասիա տարին
՚լանոնք : Տասը Հատոր Ա–
րիստռտել,
Պ՚լս՚տոն կամ ուրիչ աստո լահա բանա
կան եւ միւս
դրութիւննե
բուն
վրայ
գԼ՚Րքեր
մէկ գաՀեկանի՛ կուաա
յին : ԱնՀաւատալի
ճոիսու -
թեամ բ ղարգաբուահ
Աւետարաններու
ոսկին ու
արհաթր կր իսլէի՛ն ու այսպէս
հայբատոլահ
դէր—
քերր կամ կր հախէին
կամ կր վառէ ին , բոլոր
մ անբան կա րնե րր կրակր կբ նետէին կամ անոնց
մով կերակուր
կ՚եփէին։
Բոլոր
վկա
յութ իւններն
ալ
Հ ամաձա
յն են
սա կէտին
՛էրա յ թէ Ա ԷՀմ է տին խոստում
ին
Հ ա–
մաձայն
թալանր
երեք օր ու եբեք գիշեր
տեւեց։
Հօճա Աաատ է տ տ ին անգամ
մլն ալ
ըսելէ
վերք թէ իսլամին*
զինուորներր
իրենց
կրօնքէ
պատուիրանին
Համ եմ ատ
վարուեցան
որ կ՛ րսէ •
- « Ծ ե րերը
սպա՛ննե ցէք , Լ՛ոկ ե րիտասա բւլնե
րը
գե լ՛ի ՚ոարէք»
, կր Հաստատէ թէ անոնք կատա -
րեց ին ա յգ
պատուիրանը
: Ֆ բ՛ան չիս կեաննե
բու
ղլիսաւո րր որ պաչա բման
ներկայ
եղահ էր եւ որ
ար՚լէն
1453
յուլիս
4։ին ԼեՀաստան
Հասահ
էբ ,
կ՝րսէ թէ այգ թալանո՚լնեբուն
մէք խիստ շատ ալ
Հաւտա
ու բաց
քբ ի ս տ ոնե ան ե ր կր գտնուէին
I
իրարու
մ էք բամն ելէ առաք կապուահ
գերի
ներուն
թիլը
վաթսուն
Հաղարի
Հասաւ
, ի"կ
պաշարմ տն շբքանէն
ել ղրաւում
էն վերք
սպսն -
նուահ
սլա տերաղմ իկնե բուն
թԼ՚ւը
^ էնգ
Հազարէ
աւելի
կ՝ըլլտյ
: Այս վաթսուն
Հ աղար
գերիները
հա Լսուեցան ել մ աՀ ՛քե տական
անՀուն
աչխարՀին
ամէն
կ՚՚գմերը
ցրուեցան
,իսկ լնգՀանուր
կարհիքը
այն է թէ ա՚ւտքի՚ն
քարղին
մէք քառասուն
Հաղար
Հողի
ս սլաննո լեց ան ապաՀովաբար
: Շատեր որ
նաէսապէս Հասարակաց
սլա չտպանո
լթե ան
ղո ր -
հին նուիրե լէ
նաէսամեհ^բ
Համ ա րեր է ին
իբենց
տուներուն
մ էք ունեցահ
Հարստութիւնր
թաղել
,
տեսան
այղ Հարստութեանց
Թուրքերուն
ձեռքն
իյնալբ եւ իրենց ալ ՚էերի
տտրոլիլր։
իտալացիներէն
,
^ինովացի կամ Վենետիկ
ցի անոնք որ յաքողեցան
քաղաքէն
ղուրս
եԱել,
աճապարանքով
խումեցին
իրենց
աղղեբու
նաւե
րը,
՚լոնէ իրենց կեանքը
փրկելու
Համար։
քցիստ բարե րաիստաբար
թ՚ււրք
նաւաստիները
՛ամէնքն ալ ձղեր ղտցեր
էի՛ն, իրենց նաւերուն
կո–
ղոպուտին
մասնակցելու
Համար :
I
(Շար.)
Fonds A.R.A.M
