ՄՈՌՑՈՒԱԾ ՀԵՐՈՍ՛ՆԵՐ
•^ԱՃԻն (ՍՐԱմեՍն),
Հւ^ճին՝ կամ այլ անուձով
Ա՝ ւլս ի—ա բա ր ը , Բսւ–
էքէ-է Հաւաւ.
գէլյլէն
, բոլորովյէՆ
մ ոռցուած՜նձ
լէն
չկ
է
բայց
իբ մ ասին ալ չաա քիչ , աւելի
ճիչգ՝ քչ֊
ինչ
ւլչւսւած՝ է : Տասնեակ
աարինեք
առաք՝ իբ
մ աՀոլանը
առթիլ
,
Ա՛ արսէ յէէն
Հա յրենակից
մ ր
ՅԱՌԱՋի
մէք քանի
մը աող նուիրահ էր, եւ այս
քան . . . :
Այս
փորձն ալ մանրամասն
սլաակերր չէ իր
ղորհ՜ին ու կեանքին
, այլ սլարղ
ուրուաղիհ
^ը,
Համեսա
սլարաք մր կաաա րահ
ր/լաք ու
Համսր :
Եթէ
Մ ղ՛՛ի արօր
Համ բաւը
մեր չրքանին
^շս–
կանե րէն՝
Գայլ - ՎաՀանի
(Ա ինաս
Տօլպաչես՚ն,
Հ ամ աղիւղաղ
ի
)
ել Ա ե չե տի Աւետիսի
( Ջ"՚րսա1ւ -
ճաղ
յ
բարձրութեան
չՀասաւ
, սլաաճաոը
այ% է
որ , առաքին
երկու
նուիբեալներբ
ձղեցին
՚չի՚֊ղ
"՚–
գաչա
, տուն ու ընտանիք
միացան
ֆեաայիներոլ
թումբերուն
, « ղարկին
ղարկոլտն
» : Գայլ ֊ Վա
Հան
ը ինկաւ
Զ՛՛ր ու Ա օսունի
անՀ ա լա ս ա ր
կռուին
մ էք , Ա՝ ե չետին՝
ղոՀ
ղ նաղ
1915/
բնգ Հանուր րս–
պանղին ; իսկ Մ ղ՛՛ի աբարբ չգիտես
ի՛՛նչսլէս կամ
ինչո՛^լ
մնաց
երկիրբ
գի՚-՚ԷԸ "՚ Հ"ն յանղուէթ՛
,
անփեՀեբ
խիգախութեւտմ
բ
մ բ մ տքառեցտլ
թուր–
քին եւ Բիւբաին
գէմ։
Առքի
գէպքին
(1896)
դեռ
չաա
ե րիտասաբգ
, բա
յց , արգէն
ա չքի
փուչ
թուրք եւ քիւրտ
թումանը
ել ու՚լէբ
առաքին նո–
թաղր
գարձնել
գինքը։
Երիտասարգ
Աղսին կբ
փերցնէ իբ Հրացանր ու կ՚աւգաստանի
Հաւալցի—
ներոլ
հանօթ « մաղարան » (քարայր՝) ;
Խսչոբ
քար
մբ կբ ղքրէ քարա
յրի
հակէն
նեբս ու ղիրք
կբ բոնէ
անոր ետեւը :
Պաչարումր
կբ տեւէ
օրեր : Գուրսր
քարղր,
թալանբ կր փեր քանան , բայց երիաասար՚է
Մ ղսին
Հաւտաք
չունի
թուրքին
փրայ , գուբս
չելլէր քա
րա յբէն : Բա ղաքէն
կուգա
յ ղա յմ աղամը
,
/չոլգան
երեւելիներ
՚ Ղ՚^ւ՚Ք
" ՚ մանաարմա
Հայու
րմ բոստ
ղաւա1լբ
«
ղսսլելու
Համաբ » • . . : Բոլոր
սսլաոնա–
ւփքնե ր ր կամ փադաքչան^եե
բ ր գուբ
կ՝ անցնին , /
փեր քո յ ՛լա քմ ագամ ր ինքր կուգա
յ քարա
քրին րե–
բանբ եւ էքադերսէ։
Եբգում
ք^՚է
Թ ՚ ՚ ւ ր ք ի ն էն
մ եհ՛ եբգում
ր կ՝ լնէ
« թող մայրս
կինս բքէայ, եթէ ձգեմ որ քու
մագիգ
դպչին
. • . » :
Հաճին
դուրս
կուդա
ք : Զինաթափ
կ՝լնեն
, կը
կապեն
թեւ1էրբ ու չյբ քապ՛ս տուահ
մանտա ր՛ք՛ անե–
րոփ եւ Բի ւր ա ե ր ո փ քաւլ՚սք
կ՝ առաքնո րղեն : Տա -
նապաբՀին
, հանօթ
կա՚ողահ
Բիւրտ
մր ,
աոիթբ
կր ղ՛ոնէ,
յանկարհ
կր յ՚սրձակի
կաչանաւորին
փրայ ու ձե՚ւքի
կայհՀան
Հրացանի
բունո՚էբ
ումեղ
Հարուահ
ւքր կուտայ
անոբ
հոհրակին
:
Հայսրգփն
ետ կր դաոնայ, կր նայի
Բիւրաին
կ՚սբմ րահ աչքեբոփ՝
փաղրի մբ մ ո լեդնութեամ
բ ,
բալց
աւսմղ,
կապուահ
են իր բա ւլո ւ1^՛ ե ր ը • • • ;
Զա լրո յթէն
ակռանե ր կր կճրտէ
. « թող
առնելիք
րլլայ » , կ՛րսէ
յ
Մեր կալանտլոբր
կր տանին
քաղտք։ Գատա–
փաբոլթ
իւն
՚ոեղի
կ՛ ունենա
յ եւ եր/լու
տարուան
բանաւս րկո
լ թե ան կր ւլս՚՚ո՚՚՚՚ղա
րաուի : Ա
՚1
"Ի ա–
բա ր ր երկու տա ր ին լրացնելոէէ աղատ
կ՛ տ րձակ -
ուի : Տուն դառ1ւալոլ
օրն իսկ կր գանէ գինքր
Հար
ուահող
հանօթ Բիւրա բ ել տեղն ու տեղր կը
սպաննէ : Բիւրտին
տէրերբ քաղաք գտնդաաի
կ՝եր–
թան։
Գայմ՚սդամր
եւ իր չրքապաար
նոր
րաբգու–
թիւննե ր չս՚ոեղհե
լու
Համ ար , « խենդ »
աղուն
Հետ
ւլորհ՛ չունենա
լու
Համ աբ , « Պ իհա/լի
բո
յնին
Հեա
մի խաղաք » , կ^բ՚՚է ՛՛ւ տուն կր ՚քրկէ
Բիւր՜–
աեբ բ :
Տեաոյ
, Հաճին
միչտ ան՛ցարան
միայն
իր փի
լիսոփայութեան
կր Հետեւի :
«
1քէկ
Հարուահուլին
պէտք է տասր
Հարուահ
տալ՛
. . » :
ԱյնուՀետեւ
ոչ Բիլբտբ ել ոչ ալ թուրքբ կր Համարձակին
Հա
յուն
ծ
IIIII
նա յիլ :
կուգայ
Օսմ • ԱաՀմանագրութիւնբ
:
թէեւ
խաբուսիկ,
բայց,
որոչ
չունչ կբ բերէ։
Հայր
այլ
եւս
կրնար
բարձր
խօսիլ , ձի նստիլ , ւլէնք
ունե
նալ : Ե րիաասա րգութ
իւնր
կ՜՚երթար
Պոլիս , Եւրո
պա , Ամերիկա
եւ նոր , Հասուն
ղադավւս՚բներոփ
կր փերադառնաբ
Երկիր : Այն օրերուն
, իրօք Հա
յուն
չուքբ
թուրքին
չու քէն
աւելի
երկա րեցաւ :
Հայր
ւլարմանալի
արագութեամբ
փեբելքի
ճամ—
րան
բոնահ էր , մ ինչ
թուրքր
տեղ—քա
յլ կ՛ րնէ ր :
Բիւբան ալ ետ կ՚երթար
:
Այգ
չրքանին
Մգսին
ղտռնուկի
պէս բարի,
իր
կալ ու կուտին
Հեան էբ :
Երկաբ չտեւեց սակա
լն : Կրկին եկան սեւ օրե—
րբ : Պատերաղմ : Զինակոչ : Զէնքերու
Հաւաքում
ել
ինչք/է
բու
գրաւում : թուրք կաո աւի արո
ւթիւնր
« բս՚ղաո
իկ պարագա
լ »նե բու պատ
բու ակ ին տակ
իր ոճ բահ ին հ՜րադբին
նա խա ՛գատ րաստական
ա չ–
խատանքներր
կր կատարէր
մեհ թափոփ :
Ագ՛՛ի
աբարր
1լր ղղար ատիկա : կր ղգային եւ
ուբիչներ
սաՀմանափակ
թիւոփ
ուրիներ...։
. 1915
Ապրիլ - Մայիս : Աեւ մութ
ամ պերր
լեռ–
նակուտ՚սկ
կախուահ
են
Հ՚ս լութեան
Հորիղոնին
փյւայ : Զարագոլչակ
զրոյցնեբ
. « կ՝ըււեն թէ
. . • » յլ
Ուսանո
ղութ իւնր
մողոփուրղի
մր ամէնէն աչ–
խում,
չարմուն,
որոնումներ
ու բարձր
ձգաում–
ներ
ունեցող գազափաբապաչտ
աաբլն է։
Գոնէ
այղպէս ալ պէտք է րլլայ : Որո՛փՀետեւ ան իր մէք
կր միացնէ
երկու
Հիմնական
տուեալ
երիաա—
սարգական
թաբմ
ալիւնր ել մտաւոբ
լուսաւոբոլ—
թիւն:
Երկու
գորհ օննեբ
որոնք
իրար
ղարնուե–
լս՛ի կուաան
Հոզիի
կա
յհ ու բոնկում
:
Շ րքս՚նէ
չբքան եւ փա յրէ
փա
յր ուսանողու
-
թեան պատկերր կր փոիսուի սակա
յն : քիտմ անա/լի
եւ պա յմ աններու
ագգեցութիւնր
չափազանց խոր
ել րլլա
յ անոր
փբայ : Օրինակ
, լնգՀանուր
կար -
հիքը
Ա
՛յն է թէ ներկայ
ուսանո
ղութ իւնր
նման չէ
ան՚էետացււղ
սերունղին
, նոլա՚լ է իր խանգաւիս՛—
ռո ւթիւնր
Հոգեկան
աբմէքնե
բու , գե ղե ց կո ւթ
իւն
նե բու, գազափաբական
թռիչքեերու
Հանգէպ : Այ–
մ րմ եբիտասարգներր
աւե
լփ գորհնական
են եւ
Հեաամուա
գԻրՔ ու զրամ
ապաՀ՛ոփելու
կարելի
եզահին
չ՛՛՛փ՛ չուտ ել կաբե
լի եզահին չափ քիԼ
զոՀողոլթիւններոփ
:
Որքա՞ն
աբգ՚սր է այս գիտոզութիւնր
րնգՀա
նուր առոլմոփ
փԻ^ելի
Հարց մր։ կասկահ
չկայ
սակայն թէ րան մր կտյ ՛իո խուահ
ինչ՚զէս ա
մէն
մ արզի
մէք , նո յն՚զէս
ե ւ ուս ան ոզո
լթե ան մաա
յ –
նութեան : Երկու
Համ աչիսարՀա
յին սլաաե րաղմ -
նեբր
փե ր իփա
յր ԼԲ քեցին
անցեալի
րմբոնումնե
րն
ու ալանզ ո ւթիւննեբր : Բաբս յական չատ
մ ր
բեբ–
գեր
քանդ՛՛ ւե ց ան եւ բա՚լմ աթիւ
Հ աւա աքի
ս իւնե՜ր
ի՛ու ի՛տ ե ցան : Բնականաբար
ս՛ յս
ւի լո ւղո ւմնե ր ր
անՀ ետեւանք
պիտի
չմնային : Այսօրուան
անըս–
տո յգ փիճաելր , փագուան
փտան՚լներոլ
սպառնա -
լիքնեբր
, մնա
յուն
սկղբոլնքներու
չդ"
յութիւնր
ուսանողութիւնբ
կբ զր/լեն
ներչնչում ի աղբ իւր -
ներէն եւ 1լբ կասլեն
նիւ թ ին , մանր ու
անցոզաեի
փա յե լքնե րո լ պաչտամունքին
:
Այս
բո լորի անգր ա՛էա րձում բ կր գ՛լ "՛նք
նաեւ
Հայկ. կեանքին
մէք։
Հայ ուսանոզնե
րէ ՚իոքր
թիւ
մր
մ իա յն իր դասերուն
Հետ կբ
Հետաքրքրուփ
նոյն ատեն
ազղային եւ լնկեբային
խնգիրներոփէ
Հալաւի
Համբալալոր
Բս՚րձրաՀտյեաց
Ա •
Ասաո ւահ
ահն
ի փանքին մէք աե ղի կ՛ո ւնենա
յ մեհ
մո՚լո՚ի։
Հ՚ւն է Հալալի
բնտրանին : Հաւաւր Բա—
լաՀուէիտի
քանի
մբ աասնեակ
Հայ գիւղերու
սիր—
տլ^ւ է , անոր
փճիռր
փճիւ՚ւ է
յ
Բոլոր
աչքերը
Հոն
դամուահ
են : Հոն են նաեւ
չրքանի
նեբկայացու—
ցիչներ,
Հոն է առաքնոբ՚է
Ե՚լնիկ
փաբգապետր։
Պէտք է փճռել
թուրք
1լաո ափա րո ւթե ան ան
լուր , անտե՚լի
, կտսկտհոտ
կամակատարութեա՚^ն
ենթարկուիլ.
• • թէ ինքէ՚ապա չտպանո ւթեան
՛էի–
մել :
Այգ պատմ ական
մոգոփին
մ էք Հաճին կ*բլլա
յ
խիսա , կտրուկ ու փճռական
:
^ Այո ան՚լամուանր
ուբիչ
տնգամներու
չի
նմ անիր : Այս անդամ եթէ ա՚ւիթ
լ՛ գտնեն
մ եղ ար–
մ ՚սաէն կբ Հանեն եւ ան՛քին կբ չպրտեն : Ա ե՛լի
Հ՚սմար
մ ի՛սկ ճամբան
քանի
ուչ չէ , կին ու երա–
իս՚սյ
փոիս՚սզրե
լ Տերսիմ
, ե ր իտասա բղութ
իւ^ւ ր մ ր–
նայ
Հոս ել իբ պարտքը կատարէ
սլատ՚ււի եւ Հայ—
ր|^նի
Հողին Հանգէպ,
այսինչ՛
կոուի...։
Գս՚յմ՚ս—
դամին եւ իր չրքապատին
« մաքբութեան
»
ղոբհր
ես իմ փբաս
կ՚աոնեմ : »
Հաճիին
այս յստակ, փճռական
մտքերուն
ում—
դնօրէն
1լ րնգգիմ՚ւ՚նան
« խոՀեմ
ֆներբ։
կ՝բնգ՚քի—
մանայ
նաեւ
Ե՚էնիկ էԼարգապետր՛ • • ^ Ե՞նչ կ՝բ—
սէք
, ի՞նչ
կ՝ րնէք
, կ՝ րոէ
Հո՛լ եւո բ պետր « հա
յրա–
յե՛լ
ֆներուն
, մասնաւորապէս
խօսքր
Հաճիին
"ւ՛լ–
՛լե լոփ , ի՚^նչ
կ՚լնէք : Գիտէ՛՛ ք թէ ա յգ ճամ բան
՛քեղ
ո՛ւր կր ա՚սնի : Եթէ քարղ ալ սլա՚ոաՀի
,
24
կամ
48
մամէն
աւելի չի կրնար տեւI^լ: իսկ եթէ փոր
ձուինք
ւլէնք
ր՚սբձբացնե
լ մէկ սլա յթի
ւնր
բաւա
կան է որմ
եզ ամբոզքս
սուր է ան ցրնեն՝ ել մեր
աուներր
կրակի տան.. . » ; Բացս՚րձակ
մեհամաս
նութեամ
ր կ՛ իւրա ցուին ա լս մ տքերր : ( Ա յս
մողո
փի
մ ասին
ինքր
անձամբ իր ո ղքո ւթ ե անր պատ -
մահ է այս տոզերբ
գրողին՝) :
Հաճին
մոգուէէն
գուբս
կուղայ
րնկճոլահ՝
է
Գէպքերբ
Ա՚լսիին
Համար
այնքան
Հասունցահ
կ՛՚ե
րեւին
որ , կ՝ աճապա բէ իր լնելիքներու
մ ասին %
Առաու
մր լայն գօտիին
մէք կր տ1>զալորէ
եբկսայ–
րի դա
չո լն մբ, ատբճանակ
մր, բաճկոնին
աակ,
ուսե րէն
1լա խ երկու
չարք փամփուչա
իբ Հետ
կ՚աոնէ
եր ելո լ ղաւակնե ր ր ու կբ բոնէ
Տերսիմ
ի
ճամբան : Այդ օրեՀրուն
՚սբդէն
ճամբաներու
փրայ
քիւրտ
աւարառուներու
ւիոՀմակներ կր
ւիխաալին։
Հագիւ
գիւզէն
10 15
մղոն Հեոացս՚հ՝
« ն՚սճախ »-
ներոփ
զինուահ
(տեսակ մբ փոքրիկ
կացին)
Հ^ինդ
Բիւրտեր կր ցցուին
Հաճիին
դիմացր։ « է՛՛յ ֆլա ,
մ/էբկացիր
• • • » : Պատասիսանի
ւիոխարէն
իր օրՀ
նե ալ ատրճանակր
կ՝որոտա
յ , Բիւրաե
րէն
երե
քր
իրարու
եաեւէ
կ՝իյնան
, մնացահ
երկուքր
հունկի
կուգան,
քիչ առտք
արՀամարՀուահ
ֆլա քէն ,
կր պազատին որ խնա
յէ իրենց : Ա եհՀոզ ի Հա
յոբ–
դին կր խնա
յէ անոնց եւ ճամբա
յ կուտա
յ որ Հե
ռանան :
Աւելի եւս փոքր է թի
;^է1
՚"\"ի^
՞/"՛^/
Բ-Բ^է"" ֊
ռոն
եաէաւի
մր նուիրեալներր
կր
Հանդիսանան
եւ սրբազան
առաքելութեան
մը կոչումը կը զգան
իրենց
մէք՛.
•ց ս •քԼ^ .
Աւելի
ցաւալին կայ սակայն։
Համալսաբա
-
^^ւարա
եբիտս՚սարղնեբ
ունինք,
որոնք
եւրոպա
կան մայրաքաղաքներէ
մամ անահ են՝ երկրա չա ֊
փութեան
, բմչկութեան
կամ գե ՛լա՛լս րհոլթե
ան
վկայական
մր չալկահ, եւ որոնք կր իսոր լին
Հայ
կեանքէն ու արՀամարՀանքսվ
կր նային այն ա–
մէնուն
վրայ, որ Հայկական է։ Մինչգեռ այո ար֊,
ղաքր
8 10
տարի
ա՚ւաք
՛Ա
՛լ՛քին
յոյսն
էին,
մին
չեւ իսկ Հայեցի
բաբձրազո
յն ուսում
էին ստա -
ցահ՝ Եւրոպա
մեկնելէ
առ՛սք ել չատեբ ալ
բարե֊
"իրա/լան
Հասաաաո
լթիւննե
բու
եւ
ֆոնտերոլ
կողմէ
Համալսարան
ոլղարկուահ
:
Նմոյչներ
չեն սլակսիբ
մեր չուրք։ կր մօտե
նաս
իբենց
սբացաւօբէն
, Տլ ակնկալես ոբ
աոՀմիկ
կարօտի եւ սիրոյ
արաայայաութիւն
մր պիտի
լսես
իրենց
չբթներէն
, կր յուսաս որ դորհօն ոե֊
ուստս որ ՛քո ր
բեբ պիաքստ՚Լնձնեն
այս կամ այն միութեան
մէք,
բայց
անայլայլօրէն
անոնք մէկ յանկե րդ
միայն
ունին տեւաբար
•
^ « Եղբայր, այս ի՛նչ 1սեւլճութիւն է հոս,
ո՛ւր է Եւրռպան, ո՜ւր է Անդրնահրը: Մարդ կբ
զզուի մեր ազզային կեանքի պաակերը ա ե սնե լո վ ։
Մի ո ւ թի ւ ն չ կ ա յ , հա ս կ ա ցողութիւն չկայ. վ էճ,
կոիւ, աղմո ւ կ ։ Աստուած չըն է –որ
ի ա ո ն ո ւ ի մ ։
Զե ոք է ս ց ա յ ՝ այսօր դարձեալ Եւրոպա կ բ մե կ –
նիմ »:
Հաւանաբար
մեր լնթե րցոգներէն
չատեր
լր–
սահ են այս բառերբ,
ատրբեր
դասաւո
րում
ոփ։
Ըսոզներբ
մեր զարգացահ,
Հ ամ ա լսա բանական
,
րանիմաց
եր իաա ո՛ս րղնե րն են , որոնք
նոր
չունչ,
նոբ եռանդ ու ոգեւորութիւն
պիտի
մտցնէին Հա–
յտչտա այս գաղութներուն
մէք։
Մինչղեռ,
փայր–
կեան առաք վւախչելոլ եւ իրենց ՀեչտասաՀ
կեան
քին
վեբաղառնալոլ
մասին կր
մտահեն։
Անոնց ձեւակե բպահ
բո լո բ
մ եզագրանքնե
բ բ
ինքնա րգա բացմ ան
Համ ար են պարզապէս : Ո՞՛ ր
՛Ազգին
՚քէք
՚իէճեբ ու պայքարներ
չկան : Ո՞ր մո
ղովուրգր
խեզճութիւններ
չունի :
ԸնդՀակառակն,
ան որ ճչմարտապէս
կր սիրէ իր ազդր,
պիտի
"էրէ
Ղ՚՚՚յ^ էբ ամբոզքութեան
մէք պակասու -
թիւննեբով
ու խեզճութիէննեբով
, տկարութիւն
-
նեբուն եւ թչուառութիւններուն
Համ աբ
մ անա -
ւանգ
, գանոնք գարմ անե լու
բուոն
նուիրում
ով :
Գմ բա խ տ ա բա ր բացառութիւննե
բու
մ օտ մի -
ա յն կր գտնենք
մ ենք ա յս
նուիրում
ը
յ
Ե ւրո պան
գիտութիւն
տուահ է
մ եր
ազոց
մ աքին , բա
յց ցամքեցուցահ
է անոնց
Հոգիին ա–
կերը։
Ուր են գ. Օաեաններն ու ՚ԼաՀապետ
Ո՜ուսին–
եաններր
, որոնք
Փաբիզի
լուսավառ
պոգոաանե–
բուն
վրայ Հայաստան
ել՚եբաղէին եւ իրենց
մեհա–
ղ ո յ ն փառասիրութիւնն
էր աղգին
հառայել,
անոր
խաւար
խաւեբր
լուսաւորել : Ո՞ւր են Արմէն Գա–
րօնեբր,
որոնք
իրենց Համալսարանական
ուսումր
կէս
ձգեցին՝
արիւնոա
յեղափոխութեան
նուիր -
ուելու
Համար :
Զափազանց
ախուր բան է Եւրոպայէն
վերա–
գաբձոզ
Հայ եբիաասարգին
րերնէն
լսել թէ ինք
Համ չառնեբ
այլ եւս Հայերէն
գրքե բէն , Հայ գբ–
րականո
ւթենէն
, զանոնք ագքաա
գտնելով, ինք
կը "եբէ ֆրանսերէն
կտմ անգլերէն
կարգալ, ո֊
րովՀեաեւ
մաքին
սնունգր
միտյն օտար
լեզուով
կրնայ
Հայթայթելէ
Հապա
Հոգի՛՛ին
սնունգր,
թնչպէս
կարելի է
Հայ
անունով
ապրիլ,
ըս,լ^
Հ ^ յ ոգիին
Հազոբ -
գակից
չբլլալ։
Այղպէ
ս չէին
սակայն մեբ հքաչա–
աուր Աբովեաններուն
ու Միքայէլ
Նալսլանտեան–
ները,
որոնք գերմանական
կամ ռուսական
Հա -
մալստրաններոլ
բարձրագոյն
վկայականներուն
տիրանալով
Հանգերձ,
չմոռցան
իբենց
լեղուն։ Ոէ
միայն
չմոռցան՝
այլ նաեւ
վեբահնունգի
ռաՀվի–
բանեբ
գարձան ել գրա1լանոլթեան
գարբիննեբ
:
Հայ
մոզովուրգր
անոնց
անուններր կր պաՀԷ
իր սրտին
մէք ոբպէս
սրբութիւն,
իսկ
մամանակբ
կբ որբէ ու կբ տանի յիշաաակր
բոլոր
անոնց , ո–
բոնք Հոգեկան
կապր կր կտրեն
իրենց
ազգին Հետ,
որքան ալ կարոզ
րլլս.՛,,
բազմաչնորՀ :
(/ՏՄԲԱԳՐԱԿԱ1
ԱԶԳԱԿ
»Ի)
ԱՄՈՒՍԻՆԸ.
֊ – Իմացայ որ նկարուելու
Հա–
%կՏ"Բ՛"^^՛^
՚^՚՚է՚Կ-՚-Տեր
ես նկարիչին
առքե
ԿԻՆԸ . - Տիշ^ է .
, , վառահ
էբ
ներսո
•• ՚"՛ ւէ լ լ
բոբ
X
(Մնացեալր յա ջ որդ ո վ )
ՄՒՍԱԲ
ՄԻՐԶԷ
Ա՝
ինհի
դիրք
մր փոխ կուտա"ս
I
Բ– — Ես սկդբունքոփ
դիրք
՚իոխ չեմ տաբ։
կր տեսնե՛՛ս
՚քրադարանս
, րոլոր
այս
գիրքերէԼ
վ,ոխ
ա՛՛նուահ
գիբքեր
են . . . :
Ա.
Րայց
չափէն
աւելի կր խմես :
Ր–
Ի՞նչ
րնեմ բարեկամ,
փիչտերս
խեզգե–
լու Համ ար է
յ
Ա՛
Այսքան կր խմես ել գեռ չխե զգո
լեց ա՛՛ն
փփչաերգ :
Բ
.
Ո^Հ ^ իմ փփչտերս
լողալ
գիտեն
• • • I
Fonds A.R.A.M
