՚^ԱՅԱՍՏԱն
ՅՍԻԻՏենՍԿԱՆ
Աք^տիպ յաշԱք
Եըւտըզի
դեպէիԱ
Ս ա ս ն ա յ ծււեյւ
մեր մեծ
ղիւցաղներգութեան
մ էք եւս
ունինք
սքան չեչի գրուագ
մ ր,
նմ
անօրէն
յաա1լանշա1լաԿէ , իրրեւ
վկայութիւն
Հայու/
մաՀա–
մարտին :
Ինաքնքմ ան սաո
յգ վտանգր
Հա յաստան
ի գռ–
ներուն
առքեւ ; Հազար
— Համար
ղօրք անպեիւ -
անմօրուս
, Հազար - Համար
զօրք
սլեխւ։ւք — մօ
րուքով.
Հազար - Համար
զօրք սպիտակ -
մօրու
քով (տես Ջիթոէնիի
Սասոննսւկսւնը.
էք
712) ,
վրան
են զարկեր
Հայոց
գաշտերուն
մէք,
որքան
ասազ երկինքր՝
այնքան
վրան
զետինր
(անդ ,
էք
783) I
գզած րամպակ
րլլան
անոնք ու գուն Աս —
ածու
կրակ չես կրնար
այրել
Հատցնել,
յարդի
մոծիր
ըլլան
անոնք ու գուն
Հարաւ
— քամի՝ չես
կրնար
մարել , կորեկ
րո ւս ած արտեր
ըլլան ա -
նոնո ռւ գուն
մանգազ չես կրնար
Հնձել
եօթր
տարիէն
(էջ 785) ,
Բ՛"յց եւ այնպէս
Ծուռ
Գաւիթ,
որ կր մարմնացնէ
Հայութեան
ոգին, ոչ
միա
յն ^
կր յաղթէ
վտանզին
, կ՝ալլէ կր սրբէ
թշնամ
ին , ,
այլ եւ մենամարտի
կ՚երթայ
ուղղակի
մաՀուան
\
զէմ , որ Ասրսւյ - Մելիք կբ կոչուի
կ.իւցաղներ - ՝.
գութեան
մէք։
փաււաւոբ
ղլութ
մլն է այւլ մենա—
մ արտին
նկա
րաղ
րութիւնր
,
Մ սրա
յ - Մ ե լիքր ,
ում
տալու
Համար
իր Հարուածին,
կբ պատմէ
Հայ
մալովուրւլր
, նստալ
իբ ձին եւ երեք
մամ —
ուան
ճամբայ
Հեոուէն
սուրալով^
վազեց
Գաւի -
թին
վրայ ու Գաւթի
զլթոլն
նետեց
իր
՚ք՚-ԲԴԸ.
երեք
Հարիւր
վաթսուն
Ա՛աբ ծանր : Աաբ - քաբ
թնդաց
, քսանեւչորս
ժամ
փոշին ծածկեց
աբեւին
եբեսր։
Գաւիթ
ողք էր տակաւին
: Այն ատեն
Մ ր"–
բայ - Մելիք,
ուժ տալու
Համար
իր
երկրորզ
Հարուածին
, նսաալ
իր ձին ու մինչեւ
Հալէպ
քա—
՛լաք
Հեռուէն
սուրա լուէ ւէաղեց
Գաւիթին
վրայ
զոէրղր նետեց
Գաւթի
ւլլիւուն : Փոշին ծածկե ց ա–
բեւլակին
եբեսր,
երկու
օր եւ երկու
գիշեր
մ թնեց
երկինք - գետէն : Գաւիթ
ողք էր տակաւին
: Այն
ատեն
Մսրայ - Աելիք , ուժ տալու
Հաժար իբ
Հարուածէն
, նստաւ
էւր ձին ու ժ էնչեւ
Ա սրա
յ
քաղաք
Հեռուէն
սուրա
լոփ
փաղեց
Գաւիթէն
վ բ -
լ՛այ՝
զ "ւրղր
նե տեց Գաւթ է։ դլէսսւն : Փո շէն ու
մէղն , Հողն ու քարր
էս՚ււոնո լեց ան էւրարու , երեք
օր ել երեք
՚լէ՚չեր
մութ
մնաց
երկինքր։
Գաւիթ
ոզք էբ տակաւին
(էջ 843 - 850) :
Հետեւե
լով
Լէ՚ւք - Անտրէ
Ա արսէլէ։ , ոբ
Գբի՚լ "Ր Լուսաւորչի
մ աՀամ արտէն
մ էք կր կար -
գաբ ոչ միա
յն Հա յոց ճակատաղ րական
գժբաէս -
տութեանէյ
՛էկ՛" քռւթէււնր
, ա յլե
լ
յլենս ունա
կոլ -
թեան աաւ^^^^^Ա^եճւ^^^Աէ՛ զ՛՛՛ն ց յաղթանակր
ժ աՀ
ուան
վբ7ւ^^^^կբ^ա1^^^ւմ
թէ նո քն
իմ աստր
ունի
նա ՚
1
Ա ասնա
ք
<Տ
ուռ Գաւ է՛թին
քսւղթե րղ ութէււնր :
թէ
մ աՀամարտր
Հա յկական
աւանդութիւն
մ րն է առաւ ելասլէս
, որ կր բթի
Հ՛" յ՛՛ց
՚՚ւատմ
ու
թեան
վէիլիսովւա
քոլթենէն
, կ՝ուղեմ
Հաստատել
նոր
ւԼ1լա քութեամ
բ մբ եւս, Գրի՚Ր՚բ
Լուսաւորչի
եւ. Ա՚սսունցէ։
Գաւթի
ժուլովբդական
աւանգու
—
թէււններէն
ետքր՝
այս անղաժ ժշակուած գրակա—
նութենէն
(հԱշւ^ւաՇ
ՏՅV
^11է^)
օրէնտկռվ
ժբ, յի -
շեցնելով
Գուրետնի
քեբթուածր
:
վաղաժեոիկ
ալս րսնաստեղծր
«ղէւ՚ուլէք որ ղեռ
կենղանի
եժ » կ^ազաղակէ
մաՀուան
րոլոր
երեւոյթներուն
ղէմ,
գագազին
մէք. Հողի՛ն
իսկ
մէք(*) :
Արգ
1
ւ՛՛՛՛նչ էւմաստ
սլէտք է տալ այն ոզէւին ,
ոբ կր մերժէ
մեռնիլ Բարե
լոն ի
սլա ր իսոլնե
րուն
տակ
(Մայքրլ
Ար լէն) եւ վվ,ւնիկի պէս կը յամե -
նա յ Հա յկական
աւե բակնե րուն
մէք։
կեն սա պաշ -
տոլթէւ՚^ւն՝
Հասարակ
էւմաստով
,
սէւրել կեան -
քր
, ասլրի^
լ ել
մ իա յն ապրիլ։ Ես "՚ քղ
էւմ աստր
չղ տա յ մեր պատմ ութեան
մ էք , որ Եղ ի շէն է ղ ի–
նովցուցե
ր
«էւմ ացեալ
մ աՀուան»
"ձ/՛^"/
ք
""1 ՝՛
Կեա^նքբ
,
«շունե
րն ալ ուն
էն
ա յզ
կեան^բր՜»
(Մարսէ
լ Փանեոլ,
ՐտՈՈյ՛
թատերաէսաղ, էք
205)։
Ա^ , ես ո^րքան կր Հրճուէւմ
տմէն անզամ
որ ,
(*) Ոննինք աւաՐւդութ֊իւն մը եւս. —
Կ"֊Ւ՝՛–
մահուան հրեշտակին հ ե տ ։ ՛նկարի; Եղիշէ Թա -
դ էոսե ան կաաւի վ րայ փոյսադրած է ա յ դ աւան
դութիւնը. «Ասլան աղայի մարտը
հրեշտակին
հետ», ((որ Գարեգին Ա– կ աթողիկ ոս այսպէս կր
ներկայացնէ
Տաթեւ
տ արե գրքին մէ ջ (1929, էջ
287)
«Ասլան աղան Մոկաց բարրաււով ժողո -
վրդական վիսյական եր գի հերոսն է. նա փողո -
ցոնւք աեսնհլւս| աղքատի դիակը եւ տեղեկանալով
որ Օրա մահուան պատհաււր հրեշտակն է, կ ո ո ւի
է կ անչ ում՝ իւր աղքատի ւ^րէժր լ ո ւ ծ ե լ ո ւ – մ ա հ
ուան լքասին գաղափար չ ո ւ ն ի » ։ Այս ս ք ա նյե լի ա–
ւանգ ո ւ թի ւ նր որե ւ է կապ չունի Աստուածաշոլքլչի
աւանդ ութե ան հետ
(Ծննդ.,
ԼԲ.
24), որուն մէջ
իս ր ա յէ լ ( = աստուածամաըտ) անունին տրուա ծ
րա ց ա տ րութիւնն է մի ա յն գ ե ղ ե ց ի կ ։
Հայկական
այս ա ւ անդ ութե ան ւ1րայ աշխատած ե մ ես ալ
(տես
Մեղեղինեբ.
էջ 74), մահամաըտին տալով
կենսասրսշտու թեան բնախօսական ար տ այայտ ոլ -
՜թ-իւ նը . լՐիջերկրականեան հոգիին յա տ ուկ , որ
հեթանո ս ո ւր ե ան
աշխարհա գ րութե ան
աղեզր
կ ՚ ա նց րն է մեր երկինքէն՝ հելլենեւպարսկական բ ե –
ւ ե ոնե բ ո ւն միջեւ :
՚Բառասուն եւՀէնգ տարէներ
անցած
են՝ աշ—
թար
Հէւ մեծ մ արգա սսլաննե
րէն
մ ին՝ «
կաբմիր
Ա ոլլթան » տիտղոսին
արժանացած
Ապտէււլ Հա–
էէ իտ Բ բ սատկեցնե
լու ՝. ամար եղած
ձեռնաբ
կէն
ի վեբ :
1905
Օգոստոսին
էր , երբ կբ գտնուէի
ծնբն -
դավայրս : Լսեցի
զգայացունց
լուրը, մեծ արիւ–
նա րրո
լ
ւլա էլան էէն
"լ՛քին
՚է՚էք պա յթած
ռումբին
ձայնբ։
Հայութէ։ւնբ
աա1լեուվյէայ
եզած
էր,
ամէն
կողմ
յուզում
, սարսափ եւ իբարանցում
, որոփ -
Հետեւ քարգե
լու պատրուակ
ստեղծող
կայսեր
գէմ
եղած
ա յգ զալագրո
ւթ իլն ր պիտի
ուխենաբ ան -
տա րաէլո յս էւր աղետա
լի
Հ ետե լանքն ե րբ ,
ա
յն
մ իակ արամ ա րանո ւթե ամ լւ թէ ՝
նմ ան գէ "(քի
մ ր
մեղքբ
պէւտէւ րեռցուէր
՜էէս յութեան
ւէրայ եւ ~էա—
յու թիւնբ
ւլիտէ ր ա յգ
մ եղքէն
պատ
իժ բ , երբ ա -
ռանց
ժեզքի ալ անէսնայ
էլր պատժուէր :
Կ - Պոլսո
յ Հա յ թե բ^ե
րբ
անմիքապէ ս լծուե -
ցան
աշէաստանքէէ
եւ էւրենց անէլարելին
ւէարձեցէն,
~>աւէ ոէլէ, լյէլ Համար՛
թուրք
սլետութ
իւնր թէ այգ
դաւագրութեան
Հե ւլինա1լ1ւե ր բ չէ է՛ն
1լլէնաբ
րԱալ
Հայեր
, որւէվՀետել
իբբեւ. Բբ իստոնեա
յ
՚ս՚լ՚լ եւ
տառապէ ս Հետեւող
իրենց Ա . Գրքին
սլա տուի -
բանե բուն , էէլիտի
յարւլ է էէն Բր իստւէս էէ « Տուք
ղկայսերն
կայսեր»
էսօսքր։
Հետեւաբար
, ան —
ձեոնմխելփ
սլիտի նկատեն
իրենց
կա
յսե
ր կեան -
քր : Այս ա յնքան
անմեղ վւաստա րկո ւթ իւնբ
չու
նեցաւ
սակայն ոչ մ՛էկ արժէք,
որովՀեաեւ
կարճ
ժամ ակամ էւքո ցի մէք Հաստատուեցաւ
թէ
"՚յՂ՜
գժոխա
յէն գաւադրութե
ան
Հ ե ղինա 1լնե ր ր , քանի
մբ բացա՚ւութեաժ ր , ամբո՚լք
Հա յեր
եղած
են ; Ե*–
ղարմանալէւն
Հոն էր, ռր պոլսաՀայ
թերթեր
ար—
լին
ա յզ
զ է սլքին
մ ան ր ամ ա սնո
ւթ իլն ր
առանց
էնթա բէլէււ էա լու
ղրա
քննո լ թեան , ո րովՀե
ս։1,ւ
էլ րս
ուի
թէ ՝ անւլլիական
կառավարութեան
՚՚լնզ
ում
ին
վրայ է ոբ տրուած է այգ ազատութիւնբ
Հայ
թեր
թերու
: Առանց
ժաժանակ
կո րսնցնե
լու
եղան
ձէ^րրակալէււթէ/էններ,
բանէոա րկո ւթ իւն եւ աժե —
նախիսէո
ւլւստէսվարութէււն
:
Զե ր րա էլա լո ւածնե
ր ո ւն
ժ էք եղած է
Պելճէւքա–
ցի էտուաբէո
ժօրէւս , ոբ չատ Հանգստաւէտ
պաշ—
աօն
ունէ^ցէսծ է Կ՛ Պոլսոյ աոեւտրական
օաար
տան
մր
մէք։
\9\3ին
երբ կր զտնուէի
Պելճիքայի
Անվէրս
քաղաքբ
, ականատես
ե ւլա
յ Հսկայ
ղւէ րծադո
ւլէւ
մր,
որուն
նմ անր ոչ մէ 1լ երկրի
մէք ցէորգ
էոես–
նուած չէ
: 500
Հ աղար
՛չ ո րծաւո
րնե ր
ւլ
ործէոգուլ
յա յտարարած
է
Է՚^Յ
աԽց111^
է՛"/՛ մէք եւ շրքաէլաներբ
:
Ասէւէլա ՚էէ՚թէսարի
թիւ էէ՛րն է բ՝ Հայասէոանէն շատ
քիչ մեծ երկրի
մր եւ անոր
8
միլիոն
րնակչու
—
թեան Հետ բաղգաամամր
: Գբացէ։
Ը"
լ՛՛
Ը
երկիր–՛
ներէն,
մէւնչեւ իսկ ՝՚եէւաւոբ Աքան տ էւն ա ւե ան եր—
կիրնե րէ ն եւ ք՛տա լիա
յէն
Հեռագէւրնե
բուէ
ոււլեցին
էսնամ ել ղործագուլ
լնոէլ1ւ1ւ բուն
էյփնե րն
ՈԼ
ե րա -
էսանե բ ր , որպէսղի
անոնց
բեռր
թե թել^ւա
ր եւ ա–
նոնք կարէւնա լէն էւրենց պաՀան
քր
պարտագրել
գո րծա բանաաէ րերուն : կաո ախում րեբր
էլէնե ր ել
ե րաէսանե
ր կր փոէսազ րէ ին
՚
ԷԷ՚Գ1՛
ՀՈ
լանտա
,
Զուիցերէւա
, Ֆրանսա
, Անւլլէ։ա , Գեբմանէւա
եւ
այլուր
:
Գործսււլոլլ
լնալնեբ՚էւն
է.բդբ , սլարբ , ց լ ն -
ծութիւնբ
, խրաէսճանութիւններբ
օրն ի բրւն կբ
Գզր՚էեցնէին
քաղաքր։
5 6
նո լաւլա խո ւմ բե
բու
լնկերակցութեամր՝
ցերեէլեայ
պատկառաղգոլ
թաւիօրին
առքեւէն
կ՝եբթէհր մեծ ղլ՚օչակ
մ ր փեր
բարձած՝
բարձրէսՀասակ
, վւառաւոբ
էէօրոլքսվ ,
ղեզեցիկ
դէմ քով եւ ՛էա յելուչ
կապ"
յ՛ո
աչքերով
մէկբ, որիր վճռական եւխրոէստ քալուածքով
ոլ
պատկառելի
արտաքէնով
ղրաւած էր
ոլշազրու–
թէւլնս : Հետաքբքրուեցայ
այգ աբտակարզ,
ղբսււ–
չութէււնոէէ
օժտհւած
անձով եւ շոլտուէ
լսեցի
իր
անունր,
է տ ուաբտ Ժ՚օբիս ,
՚"յն անվեհեր
Հերոսր,
որ ժասնակցած
էբ
1905^
Եըլարղի
մաՀաւիորձին՝
իր կնոքբ
Հետ : Հետեւեալ
օրն իսկ ձեոք
ձղելով
իր
Հասցէն՝
66
Ջինդ
Եաքքօսլսմարքթ
•
փութացի
իր
ղբատունբ։
Բէսրեւելէ
՚Լեբք
ծանօթացուցի
ինքզինքս
իրրեւ
ուսուցիչ եւ Հայ,
որուն
Համար
ամենամեծ
րնդունելութիւնն
բրաւ
էւնծէ։ ,
կանչեց
իր
կէ՛նր ել ՛լայն ներկայացուց
էնծի։
կարդ մբ
րանէ, բու
մասին
իր
Հ ե տաքբ
քր ո ւթե անց
գոՀացոլմ
տալէ
՛է ե րք՝
յա յանեցի
է՛մ ա յցե
լու թե անս
նոլա ^
տաէլներր
, ղէն
քր ճանչնալու եւ ւէ էսնէսլանզ
լււելոլ
Ե բլտբւլփւ
ղէ Ալքին
մ անրամ ասնութէււնր :
քիումրին
ղետեղման
, կառքին
սսլէսսման
փայ–
բէ՚^արմաբոլթեան
եւ ռումբի
, պա
յթում ին եւ
վրիպումէն
մասին
արղէն
ամէն բան ղրուած է,
Հե տե ւա րա ր
էն ք ղսնց առաւ
ւլանոնք ել ես ալ
՛ւ՛՛՛նց
էլ՚աոնեմ
, աւելոբգ
էլրէլնութիւններ
չլ^ւելու
Հս1քքար , քանի որյաճախ
գրուած է անոնց մա -
սին :
ԱՀա էտուաբտ
(իօրիսի
կենղանի
պաէոմոլ -
թի՚-նր,
ղոր լսեցի
իրմէ
\9)7ին,
Անվէրսի
մէք։
« Պայթումին
յ՚"ք"րգող
էո՚սոնա շփո թո
լ -
թեանց
մէք ձերբակալուեցայ
ու
առաքնոբգուեցայ
բանտ
որոէն պատե բուն
վբայ բացուած
ճեղքերէն
ներս խու ժուլ
ցոլրէո
Հովէն
ւլիշերներր շաա էլր
էոաոէուղէի : Ամէն
օր ինծի
կ՝էսյցելէր
Արասլ
իզ -
զէ տ էէէաշա Հայակերր եւ էլտշէսւստէր
էւմ
րերնէս
պէ,
I ասէւաւո րա
Կ՚՚ր՚լե
լ խոստովանութիւն
մ ր,
կ՝"ւ՚լէր
լոել Գաշնակցութեան
եւ անոր
կեգրոն
Ժրնեւի
անուններբ։
Այս ոււլղութեամբ
ան շատ
աշէսատեցաւ եւ մինչեւ
իսկ պատուո
յ խօսք տր -
ուաւ աղատ
արձակել տալ
ղիս , եթէ տայի
անու
նր այն կարծեցեալ
էլո ւսա կցո ւթե ան , որ կաղմա
կերպած էր այդ դաւադրոլթիւնր
: Արապ
Իզղէթ
վւէսշան , առանց
վՀաաելու,
ամէն
օր
նուէւրակէսն
ուէսաի
մր դացողի
նման պէւտի այցելէր
բանտ
ու
պիտի
լր.էէր նո յն կա
ւլա պա բե ա լ Հա րցումնե
բն ու
էսոստումնե
ր ր : Աւ էւակայն , մ ի շէո
անդրդուելի
մնայած
է էւ իմ
ուիաէոիս
մէք, ոչ մէկ
Հայու
անու
նր տա
լ , ւքինչէ» ւ իսկ էլեանքս ՛էրա յ տալու
յանձ -
նաո ութեամ
ր :
Եկաւ դատաւէաբուի^%էա1^Խէ/ա^ա^^^աԹ1^Խաք -
նորգեցին
այն աբտա1լաբզ.
ղ ա տ ա ր էւ^^^^ուր
վ։ո–
խադրեց
էւն զարմ էսնալի
Համ րե րութեամ բ
ռումբէն
250
՛լո Հե բուն
էլա որ
կաո
ր եզած
մ արմ էննե րուն
մասերր,
ւլլուխներ
, ձեռքեր
, ոտքեր,
սրունք ,
մարմնի
էքբ կէսբ կամ ամբողքբ,
միմիայն
երկու
սրունքով
էլամ երկու
թեւերուէ
մաբմնի
իրան -
ներ , անւլլուէս
մարէք իններ , էսմորի
վերածուած
՚լլուէոներ
րոլորր
ւս ր իւնա թա թէս էս ,
անճանաչելի
եւ
սոսէլտլէ։
երեւոյթով :
(Մնացեալր յա ջ որդ ո վ )
Տ– Գ– ՊԱՊԷՍԵԱՆ
ԿԸ ԽՆԳՐՈԻԻ
ԳՐԵԼ Մէկ ԷՋԻ ՎՐԱՑ, ՄԵ -
ԼԱՆՈՎ։
ԿՏՈՐՆԵՐՈԻ
ԶԲԱԺՆԵԼ
ԶԵՕ-ԱԳԻՐԸ :
վերլուծում
ի մր
Համ ար , կր մ անեմ
մ եր
մ ատե -
նաւլ րութեան
գանձարանէն
նեբս ,
ւլա րե բու
էւ -
մ ա էէ տ ութի
էնր ել ցէ,զա յէն
Հանճա
րբ ,
լուս1ւ զէ ն
ծաւլէւկներ
անթառամ
, յաւիտենականութեան
նէ.ր–
շնշումր
կոււոան
ինծէէ : Եւ ես այնտեզ
էր որ^ սոր
վեցայ թէ Հա յկական
իմ աստութիւնր
կ^ լնգո
ւնի
երէլու
մաՀ ,
մանիքէական
ժառանւլոլթիլն
բլ —
լայ թէ քրԷւէւտոնէա1լան
աւանւլութէււն
,
«երկու
մ ա֊էե րու»վա բգասլե տո
ւթ էւ՛ ւնն է որ ւլօրացուցեր է
Հայ
Հալին , որպէսղէւ
ւլրագէ տբ քալէ
տառապան
քէն
մէքէ ն գ էպէ՛ իմացական
երանութիւն
, որ -
պէսզէէ «զէէնոլո րեալ
մ անկռւնք»
արեան
մ է
քէն
ճամ րայ
յա րդա
րեն
ւլէէղի ա շէսարՀն աւլատ
սսէեւլ–
ծաղո րծոլթե
ան : Եւտ
յգպէս
սե բունղ նե՛՛ ր քա լե -
ց էւ՚1ւ , անՀանղոլրժե
լէւ
մ ա բ տ էւ բո
ս ո ւթե ան
մ ր ու —
՛լէն եր էն , «էլեանք իւրեանց
ի մաՀ Համարեալ, եւ
մաՀք
իւրեանց
անշուշտ
կեանք» :
Հա յոց
ա յւլ. մ ա ր տ ի բ ո ս ո ւ թե ան ւզէէւտմ ութիւ -
նր ծանօթ է Լիւք - Անտրէ Ա՛արսէլի
: Անարգ
թշ
նամ
էէն էւր ւղալատնէւբր
լեցուց
առեւանգուած
Հայ
կինե րով ել ե րախանե բով , յօ շո տե ց
Հ աղա
րաւոր
երիտասարղներ
(^^Փ^^^տ 3 1 ՚ 3 ք 3 ե 6
կը ՛լրէ
Լի՚-ք -
Անէորէ Մարսէլ
, բայց պէաք է էլաբդալ
Ց 1Ց
էԱք -
ցՍշ) 1
Հայ ւլինուոբներր
ողք - ոզք Հիւսեց պաէոե–
բուն
մէք էլամ այրեց էսարո յէլի վրա
յ , Հայ կէնէ^ր
անգունդն
էւ վար նե տուեցան
ե րգե
լով
խուսաւիե–
լու
Համ ար
առեւանւլ
էւչԿւերու
ձեռքէն
,
կաթնկեր
մտնոլ1լնեբ
շամփոլրէւ
ձեւոփ
սուիններու
փրայ
անղուեցան
էլտմ ցէւցե բու , չկշէոացա՛
ւ թշնամ
էւն ,
լլէլէ.ց ւք՚անկաՀասակ
կո յսե
րր
, ողք - "՛լք այրեց ե–
կեղեց ականնե
րր կուպր ոփ ծեփւե լէ կամ
քարիւզով
օծելէ
ետքր , , եաթաղանով
ճեզքեց
փշրեց բա -
նաստեղծնեբուն
գանկբ
, ել ա յսպէս գարե^ ր
շարունակ։
Բոլոր այս վայրագութեանդ
պատ -
մութիւնբ
կարդացեր է Լիւք - Անտրէ
Մ արսէլ ,
երբ
արուեստ
մարդասպանութեան
էլ անուանէ
Հայոց դէմ գործուած
ոճիրր, որ մինչեւ
սատ
իզմ
կր Հասնի :
Համ ակե
րսլիլ
ա յս
մ ա րտ ի րո սւէ ւթեան
ապրե
լու
սիրոյն
Համաբ
միայն, պէւտէէ նսեմացնէր
մեր
պատմութեան
էէւաււքր : Անոնց
ս ատի
՛քմին գէ՛^
աաո
ասլանքի
մեր
Համ ակե րպոլթէււնր
սլիաի ստա
նար
մ ազոէսական
զ ո յն : Մենք
ձօ\օո
^\^ներ
չենք
սաէլա քն ,
ամ էն ժոզովուբգ
ունէ։ իր տաէւապան–
քէէ՛ սլատժ ութէււնր։
Բայց մեծ է այն
ժոէլովուբգր
որ ՚էիտէ ստէւղծագործու
թեան
աղբիւր
ղարձնել
իբ տէսոապանքբ։
Աւ էլր յիշեմ
Ա՚ոնսարր ոբ կ՝եր–
՚ է ^ –
Նէ.
^^^ո^^^տ Տ6աե16
Յ Ա ՏՅԱ1Շ
V6
^ժ
^տՅոէ.
Ր1ԱՏ ՕՈ 1շ ԸՕՍԲՇ, բ1սՏ
ս
6Տէ Ո31ՏՏՅՈ1,
ւշխէօոոշ շո հւՅՈշհշ
ժ Յ V Յ Ո է ^ § ^ ,
քրշոՅՈէ V^§ս6ս^ ճշ ՏՕՈ բաբէշ ճ օ ա ա Յ § շ .
Այսպէս եւ Հայր։
Ջ՚սր՚չեցին,
յօշստեցին
,
1լոտորեցին
, րայց
աւելէւ եւս ուււճացաւ
Հայ Հան–
ճէորր , եւ ծաւլէլեցան
դրա էլանո ւթի
ւնր
, ե
րաժշտու–
էժիւնր,
ճաբտարապետութիւնր,
նէլար չո ւթ իւնբ .
թատրոնբ
:
Լ
/֊Ք
- Ան՛որէ Մարսէ
լ նկաաե
ր է ոբ
Հայոց
ղ ժբտէստութիւնբ
ա՚լբիւր
զարձած է քաղաքակր
-
թական
արժէքներւէէ.
յո րձանքին :
Բննենք
այս
Հարցն ալ,
զժբախտութեան
էքե րպէսրանէոփոէսոլթ
իւնր քա ,լա քա կ բ թ .ս կան ար -
ժէքներռւ
:
5 •
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
Fonds A.R.A.M
