է
6 ռ ՌԱ
տ V
Ա խ Տ Ա ն Ի Յ Ն Ե Ր
Մեր
օրե րւււ րնգՀ սւն րական
ցաւերէն
է կն է
նոր
սերունգի գա րաո ւղո ւթիւնր :
Մասնաւորարար
անոնք
, որոնք շատ տաք ու սչագ տեսահ՜ են , «րնգ
Հուր եւ րնդ. քուր»
անցահ ՛ու Հասահ են ապաՀով
•,աէ ՂՐ ուա
Ր՛՛Գ
ննե ր , Հարց կուտան
յաճախ թէ ին -
չո՞՛ւ, արղեօք
, նոր սերունգին կր պակսի պատաս–
խանաաուութեան
ղգացումր : կամ,
րնգՀանուր
րնորո չումով մր, ինչո՛՞ւ
արդեօք
«նորր
Հինը
Ժ » ֊
Անչուչա այս Հարցումին
մէք ցաւ կայ ,
բայց
ոչ
քէն : կսկիհ
կա յ , բա յց ոչ յու սաՀաաութիւն ;
թերե ւս , էէ եղագ րանք ելյսս ետե սո ւ թ իւն :
Որս*
է , որ ալագոդներ
բ մ աատ իպա բ մբ ունին
իրենց
աչքերուն
առքեւ , ու ա յդ տիպարին
բնգմէքէն կր
սեւեռին մեր այմմու
կեանքին
, անցեաչր
բաղդա–
տելու
Համաբ
ներկային Հետ;
. Մենք,
Հնա րաւո բութ իւննե բ ր չունինք՛՝ այս
Հաբցր
իր ամբււգքական
տարողութեան
մէք նկա —
տի
առնելու,
մեգագբանքնե
բն ու արգարացում
—
ներր
նմարի մէք դնելու
, եւ վճռական
եգբակա–
ցութեանց
Հասնե լու
Հ ամ ար : քյ րկար խո րՀահ
ենք
այս
մասին,
Ու
նաեւ
բաւական
երկար
խօսահ
ւ
Թուղթին
տուահ
ենք եւսմաս մր մեր մաա -
հումնեբէն,
ամէն անգամ որնոբ սերունգի ել Խ—
րիտասարգութեան
խնգիր է յուգուահ ՝. Աւնին ք
Կոսկի ճետ չխաղւսԱք
ԽՄԲ—
Մ– •ՐԷԱ՚ալի յաջպւգներր մտաեււգոն–
թեամբ կը դիաեն կբօնական
լքււլեո.ասւ|֊ւււ–թեաԸ
ւսշ1սւււ–ժացոՆւ1՚ը :
«ճիւմՀոլբիյէթ»^
|սմբագիրն է
որ կ՚ողբայ այս 1\)որագր|ւ1ւ տակ– (19 Հոկտ–) —
իմ վերքին
ուղեւորութեանս
լնթացքին
ւով տեսա
յ թէ վտանգաւո
ր ճեղք մր գռ յացահ է
մեր
յեգաշրքումին
մէք։
Այղ ճեգքբ
մոլեռանգոլ
-
թիւնն է , յե տագիմ
ութիւնր : կ բօնական
զգացում
ր
նուիրական բան մլն է անչուչտ
, ռր
մարգկային
Հ ալաքա կանութ
իւննե բր կր կապէ
իրենց
ցեղէն ,
եւ սերտ աղերս
մր ունէ։ գիտութեան
,
մչակոյթի,
արուեստներու,
բարոյականի
,
իրաւու^ւյնեբու
,
բանակի եւլն։ոանիքի
Հետ։ Ագգ մր որ իր
կբօնքր
կ՚ուրանայ եւանպէտ բան մբ կրնկատէ գայն , չի
կրնար
ապրիլ
երկրի
վրայ :
Միայն թէ մարգկա
յէն
չնկեբութիւնն
այ
կ՝ապբի կատարե լագո րհում ով, եւ եթէ զայն ու
րանայ, չի կրնար
գոյութեան
իրաւունք
ունենալ։
Այս
ազդակն է որմարդր կրզանազանէ
անասուն—
ներէն , ելլնկե րութիւննե
ր բ կր բնո
րո չէ , ինչ
բօնքի ալ պատկանին
անոնք :
էա ի քո լթե ան եւ
մոզովրգապետութեան
սկղբո
ւ,^նե
րն ալ
գիտէն կբ բխին
ԿհաԱքը
ԱքեւեւեաԱ
ԳեքմաԱիպ
ւ1կ
Գերմանիոյ
մէք տիրող
ւզայմասսռբոլ
սասր,,.
Ատորեւ՝ կաբգ
մր սւբիչ
մաԿւբամասնութ էւննե ր
"՛լ՝ —
Կէ՚՚Րլէ՚Յ՝
գերմ անե
ւլե Հ նոր սաՀմանին
վբա լ
գտնուող
քագաքնեբէն
մէկն է : Կր գտնուի
« լ ^
Կոմ ունեցող
Հանքտյին
լեռներու
արեւելեան
հայրամասին
վբայ։
Այստեղ է ՀանքաղՈրհ
րան–
ոլորներու
ղլխաւոր
կեզրոններէն
մէկբ։
Հաղա -
նաանիքնե
ր
լի ոէս աղ րոլահ են ա յնտեղ
ել
աւս ո -
իս լամ ական
կրօնր
ա ո
աւ ե լագո
յն չափով կբ
բանիոմ
ունեցող
Հանքտյին
լեռներու
արեւելեան
՛
Ոէ
րաւոր րւ
^ ^ . , -
կր բնակին Հասարակաց
բնակավայրերու
մէք,
ալբերր
ղաւմ, կինեբր զատ, Ռուսերբ
չեն Հետա -
ՔԲՔրուիր
բանուորներու
կենցաղով։
Անոնց
միակ
Հոգր
Հանքա յին աբտագբութեանց
յաւե լոււ1ն է •
Մաբգիկ
աւելի ազաա են Հանքերու
մէք քան ա լ –
լուր : Ռուսերբ
պաՀակ կր կենան
Հրացան ի ձե֊
ոին,
րայց չենՀետաքրքբուիր՝
ցոբչավ, տրաա
գբութեան
չափր իբագորհուահ
է։
Բան-ււոբնեբբ
աղատօրէն
կ՝երգեն
մինչեւ
անգամ
նացիական
եբ~
գեր եւիրար կրբարեւեն
.. . « Հայլ
Հիթլէր»ով •
/)ւտելիքր
այնքան առատ է որ, կ՚աւելնայ
յաճախ
բնգՀւ
եւ յստակ
եզրակացութիւն
մր. այն
որ
մ եղագր ո զներ թէ մ ե գագբե ա լներ ,ժամ անակի
եւ՛ պա
յմ աններու
Հ իմնական
անղրադա
բձո
ւմ ր
կ՝ անտեսեն
, ու չեն ուզեր
իրենց
մամ անակա
չբբ–
քանին
մարգբ
րլլալ , առանց
անտեսելու
Հիմնա -
կանր , գիտակց
ի լ իրենց
պարտականութեանց
եւ պարտալո
րութեանց :
Այս
եզրակացութեան
առաքին
մասր՝
կ՝եբ -
թա
յ ՚« Հ ինեբուն»
, ա յն քիչերուն՝
որոնք
վաստակ
մր
ունին • որոնց Հանդէ պ անվերապաՀ
յարզանքբ
պայման է • որոնց
ղորհին
առքեւ
անսակարկ
պատկառանք
ունինք : Աեզի
կոլդան
անոնք
մօ - ^
տաւոր
անցեալէ մբ,որ Հայութեան
ցաւին
թէ \
փառքին
չրքանր
եղաւ Հաւասարապէս :
կուգան :
մե՜բ
՚-էե բահն
ուն դէն
• ւլրական
՚, ագգային թէ քա— ^
ղաքական
զարթօնքի
ա յն մամ անակակից պատ - ՚
մոլթենէն
, ո բուն
ամ բողքական
տաբողութիւնր
չէ
բմ բոնահ
տակաւէն
մեր սերունդր :
Յարգե լոփ բացառութիւննե
րբ , յա րգե
լով նա– ,
եւ ոչ - րացաո
ու թիւններր
, պիտի
արձ սնա
գրենք
այստեզ
նորնրա այն ^ամ բասաանո
ւ թ էյւն բ» ,
չբսելու
Համաբ
չքմեգանքբ
"՛Հ՛Է վե է^էւ^^ե– .
րր
Լ այսինքն՝՝
՝\^չ՜ –՚՝ իւնց^աոոլթի/նն՚եբր)՛
մ,՚ր հ
Հ ՛ / ՛ – ^
ւոասարդութեան
՛կր –մօտենա% ախՀասարւս11լ՚՝^թա՝
–
ՀՐ^
կ անտեսումովր
այն պա լմաննե՜րուն՝
.՝ որսնց
՚
ն մեր երկու
. Օսմանեան
կայսբու
քետեց երեք
ցամտքամասե
գաբճագ
անւո1ւ
սո
մէք
Հսւսաե առ էն.
յետպատերաղմեւ
սերունգներր
,
անոնք
, որ՛ այսօր–՛
2,0էն
35
աարէ––՝
քի
մէւքեւՀ
կր տարուբերէն
։;–է է– ,'Հ՛ –..՞՝
Աո անց չարակամ կամ ան բա բ ե ա ց ա կամ
բլլա–
լու՝ ա յգ ոչ բա ց առո ւթ
էւննե րր կ՛՛ ուղեն
յամ առ է
լ
էրենց
այն տեսակէտին
վյէայ–, թէ մեր
նււբ սե -
րունգնե
րր (^կոբսուահ
սերունզ
»ի
անխուսափե
լի .
ճակատազրէն
կր գիմեն
իրենց իսկ կէսմքոփ , աչ– ՚
էսաբՀտքազաքացի
զ աււնէսլոլ. ղիտակցական
Հա - ՜
կամ ե տ էէ լ թ ե ամ բ , արՀ էսմարՀե լոփ
զւէ Հ էէ էլւէ ւթե
ւսն
ե՜լ անձնուրացութեան–
ալ ին՝ որ
Հ ինե բունն էր , ՝4
եւ ամէն
ինչ ղոՀելով
•նիւթապաչաութեան
ել Հա– յ
էւո յամ ոլո ւթե ան :
Մեր նպատակբ չէ խորացնել
նիւթր այս ու։լ– \
գութեամ
բ : Հետե՛ւաբար
,
մ անրամ ասնութեանց
Հ
՚ ^ է ք պիէոի
չմխրճուինք
: Պէւտի
ուղենք
միայն բ - |
սել, որանարգար
պիտի
րլլաբ
անղիքոէլ
րլլալ այս .|
Համ ոզէէւմ ին
մ էք : Հարկ է բնդունիլ
, որ
«Նոր^
• ՚
սեբունգր
<^Հին»բ չէր կբնար
րլլ"՛լ
,
որոփՀետեւ֊
ամէն
սերունգ չափոփ
մր հն ունդն է իր մ է ք ափա յ–՛
րին ու պայմաններուն;
Ամէնէն
Հիւքնական
ենթա—
էողր,
Հայրենիքր
, պակսեցաւ
անոնց : Մերկ
հ՜նահ , ումտնալանւլ
չնչեցին
քաղաքներու
օւլ ր ,
կէս ա պա կանո ւթ իւն բ , փոխանակ
իրենց պապե —
նական
Հողերուն
փբայ բոկոտն
փաւլելու եւ իրենց
ոտքերէն
աւիչ
առնելու։
կեանքր
անոնց
պար —
ւոադբեց իբ Հաճոյքներր
, որոփՀետեւ
ինչպէս
րնգ գհահ ենք նաե լ ա յլ աո իթնե բոփ , ղր կանքխն
անմիքական
անգրագարձոլմն
է Հաճոյքի
փնտււ —
տուքր
-. Ջէր կբնար աարբեր
ձեւ ստանալ
, տար -
բեր
ո ճ
աոնել
անոնց կեանքբ :
Անտեսել
մ իքափա յրբ՝
պէտէ
նչանակէ ր ու -
բանալ
կլէման
, Աէնչգեո
, մարգոց
կեանքն ւււ
ա չխա
բՀ է ճակատաէլէր
բ փէսբոգ գեր աէլ ո յն
ումն է
ան : Աչ/սարՀի
բոլոր
ւլեւլեցիկ
սկզբոլնքներր
, ւլա–
ւլափաբէսկան
ամէնէն
նէէւիբական ու փսեմ ձբգ —
տուէքներբ
ոչինչ կր փւրկեն, երբ –էամապատասխան
չեն
գանւլո ւահնե
բո
լ կամ մ արգկա
յին
րաղմ ո ւ -
թեանց
կլիմ ա յական
պա
յմ աննե րուն : Մեր բնտչ–
խարՀ ին մ էք , մերյեղափէ ոխութիւնն
ու ազղա
յին
բոլոր
իտէալներբ
, Համապասւէսսխան
էին մեր
ժո–
գոփուրգ ի եւ Հոգեկան եւ կլիմայական
էզայմւսն -
ներուն : Տաբաբախտաբար
,
գազթականո
լթ իւն ր
կլիմայ
փոխել տուաւ
մեղէէ, տակնուփրայ
դար -
յենու այս սկզբունքին,
չի բաւեր
միայն
լեզուոփ
՚Լ^ Լ
՝աւրո ւե ։\չիաաանքէ
ղուրս,
րտնուոբնեբր
"
– ^ ֊
՚ ՚–
– – ^ – ՚ – – " – ՛
կ
՜ձլ
^Տուն
իրենց
ուզահին
պէս–
ունին
իրենց
մաբէլարաններր,
պարասրաՀնեբր
եւ այլ զբօսա -
փայրերբ։
Բանուորական
այս րնէէ^կէսվա յրե
բու
չոէ֊բքր
«ֆօլքսփոլիցայ»ի
Հետքն իսկ չի տեսնոէփբ
:
Բանուորներր
, ամէն
առաւօտ
,
բեռնատար
ինքնաչարմեբոփ
կբ փոխադրուին
կայարան ել ա–
սլա Հոնկէ կր նստին կաո ա խում բե բ ր , որ գիրենք
կր էիոխագբէ
Հանքերր
երկու
մամէն։
Աւրիչ ոչ ոք
կրնայ
ճամ րո րգե
լ այս մասնաւո
բ
գնացք -
ներոփ։ Ոչ իսկ ոսաիկաններբ։
Աչխաաանքի
ա -
ւարտումէն
վեբքն ալ նոյն
ձեւով էբ վերէսգ.սռ -
նան
իրենց բնակարաններբ :
Միայն
այս Հանքերուն
մէք կ՝աչխատին
38.000
բանուորներ : Աւրիչ աասնեակ
Հաէլաբնեբ ալ՝
Աաքսոնիոյ
այլ Հանքերուն
մէք։
Հանքեր կբ սլելլ–
ուին
Հանքտյին
լեռներու
տասնեակ
ււ՛ր
կէտերոլն
վրայ։
Այժմ Ռուսերբ
ուրանիոմ կր ւինտռեն
Աա,ք~
սոնիոյ
մնացեալ
չյլքաննեբուն
, Թիւրինկէնի
եւ
Աաքսէն - ԱնՀալթի
մէք։ Կր Հաչուեն թէ Հանքե–
բոէ. էքէք աշխատող
բանուորներու
ամբոէլքութիւնր
կէս
միլիոնէն
աւելի է (կարգ
մր չափաւոր աղ
–7–
բիւ րներու
Համաձայն՝
300
Հագար)։
ԿԷ՚*բԺ1/.Ի
Հանքերէն , անցեալ մէկ
ամ սուան
լնթացքին
Հանուահ է՛
38
կրտմ
ղուտ
՛ուրանիոմ :
^
Բանուորներր,
առ
Հասաբակ
՚ կ^աչխատին
գետնին տակր, վտանգելով
իրենց՛ աո ալ
քութիւնբ,։-•
Աէք
էնէն վտանգաւորն է հհուահ
փոչին,
էէր յաոաք.
կբ բերէ «փոչոտահ
թոքեր»
կոչուող
Հ
իէ
.անգ
էէէ. -
թէէէնր։
Վտանղաւոր է նմ անապէս
^ ուըանիոմ
ԷՀ
չո–
զարձակմ
ան աղլէեց-ո ւթիւնր :
Գետնին՝տակր
աչվսաաողներր
աւելփ լաւ կր
փարձատբուին
քան էսնոնք որՀոգի
մակերեսին
փ ր ՚ " յ կ՝աչիատին։
Առաքիններր,
կոկիկ
էլուձ՚աբ–՛
նեբ
խնայելոփ
կ՝ամուսնանան եւեթէ երիաէսսէսրւլ.
են՝ կ՛՛ուսանին : կամաւոր
կերպոփ
տչխաէոանքի
զիմոզ
բանուորներբ
կրսաորագրեն
մէկ աարուան
պէսյմանագրութիւն
, րայց տարի
մր փերքր
իրենց
կը պտրտագբոլէ
չարունակել
գորհր :
Մինչ
փերքիւն պատերազմի
րնթացքին,
Հսզէս–
գոբհնեբր,
ամէն
երկբի
մէք մեհ
Հարստութիւններ
գիէ/եցին,
Արեւելեան
Գերմանիոյ
Հողագո րհնե րր
,
իրենց
չաՀահր
փրայ տալէ փերք, այսօր,
այն -
քան ա,լքատ են ոբքան
միւս քաղաքացինեբբ
: Շատ
նախնական է անոնց
ուտելէքր. Ա էակ ,ալ ու ՚
աողներն են Համայնավար
պաչտօնեաներր.
Հան -
քաղորհներր
ել գբամ կամ ոլրէշ
էնչք
ունեցող -
ներր : Վա ճէսռտ կաննե րն ու գորհարանաէոէ
բերր
իրենց սւմրոէլքգբամրկր
հախսեն
ուտելիքի
Հէսմար,
որւէւ1Հ
եէոել
մ ե%տ
,1է..Լ.
ւ^
. .
Հաւատալ
Աստուհո
յ , սրտով
ել
խղ2\մ
աանքով
պէտք է վաւերացնել
այգ զգացում ր ։
իսլամ
ու -
թեան
մէք կարելի չէ արտաքին
ճնչում
բանեցնել
մ արգ ուս խղճմ տանքին
վրա
յ :
թիւնր գա րե րո վ տիրա —
բու
վրայ, եւ մեբ սաՀ —
մ աննե բռւն
մ էք ապրող
մ իւս ագգա բնակչո
լթիւն -
ներուն
կրօնքն ու դաւանանքներր
կարելի
չավավ
յարգեց :
Մեր
մ՛էք կրօնական
մ ոլեռանգութէւնր
կբ
սկսէ, մեր անկում է չրքաննեբուն
Հետ ։ Այն օրե -
բուն , ուր էբբ պետո ւթէւն քէչ մնաց
պէաէ
սրբոլէէնք
քարէոէսէն : Մ ո լեռէսնգր եւ
սօֆթան
ձեւականութեան
կապուահ
մ ա ր գե ր են պա ր գ ա պէ ս :
Անոնք են որ կ՜՚ուրանան կատա բե լազ ո բհ ո լ -
մ բ , ել մ՛է չտ
մ թութեան
մ էք կր քաչկռ տոլէն
,
մարգկութեան
ամէնէն
լուսալորեւսլ
չրքաննեբուն։
ինկեր
ութ եան
մ ր Համ ար ամ ենամ եհ
տաման-
քլն է խօսք
Հասկցնել
յետա
ղէմ ութեան
նեբկա -
յէսցոլց է.^ե բուն , որոնք չեն կրնաբ սակա
յն եր-
կաբաւոել
կեանք
ո ւնենա
լ , ուչ կամ կւսնո ւէււ սլի -
տի
ճզմուին կաաարե լադէէ րհում՛ ի գլանին աակ :
Աստուահ
պաՀԷ,
անոնք
կրնան
իրենց
Հեէո
քաչ—
կռյոել
ֆւոեւ մարգկա
յին
, րնկերութիւնբ
: -
- է
՚.Աէ^ա. ք^ւկս վտանգր
կրւնէսելոլ
Հէճմաբ էր ոի՝ Ա^^
թաթխլթք
Հաստատեց
լաիքութեան
սկգբունքր, եւ՛
զայն առաքին գծի էք բ այ բեբաէ.
Հանբապետու
-
թեան
յեգա չրքում
ին
մէք։
Անո ր
աււ աւե լագո
յն
կա րեւո րո ւթիւնր
լնհա
յ ե ց ելՀիմա կր սւգաււենք
որ Գեմոկբատ
չարմումի
այս օրերուն,
քազէսքա—
կան
կուսակցութիւններր
ամ էն գնով
պաՀւգԽն՚են
՝՚՛
Աթաթիւրքի
այդ աւանղբ :
.. • •. ՚–
. ՚ ^ •
Այսպէս
մ իտ
յն կրնան՜ք
պ ա Հ պ ա ն ե լ
աՆՀատին
ււէէլաէոո
ւթիւն ր , մանաւանգ
խգճի
ազատէււթիւնբ
;
Հագար
մեգք։
Հալք
կուսակցութիւնւբ
, որ
մաէԼանգոբզն
էբ Աթաթիւրքի
, խաթարեց
անււր
մեհագո
յն աւանւլր
, ա յսինքն
՚ ա չիւա րՀա կանու -
թեան
սկղբունքբ :
. ՚ ՚
Ընտրութենց
մէք քուէ
որսալու
Համար, չատ
անդամ ոտնակոխեց
ղայն, իսկ Գեմոկբատ
կոլ —
սակցութիւնն
ալերբ յաքո րգեց անոր , ղլուխ
հբ–
ռեց
մ ո լեռանգութեան
ոք-րուականին
աոքեւ : Ար
աօն եց որ աէլանգնելլ
Հաստատուին
, չէյխեր
լիա
բերան
Հա յՀո յեն
թուրք
յեէլաչրքում
ին գ էմ , սօֆ–
թաներր
քաքալեբուին
, ւոէլէտնեբր
էլւէբհեն
ւլր -
ղռութեանց
աղգեցութեան
տակ
Ա–>ա թէ ինչու Անատոլէէւի
մէք
հայր
էուււաւ
մեր
վարչաձեւին
յետագէմ
ութեան
ալիք մբ
գէմ :
Գիտենք, մեբմողովոլրգբ
ււէլքմիտ է , րայց
մեր
բնակչութեան
կա րեւո րադո
յն
մ ասր
, նո
յնիսկ
Հարիւրին
եօթանաււունբ
գրել
կաբզալ չի դի —
տեր
տակւսւին :
Որով այս ւզտ յւք էսննե բուն տսւկ մոլեռանգոլ
—
թեան
ներկա յացուց
իչ^ւեբբ
կրնան
աւելի քաքալե ր–
ուիլ օրէ օր, զօրանալ եւ աՀարկու
ում մբ
կազմե՜լ
ապաւլային : Այն ատեն
ի՛՛նչ պիտի
լնենք,
քք^նչպէս
էէլէտէ սլա չէո պան
ենք
անՀտւոին
տզա տու թիւնր
,
մեր
մողո վրգա պետ
ութ
իւնր
, նո յնիսկ
Հա յրենիքբ
:
Աճապարենք
, քանի գ ե ռ " Լ չ չէ , եւանգրա -
դ
էսք
։.նանք վտանգին : կրսւկի Հետ չիւաէլէսնք
:
կոլ–
ձուց մեր
մ իտքր , Հոգին , նկաբաէլիրր
, րմ
բռնում–
ներն ու կեանքքէ նկատմամբ
մեբ
Հայեցողութիւն–
նեբր։
ԱմերիկաՀայ
մր՝ ԱոլրէաՀայ
մբ չէ , որքան
ալ
նո յն գագափա
րա բանո
լ թեէսն Հաւատա ր էմ մա–
ո էսնւլո րդնե րն
րլլան
անոնք ,
ՖրանսաՀայ
մ ր
ՊարսկաՀայ
մբ չէ , ոբքան ալնոյն աղղա յէն
ղաս–
աէա րակո
լ թէւնր
ստացահ
րլլան
անոնք կամ նո
յն
մ կր
էՈ
ո
լ
թ ի ւն ր
է
րով եէոեւ
իչա վախ ունին, թէ իրենց այգ ու–
նեցահն ալ օր մբ կր գրաւուի։
կարւլ
ւքր էլորհա -
րանաէոէրնեբ
անելի
մաանուահ
են :
իչխէսնու -
թիւններր
պաչտօնեանեբ
չեն տրամագբեր եւ Հում
նիւթեր չենտրուիր
, եթէ ապսպրանքր
ոուսական
*է ՝• Եթէ նոյնիսկ
աչիւատին
, արտէէէէլ բա
թիւններբ
Հ^կբ
լլնուին» ա յնւզիսի
աման
էք
իներ
էււք
, սր հախ
քերր չեն ղոցսւիր
Հ իսկ սաՀմանուահ
գ.յեէոնեալ
տուրքերուն»
եւհանր
տոււլէէէնքնեբուն
Հաչիւր
չկայ։
Այս պայմաններու
ւոէոկ
, ոմանք,
Հում
նիւ
թեր կր ւլնեն սեւ շուկայէ
մէք եւ ղսէէլտնի
կ՝ ա շ–
խատին։ Եթէ սակայն
րռնոէ ին , ղորհարանբ
կր
ղրէսւուի
եւ ենթական կր ՛լրկու ի կ ե ղ քւ
ոնէԱցմէէէն
կայէսն
,
ւէէասքէ
էոարուան
էէքարւոէոէք
քւբ
ա շքէւաէոէէէն
-
քով :
Գոբհաբանաաէ
րներն
էքտ
ճ
էս
ո
էս
կաններր
սակցութիւններր
միաբ.սն են Հ ք ,
թեէսն
ղէմ, բայց
երրԼ
Հ։;՚"^՚7՚/7՚՚7 ^
մոլեռանգոլթէւնով^^/ձմայս2^՛
՚/–՛՛"՛*–՛՛
վտանգաւոր է ել կրնայ
օլ, ^
կեանքէն եւփորձանք
դառնալ ,
կրէ
^արութեան
՛ պ ա ո ն ա
լ
Կ՛
չափ,
մեր
Fonds A.R.A.M
