^6
ԱՌ ԱՋ
ՃՐԱԳԴ ՎԱ՜Ռ
՚Բաո-Որգ գար, սպառել
իելք
ու. միտք ,
թուղթ
ումելաՆ,
դիր, գպրռւթիւն
գիչեր
ցերեէի
որպէսղի
Աեր Խօսքյւ
լ ո յ ս գայ
ամէն
առտու
մութն ուլուսուն
, րարի
լուսուՅւ
• • •
Ռ րպէ սգէ մողովուրգ
մ ր ող9 ե լ
տարագիր
չկրսնցնէ
էր դէտավւլութէւնն
եւ իր լեղուն
, յա ֊
ոաք
երթայ
եւ ՅԱՌԱՋով
մ է չտ
յառաքգիմէ
ու
ղօրանա
յ :
ինչպէս
պաՀակր
արթուն
սաՀմանէն
վրայ ,
•^Յառաք»ն
է մ է չտ որ գէմ կուգայ
ամէն
րայ
լի ,
է խնգիր
աղղային
չաՀերռւն
ե լ ինքնապաչտպա
֊
նութեան
:
Փարոս
մրն է ան որ լ ո յ ս սփռէ
իր շուրք
րոլորր
ուղեկորո
յս
անցո րգնե
րու եւ մ ո լո րաձ՜ ,
ճամ
րան
չԼ ղած՜ եղբա
յրնե
րոլ :
Հայելին
է ան որ կր պատկերացնէ
աղգի
վի—
ճակն
ամէն
կողմ էն ,
ղ աղթ աշխարՀի
եւ
Հայրենիքի
, անոնց
ուրախութեան
, վերելքին
ե՜ւ
ցաւերուն
:
ԵԼ
միչտ
յառաք
գէպի
լ ո յ ս ։ ՛Լա խանձա
խնգիր
Հայոլ տան ու մ չակո
յ թ ի ն ;
Զեռքէն
բռնած–
Հայ
մանուկին
,
երիտասարգ
եոր
սե րունւլին
որ միշտ
մնան
աղգանհւէր
եւ անձ—
նաղս^
^
Հաւասւա
բ իմ աւանգութեանց
։
Անոր
ցանաՆ
սերմերէն
է որ կ՝ուռճանայ
ու
կր
հ՜աղկի
անղասէոանբ
մեր
ղաղութ
ի ն
։
՛Բաո ո րղ. ղար է որ ոտօի է , խրոխտ
, արի եւ
աննկուն
, միշտ պատրաստ
պաշտպանելու
մեր
Աեհ– Ղ՚ատր
նուիրական
–.Եւ վայ անոր ոբ գէմ
խօ
սի , դէմ կր գոբՆԷ
իբ րնթացքին
:
Ան ձաղկող
է միշա
քսութեանց
,
կեղհիյ>ներու
եւ
նենւլոI
թեանց
, ուրկէ
, ոբ ղան :
Արթուն
է միշտ
երիտասարգ
, Հակառակ
իր
քսանե
լՀ ինգ
տարիներու
հ՜անր
բեռին է
Ա եղի կր մնա
յ մ աղթել
սրտանց
ում
,
ղօրու -
թիւն,
մշտանորռղ
, որ միշտ
մնայ
ճրաղր վառ ,
եւ. իր էէ֊ւլր
միշտ
անսպառ,
երթալու
միշտ
գէոԼէ՛
յառաք ու մ ի շտ ^Յառաքֆ
մեհ՜ գաղափարի
գրօշն
պար
ղահ՝ • • •
ՄԷՆ-ԱԷ
ւաոլ
—
իսկ։
Աակայն
եբեւութական
է այգ
Հանգարւ
թիւնբ։
Անոնց
սրտերբ կր պոռթկան
ոլբախոլթհ–
նէն ու յոլղումէն
: ճափոնցին
շատ մլաա է, ա բ–
տա յայտելու
Համար
իր վիշաերր
ու ուր ախու -
թիւններր։
Եւ այն քանի մրՀամեստ
ցոլցատախ–
տակներր
որոնք
ելերելան
Հոսու Հոն, շատ խօ–
սուէւ
են : կ՝բսեն
անոնք
. « ք^արի
վերուգւսրձաք
ձեր
Հայրենիքբ՚ֆ
• կամ ~— ^Է,Ր 9
՚"՚՜1
՚^՚Ք
ձեր այգ -
քան
ե րկար
Ժամ ան ակո լան բացակա
յութեան
Հա–
մ աբ
» յ
Գեր իներր
ա յ ժ ժ կր վե ր ա գա ոնան
նո յն
ա
յն
Համաւլղ եստով՝
որով
մեկնաՆ
էին։
Առանց
ղէնքի
եւ
գրօշի այս խումբերր
բանակ
մլ^ւ էին, որ մեկ—
նեցան
գրաւելու
Համաբ
Ասիան : Ու Հիմա կր վե
րա գառն
ան
ո րպէսղի
սպիտակ
ղգեսա
Հ
իւանգա–
սլաՀոլՀիներր
Հականեխեն
՚ լ ի ն ք բ • • •
բսեն թէ ե րկիբ
վե րագա
րձո ղ
իւրաքանչիւր
գերի
Համ ա յնավա
ր մ րն է ՝
Համ ողո ւահ՜ ,
կեղհ՛
կամ
ենթագրական
: Աիպերիոլ
անտառային
աշ —
խտտանքին
Համրնթաց,
անոնց
գլուխներր
լեցու–
ցահ՜ են Համայնավարական
վարգասլետոլթեան
գիտելիքևերով
: ԽորՀրգային
ի շխանութ
իւենե ր բ
անոնց
ստո ր ա գ ր ե լ տուահ՜
են յանձնառո
ւթ իւննե ր ,
որպէսղի
ճափոնի
ո րեւէ
Հ ամ ա յնափա րական բր–
քիքի
մէք մտնեն,
անմիքապէս
որ Հայրենիք
փե -
րագա
ոնան : Ա երժոլժ
ի պարագա
յին
արձակում
ր
կր գժուա
բանա
յ :
Ուրեժն
անոնք
յանձն
առահ– են պայքար
իլ ա–
մ ե ր իքչեւլւն
.աղգեցոլթեան
գէժ , քա րողե
լ թէ
^/ .
Մ իութեան
եւ ճափոնի
մ իութիւնր
պատմ
ական
անՀ րաժե շաո
ւթիւն
մբն
է ։ Յետոյ,
ուշագբոլ
—
թիւն
րնել
իրենց
խօսակցութեանց
րն թացքին
,
որեւէ րառ չփախցնել,
սովետնե
րոլ
Հսկայական
զինուո
րական
Հաս տատո
ւթիւննե
բու
շուրք
,
Հ ա
կտռակ
անոր որ ոչ ոք աեսաեկաժ
այցեւահ՜
է
անոնց :
Այս
գերիներուն
Հաժ աբ
Հաստատուահ՜
է ի ն
Հինգ տեսակ
գպրոցներ
, պատրաստուելու
Հաժար
Հաժաձայն
իրենց
կա րո գո ւթ իւ^նե
բուն :
Ասոնցժէ
չատեր
այնքան
տարուահ՜
էին նժանօրինակ
քարո—
զութիւններով
, ոբ Հաղիւ
ճավւոնի
Հողր ոտք
գր—
րահ՜՝
ուղղակի
կր մեկնին
թոքիօ
, փոխանակ
եր
թալու
իրենց
լնտանիքնե
բուն մօտ :
ՁԱՅՆԵՐ
ԳԱՒԱՌԷՆ
ԽԱՆԱԱՈՐԻ
ՏԱՐԵԳԱՐՁԸ
ՄԱՐԱԷՅԼԻ
ՄԷՋ
ՄԱՐԱԷՅԼ
,
8
Օգ ոստոս •
Անցեալ
Կէրակի
,
6
Օգոստոս
, երբ Հ •
3
• Գ • Շրք • կոմ իտէի
կողմ է
նշանակուած՜
կարզագիր
յանձնախում
բբ ,
առտուն
կանուխ
Վալապբ
կր Հասնէր
, անտառր
բաղմու
-
թեամբ
կր յորգէր
արգէն : իրարու
ետեւէ
կր
Հասնին
օթաքառերր
զրօշազարգո
ւած՜ եւ խան -
գափառ
երգերով։
կաբգ
մր փոքր եւ
մեկոլսացաե
շրքաններ,
ուր չկան
Գաշնակցական
մարմ
իններ ,
ժողոփուրղ
ր ինք կազմ ակերպած– էր եւ
վարձած՜
յատուկ
օթօքառներ
: Անշուշտ
րսել
կ՝ուղէին
• ֊ —
Եթէ
պատաՀի
ոբ օր ժր գուք
ժոռացութեան
տաք
այս
օրեբր,
ժենք տէր պիաի
կանգնինք
մեր ա —
ւանգութ
իւննե րր Հաղորզելով
նհր ս երունղ
ի ն :
Հլոն էբ նոր
սեբունգր
ստուար
մեհ՜տմասնու—
թեամբ եւ խանզավառութեամր
: Մինչ
ամէն
մաբգ
տեղաւո
րուե
լու
վբա
յ է , անգին
երիտասարգու
-
թիւնր կր շարունակէ
երգել
եւ
արտասանել
է
Հա յկական
նուագի
ոգեւո
րիչ
Հնչիւններուն
տակ
եր իտասա
րգութիւնր
ՅՕով,
ՃՕով կր գառնայ
Հայ
կական
շուր ք սլա բերբ
ա յնքան
բնական
եւ
Հարա
ղատ
, Հեբքելով
մեղաղբանքր
թէ նոր
սերունգր
միայն
^թանկօ%
, ^սամպա՝^/ կր փնտռէ
:
Ուբ՚սխոլթիւնր
ամէն տեգ է , ամէն
ծ-տռի տակ
եւ ամ էն խմ րակի
քով : Ասգին
կովկասեան
պա -
• •^՛Գերինե
րէն շաաեր
անշուշտ
յուսախաբ
կ՝րյ–
լան , երկիր
վերագառնալէ*՛
փեր ք ^ ՜^՜^՝։–՝–.ս
։^^Պ^ . .՚"՜^ Ր^՛՜
Տաբգ
Հա յրենիք
վեբագարձահ՜
են Հ ինգ Հա
րիւր
Հաղար
զերիներ
:
Ա իպերիո
յ ե լ ներքին
Մ ոնկո
լիո
յ մէք արգե -
լափա1լոլաե
գերիներու
ի ւ մ՛եէ%.ահ^^րքէ ւձ,,
թ^իէւփն
մ ասին ոչ մէկ ստո
յգ տեգե կութ
ի ւ ն ,
Հակառակ
գ ա շնակից
Հ րամ անատա
րո ւթեանց
բողոքներուն
Հ
Խ՛
Միութեան
գերիներու
կայաններր
ամ՛ոլր
փակուած– են Մ իքաղղտ
յին կ . Խաչ ի ներկա
յացու
ցիչներուն
առքեւ։
Գերիներուն
աբգիլուահ՜
է նա—
մակ կամ հ-րար ստանալ,
Հակառակ
այն
իրողու
թեան, ոբ 1ց . Մ իութիւնն
ալ ստո րագրած– է
1949/
ժրնեւի
պայմանագիրր
:
Ա՛
ՀԱԲԷԼԵԱՆ
բեր,
անգին
տաւուլ զուբ1ւայի
րնկերակցութեամր
կր պարեն
տարէց
Հայրերն
ու մայբերր,
պաՀմբ
վեր ապր
ելո
լ
Համար
իրենց
բնաղ
ալառի
՛է
ի ն
օբե–
բր : ՀւնՏարօնցին,
կաբնեցին,
վանեցին,
Խար–
րերգցէն
Հոն եհբոլոբր : կր լսուին
բացականչու–
թիւններ
«Բսան
տարէ է որ այսէնչ
մարգր
չէի
տեսաե , պէտք էր իյանասորէ
արշաւանքէն
դալ
որպէսղէ
ամէն
մարգ
իր Նանօթր
տեսնէ » :
Ժամբ
Յէն սկսաւ
Հանգէսին
պաշաօնական
րաժինր,
նախագաՀութեամբ
րնկեր
3՛
Պապիկ -
եանի, որ պատմական
ակնարկ
մր նետելէ
փերք
իյանասորի
նախրնթաց
գէպքերուն
ւխւայ,
բացատ
րեց
արշաւանքին
շարժառիթներր
: «
Որոշուժբ
տրոլաե
ատեն
Գաշնակցութեան
վարիչներր
գի -
տէին որ անՀաւասար
կռիւ
ժբ պիտի
մղեն :
կային
նաեւ
Հակառակո
բգներ
, բա
յց
յետաղ
ա յին
ա
յգ
լն՛գգէմ
ազէ րներր
իրենք
ստանձնեցին
զեկավա
-
րութիւնր։
Եւ արչաւանքր
իր յաքողութեամբ
Հա
յ ո ւ ն է^ակաէն
սրբեց
անաբղական
մ ակգիրր
• -•
«Գուն
ստրուկ
ես , գոլն
վախկոտ
ես , գոլն
Հա
յ
ես» :
Յետոյ
կարղ ով եբգեց
ի ն եւ
արտասանեցին
Նոր
Աերունգէն
Մ արի
Գաբրիէլեան
(Աէն Լու) ,
Զուարթ
(Պուլվար
՚Օտտօ)
, Արփէկ
թ ա գ ո
յեան
(Մ աբսէյլ)
, Երուանգ
Գալա
յճեան
(Հալէպ)
, Օր •
Աաքայեան
(Պուլփար
Օտտօ)
, Օր– Յարութիւն
-
եան (Աէն ժերոմ),
Յասմիկ
Աարգիսեան
(Լէ
Մէլ),
Եղիսաբեթ
կօշկակարեան
ԼԱէնթ Աաբ -
կրիտ) եւ Վալանսէն
ինչպէս
նաեւ
ուրիներ
որոնց
անո ւններր
կրնամ
մոռցած–
րլլալ : Բոլոր
եբզ երն
ու աբտա
սան ութ իւներր
արժանացան
բուռն
ծ՜ա–
փ՛երու : Լէ Մ իլի Նոր Ա երունգէն
Պաղտասար
Պաղաասարեանի
ժարզական
խազերէն
փերք բեմ
Հբ՚սւիբուեցալ
օրուան
բանախօսր
, լնկեր
Տի՚լրան
Բ՚աղոյեան,
ոք Խ՚ոնասորի
ողեկոչուժէն
փերք
հ-՚ոնբացաւ
ներկա
յ մ ո ա
յլ կաւլութեան
եւ անար -
ժան
Հակառակո
րղնե
բու
քսութեանց
՛իրա
յ :
« Գժուար
է ր երեւակա
յ ե լ թէ պիտի
գտնուին
Հայ
ժարգիկ
որոնք
իրենց
գրիչր եւ ժիտքր
տբա–
մ ագրէ
ի ն օտարին
Հարուած՜ելու
իրենց
Հարաղա~
տր։
Այն գարշելի
պայքարբ
որ կր մղուի
Հայ ժռ–
ղոփուբգի
աժ էնէն
կենսունակ
կազժ ակե
րպութեան
Հ՛Յ՛
Գաշնակցութեան
գէժ, զորհն է չնչին
փաք–
րաժասնութեան
մր : ինչո՛՛ւ
Համար
ա յս չ ա փ ազ -
մուկ
կուսակցութեան
մբգէմ ՛լոր
30
տարի
աոա9
տարին
^թազեցին^
, մինչ
միւս
օրբ,
Զարենցր
կր
՚ լ ր է ր թէ Հհնքեցեալր
յարութիւն
առահ՜
ԷՖ
: Կր
խօսին
ա յսօր , պիտի
խօսին
փտղր
,
ո
րովՀետեւ
՛լ իտեն ոբ Գտ էակցութիւն
ր իր
ուժր կր
պարտի
ա րւ ժողովռլբգին
, հ՜նահ՜
րլլալով
անոր տառա -
սլանքէն : Ան կանգ չէ առած՛
որեւէ
զոՀարերոլ
-
թեան
՛առքեւ եւ տուած՜՜ է
ս#1»Հ
<4*յ
^/^ւ^^ .
.ճ^^. ^՝^^^
Գիտեն
նաեւ ոբ ան զորհ՜ի
կուսակցութփւնն
է վր–՛
կ՛ոյ՝
իր (էՕաժեա
լ գ ո րծ՜ունէ
ո ւթ ի ւ ն բ :
Գաչնակցու.–
թիւնր
ժ շակո
յ թ ի ն Հետ երգեց աղգ եւ Հայբե՜նի
բ
եւ բարձրացուց
Հայ ժողովուրգի
ժարաական
կա—
րոզութ
իւնբ :
Տուինք
ամէն
ինչ , րրինք
ինչ որ
պէտք էբ եւ կրնայինք
լ ն ե լ : Մեր Հայրենիքին
Հա
մար է որ կ^ուղենք
Հայր
Հայ պաՀել՛» : (\քաւիեբ) :
Ընկեր
նախաւլաՀին
չնո րՀակա
լռ ւթեան
խօսքե—
բով
՛իա կուե ցալ
Հանգէս
ի պա շտօնական
մասր եւ
ռւրախութիւնր
շա րո ւնա կուե ցաւ մ ի ն չեւ ուչ ա -
տեն : Ժողովուրգր
կաբգապաՀ
եւ խանգավառ
ե բ–
ղերով
վե րագա
րձալ
տուն
, մեծ՛
զ.ոՀունակու
-
թեամբ
:
8 • Տէօք լքէճեան
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐթՕՆԸ
(147)
ԵՐԿՐՈՐԳ
ՄԱԱ
Այստեզ
ամէնքն
են , պատասխանեց
ի ն մ ի
քանի
մարգիկ,
միմեանց
նայելով
:
իսկ
մէկր
, որի տափակ
գէմքբ
, ինչպէս
ե -
րեւում
էր , ամիսներով
ած՛ելի չէբ տեսել
,
նստեց
Ասլանի
կողքին
, որպէսղի
լաւ Հասկացնէ
նրան
թէ
ինչու
մեռահներին
են այտեղ
յիշում
Վերքն է լաւ , ասայյ նա ժպտա
լով • ժ իշտ
պէտք է սպասել
վերքին։
Այսօբ լալ եժ ,
էգուց
վատ,
գրանից
ի ՞ ն չ կր լ ի ն ի ։ Գերազժանն
է ժար -
գուն
քոկում : Եթէ ՀայՀո
յ ո ւ մ են զերեղմանր,
կր
նշանակէ
որ վատ է նրա մէք սլառկահ՜ր
• • •
Ուրեմն
կենգանի
մարզոլ
մասին
գուք լաւ
կամ վատ ^է"ք
ասում
Վտտբ
կարելի
է , րայց
լաւր • .
Մ անասբ
լաւն
է լ է ասում :
Աանասր
ուրիշ րան է ։ Մենք
մ ի ս ւ յ ն
նբան
ենք Հաւատում
: Տեսնում
է մեզ,
ասում է ինչ որ
ա ր գ ա ր ու ճիչգ
է ։ Նա մեբ գլոլխնէ
,նրա պէս ի–
մացող
չկայ
. . .
Այստեղ
Մանասն
րնգՀատեց
խօսակցոլթիլնր,
երեւի
նկատելով
որ տղաներր
ղովում
են իրան :
Գու նոր եկար ել, ի Հարկէ,
զաբմանոլմ
ես , ասաց նա Ասլանին : Ապասիր
, մ ի երկու
Օրից
յետո
յ կր ճանա
չես
ամէնքին
:
Վազբ
ինձ այստեղ
չես տե՛սնի
։
Այգքան
շուտ
քեղ բաց թողնել
չէ կարե -
լի։
Ձմեռ է, մենք պարապ, գու պարապ,
վաղուց
է քեզ Հետ որս չեմ աբել։
Գիտե՛"ս
որքան
առատ
է որսր այս կոզմերում
• եղնիկներր
Հօտերով
են
ման
գալիս։
Զիւնբ
խ՛՛ր է, Աստուեռլ
անասուննե–
րր վւախչել
չեն կարողանում
։ Ով էնչ ուզում
է
լ ի ն ի , րայց
քեզ պէս Հրացան
խփող
չ ի լ ի ն ի
։Մենք
կր գնանք
• • •
Գովել չէ կարելի
, ինքնեբգ
չ է ՚ ^ ք ասում :
Գա
գովասանք
չէ • կնամարգն
է լ
կարոգ
է լաւ Հրացան
խփել : Հա , ձմեռր գոլ
Բիրսոլւ)
չե՞ս
եղել :
Այստեղ
է լ սար է , չէ՛" :
• Այսաեղ
թնչ սար էէ Այստեզ
մեր
ձմեռո—
ց լ ն է ։ Գու պիտի
տեսնես
ա յ ն աեգերր,
ուր
մենք
ապրում
ենք ամառր։
Տուբտ
ես ուզում
,
այնտեւլ
է , ձ ի ւ ն ես ասում՝
գագաթնեբի
մօտ։
Խօսք եմ
տալիս
Հարիւր
որք գտնել
, արքի ոբք . . .
-—• Գուք
այժմ
է լ գնո՛" ւմ էք այնտեղ :
Միչա ման են գալէս... Այս գոմէ մէք ոչ
ոք մեզ չէ կերակրի
• • »
Գա
ճիշգ է , գուք
Համ
գժ ո ւթ ի ւ ն ն ե ր
պիտի
անէք
, Հաժ կե րակուր
գտնէք
ձեղ Հաժար :
Երկուսն
է լ գժուար
բաներ
չեն։
Տղեր.ք,
բաւական
է , որքան
խօսեց
իք • • • Այժժ
պէտք
է
ժ ի կտոր Հաց ուտել։
Մեր Ասլանին
ցոյց
տանք թէ
ինչ
Հաժ
ունի
Բիրսի
գխտորբ.–.
Օքախի ժօտ Հաւաքռւաենեբից
մ ի քանեսր
գր–
նացին
Մ անասի
պատուէ
բ ր կատարելու
• էսկ
մէկբ
այս ու այն
կոզմր
քաշեց
խանձս
զներ ր,
կուտեց
կրտկր,
խորոփաեի
Համար
տեզ
պատրաստեց
:
Ա իա
յն
ա յգ
ժաժ անակ
Ասլանի
ա չքն
լնկաւ
ժ ի
տարօրինակ
երեւոյթի
լԼրայ, եւ նա Հարցրեց
Մ ա–
նասից ,
Ի ՞ ն չ է նա...
իմ աչքին է այգպէս
եբե -
ւում
, թէ՞ իսկապէս
ազքիկ
է... =
Աղքիկ է :
Ջրի
կժի մօտ կանալնահ՛ էբ մ ի տզքիկ եւ նա—
յ ո ւ մ էր նորեկին
:
Ուրեմն
աղ^ի1լներ
է " ՛ լ են կռւում
քռ ձեռ—
քի տակ
• . .
, գա
այսօր
եկաւ,
քեզանից
չատ
առաք,
կէսօրին
: =
Մենա՛՛կ...
Մենք
ճանաչում
ենք նրան եւ չենք
զար -
մ անում ։
Բայց
ի՞նչպէս
եկաւ
, ի ն չո՞
լ
եկաւ :
՚—• Նրա Համաբ
գժուարութիւն
չկայ
։
Երէկ
ժեր
ագաներից
մէկր
իքաւ
սաբե
բից , ոբ մեղ
Հա—
մար աղ ու Հաց րերէ։
Այսօբ
առաւօտեան,
վեբա—
գաոնալիս
, նա տեսնում
է, որ սա զնում է մ ի ի՛ք՛չ
որ
մ աբգոլ
Հետ • Հեռուից
ա յնպէս է թւում
թէ
սրա
.րնկերր
մեր
երկրացի
չէ , կ՚՚ասես թէ
Թուրք
լ ի ն ի ։ Նա ուչագրոլթիլն
չէ գաբձնում
,
շաբունա—
կում է ՃանապաբՀր.
ասացի
ոբ մենք
ճանաչում
ենք այս աղքկան : Բաւական
տեւլ
գալոլց
յետո
յ
մեբ
տղան
տեսնում
է յանկարե,
ոբ աղքիկր վա -
զում է իր եաեւից։
Մենակ
էր,նրա
լնկեր
ր կո բե
լ
էբ... Եւ տյգսլէս
աղքիկր
եկաւ
այստեղ ։
Տղամարգ
աղքիկ է, զաբմացաՆ
բացական–
չեց
Ասլանր է
ԼԷ9
Fonds A.R.A.M
