ՀԱ6ԱՍՏԱՆԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻԻՆ
ՀԱՅՈՑ Գի՛նի՛ն
ՊՈԻՏ՝Մ
ԾԻԾԱՂ.
ՕԳԱՓՈԽԱԿԱՆ-Ր
Մի անից չենք՝ մի ձէնո՜վ ենք
Այս հին ցինուց մենք գինո՜վ ենք,
^ա՜ն, քէֆ անենք , սխավ գովե՜նք
Արարատեան համո՛վ գինին .
Խմե՚նք գինին , Հայո՛ց գինին,
Խմե՚Օք գինին. Հայո՛ց գինին :
Հ է ՜ յ ջան. սեղա՛ն բերենք ցինին.
Մեր սուրբ հողի աբի՚ւ֊ն՝ գինին.
*
Մեր աբեւո՛վ հասած գինին,
Ի՛նքն իրենով հարբած գինին,
Խմե՚նք գինին. Հայո՛ց գինին.
Ի՛նքն իրենով հարբած գինին։
Մեր արնո՚վ ենք հողն այս պահել,
Մեր քրտինքո՛վ ջրել , վարել,
Մեր ձեռքեբո՛վ հողից քամել ,
Մեր հալա՚լ ու համեղ գինին .
Խմե՚նք գինին, Հայո՛ց գինին.
Մեր հալա՚լ ու համեղ գինին :
Դ է ՚ հ , վերջին խօսքն եկէք ասենք,
ԵԼ մի բաժա՛կ էլ դատարկենք, ,
Ով ոտքո՚վ էր եկել այստեղ՝
Թեւաւոբե՜ց նբան գինին,
Արարատեան համո՛վ գինին ,
Անթեւին օ ե ւ տուող գինին:
ԳկՈՐԳ
լ-ՄԻՆ
Ո՞Վ
Կ
՝Ը."էր
է
"Ր *^գն "՛չ մւսրդոլ. կ՛՛՛ր՛ւ– պ1""Ր
անւքնէր
օր մր։
Գէււոութեան
մարգերր
, էրենց
ՂԼե""
1
՚Կ
.1Լ
՚ՂԷ՜
սւի
Հ անէ
ին անո ր աոքեւ. : Գրամ արե ր
առեւաուրէ
՛քի ք՛՛ց ՛քր պիաի դաոնար ան :
« Օգային
մէկն է ան» որ րսէ ին , անարմէք
,
պարապ
եւ, անղորհ՚նական
մարգու. իմասա
ունէր :
՛ւ՛
րագէաներր
, ւիարմապԼանԼ
րր , կրօնագո
րհ՜–
ներր , մանաւանգ
րանասաՆ
՚է՚^նե ր ր
«օգա
յիննե–
րֆու
՚չասարանին
աշակերաներն
էին– • •
« Գորեի
մարգ » էին, պակաս
կշիռով
լ"էիկ
՜
՛լ
սմրոլէլ
եա
իւո գեհ ր ր : Զեգէռւաե
կանգունով
կեր—
I
պաս վաճառու^ե
րր : Պակաս
ոսկին
մ իամիա
գիւ.–
՛լաց ի ին
կլչեցնոււնԼ
րր : Ժամ
/. րուն թագական
ա -
ղանհրր
եւ. նոյնիսկ
մամ կո չներր :
Օգր , ՚" յսօր սակա
յն գերիշխան է : ՛Օգա
յին
նշանաւոր
Հերոսներ ել յագթականներ
կան։ Ար—
1
մ՜էք է : ՚Իրամով
՛էնե լիք
թանկարժէք
ապրանք :
ճ Ա՛իե րով գրաժ կր վաանեն
, քանի
ժր օրեր
զայն
՚ Քէք^Հ^՛ ներս քաշելու
Հաժար • . .
« Ելից » օրերր
կ՚ապրինք : Հնչեցուր
Հեռա -
խօււի
զանգր
: Ա* ժէկ պատասիւան : Երկր՚՚րգ
՛ք Ր ,
I
երրորգ
մր,
լ
՚՚ՐՐ՚՚ՐԳ
ժ ր ։ էռութիւն
ամենուրեք :
Տի՚լրանենք
, Զենոբենք
, Պօզոսենք
, Արմ ա -
նենք , բոլորն ալ Լուաե
են Փարիզէն : Օգ փոխե -
լու գացաՆ
են : Օգ
գնելւ
.րկ,
մբ կր տեսնէին ու
^"րոՀէթ՛
օտակայ
փա
յրե
րոլ
գիեերն
ու սաՀմաններր
: Իսկ
ՀորիզոԿւր կր բանար
նայռւաեքին
առքեւ
իր անմո–
ղիւրո
ւթեւ
՛ե,
ՄաՀամերձ
Հիւանգ
մր ունիս,
բժիշկներր,
իւ
րենց Հիւանգներբ
ձգելով՝ Օգիետեւէ զացաե
են :
Եթէ
կ՝ուզես որ Հիւանգր
սպասէ
մինչեւ
բժիշկին
վԼր՚ուքարձր
, ոլէտք է զիժեք տէրտէրին
, որ րժշ -
կոլթԼան
աւեա՚սրանով
ժր սպասցնէ
Հիլանգր
էք ինչեւ
բժիշկին
վե րազ աոնալր :
ԱնՀամար
բազմութիւն,
պրոլետարէն
մինչեւ
ռանա
լի մանեակին
եիէէազուն
բոլոր
երեսներր
:
Կ՛"
"լի ս՛ա լիսա
ը՝ օգ ճարակելու
գացաե
Վերր,
երկինքին
ժէք, իր մտերիմ
աստղերր
միեւ
նոյն
տեզերր գրաւաե կր
՚ԳԷ
՚ղէ՚՚՚յէն
նոյն մտեր -
մութէ,
րոցավ
են
ՏասնեւՀինգ
օրուան
մէք , երեք
Հարիւր
յիսուն
օրուան
րալե
լիք
սլա շար ամ բա ր ե լո ւ՝ իրենց թո -
քերուն
Համար
. . .
Ներկայիս
^ օղ աղորեռւթիւնր
ամէնէն
շա -
Հարեր եւ դրական
ասպարէզն է :
Աչք
՚սժենեցուն
յօդս
Հային։
Ամէն
օր, ձայ -
նասվւիլռր, կր տեղեկացնէ
միլիոնաւոր
ունկնդիր
ներ
էււն փե
՚-էափառ
օգին
ո ր պի ս ո ւ թ ի ւն ր :
Ան" ր
քմ աՀպճո յքներ ր : կարՆես
, մեեաւլօր
իշվսանի
մ ր
Հիւանդութեան
մասին
րլլար :
Րերդերոլ
պէս Հսկայ,
սպառազէն եւ ռմ բա -
բարձ
օգանաւերն
իսկ, այդ Լ՚լարշային
օգին ա -
պալինաե
են : Անոր բարեկամ
ե ցուլո ւթենէն
, քր -
՛կ՜այքէն կախուաՆ է իրենց
ւլո յութիւնր
...
ԱՀա
այսպէս
ւլօրաւոր է այղ մեր չՀաւնաե եւ
արՀամարՀտե
Օգր
։ Ա ոււչ է ել կարեւոր
գում
ար
նե ր պէտք է յատկացնել
ղա յն
ւլնե լու
Համ ար :
Մղոններոփ
պէտք է ճամբորզել
օգ
ճարելոփ,
թոքերդ
անոփ
լեցնելու
Համար
:
Շատեր
սակայն
,
մ արղակադմ
ութեան
մ ասին
ղ աւլափւար
շունենա -
Լ"՚1՝ ^"Ք1Լ կր չփոթեն
ստամոքսին Հետ եւ փոխւս–
նակ
իրենց
թոքերր
մ աքուր
օգուի
լե ցնե
լո ւ , ստա–
մոքսր կր թխեն
, կարելփէ եղահ՜էն չափ առատ կե–
րոլ խում ոփ :
կր ճամրորգեն
մդոններոփ
իրենց
նոր
ւլնաե
քառւա^իւր
փայելելու
Համար : Անոր
մուխն
ու
եուխր
ներս
քաշելու : ԱՀաղ
էւն ժամ անակ եւ ուժ
կր սպաո են անո ր էսանզա
րո ւժնե ր ր նււրո դ ելու ա~
րեւէն տակ
ճենճ ելով եւ
յ իշո
ցնե ր
արձակե -
լով . . .
Այս օգավա խականնե
բու ժեե մասր,
իրենց
շոլրքն իսկ դէւտե լու , բնութեան
ղե ղե ց կո ւթ էււն -
ներէն
ներ շնչուե
լու
ժ է՚քոց
չեն
ղ տնե ր ,
այնքան
կլանուաե
են՛, կառքր
ան փտ անւլ
քշելու
մտաՀո -
ղութիւնոփ
:
Եւ,
«
օդափոխու
թեան » շԿա րՀներէն
յողնաե՝
կր փե րադառնան
տուն
կաղղո ւլաւե լու. եւ Հան–
ղսաանալու
Համար • • •
՚7–
ՊԵՏՈՒՇ
՛ժբ,
մանկութեան
գիշերներու
յ՚՚՚֊չերբ
առէւլոփ :
Հիմա,
մտքին
մէք,
կրկիՀ
ԱՆՀԵՏԱՑՈղ
ԳԷԱ-ԲԵՐ
ւնւլէէն , լսուելու
աստիճան
՚-ե ր ր որոնք
իր գ
՛նի
մր
ու
կրկին
կ՜՚արձա–
բարձրաձայն,
այե
ո ւութեան
, ա պբ ե լո
ւ
ԱԱափս
սլարունակէին
:
ոռա
լու տենչր զա–
նսլաաոակէն
, էսորՀոլրզն իսկ կր
Հազիւ թէ կարալ էր զսպել պ
նոնք
չո՚֊րքբ
եփւուն Հոփերոլն
յանձնելու
Համար :
Աակայն
սչարտուաէք
իր քանքէն մէք,
րառերր
վւաիւան
շրթներէն
մրմունքի
ժր
Հնամեայ
մատուռի
մր մէք, գողտրիկ
սր րա
՛յն
Համոզումով
թէ անոնք
էւր
նե րկա
յու
աւետող
սլաազ ամ աւո
րնե ր սլէւաէւ ըլլա յէ՛ն : Այ"
ա1ւղամ
քէ՛չ մը աւելէւ բարձր ու անղուսսլ
յարոյց–
քով
մը, վերէն
կրէլնեց.
Ա՚՚՚յբէ՚՚Կ
-է
էս՚՚սաացայ թէ պիտի ղամ
, աՀա
կուգամ
.՛՛ւ
Աիբտր կր յորգէր
երանոլթեամր
; Ոանկարհ–
սակա
յն , սարսուռ
մր պաշարեց
՛լինք , , փախնա -
լոփ թէ մի գուցէ
բերնէն փաէսաՆ
վերքէն
րառերր
օտար ական^նե
րսւ
Հասաե
Ր1է՚"ն : Մ ատնե ր ր ա -
մ ուր
պրկուեցան
Հրացանէն
սլաղ փողին
չսւրքր •
Ժամերր
որքան
շուտ անցեր
էին։ ՊաՀակ փո
խելու
փա
յ րկե աննե ր ր կր մ օտենա
յին : Աբ շա լռ
յսր
արդէն
սկսահ՜ էր բացուի
լ :
՛Րայլ
մը անդէն
ձին ան Հանղ արտ բա յց
մ եզմ–
օրէն կր գոփէր
գետ
էւնր : Ական
քնե ր ը
կողմնակի
շրք աննե ր կ՝ լնէ
ին , կարե ես իր տիրոք Հասկցնե
լու
Համար թէ լսս՚ե էր շշուկ
մր :
կենդանէն
սխալւսե
չէբ
՚ Խ՚՚ւժբ
ժր պաՀակ -
ներ րարե
լի
կեցաե կր սպասէ
էն
է։ րեն
որպէսղէ։
իր տեղր
յանձնէ ր նոր սլաՀակին : Արա րալոլթ
էււն ր
լլւացաե էր ակնթաբթի
ժր ժէք ու արգէն
ձէւերբ
Համ աչափ
ո ստո
ւմնե րոփ կր Հեռանա
յէ՛ն ու.րախ ու
զուարթ
, այս անզամ
գոյնզգոյն
չողերոլ
խազերէն
յափշտակուաե
:
Ն" յն
լուզում ոփ ու նո
յն անձկո ւթեամ
ր ,
օ -
բերէ ի փեր, կէս զի շերէն
մինչեւ
այգաբաց,
կր
չարունակէր
միշտ
նոյն կէտի
փրայ , իր
պաՀակի
լղարտականութիէնր
, սպասելոփ^
լիալուսնէն : Հս -
կաե էր ամէն
կոզմի
փրայ, քննաե
մօտէն
իւրա -
քանչիւր
կարելիութիւն
: Աչքի առաե էբ
ամէն
Հ աւանա կանո ւթ էււն ու պատրաստ՝
կատաբե լու
իր ուխտբ :
Ա քդ փա յրկեանր կր Հնչէր
իր ական
քէն
Հիմա
նօթ
մլն էբ ան, ուր ժաժանակբ
էւր Բ"յՐ
ա յ դ
էսո բՀոլրգը
գրահ՜ էր յաժբաբար : Տ"
նման , յ Վարժա.թեաժբ
ժր,^,կը
զիըէինք
դէնքր
թիւնր
«խնկաժան»
, որ կր մխար
Հոդեխււոփ
յուշԵր
ղմուռսոփ եւ կնդրոլկոփ։
Ատիկ
կ՚ընէինք
ղինքր,
րինե
բու
կռչել
եոռլ
՛էն
աե–,
ուժղնօրէն
, աժբոզք
էութիւնր
Լ"Վ •
Ջտատաժսեղալ
. . • : ՝Րիչ ժր Հեռուն
, սեւ զօ–
տիի
նմ ան
շուրքր
ղա լար ոլոգ
փ շաթե
լե բու
խուր
ձին մէք կորսուեպաւ
յանկարե : Աք ու ձախ,
ձեռ
քբ կր շարժէ ր կկոցի
նժ ան : Կր ղղար
գաստա1լնե–
րէն ու մ աան եր էն արեան տաք ե րիղներոլ
սողոս
կում ր ու ցաւերու
կոտտում
ր : Աառաքացաւ
աւելի
Հեռուներբ
ու չփերադարձալ
եբկար
ժաժանակ :
(Մնացեալը յաջորդով)
ԶԱՐԵՀ
ԳԱԶԱԶԵԱՆ
ԿԸ ԽՆԳՐՈԻԻ
ԳՐԵԼ
ՄԷԿ ԷՋԻ ՎՐԱՑ. ՄԵ -
ԼԱՆՈՎ։
ԿՏՈՐՆԵՐՈՒ
ՋԲԱԺՆԵԼ
ԱԵՌԱԳԻՐԸ
.
շրթնե
րէն կախուաե
, ա յնպէս
ինչսլէս
մ անուկ
մ ր
կ՚ունկնդրէ
իր Հանէն , ձմբան երկար
գէւչերնելաւն
թոնիբէւ
մ բ կողքին
կուչ եկաե
I
Շատ բաներ
ունէր
մեոի
սլատմելիք,
պերէձ ել նկ՚սրագեզ
ոճոփ
մր,
որուն գաղտն
իքբ ա յնքան լաւ գիտէր
՜.
ՏոբելեաՆէւն
յաքո բդո
ղ
օբեբուն
իր Հրատա—
րակաե
յոլշամատեանը
չատ Հաւնուաե էր եւ
է՛նքր Հպարտ էր ատոր Համար : Կր սիրէբ ան մեղփւ
կրկնել այս էւրո
զո ւթ էււն բ , տեսակ
մր
մանկական
ղոՀունակոլթեամ
ր : Ա ենք ժպտա շուրթն կը աա -
նէինք
իր այս
-
ա1§Ո0ՈՀ^ ,
ոբոփՀետեւ
կր
ւլւլայէնք թէ իրաւացի էր ալեՀեր
քերթողուՀին
:
Ան շուշտ
իր սաեզե ագո
րհ՜ ութէււնր
Հաժ ապատաս -
էսան չէբ եղաե
էւր ապրաե
տար
էւնե բուն , ժ անա -
ւանգ որշատ կանուէսէն
սկսաե էր ւլբել
ու.
է՛նք
քէ՛չ
՛է ը սլարեանք կբ Ա՚էար ասոր Հաժար : Մեզժ -
օրէն կր մօտենա
յէնք
Հարցին եւ իր տուաե
բա—
ցսւա բութ իւննե րէն
կ՝ եղրակացնէ
ինք թէ
դրական
ա րուեստ
ի Հանղէ
սլ էւր ե բկիլզաե
մերձեցումն
էբ
պատճառբ
իր սակալագրոլթեան
:
Վէւպական
եղաե
էր , կբ մնար
մ էւ շտ
նո
յն ՛է ի–
^պականր , ասոր
Հ սքմար կբ սիրէ է՛նք ու կր յար -
գէ էնք
՚լինքը
: կեանքի
տէսու ր
երեւո
յթնե
բուն
մէք,
միշտ
կ^որոնէր
գեղեցկութիւն
ժր ել ^^Ր
ուշանա ր
զա
յն
ղ անելէ , ինչպէս
էւր եբքանկա
յի -
շատակ
ուսուցիչր՝
Թ՚՚՚էժ
աս
Թէ րւլե ան :
Արշակ
Զօպանեան
ղինքր կր րնո
րո շէ ր եւ իբբ
« կէնզրողներուն
մէք,
ամէնէն
կէնր»։ « Այ՛լ
եւ
վե րքտ
լո յս՜ձր իսկապէս
ողբացեալ
քե բ թո
ւլ ո
լՀ
է։ էն
Հռւլւոյն
Հանգանակր
կարելփ է նկատել։
Լուսեղէն
ոգէւ մր կարեես
էւր կնէ՚քր գրահ– էր անոր
բանաս
տե ղե ո ւթ ի լնն ե ր ռ ւն վրտ
յ , ուրկէ կր բէսէր
շնորՀ ,
՛լ ե՛լե ցկութիւն
ել անկեղՆութիւն
: Բացառիկ
է ակ
ժ լն է ր ինք որ կբ յաժ ենար յաւե րժօրէն
յիշա
տակի
աժէնէն
աննչան պատառ
իքլէն ւէրայ,
ղուբ–
ղոլբանքր
եաղիկի
ժը թերթէն
, ժեռաե
թռչոլնէւ
ժ ր վէետոլրին կաժ շյւ թնե
բուն
՛էլ՛ա յ
յամ եցաե ա–
նունի
մբ
Հանդէպ։
Զտարիւն
դասական
մր, գժղո
Հկ ըմնար ա -
ե ականի
մ բ յապա ւում
էն , ո րովՀետեւ
րացարձա–
կապէս
Համ ողոլաե էբ անոր
անՀ րաժե շտո
ւթե ան :
Գարձղարձիկ
ժիքոց
չելար
իրեն
Հաժար
,
՚սեակա–
նբ սլէտք
չէ ր ՛է՛ո էսա րինուէ ր րոնաղրօս
իկ
ղիւտով
ժր,
այլ աեականր կբ ժնար աեա/լան իբ ճշժա —
բիտ
արժէքով
: Ասոր Հաժար
, էնչպէս
կր կար–
զանք
իր Տուշերուն
մէք, անղամ
մր բուռն
կե ր–
պով
՚էփճաե էբ քիոստոմի
Հետ։
Տիկէ՛ն
Անայիս
կը
խսրչէր
նմանապէս
թափթվ՚աե
, անշնորՀք
գրոզ–
ներէն ու բնաւ չէբ կրնար
Հանգոլժել
որմէկ եր
կու բառով
նաէսադասութիւն
յօրինէ
էն , ա յսպէս
կո չուաե
«մ ոտեռնիզմ
»ը կասլկե
լու
Համ ար : Ընգ
Հակառակն
, մէւշտ կը քաքալերէր
օժտուաե
երէ՛ -
տասարղներր.
Հաւատք եւ յոյս կր ներշնչէր ա -
նոնց
ս բա՛ս րաց
ան կեզեո ւթեաժբ
ժը :
Երկար ատենէ ի վեբ , ներքին
գորեարաննե–
րը
մ »^1լսե տարիներու
բեռէն
, կր ժ երժէ
էն
իրենց
գերր կատաբե
լ : Տէ՛կէն
Ա^՚ա յիս
լքահ
իր
սեղանր
ու սիրական
թիկնաթոռր,
Հաբկազրոլաե
էր ո՛ն -
կող է՛նր քաշուիլ
, ասոր
Համ ար
ամօթասլա րա կր
ղղար
ինքղինքր
X
Պիաի մտաեես
թէ,1լրսէր
վերքին՛
ամ էւս—
ներուն,
այս որքան
եոյլ
եմ , որ ամբողք
օբր ան-
կո՛ւէ՛ն ր
անց րնեմ :
0
ւիվիէ
Մ ե թբա
յի իր բնակարանբ
մ օտ էր
մեր
թաղին
, ւլրեթէ
չարաթր
անգամ
մր
կ՚երթայէւ
իր ո բպէւսո
ւթ էււն ր Հարցնել : Վերքին
Օրերուն շատ
կր տ ՛ոռա պէբ , բա
յց օր մբ չեմ Հանղէւպահ–
, ՛՛ր
Հառաչ
մր, տբտունք
մր ելյէ իր բերնէն
:
Թժրեցուցիչ^ւերոլ
աղգեղութեան
տակ, տա —
րաշէսարՀիկ
էակ ժր գաբձաե էր այլեւս
,
ժէնչեւ
ետքր
սակայն
պաՀեց
իր լաւատեսութէււնր
:
ճա—
կատադրական
փաէսճանէն
Հազիւ տասր
օր առաք
,
ի խ՛՛րոց
սրաի փափւաք կբ յա յտնէր աո ո ղ քանա
լ
ու
մ էւասին Ե՛ ր՛՛պա
յէւ շրքանր
րնել։
իր երկու
ա։լ—
քէ՚կնե րբ՝ Տ իկիննեբ Ասգ րա եւ Մ ՛ո րւլ ա բ իտ ,
մին
չեւ
՚էեբքին
սլաՀր անպատմելէւ
անձնուիրա
թեամր
մր
էսնամեւլի՚էւ
իրենղ
վեՀանուն
մայրր, որ շատ
կանուէսէն
էսանղաղատանքե
՚ղսակ
մր Հիւսաե էր
էւրենց ճակտին :
Մեհ-արանքի
այս քանի
մր խոնարՀ
աողերն
ալ
իմ
կռղմէս
, էւր լուսաՀեր
քերթողոլՀիի
յի տատա–
կին
։
ԱՐԱՄ
ՊԵՏՐՈԱԵԱՆ
ԱՏԱՑԱՆ՚Բ
ՇՈՎԱԿԱՆ
(րնթերցտբան)
Ե– տարի։ Բ՛ տպ՛
բարեփոխուաե
: Հրատ
• Բերիս
յ Ուսումն. Խոր-
Հռւբգի։
Հալէպ,
1950 :
Գին
250
սուր. գաՀե/լան
:
ԳՈՐՊԱՏԻ ՀԱՑ ՈԻԱԱՆՈՎՈԻԹԻԻՆԸ
։
Գրեց՝
Գկտ
• Ա. Աբեղեան։
Ա՚լ՚լ • Մատենադարան
: Վի
էննա
, Մ խիթարեան
ապ •
1942։
ԲԵՐՈՎԲԷ
ՊԱՏԿԱՆԵԱՆ
ԳՈՐՊԱՏՈՒՄ,
ղրեց
Աբտաշէս
Աբե
զե ան :
Ա
՛ՂԳ ՜
Մ ատենազ
արան
1949,
Վիէննա,
Մխիթարեան
տպ
. : Գէն \ ղուից.
ֆրանք
ԵՐԻՏԱԱԱՐԳ
ՀԱՑՈՒՀԻ,
թիլ
10,
Պէյրութ։
(Ամսագիր)
։
ՀԱԱԿ
, պաշտօնաթերթ
կա
թո
զ իկո սա բան էւ ,
Պէյրութ։
Fonds A.R.A.M
