է6ԱքհԱՋ>
ւԼԱՍՊՈԻՐ11Կէ11Ի
ՄԵՐ
ՆՈՐԱԳՈՅՆ
ՊԱՏՄՈՒԹԵԱՆ
Մէ^^
Կ. Իաչի
^ՕաՎնակըՓաբիգիՎկ
(Ի՛ հւ վերյին մաս)
Երկր՚՚րգ
՚"զգա1չչւ,
յաղ թաՆակ
ր
սւէղաՀուԼող
ղեկավարութեան
մր
գոյութէւնՆ
էր
տհղԼ11յն վը
րայ :
Տարիներով
Հոն Հ ա
II
։ււաւոուահ
գորհէ^եր
կա
յէն : ժողովուրգր
ւղա ա ր ա ս աե լէ
՚Լ^ րք
,
^րր
Հարկ եգալ
անէքնէլ
անո ր դլ"՚–թլԼ
եւ ղա յն
մ
՚լել
կռիւի,
անոնք կատարեցին
իրենց
ղերր ("ելացի
եւ
պաղարիւն
կերպով
, անձնաղո
Հ ո ւ թեամր։
Անմ ա՝,ն
՚Լռամեանի
օրինակը
,
մաՀը
աչք առահ
երթա–
լով
րռնաւո
ր ին որքը , մ արգկա
յին
Հերոսութեան
բարձրագո
յն
ձեւն
է , գիլցաղնական
ամ ենամ
եհ
արարքըւ
՛ղեկավարութեան
դերը
շաա
մեհ է
այգ
յաղթանակին
մէք;
՛Լե կավա րութ իւնն է որ պակսեցաւ
յաճախ
ու
րիշ տեղեր : Առաքնորգող
միտքն
է որ
պակսեցաւ
1915
^1՛
ամբոգք
Հայաստանի
ե լ Կիլիկէոյ
գաւառ–
ներուն
մէկ
հայրէն
միւսր։
՚Լեկավաբներբ
ժողո–
վոլբգէն
բաժնահ
էին %ժողովուրգր
մնաց
առան
ձին , անգլուխ
, թուրք
վայրագ
քա րգա րա րնե
բուն
գիմ աց
:
Պատե բաղմնե
բու , յե ղափո խո ւթ իւննե րո
ւ ե լքի
մասին
կարելփ
չէ վճռական
Հաստատումներ
բ —
նել՛
միչա
ալ
գոյութիւն
ունի պատաՀականռւ
—
թեան
եւ ճակատագրի
բաժին
մբ, բայց
այսօր
կա
րելի
է ըսել թէ թերեւս
այնքան չարաչար
չտու
-
ժէինք,
եթէ
ունենայինք
ինքնապաշտպանութեան
քանի
ժր բեբգեբ
Տ՚սւրոսներէն
մինչեւ
էբղրում
ու
հ)արբերգ
:
... ԱնՀուն
ցաւ մր կր խեղգէ
կոկոբգս
լամ
ամրողք
Հոգիովս
, երր կբ մտահեմ
թէ
խրոխտ
Զէյթունբ
, գարեր
պաՀ պաներէ
վերք
իր անկա
-
խութիլնը,
Հերոս
Զէյթունը
քշուեցաւ
գէպի
ա
-
նապատ• • ՚
Պէտք
էր Հսկայական
\^ա^^^ի մը վերա–
եէինք
ԹրքաՀա յաստանր
, քաշուէ
ինք
մեբ
լեռնե
րր եւ ամէն
Հայա շտտ
շրքտնի
մէք պարղէ ինք
րմ -
բոստութեան
գրօշբ :
Այգ Կ՛՛րցտր
անշուշտ
, եթէ
ղեկավարութիւն
մը գտնուէր
եւ գլուխն
անցնէր
ժողովուբգին
;
Գաբերով
մեր Համակեցութիւնր
Թուրքին
Հետ
պէտք
էր բանար
մեր աչքեբբ,
1909^
ԿէԺԿԷ՚՚յ
քարգերէն
վերք
մ անալանգ
, պէտք
էբ բանա
յէնֆ
մ եբ ՛աչքերր
յ
Ւ Հարկէ , ոչ միտյն
անօգուտ
են լացն ու մե -
ղագրանքբ
այսօր , այլեւ
ամէն
մէկս
կր
քաշուինք,
կը
խղճաՀարինք
երր կ՚արտասանենք
որեւէ
մե -
ղագրանք
անոնց
ղէմ որ նաՀ ատա
կներ
ղաբձտն
Գիտեմ
որ պէտք
չէ մեղագբել
զանոնք , բայց
. . ,
Րայց
այգ աՀաւոր
աղէտը
գաս
եղա՛՛ւ
գոնէ
Գիտե՞նք
այսօբ
թէ ինչ պէտք
է լնէինք։
Գիտե՞նք
այլեւս
թէ այս աշփւարՀին
օրէնքբ
ուժն է
միայն։
Գիտե՛՛նք
թէ մեռե լնե ր ր իրաւունք
չունին
,
գիտե՚^նք
թէ մեռելներով
չէ ոբ գատ
կբ շաՀոլի
,
Հայրենիք
կր շփնո լի , այլ միայն
ողքերով
:
՚իաս
առի՛՛նք
, երբ տեսանք
եւ կբ
տեսնենք
տակաւին
, որ
մ եր
մ էկ
մ իլիոնէ
աւելի
մ եռե
^երր
իրաւունք
մբ չեն ապաՀովեր
մեզի
։ Գաս
եղա՞ւ
մեզի , երբ գեռ
երէկ աեսանք
թէ
Հինգ
միլիոնէ
աւելի
փույւերու
մ էք տ յրո
ւահ
Հրեանե
րբ
չեն
ոբ
չինեցին
իրենց
Հայրենիքր,
այլ այգ
սպանզէն
ա—
զատահ
քանի
մր Հարիւր
Հազարբ
յ
Ներեցէք
որ տարուեցայ
այս կսկհալի
Հտր
-
ցոփէ թերեւս
աւելի
Հեռուն
գացի
քան պէտք
էր։
Բայց
այնքան
խոբ
է վէրքր
եւ թարմ,
որ
երբ
Գ՚Գէէնք
անոր , կր սկսի
աբիւնիլ
եւ ալ գժուար
է
կասեցնել
ա ր իւնաՀոսութէւնր
:
Ւ՚^նչ
Հարկ
երկարել
շարքր
ա յն պատճառնե
-
բուն,
որոնք վասպուրականի
յազթանակր
տուին
մեղի։
Զի՞ բաւեր
փակել
այգ
թուոււՈյերբ,
բսե
լով
թէ
յաղթեցինք,
որովՀետեւ
կրցանք
Համե
-
բաչխիլ
, Հասարակաց
թշնամ
իին առքեւ
ԿրՏ՚"^Ք
գոյացնել
այն սրբազան
միութիւնր
որ աղգ
մր կ՜՛ր–
նէ մեհ , որ Հալաքականոլթիլն
մ բ կր
գաբձնէ
անպարտելի
;
Ւնչո՚^ւ
զարմանալ
այլեւս
, որ
յազթեց
ինք %
Ւնչո"
լ
զարմ անալ
որ Հա յ խեղճ
գիւղացին
գար
-
ձաւ
քաք
զինուոր
, Համեստ
դո րհաւո ր լչ
թե լաց ի
զինագո
րհ՜ , Համ ա յն ժոզովուրգր
անձն ո լբ ա ց
եւ
անխորտակելի
ուժ ու կամք , ղեկավարներբ
գար
ձան
Հանճարեղ
տռաքնորգնեբ
:
Հրաշք
մբ չէ որ տեղի
ունեցաւ
: Այգ
տուեալ–
նեբր
միշտ
ալ մեղփ պարգելահ
են յաղթանակներ
:
կբ բաւէ ակնարկ
մր նետել
մեր երեք Հազարամ
-
եա
յ պատմ ութեան
վրտ
յ :
Վասպուրականի
յաղթանակր
մէկ
նոր փաս
-
ալն
է միայն
այգ
ճշմարտութեան,
:
Նախապատբաստական
լուրք ա^խատանք ,
կա
բոզ
ղեկավարութիւն
եւ տզզային
^ամերաշխոլ
-
թիլն
— յաղթանակր
մ ի՛շտ
:
՚
Վերցուցէք
այս
պայմաններէն
մէկն
ու
միլ–
"էԼ
վսաաՀ
եղէք
թէ անխուսափելե
աաբաոլ
-
ՓԱՅԼՈՒՆ
ՀԱՆԳԷԱ
ՄԸ ՀՈԾ
ԲԱԶՄՈՒԹԵԱՄՐ
( Ա Ո Ր Պ Ո Ն )
ԱպաՀովարաբ
Հբճռւեցան
Հոգինե ր բ մ եր
մ եհ
բնկերներ
Ակնունիին
եւԱ.
Ջ ամալեանին
, տեսնե
լով
իրենց
ձեռնասունր՝
ուռճացահ
, Հասակ
նե —
տաե
եւ գաբձահ
կաղնի
մբ Հաստարմատ
, կան
-
գուն քառասուն
խարիսխներով;
կազմակեբպութիւնր
Ամերիկայի
մէք կր
կոչ
ուէր
կարմիր
հէաչ, այժժ՝
Հ– Ա–
Միութիւն։
Ֆր–^
բանսայի
մէք՝ կապոյտ
Խաչ
: Գրաւականր
Հայ
կիներու
Հանրանոլէբ
գորհունէութեան
, ու արգա–
սէքր
անոնց տքնաքան
զոՀոզոլթեանց
:
Ու , ՛գէ աք
է լնղգհե
լ ա յս պա րագան
,
մեր
ժողովուրգր
տուաւ
անո ր արժանի
յաբգանքր
,
խուոներամ
փութա
լով
Աորպոնի
մեհ Ամփի թատ
րոնը
, իր քառասնամ
եակին
առթիւ
, Մ ա յիս
2,0ի
շաբաթ
իրիկուն
, ինչպէս
տարիներէ
ի վեբ
կր
քա
քալեբէ
նիւթապէս
թէ բարո յապէս
, անո բ
րոլոր
ձեռնարկնեբր
:
Գեղեցիկ
գպրռւթեանց
գեբագոյն
վառաբանր,
Աորպոնր,
մէկ շաբթուան
մէք, աՀա
երկու
անգամ
է, որ իր մէք կ՝րնգոլնի
, կր փառաւորէ
, Հայկա
-
կան
մ իտքն
ու սիբտր : Մ ին՝
յանձին
հե րունի
գր–
րագէտ
Ա՛
Զօպանեանին
, միւսբ
կ. Խաչին
:
՝Բիչ անգամներ
տեսահ
է այգքան
Հոհ րաղ —
մութիւն
լնդարձակ
ամփիթատրոնր,
որ կր
Հեւար
տաբագիր
բայց Հպարտ
Հայերու
շունչին
տակ
:
Վերնա
յա րկե բուն
եւ
նե բքհա յարկին
րո լո ր նստա–
րաննե բր գրալուահ
են ; Բազմ ութիւն
մ բ ա
յբերոլ
եւ կիներու,
տարէց
թէ երիտասարգ
, եկահ
Փա
-
րիգէն
ու Հեռաւո ր ա րուա րձաննե
բէն
: Ու գ ե ռ
Հա—
զարաւռրներ
անչուչտ,
որ Հեոու
Փարիղէն,
բայց
մտոփին
կ՚ապրէին
, նոյն
յուղումնալից
պաՀեբբ
:
Լուռ
ու կաբգապաՀ
ժողոփուրգբ
,
նախագաՀ
Պ՛ Բունիա թեան
ի Հրաւէրով,
յոտնկայս
կ՚ուն1լնտ–
րէ դասակով
նռւագուահ–
<ձՄաբսէյեէզ»ր
:
Արձանագրենք
, ի պատիւ կարգագիբ
յանձնա
խում
բին , որ այս անգամ րացառարաբ
կր
բազկա–
նաբ օրիորգներէ
եւ տիկիններէ
, խնայուեցաւ
ուն~
կլնգիբնե
բուս
փորձել
մեբ
Համ րե րութիւն
ր : Երեք
րանա խօս ութի
ւնն ե ր եւ Հա շո ւետ
ուռ
ւթի ւննե բ
տե–
ւեցին
Հաղիւ
մէկ ժամ : Օրինակելի՝
նմ
անօրինակ
Հանգիսութեանց
եւ
յո րելեաննե
բու
Համաբ
:
՛Բանի մբ բառերով
Հանդէսին
բացումբ
կր
կա^
տարէ Պ– Բունիաթեան
եւ
շնո րՀակա
լո ւթ իւն
կը
յայտնէ
ու կ՝ողքունէ
Կ •
Խաչբ՝
յանուն
Հայ
Գաղթ. կեգր. Վարչութեան
:
Ֆրանսերէն
զեկուցում
մբ կր կարգայ
Ար.
Մառի
Գորդիկեան,
միեւնոյն
ատեն
շնորՀակալու–
թիւն
յայտնելով
1ոՏթ61է6Ա1
1&
իոՈՇ^1էի
ներկա
յացուցիչին
, որ միշտ քաքալերահ
է կազմակեր
-
պութիւնր
:
Շրք
. վարչութեան
ատենապետուՀին՝
Օր ,
Ֆլորա
ԱնաՀիտ
Հիւանգ
րլալով,
փոխանորգարար
տեգեկագիրբ
կարդաց
Տիկին
Արշալոյս
Թադէոս
-
եան
: Ֆբ– կապոյտ
Խաչի անգամ
ուՀ ինե բուն
թիլն
է
1600։
Տարեկան
գորհառնութեանց
գումարը՝
երեքոլկէս
միլիոն
ֆրանք։
Եկամուտին
գլխաւոր
աղբիւրը
կը կազմէ
Հայ ժոզովուրզը,
փոքր
մաս
մբն
ալ Գազթ. Կեգբ -
Գրասենեակբ։
Բեմ
կր Հրաւիրուի
րնկեր
Շ– Միսաքեան
.
« Եղրայրական
ողքոյն
յանուն
Հ.
3–
Գ.
Եւրոպայի
կեգբ. կոմիտէին
:
Ւնչ
որ Հայկական
ԱրտասաՀման
կը
կոչենք,
լրացուցիչ
մասն
է Հայրենիքին;
Ցիրուցան՝
ի
սփիւռս
աշիւարՀի
, ինքնապաշտպանութեան
, յա - •
րատեւռւթեան
, ստեղհադռբհութեան
պայքարը
կ^,
մղենք
երրեմն
Հաստատուն
ղետնի
փրայ,
երբեմն
իրբեւ
նաւարեկեա^եր
:
•- - Այս ազգանուէր
կաղմակերպութիւնն
ալ ,
ոբ կր կոչուի
կարմիր
կամ կասլոյտ
Խաչ,
Հայ
Օգ
նութեան
Միութիւն,
Օղնութեան
կամ
Գթութեան
Խաչ
եւայ^
, կբ կաղմէ
ամէնէն
ժողոփբգական
եւ րաղմաբգիէն
մէկ թեւր
այգ պայքարին
: Բիչ
ա–
ռաք
լսեցիք փաստացի
տեղեկութիւններ
ել
թիլեր
իր րազմ ակողմ անի
դոբհռւնէութետն
մ աս ին ;
Եթէ
կեգրոնր,
Ամերիկայի
մէք,
առաւելապէ
Ա
նիւթական
աղբիւրներ
կբ ճարէ, յաճախ
մոռնա–
լոփ տեղական
պէտքերր
, եթէ
ա յստեղ
գասբն
-
թո՚ցքներ
կամ
կազզոլբմ
ան կա յաննե բ կր Հաս
-
տատուին
, կաթ
կամ
դեղ կր բաժնեն
,
անգին
,
Եփրատի
ափւերուն
վրայ.
Հայերէն
կբ
սորվեցնեն
քրտախօս
կրակոտ
աչքերով
Հա յո րդինե
բու , ար
-
ծուիկներու
խումբեր
կր կաղմեն
Բէսապի
լեռնե
րուն
կամ
Տէր
Զօբի անապատին
մէք , ամէն
օր
պնակ
մր կերակուբ
կ՝ապաՀովեն
Հաբիւբաւոբ
մանուկներու
, պատսպարան
, գպրոց , Հանգստ
-
թիւնն
է : Եւ այս մեր Հաւաքական
կեանքի
բոլոր
մ աբզեբուն
մ էք , մ չակութա
յին թէ քաղաքական
,
շինաբարական
թէ զինուորական.
Հայրենի
Հողե -
բուն
վրայ
թէ օտար
Հոբիզոններու
տակ
;
Արգ,
այս րոլորր
կբ վերարերին
միայն անց—
եալի՚^ն
: Տարօրինակ
կերպով
մ օտիկ
չե՛՛՛ն
Հնչեր
այս
բառեբր
մեր ականներուն;
Անոնք կբ վերա
-
բերին Վասպռւրականի
Հեբոսամ արտի՛՛ն
մ իա յն
:
Կարհէք
թէ այսօ՛՛բ
մղուէր
այդ
կռիւբ
• • •
Այո՛ , անոնք
ա՛յնքան
ճիշդ
էին երէկ ,
որքան
ճիշգ են այսօր,
ոչ միայն
անոր Համար
ոբ
յաւի
տենական
ճշմ արտութ
իւններ
են , ա յլեւ անոր
Հա–
մաբ
որ
կո-ի՚֊ր
չէ վեբքացահ՛
;
Վա
ս պո ւբ ա կան ի կռիւբ
, ինչպէս
մեր
բո լո բ
միւս
Հայրենի
Հոգերուն
կռիւր,
չէ վերքացահ
տա
կաւին
:
Ամ էն տեսակի
Հեբոսամ արտն եր
մ զուահ՝
են ,
Հոն ալ, ա֊րէշ տեղեր
ալ, տարբեր
տարրեր
ճա
-
կատաղրե
րով , բա յց կռիւբ
չէ վերքացահ– : Հա
-
յութեան
Համ ա բ գեռ
մեհ կռիւբ
կը շարունակուի
։
Բանի
գ ե ռ
չենք տիրացահ
մեր արգար
իրա—
ւռւնքներուն
:
Հայութեան
վ"–ի՚–ր
չէ վերքացահ
, ոչ
Հայրենի
Հողերուն
վբա
յ ապրող
մեր եզբա յրնե բուն
ել ոչ
ալ
մ եղի
Համ ար
:
Միայն
թէ եթէ
երբեք
դեռ
վերքին ճակատա–
մարտը
կայ
մզուելիք
նոյն
թ^ամիին
գէմ ,
մեբ
գոյութեան
կռիւը
այսօր ստացահ
է տարբեր
ձեւ
ու կերպարանք
, տարբեր
Հոն , Հա յրենիքին
մ էք ,
ուրիշ
մէկ տարրեր
ձեւ Հոս, Ափիւռքին
մէք :
Շինարարութեան
, նուաճում
ի Հսկա
յ
պա
յ -
քաբ
մրն է Հոն, խանգավառիչ,
ղրական;
Գեզե
-
ցիկ
է մեր եղբայրներուն
վերապաՀուահ
գերր
՝•
Մերինր,
Հոս, խուլ
կռիւ
մ լն է, ապերախտ
,
յու–
սաՀատեցոլց
իչ :
Թ^ամին
չենք տեսներ
, ճակատաբաց
^ենք
կռուի ր անոր ղէմ : Ան կբ պաՀուրտի
ամէն
կոզմ,
գազտնի
կր սողոսկի
մեր չաբքերէն
նեբս,
մեբ
Հոգիներէն
ներս ; կ՚առնէ
.Հազար
ու մէկ
Հմայիչ
կերպարանք
: Մ էկ տեսակ
չէ թշնամ
ին :
Բեբգր
ղոր պաշտպանելու
կոչուահ
ենք՝ յարձակումի
են
թարկուահ
է ամէն
կոզմէ։
Ու թշնտմիներր
միայն
մեր
չուրքր
չեն, այլ սկսահ
են տեղ գտնել
մեր
մէք
եւ
կր կոչուին
ոխ , ատելութիւն
, անՀասկացո
-
ղութ
իւն
;
ԱմեՀի
կռիւ
մ լն է, Հաղար անգամ
աւելի
գմ–
ուարին
քան
անոնք
զոբս
մզահ
ենք,
մեր
եբկաբ
կեանքի
լնթացքին։
Թերեւս
արդէն
ուչ է,
միայն
^րաչք
մբ կրնայ
փրկել
այլեւս
մեզ :
Եթէ
եր -
րեք, առանց
օր մր իսկ
կորսնցնելու
ուժն
Ունե
նանք սթափելոլ
: Մ աՀուան
ճաժ բան ենք
բռն ահ :
Վասպուբականց
իներ , տյսօբ
կր
գտնուիք
մաՀուան
աւելի
մօտ
քան
1915
/5՛,
ձեր Հեբոսա
-
մարտի
նախօրեակին
: Ամրող1
Ափի՚֊ռքը
կը գտ
-
նուի
նոյն
մաՀուան
վտանգին
տակ։
Պիաի կարենա՞նք,
ինչպէս
ղուք
ըրիք
այգ
ճգնաժամային
վայրկեանին,
35
տարիներ
առաք,
պիտի
կրնա՞նք
այսօբ
եւս ունենալ
ուչփմութիւ
-
նը,
մեհռւթիւնր,
իրրեւ
մէկ մարգ ոտքի կանգ
-
նելու
, մէկղի
դնելով
մեր տեսակէտի
տարրերու
-
թիւններր,
եւ Հասարակաց
թշնամիին
առքեւ
ներ
կայանալու
մէկ ճակատով
:
Պիտի
կրնա՞նք...
Եթէ
կրցանք
,
փրկուահ
ենք։
Հայեր,
սրտցաւ
եղբայրներ,
ազգասէր
Հա
-
յեր,
Համաղղային
տյս բեմէն,
Հայկակտն
Համե–
րաշխութեամբ
յաղթանակի
այս բեմէն,
աՀազանգ
մ լն է այս, անկեղհ
աղաչանք
մբն է այս մեր սխալ
ճամ բէն
գուբս
ելլելու
,ազգային
փրկութեան
սրր՜
բազան
ղորհին
չուրք բոլորուելու
անյապաղ
՝•
Եւ փերք ի վերքոյ
ի՞նչ է մեզմէ պաՀանքուա
-
հր, կտոր
մը սէր չէ՞ իրարու
Հանգէպ
, քիչ
մր
Հանղ ուբժո
ղութ իւն
,
ի բերա Հաս կաց
ողո
ւթի
էն ։
Ւ՞նչ
է զոՀոզոլթիւնբ
որ կը պաՀանքուի
մեզմէ
իւրաքանչիւրէն
, տյն զոՀողոլթիւննեբուն
քով
ո–
րոնք րաժին
ինկան
մեր նախորդներուն
1
Վայր
՜
կեան մը, մեզմէ
իւրաքանչիւրը
թող մտահէ
էր
կեանքի
մասին,
թող չտփէ իր կեանքր,
կ չ ՚ ՚ է է՛՛՛է
որ կուտայ
այս ժոզովռւրդին
, ել կչի՚ւքին
միւս
նժարին
մէք գնէ
այն ինչ ռր
տուալ
իր մէկ եղ -
Ր՛ոյրր,
ինչ որ տուին
Հաղաբաւոբ
Հայեր,
առանցք
սակարկելու
, առանց տատամսելու
ւ
Տուին
որպէսղի
ապրի
այս ժողովուրգր,
որ - *
պէսզի
ողք մնանք ես ու դուն
X
Մե՞նք
ալ մարգ
ենք, մե՞նք
ալ Հայեր
ենք,
ա–
նո՞նք ալ,
այն բոլոր
անձնուրաց
անվեՀեր
մար
-
գթկն
ալ :
Ւ՞նչ պակաս
ունէին
անոնք
մեզմէ , նուա՞գ
կր
սիրէին
կեանքր։
Ւ՞նչ պակաս
ունէր Վռամեան
մր,
Իչիւան
մը,
ի՞նչ պակաս
ունէր
Շիրթ՛
մը ոբ իր
զաւակր
, կինբ , եզբայրներր
ձգահ
,
ժողովուրգՐ
փրկելու
մասին
կր մտսւծէր
: ի՞նչ
պակ
աս ո
լնէին
զեղեցէկ,
կեանքով
լեցուն
այն րոլոր
տզաքր։
Ինչռ
՚^լ
մեռան,
որպէսզի
Հազիւ
սերունդ
մր չան
-
ցահ,
մեհերր
նստէին
եւ իրենց
անօզուտ
կեանքր
անցնէին
իրա՞ր
ատելոփ
, մեռա՞ն
որսլէսւլի
իրենց
յաքորզոզ
սեբունգր
ռ ւ ւ ւ մ պ ա
ու
ս ա մ պ ա ՞
սլա
-
րէր––֊֊
Ասո՞ր Համաբ
մեռան,
մե՜ղք
սնոնց
,
մեղք անոնց կանանչ
արեւներուն
,
ի զուր
մե -
ււան ...: Ամօթ
մեղի , մեհ ու պղտիկով
:
ււ
Փ-ՕԼԱՏԵԱՆ
ԽՄԲ– -
ք^աՕաիօսուբ-իւն Վասպուրականի
Հհրոսամարտի աօնակատարոլթհան աււԹհւ . Մար
սէյլի մ է յ ( Ա Մայիս).
՚ ^ ՛ ՚
՚ 1
Fonds A.R.A.M
