I
6
Թ Ռ Թ Ջ
1 ԱՅԱ Ս 8 Ա ՚ ե Ե Ա 3 8
ե Կ ե ՚ Լ Ե Օ Ո Ի
ՍԱձՍ՚ԱՆԱԴՐՈՒԹԵ ԱՆ ձԱ Ր ՑԸ
(Գ– հւ վերջին մա ս)
Ակներեւ,
կ,
որ Խորհրգային
իչխանու–
թեսւն ա յսօրուա
յ վերարերում
ր ղէպի
ե–
կեղե ցին ել եկեղեցականս
ւթիւնր
այն էէ
ինչ որ էր վերքին
ՀամաշխարՀա
յին պա
աերաղմից աոաք, երբ Հողեւորականու
-
թիւնր գ ե ռ ծունկի չէբ եկած
Համայնա
վար
վեՀապետութեան
առքեւ : « Հայբե —
նական պաաեբաղմր
» , « Հաչտեցրեց »
Խ
ո
բՀ բդ ա յին
ի
չթանութ
էւնր
եկեղեցու
Հեա
IIIյն իմասաով
, որ
եկեղեցին
եւս
դարձաւ
Համայնաւէար
քադաքականու
—
թեան
ծառայող
ղործօն :
քցորՀրղային
կառաւէաբութեան
կիքք ~»ասաաաուեց
ե
կԽ–
գեց ական
ղո րծ
ե ր ի
վար չութ
իւն
ցաբա -
կան
օրերի Ա ինոգի եւ Պրոկոլրորի
ձե -
ւով , "րիպաչաօնն է Հւէկեչ եւ ղեկավա —
րել եկեղեցական
գոբծեբր
՝,ամ աձա
յն
Համայնավար
կուսակցւււթեան
եւ էսորէբ—
գային
իչխանութեան
գծած քագաքակա -
նութեան ; Ըսա էութեան
, սակա
յն , վե -
բարեբոլմ
ր գէպէւ
կրօնն ու
ե կե դե
ց
ին
չէ
փոթուած : ՚Ժյբօնբ
Հաչիչ է»
ե լ եկե
ղեց էւն
Գ"րծ
իք
չաՀագործոգ
գասակաբգեբի
ճեռ–
քին : Ըստ է ութեա՛ե
կբօնա -
ե կե դե
ց ա ~ -
կան
օրէնսգրութիւնն
էլչի վւոէսուած •
օրէնքով
դ ո
յութիւն
ոլեին
մ
իայն
ե
կեգե–
ցական
Համայնքներ
, եւ
թ"
Ր՛^ՐՂ
՚"
քաղա քաց ինեբբ
ի
րաւո
էնք
ունին Հակա -
կրօնական
քարռդչռւթիւն
անելու
...
* էքմիածնասէրներր
»
Հաւատացնում
են
,
որ
կրօնր
իյոբՀրգային
Ա
իութեան
սաՀմաննեբում
աղաա է, եւ
Հայասաան–
եա յց եկեղեցին
անկաչկանգ
դաբգանում
՛է: Այ" Հա լաստ իաց ումին ում
են
տալիս
եւ
քքբելանի
ռատիոյի
Հաղոբգոլմնե
ր
բ
Հ ա բաասաՀմ
անի
Հա յերին » ,
ոբռնք
յա
յն
աեղ
են
տսւլփս ճառե րին
էքմ
իածնից
եւ
նոյնիսկ
ծիւսա կաաա
բո ւթէււնԿւե
բ ին
թէ
եւ
յա յտնի է
,
որ
«ներսաՀմ
անի
Հա յե րին»
նման
Հագոբգումնեբ
չենկաաարում
% ^
« էքմիածնասէբնեբր
» փոէսանակ
րնգՀա–
նուր Հաւասա իաց ո ւմնե
բ ի
,
որոնց
աբմէքր
գեբօ է , պէտք է չօչավւելի
փաստեբուէ
ցոյց տան, թէ
իբ՚>ք մի
բան փոիւուած է
Հայաստանում
կրօնական
մարդի
մէք ՝
Օրինակ , ցո լց տան թոր^բւլա
լին
օրէնս—
գրութեան
մէք
եկե
ղեց ուն եւ
ե կե
ղ
ե
ց ա -
կանութեան
վերաբերռւող
օրէնքներ կամ
կառա ւէա բութ եան ւէարչական
կարւլա —
գբութիւններր
: կա՝՝՛յ , օրինակի
Համար
,
եկեղեցական
րնգՀանոլր
կաղմու 1լե րսլռ
լ —
թեան կամ Ամենայն
Հայոց
կաթոդիկո
—
սոլթեան
վերաբերող
օրէնք՛
էսոբՀրդային
պետութ
էււնբ ճանաչս՞լմ
է Հա րւց
եկե —
դեցէւն իրաւական
անձ, պետական
օրէնք
կա՞
յ եկեգեցու
(^Ղ Հանուր
վարչական
ւլ ոլւծերի
մ
ասին , օրինական
ի
՛նչ
ղիրք եւ
էւրաւասութիւննեբ
ունէւ
եկեւլեցին Հա -
յաստանի
ներքէւն իրականութեան
մէք :
Մի էսօսքաէ կա՞
յ ե ւ թնչ է ԷսոբՀ բդ ա յին
պետութեան
եկեդեցական
օբէնսգրոլ
-
թիւնր %
ԱրտասաՀմանում
որ եւ է օրէնք
յայտ֊
նի չէ , եւ երբմեբ կողմից այս
կարղի
Հարցեր
են տրւում
, « էքմիածնասէ
րնե
րր»
կամ
Զաքաբեայէւ
սլսւպանձման
ենմատ —
նւում կամ անղօբ
ՀտյՀոյանքներ
են թա–
փում մեբ ղթ"ին։
Բայց
յայանէւ է, որ
Հա
յՀո
յ ունքր ակա րնե րէւ
զէնքն է
մ
էւա յն •
Մեղ
ծանօիմ միակ
իբա կանութ
իւնր այն
է
ք
"Ր
Հա լաստանեա
քց
եկեղեցի
, Ամե -
նա
քն
Հա քոց կաթողիկոոութէււն
,
եկեղե -
ցական
միասնականութիւն
, եւ ԱաՀմա -
նաղրութէււն
ոլարասլ
իսօսյւեր ենթորէր —
դ
ա
քէւն է։ րական ութե ան
մէք։
Հա
յաստան
եա լց եկեղեց
էւն
ի
՛րաւական
անձ չէ • Ամե
նա
քն
Հա
քոց
կաթոդիկււսութ
իէնն
էլ իբա–
•.ւէ,կան
անձ չկ
ււչ Հայաստանում
ւււ էսէւր–
Հրղային
Մ իութեան
սա՜ա
մ
աննե ր ո ւմ եւ
ււչ
ուբտասաՀմանեւոն
երկրնեբում
:
•՛Հ Ա ւոՀմ աԿէաէք րութեան
1ւա էէււսւք-ծ
ի » ՝• ե—
լլէւնակներր եւ ԷսոբՀ րղա
յին
իչթտնոլ -
թիւնքւ , ոբի կամքով
ղռրծում
են Հ%աթա–
ղծ
ի»
Հ
եւք
էւնա
էքնե
բ ր , այս ամէնր
ղէւտեն
,
անչուչա
։ Այնքան տարրական բան Հգիա–
նա
-ւււ
չափ միամիտ կամ տգէտ
չեն
,բայց
ղէւտեն
նաեւ , միւսմիաներ չաա կան ,մա–
նաւանղ
Ափիւռքում
, ոբ տբամադէւր
են
Հաւատալու
եւ էոա րուե լու ; Աոաքին
Հեր
թին , անկասկած
, սրանց
ի
նկատի
ունին
էքմ իածնական
ե Աքիս
կոպոսնե
բ բ
իրենց
պատրաստած
եկեղեցական
սաՀմանւս —
գբութեամբ
, իբրեւ
Համագաբման
Հա —
յաստանեա
յց եկեղեցու
մ
արմինր
Հիւծող
է
իւանղութեան
: Բայց
ինչքան էլ դիւբա—
Հաւատ եւ միամիտ՝
Ափիւոքի
Հայ մ-ոդ"–
փւււրդր
այնքան
կոյր չէ , ռրչտեսնէ եւ
չէ ու
սկանա
յ իրեն
ւլէմ լարուոդ
գաւր
թոբՀբգային
իչթանռլթեան
կողմից իբ
Հլու կամակատար
էքմէւածնի
մէէքոցոփ :
Մինչեւ
աքմմ
առաք բերուած
իբաւա -
կան
Հիմոլնքներն
ու վւաստեբբ
, մեդ թբ–
ւում է , անառարկելի
կե
բպով Հասաա —
աում
են , որ աղղա
քին
եւ
մ
իքաղզ
ա
յին
ներկա
յ պա
քմ
աննե
քւ
ում
անՀե
թե
թութ
իւն
է Հա յաստանեսւ
քց
եկեղեցու
Համ աբ
բնգ–
Հանուր - միասնական
Հւսմւսղղաքին
սաէ–
մ
անագր"ւթիւ1։
ուեենալու
միտյ>ր։ Տ՛ա ~
մ
ւովւսճառոլթիւ
^ւից
աւելի։
ան
իմ
աստ
բան
է այսօբ այգ Հարցուէ
ղբաղուիլր
— Հ"՛ —
ԱՆՏԷՐ. ԱՆՏԻՐԱԿԱՆ...
ինչ որ պիտի պատմեմ
Հէքեաթ
մր չէ ,
ա
յլ տիսուր
իրականութիւն
մր :
Վերքերս
այս
սիւնակներուն
մէք կարդացիք Աել -
քոն
Կիւրճեանի
Հ ա յ ՊանդռՆխտներու
Կէա&քէՕ
մեղի պատմած
<ձՆամակ»նե
բուն
մ ասին : Մեր օբե բուն տք կրնա
յ պատաՀ
իլ
ուբեմն
նման տխուբ
դէպքեր
,
Հիւանղա~
նոցիւ մբ ցուրտ պաաե բուն
մէք,
Հեոու
րնտանեկան
աաքու կ մթնոլորտէ
,
րւսբԼ–
կամ ա չքե բէ
- . . ;
Աովոբութէււն
բրած էիչաբաթն
անղամ
մր Հանգիպիլ
Փիէռ
Աեմար
փողոցին
Տոլվր
պանգոկբ
, ուր սւ պաս տան
ղ տած
էին ժանՄինասեան եւ էւր ք"յրր՝
Տիկին
իսկուՀի
Մինաս։
Տարիներէ ի վեր Հոն
կր բնակէ ին : Երբեմն
անակնկալ
եբկտող
մբ կր ստանա
յէէ ժան Մ է՛նաս եուն էն ։Մ ի չա
էէաէսն ունէր թէ օր մր կրնային
մաՀուան
այցեքութիւնն
րնդունիլ, եւ իրենց
վիճւււ֊
կբ անծանօթ կր մնար : Երեք աաբէւ աոաք
ա բդ էն անղ ամ մր Հիւանգանոց
փոխա -
գրուած էբ
է
"ւրղէնքր
ղաայ
բոլորովէ,ն
տկարացած
վիճակի մէք, երբ՛ դիս բե ֊
գունեցաւ
արտասուաթոր
աչքերով
: կը
կարծէր
քիչ մբ ասլաքինած
րԱւսլ եւ կրր–
կէ՛ն պանգոկ կր փոիսագբոլէր
;
Տասնեւ–
Հինգ օր աոաք կրկին
այցելութիւն
մր
տալ
որոչեցի
, եւ դաբմանքս մեծ եղաւ ,
երբ պանգոկապետր
յայտնեց թէ քոյր եւ
եղբա
յբ
Հի ւանգան
ոց փոխաղ րուած
եւ
Հոն ալ մեռած
էին, առունղ կարենալ
ճրչ—
՛քելու
իբենց
մաՀուան
թոլականնեբբ
:
Գթութեան
քոյրեր
խնամած
էին
դիրենք
ել
յ ո ււլա բկա
ւո բութ եան ա բւս րողութ
էււն–
ներով ալ զբաղած :
Այսպէս ա րեէէն անտէր ոլ անտիրա -
կան , իբենց
յաւ իաենական
Հանղ իսար կր
գսւնէին
ւլրադիտոլՀի
Տիկէ՛ն
իսկուՀիւ
Մ՚՝՚աս եւ Հրապարակագիք, -
թարղմանիչ
Ժ՚ո՚ն
Մինասեան,
որոնք
Հաղէւլ մեր բա–
բենւ^աաակ
Հանրա
յէւն Հասաատութ
է՛ւն ֊
նե քաւն
Հ ե ւուո քբքքէ ո լ թ ե ան
ա րմ անա
ցւսծ
էին
՚իեբքէւն
տարիները :
X
Տիկին
իսկուՀի
Մինաս անծանօթ
անուն
մր չէ մերզբականոլթեան
մէք, Հակա -
ռսւկ անոր ռրիր մչակած
ղ բաէքանու
թիւ—
նը եդած է ֆրանսերէնով
եւ իտալերէնով
;
Հեդինակ
բաղմաթիւ
ւլոբծերռւ,
Հ^Րաա\
Ֆիէռ»
, <Վիվր»^
«Սրքի
Մէօռ»)
որոնք\
արձակ
բան սւսաեդծ
ութ իւններ եւ սլ ա տ -
մ ռւածքներ
են , մեծ մ ասով քնաբե րդա -
էլան եւ նկաբաղրական,
Հ ա ք րնթերղուլ -
ներբ ծ անօթ են անոնց
թարղ
մ
անու
թիւն
ներուն : Ան աչխատաէլցած
է մասնաւո -
բաբար
^Շանթ » ւլրական - ղ էյ ղ ա քա ւե ս–
տաէքան Հանդ էսին : Տիէքին
իսէլուՀի
Մ ի՛ ~՜
նէսսի չարք
մ բ «պատմ ուածքնե
րն ու նո–
րավէպերր»
մասր
էլքւ կաղմ են նաեւ «Հա լ –
էքական Փոքրէւէք Մատենաղարան»
անան"վ
մւոտենաչաբի
մբ , դոբ էլբ էսմբադ րէր Ֆ ՚
Մ՚"ղլէր
Իր եղբաքքւքէ, ժան Մինասեան
ղբաղէտէ
աւելի , Հրապաբակաղբի
էսմոր
ունէր ֊
Շատ
կանուէսէն
, Պոլսոյ մէք ւէաբած ու
իսմ րաղ րած էր «Լա Փ ՚ ՚ ՚ թ բ ի » անունով
չա—
բաթաթեբթ
մ քւ , նուիրուած
է անբա
յէն եւ
քաղաքական
ղէպքերոլ
լուսա
բան ութէէ ան :
Հեդինակ
բաղմաթիւ
երկարաչունչ
ու -
ս ո ւմնա ս ի ր ո լ թիւննե բու , փնտո ուած աչ–
յաստանեա
յց
եէլեղեցին
կարող է եւ պէտք
է
ունենայ
բնգՀւսնուբ
սաՀմանագբոլ
—
թ ի լ ն , րա
յց գ ր ա մամ անակր գ ե ռ չ ի Հ ա–
սել։Գրա
նախապայմանն
է
Հայաստանում
ազատ ու մողովրդավաբ
կարղեբի
Հաս —
տատումր
եւ Ա փիլոքի
մ իութ իւնը
Մ
ա յ բ –
Հայրենիքի
է ե տ մարմնապէս
կամ Հոգե —
"քէ" ֊
Այգ
մամ անաէղ
է լ կր դա
յ է ի Հարկէ
Հ
Վաւլ թէ ռւչ՝
էլր գայ–, Իսկ մինչեւ
՚ " յ Գ
էքմ
ի
ած էւնր պէտք է Հբամա
բուի
Վատի -
էքան
ղառնալու
մարմաքփց,
•
.Ամենայն
Հայոց
կաթողիէքոոր
պապ չէ , չէ եգՍւծ ,
չէ
կ՚որող
լ ի ն ե լ ե լ ոլէտք չէ լ է ՛ ն ի ։
էք ֊
միածնա
էլան
ե պ էւս կոպոսնե
ր
ը
էլա րւլ ինա
լ—
նԼր չեն եւ չեն
1լաբող
լ ի ն ե լ ,
եէլեղեցու
իշխանէւ
ծիրանին
չի
սաղում
նրանց : Ա —
մէն
մէւ փորձ
խորՀբգա
յէ՛ն
իչխանութեան
էլողմ ից , էքմիւսծնէւ
մ իքոցով
,
<^1քարդ
ա -
ւոբելու
» Հայաստանեայց
էյքլեւլեցին
ա -
ւե քէւ եւս պիտէէ խաոնա
չփոթուի
այն ան—
կե րսլա բանութ
իէն ր , որ ւոիբոլմ
է ա
յււօր
Հայ
կեանքում
: Ցաւալի
է, այս,
բայց
առարկայական
պտյմաններր
Հաբկա ~
գրում
են , ոբ էքմիածինբ,
ոբոչ
մամա ֊
նակ
Հանղիստ
ձղէ Ափիւոքի
Հայռւթիլ
-
նր , ռրսլէսզէէ սա սեփական
միքոցներով
կաբւլալռբէ
իբ կեանքբ
յ
՚ Գա
լուէ
Հ
^Ա աՀմ անա գր
էէ
ւթե ան
նաէսա -
ղծ
ի ն »
՚^՚եղ
թւում
է , պէտք է այս
թուղթն
էք
ձդել
Հանդիստ
:
Տամ
ենա
յն
ղ է
սլէէ ,
^^նութեան
այն
ձեւր, ոբ տեղէւ է ունենում
մեբ մա —
էէալոլէէ՛ ,
Համապաաասէսան
շէ նիւթի
լր—
^ոլթ^աՆ :
Ապղա
յին - եկե
ւլեց ւսէք
ա՛ս
սաէ~
մանագրութեան
Հաբցքւ այն
՚1ւիւթեբից
չէ , "րէ մասէւն
էէ
էէէճաէքի
քինէւ
խօսելու
ամէն
մի
ղրիչ
չաբմող :
՛Նիւթի
ԼՐիւթէ՛֊
նր
պաՀանքում
է մ տաւո
ր էՍէմւսէղատաս—
իւան
սլւոտբաււտութիւն
ու քննական
՜լ"ւրք
մօտեցէէւմ
: Եւ
,
մասնաւորւսոչէ
ս ,
նսլաո—
տաւոր
ա ռ ա ր
էլա ք
ա էլան եւ
են
թ ա
էլա
լւս կան
նպաստաւոր
ւէ թնոլորա,
որ
ա
քժ
մ
բացա—
կտյռւմ է %
Ս– ՎՐԱՑԵԱՆ
ՄԵԾ ԵՂԵՌ՛ՆԻ ՏԱՐԵԴԱՐՋԻ՚Ն Ա ՌԹԻԻ
•՚Ս
՜ԻՆՋԵՒէ ՑԵ
՞ՐԲ ՏԷՐ,
Ս՜ԻՆՑԵՒ ՑԵ՛ՐԲ..."
(Ր. ե ւ վերջին մաս)
Մեր
օքախր ապեցին
մարել,
իրենցբ կր
մարի
. սոէէածնեբր
լիացան
,
յդփացածնե–
բր սոված
են , եւ միայն
օտարի
օղնու -
թեամբ
կրնան
ապրիլ
. ուստի չեմ դար -
մանաբ որ Հայ թերթեր,
նաեւ
այսօր
,
^մէկ
քանէէն աքչէ անցուցի),
ուրախ
են ,
ել էքարծես
էլրսեն–
«Ինչ օդուտ
ձեղի՝ որ
քաբղեցիք
ղմեղ,
այսօր
ո^՚ի աւելի
ողք է^
մե՛՛նք թէ դուք
. մենք ողք ենք ֆիղէւքա -
պէս–
ո՞ւի աւելէէ բարւլաւաճ է՝ տնտեսա —
պէս • մենք բարգաւաճ
ենք
տնտեսա ~
պէս - ել ո՞վ աւելի
քաւլաքակիրթ
է , ո՞վ
աւելի
կենս անաէլ է
քաղաքա
կբ թոլ -
թեամ
բ
- մ ենք
կենսունակ
ենք
քաղաքա–
կբթութեամր
»:
Ուբիչ
խօսքով
իրաւունք
չունին
ա
յլ
եւս պարծելու եւ մենք իրաւունք
չոլ^ւինք
րսե լու թէ « Տէր, մեդաւո բնեբր
որքան
աաէ^ն պիտի պարծին»
, որովՀետեւ
պաբ
ծանքր
մերն է այլեւս՝
խլեց ինք
անոնց
ձեոքէն
անոնց պարծանքբ
՚ անոնց ա -
մօթ
, ելմեղի՝ պարծանք :
Ա՞յգՊէ" է– "՚մՂ՚Ղէ"
պի"՝Ւ
ըլլ՚^ր՝ եթէ
մոռնայինք
այն Հրէչային
ծբագբին
միւս
էական
մասր– ռբովՀետեւ
թչնամին ու-
գեց՝ ոչ միայն
մաբմիննեբբ
սպաննել ,
ա
յլ նաեւ
Հոդինեբր
• ոչ միա
յն սպաննել
,
փճացնել
մեր տնտեսութիւնր
, ա քլեւ փր–
^•^^^•նել ադգր՝
իր միութեաւէբ
, իր
Համե–
ոա–՛
թեամբ
, իր սիրով–
ուդեց ոչ մի
ու յն յավւչտակե
լ
մեդմ է մեր Հարսաու -
թիւննե
բր , սւ յլ նաե ւ մ եր բարո յականը •
ււլ ես ոբքսւն
սլէէտէւ ուղէի որ մենք կա —
րենայէէնք
ի^^մւլ • «ո՛ի մեւլաւռր
թ^ամ՜ի -
նե ր էլ ուք ուդեց էէք մ եղմ է մ եր մարմ
իննե–
ՐՐ
յաւէւչաաէլե
լ
, մենք ողք ենք , ոչ
միայն
մ աբմինաի՝
"՛յլ նաեւ
Հ ողիով . ղ ուք ու–
դեցէ՚ք
մեր տնտեսութիւնր
ւէւճաւյնել
,մենք
բաբղաւաճ
ենք, ոչ միայն
անաեսռւ -
թեամր՝
այլ աղւլութեամբ
մր, որՀամե -
բաշխ է , ռր մէկ կբ ճանչնայէւնք
ղինքր
1
ամ էն րանէէ մ էք , եդբա քբութ իւն մր , ո -
բուն
մէք չ էքքւնար
մ անել
ա
տ ե
ք
ո ւթ ի ւնր
եղրայբտղաւ
եւ եղբայբասւդան
• դուք
ու–
ղեցիք
ղմեղ նետել
կեանքի
ասպարէղէն ,
իսկ
մ ենք՝
ռ չ միա
յն էքենսէււնւոէք ենք քա–
դաքտէքրթոլթեամբ
,
ա
լլ նաեւ, ունէւնք
ա–
մէնէն
աւ^էուակսէն
մշաէքոքթքէ,
մշաէքոյթբ,
մ շակո յթբ ,
ւք երմ
շաէքՈ
քթր
՚Բբիւէտոսի–
էքբօնէւն , ՚Բբիստււսի
սէւբռյն » ;
Եթէ այսպէս
կաբենա
քինք պատասխա -
նել , ա յն
մամ անակ
պէւտէւ
Հէսսէքնա
յի
յսւղթսէ/քան
ձա
յնբ
էսմ
բ
՚"ւք բաէք աննե բուն
է
որոնք
ույւէօքւ ւք րեթէ
ամէն էքոդէէ
էքբ
էքար՜
գացոլին
- իսէլ
է
։թէ
չենք
քքրնւոբ
այսպէ"
բսել , այնաաեն
«Մին^ ե ւ ց է ՞ րր
Տէր •
մին չ ե ւ ցե՛՛րբ մեղա ւ որք պարծ եսցին» :
Պիաէւ պարծին
, մեդալոբնեբր
պիաէւ
պաբծէւն
, երբմեր ամէնէն
նշանաւոր
Հ ե–
ղինակնէյրքէ , որոնց դ րութիւններր
աչա -
կերտնեբոլ
ձեոքր
կուաանք
, այդ
Հեղի–
նաէքներբ
կ՝րսեն
.
Հ
<Մենք Հեոու
ենք
այք–
եւս
այն Բբիստոսէն
, որ մեր
քարղին
պաաճաոր
եդաւ • մենք կբ վեադ
աոնանք
Հին Հաւատքին
, մենք
կ՛՛ոլ ղեն ք պաչաեք
կրակբ , պաշտել
տարբերային
զօրութիւն–
ները », Հեռանանք
Բրիստոսէ
, պաչտենք
Վ^աբգանանք։
Այս մաբգիէլր
էլ
ուղեն պաշ
տել , եւ ՚լիծ
մր քաչել
Հաղար
Հէւնւլ Հա–
բիւր տարուան
քրիստոնէ ա էլան դէւլցադ ~
նութեան
էիբայ , եւ տաէլաւին կր պարծին
թէ
Հայ ենեւ իրենք կր ւդաչաէղանեն
Հա—
յսւն էդատիլը եւ
Հայուն
պաբծանքր
:
Մենք կր պաբծէւնք թէ Հոդք ենք ֆիղէւ -
քապէս» : Եբ՚ռնի
թչնամին
չըսէր
.«Մենք
ալ
էլր պարծինք որ դուք
մ եո ած էք Հո–
ղիռվ»,
ՈրաէՀեաեւ
ԲբիստէէԱ
կեանքն
է
Հողիի
:
Պիտէէ պարծի
թ^ամին
երբ մեբ
պար րերա թեբթե
բուն
մէք
Հռչաէլ
ունե -
ցուլ անուններ,
տիտղոսաւոր
մարդիկ,
էլաբդալոր
մարղէւկ
այսպէս կը ներկաքա—
ցնեն
Հայր.
Հայր
կեղծող, ստռդ, շա\ա—
էէ՛ոլ, շաՀոլ
Համար
ամէն բան ուրացող ,
քւնտէոնիքբ
անղամ
ուրացող եւ
ծախող,
՚լրւրէլ
պարկե չտութենէ
, ղսւրկ
կա ր գ ա ֊
պաՀ
ութ ենէ ,
ղու րէլ
էնա ղանղ ու թենէ
,
՚լ"ւբէլ
էս ոնու բէ
էւնքետւլ էւտա կց ււ ւ թ ենէ .
ազդ
մ ր՝ ո ր այսպէ" է, թնչ իրաւունք
ու
նի պարծելու
• եւ սակա
քն երբ պարծինք
թէ բաբղաւաճ
ենք անաեսա պէս , թ^ա–
մին
քլրնւսյ
ըսել • «Մենք ալ կը պաբհինք՝
որ վատասերած
էք բաբոյապէս»
. պիտի
պարծի
. մեղաւոր
թշնսւմին
պիաի
պւսքւ -
ծի,
եքէբ մենք էէեր ձեռքով
լնենք
այն՝
ինշ
որ ան քէլբցաւ
ոնե
րՆել
Գիտէ՞ք
ինչ չկրցաւ
լ^ել. ան
դանկեբր
քաիսքաէսեց , լեղունե
ր ր պոէլեց , սուր չո—
ւլացոլց
փոքբերէէւ եւ մեծերու
էէրայ ,
պարզապէս
ոբպէս
ղի մեբ մ շակո քթ ին ,
մեբ
քաղաքակրթութեան
, մեր կրօնին եւ
մեր
ծէսին
ամէնէն
փւայւուն,
ամէնէն
կսւ բէլառուն
նչանբ
լեդուն
լռեցնէ
. ու
երբ
մենք է որ այդ լեդուն կր
մարենք՝
մեր
շբթնեբուն
՚ / բ ա յ , էլբ մարենք
մեր
բնտւսնէէքնեբոլն
մէք , կբ մարենք՝ մեբ ե–
/լեգեցինեբոլն
մէք . երբ լեղուն կըմա -
բենք , Հա քե րէ նր , ոբոէէՀետել
ուլք ենք ,
որոէէէետել
բարդաւաէէ
ենյ> տնտեսապէս
,
ոբռվՀԼւոեւ
կենսունակ
ենք քաղաքա
էլր -
թապէ" , լեղուն կը մարենք, երբ
էէէմէ ֊
նէն
մաՀու
Հաբուածներր
կուտան
անոնք
^
ոբոնք
ումեղ են տնտեսապէս
,
ոբոնք •
կենսունակ
են քաւլա քւո կրթ ապէս ,
յանուն
տնտեսութեան
, յանուն
քա ւլա քա կբ թ ո ւ -
թեան
Հարուած
մ ր աքէն , Հարուած
մ
Ը
ձաէսէն , ռրպէոզէէ
լռէ , լռէ
էէ
սպառ լե ֊
դուն Գ"բ անոնք
չ էլբ ցան
լռեցնէւլ
:
Պիաի պարծի
թ^ւամին
, ոբուէՀետել ես
էլր Հարցնեմ
ձեղի , կր Հարցնեմ
պատաս–
խանր ստացած
ՐԱա
լաէ
ներէլայ
ղէէւբուս
ամ՛ենամեծ
պատմաբանէն
,
ամենտւքեծ
անտեսաղէտէն
եւ ամենամեծ
բեա դէտ
էն .
էլր Հարցնեմ
ձեղէւ՝ ո՞ ր աղղն է որ /քքւնայ
աելել,
պաբղապէս
ֆէւղիքաէքան
առող
քու–
թեէսմբ - ո՞ բ աղղն է որ տնէոեսապէս
կր—
նա յ բարգաւաճ
մնա
լ , եւ "^ ր ադդն է որ
իր քաւլա քակրթ ութեան
մ էք պիտի
չմ
եղ—
կանա
ք՝
երբ չունի
ղա դա փա քւա կան ր կրօ
նի եւ րարո յական
էէ
:
Մեր բանա սւո եղծ -
նեբէն
մէէքն է, պատիլ
իրեն որ
էք՚՚բսէ .
« քաղաքա
էլբ թութ
իւնը
մ եղէլո ւթիւն
^՝
երբ
չունի
դիւցաւ^ութիւնր
բէսրո քաէքան
Հաւատքի եւ կրօնի » :
Հիւանղբ
կրնա
յ
րմ շէլո լի լ ,
ադքատր
էլրնա
ք
Հա բււտանա
լ , անւլէտ
ր եւ անէլ րւււ -
ղէտբ
կրնան
ռւսանիլ ել կբթ"ւիլ
, բա լց
աղդ
մ ր՝ որ չունի Հաւատք,
բարոյական
^
չունի սէր, սէրԱստուծոյ,
սէրր
րնկերին
"էրբ
աղղին , այգ աղղբ
կրնա՞յ
միթէ
չրլ–
լալ պատճառ
պարծանքի՝
իր
ոխերիմ
թշնամիին– եւ այն աաեն
ի՞նչպէս
* րսենք
« Մին չ ե ւ
ց է Դ բ ,
Տ էր, մին չ ե ւ ց ե ՞ ր բ • • • » ^
Հ –
ՍԱՀԱԿ ԵՊԱ. ԿՈԳԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
