I
6
Ա ո֊ Թ տ
Ս11311Թ ւո Վ Ա
5)
«...քփ՛ վարդն էրից, ինձ՝ իմ եարըն,
Դու մի՛ լաց լի , ես իմ լալու» :
ՍԱՅԱԹ -
1ՈՎԱ
Գեղամ Աարեանի
« Բալլադնեբ
» ՂԲքէ^
ամէնէն
ուշադրաւ. աաղերէն
մէկն
է «Սա–
յաթ
֊ %ովա»ն , ուր որաաշարմ
դրուագ
մր
կր սչաամուի մեեաաագանգ
աշուղին
կեանքէն
:
Բանի
առասսչե լաիսաոն
ղրոյղներ
կան
անոր սիրա
յին
« ար կահ ա խնդ րու. -
թիւն^ներուն
մասին։
Աաոնղ
մէք
ամէնէն՛
րնորոշր
րնարահ
է Գեղամ
Աարես
/1։
" ՛ ֊ •
րաչչադաի
մր կր պաամէ
ղայն
մեղի
I
Ա–>ա նաեւ
ղր"յղբ
•
Հերակլ
արքայի
արքունիքին
մէք
երղիչ
է Աայաթ
- Ն"՚իա
: Արքային
ք"յրր
, Ա^՜
նան , աշքաի
- ունքաէ
իր "էրր
կր յ՚".1՚"~
նէ աշուղին
: Ւսկ
աշուղր նախախնամ
ու
թեան
դորհ ր կր նկաաէ
ա յս դուդագ
ի -
պոլթիւնր
, քանի
որ
ինքն
ալ
ն " յ ն
ղղա–
ցումներ
ր կր աահ՜ է ր
անոր
Հանդ էպ
Տ
Բա
յղ երր արքան
կ՛՝իմ անա
յ իրականու
-
թիւնր,
ղալուի
կր Հեռացնէ
աշուղր
սլա —
լաաէն
: Գառնացահ՝
աշուղր
կր
քաշուի
վանք
մր , ուր
ինքղինք
շա ր շա րե լով
էլ անց լնէ
իր էլեանքի
մնաց եա
լ օրերր :
Աարեանի
դրչին աա/լ՝
պաաաՀարներր
կր ներկա յացուին
աոանց
վե րլո ւհ ո ւմի
,
իբրեւ
/լեանքի
աԿւխուսավւե
լի երեւոյթ
-
^եր ; Հասարա/լ
աերեւ
մրն ալ
կեանքի
երեւոյթ
մրն է , բայց աաբբեբ
Հբապոյր
կ^ոէնենայ
առաուն
, երբ ցօղաթուբմ
է ու
կր դանուի
արեւին
առաքին
շոգե
բուն
աա/լ
X Ըսել
/լուղեմ
, ոբ
Հ ե դ ինա կբ Հով—
ուե րղո
ւթի
ւնբ
/լր ներէլա յացնէ
մ ասնաւոր
լ^տ բութեամ
ր ու ղարղ արանքով
պաՀ
ին
օւ ապրումներուն
Հաղորդակից
րնելով
մեղ
:
օԱբքունի
խնքոյքներին
երդում
էբ
Աա
յաթ
- էքովան ,
« •••
Աիբռլմ
էբ նրան սրառվ
Հերակ
—
լր՝ Վրաց արքան ,
Հ ԵԼ նբա երգռվ
էր նա
՛ի շաե րբ
տալիս
քամ
ուն
» :
Բայց,
ինչպէս
գիաենք
, աշուղր
թա
֊
քուն
էլեբպով
կշ սիրէր
արքային
քոյբր՝
ա՛նան
։
« Երկու
սիրտ իրար փարռւահ
միասին
բա րա խե ցին ,
« Ու ոիրոյ
շշոլէ^եբից
հադյի/^երր
ար–
թնա ցան
» :
Աա/լայն
ինչ բան գաղտնի
մնացեր
է
այս աշխարՀին
մէք, բացի
այն ներքին
,
սրտամորմոք
ասլբումնե
բէն
, ոբոնց
առ–
թահ
աւե բնեբ Ոէն՝
ենթ աէլան
ինքն
ալ
կր
մնա յ յաճախ
անա ե դե ա կ ;
« Ե րր
խշշոց
լսւէւեց
յանէլարհ
,
ճոնշաց
•ասես
մի գո ւռ
ւ
Հ Եւ Աննան
ւիա խաւ
յանէլարհ՝
եէլնիկր
ինչպէս
նեաից
է
« Ու կորաւ
Հառաչի
պէս,
երգչի
լայն
Կբէ^քից
ո լ ՚ ՚ ՚ ^ վ ՛ " – ՛ " ^
••
^ \յաէլիկներր
մոռացան
չչուկներր
սի
բա յէն
,
« Բայց պաՀաէլբ
հաէլէլոցի տեսահր
չբ–
մոոացաւ
Ֆ է
Անշո՛ւշա
ւլա յրացաւ
Հերակլ
արքան
^
բա յց "րո/է"դի
չխօսուի
ա յւլ
մ ասին
իր
պալաէոին
մէք,
ոբւղէսդի
որեւէ
ւինաս
չՀասնի
իլ՛ դէսՀին,
էլր Հեռացնէ
Աայաթ–
՚Հքովան պալատէն
:
Ուբիչ
Բ"^
չէբ
մնար
լ՛նելիք
աշուէլին
.
Հ
հքա՚լագ
էիանք ու անապատ
էր էոեն —
չում նրա
Հուլին
:
« Եւ մի օր, Աա
յւււթ - ՚քյռէէան , եբր
իք–
նում
էր երեէլոն
,
« Աթնշաւլն
էր թանձրանում
երբ
Լռռու
էլատարին
,
« Աաաւ
էիանքբ Հաւլպւսաի
, ւիոշոաահ
^
Հ ուլով
նկուն
,
Հ<
Բեամ անչւսն
/լաիէէււհ ուս ից ,
ճւոմբոր
գի ցուպր
ձեռքին
»:
Ա ՛որղ իկ ա/լամէս լ /լբնան
են թ ա բ էլո ւի լ
տիբուլ
օբէնքեերոէնէ
: Բայց
չէ"՛ որ
բնռւ–
թիէնն
ալ ունի իր օբէնքսե
բ բ , որոնք
ա
-
ւելի
Հ՚լօբ
են , քան
լւնկերային
օրէնք
-
ներր
Հ
ի՚^նչսլէււ
/լաբելի
է լռեցնել
սիրաբ , կամ
կասեցնել
միաքբ։
Եա
մղկ մտահումներգ
,
որքան
Հնարաւռր
է : Ասի/լա
Համաղօր
կ
րսելու
կահկէ
էլաթսային
մէք եռա
—
9
"Ղ
ք
.՚"–ԲԲ՝
Տես
թէ
ինչ /լր
պատաՀի
է
ԱաՀացու
կամ օղաակար
« ումանակ
» կր
դառնա
յ : ԱնսաՀմսւնօբէն
աւելի
Հգօբ
է
բտյց
անհանօթ
ւէիճաէլ
մբ չէ՛՛
մարգու
Հոգին
՛ալ։ կեանքի
դանաղան
աղդեցոլ
-
թիւննե
րուն
ու ճնշումներուն
ասւ/լ
կամ
պիաի փճացնէ
մեղ եւ կամ
պիտի
մ ւլկ
սաեղհւսդոբհութեան
%
Այս
՛լեբքին թափբ առահ
է
Աայաթ
֊
\,ոէիա լի միաքբ
: Տեսնենք՝
ինշպէս
:
« Բայց
երբ նա ուշ ղիշերի՚ն
փակւում
էր մենակ
խցում
,
« Աբիմնանում
էբ իր
սրտում
չքնաղ
գէմքբ
Աննայի
;
« Երկու
՛ւ՛
էէմ աղօտ
լո յ"ով
խաւարում
բոց/լլաացին
,
^ Տիբամալրն
էր էլանւլնել
լուո. ու նա —
յում
իբ աչքեբին
տ :
Անէլասէլահ
, նման ապբոլմներու
աբ
-
դիւնք
են իր կէսրգ մբ գլուիս
ւլորհէւցնեբր
յ
Բա
յց որպէսղի
ճակաաաղ
բի՛ն Հաբ ուա
հր
րլլար էլատարեալ,
պիտի
սլէոտաՀէբ
աակաւին
անխուսափելին
•
<ձԱի լուր
էր օձի նման
փաթաթռւել
նրա
Հ ոդո
էնւ
*
« Պսա/լում
են Ակնային
իչխանի
Հետ
ա լս ղիչեր
:
«Մի
ուբիչ
երգչի
երդ
է մի
դուցԿ
ա յնաեգ
Հնչում
,
« Եւ
"ւբիչ
1
"՚-բԻձ
ԷԷ.Ի^ է
մպտում
Հիմա
Աննան. . . .» :
՚1,ման փոթորկալից
տառապան^երու
օբեբոէն
, թեդէէ մաՀ կանսէցուներուն
էքիա—
քր
մէկ վայբկեանէն
միւսբ
դփւրոլ
-
թեամր
չի /լրնաբ գտնել
իր Հունր ; Տեդի
էլ ունէ^ա
յ ներքին
ցալաաանք
սլա
յքար
մր։
Մինչեւ
որ դայ
՚իերքին
քայքայումբ
մաՀկանացոլ
էակբ Հետք
մր պիտի
^՚լէ
այս
մոլորակին
ւիրայ ։ ԱնՀամաբ
են
այս
էէ
ասին
մարւլոց
վկայսւրաննել՚ր
1
ԱՀա
ներքին
նման պայքարներու
Հետե–
լ
անք
ուի , րանէս ս ա ե էլհ ր պիաի
էի աւի
աքի
« իսարադնաղւլեստ
» Հագնիլ
,
չարչարել
ինքղինք
: ԱշխարՀիկ
կեանքէ
խուսափիլր
առաքին
փււսսար չէ՞ ասոր : Ու
էլադօթէբ
էսն •
« Ւմ մեղքին
ներում
մի աա
,
պատիմ
էոռւր , թ ՚ չ էլամենէսս
» :
Հոգե կան
երէլաբատեւ
տուայաան^^ե
-
բու
անձնատուր
շաա
անձեբ
միսթիք
ո ֊
լորտներու
մկք կ՜՚ապրին
յաճախ,
ու
էլբօ–
նա/լան
Հաբցեր
կբ
յ ուղեն %
1էման վիճակ
մբ չէ՞ նաեւ
սիրահ
կինր
Աստոլահահնի
նմանցնել
։ Կբ բաւէ կար–
Գ՛" լ Տիրամօր
նուիրուահ
՚էյաբեկսւցիի
քեբթ ուահնե
բր
յ
՚էւմս^
ւլւլացումի
մբ Համաբ՝
Աալաթ
—
՛էք ովա
յան ց ա պա բ ա
/լբ դւլա յ ինքղին ք ու
էբ է^է.է Տիրամօր
պատ/լերին
աոքեւ
.
« Գուցկ
թէ
մեղքի
տէր
եմ,
մէկն
ա
-
սէր
իմանէս
լի ,
«
Գ՚՚ւցէ
թէ
քո բէսրկոլթեան
իմ
սէրր
եղաւ պատճառ
,
« Որ երդում
տեսքիգ
լղէս եմ գո՚իել
ես
իմ
Ակնային
• • •» :
Եւ^
իբրեւ
փերքին
ելք, պիտի
վերանայ
ռւ մաքբագոբհէ
թնքղինք
.
« Մի թնղիրք
ունեմ
քեղնից,
մեն մի
բան
կ ոլդենայի
*
« Գ թ
ւ՛ւ՛ււ՛ւ
ւռ
քո
Հա յեացքուի
միչա
նբա
ղլխԻ՚ն կենաս ,
« Որ բարի , բաբի
Ա՛նի պսակբ
իմ Ան ֊
նայի
. . .» :
Այս չէ՞ ներքին
, անիմանալի
մղոլմնե
-
բէն
մէ/լբ
ամէն ապաշխարողի
, որ Հրա
-
ժարահ
է աշխաբՀի/լ
էիայելքներէ
, չՀան—
գիպելոլ
Համաբ
նաեւ աչխարՀիկ
ցաւե
-
բու
:
Տարրե՛բր
եղահ
կ Շմաւոնեան
քաՀանա
յին պարադան
, որ իր սիրելիներուն
մա
-
Հէն
ետք
գիմ ահ
է աււլա չխա րութեան
I
Տարբե՛՞ր՝
մանաւանգ
՚քյաբեկացի
մր :
Կբ թուի
սա/լալն
թէ
« խարադնա
-
գդեսա
» Հագնիլ
, երբ , աւլօթք , վերա
-
ցում
ու ստե
ւլհազո րհութ
ի ւն չեն
բակեր
Հանդարտեցնելու
չա ր չւս բ
էէ
ւո ւլ միտք
մր։
ԱնՀ րամե չտ
է նաեւ
արցունքին
Հեգե
-
Գէլ՝
« Ու երբ
որ Հարցբեց
Հանգիսա
էիա
-
նաՀա
յբր
քերմութեամբ
,
« թէ արդեօք
, արդեօք
ի՞նչն
է
այդքան
թոբ
("՚֊ղել
նրան
,
<Տ
Հ/ րթունքներր
գռգացին
ու
ինչպէս
/լաթուահ
մի
ամպ
« Բարձրաձա
յն , սրաամոբմ
ոք
Հե/լեկաց
Աայաթ
- ՚է,ռէԼան
» յ
ԱՀա
նման՝ պատաՀարներու
լ^աբոլ
-
թեամր,
գասալոբումռվ
ու բանասաեդ
—
հութեամ
ր թաթաւուն
քերթուահոլի
մ րն
է , որ Գեղամ Աաբեան
կր նեբ/լա
յացնէ
մ եհ
էսշուղին
մ եհ
"էրբ
՝•
Այս բաԱէսգին
բնթեբցումր
ոչ
միայն
արուեստի
էիա
յելք
մլ^ւ է ^ տ յլեւ
Հաստա–
Զ Ի Ս ՜ Ս Ր Ս
Շ րքա պատ
ուահ
անՀամաբ
պաբա է ւլնե -
բ՛՛՛ի ել այէլիներոէի,
առքեւր
Հսէլայ
աա
-
րսէհէէւթիւն
, րԱէաէ^եր
աքփն ււլ ձաթին
ք
Հ՚՚՚իիաներ
ու գաշաեբ Համապարփակ
, ո -
րոնք
էլբ ՚Լէաւէէտին
մեւլմօբէն
ղեփիւռին
Հ եշտանքէն
:
Զիմ արա
հննէլաւիա
յր մեհ
Հա յեր
ուն ,
Նալեան
պաաբիաբքի
եւ Շաւարշ
Աի
-
սաքեանի
: Աքսորի
շրքանին
Հայ
ւլւէւղթա–
/րոննեբ
էլէէէ
րՀոլբանքի
ապրումներէն
եր–
՚է^Բ
էին յօրինահ
թուրքերէն
լեգռւով
,
գուցէ
այն մաահումռվ
որ թուրքերր
այգ
եբէէերբ
լսե լուի խդճ
ւսՀ ա բ ո
լ է
ին ու լլթա —
յին
իբ/ւնց , բ՛ս
յց
թուրքերր
ուբէսխէէւ
-
թեէսն
թէ
Հարսանիքի
մամ անա/լ
աքսորի
՚ԼԲ՚՚՚յ
յօրինոլւսհ
երւլեբր
ե րւլե լոէի
կր
ղոլէորճանային
ու /լր պէէէբէին
• • ՚
Այդ
երւլերէն
քանի
մր քաո եաէլ
յօբին
—
ոլէսհ
էին Զիմաբայի
անունոէի։
թարդմա–
նէսբար քառեակ
մ ր
Զիմա ր ա ա յ գ իին ի ա ղ ռ ղն է հասեր ,
Հո գ եա կս աքսորի մէջ գ լ ո ւ ին է ծ ո եր ,
Չ որնա լիք չ է թ է ն սիրելիս է զարկեր
Չորնայ ձե ռ ք երր , ինչ պ է ՞ ս է կ ամե ց ե ր :
Բաբձր
Հայքի
ու Տրապիղոնի
նաՀանգ–
ներէն
եկող
գա
ւլթ ականներ
ուն
մեհ
մ ասր
էլ անցնէ ր Զիմ
ւս բա
յ ի չբքանէն
, իր կանա
-
չտղարգ
րլրա էլնե բն ու հաէլկաէլարւլ
սլար–
աէէ^ե՞րն
էին ւսբգեօք
պատճաոր՝
որ
քառեա
էլնե բ ր Հ ի ւս ո ւէ ին իբ ան ուն
ուի է
X
Երկու
Հարիւրկ
աւելի բագկացահ
կա
րաւանի
մր մէք միայն
երկու
Հայ պաաա
նիներ
էինք , էքնացեւսլներբ
թուրք
,
քանի
մր տասնեաէլ
ալ քիւրա
քորեպաննեբ
, կր
ճամ բո բդէ
ինք
թ րքաէլան
անունոէի
:
Պոլիս
էլերթա
յինք
դրւէւմ շաՀիլ
ու
էլրէլին էէե -
րագառնա
լու խոստում
ուէ
• • •
Բիւրտ
աւաղաէ^ե
բու
րււ րձա էլււ ւմնե
բէն
խուսափելու
Համար
էլր
ճամբոբգէինք
տում
մրն է այն մասին
, թէ ինչէդէս
մարգ
իր
գժ րա էստութ իէնէնե բ բ էլր ւէերահէ
բս
-
տեհագոբհութեան
.է
Աբգէն
Հայուն
էլլխաւոր
յէսաէլանիշր
չէ՛^
ասէէկա
: Այլապէս՝
թնչւղէս
բացատ
-
րել
էսնոբ խորունկ
մ շակո յթր
,
ա
յսքան
Հալահանքնեբէ
եաք
:
Ժ"ղ
"՚է
"ւրգ
մբ իր լ^տրանէէո՞
էի
մեհ
է
թէ իր Հաւաքաէլան
ւլո րհե բուէ : Գմուաբ
է
ւլ տ ն ել ասոր պատաս
էւէ
ան ր :
Ա
էէէ
յաթ
-
՚քյո՚էա
յէէ պա րաղա
յին
եր/լու
երեւոյթներն
ալ Հասաատելի
են ,
քանի
էէ
ր ժողոէէոլրդր
իր շբթնեբէււն
ւէբայ պա
—
Հեր
է այւլ տաէլեբբ
մինշեւ
մեբ օրերբ
՝
Ա ւլ իսօ"յ
>Ոէթ
Հ
էս
սար
ււէ
/լո ւթիւնւր
արժանի
ելլեր
է իր մեհ դալկին
:
՛էւ ե բ կա յացնե լոփ նման
մեհութիւնէ
մր ^
էւն կաս կահ
Ա արեան
Հասա ատել
/լ՝ ուղէ
այս պարադան
:
Պ. Թ.
ՄՈՄՃԵԱՆ
ԳԱք^ՐԻԷԼ ՍՈհՆԴՈԿ ԵՍՆՑ
(ԿԵԱՆՔ
՛Ն
ՈՒ ԳՈՐ ԾԸ)
թաարոնբ
Հասա րակա/լան
էլաղաւիար
-
ներու,
մարղկային
ղղա ց ուժնե ր ու
եւ
կիրքերու
նեբ/լա յացման
այն մեհ Հան
-
գիսարանն
է , ուր բոլոր
ժո էլուէ ուր
լլնե
֊
բուն կեանքր
ստոյդ
ե րեւո յթնե րուէ ւււ դի–
հերով
, արուեստական
նսլաաակաւոր
ցա յտե ց ոււքնե բուէ կբ
պա տ/լե րա ց ո լէւն :
թաարոնբ
, դսլբոցին
չափէ /լրթէ՚չ
ու գաս–
աիարա/լի
չ է : Գիւրամատ
չե լիէ ու բմբռ
-
նելի
գաս
մր /լայ թաւորոնէւն
մէք ,
քանի
որ անոբ
աէլրիւրներն
են պաամութէււնբ
,
իրականէէլթիէնւր
ել տեսլա/լանր
: Աւրեմն ,
ւլեբաղանցապէս
ՀրաՀանւլիչ
է ան
ել
կր
ղաբգացնէ
ու էլաւ^ուացնէ
մ արւլ էլո
ւթիւ–
նր :
թատբոնր
ապրեցնող
, ղայն
սնուցանոգ
ու գէէեցնոէլ
մ էւաէլ տաբբբ
,
թատերագիրն
էւ
Ան է որ էլր Հայթայթէ
անոր
կեանքին
ու տեւողութեան
Համաբ
•էարէլ եւլահ բո -
լոր աուեա^երր
:
ինչպէս
նկարիչր
, որ իր
երանղապնա–
կին
վրայ
աաբաւլնռւահ
գոյներոլ
խառ
-
նիճաղանճէն
/լբ սաեղհկ
ղլուխ
ղ
"Բ
^"3
պասաառնեբ
, այնպէս
ալ թատերադիրր
,
ւ^՚սրգկային
զդացումնեբու
խառնիճադան–
ճւն
քո
ստեղհէ
բեմական
կոթոգային
տէէսլարնեբ
, ռրոնք
չաա
յաճախ
կր դէէմա–
նան ու /լր աո/լան
ժամանա/լէւ
քանգիչ
էԱ–
ւ ե բ է
՚ ն ։
Առփոկլեսի
, Եսքիլէ՚սի,
Եւբի՚իի
՜
տեսի, Աբէւսաոֆանի
, Մոլի՛էրի
եւ Շէյ –՜
քՐ"՚իիրի
ստեւլհահ
աիսլա րներբ , Հա/լա
-
ռա
/լ
էլաբերու
անոնց
՚էրայ
թուլահ
մշււլ
-
շին,
դեռ
ունին
սլա յհառ
էււ
ճառագա
յթոէլ
դ
էէմաւլիհ
մ
ր եւ
մ
էէն չել
ա յսօր
ալ առատ
սնո էնղ. կբ
մ ա
աւս/լարա
րեն
Հէսմ ա շէսա լ՛ -
Հա քին թատրոնէւն
:
Մ եբ իրա/լանէէւթեան
մ էք ալ
պաաէլեբր
նոյնն
է։ Մեր թատեբադիրներր
եւլահ
են
ասլբեցնոդբ
մեբ աղդային
թաարոնբ
, Հոգ
շէ թէ
Օէլաուահ
բէանք նաէ.ւ օւոար
թէոէոե–
րադիրնեբոլ
էէոբհերէն
:
Գժ բա էստա
րա
բ
սաէլայն,
մեր թատեբաէլան
էլրականէէԼ
-
թէ՛ւնբ,
Համեմաաահ
, մեր թաարոնի
մ ե–
հութեան
, եղահ
է աղքատիէլ
:
Տ"ւա
հենք
բւս
էլմ աթէէ
լ շււդշոդոէ^
բե
-
մական
դէմքեր
, Ագամեան
, Ա իրանս
յշ ,
Ֆասոլլէէաճեսէն
, Մ
ագաքեէսն
, Անաէլեան
,
Աբէլեան
, Զաբիֆեան
,
Աեւումեուն
եւ
մէէնչեւ
այսօր
ալ
ւոպրոէլ
ու
էլորհուլ
•էլ
՛ա
շա լէէ արուե
սէՈէսւլ
էտներ
, որոնք
է՚Բ^նց
աաւլանդոէէ
ոչինչուէ պաէլաս
կբ ւՐնան
բո–
չոր
աղդերռլ
դերասաններէն
, սակայն
իբ–
բել
թատեբաւլ
էւր ունեցահ
ենք
էլէսնցառ
գկմքեր՝
Ա ունւլ ուկեանց
,
Շ ի բ ՛իան
ւլէէէ դ
է ,
Շանթ
ել մէկ
երկու Հատռւկաոր
Հե՚լէւ
-
նաէլներ , ոբոնք բացաոաբար
դորհ
մր
տր–
ւահ
են :
Մեր թատերական
գրականութեան
՛էե -
րո յ է՛շէ
՛՛էէ
լ չքնաւլ
երր որդ
ութ եան՝
Ա էււն–
էէուկեանցի
, Շի բէէան դագէ էէ եւ
Շանթի
ղորհին
շա բ ո
է ն
ա էլռւթ էէւնն
ալ
որր
էՌւա
—
ցահ
է
I
ճիչգ
է որ Հա լբենէէքին
մ էք
թսէտրոնր
այսօբ
էլր ւլտնւէւի
բա բձ րէււէլռ յն
ւէ/ւբելքի
մբ ճէսմբուն
լիրայ, կան
Հէէն բեմի
ւիէոէլեմի
էէե թե րաննեբ
եւ անոնց
կոէլյւին ՝,ասահ
են
րէսէլմ ււէթիլ
աա
էլէէէնդ ալււբ նէէրեր, սաէլա
յն
թաաէւ բաէլան
դ բ սւ էլան
էէ
ւթ ի էն բ
աաէլաւին
չի
էլրցէսլ
հն էէլ նոր Ա ունւլ
էէ
ւէլե անց ,
նոր
Շ է՛ր՛է "՚նղագէ
էլամ նոբ
Շ՚սնթ
: Բեմ ական
նոբ
ւս լէէոաւլ բու
թ էէ էննե ր բ
տսւ
յրենիքին
մէք, մեհամասամր.
ւլրռւահ
են
իրրեւ
վ ի է ս ա ր ֊ է ց ,
ա յսին^^ էլադափա բա
բանու
թեան
մբ ւիառէէւրէէէնութիւնր
ներէլա լացբ
-
նող
ւլորհեբ
, ել ցարգ
տամ ամ ա րղէլա
յին
նիւթ
մբ շօշափող
գոբհ
շէ արտագբոլահ
;
Աւիիւռքէէ մէք, պատկեբր
նոյնն
կ։ Չէ
հր–
նահ
տակալէւն
սսլասուահ
թատերաւլիբր։
Այս
էէ
ււլէլ ութ եամբ ,
մ եբ
գաղութր
*իոէ
րէէէլբ կաբհես
նուաղ անբախտ
է եղահ :
Հոս
էսաեն
մբ Հրասլարաէլին
էէրայ եբեւ
-
ցաւ
է, բ էէէոէսսարէլ. մր
Հրաշ Տարօնեան
,
թաաեբագրի
է"ւրք թաոնուահքուէ
օհուն
,
որ տուաւ
քանի
մր գորհեր
եւ յոյս
նեբ
-
շլ^չեց
ապաղային
Համար
, սակայն
դժ
-
րաէստաբար
չուտոփ
լքեց իր այնքան
ղե -
ղեցիկ կերպոփ
սկսահ
ղ որհր
եւ
քաշուե
ցաւ Հրապարակէն
։
Բա րե բա խաարա ր , ուրիշ
մր,
Գբիւլոր֊
ՎաՀան
, թատերաղրի
աւելի
Հաստաաուն
ել
աւելի
լայն
տռւեէսլնեբոէէ
օժտուահ
^
մինշեւ
ա յսօր անէէՀատ
էլբ շարունակէ
իր
ղորհ՜ր
եւ մեր թատերական
ւլբականոլ
—
թիէնր
Հարստացուցահ
է էւբ
բաղմաթէէւ
քոմէաիներոփ,
սաթիրներուի
, տաւլա
-
շաւիեա
լ արամ ա թօսութիւննե
բուէ , արամ–
նեբոէէ եւ
էէն չու
չէ գասա կան ոդբե
րղու—
թիւններռփ
ալ
:
Հայ թաաեբակս/ե
դրականութեան
Հ իմ
նա դիր
Գաբրիէլ
Ա ռւնգոլկեանց
ի
մասին
այս
ուսումնէսս
ի բէէւթ իւն ր
պաաբւէէս
-
աելոէէ
"՛՜բիշ.
նպատակ
չունիմ
^
այլ
մէէայն
էլ ոլդեմ
ոբ
մ անաւանգ
մեր
նոբ
սերունդր
հանօթսւնայ
" ՛ յ " –աոյաէլապ
գէմ քին,
սիրէ ու պաշտէ
ղայն,
ինչպէս
էլբ սիրեն
ու կր սլաշաեն
եօթր տաբեկա
-
նէն
սկսահ
մինչեւ
70
տարեկան
Ֆրան
-
սացիներր
իբենց
Աոլիէբր
, եւ մեր երի —
աաէւարգոլթեան
մէքէն
բտա
լէւնե ր ր ^
որոնք անպակաս
են ,
թրաէւէուսէէւին
,
թանգա
էէա
ռո լին
եւ ՀետդՀ եաէ թաաե
րա—
դիբնեբ
երեւան
ւլալոէէ. Հարստացնեն
մեր
թատերական
ւլ րա կանութիւն
բ •
ԱՐՏԱՇԷԱ
ԳՄԲԷԹԵԱՆ
(1 Շար–)
ՉՀՐԱՏԱՐԱԿՈՒԱԾ ԶԵՌԱԳԻՐՆԵՐԸ ՉԵՆ
Վ ԵՐԱԴԱՐՋՈՒԻՐ :
I
Fonds A.R.A.M
