6 0, ո֊ Ա ^
3
Աքսսքէս , բազօւմ
կրօնքներ
անՀէւուււ–
ցաե
են Հ Բսւյց Աստուած
միչտ
ներկայ կ
ամէն տեղ , եւ անոնց
աեւլր
րոնած
կ
մ քւշՆւ :
Սակայն
անՀեաացած՝
լեղուներր
ի
սսլաո
կո րս ուած են է
Այս
Հրաշքն կ որ ղործած է՝ Հայ ղրա–
ղէտր։ Աեր լեղուն
կորուստէ
ւիրկողն է
ան %
Աւրեմն եւ աւլղ ր է
X
ՇաՀեկան
տ ե ղե կա տ ո ւո ւթ էւ ւն
մ ր կար -
ղացած եմ «Նոլ./կլ
Լիթէոէո^ի
մէք , Ֆր–
րանսա
քի ւիոքրամ ասն ութե անց
մ ասին ,
որոնց
կառաւիա րութ իւնր
կալուած
ներ
տուած կր : Աասնաւորասլկս
Հեաաքրք -
րուած եմ քիուսերոլն
Համար
դրուածին,
ուր խօսուած էր Հոն ւլանուուլ «Ատաւո -
րա կաննե րռւ
Տունկին
մ ւսսին : Գրողր
Հոն
Հաւաքուած
աեսած
էլւ՝
ճերմ ակ
(Ի ուսե
րուն , ամէնէն մեծ ղրադէտներր
;
Աեդի ալ տրուած է կալուած
մր՝
Մոն–
մորանսի : Բա քց , կադմ ակե րսլութեան եւ
Հաս կաց ոդո է թեան
սլակաս
ղ ո յութ
իւհ
ունեցած
կ դարձեալ
յ
Ա ոնմ ո րանսիի ա յդ դեղեցիկ
դղեակր ,
սլէաք էր որ՝ « Ա տաւո րականնե
րու
Տուն»
րլլար։ Աւր, ամէն
տսւրիքի
մտաւորա -
կաննե րր
թմրուէ
ին , իրենց
կա լո լածն ե -
րուն
մէք դադափա
րա րանո ւթեան
շուրք •
Ասկէ ղատ. Նիւ Եորքի
մէք,
վերա -
պատուելի
Պետիկեան
, որ միակն է դրա–
պէս
Հեաաքրքրոլռղ
Հտյ մ աաւո րակ ան -
ներուն
Հարցով
«առաքարկ
մր
քուէարկել
տուած է Բւս րեդո րծա կան Ա էութեան
, " ֊
րով , իրենց
կեանքին
մէք արդիւնքի
մր
Հասած
մ աա ւո րա կաննե ր ր սլէտք է վար -
ձաարուին ; կր սպասուի
որ , Բարեղոր -
ծական
Մ իութիւնր
,
մտաւորականութեան
աոլտդա
քին
Համ ար ա լս ա յն քան
կարեւոր
որոշումր
իր ա կանա ցնէ է
X
Թէ իրապէ՞ս
ոչինշ եդած է՝ Հա յ մ տա
ւո րա կաննե րուն
Համար
յ
Այստեղ
կոլդա
ք ամէնէն
ցաւալի ել ան–
րացատրե
լի իրողութիւնր
:
Երբ ես դեռ Եղիպտոս կր գտնուէ ի ,
երիտասարւլ. Հիւանգ գբադէաի
մբ օւլնե —
լու աոթիւ,
ԳաՀիրէի
մէք մէկ քանի
Հան
րածանօթ
անձե ր
Հ իմնեցին
«.Աղգա լին
Հիմնադրամ»բ
•
\ք բադ իրր սքանշելի
էր .
Նաիս մաա -
ւորա կաննե բու
պէ տքե բուն
Համար
Հ
իմ
նադ րամ մբ պիաի
գո յութիւն
ունէենա ր :
Այսինքն
դրական
ասլաՀ ով ութ
իւն մբ ի -
րենղ
Հ ամ ա բ ;
Ասկէ դատ , իրենց
դիրքերր
պիաի տոլ -
ուէին , մբցւսնակնեբ
պիտի Հաստատուէ -
ին , ամրողքական
՚լոբծեբբ
վարձատրոդ
կա րեւո
ր յատկացումնե
բ սլիտի
րլլա
յին ;
Ժողովուրգր
, իր բոլոբ խաւերով
ուրա֊
խացաւ, եւ յ>իէ ատենուան
մէք
դոյացաւ՝
50 000
եղիպ. ոսկի,
այսինքն
5 0
միլիոն
ֆրանք I
.Այո
ղոլմարին
դոյացած
ՐԱա
լր , Հրա -
պարակալ
յայաարաբած
է ալն
ատենուան
քռմիթէին
ատենապետր,
որ նոյն
անձն է
Դ ԱՆԻԷԼ ԿԼԱՐՈհժ֊ՍՆ
Րաղձանքս է սա|ացային ւքայւ–
դե|ւուն նուիրել այնպիսի հղօր
երգ
ւ1՚ը , սր հայ|ւհնիքլւ
ինծի)
պէս արարած ծնա ծ
ըլլալսւԱյ
գ ոնէ չգիւջայ :
0.– «էԱՐՈԻյ-Ա՚Ն I
1904
թուակէմ^ն
«Բաղմ
ավ
էսթ
ի թիւ
էէ-ում
Գանիէլ
Զսլուքքեաբ
ստորաղրս, ֊
թեամբ
եբեւաց
մի
վ՚սքրիկ
բտնասաեղ -
ծութիւն՝
նուիրուած
%• Ավիշանին : Ան–
յտ
քէո
պատանին
միււււնւլամից
ուշսւղբու -
թիւն
ղրաւեց։
Գբտկան
շբքան՚հե
բու մ
բո–
կրսեցին
բարձրաձայն
իսօսել նրա մասին
,
իսկ
թերթերն
ու ւսմսսւդրերբ
աղդարաբե–
ց ի ն
, թէ « ՚ • • ապաՀովաբար
ճշմարիտ
բանաստեղծ
մբ
ծնած է մեր
ղ բու կւււն ու -
թեան» , թէ «Զոլուքքեւոբր
Հայ բանաս ֊
տե ղծ
ու
թեան
ամէ նէն ինքնատիպ
ու
՚՚ղօբ
դէմ
քեբէն
մինն
ՐԱալու
կո
շուած է » :
Ու եկաւ
նա՝
ասլաւլոյ
լի խոշոր
րանւսս–
ւոեւլծբ ,
աե
^կւս լուած
ից
աւելի
շուա
: ^յ՛ -
կալ
՚Լսւբումանր
« Աաբսոլոնեքւ
»ով
պււռ թ կաց
միաԿււլամից
ու ղտրնան
տեղե —
դի
նմ ան
շաչելով
լցուեց
մամ անա կա կի
ց–
ների սրտերբ
, իշխեց ա լնւոեղ , եւ քետոյ
,
թոդնելով
նրանց
իր
Հմա
քքի
տակ,
շտրոլ–
նակեց
րնթացքբ
, ճանապաբՀին
ղուլալ -
ուելուի ու աՀադնանալով
շարմուեց ա —
ռաք,
ՀէԱքեացքքւ
սւպաղայի
սերունղնեբին
յառած
, շաբմռւեց
«գէպի
ադրիւրր
լոյ -
սին »
յ
Գանիէլ
Վարումանր
(Ջպոլքքեաբեան)
ծնա
ե լ
է
1 8 Տ 4
թուականին
Աեբաստիայի
մօտ
ղտնոլող
Բբլլնիկ
դիւղոլմ
:
3 8 9 0
թուակսւնի
կոտորածի
օրերին
, դիլղի ղպ–
բոց
ում տադիւ
մամ ադ
իրքր
սով ոբած՜
փոքրիկ
Գանիէլին
աանում
են
Պոլիս ;
Այդաեդ
նա
սով սրում է Աաղբղ
Աղաքիի
Մխիթարեան
դ սլրոցռւմ եւ ասլա
Բաղկե–
դոնի
վ սւ րմա րանում
, ուր եւ սկսում
է
գրական
աոաքին
փորձեբր։
Գ, Վաբու -
մանր
ուսում ր շարունակում
է
՚Լենեաիկի
Մ ուր աա - Իիափայէլեան
վաբմա րանում ^
մինչեւ
այսօբ ալ է
Բսւյց,
ինչպէս
դեղեցիկ
խոշոբ նաւ մր,
սքանշե
լի առաւօտ
մ ր ճամբա
յ
կ՝ելլայ
նաւաՀանղ իսաէ մր , ճամբո րդնե րով
եւ
Հ ա րստութ
իւննե ր ւււի լեցուն , եւ
դժխեմ
վաթ ո րիկի
դիշեբ
մր ,
ում րալ քութ եամ
ր
ծովամո
քն կ՝ՐԱ՛"
/ է
եւ կր
կորսա ի ,
ոչ մէկ Հետք
թալ
լով
ետին
։ Աքսպէս
ալ
ձդեցին ոբ «Ադդա
լին տ իմնադ րամ »բ ծո -
վամո^ւ
ՐԼՐ" լ է քուսալով
, ոբ տետք չի
ձդեբ եաին :
Ր այց թ է ո՞Նր է, ե ւ ի՞նչ եղաւ, մտա–
1 որէսկաններոնս
անունով
են համար ,
ժողո վ ո ւր դ ին կողւքէ նուիրոնւսծ 5 0 մ ի լ ի ո
նի գումարը , ա յ դ է որ կ ուդ ամ հոս
Հաբ–
ցրնել
ե ւ
պաՀանքել
,
մտաւսրակսւն ըն կ ե ր
ներուս անունով :
Որովհետեւ, վստահ ենք որ «Ագգային
հիմնա դ ր ամ » ը , ծ ո վ ա մոյն չ է եղա ծ :
ՄԱՆՆԻԿ
ՊկՐՊկՐԵԱՆ
այնուՀեաԼլ
աէքցնում է Պելմիա եւ կանտի
Համ ա լսա րանում
Հեաե է ում
քադաքական
ու Հասարակական
դիաու
թ իւննե րին :
1909
թա ականին
աւարտելով
Համ ալսարանր ,
նա վերաղաոնոէմ
է Հայրենիք եւ դրագ ֊
ւում
ուսուց չոէ թեամ ր ու դրականոլ
-
թեամր •
ՈւսումԿւաոոլթեան
աաբիներբ չաա
բան
աոլեցին
Վարում
անին
. լա քնացրին նրա
մ տատորիդոնբ
, դ իտելիքնե
ր բ
Հաբսաացր–
բին
ՀամաչխաբՀային
մշակոյթի
նուա -
ճումներռվ
, օդնեցին
յղկելու եւ աւինուա–
ցնեքու
ի բ լքածին
աաղանղ ր , սակա
յն
նբա ամենամեծ
ու իսկական
ու
սռւցիչր
մայր
մ ողովուրղ
բ եղաւ :
Ժողսվր՚լից
է սերել կապանք ու
բռնու
թիւն չտանդ ոլրժ ալ նրա ցասկոտ
ող ին ,
մ՚ւղսվրդից
է աոել նա իր քնարբ,
իր բա
նասաե
ղծ ութեան
յոյւյն ու
է ութիւնբ
1
Հայբենի
ղ իւղի
րնութիւնր
մանուկ
՛Լա
րա ժանի
Հողին
լղբել է եբաղնեբով
ու
թոՀեբով
, տխրութեան
ու իսինւլի
փովւո–
իսակի աբամադ
րութ իւննե րով ; Նրա ե -
րեւակա
յու թիւնր
րորբոքուել
է
ձմրան
երկաբ
դիշերնեբին
Ենիշէրիների
ու դայ–
Լեբի
մ ասին մօա արած
սլաամ ու թիւննե -
րով : Յեաոյ՝
1894 - 1 8 9 0
թուականնեբի
կոաորսւծներր
, սպանդն ու
արիւնբ
. • •
՚ի՚՚՚քրիկ
Գ՚ոնիէլր
դիակների
մէք
որոնում
է Հարադաա
Հօրր ել վերքապէս
նրան դա–
նում բանտռլմ«սաօրէն
ամբա սաանուած»
%
3ա
ղւում է նրա մս/նոլ կ Հոգին ,
լցւում
թո
ինի աոա
քիւն կաթիլներով
, ոբ քե -
տո
ք վւոիսւոլմ կ վ բէժի , երր
արձակուրդ–
ներին
այցելելով
Հօրր , լսում է
Հայպան–
դ ուիստների
Հաոա շանքնե
բ լւ ,
ոլնւ1լնդբում
նրանց « վ է րքեբու
տրոփիւնին
» :
ժոդո–
վուրդն էբ դարձեալ, որ նբան
ներ^շեց
իսաղադ աշխատանքի
բեբկրանքր
, ու այս
ամ էնբ
յեաո
ք իրենց արտա ցոլում
ր
ղ տան
բանաստեղծի
ս աեղծադ
ործ
ու թի ւննե բում
։
Ժողովրղի
քնարր նրա ձեոքին
մերթ
սարսռաց ռւ Հեծեծաց
պանդ ուխտ
Հայի
ա բց ունքնե Լ՛ով , մերթ ծաո ս եղաւ
վրէմի
ցասմ ան
Հ րով
բո րրո
քո ւած եւ կո չ
"՛րեց
լինել
«ժանիքի
գէմ՝
ժանիք,
թաթի
դէմ՝
թաթ
վրիժառու
»: Միաժամանակ
րա -
նաստեդծր
Հնչեցրեց
րա բե կամ ո ւթեան ու
եղբայրութեան
երղր,
ներկայ
սերնդի
մ էք պատ ուա ստե
լով
աւլա տութ
իւն , բմ -
բոսաութիւն
, սիրոյ ու դեդեցիկի
պաշ -
տամունք,
աւերնեբի
, ք՚ոբգերի
ու նախ–
ճ իրների
՛ք իքից տեսաւ
յաղթ անակր
ել
աւետեց
առաւօտնե
ր բ արշալո
լսուող
, շե–
վարեց բանուորական
քսււլթ ձեռ քե բ ի մ՛կք
ձուլուող
ապաղ ան , մերթ
է լ խօսեց
ոսկկ
Հսւսկերի
քնքու*
չրքիւնով։
Ն՛ա երւլեց
Հււ–
դի փառքր , շինականի
եբղեբի
,
արտերի
ոսկէ նաղանքի ռւ աղօրիքի
մռունչի մէք
ղտաւ
լռյսբ ել երգ գաբձրուծ
աուեց
ժ ո–
ղս՚իր՚էին ռւ միչտ Հաբաղատ
մնաց
նրան։
«Աաբսուռներ»ր
(1900
թ՛) ղեռ եւս ան
փորձ , բայց
ինքնատիպ
բանաստեղծի
գռգգոքուն
Հեւքն էր, սր Հնչեց,
ոբպէս
իւրաաեսակ
մի բողոք
իչթրղ
կարղ երի
՚ւէմ՝
ղբկուած
ու անիրաւուած
Հայ ժո -
՚լո՚իրղի
բախտի
Համար,
մի բողոք որ յե–
X
Այս
պատմութիւնբ
, որ տխուր
յիշա -
աակի մբ պէս թաղուած
էր
դիւղացինե–
բուն
սրաին
՛քէք, շտտ անղամ
կուդար
շրթնեբուն
ծա քրբ •
Մինշեւ
Հիմա եգածր րան մր չէ :
կռիւր ասկէ վեբքԿւ է որ պիտի
սկսի :
Միսաք եւ ի/աչօ , օրէ օր , իրենց
մբտ–
քերոլն
մէք կր սլուտրսւստէին
չարաշուք
բան
մբ : Անոնց
դէմքեբր
աժգռյն
էին ու
աշքերբ
կարմիր :
քԼոաւօտ
մր, ճաբատաա
,
Անուշ
մայրիկ
դնաց Տէր Գրիղոբին։
Յետոյ
Աէսին
ու
վարժ աոլետին : Ամէնուն ալ ղատղատ
իսօ–
սեցալ
, Հասկցոլց
երկու Հակառակորգ
- •
ներուն
րարկութիւններբ
, ռր
կրնային
•
պայթիլ մէկ վայբկեանէն
միւսբ :
Շատե
ր , ոբ արդ էն եկեր ու Հասեր
էին
լեւլուն
տսւրիքի
մբ դռւռր,
սկսեր Կին
ւլ առնութեսւմ բ նայիք այգ մւորդող
,որոնք
մղուած
իրենց
եսեբէն
, պռւա մր քուրի
Համար գա բճե ր է ին իրա բու
թշնամ
ի ;
Աբ մբ , ղիււլին
սլապիկր Պեաան կարօ
,
իր մօա կանչեց
ղիւղին
մեծեբր եւ բսաւ.
Հ՚որիբ
տարեկան
իմ ; Մինչեւ
րս
օրս րս աեսակ բան չիմ աեսեր , րն րլ
պուտ
մր քուրի Համաբ ; Ըա մարդիկր Աս–
աուծմէ
չե՛՛ն վախնար
, մարդողմէ
չե՚^ն
ամչնար I Ալ Հերիք է, խօսք մբ Հասկր -
ցոլցէք
աբլոնց
%
ՀեադՏետէ
մթնոլորաբ
կր
թանձրա -
նար : թշն ամութիւնէներքԼ
կր սաստկանա -
յին : Ե
լ
՛՛ր՛՛լէ "՛լի ծ անր
ւլ էպյք մբ չպա -
տատէ ր , քանի
մր ե բեւե լիւներ
ւլ ացին ա
յգ
երկու
Հա կառա կո րդնե բուն
քո՚ի :
Միս՚՚՚ք
րսած էր ՚
-- Ե" չմեռնիմ
, որ Խաչօն թէ իրա -
ւսւնքս
աոնէ , եւ թէ վբաս
բսւՀ քաշէ • • •
քՍաշօն
նո յնպէս
կրկնած էր •
--. Ե" շմեռնիմ՛ , ոբ Միս՚սյ*
ինծի
դալ։–
նէ
...
Միսաքի եւ հյ՚սչոյի այս կտրուկ
յ ա յ -
ւոա րա ր ութ իւննե
ր ր
աւե լփ
վ տանդ եցին՜
դ իւղին խա ղա ղ ո
լ թ
ի ւն բ :
Բռլոր
Լ՛ա բ ե խօս ռ լթ ի ւնն ե ր ր մնացին ա–
պարդ իւն ։
Գիւղ ացին ձանձրացած
՝ ձդեց իբ
երկու՛
ւսնաոակ
որգիներր
, որ իրենք
իբենց
մէք
կարղադ րեն այգ Հա չիւր :
Ա՚
Լ
Է՞Կ թէ դէշ :
Ապադան էր, որ ց՚՚յղ
սլիաի աար այդ :
X
Յարութեան
աօնին
աոթիւ
,
արեւին
Հեա կանուխ
, ղ ի ւգա ց ին թավաւե
ր է վ,ո–
՚լոց : Գբեթէ
ամէն
դուռի
աոքեւ
մանուկ -
ներ կան ։Անոնց
դբպտններբ
լեցուն
են
կարմիր
Հաւկիթներով
: Աւրաիւ են ել
տ սլա րտ :
Րայց
աւելի մեծ է բադմութ
իւնբ
Հ բա–
պարակին, ուր երիտասարգ
թէ ծեր
իսում բեբոլ
րամնոլած
՝ Հաւկթաթաղ
մ ր
սկսած
են :
Աք՚լ
սլաՀուն
, վադոցին աք եւ ձաթ կոդ
մերէն
գուբս
ելան
1ւ1աչօն եւ Մ
է"աքր
Եբկո
ւքե ալ գաշռ
յն կբ կրէ րն իրենց
ղօ -
աիներուն տակ ;
Յան կա րծ
բոլոբին
աչքեբբ
դարձան ա —
նոնց կոգմր : Իսկ քանի
մ ր ե բ իաասա
բգ–
ներ ալ ՛լիրք
րռնեց
ին չաբբ իսավւանե
լու
Համաբ :
Ե րկու
Հ ա կաո ակո րդնե Րբ
վճոական
քայլերով
մօտեցան
իրարու
։ Բայց ռչ մէ
կբ եւ ոչ ալ միւսբ
ձեոքբ կր տանի գա -
չոյնին :
Մէկէն՝
ո՛՛վ Հրաշք,
Միսաք
ժպիտ մբ
շինեց
գէմ^քին
վրայ ու րսաւ •
- Աֆ բրէ , խ՜ենթութիւն
մբն էբ րրի :
-
Գ՛ուն
ա ֆ
րրէ , պաաասիստնեց
հ/ա -
չօ,—
շունչր
իմս էբ
Պերան կարօ, ոբ այգ առաւօտ
վլոդոց
իքեր էր իր օրՀնութիւնբ
բաժնելու
դիլ -
դացինեբռւն
, դալադանին
յենած
մօաե -
ցաւ .
.—- Շ՛՛՛՛ո
"՚ոլրիք
ղաւա/լներս
,
աւլկէկ
բան
րրիք–
Բէնր
Հայուն
՚իայել չէ -
Միսաք ե հ/աչօ խոնարՀեցին
իրենց
ղ ր–
լոլիսնեբր
։
֊ ^ իս , վեբսկսալ
պապիկր , որ ձեղ–
մէ
եօթանասուն
շապիկ
աւելի
կտրաեր
եմ , կր Հաւատամ բս բանին
եթէ ամէ -
նուն առքեւ ւգագաոլիք :
Բաղմութիւնբ
, որ Հաւկթաթաղբ
ձղած
եկեր
Հաւաքուեր
էբ դէպքին
վայրր , ու–
բաիսութեամբ
տեսնելով
Միսա^րին ել
էվաչռյին
Համբուրուիլբ
, բացադանեցչ
.
Բարուի ու սիրով ապրիք
, տունով ու
աոյ
վյ՚էմ
ի
Բ՛՛Տ
"՛Լ
^ " ՚ քթք^Յ րանա
ս ւո ե գծ
ի
«Տեղին
սիբար»
( 1 9 0 9
թ) եւ
՚^Հեթանոս
երղեր»
( 1912 ^ • )
՚ ՛
ո՚լո՚ի՚սծ
ուներրլմ
է
Այսաեղ
րանաստեդծ
ր կատա րե րէւթեան է
Հասցնում
երեւոյթներն
իմաստաւորելու
,
դեղեց1լութիւննեբ
կբ/լնելոլ
իր
մողա/լան
արռւեսար է
կանտում
ուսանե
լ՛ււ տարիներբ
՛Լա բ
ու–
ժանի
/լեանքում
մնացել են որպէս
՛լրր -
էլանքեերի եւ անձնական թ"Ր աաոապան–
քի
տարիներ ւ Աա/լայն
բանաստեւլծբ
/լաբողանոլմ
է ղսսլել իր տնձնա/լան
՛քիչ—
ար ել նախրնտրում
է «Տեղին
սիրաբ» եր–
՛լել : Ու թէեւ օտաբ
երկնքի աակ
"՛յ՛Լ եր–
դ երբ միա քն /չաբօտի
լարով են կապուած՜
մա լբ եր/լրին
, րսւ յց
<նշում ենքերմ տայ–
րենասիրութեամր
, որովՀետեւ
բանաս -
տեէլծն
իր մէք ղգռլմ է ժուլովրդի
ուժբ ^
իր
կրհ՜քի աա/լ ՝ նրա սրտի րա բա խի
ւնբ :
՛Լար ուժ անր տաոա պուլ մաբղու
երդ
իշն
է » ինչ ՚ոդդից
էլ լինի այգ մարղբ : Նա
երա դում է իր Հա լրենիքբ
տեսնել
ամէն
տեսակ
ճնչոլմից
աղատ
«մէ/լ արեւու տա/լ
նստած » ժողովրդների
Հեա
միասին։
«Հեթանոս
երդերում»
յորգոլմ է կեան–
Ք/՛
իբ
"՚Լ^
բաղմւսւլանոլթեամր՝
Հեթանոս
գարերից
մինչեւ
կասլիտաչի
՝ տիբապե -
աութեան
շրքանր , փարթամ
ղաՀլիճնեբից
մինշեւ
Հիււլակնեբն
ու ղոբծարաններբ
,
մի կաոր
Հացի Համար
իր մարմինր
փերթ
փերթ
մեքենային
տուող
բանուորի
Հեբո–
սական ա շվսատանքր
, մ ին շեւ մարգէլա
յին
Հանճարի
փա
յլա աա/լումներ
ր : Ու այս
ամէնր
գե ւլա րուե ստական
ինչպիսի
էիար -
պեաութեամ
բ , . սւրոլեստի
ինչպիսի
1լա -
տա Լ՛ե լութ եամբ ;
Բանռւո
ր գասակարդի
կեանքին ու պայ
քարին
նուիրէււած նբա
բանասւոեւլծու
-
թ իւննե ր բ « Հեթանոս
եբգերի » պսակն
են
/լագմ ում ։ Բանուռրների
կեանքի
մ ռա
յլ
էէլատկե րներից նա Հանում է
Համարձակ
եէԼբակացութիլննեբ
, տեսնում է , որ Հացի
ւԼոՀեբի
յոբձանքբ
խուլ
դա յբո
յթո՚ի փո -
բում է «դդեաէ^եբու
Հիմռւնքներբ
» :
Վար ուժ անր դեո եւս ռչ պարղ
որոչ ,
ն/լատոլմ է , որ ՝
բանուորական
բ՚"յ&
ւժժ
ան ՛լիքը
ա
11/
ոաՕ
լու մ է
էմ
րո՚Լք
ա շխա րՀ ում , որ
«էի
առ
Հնոցի» մէ9 սլիաի
/լործանէէլի
Հին դարբ ել աշիսարՀր ե^ի
նորոէլուած
ու նոր
;
Նա Հաւաաում է գր -
բան
,
որոէիՀետել
Ասդին արդ էն ոուսական մար գ երու վը–
րայ կ ՚որո տ ան
Հր ա ւ է րնե րր կ ո ո ւին, եւ խոստումներն
Երագին • • •
1915
Թ ռւականի
Ա"լրիլի՛
11
ին
Հա
յ
բաւլմ աթիւ
մ տա
լ ո
բա/լաննե
ր ի Հեւո ձեբ -
բակա լուեց Կէաեւ
Վէէէ
բ ուժ ան բ եւ
յետռ
յ
էԼէԱ լէէէ
դբա բար
սսլաննուեց
աքսորի ճանա—
էէլա րՀ ին : Մ եռալ նա , Հաղիւ
3 1
՚լարոլն
րոԼորւսծ
, իր Հետ տանելոփ
սաեգծագոր—
ծական
բաղմաթիլ
յգացռլմնեբ
ռւ անկա—
տէէէր երաէլանքնեբ
. • >
Զեր րակա լութ եան օրր ոստի1լանութիլ. -
նբ տարել էր նաեւ բանաստեէլծի
ձեռա -
՚լբերբ
, այդ թւում
նաեւ
«Հացին
երղր»
աԿւտիպ ղործբ.
Որ
յետււյ
բանասաեւլծի
էՍքրիԿւ մեծ գժոլարոլթեամբ
եւո ղնեց :
« Հացին
եբւլբ»
լոյս տեսաւ
1921
թբ -
լականին
Պոլսւէւմ , բանասաեգծի
ւս շա —
/լե բանե րից
1լէսէլմէււած «Նաւասսէրգ » մ ի–
ՈւթեաԿէ քանքերոէի ;
Մեծ
ա ոոէ Ե սէոոէէք է տ
է
՚Լարուժ
էէէնր ,
միաժամանա/լ
չափաղանց
խստապաՀանք
իր
րանէսստեղծութե
ան նկատմամբ
Աւ
թէեւ
անուն
Հանած
րանաստեդծ
էր "էր -
դէն,
գաբձեալ
տամ եսաութ
եամ
բ էր խօ -
սում իր սէոեղծած
արժ էքնե րի
մ ասին •
« մ ո գո էիո
լ բ ւլ իէն
ինքդիկլքնիս
յի
շւււէոակ
աալէ առաք
, Կւախ պէտք է
ինքւլիԿէքնիս
զոՀ աանք
փաՀանի
, բաւէին
՛էր՛"
յ՝
թէ
քնսյրէ։
, ատի/լա
նոյնԿէ է
: Ի
՛՛կ
է՛մ քեր -
թէ
էծնե,
Ոէէ
Հեէլնութիւն
, երբ ան -
դէ՛ն
Ալէ
՚շանի
եւ
Աբաէ
եանի
պէս
Հանճար–
ներր
կ՝ ւս շտա
բէո/լուին
՛ի իթէսարիօրէԿէ
»
ղ ր ե լ
է
նա մե
առէէթուէ ;
Գանիէլ Վա
բ
ուժ
ան ր
Հւէէ լ դ
տսա/լսէն
բէէէԿէասէոեդծութեան
ւիւս յ լ ո ւ ն
ւէէէէէոդե րից
մէ/^
է , "ՐԲ մեծ էէէղէԼե ցութ ի ւ ն է
ունեցել
Հ ա յ ր եԿւ ւււ էլտն
ւլ բէէէ/լէէէն ո ւթեան
ղէս րւլ ա ց՚ք
՚սԿւ
էէբէսք։
ժ
"է մ էսԿէէէէ կ ր երբեք
շ ի էէէէէէմրել նրա
էէէոեդծսէէլ
ո բծ ութեան
փա
յլր :
Ո՜չ , ո՛չ , ե րբ ե ք չվւսիէնանիս պիտի գ ուն ,
Զ ի կապեցհր կեանքդ ա րե ւ ո ւն հետ ան -
յէջ • • •
ՀՐԱՆՈՅՇ
ԳԱՐՐԻՆԵԱՆ
«Գրական թ հ ր թ »
Երեւան
էոեգոէէ
էսպրիք
. . •
Ամէն
մարգ
ուրսէիս էր, բւսյց
՚էԻ՚-՚/Ի^
նաււլաՀ եար ալ աւելէւ :
ԾԱՏՈԻՐ
ՊԷՐՊԷՐԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
