2
3
Ա Ռ Ա X
ԱՆԳԼԻԱԿԱՆ ՆԱՄԱԿԱՆԻ
ՍււլսւՆիաՆ էր ի ղւս սլե լէէ1ւՆ
ւնե,
Ո՚ուսաէւտսւնր
իր Բէթրէն
Աեհր,
Անղ լէան
իր ՚Լէվէթորէա
թաղոսՀ
էն ել. Հւս յւս ս սւա ֊
նր՝ էր Հաղրէն
. .
.
1յս անոր
Նանօթ աղա
յ
երր
լքան էլււ լ թ ե ան եւ
սլւսաանե 1լութ եան
թ ուլնում էր
1լՆ1լուաՆ
ղէմքերուն
վրայ,
ու. կր շա -
րունակէ
•
« Անարաունշ
ու. Համր,
ինչսլէս
ութ -
աալորներ
, այգ երկաթէ
մողովուրղր
,
(Ր– հւ վհյւջ|ւն մաււ)
ւնն
ւե
սաՀմանէն
վրայ աեղ մրն էէնէմ կեանքէ
օրերր
՚. Օր մր , ձմրան
սլաղ ու մրրկա -
շունչ օրմ ր , մեր Հա յերէնի
ուսուղիչր
դասարան
մաաւ
ու. թելին
աակ
ւլրած
քարակ
ղիրքը րանա
լով
սեղանէն
վրա
յ ,
րուս
լ •
Տղաք,
այսօր ղասէ տեղ, րնթեր -
ցումներ
սլիաէ րնեմ
ձեղի ԱՀա
րոն եանէն
:
Ուր աթա ցանք :
Ուրաթացանք
ու լռեց էնք :
Ուսուցէչր
ակնարկր
քւսլեցուց
մեր վրայ
, ւղատոլ -
Հանէն
ղ ուրս ՝
ձմ րան
ձիւնով
ճերմ
կած
սարին
վրայ, ու առշեւր
բացած
՚էՐՔէ^
էշ^ր ղտնելով,
յստաէլ
ձա լ՚՚ավ
մր րսաւ •
Հադրէն
՚ • • Ն՚՚՚-էր
Անգրանէկէն
• • •
Անգբանի՞կ
րսաւ։ Ո՞վ չկ լսած այգ ա–
նունր ու ո՚^վ չէ Հպարա անով. իսկ ես ,
քովս
նսւոոդ քսանէ
աւելի
աւլող մէք,
ա—
մէնէն
Հ պարան
եմ ,
նայոլածքս
ա -
մէնէն
յաւլթականն
է ու էմ ղէմքս ամէ—
նէն ճաոաւլա
լթոդր : Ա՝ օրս
սնւոոլկէն
մէք
օր մբ տեսած
եմ
Անղբանիկէ
ւլէնուած
մէկ
նկարր ու ծանօթացած
Հայոց
մեծա
ղ ո յ ն Հերոսէն
Հեա։
Անոնց տան
ճամրան
վերցնւ
ւմ
մ եբ աունի
պատէն
մեր
փողոցէն
ու
կէն
կ՝անցնէ
՚ ՚ • Ոաքի
կ՝ելնեմ ու ռուււ բ
նետողի
մր պէս կբ պայթեցնեմ
լուրր
տա -
ոում
է
Աենք Անգրանիկի
դէն
նե կարս
ունինք
. ես ղինքր կբ ճանչնամ
•
նկարր
մօրս
ճեՀեղէ
սնտուկին
աակն է
յ
Վարմապետէն
մպտելոլ
ձեւէն
կ՝եղրա–
կացնեմ թէ ան չի ւլնաՀատե ր մեր ղան -
ձին արմէքբ
X
Վ^էրալորոլած
, դմբախտ
ու
փլած , կր նսաէմ
տեղս
« Լեոների
աղ1փկն էր նա, մէ
ցուրտ
ռւ խաւար
ղիչեր , մայռոտ ու մռայլ
այ–
րերից
ծնուած : կանացի ու ղբաւիչ
ոչէնչ
չունէ ր իբ աբտաքէնէ մէխ
է
ՎարմապեւոԼւն
ձայնբ,
մեբթ
դաչտի
մէշէն
Հոսուլ
առուի պէս խաւլաղ ,
մեբթ
փոթորկոտ
, երբեմն
մեղմ , Հաղիւ
լսելի
կր քալէ տոդե րուն
վ բայէն
ու
ա՚եոՆց
գաղտնիքր
կբ պարղէ
տղու
մեր
սաՀմ՛ան
չունեցող
երեւակայութեան
առշեւ : Աեծ
գրադէտին
արագ , վստաՀ
եւ
ումւլին
Հարուածներուն
տակ կր կաղմուի
Հաղրէի
պաակերր
, լրիւ , ռւմեղ
, ռւ • • . առնա -
կան
Ա եդԼ։ ծանօթ
կինե բու չատե րէն մէկ
մէկ բան կ՝առնենք։
Ոմանց
ՀՀթոլխ ու ձր–
մ եռր ց րաից ու ամ առր
աբեւԼւց ա
յրուած
գէմքր »• ոմանց՝ « սուր
քԼւթն ու սեւ
յօնքեբր»՛
ուբէշի
մր
«ղիչւսւռիչ
թռչունէ
անՀանղ Լւսա ու կլոր ա չքե ր ր» , չո ր բ ո ր դ ի
մր Հերկար ու շդլոււո
սրունքնեբր
, ոս -
կբուտ
էբանր» : փ^երշապէս
ամէն բան ոբ
անՀ րամ եչա է վարպետէն
ոււլած
չւսվւէն
ու ձեւԼէն վրալ
կաղմելու
Համար
Հաղրէնէ՝
Աեծ
դմ ո ււո ր ո ւթ է ւնւ կր
կրենք
մեր՛
Հաղրէէն
ստէնքնե րէ ն ու փե չե րէն երա - (
խա
յ չկա Լսե լու
մ աքին Հետ
Հաչտոլելոլ
Համար : ինչւղէ՛՛ս
կարելի
էր
. . . կին Բ1էալ
ու
Հինւլ ՛Լեց երախա
ք չունենալ
. . . Ոայց
աՀա
չուաով կր դաբմ ան ուի
սխալր %
-
Հ՚՚ԴՐ ^եր ղլիւին ,
՚լԼ՚ւղի
ղրմմէն
ճմեբն
ի՛մ ր
չե՚^ն • – կ՝րոէ
Հադրէն
ու
քալող տոդե րր
ւսնոր անուն
Լւն կր Լս առնեն
Աասունի
, Ա ե բոբի , Մ ուրատի
ե լ Անղ րա
նիկի կախարդական
անուննեբր : Պատ—
մ ութԼււնբ
Հ իմ ա աւելի արադ կբ
քալէ
.
Ալ
չենք խորՀբգածեր
: Շնչելն իսկ մռռ -
ցած
ենք • կր բռնենք
բառերբ՝
երբ գեռ
անոնք
օգին
մէշն
են ։ «Հաղրէն
Աասունի
ռաղմիկ
ալեծուվ։
կեանքին
մ իչտ
մ աս -
նակցոլմ էր տղամաբգի
պէս. » - կր
գովերդ
է ուսուղԼւչին
յուղուած
ձայնբ,
Նա դԼւտէր որ Աասունը
մբչտ
պէտք
է
կռուի
, կռուելիս
պէտք է չաապուէ
էեռր
քաչոլիլ ու երկրորգ
մ՛ի չւո պէտք է յե
տեւից
՚քի՚-՚ւՐ
կրակի աալ
» յ
Այգ
արդէն
Հրաչալի էբ ու սարսափելի,
մեր
աչքեբր
պատոլՀանէն
դուրս՝
սարէ
կողին
փակած
մեր
քաղաքԼւն պատկերր
կ՝որոնեն
,
ղայն
բռցերոփ ու ծուխոփ
չբշապատելոլ
Հա -
մար ու չեն յաշողիր
, որովՀեաեւ
ձիւնսւ–
մրրիկբ ծածկած է ղայն
մեբ տեսոդւթե -
նէն ուքամին ափերով
ձիւն նետած է ա~
պւս կեվւ եղկեր
ուն :
Աասունբ
վտանղի
մէշ էր,
Գոմեբր
պէտք էբ թողնել : Գիւղը
դատարկլում
էբ եւ քւ
ւմ լեռն ի ՛Լեր
Կ^րոէ
սուցիչթԿայնը
ու կանղ կ՝առնէ
՚ իր ակ
նարկը կր քալէ
մեր յուգռւմէ ու
ցաւէ
Լւր ւււնեցածից
ինչ որ կարող էր, եւ ձրմ–
բան
•Լել՚շի կատադԼւ
Հողմերի
չնչի աակ ,
ձԼււներԼւ
մԼ՚շԼւց,
սառոյց կտրած տառա -
պարնե րր չան
ւլ ոտե
լ՛՛՛Լ դնում էր
՛է է ոլի
լեոնակատաբնեբր
եւ լուծւոլմ
մայոերի
ու ամպերի
Հեւո .–
Գոմեբր
, մեր քաղաքԼւն
՛ղէ" , Բ՛"
՚իռքր
չ՚ոփի
՛Լրայ , տե՛լ մր ըԱս՚լու է ,
կր մտածեմ ես, ՚՚ւրիչ
ձեւ
չի կրնաբ
րլլալ : ՝Ոա՚լքի ծա քրԼ՚ն , մ ես մինակ
մ տա–
ծուլ տունր՝
Հաղրէինն
րլլալու է ՚ • ՚ Հբ -
բացանԼւ
առաշին
պսւ յ թ Լււննե ր ուն Հետ ա–
Հա կրակր
ծա
յր կ՝ւսռնէ անոր
տունէն
՛՛ւ
կր տս՛ ր՚ոծ
ուի
ՀւււիԼ։ սլէս • • ՚
ԳԼ՚՚-՚ւՐ կր ՚էառի : Գռներն ու սլատու -
Հ աններր
մ ո ւխո ՛Լ ու ծուխով կբ լեցուԼւն
.
կրակր կր պարէ
կտո
լ լւնե բուն
ւԼբայ ու
անադա րտ
թանձր
ձԼււնի կռնակ
Լւն վբա -
յէն
ոլորուն սեւ ՚ լ է ծ մբ կ՚՚երկարԼւ
՚լէպԼ՛
սարր : Բաբերու տակ , «պաղ ու
մոայլ
ճակատներով»
ասլս՚ններն
են չոքած • սեւ
ու թաւ պեխերր
ոլորելու
մամանակ
չեն
ունե ցած , պաշլրղներր
լաղեբու պէս կա
պած
են ու վւամվւ չտակ՚ս
լ^՚ե բ ր
ծածկած
կսւչիուի որ չթրշոլին : Անոնց
ւիրա յ
իշնող
ձԼւլնր կԼւսով կր Հալի ու երաիսայ
մը կը
ա յ ս րտա կեղե ք •••
«Ոչ ոք պէտք
չէ բ Համա բում քաշա
լե–
րական
մի խօսք
ուղել
խուսափող բադ -
մութեանր
, ոչ ոք խոբՀռւրղ չէր տալիս՛.
Ա իա յն
մ Լւ անղամ
Լսմ բի
կենտբոնոլմ
կանղնած
ղունատ
ռլ խստադէմ
աղա -
մարւլր
՚քէՈ՚-խը
բարձրացրեց
Հրացանի
՚ԼբայԼւց , եւ ասաց
երկու բառ .
Ա^ԱԷՔ չուտով
։
Անդրանիկն էբ ...
Աաոած
ձիւնբ ճռճռալով
կր փչբ"^ի ա ֊
նոնց ոաքերուն տակ,
մինչ
անոնք,
կր
րաբձրանան
վեբ , մԼւ շւո
ղ է ՚ ղ ի
՛Լեր ՚ ՚ ՝
Գ՚Լ՚ւ՚լի
ՀբգեՀումբ,
կռիւր,
Հաղրէի մա -
Հ ր՝
՛է ւ՛՛՛թր
Ան ՛լ րանիկի
ծնկանբ
ղ րած ,
իրար կր յս՚շոբղ
Լէւ • • • Ա՜եբ բո Ո՚՚Լ՚Նց քէւե ր ր
սեղմ
են , մեր
Հ ուլ ինե
րր
րմ բոստ , խա -
րանուած
, ցեղին
՚Լրէ՛^ուէ ու սիրուէ լեց -
ուած • • • Գաղտնի կամ յա յւոնէլ կու լանք
որուէՀետեւ
Հադրէն
մեռաւ ու
Աարերի
Ասլանր
փրկուեցաւ
՚ • • ՈբոփՀետեւ
Հաղ ֊
րէի
՚Լ^Ր^Էն փափաքր
կատարուեցս՚ւ
ու
ան
էւ ր ան կ
էւ
րն չե լէւ Հ ուլ ին աւանդեց
իբ
սլա չւոէսծ
Հերոսի
՛լ րկէ՛ն մէշ • • .
^թ չնւսմ ին ա յգ
Օ բ ր
յետ մ ղուե ց աՀա
դին
կորուսանեբոէէ։
1'սկ Համր
կարաւանր
ձէւլնեբէւ ու սառոյցների
մի՛շից,
չաբու
—
նակում էր քաչուիլ
ղէ՚ղի
՛Լեր,
ղէպի
վե՜բ... » ։
« Տարարաի՚տ
Հայերր
նորէն
դարձան
« Ամէն ոք կր թուէր
Համաձայն
, իսկ
խաղալիկ մեծ սլետութեանց
:
քք՚ուսէւա
սրատեսնեբր
կր սպասէին
խռովութեան
^
ինքւլինք
Հրապարակեց
անոնց
մասնաւոր
Փարիղի
խաւլաւլութ
եան
Համամ՚ւղ՚ւվր
ւղա չտպան
,րա յց մտածեց
ար՚ոօնելռր
Հայ
փա խսւոականնե
ր ը վերաղ առնան
իրենց
տունե
րբ
է
ՈրովՀետեւ
անիկա
ծրաղրած
էր սա–>մանա քէւն գօտին
՚էեբածել
էսա՚լախ
ւլ
ա
ւլ ո ւ թ է՛ :
Գէպքերբ
չարմեցան
աբաղօրէն
: Անղ -
լէ՛աց է՛ք
Հ րասլա րակա
լ
յա յտա րարե
ղին
"՛յս
Հին մո՚լռւէռւրղին
ադռ՚աոլմր
% Ն՛"—
էսա ղսւ Հ Ոլիլս րնի
3 4
կէաերու
^՜Հրգր կր
պարունակէբ
Հետեւեալ
թելադրէւչ
յա քտ -
նութիւնր
: « ... Ուրիչ
ադդոլթէւլններ
թուրքիո
յ
իչիւանոլթե
ան
պատկանո՚լ
պէտք է ասլաՀովոլին
կեանքի անկասկա -
ծելէւ ե րա չէսաւո ր ւււթ եամ բ եւ բացա րձա —
կասլէս
անիւռռվ պաաեՀ ու թեամ բ ւէա յե -
լելոլ
ինքնավա
բ աճում » : Ապա
Ո՚ուսա -
կաս
Յե դավւոէսութենէն
լետոյ Անդրկով -
կասի
Հա յեբր
Հռչակեցին
իբենց անկա -
իսութիւնբ
օ՚լնութ
եամ ր Գերմ անա ց էւնե ր ո լ
եւ թուրքե
բու: Գեռ եւս , երբ Լենին գը–
բւսլեց
իչխանութիւնր,
անէւկա ալ Հռչա—
կեց Հայաստանի
անկա էսութ իէնւ ր :
Տարիներ
՚էերշ • • .
Տարիներ
վերշ՛– ղաբմանալի
ղու՚լաղի
—
պութեամ
բ , ամ առնա
յին
չ՛որ օր մբ պաա—
մութիւնբ
կր
կ^ւոլ
ե ցաւ : է՛նչ ոբ գպրոցա—
կան
սեղանն երուն
՛իրա յ Լ՚^ե ր ու ե րեւա -
կա յեր
էինք , դարձաւ
էլրա կանութ
իլն •
արծիւնեբբ
բարձրացան
սար ու
Աաբեբռւ
Ասլանին
ծննղ ավա
յրր
նոբ Գոմեր ղաբ -
ձաւ
. . •
Ու
Հ եռ ու երկիրնե
րէ Աաբե բու
Ասլանր
լսեց ա յս
մ ասին ու էւր Հ ող ին պա
յծա
ռա
ցաւ.
բայց
գիչերր երբ մէւնակ
մնաց , ան
լլաղտնօրէն
լացաւ
. . •
Ու Հեռաւոր
երկիրներ
ապրող
«Հայ
վչաի
աննման
երղիչր» երբ լսեց այս րո—
լորբ, Հառաչեց ուիր կնճռոտած
ճակա -
տր,
Հպարտութեամ
բ ՛էե ր բռնելով
, ր—
սալ
.
––––,—,
,
.
Յա րղա՛՛նք
քեղ , Հայ մոգռվուրգ
Հ
Եկած է մամանակր
ոբ մենք ալ խո —
նարՀենք
մեր ճակատներր
Հայ ՚էչաի ու
րնէլվղումի
աննման
Դրդիչի
յիչատակէւն
առշեւ ու րսենք
. Յէ՚չաաակդ
ան թ սւ -
ռամ , Հայ մոդովոլրղի
մեծ ղաւակ, յի—
չատա կդ անթառամ
...
Հաղրէ՛՛ն
...
Հսււլրէն կր մնա
յ իմ
մ աքի
սլաստաո
ի
փրայ
որւղէս
իղապելլա
, ՝Ոէթրրին
Աեծ՝
կամ՚Լիքթորիա
թաղոլՀի...
աւելին,
այս
ե րեքին
էլումէսրին չափ մեծ • • •
ԱՐԱՄ
ՀԱՅԿԱԶ
ՀԱՅԱԱՏԱՆԵԱՆ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԵԻԱ
Մ Ի Ա Կ
Ե Ր Գ Ը
( Ր – հ ւ վհրջին մաս)
երւլում ռբ . • •
Ամենամաքռւբ
, ամենանկեղծ
եբ՚լր
նա
է երւլում :
^Ղ^ՒԷւ՛
զարմ ացած
նա
յեց
աւլա քին
է՚ացի
այգ ադա
յից բո—
լ՛՛րր. ^ րղում
է Լ՛ն կամ նուաւլ ում . նա ա -
ռաշԼէնն
էր , որ լսում էբ , նա աարօլւի
—
նակօրէն
տարրերւռլմ
էր
միլսներԼւց.
Որ պիտի
չեբղես՝
ւլնւս յ ,
ասաց
""է
^ւ
՚ԿՐ. բաբ կաց ած
յ
էն
ււն
լ
րայց
Փաթաթուեց
չալխ
մէշ, նայեց
1
Անկեան
յետեւում
, էւրենց լուսամ
ոււռնեբի
մ օտ
ոչ ոք չկար : Աղշիկր
բարկոլթիւնից
բո -
լոբուէին
սթափուեց
Նա յեց
աւե
լի ու -
չաւլ իր , կարծես
չՀ ա ւա տա լո վ , ապա երբ
ուզում էր նորից նեբս մտնել,
յանկարծ
տեսաւ
մի տգայէ՝
գէմացէւ
անկեան
աւլ–
բիւրի մօտ, աղբէւրէ
ղլէսաքարէւն
յեն -
էսռրմութեան
ղղացումռվ։
Նա Հասկա -
Ա՚լշէկր
մտաւ
ներս , պառկեց ,
ուեր չտա
րւս
լ :
Հետեւեալ
ղիչեր
նռրէց
լսուեց
մի սո -
էէո րական երգ : Ա՚լշէէն
արթնացալ
անա -
՚հ։Մ՛
-
յ՚նչ՚ւ՞լ ես կանւլնել , Հարցրեց
ազ–
շէկր :
Ն՛"յում եմ
I
ինչէ՞ն ես նայում :
-
Ա՚ղբիւբէ
շբին։
Ենչռ՚^ւ,
զաբմացւոլ
աղշիկր :
–
Ն " ՚ յ " ւ մ եմ , թէ ինչպէո
շ"ւրը
դնում
է , ղնում , ու չի վերշանոլմ ;
Տզան
լռեց։
Ա՚լշիկը
նոյնլղէս :
Աիայն
շուրն էր իշնռւմ
անձայն,
ել
թեթեւ
խ շչում
դուռի
մէշ :
Ենչռ"՛ լ չես ե րղում , -
Հարցրեց
աղշիկր
։
Աչա կեր ւոր
վա ր պե ա էւ մօտ
Համեստ
պիտի
լինի։
Ազբիւրբ
երդում է իմ փո -
խարէն
: Նա է էիաբպետր
է
0՚Դ,ք,էԿբ քմծիծաղ
աուեց
.
- Ե" չեմ Հասկանում
, աէլյրիւրն
ի՞նչ է
ցաւ , որ աւելի դոՀ կր լինէր , եթէ երդի
վւո խար է ն լ՛՛է բ նախորդ
դէւ չե րուան
լր -
ռութիւնւր։
Աակայն
Հակառւսկ իրցան —
կութեան՝
եղանակր
նեբս էբ
թափանցում
յամառ եւ անկոչ %
Երկրորգ
գԼ՚չեր ր սրինգ
նուաւլ եց ին
է
Աղշիկն
աբթնացաւ
բա րկա ցած : Զեռքե -
բով
ականշնեբր
ւիակեց , զլոլխր
կոիսեց
բարձի աակ եւ մինչեւ
լոյս
մնաց
այդպէս
սլառկած
Տ
Երրոբդ
ղի չե ր բ նա աբթնացաւ
լռու —
թեան
մէշ : Մ ի քանի րոպէ
սրտատրոփ
սպասելոլց
լետոք ՚էեբկացալ,
չալն
առաւ
ուսերին։
Ոայց
Հաղէււ ղրանր մօտեցած ,
գրսիղ
լսուեց
մի նոր երղի
ձայն։
Ա՚լշէ՚կբ
գաք բացած,
ռւսերից
՛Լար առաւ
շա լր , ո–
բի
ծայրր
խփուեց
փ՚՚քրԼ՚կ
սեղանի
ւէբայ
դրուած
շլ՛է՛ բամակին ու ցած նետեց :
թամակի
ձայնի
վրայ
Հայրն
արթնա -
Համակիր էր «Աեծ
Հա յաստան»ի
ւլւսէլէս–
վւէորին , որուն
լայնարձակ
սա-^մւռնները
ղծեց
նւսիսաւլս՚Հ
Ուիէսրն
. Աեւիռի
կիսա
մեռ
գաչինքոէէ
սուլթ՚սնր
բնղունեցաւ
այս
լուծում
բ, եւ նոբ Հուլէսմասի
Հուլա -
աաբութիւնբ
նուիրուեցաւ
Միացեալ Նա–
Հանղաց
, ոբ մերմեց • Հւսրկաւ
տարբեր
բաներ
են թաթաէսուիլ
էլւլսւցական
վերա–
ցումնեբու
մէշ Հալածա ած քրիստոնեա
֊
ներուն
Համւււբ եւ մէւանւլամ
ւս յն
աոնել
ւլործնական
քայլեր : Ամ Ւ։ ր էւկա ց էւնե բ բ մ ի^
նակ
չէին
իրենց
մերմումին
մէշ :
Արեւ֊
մուտքի
պե տ
ո
ւթ է։ ւննե ր էն ռչ մէկր
յօմար
էր
դիմել
ւլոբծի :
« Հայ պատոէ իբակնե
բու Ա եւիո էւ էլ սւ չ —
նազիբր
ստ՚ւրաէլրե
լէն եւ իբենց անկա -
խութիւնբ
Հռչակելէն
երեք ամիս
յետոյ ,
թուր քերբ յարձակեցան
Ալւ ե ւե լե ան Հա
— 1
յասաանի
վրայ : Այ՛լ մւսմանսւկ
Ո՚ու՚՚ելւն
;
ալ սլատրաստ
էին : Համ ա յնավար
բանակ–
մր,
էւբ կր սլարռւնակէր
Հայեր,
մտաՆ
երկբէէն
մէշ, եւ թուբքերբ
«Հրալիբուե
-
ցան»
Հեռանալ։
Համաձայն
դէսլքերոլ ^
Հին Հայկական
աչխարՀ ր բամնուեցալ
եր–
կոլ
մասի : Ո՛ուս
Ա՛կ
՛՛՛ն
մասին
՛էրա յ
Հ էւմ—
նուեցաւ
Հա յաստանի
էս որ
՛է
րդա
յին
՛էան —
բապե աութիւնբ
իբբեւ տեդական
իչէսուլ—
ներ
ունենալով
վ՚ոքր
բա յց կոբուէ ի Հա -
մայնավար
կուսակցութիւն
մր : Այս փո՛–
քբր
Հանբապետութիւնբ
իբ սաՀմ աննե րռւ
մէշ տեսած է լաւ գռբծեր
,
զարդացնելոփ^
երկրաղ ործ ական
արտադ բ՛է լթի
ւնբ ել
Հաստատելոէէ
նռր Հւարտա
բա րուեստ
է
1 0 4 ^
Հոկաեմ
բերին
ինքղինքր
՜՛այ
սոսիալէւսւո
կուսակցութիւնէ
անուանող
կաղմակեր
—
պութ
իւն
մր ուղղեց
յի չատ
ակա
դէւ ր մ
Հ»
արտաքին
նախարարներու
խորՀուրղին
:
Անիկ ա յանդւլնօրէն
կը
պնդէր
թէ ի
սփիւռս ա չիսարՀ էւ ց բուած
Հա յերու մէ^
կայ բացարձակ
մ՚էւաձա յնու թ էււն Հայ կեն—
սական
ի րաւո ւնքնե բու
մ ասին
, ( ա յսին
քն
նախաղաՀ
Ուիլսբնի
սաՀմ անաւչծ
ում ր )..
այսինքն
թրքական
Հայաստանի
նաՀանգ–
նեբր
կցե
լ Հանրապեաութեան
:
Այս
պաՀանշին
մէշ կայ ծանօթ եւ լէն–
տանի չեչտ
մր. րայց
իսնղրոյն
էսարիսիսր
բոլորովէն
փոէսուած է : Հարիւր
աարի
առաշ այգ նաՀանգնեբու
բնակչութիւնր
՚էլխաւորապէս
Հայ էր, ալսօբ
այէլ պէս
չէ - I
՛բրել
Հետեւանք
խռուէոլթեանլչ^ ,
ապստամ րութեանց
, շարղեբոլ
եւ
ւլաղթի
— որոնց Համար
ԱՏց|իա եւ Ռուսիա (եւ
իրենք Հ ա յ ե ր ր ) գ ր ե թ է նոյնչափ պատաս–
իանա աու են որչափ Թո ւրք ե րը ( * ) :
Ա յ ֊
Զեն
թոդնում որ քնեմ
,
֊
բո՚լռքե^
՚"՚ւ1ՒԿււ
••
Ուզում ես՝ գնամ փռնտէմ ,~ առա—
շար
կեց
՛յրր
Հաբկաւոբ չէ հայրէկ, ես
չուաուի
Հ
ւս ՛էէ է։ ս ււէէս —
դրանց
ձայնր կբ կտրեմ
,
ցբրեց
աւլշէկբ
տ
Մ է ամ իս յետո
յ նա ամ ՚ւլսնացալ
մ է կի
Հեւ
ց
բնարելւ
•• Հ՛
՛յր
իրենղ
սենե աէ^եբէւց
եբկռւսը
սւո սւնձնացրեց
յ
տուեց
ա՚լշկան
: Լուսամուտի
աակ Բ^ք՜
մ է՚շտ ու էէե րշնա կան
լռե
ցին
ւլ իշե րա յէ՛՛՛՛
երղերր:
Աէւ աարէւ
յետոյ
աւլշիկր
Հեռացաւ ա -
մուսնռւց : Աէր չկար , ի"կ ապրել
առան^
սիբէւյ՝ անտանելի
էր՝. Եր մանկւււթեսւն եւ
ա՚լշկռւթեսւն
այւլ սենեա1^երռւմ
նա մր —
նաց մենակ :
Ամէն
անւլամ , երր կէ" ՛չ ի չե ր էր լէ՛ -
նում
, աէլշէէկբ
Հ էւն ս ււ վո ր ո ւ թեան
Հ ամ ե ֊
մատ
արթնանոլմ
էր : Աբթնանոլմ
էր ^
բա քց ոչ ոքի չէր սպասէւլմ ; Գէ՛տէբ
ոբ
ա քլեւս
ե րւլ չէ բ լինե լու եւ դոՀ է ր
՛լ ր"՛
Համար : Ոայց գիտէր
նաեւ որ
լռւււթեան
մէ ք չէր ՚Լ^ բաղառնա
լու
"՛ղբ Լ"– բի՛ ե րւլ
ին
ունւլնղբո՚լ
այն տղան : Մի
՚էՒւ^Ր ՚
մ Լււսյն մի ՛ք Ի՚չեբ • Ն՛" Լ՚նքբ
ւԼե ր կսւ ց ա ւ
ու
ւլնաց ւչուրս՝
շբԼ՛ երդր
լսելու : Լսեց ,
ոչինչ չՀասկա ցաւ ու ւէե րւս
՛լ աբձաւ :
Եւ
մ ինչեւ
Հ էւմ ա աէլշիկր
ապրում
ք
էնաե
Գ =
իսկ
որտե՚՚ւլ է
ք^ւ "Ք է՚ւ1՚"՝է ՝
Մ.
ԱՐՄԷՆ
