2
3 Ա Ռ Ա
Մեր
րար
Մամ կավար
. Հնչակ եւ Յաոաշդի -
մական
քօդածածոլկներ
, յամառ
Հեաեւո–
ղականռլթԼամր
կր ճգնին
Գաչնակղու -
թիւնր
ներկա յաւյնե
լ չնչին եւ
արՀամար–
^ելի
ուժ մր, ոչ միայն
«իսորթ եւ անՀա–
րադաա
հայ մոդովուրգին»
, այլ եւ
«թշ
նամի՝
Հայ Հայրենիքին
եւ Ա . իշմիած -
նին » =
Հիմնաւորելու
Համար
իրենւյ
Ա
՛յո
՛ւոե–
Հիկ եէ ա յ լանդակ
րար բանեան
քնե րր ,
նոնք առանղ
էիոէրանում ի յանձն
աո
ին ա–
մէն աեսա կէւ սէոո րնէէ լթ իւն
է
Աուան
ու էլրւղարաոլթիւնր
դաան
միակ
աղդու
միշռղր
ւէա րկա բե կե լու
Համար
Գաչ1էւէւկէյութէէէնւր եւ ՛լա
յն ներկա յաղնե -
լու
«օաաբին
էէախուած» եւ «օաաբի չա
Հերուն
ծառսէյող »
կ՛ւ՛ ւլմ ա կե ր 1էլ ււ ւ թ էւ լն
մր։
Գէ՚ղքերն
ու իրոէլութիւննԼրլւ
կեւլհելոէէ
եւ խաբւլաէսելռւէ՝
ումէն
ճիւլ ի ղ՚՚րծդբին
,
եւ կբ չաբունակեն
աակաւին
, Գաշնակ -
ցութեան
էիրայ
բււէրէլել
մեր
ժ ոէլէէւէուրէլ
ի
կրահ
բոլոր
ղմ բա էսա ո լթ էււննե ր ու սլա -
աասխանաաուռւթիւնր
:
Ուրացան ելմխտեցին
,
աւելի քան
վաթսուն
աւսրիներէ ի վեբ Հա յ մուլո -
վու-րղի
էէոյութեան եւիբ
իրաւոլնքնեբու
սլաչասլանոլթեան
Համար
, Գաչնակցոլ -
թեան
անՀաչուելի
ղոՀա բե բութ իւննե ր ր ։
Ուրացան եւ կր չաբունակեն
ուրանալ
Գա^ակցոլթեան
ւիճռական եւ ամենա -
պատուաւոր
դերբ՝
1Ա18^
այն ճակաաա -
գրական
գիւցաւլնամարտերուն
,
որէէնք
ծնունդ
տուին
Հա յ աղաա ե անկախ
Հա
յ–
քենիքին
։
Շնական
անպաակառութեամբ
,
ծաղրէւ
էւ
Հե՛ւ նս՚նքի առաբկա
յ դ ա րձուց
էւն
մե բ
բարոյական
բռլոր
նոլիրականութիւնւնե
-
ԲԲ , չթ^այելոէէ
անղամ
մեբ յաւէա
խնկելի
մեռե
լնե բուն :
Գա չնա կցա կանր նեբկա յացուց
ին
իբբեւ
մարդկա
յին ամենաստորին
է ակր–
մաբ–
դա սպան , Հ ա յբենադ աւ , լրտես , ղաւա -
ճան , անՀաւաէո
, չաՀամոլ եւ
նիւթա -
պս՛ չտ :
-
Ղ-աէնակցէէւթիւնր
նոյնացէէւցին
Հայու -
թեան
ւէա ւե բ
էէ՛
կէսն
Հ ին ունոր էսժ՚ԷՆաղդ է
թ չնա մ էէն ե ր ո լն Հետ : թուր քէէն
էլո րծա
կից
ղարձուցին
մեր կուսակցութիւնր
: Տո -
լար
Ոէէ
ծախուած
Լրտեսներ՝
աչխաբՀ
էւ
Բ՚՚Է՚՚Բ
Հ ողամ աւէ ե բուն
՚էր՚՚՚յ •
Եւ այսպէս
տսւրինեբ
ու տաբինեբ շա–
բունակ
, մ իչտ ատե լաէ , ղրպաբտե
լուէ ,
կե՚լծելոէէ,
ՀէէէյՀոյելաէ
եւ
ուրանալոէի
1լեբաէլեն
ղւլետնե
լ Գա
^ս։ կց ռ ւթ ի ւն ր
,
էւ–
չ լ ^ չ՛ս ցնե
լ ել
մ իանէլամ
լ^՚Լ միչտ
ւլե րեւլ–
մ անե
լ ;
Պարւլ ցանկութիւն
մ ր չէ այս
երաղր
այլ
միակ
նպատակը
եւ
ւ՚յոՅՈնթեան ի -
ւքաստը ՚
մեր ո դբա
լէէ
Հակառա
կււ րդնե -
բուն
Հայ
Հա յբենիքին
եւ էշմիածնին
թչնամի
ներկա յացնե լով Գա յնակցոլթ
իլն ր եւ ա -
նոբ դէմ «ս րբաղան
պատերաղմ»
յա յտա–
րարելոէի,
անոնք
սլւսւո բ ա՛էէքն
ունեցան
աբտայայտիչն
Բէէալ՚՚ւ
բռւիանդակ
՜՛այ
մողովուբդին։
Կ՝ենթադրէին
թէ մեր
մռ–
ղոէէուբ՚լր
ամրողշոլթ
ե ամ՛ ր. պիտի Հեաե ՝՜
ւէր
իբենց եւ իր
ն ի ւթ ա կան ու րարո
յա
կան
բռլոր
Հնա ր ա ւո ր ո ւթ ի ւննե ր ո էէ պիտէւ
ասպաՀ ուէէ ր «յաւլթանակրէւ
՚
Երենց այս ա կնկա լութ իւննե ր ր չիրակա
նացան : Երենց , կողմ՛նա կէ ցնե
բէն չատե -
րր
1
զան ա՛լան
«նկատում
»նե բուէ
միա
յն
Հաբ կաղ րուե ցան
Հեաե ւէւ լ
սաեւլծ
ուած
շարմումին :
Հայ
մողո էէո լ րդի
^ա խշա խ ի չ
մեծա -
մ սւ սն ո ւթ ի ւն ր , էւրա կան ազատատենչ
եւ
Հա յրենասէ
բ ւլան ղ ո ւած ր , արՀամ
աբՀան–
քռվ եւ դւլուանքուէ
երես դարձուց
Հակա ֊
զտշնակցական
ճակատին է
Աւելին
բլչալաի
, այս Հայրենասէբ
ան-
կուսակցական
ղանղուածբ
իր
աղնռւական
սլարտականութ
իւնր նկատեց
կարելի բռ–
լոր
Հնա րաւո բութ իւննե րով
ում տալ
Գւսշնսւկցութեան
Հիմնական
առաշադրոլ–
թիլններւււ
իրականացում
ին
Աքս
իրո՚լութիւնր
ամենացայտուն
կեր–
պուի երեւան
եկաւ
ղւսդթաչէսաբՀի
բռլռր
կարեւոբ
կեդրոններուն
, մասնաւորապէս
,
Ամերիկայի
, Աունասւոսւնի
, Երաքի ել
Պարսկաստանի
մէշ :
Անկէսխարար
րաղմսւթիւ
րացսւտրոլ -
թիւններէն
, մեր անկուսակցական
՛լան -
դռլածր
իր այս
կեցուածքուի
չաոաչոլն
պատասէսէսն
տուաւ
Գա չնակց
ու թեան
դէմ
բարձրացած
ւէա յրաՀս՚շո
ւթէււննե
բուն :
իբենց անպատկառ
րնթ՚սցքին
մէշ
յա–
Ս Ա 8 Ա Թ - Ն Ո Վ Ա
Ա–
Արեւե լեան
արքոէնէիքնեբր
,
բլլան
պարսկական
, արաբական
եւ
նոյնիսկ
թ րքական
, ղարկ տուած
են բանաստեղ -
ծութեան եւ ե րամ չաութեան : Այն օրե -
րւււն բանաս ւոե ւլծնե բու եւ
սւչո ւ՛լնե
բու
էք լէււաւոր
ձղտում՚ն էր ուշադրութիւն
ւլր—
բաւել եւ մ՛անել
Աուլթանի,
ՇաՀէւ կամ
Խանի
Հ աէանա ւորութեան
ներքեւ : Երենց
կարւլ էէն արքաներն ալ կ՝ ււււլէ ին անմ աՀա
նա լ րանաստեւլծնե
րռւ
ն ե ր րալնե բուէ
յ
Աաւսսւի ,
կիլլիսւուսնի
Հեդէւնակբ ,
պաշտպանութիւնը
վա յե/ած է Մեծ Ա -
թարէ կի ՚ Աասւտիի
բառե բութ
«Արքա
յ
սւբքսւյից
, ղեղւսփւսյլ,
հզօր ապաւէն
աշ
իսարՀէւ » :
3)
էէրւո ուս էէ ներ բողնե ր անի
սու
լթան
Մ աՀմ ւււտէւն
է
3)է՚ղ՚"–լի
պտ շտսլան ո
լ թ
է ան էուս1լն էր
սոլլթւււն
Գանունիէւ : Ան ւլրած է
նեբրալ—
ներ
, է^ չ՛՛ք է " Նարեկւսցիի
ա ւլօ թ քնե
բն
են
առ Աստուած ՚
՚1,ախաշ
8աէնաթսւն
, Երեւանի
Խանէւ
Հ ովանւս
ւոր
ութ
իւնբ
ձղած , կլւ մ տնէ
՛իր–
րաց
սւբքունէւքին
մէշ։
Յաէնւսթանէն ետք,
Ա սւ քսւթ է՛ո ւէա կ՝ բնւլ ուն ուէւ վ րաց
Հե
րակլ
թաւլւսւորէէ
սւրքունէւքր,
էւրրեւ պալաւոա —
կան
աշոււլ :
« Ե" Հիանալի
չոլնզու
ր էէ։ նոլաւլոլմ
,
սրա Հետ մ իասին ես ղբել
ռւ յարմ արե -
ցրել
էի վրացերէն
երդեր պարսկական ե–
մառուլ
մեբ Հակառակո
րւէնե ր ր , անտեղ -
եա՛՛կ են այս իբողոլթ
իւննե բուն ։
Անշուշտ
տեղեակ
են :
Անոնք
ղիտեն
, եւ սկսած են
ղմղոՀյւլ
իրենց
վիճակէն։
Ջա յրա ցած
են Գա ^ա կց ութ եան
ղռբ -
ծած
«աւերներուն
եւ աղւլակոբծան
քա -
•ղաքւս կանո
լ թ
ե ան»
Հանդէսլ
հայ
մուլո -
վռւրղի
անկուսակցական
դանդոլածին
ցո
յղ տուած
անտարբեբու
թեան պատճա–
ռ՚։ւի :
Ո՚սւմկաէէար
կուսակցութեան
օրդ աննե–
րր
Հիմա,
՚չրեթէ
ամէն
օր
՚ այ"
նոր եր—
գբ կր կրկնեն։
Այս թերթեբչէ
կլլ ՚չմդո -
՚> ին , որ ^այ
ժողովուբղր
կր յամառ
ի
չրմբռնել
իրենց
էւրական
մտաՀողոլ -
թիւններր :
Կբ
՚չմղ
ւ։Հ է։ն , որ Գ։ս չնա կղութեան
դէմ
իրենց կատարած
«մ ե ր 1լա ց ո ւմնե ր» ր
«Հայ
Հաս՚ս րա կութեան
դիտակղոլթիլն
ր չար —
մելու նպատակալ », ոչ միայն
էւրենց
նր–
պսւտսւկէւն
չեն Հասնիր,
լւնձդ՝էսւ1լառա1լե ,
ունւլ էւտակցո
լ թ ի
ւնր Հասած է է՛ր
ւլա -
ւլաթ
^էոէ
1լէտէւն
։ Ջ " ՚ ֊ ր եւ անիմաստ
ւէւորձեր
են էւրենց րոլոր
ճէ՚՚քեբր
, ղ է։ աա կց ււ
Լ թ
ե ան
բերելու
Համար
Հայ մոզոէէոլրգր :
Գւս ^ււս կղութեան
ո ^
չւս ցում ր չատե
րր
երագած
են , բայց
երբեք
յաշողած
տ
Ի —
րենք չատ ճղճիմ Հակաո ակորդ
մ րն են ,
աապսւլե
լու
Հսէմար
Գսւ ^ւա կց ութ
էււն բ՝ որ
ի բ ա կւււն ո ւթ ե ան մէշ
կէււսւ
-՚կցութէււնէ
մը
աւելի
Հա յ ժողուէուբ՚լն
է :
Մեր Հակառակռբդնե
րը քաշութ իւն
պի
տի ունենա՛ն
խոստովանելու
այս
աւլսււլա–
կռզ
իբռղռւթիւնր
:
Ա՛ ՏԷՐ
ԹՈՎՄԱԱԵԱՆ
Ի ՚ Ն Ջ Պ Է Ս Ա Զ Ս Տ Ե Ց Ս Ւ
ւ Ի Ւ Լ Է Ա Կ Ա ՆՄ Ա ձ է Ն...
Տեսակ
մր
մ տե
բմ ութ
իւն կը կապէ
զինքբ՝
անոր։ Ան կը ւոեսնուի
իբ երազ -
ներուն
մէշ.
մ էէձաւանշ
ե րրեմն սպառ -
նական , երբեմն
իսաղաէլ ; Ոա
յց
ո՛՛ւր կր
դ տն ուէւն ՚Ոաւա չկէւէւ ե րա ւլէ՛ն
սաՀման -
նե ՐՌ ՝•՝
Երկու
անւլամ
թեւաւոր
Հրէչնեբր
թր -
ռիչք կատաբեցէւն
ճափոնի
երկնակամա
—
րին վրա ք եւ փնտռեցին
ւլինքը ,
էնրմ՚ոն
՚Ոաւ՚սչկին
, սսլաննելռւ
Համար
։
Գիշերա
յին
իր տաղնա ււլնե ր բ զինքը կը
տանին
՝Ոի՚–շ1"֊ի մէկ ղ իւղէն
միւ սր : Ե րեն կա -
րելի է Հանդիպէւլ
Խաղադականի
վաքր
դո ւոնե բուն
աոշեւ եւ քանի
մ բ
շաբաթ
՛էե րշ՝ Ասօ Հ բսւբուխր
շրշապատող
կա
յա–՛
բաններէէւն
մէ 0 ։
՚
Տասր տարիէ
՛էե ր , Ֆբանսայի
երեք
չ"ՐԲ"ԲԴ
տարածութիւնը
ունեցող
Հուլա–
մասէ։ մբ ՛էրաք, ան կր վւա էւ՛ի
քա՛լաքէ
քաւլաք , ղիւղէ
՚քի՚^ղ , ՚ի–>ղ"ցէ
՛Է՛՛՛լ՛՛Ա
Տ
Կբ
կռուի
Հիւլէական
Հ բէ շին
ղէմ :
Մաբդռւն
եւ երեւակայական
անասունին
մէւշեւ
մ զ–
ոլոգ
այս պա յքարր կր ղտնուի
ճավւ՚։նա–
կան առասպելներուն
մէշ՛
գէււցաղներ -
ւլանա1լնեբի
՚էրայ : Այսսլիւ՚ի
բան
ղեռ
դ ՚ ւ –
յութիւն
չունէր
% Երբ Երակլի
թւսդաւորբ
մեղ
երամիչտներս
մէշյէւս
կանչեց
, ես
՛ո յն մամ անակ
պւս ր ս կա կան
ե էլան կանե -
բով
՚էրացերէն
երղեցի : Թադաւոբին չաա
ւլիւբ եկաւ եւ խալաթ
պարղեւեց
% Գրա -
նից
յեաոյ չատե րր
ւչո վեց
էւն ու Հ եաե ւե -
ցին
ինձ»
(Գ. Լեւոնեան
, «Աայաթ Նո -
էէա» ) :
Այսինքն
անկէ ետքն է, որԱայաթ
Նո
վա կբ դառնա
յ նչանաւոր : Շ
ՃՈՐՃ ԿՐԷՅՍԻ
աառ
ււ
կր
Հեաեւին
անոր ոչ մէւայն
էւրրեւ
վս՚բպեա
բանաստեղծի
, ւս քլեւ
իբրհւ. էէաբւղեա ե -
րամ էէչաէւ , քաբմ ււէրեցնե լով իբենց ոաւս -
նաւոբին՝
պսւրսքլական
եւլանակներ : Մ
ենք
կր տեսնենք
, որԱայաթ
Ն՛՛՛էա յէն եաք ե—
կող ու դաէքոէյ ա *ւէ լււնե ր ո/էէյ եւյ րած են
ո. ձեւ
՛յգ
գացալ
ա չէէււլ
սե
ր
որդսղբւ
Ր ՝•
Ենչպէ ս կ՝ ե րե ւէէ , ե րւլաՀան չէ Աւս
յաթ
Ն"՚էա : Եր բանաստեւլծութ
իւննե րուն
ներ—
քեւ
առՀասսւ բա կ աւեքցուղած
է , թէ ինչ
եդանա կուէ պէտք է ե րւլե լ
Հ
կան Հետե ւեա
լ ծանօթութիւններլւ
:
« էս էսաւլն ո։է ււր սաէորէ։ ,
Գոստիի
խաղի
ձէնոէէ ասէ, թէ ոչ
չիմ՛անայ ,
Հւսրցրու
թէ
էյողա դասդա թարփանուր :
էսպէս դիւյ֊ասդա թարփա(ւուր : է ո պ էն գ ի
բա
ու
ենդի դՈՆնիայի
յանգով
մուսադա–
"ի
Արո՚֊թինի
ասած
քրոնիկոնի
4^ձ()ին :
կէսք նաեւ նադաչ
Տո՚էնաթանի
« Բ ՚ ա ս ե ր ը
չ ինի , կարմիր գինի»
եղանակր։
Աա քաթ Նռ՚էա ապա կր Հեռացուի
՚էրաց
արքունիքէն
, այւ խօսքաթ
^որՀաւլռւրկ
կ՛՝րլլ՛" յ , հ ակա
ռակ
անոր , ոբ Հե րակլ կբ
սիրէր
մեր աչուղր
իր աչքի
լոյսին պէս^
կարծիքներ չատ կան
՛Այ
՛ք– մասԼւն :
Ըն՚լ
Հան րաց ած կարծ իքնե բէն
մէկն
ա
յն
է (նաեւ
Վալերի
Որ իւս աէի
կաբծիքբ) ,
որ Աայաթ
Նո՚էա կբ սիրաՀարի
թաղաւո—
րին
ա՚լշկան : Այդ սիրաՀ ա րութիւնբ
կ^րԼ–
լայ
մեբ աշոււլէէն
^ոբՀազրկման
պատճա—
ռր եւ այգ առի թուէ կր դրէ իր լաւաղո
յն
բանասաե
ղծ ութ էււննե բէն
մ էկր , ա
յնքան
ղեղեցիկ
ել խոր իմասաով՛
«Գուն
էն
ղըք–
խէն
իմ աստունէ էէս » ։
Ուրի ^ ե րոլ
կա
րծի քութ Ա ա յաթ
Ն"՚էա
շնոբՀադրկռւած
է կալուածատէրերու
դէմ
ւլրած
իր մէկ ոտանաւորին
պատճառուի :
Այդ .երդր այնքան
1լ լ^դՀ ան ր անա
յ , որ
կու լուււ՚ծաւոէ
ր ե ր բ բուլ՚՚քի
կւււգան
արքու—
նիք : կայնաեւ
ուրիշ կարծէք
մ՛ը , որ^^Ն
Համ աձա
յն Ա ա յաթ
Ն"՚էա
՛Լա խ տան գ ար
քա յա
՛լո ւնին Հեա կռուած եւ անոբ ղէմ
ւլրած է ոաանաւոբ
մր , ինչ ււբ պատճառ
եղած է իր չնոբՀաղրկմ՚ան
:
Ֆի րաո
ւււի
նո յնպէ էէ չ^է ււ ր Հ ա դո ւր կ ե -
դ՚սծ է Ա ուլթան
Մ ւսՀմուաի
պալատհն
մէշ,
եպարքոււին
նախանձին
պատճառուէ :
Երբե լ թէ Ֆիրաուսի
իր
ներբողներուն
մէշ
նաեւ
յէ։ չատա կած է ե սլա րքո
սին
ու -
նունր :
Ֆիղո՚-քի
նո յնպէ
լլ չնորաՀղոլբկ
եդած
" ւ
քա չուած է
*^հրպ1յլա ,
որովՀետեւ
արքու–
.
նէ՚քի
Հ ոէէանաւոբ ո ւթ իլԿէր ւէւսյելող
սրմ —
"եղուէլեեբ
դաւած
են իրեն գէմ :
Նման
սլաաճառ
մը կրնայ
ղո յութէ՛ւն
ունենալ
նաեւ Աայաթ
Նուէայի
Համ՛ար։
Արդէն
ինքն իսկ կ՝Բ"է
«Գ՚՚ւն
էն դլխէն
իմաս -
տուն
իս»ին
մէշ՛
« Գոլ
յէու
ս ի րտ լ ^ իստակ
ւղւսՀԷ , եսւղի
խօսքրհ
աւտալոլ չէ» ։ -
յԵւ կամ ուրիշ
երդի
մր մէշ.
•Ոանի մր շաբաթ առաշ Րատլէթ
քաւլա–
քին
մ՛էշ իր մաՀկանացուն
կնքեց
կ՛ուղի -
աան
ճորճ
Կրէյոի,
Անղլի"կ"ւն
ղեսպանր
Հւս յկա կան
անկախ
Հանրապետութեան
մօտ
- ՚շՕին :
Տ1
՛ոաբ եկ՚սն
էր.
Կրէյ–
սի զաւակն էր իրլանտացի
բ ուլ ոքա
կան
րնթանիքի
մբ, եւ իբբեւ
այէէ,
օմտուած–
է Ր
Ի ր լան
ւս սլա տ ի լ ղուաբթ եւ
ւլ սււլա —
՛Ի ՚" Ր՛" ՛՛լ՛" շ՛ո
մ ա րւլ ու
աոա
քէւն ւււթ իւննե —
Ր՛՛՛Լ, րայց
երբեմն աւ լողունակ
էէ՛,
Լ՛^է՜
պէ"
ամ՛ է ն էւբ լանտա
ցէւ , կաաւալի
բո րն —
կո ւմ՛նե րու եւ էլռո ւա ղան ո ւթ ե էէ՛ն նոպա
յի է
Գէ.ռ ււլսէւոանի Հասւսէլէն
կրէքսէւ
եւլած
էր
մ՝իսիււնար
Հալերու
մէ^ : ինձ կր
պատմէր թէ
1895^
ձմրան
, երբ Թուր ֊
քերբ
Ուրֆայէ՛
՚էէշ
ՀրդեՀեցէւն
Հայոց ե–
կեւլեցին
ւււր ւււււլսւստանած
էէ՛ն
\^^)աւոր
Հայ
էլանսւյք
ել մարղիկ
, անղլ.
՚լեսսլանր
Պոլսոյ
մէշ իր կցորդներէն
մէէլր
զրկեց
Ուբֆա
՝ ւոե ղէէն ՛էրա
յ էլա ա ա լւ է. լո ւ
ճիշւէ
քննութիւն
մլւ : Անդլ՛
կցորդին
տեզեկա—
ղիրր
Թուրքերու
անլուր
գա ւլանո լթ ե անց
մասէւն,
՝էբատա րա էլուե ցսւլ
1890^՛
՛ք՛Ր —
նան : Կ րէ յս է՛ն իբրեւ
ձ.8ամեայ
՚լեռատի
իբլանտացէւ
Հաւատացեալ
, այնչավէ գար—
Հ ուր է՛է ծ է ր ւոե զե էլա՛լ րի րնթ երց ում
էն , որ
էչալւոչէ
երթալ
Ո՚րֆ՛" եւ ծառայել
Հայ
քրիսաոնեայ
մողովուբւէէւ
մնացոբ՚էեե ֊
բուն ;
՝
1915^
էսէլէաէն
յետոյ
Ամերիէլեան
Աեբ–
ձաւոբ
Արեւե լքէւ նպաստամ աաո քց ր Կրէյ—
սին
ուղարէլեց
Երեւան ե՛
3910/՛^՛
ՂԷ՚ԳԷ
Վան՝
օւլնելու
ւիե րա չինութ
եան
դ՚ւրծին
։
•Րիչ
յեւոոյ
Կբէյոէ՚ն
անցաւ
Լորտ
Մէյր
րի
անւլ լիա կան նպասաամ ատւ։ յցԼ՚ն : քէ՚ուս
3 եղա վւո Լււո ւթենէն
անմԼւշապէս
քետոյ
Կրէ յսին մտաւ
անդլիական
ւլէւն ուռ
րական
տեղեկատուութեան
պա չաօնին
, եւ դես -
պան
Անէլախ Հայաստանի
Հանբապետու
—
թեան
մօտ։
Ամէնէն առաշ
բբէւտանացի
էր
^Րէյ"Ի^
է
եւ կր դոբծէր
իբրեւ
այւչ ,
ինչպէս
որ՛ ամէն
Հայ ալ ամ էնէն
առաշ
"էէաք է ՐԱայ
Հայ : Բայց
իրրեւ
իրլան -
տացի անէւկա չատ լալ կը Հասէթէաբ
Հայ—
կաէլան
է"նղիրր ։
Ա՛Ս*
՝Հէոմբեր։.ւթիէնս
Հատիչ է, չիմ ւլէւ -
մ անում
էւէալխի
ւլափին » ;
Եւ էլամ՛ .
« Հքուրթր"
ենդուր
ճամւիայ չէ ւլնում
,
չատաղիլ է իսալխի
սոլւոըն » :
Ամէն բանէ
աւեւի
մեր աչուղր
եւլած՜ ^–
չիւոաէլ ել ումեւլ
նէլարաւլրի
՚ռէր
մէկր է
Ան չ՛՛՛տ
քւսնէլոլղն է , երբ իր
աաւլեբր
էլ ուզւլէ թւսդաւռբին եւ կամ
՚Լախտանգ
ա ր քսւ յւս ւլ էււնէւն : հէոցող
էա ւ ււսլւսնէւչ է ւսր—
քայաղւււն
՚Լաէստանդին
ոււլւլւււած
տաւլր^
ոբ թարդմանուած
է ւԼրսւցերէնէւ եւ որու
մասին կայ Աալաթ Նովա քի ւլաւկԼէն՝ Ա —
Հանէւ սա ծանօթագրութիւնը
.
«Աայաթ
Նո՚Լան
էլռուել է Վաիստանգ
արքայաւլնի
Հեա եւ սւնոր ւլիմաց ասել է այս ռաանա–
՚–"ՐՐ * •
Աայաթ
Նո՚Լա
Հսկայի
մր պէս կբ էլանղ
նի եւ ար,քայաղունր
կր դառնայ
ար՚լաՀա–
աելի արարած
մր ։
ՀԱՄԱԱՏԵԳ
(Շար •)
զէււթէէւն
մր, ոբ էլր
նէլարադբէ
երէ^ի
Հղօ բնե բուն ու ե րկրի
էսոնւսբՀնե րուե
կը՜՜
ռիլեել։ր : Բաւաչկի
1լ ապրի այդ աոաս -
պե
լր
ի բականութեան
մ էշ , Հ ողին ՛Լրա յ :
• Այոօր , մարգր
ինքդէւնք ղտած է։ Տը-
րամ ա րանա էլւսն էսօսա էլց ՛ււ թ էւ ւն , ունի եւ
իր
էլեանքր
էլր չաՀԷ։
քուլ՚շ
Հաւաքելով.
բւս բե կամնե
բու
՚չուռներբ րաց են էւր առ—
շեւ,
մինչեւ
այն ւէայրէլեանր
երբ Հբէ ~
չին
էէսւԼսր էլբ Համակէ
՚լինքբ : Այգ պ՛ս -
Հուն կր էլորսնցնէ
տ բամ ա բանութ
իւնր %
Բաւաչկի կր դառնայ
չարմ առիթր
Հսկայ,
խաղի
մ՛ը՝ ուր ճա էլատաւլի ր ր ,
առւսնձնռւ–։
թիւնր եւմարդոց վախր մեծ մաս
մր ու
նին :
1957
Յունիսի
"կիղբբ
, երէլու
նոբ փա– ^
Ւ
՛նե.
•ւնա Լ
ակաբա ւննե,
միշե.
ձաի" ուսին
լիրայ ցաւեր կբ զգայ։
Զի մ ր–
տաՀողոլիր
։ Ցաւերը
կ՚աւելնան
,
արղելք
Րլլալո՚Լ որ քնանա
յ . նոբ
ւԼւաիս ւււս ւոնե ր՝
մ ութին
մէշ : ճափոնի
մէշ ամէն քաղա -
քապետարանի
քո՚է
^րի
ղաբմւսնատունեբ
էլան • անոնցմ է մէկուն
առ շեւէն
անցնել
ու
աաեն՝
ներս կր մանէ : Ուսլ՛ կր կապեն
,
ղե լի
նմ ան բան մ ր ք"ե լոէԼ
մ արմն
Լւն
փր–
րայ։ Եւ , մաբդր կր ղրկեն
իբ
քուրշերուն
թադաւ
որ ութ եանբ
մ էշ ։
ՅուլիսԼւ
՛էե րշե բր , մ աբմնին
՛Լբա յ
ելած
փչաԼւէլնեբր
կ՚աւելնան
, կբ մեծնան
, կը
էլարծբանան եւ ցա ւե ր ը չեն
Հեռանար
ա յլեւս • ՚էեդբ գարմ ան չէ տուած : Պա -
աաՀ արաբ , Նաէլաղաքիի
մ՛էշ
նո յն ճա էլա
տա ղ րին ենթարկուած
մարդ
մը, ռր չաւ.
կբ ճանչնայ
Հիւլէաէլան
ռում՛բին Հետ ա -
ռրնչութիւն
ունեցող
Հարցերր
, էլր Հան —
դի՚ղէ՛
Բալաէլչիէւ : Մէկ նայուածքով
երե
ւան կըՀանէ
Հ իւլէական
խէիրգ
մ ըԼ
ք ան–
սէր ա թ ո միք ) ,
Հաղուագէ պ
Նաէլազա -
քիէ՛ մէշ։
Հիւանգանռցնե
ր ր , մասնւսղէտ -
նեբր,
ղիաուններբ եւ քաղաքասլետռւ
—
թէէւնր , աՀ աղանդի
մ աանւ
՛լ
ած
անմ իշա
պէս
էլը սէլսէւն դբա
ղի լ Բա ւա կչի
է։ Հաբ -
ցով։
Այլեւս
ամ բողշական
մարդ
մ ր չէ ր ան
^
այլ՝
իր կուռքէ,րու
էլռուէւն
ղոՀր
։ Այսօր ,
թիլ
մր կր կրէ ան.
163-641։
ԱաՀաթիլ
մր ։
ճաբտարապեա
է ր՝ դարձաւ
քրշաՀա -
ւաք։ Եր օրերր
էլր պակսին
աբաւլօրէն է
Ոչ ոք կրնայ
բմչկել
ղայն։
Շուտով
պի
տի
երթայ
Հոն
ուր չէլան Հիւլէաէլան
Հ
ը –
րէչներ,
սարսափեցնելու
Համաբ
52
-
բեկան փաէսստական
մր, որ
Հիրոչիմայի
եւ Նակաղաքիի
մէշ տեսաւ
մարդէլոլ ֊
թեան
նռր
դմ բա էստութ
էււն ր ;
( « Հ ի ւ լ է ի ն յ տ յ տ ն ո նթ ի ւ նը » )
