2
Ց Ա Ռ Ա Ջ
ԵՐԳՍձԱՆ ԿՈՍ՚ԻՏՍՍԸ
Լման
երեսուն
աարի
ւսուէ։9 էր , աարօ -
րինակ
ու. ախրաթրթիռ
ղւլայութիւն
մր
լեԱուէք Հալիս։
Տանկարհ
, Ամիէն քաղա -
քին
մէշ, մինակ
ղղաղի
ինքզինքս
, Հայ
թօսակիղ
մ ր ւլանե լու
ան կա ր ե լի ո լթ ե ան
մէշ,
Հայերէն
խօսելու
անՀուն
կարօաով
մլ. :
Այն
ասլաւո րութ իւնն
ուն՛էի թէ
Վերջին
ՀսւյՏ,
էի ես ։
Ջեմ
ղիաեր թէ ի՛նչսլէս
խրեղաւ վեր ֊
շին
Ասորեսաանղին
, եղա՞ւ
մէկր որ յա -
մառօրէն
կաո֊չաՆ
մնաց իր
սլաամ
ու —
թեան
, աչխարՀաղ
ղորղ ա յն
կա յսրու -
թեան՝ որ Ասաուա&աչունչ
Աատեանր կր
լեցնէր
սարսուռով
ու սոսկումով,
եւ ի
վերշո
յ , իր լեզուն
Հասկցող
մր
ղտնելու
անկարելիութեան
մէշ, ախրօրէն
ոլորեց
թակլաթ ֊ Փալասարի
մաղաղաթեայ
յ ի –
չաաակարանր,
խոնարՀեցուց
արաեւա
—
նուեքր
, արցունքով
1^քեց "՚էքերր
, եւ
չչնշաց
.
- նօոտսաաՅէսա
քտէ.
*Լւսիսճանին
զղա
յութիւնւր
հանօթ է ղի
տութեան
, հանօթ է սլատւ1 ութեան
, ձա
նօթ է դրականութեան
։ ք-ա յց ա յն զղա -
յութիւնր
, որ անՀատին
Հոգին կր
լեցնէ
Հ ա ւա քա կան ո լթ ե ան
մ ր վաԼսճանԼւն
ղի -
տակցութեամբ
, ոչ թէ
մարղարէական
ձեւով՝ որ յաաուկ
է
քրիստոնէական
վախճանա
դիտու թեան
(էսքաթոլոժի) ,
այլ
ոլատմական
եւ Լւրական
ասլրոլմով
,
վկա յութիւն
չունի
մ ատեն ադր
ութ
եան
մէշ : կարղացահ
չեմ վկա յութիւն
մր ,
ուր
ղրոզր
խօսի
իբրեւ իր
ժուլովռւրղին
վերշին
ներկա յացուցիչր
, թերեւս
ոբով —
Հետեւ
ղրաղէտր
աւելի
կանուխ
կ՝ան -
Հետանայ
սլատմութեան
բեմէն քան իր
ժողովուրդր
: Արդարեւ
,
ժ ողովոլրգնե
բ ր
կր մեոնԼւն երկաբ Հոդեվաբքով
մբ, Հիւ -
հելով,
հԼււրելով,
մաչելով,
Հատնելով ,
երբ ղրաղէտր
այրահ
մոԼսրացահ
կ՝Րէչայ
աբղէն
«.իրրեւ ղխոիւ
ի Հուր» : Այնսլէս որ
*Լերշին
Հայու
ղգա յութ իւնր,
՛Է՛՛Ր ունե -
ցայ
մենութեան
մէշ, կր մնայ
քմայք կամ
սլատրան ք :
ԱյսուՀանղե
րձ , Հուիւո
յս
մէշէն
չ՝անՀե–
աանաբ
երրեք աքն անդոՀբ,
Գ՛՛Ր
կր
սլատճառեն
օրուան
մեհաղոյն
վտանդնե—
րր մեր ղոյութեան
ղէմ յանդիման
:
Այս
սլա յմաննե
բուն մէշ ի՞նչսլէս
արգա–
Հատանք
չղգա
լ
Հ անդէ
սլ ամէն
անոնց , որ
կանգնահ ենաւ երակներու
մէք ու
տուն
կ՝ոլղեն
կառուցանել
փլատակնեէւէն
Հան —
ուահ
նԼւլ թե րուի :
Աչ ոք • կաբհիք կամ
խորՀուրգ
կր
Հարցնէ
^ դրադէաին
, որ
անթէն^
է Լ՛ր մռ—
ղովուրդին,
րնկալո՚ւչր
նււբ
ղաղավւաբնե–
բու ե
մ տահ
ումնե ր ու ւԼէնգՀակառակն
,«/—
մէն ոք խորՀուրգ
կր բաչիսէ աշ ու ձախ ,
տեսակէ տ կբ սլա րղէ
ս խառ րա վաճառն
ե -
բու
չուկա
յին
վր՛"
յ , Լ՛մ աստունի
Հ ովեր
,նե, •էով
այն Հարսաութեւսմ
բ , գո բ բաԼս–
տախաղր կամ ւէիճա կա խա
զր կրնա
յ տալ
՛եւէ
ասլոլ
չի
Հ
աբցնել,
թէ
րաէս տախաղր կամ վ իճակա խաղր
կրնա՞
յ
նաե
I
լ՛
յն միւ
ւթիւնր
մւոքԼւ տքնութեանց
պարգեւ
Այսպէս
, զարմանալի
չէ եթէ , մեբ
մէշ,
մէկր
ելլէ
եսպ
հսւխէ,
ետքն
ալ՝
ինքղինքր
ղրաղէտ։
Զարմանալի
չէ,նոյն
պէս
, եթէ մէկր
«օհումով»
ղառնա
ք ե -
պԼւււկոպոս կամ կաթողիկոս
, եւ անմ
է։ շա
պէս
յաւակնէւ
վարել
մոգովուրդի
մբ ճա—
կատաղիբբ : Զարմանալի
չէ , վերշասլէս ,
եթէ
չինկեւսնէ փազարը
դարձահ է Հայ
մ ամ ուլբ , ուր ամ է ն
ան վար տէւ
Հէւմա
1լ աչխատի
Հայ մողովուրղր
փրկել
է՛է՛ չԼ՛–
նահ
մ լ
•ՂՐ
՛խելով
ԱՀսւ թէ ինչո՛ւ
նոր խօսք չի լսոլիր
Հ ր–
բասլարւսկին
վրա
յ ,լռա՛՛հ է մուրճին
ձայ
նբ
մտքի
ղարբնոցէն
ներս։
Ամէն
կողմ
նոյն
մխորր.
— Հ^^^Ը
Հ^^յ պւսհել :
ԱՀ
աւասիկ
խօսք մր , ոբ ղղուելի է իրա
պէս : Ոչ ոք կր խոբՀի թէ ի՛նչ իմաստ
ու
նի խօսքբ , ղ՛՛բ
1լ արտասանէ
թութակա
-
բաբ։
Անոնց ոբ աարաղր կր
ղորհահեն
բարեմտութեամբ
կբ Հարցնեմ –
Պիաէւ
ոլղէի՞ք
պարհիլ
Հսւ յութեամ
բ մր , որ
քիլոկրամի
պէս՝ կր մնայ
նոյնր ••• Ա–
դամէն
էւ վեր ։
Պարհենցեր
եմ որ Հայ եմ , բայց պար—
հենալոլ
իմ պատճառաբանութեանս
մէշ
չեմ պա չտպանահ
երբեք ա յն
աեսակէտր
թէ չա
լ՛է ա լւ Հագահ
էին մեր
նաէսաՀայրե–
բր ե չալվա՚ր
պիտի
Հագնինք
մենք ալ :
Պարհենտլոլ
իմ պատճաո ա բանո
լ թ
իւնս
կբ բիսի այն Համոզումէն
թէ
Հայութիւնր
արտակարգ երեւոյթ
մըն է իւրացումի՝
սաեցծացործական անսպաո թափով մը
կենդանի :
Ապացոյց.–
Աեր լեղւււն արիական
լե -
դու է, բայց
Հայերէն։
Աեր եկեղեցին
քէւ–
րիսաոնէական
եկեղեցի է , բայց
Հա յկա —
կան : Մ ենք առեր
ենք , իլբացոլցե
ր եւ
ինքնատպութիւն տուեր
մեր փոխ առու -
թեան առաբկա
քին : Գեւլեցիկ
լեդուներր
չատ
են , բա
յց Հաւատացէք՝
մ եր
լեղուին
ճարաա րապե տութ իլնր
ասլչութթ
ւն
կր
պատճառէ ա չխա
րՀ ի
մ եհաւլ
ււ յն Հեւլէւնա -
կութեանց
, Հ ե տաքրքր՚լւե
լով ոբ՝
վւոքբ
մ ռգուէ ուբգ,
միչտ աննպաստ
սլւս յմաննե —
բու
մ էշ
ապր ահ , ի՜նչպէս
կրցեր է
զա
յն
Հասցնել այս աստիճան
նրբութեան,
ճո—
իսութ եան
,
զե
ղեց կութ եան :
՚քյո
յն ինքնա - ՚
տպոլթիլնբ
կրցեր է ցոյց տալ իր եկե -
՚/եցիին
առնելով
գայն
քբիստոնէութե
֊
նէն :
Այսպէս
, ուրեմն
, մեր
մ ողովուրգր
քա
լեր է մամանակէւն Հետ ,•
լեղուն
ճոէսա–
ցնելով,
կրօնքր աղդա յնացնելաէ
,ու
միչտ
(ՏՈԻՐ՚ք^ՄԸ ՀԱՆՃԱՐԵՂ
ՎԱՐՕ՚ԱՊԵՏՒ ՅԻՇԱՏԱԿԻՆ)
Հայ
ղասական
երամ չաութեան
բնա -
ղալառր
ունի
էւր փայլուն
երղաՀանների
^".էԼՐ՝ "Րէ ^աճան չաւո բ ՛աստղեր
իցն
են
Տիղ
րան Զոլիսաճեանր,
փրիսաափոր
կա -
րամ՛ ուրւլան , Ա ակար
կկմալեանբ
, կոմ ի–
տաս փյսրդապետր
, Ալեքսանդր
Ապեն -
ղիսւրեանր
, Արմէն եւ Նիկոզայոս
Տիղ ֊
րանեաններր,
Ասլիրիգոն
Աելիքեանր
եւ
ուրիչներ :
Այս
րոլորի
մէշ իր բացառէւկ
տեղն
ռւնի
կոմէւտաս փրգ - Աողոմ՚ոնեանբ
, որին ի -
րաւամր
կարելի է Համարել մեր դասա —
կան
ե րամ չտութ եան
մ էշ ռրպէս
մ ի
չղե–
րաղանցոլահ
երդաՀան
ւէարպետ,
րառի
մասնաւլ իտական
առում ոփ :
կոմիտասր
ցեղԼլ Հանճարի փա լլատակումն
եղաւ :
Որ լրման,
կատարե
լութ հան
հաղկուն
տարէւներին
ենթար կուեց
ցեղասսլանոլ
—
թեան
անողոք
Հ արուահ
էւն : Զ տ ո կա ց ա
յգ
Հարուահին
, ենթարկուեց
Հողու ել մտքի
ւիլոլզման
, կիսատ
ձզեչռփ իր
Հոյակապ
աչիսատանքնեբր
:
կոմիտասր
ցեզէւ Հանճարահին
այն սու—
ղակն էբ, որ կրցաւ
այնքան
բեդուն,
աա–
դանղներին
մէւայն
յատուկ
,
խոյանք՚ւվ^
թափանցել
Հայ մողովրղական
եբղերի ,
խազի ու պարի ովկիանր
,
յայտնադորհե–
լու
ա1լն ու ակուեքր
Հա յ
ե րամ չտական
արուեստի
: Արեւմտա - եւրոպական
ե -
րամ չաութեան
Հմտացահ
վեբակեբաեց
Հայկականբ
, որ կր մնայ
մւսրդաբտեայ
մանեակ : Աայրենի
երամ չտռւթեան
թան—
կաղին
ղանձեր,
ժամանակի
տարահու -
թիւնից
գռւրս
, յաւէա
անկորնչելի
է
Հայ
մողով րգի
՚էմայլելի
«Հ՚ոդաբ ու մի
եր՚լն ու խա՚լբ»
Հին Հէւն ՚էարեբից
կամ՛բ–
շ՚ււահ է եղել մե^ եկեղեցու
սբրալլան
ե րւլե րին
, մեղեգիներին
ու Հալեւոր
մ րր–
մունրերին
:
կոմի՛տասեան
մե1լեսւ րան՚՚ւթ
եամ բ
Հո -
ղեւոբն ու աչխաբՀիկր
, ղ՚սրեբի
բնթաց ֊
քին,
դաբղացել
են ինչպէս
երկուոբեակ
֊
ներ :
բն ու աչիսարՀիկր
իրենց ա–
էէ
՚չբ
քա՛լել ենրուն
մողովրղից
Առաշինբ
վանքերի ու տաճարների
մ իս–
թէ՚կ
չունչով
օհուն,
երկրորղր
, Հայ
ղեղ–
շուկի
խրճիթէ՛
հահկի աակ , կանաչ
ոսկի
դա չտե
րի , սաՀանքււտ
զեաերէւ ու հիհ -
ղուն
հ աէ ակնե բ ի ոլորւոի
մ էշ : թրթռուն
,
բաբաիսռւն
, Հայբենի սէղ լեռնեբի,
եր1լնի
կասլո
յտի
նե րդա չնա կութեան
Հիմնր ար -
ձաւլանղել են թէ մէկէ՛ եւ թէ մի՚ւսլ, :
\էԼ
կոմ իտաս բ , իբրեւ
ե րկր սլաղ ու
Հտյ
երղի,
իչիոել է Հաւասարապէս
երկու,
մ ւսրղե րումն
է լ :
Եթէ
էշմիահնալ
ճեմարանի
Հանղ իսա -
սբաՀում՛ , թիֆլիսի
եւ պոլսաՀալ
թա —
տերաբեմերում
ու սրաՀնե րում կր թնզա.–
ցնէր
սիրտերր
«Լօլօ» , «՚Ոելեբ - ցոլելւ» ^
« Ալաղեաղ » , ^Հքէ՚է՚անէւ
ձւսռ» ու «Ա ո -
կաց
Աիրզէն»,
ապա Ա. էշմքաձնէւ
Հնա–
ւանդ տաճարի
կամա
րնե րի տակ կր հա —
՚֊ալէր
, արուեստաղ
էտէւ ապրում ով
ու
չունչով,
« ԳոՀանամք»
, «Ծուէ
հիհազսէ–
էսիա» , «՚էթռրատբաչ»
ու չատ չատերբ չա
բա կաննե
բից
, վերշապէս
«Աուրբ,
Աուրբ ^
Տէր
զօրութեանց»։
Մէկր
միւսից
՚Է՚ԷՐԷ -
խիչ
։
իսկ
սրանց
մէշ «Աուրբ
սռւրբ»ր՝
զա ֊
գաթր
րոլորին ;
կոմիտասի
շուրթերէն
թռչռ՚լ
իւբաքան–
չիւր երդ , ձա յնաղ րուահ
խաղր շաբա ֊
փոխե ւ՛ւվ
ո ւ
փոիս
ձ ուլո
լ ելով ;
կով.
ւլելաէ
Այմմ
էլապրինք մեբ պատմութեան
ա —
մէնէն
ճակատաղրական
մ՛էկ
շրշանին
մէշ՛. Ղ՛էմ յանդիման
երկու
աՀաւոր վբ —
տանդներու
:
կա՛մ
՚էերշին
Հայերն
ենք, ու մեղի Հետ
կբ
փակոլի
Հալոց պատմութեան
ղիրքր •
կա՛մ կր մնանք այս օբՀնեալ
մուլո —
վուրդին
արժանաւոր
, տաղանդաւոր
շա —
ռաւի՚լներր,
շաբոլնակեէու
Համաբ
Հայ —
1լական
ինքնատպութեան
դոբհր քադա
—
քակրթռւթեան
պատմութեան
մէշ :
1
Ոբպէսզի
կարենանք
պաՀ պանե.լ
մեր
ւլոքոլթիւնր
աննախէ^թաց
աղէտնե
—
բու
մէշ, ոբոնք կբ սլասւկերանան
տորի —
ղռնին
վրայ
, Հարկ է Հրաւիրել
մտաւո -
րականներր
բն՚էՀանուր
խորՀրղակցոլ
-
թեւսն
մ՛ր , գուբս
վտւս րելով
|էպլէպինի–
նեբր,
օբակարզի
վրայ
դռնփակ
եւ
ակա՚լ
եմ ական վէւճա րան ո ւթ
ի ւնւ ա յնսլիս
ի
Հարցերու
մասին,
ղորս կարելի չէ
փռել
ժուլովուրղին
առշեւ :
2 • -
Որսլէսղէ՛ կարենանք
չարունակել
նռւիրակսւն
ւսուսքե լութ իւնբ , Հարկ է ո -
րոնել նոր ճրագներ՝
չկորսնցնելու
Հա —
մ ար
մ եր ճամ րւսն ; Ե" ա յ՛՛– եղրակացու
֊
թեան
եկահ եմ, այմմ, թէ ռ՛չ մեր եկե–
գեցին կր ՚իրկէ
մեղ այսուՀետեւ,
ոչ աէ
մեր
լեղուն :
Ծանօթ է պաչաամռւնքս
կամ
Հիացումռ
մեբ
լեղուին
Հանդէպ
, ել երբ այգ
լեղուն
անւլամ բաւական
չեմ Համա
բիր
այլեւ՛»
պայքարի
նոր պայմաններուն
մէշ ուր կր
ղտնուինք
, կբ կաբհեմ թէ ոչ ոք
պիտի
ուղէ անպարկեչտ
փորձ
մր կաաաբել
ին—
հի ւիերադրելոլ
Համար
ինչ որ չեմմտա —
հեր
Հանղէպ
Հայոց
եկեղեցիին 1
Անաց որ չեմ հահկեր
մ տահումնե
րս ^
դորս առիթ
սլիտի ունւենամ
պարզելու այս
յօղո
ւահ ա չա
րքի
ս երկրորդ
ղ լո
լէս
ին
մէշ
,
իսկ
յաշռրգական
դլուխնե
բուն
մէշ՝
՚"յն
ամէն փաանգնեբր,
որոնց ակնարկեցի
:
Ծ,
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
(*) Այս յօդուածաշարքին սւռաջին ցը -
ւույօը թուացրուած է հայկական այբու–
րենով ( Ա - Թ) : Այս էրկրորդ
ցւուիը
պիտի թուացրուի արարական թուանը -
շաններով , երրորդը՝ հււովմէական թ ր –
ւանշաններով :
Այս ցւուխէն աոաջ
Յաւելուածներու,
շարքին մէջ խոստացուած հանցանակը՝
աւելի ետքը :
ՍՅՍՕՐՈհՍՆ
խ. Ս ՜ Ի Ո հ Թ ե Ն է Ն Ն Ե Ր Ս
41
Տարի է որ Համ ա լնավար վարչա -
կաբղբ
Հաստատուահ
է
հ) •
Մ իութ
եան
մէշ.
աս իկ՛ս կր նչանակէ թէ միայն
^:ձ)էն
՛ի ե բ տարիք
ունեցռ՚լնեբն
են , ռր
կրնան
յէ՛ւ՛ւ
անցեալբ
, նախա - յեդ՚սփո
էսա
կան
էհուսէ՚ան : Հետեւաբար
,
Համա յնափա ր
ւէար չ՛ո կարդ
էւն պէտք
ե՛լահ
սեբունդներր
պատրաստելու
ւլորհբ տարուէ տարի ա -
*–ելի կը գի լրանա
յ : Երկբին
տէրե
րր մո–
ղււվոլրդր
Համ՛ ո դահ ենթէ ե բկիրր
մ ՚ ւ զ ո –
՚Լ՚՚՚-Ր՚ւին
երկիրն է . այս Համո՚լոլմր
մաս
նաւոր
կաբ՚լապաՀռլթիւն
,
օրինապաՀու–
թ
իւն ել
"Ո
՛է որսւկ՚սն
Հա յրենաս
իր
ութ
ենէ
տւորրեր
՛չւլ ացում
մ ր
մլ առս՚շացնէ
մ ողո–
վռւրգին
մ՛էշ , ՛ւբ , միւս
/լոդմէ , չատ
Հ է՛–
պարտ կր ՛է՛լ՛ս ք ա չէսա բՀԷ՛ առա^աէլա
րգ
Լ բեկի
րնե
րէն
մէկուն
սլատ կանե լուն Հա -
մար։ Եւ
՚Լել՚շ՚՚՚՚՚լէ",
բոլորն ալ Հաւատա–
ցահ
են թէ ուչ կամ կանոլէս
ամբողշ ա
չ–
իսւսրՀր
Հսւմ ա քնական
ս կդ ր ՛ւ ւնքնե ր աէ "քէ՛–
աէւ ղեկավարւււէւ
, թէ է^կերս՚քին
եւ տն—
տե ււււ՛ կան անղ
իմ ադ րե լի ում եր
ւիե րշնա -
կան
քսււլթս՚ն՚սկր
սլիտի ուպաՀովեն խոր -
Հրւլայէ՚ն
ա չէսա րՀ ա յե աց քէւն : Մէկ
էսօսքուէ՝
Հաւաւոացահ
են թէ պատմոլ -
թիւնր
կ՝րնթանայ
իրենց ի նպասա
I
հ) . Մ իութիւնր
ամէն առիթով կր չեչտէ
ոբ
ինքր էսաղաղութեան
կողմ՜նակից է :
ԱնՀ րամ ե չտ է մատնանչե
ւ , թէ Լհուսե
րռւ
էսաղաղաս
ի բա կսւն
յա յաա բա ր ութ
իւննե -
րր, ինչպէս
նաեւ լ^կեբվաբռւթեան
սկրղ—
բունքներր
սւնժէսւոելի
ւոււլալո ր ութ
իւն մբ
կր դորհեն
փոքբ աղգերու,
նոյնիսկ Ա —
բեւմտեան
Եւէ՚ոպայի
երկէէրներուն
վրայ։
Տնտեսական կացմակերսյութիւն :
Այն
է՚րո՚լութիւն՛ր
, որ աղղի
մր ամ՛էն
տեսակի
եւ
րոլոր
կս՛ բողո
ւթի
ւննե
բն ու կարե
լիու–
թիւններր
ենթաբկուահ
են
կե՚լրոնական
հրաղրի մր ո ււլե ց ո յցէւն , ռ չ միալն
ներ -
քին
ումի
մեհ աղրիւբ
մրն է , աքք
նաեւ
կ՝օմ անղո՛ կէ
ւլա ՛էա փ ա ր ա րան ա կան տա —
րահմւսն՝
ուրիչ
երկիրներէ
ներս։ Խ՛ Մէ՚~
ութեան
օր ինա կին Հետե ւե լով , Ասէա
ք ,
Ա՚իրԼ՚կէի
եւ Արեւմտեան
Եւրոպայի
ղբ —
րեթէ
բոլոր
երկիբներն ալ այմմ
ունէւն
էւ—
րենց
Հնզամեայ,
ւէեցամեայ
կամ տաս —
նամեայ
հրաղէւրներր
:
քւ/որՀր՚լային
անտեսութիւնր
չատ
մբ
տկար
Լլուլմեր
ունի, ինչպէս
օրինակ
Հբա–
նիւթեբու
ւս րտաղ բութ
իւ նր ,
Հ ողամ չա -
կութ
իւն բ , վւոէսադլւական
միշոցներբ
,
բայց
անուրանալի
է որ ա ր՛լ իւնա բե ր ո ւ -
թ էււնր բնգՀանրապէ
ս
յառաշղ
իմ
ութեան
մէշ է ՝• Ոալական է
օրինակ
մր
միայն
մաանանչել.
1926^^՛
ի^ ՛Լեր
500
նոր քա -
դաքնե ր եւ Հաղարէ
աւե
լէ՛ վւոքբ «Համ ա
յ–
նական
կեղրոննեբ»
ստեդհուահ
են ։
Աղքատութիւնը՝ աոաւելութիւն մըն է ։
ժողովուրդ
էւն , ել մասնաւորաբաբ
՛էի՛– ~
զացիութեան
ագյէէստ ւէիճւսկբ
որոչ աոա —
լելոլթիլն
մր կբ նե րկա լացնէ էսորՀրղս՛ —
յին
վարչակարդին
Համար
X
Երբ
մաբղէ՛կ
մ՝ եհապէս
մ տս՚Հոդ
են թէ
ե րկու
հա քրր ի՞նչսլէս
էւրարու պիտէւ լւերեն, ու
բիչ
բանի
մւսսէւն մտահելոլ
ատեն
չեն ու–
նենար
Հ
Ազ^բաւո մո՚էաէուրգբ
աւելէւ տնա—
ղանղ
էլբԱԱ՚յ :
Ա էլւսյն մէկ կո ւսա
կ՛լ
ութ
ե ւււն մր
ւլոքոլ–
թիւնբ
, ինչպէս
նաեւ
պատժոլելոլ
վախր
պատճառ
են , ռր քաղաքական
կազմակեր—
պուահ
չւնդ դ իմ ադ
բու
թ
իւն մր
ղոլութէււն
չունենա
յ : Հ,անրային
կարհիքբ
որոչ չա -
փռ՛է նկատի
1լ առնուի
թէեւ
, սակայն կ՛ս—
ոաւէարութիւնր
ի ՚էէւճակի է ւլւսնց առ —
նե,
ղայ։
Միւս
կուլմէ,
\ց. Միռւթիւնր
ցործտ -
դիր
կաոաւէաբոլթիւն
ռւնի , որ երեսփո -
խանական
կամ այլ
մողաէնեբոլ
խօսք
Հասկցնելու
պաբտաղ
րանքին
տակ չի
դ անոլ էւլւ : Լ՝նա րութ իւննե րր՝ կաղմակե
բ–
պուահ
կատաԼլերղութիւնւ
են :
Օրէնքներր
կր
ղ բուին
Հ րամ անադ րե րռւէ : Գոբհ ագ
էւր
մաբմինր
մ էւամամանակ
օրէնսզիբ
մ՛ար —
մին է : Ասիէլա կր նչանաէլէ թէ էլառա -
փ ա ր ո ւթ
էւ ւն բ չաւո աւելի
էէ եհ
էւ չխանու -
թ էււն ունէւ քան արեւմ ւոե ան որեւէ
մէկ
երէլրի
մէշ
՜։
ԽորՀրգա
քի՛ն կառափարութիլնր
չափա–
զսւնց էւրատես ալ է : Օրէ՛նակ
մլւ
տալու
Համ
ալւ
յի չենք Հետեւեալ
պսւ րաւչ ան
. րստ
Համա յնավա ր վա բգապեսէութ
եան , թա —
ղաւո րաէլան
րնտանէւքնե
րր
էլա յսե րապա
չ—
տութեան
վերշին
մնացորգներն
են . բայ^
ասիէլա ւղատ ճառ
չեղաւ
, որ Եէ՛ անէւ
չաՀր
ե
լ
Աֆ՚լանիստւսնէւ
թադաւ
"րր
վւառ ա
յեգ
րնղ
ււլնելոլթեանց
չարմ ռնս՚նան
կրեմլինի
մէշ։
Կրեմլին ցիտէ թէ ինչ կ՛ուցէ :
Շ
աա
մ ր
ժ ւ՛՛լո վրդասլե տութ իւննե ր կամ չեն
ղէւտեր
իրենղ
ոււլահ ր , եւ կամ չատ ազօսա
ղաղս՚վ՚աբ
մր ունին
այ՛է մասէւն :
Խ րուչչե ւեան
ԷսորՀ բ՛լ ա յէ՛ն
էլառաւէաբու.
թէ՛ւնր
այսօբ
կ՝ենթա՚էբէ
թէ Ա. Նա -
Հանղնե
րր պաաերաղմ
չեն ուղեբ ,
բացի
ա յն սլա րագա
յէն երբ ոլզղա
կի
յարձակ
—
ման
ենթարկուին
. Հետեւաբար
, ւս լս Հա–
մ ողում ր էլօգւոադ
որհ է ամ
էն
ձեւուի :
•(՚արոցչութիւն ;
իյ • Միւ ւթիւնր
որեւէ
առ
է՛թ չի փաէււցնե ր արտաքին ա չէսարՀ
ին
մէշ
է՛բեն ի նպաստ
քարողչութիւն
էլա -
տա րե լու Համար : ԱնՀաչիւ
ղ՚ււմարներ
էլր
հ՛ս էււ՛ւ ուէւն
՚սյս նպատա
էլրն
Հ լլլ մա բ :
Զոր
օրէ՚նաէլ , Պրիւսէլէ՛
միշադ՚էայէւն
աօ–
նա՚էաճառին
Համար
հէ ֊Մ է՛ութ իւնր
55
մի
լիոն
տս լարէն
աւելի
հ աիս սահ է
մ ինչեւ.
Հիմ՛ա, ոբովՀետեւ
քարոզչական
մեհ նր -
շանաէլոլթիւն
ունէւ
մ իշաւլդա
յին
Հասա -
րաէլութեան
աոշեւ
իր լւէււադոյն
եբեւոյ -
թը
Տ/ոյՅ
՚ոալոլ
պաբաղան :
ճ. կ.
(2 Շար.)
