Ռ
ՈՉ ԼՈՒՍԱԲԱՆՈՒէԹԻհՆ ԵՒ ՈՋ ԱԼ ԱՐԴԱՐԱՑՈՒՄ
Փ " ք ր 1 ՚ 1 չ մասւեան
մքւ , ոչ։ կչ։
կոչուի
Գոր ծ ք Աոաքելոց
կամ
Թ ո ւ ղթ աո Թէ ո -
փիլՈՍ ,
կւլ
վկայէ թէ ոկղբՆաբաչ։
,
լսյ -
սիՆքն
Հոէէեղալստհան
գէ"էքկն եաք , քԸ–
րիսաոնէւս
կա՛ն
։իա րգապե ա ութեան
ւււ ֊~
ռանւ/քբ կբ կաւլմէբ
«Հէււլին^ ,
«լցան ա–
մենեքեան
Հոէլւուք Աբբոէէ»
(Բ .
4) ,
«.Հո
գին
Աուրբ եկն ի վերայ
ներքինւոյն
»
(Ը–
39),
«Հանգեալ
Հողին
Աուրբ ի վե -
բայ
ամենեցոլն»
(Ժ ՚
44) :
կր Հեաեւի թէ
փնէ օմաթիսմ
մբն է ա–
աւագին
քբ ի ս ւո ոն է ո ւթ ի ւն ր :
ինչո՛՛ւ
, սակայն
, քրիսաււնեայ
անուՍբ
.
«^Անուանե
լ նախ յԱնաիոք
։լա չակե րա -
եալսն
քրիսաոնեայս
» (ԺԱ •
26) :
Առա9ին
անւլամ
*Լուկասն է , որ , իբ
Գոր ծ ք Աոաքելոց
մաաենիկաք
, վկա
յ ո ւ -
թիլն
էլբ բերէ թէ քրիսաոնեայ
կոչուած
են 3 իս"՛–" ի ՝, եաե ւո րգնե րբ
(իբենց բա -
ռով՝
Հալաաացեալնեբբ
, աւելի
ճ ի չւլ ՝ ա~
նոնք որ յւսրեցան
«ի նոր օրէնս»)
, Ա^ւ -
աիոքի
մէշ ։
\,սլս^աակ
չունիմ
զբաղելու
այն
ուսում–
նասիրութիւննեբո։ի,
որոնք կբ
Հասաաաեն
թէ անծանօթ
ձ եռքեր
ղրիչ
իսաւլցուցած
էն ՚Լուկասի այդ ղոբծին
մ էշ ։ Վկա յռւ
-7՛
թիւնր
կ՚առնեմ
այն ձեւին
մէշ, որ կ՝ա -
լանղուի
մե։լի,
ոչ միայն
Հեաաքրքբա
-
կան ութաւիանցիկ
, այլ եւ Հուլեբանական
;
մէշաւթսյրին
Հաբաէլաա
%
|
Նախ՝ Հաւաաացեա^երր
չեն , որ "՛յգ \
ասնոլնր աոլած
են իրենք
իրենց , այլ եղե– |
բականնե
բր ,
անոնք որ Հակառակռբգ
^
չեն ,
բայց
ՀամախոՀ
ալ
չեն,
՚.
կր
Հեաաքրքրոլին
ու կր մօաենան ,
բայց
չեն էբամարիր
իրենց վերասլաՀու
—
թենէն կամ թեբաՀաւաաոլթենէն
: Ա–>ա
թէ ինչո՛
լ
քիչ
մ ր Հ եզնանք կր դնեն ի -
րենց բառերուն
մէշ երբ կր խօսին ի մա—
սին «Հաւաաացելոց
ի նոր օրէնս» , վւասա
է որ նախ «քաղցուալից»
կոչեցին
ղանոնք
Երռլսա։լէ
մ ի մ էշ :
Անաիոքի
մէշ, առաւելասլէս
Հելլենա
—
խօս քադաք, ուրմ ռ ր թափ ո իսութ 1տաա,Ն
ւ^՚Հ»
ենթարկուած
էր Հր է ո ւթ ի ւն ր , եբբա յա —
իւ
ՕII
Պեարոս եւ լ^կերնեբր
չէին
կրնար
բլլալ
անոնք որ «քրիսաոնեայ»
մակգիրր
տուին
իրենք
իբենց
Հաւատաց
ե ա լնե —
րուն :
Բառբ
յունարէն
է , թէեւ
թեթեւ խա —
թաբ
ում մր կրած ;
Եբկր"րգ
, առաշին
առթիլ
կր
կարծուի
թէ Բրիստոս
անունով
ւիարդ ասլետի
մ ր
աչաէլերտնեբն
են , որ կր կազմեն
Հետե -
ւռբղներու
խայտաճամուկ
այղ բաղմ ու -
թիւնբ՝
աոնելուի
քրիստոնեայ
որ։սկական
անունր
, ինչպէս
Արիոսի
ե ւոե ւո րղնե ր ր
աբիոսական
անունր : Արղ
1
Բրիստոս
անձնանուն
չէ , նոյնիսկ
այն ձեւով
որ
Աալոււլ,
ւլաբմուէ
քյբբայեցի՝
ինչպէս կբ
պա
բծ ի , ւլւսրձած է Պօ։լք։ս : ՊաՀ մր րն —
գռլնինք
անձնանուն
, Բրեստո՚^սն
է ^իչԳՐ
որ կուտայ
ք ր 4 թ | ւ է ն
բառր , թէ
Բրիստո–
"Բ,
որ
կուաայ
, քր իս տ ոնե ա յ(^ )
բառբ
իբր թէ Հա յցական
Հ ոլովէն
առնուած ՚
Աւելի
կարեւորր
, . իմ աստա բանա
կան
արմէքով՝
քրիսաոս
կր նչանակէ
օծեալ
(յունարէն)
, րառ մբ
ւ։ լ։ թ ա բդմ անո ւթ ի
Լ–
նրն է եբրայերէն
լքես|ւայ
բառին :
Բայց
օծեալ
չի նչանակե բ
օծեալ,
այլ թաղա ~
Լոր
,
անչռւչտ
Հեթանոսական
իմաստով
:
Ե
Լ
վերշապէս
Պօղոս , որ չատ կբ սիրէ
ալս բառր կամ անունր, ոչ միայն
չի Հե—
ւուսքրքրուիբ
օծում ռւէ , ա յլ ել
նո
յնիսկ
մ կրտութեամ
բ , թլփատ
ութեամ
բ եւ «Հ է։ն
օրէնքին»
այլ նուիրական
ծէսերով
: ՚ ^ օ –
զոս պատեՀապաչա
էբ^
մկրտութիւն
ալ կաաաբեց
(Ա– Կոր • Ա– 14),
թլվւա -
տութիւն
։սլ
(Գործք , (3՝Զ • 3 ) ,
նոյնիսկ
պաՀ մր ուրանալով
թէ կբ պա
յքա
րէր
«Հին
օրէնքին»
, գէմ րնգոլնեցալ
նազով–
րսւկանութէ։ւնբ
, (րստ Ա ո ։էս է։ ։ւ ։ււ կ ան ա —
լանղութեանց
լուացոլէւլ
,
մաքրուիլ ,
մէկ
խօսքով
«սրբուիլ»
, ղէէք՚-խբ ամրող ֊
շաիին
ածէւլել) , ու մտաւ տաճար , րայց
Հրեաներր
չՀաւատացին
իբ
անկեւլծոլ
—
թեան
, ւլուրս
Հանեց
ին ղինք
տաճարէն
ւէւաոալոր տփոց մբ կեբցնելոլ
Համար
դալիթին
մէշ (ԻԱ.
31) :
ԱյսուՀանղե
բձ
Պօղոս արմէք
չէ ր տար
մ կրաութեան
(Ա •
կ ո ր ՛ Ա ՛ 17) ,
թլփատութեան
, օծ -
ման(**),
ոչ ալ Աովսիսական
այլ ծէսե -
բու : Պօղոսի քրիստոնէական
Հանղանակր
կբ պարփակուի
մէկ րառի
մէշ
ւատք : Կր Հաւատաս՝
մկրտուած
ես , կր
Հաւատաս՝
թլփատռւած
ես , կր Հաւա -
տաս՝
օծոլւսծ ես , կր Հաւատաս
քրիս -
ա։։նեա
ք
ես։ կր Հաւատաս՝
Աուրբ
Հողին
կ՝իշնէ վրաղ
Հ
Աուրբ
Հողին է,
սակայն,
որ կր նռւիրադործէ
Հաւաաացեալր,
« Հողի արբաք»
(Ա.
Կոր • ԺՐ֊ • 13)
րա -
լական է : Աւբեմն
Պօղոսեան
փրկադոր -
ծութեամբ
( ս ոթ է ր ո լ ոժի) ,
Աուրբ
Հողին
է "Ր ԿեԼ պարդեւէ
քր իս տոնէա ց
ո
ւմ ր : Այս
բացատրութիւններէն
ետքբ՝ կր
Հարցնեմ
ձեզի թէ ո՛ւր է օծման իմաստա բանա
կան
թե լաղրան
քր
քբ իսաոնեա
յ բառին
սաու -
գա բան ո ւթե ան
մ էշ :
Հեղնանքով
տ ր ո ւած որակում մբ (քր՜
բիսաոնեայ)
, նաէս քրիստոնեայ
ժաաե -
(*) Գ • "Նարէկաց|ւ . ԱիւոոնիՐւ նուիրած
իր աղօթքին մէ ջ (ԺՐ– եւ Ժ Ը - ) , կր
ց որ ծ տ ծ է «քրիստոսեան։տ> րացա տ րութիւ–
ն ը : Առաջինը
Թոր գ ոմ կր թա ր գ մանէ
«քրիս տ ոնե այ » , իսկ Գարեցին
կը սլահէ
«քրիստոսեան» . երկրորդր Թո ր ց ոմ եւ
Գարեցին կը թար գմանեն « ք րի ս տ ո ն ե ա յ » ։
( * * ) Ըստ Գ– Նարեկացիի՛ առանց օ ծ
ման «ոչ է գրիլ քրիստոսեան, եւ ոչ էյա–
գովրեցի անուանիլ»
)Աիւռոն,
ԺԸ •) :
կ. Աասոլնիի
«Պաամոլթի^
Տարօնի
ԱչէսաբՀ»ի
Հատորին
մասին
«3 առաշ»
ի
1
Աե,ղ,ոեմբեբ
1957^
թիլին
մէշ
բնդարձակ
յօդուած
մբ լոյս րնծայած
էի, որուն
մէշ
մասնաւորաբար
երկու
կարեւոր
էսնղիր -
ներ մատնանչած
էի Հ
՚ ^ / ՚ է
՚^(1
"*–է ՚ ՚ ՛ •
Աասոլնի
կ՚՚անդրա ֊
դառնար
դրութեանս
(25
Փեաբ.
1958)
առաշին իսկ պա
ր բե բութեան
մէշ
լա
յտ֊
նելով, թէ «Տարօնի
պաամաւլրքի
էու -
թեան
(Հեա)
թէեւ կապ
չունին այգ Հաբ–
ցումներր
, սակա
յն լուսաբանութեան
կր
կաբօտէին
» ;
Աեր
Համողոլմն
այն էբ եւ է այսօբ ալ,
թէ տրուած
երկու
Հարցումներն
ալ խո—
բապէս կապ
ունէին
Տարօնի
մչակոյթէ։
սլատմութեան
Հետ րնդ֊էանրապէս
եւ ո —
րոնց պէտք էբ պատասխանէր
որեւէ
Հե -
զինակ , ոբ իրեն յանձնուած
չուրշ
դործին
պատասխանատոլութեան
ղղացումն
ունի ,
ել պատասխանէր
առանց
այլեւայլի
:
ԸնդՀակառակն
, կ - Աասունի իբ «քանէ։
մր լուսա բան ութ իւննե ր ո ւն մէշ
այնպիսի
էսնւլիբներ կր չօչափէ
, ոբոնց
քննութ
իլ
-
նր»
մեր միտքէն
անցած չէ երբեք
Հ
Աոաջին խնդիր
Կ– Աասունի « կշեբ\
Տ՚սբօնցի
դրողներէ»
։լլոլէսին
մէշ
էետեւ–
^ալ
նա էսա դ աս ութ իւնր
մ։ւ։տնանչած
էի •
«ուչա։լ բաւ ղ րուածքնե
րու ստուա
ր
էա —
լաքածոյ
մր ունինք
մեր
տբամաղ
րւ։ւ -
թեան տակ , սակայն
պատմա։լրքին
մէշ
աեղ
չոլնինք : Ընտրած
ենք այն
ղբուածք–
ներր , որոնք Տարօնի
սլատմ ութեան
ե —
րան։լ
մ լ։ , ինքնա լաաոլկ
նկարաւլիբ
մբ կր
չեչաեն » ;
՝
512
էշին վրայ
ծանօթութիւն
մբ կր
մատն։սնչէինք
, որուն
Համաձայն
«Տարօ
նի մողովրդական
բանաՀ
ի
լս
ո ւթե ան
ւլլու–
էսբ կբ փակոլի
, դուրս
թուլլուէ
Հա
բիւրէ
•աւելի
Հաւաքուած
երղերր
, առակներր
,
եւայլ^ւ
ս տ ե ։լծա
։լ ո րծ ո ւթ է։ ւննե բ ր ; «Պատ
մական
նիլթերոլ
կալուածլ։
մե։լի
կր
Հաբկադբէ
, կր դրուէր
, լ ^ ե լ այս սեղ -
մոլմր» : Որուն էամար ալ մեր
դիտողոլ–
թ իւնր , «Անա
ր՛լ ա բանա
լի է ՛ս յս պարա -
ղան , երր «պատմական
նիւթեր
»ոլ
կր
ղոէ ուին
մ ալով բղ ական րանաՀ իւս ու
թեան
թանկադին
ստեւլծադո
բծ ութ իւննե ր ր » :
Այս
՛լ էւտողոլթ
էււնր բրած
էինք,
առանց
նկաաի
։սռնել։։ւ թէ
դ ո լ ր Ա ձգ ուա ծ
նիւ -
նաղ իրնե րուն մօտ , յեաո
ք
բառա րաննե -
բուն ու Հ ամ ա յնաւլ իտա րաննե բուն մէ9 ,
սոէէորութիւն
։լարձաւ
խնամութեան
տա—
նիլ յունարէն
խրիսթՈՍ
(օծեալ)
բառին
Հետ : Ա/ս մասին
անոնք կբ
յիչատակեն
վկա
քութէււն
մր եւս թէ
եղերականներբ
«ծեվւած»
( պ ա տ ա ն ա լ ր )
կր կոչէ ին ա -
ռաշին
քբիստոնեանեբր
, անոր Համար որ
կ*օծուէին
իւղով,
դառնալու
Համար
քը՜
ր իսաոնեա
յ , փնչպէ ս ուբի^եբ՝
մ կրա
ու
թեամբ կամ ձեռնաղ բութեամ
բ :
կր Համարձակիմ
րսել թէ ^իչգ չեն այս
բացատ
բութի
ւնն երբ :
Յունարէն
խ ր ի ս թ Ո Ս
բառին
ա բմա ար ,
խրիօ .
կր դարդ անա
յ երկու
ճիլղով
.
1 •
Օծել՝
լողանքէ ետք , օծել
անու–
չաՀոտոլթեամր
,
։էերշապէս
քսել
նիւթ
մր
թանձ
ր կամ Հեղուկ
:
2
Պ՚ստղամ
աբձակել,
մարդաբէոլ
—
թիլն
րնել , խորՀ ուրդ
մ ր յա յտնե
լ :
Այ։ւ
՚ւերշին
արմատական
^ի՚֊՚լր
տուած
է
խ ր ի ս թ է ր ի ո ն
բառր, որ կը
նչանակէ
ւզատւլամէւն
վայբր,
խ ր ի ս թ է ր ի ո Ա ՛
ինչ որ
կբ վերարերի
մարւլ ՛սրէ ութեան
(այս ի -
մաստո։է
ւլործածուած
կր ղտնենք
Հեբո—
դոտի
դործին
մէշ) ,
խ ր ի ս մ ո Ա ՝
պատաս -
իսան սլաաւլամ :
Ե
Լ
Հիմա բառբ
վախադրենք
Պօղոսի
վա րգա պետ
ութե ան սլւսամ ութեան
մէշ :
Հոն , ուր ։լ.ործ ՛ոծ ուած է քրիստոնեա
յ
բառր
առաշին
անւլամ , չարունա
կու թ եան
մէշ՝ կբ պատմ ուի թէ Աւչաբոս
մ արղա–
րէութ
էււն մբ կը կատարէ
«էոդ
է՛ին
ղօ -
րութեամր»։
Այլ տեղ մր \Ժ–
44 I ,
Աուրբ
Հուլ ին կ՝ ի^ւէ եւ Հաւատացեա
լնե լ։ ր (քր -
լւէւս։ոոն/,։սյ
) կըսկսին
«լե/լոլներ
էսօսիլ »:
Այլ տեղ մբ (ԺԹ՛ ՚ ()) , Պօղոս
ձեռքր կր
դնէ Հալատւսցեալներուն
՛էր՛" ք , որոնք կը
սկսին
«լեդռւներ
էսօսիլ ել մարւլարէա
—
նալ»
Հալ իին ղօրոլթեամ
բ : Այսպէս է որ
քրիստոնեա
ք կբ դառնան :
Նմ ան ՛էկա յութ իւննե ր կրնամ
բե րել
որքան ոբ ոլղէք :
Արդ,
՚քէկ րան միայն
կ՚ապացուցանեն
ա յս ՚էկա յութ իւններր
.
Գո քութիւն
ու—
նէր
երրայական
տ է լ փ ի ս մ
մբ :
Գեղփեան
ւղատղամախօսոլթեան
այս քոյր
եղանակր
Հին կտակարանին
մէշ եւս երեւան կու—
գայ
մեբթ
րնղ մեբթ։
Պօղոս
ղարղացուց
դայն
իր քբ իս տ ոնէ ո ւթ ե ամ ր : Եւ երբ ե —
զեբականներբ
քրիստոնեայ
կոչեցին առա—
շին Հաւատացէալներբ
, որոնք անկապա
՜՛
կից բաներ կբ էսօսէին
«Աուրբ
Հո։լէ։ին
ղՕ~՛
րութեամ՛ր»
, մա բդա բէանա լուէ ,
«լեղունեբ
իւօսե լուէ» , ա լլ խօսքով՝
յափ չտա
կութեան
մատնուած
(ան տ է լ ի ր I ,
ուղեցին
րսել
պաաւլամախօս
, «լեղունեբ
խօսող»
, մաբ–
ղարէացող
՜ քրիստոնեայ
:
Յաշոբղ
ուէ կը վերշացնեմ
ուսումնասի—
րութեանս
այս առաշին
ւլլու իսլ։ , նոր ծա—
նօթութիւ1։նե
բով
մկրտութեան
մասին ,
տալով
սկղբնական
քր էւս տոն է ութեան Հա
մադրական
սլաակերր։
Երկբոբղ
ւլլւււէսաէ
պիտի ներկայացնեմ
իչէսանութեանց
պայ—
քարբ,
կրօնական եւ աչխարէական
(եկե—
դեղի եւ ։ղե։ոութիւն)
: Երրորդ
։լ լուիս ով
Հաք եկեղեցիին
յա
լա
կնմ ւթ ի ւննե բ ր
եւ
սա լթաքումնե
ր ր (Հին ու նոբ ։էէճերր) :
Ջորրորղ
դլուէսուէ՝
ծրաւլիր
նոր
Հորի։լռն—
ներ բանա լու , քանղե
լով
չէւնական ւդա -
րի՚՚՚՚ւ^՚երր
՝•
Ն.
ՆԱՐԳՈԻՆԻ
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
- Ժ Ա Ր Կ Ս
Այս տեսարանր
բոլորովին
դրղռեց
բարկոլթ
իլ
՚էւս
, ոււլւլեցի ատրճանակս
ել
կրակեցի,
սակայն
Հարուածր
վրիպեցաւ։
ՀրդեՀ
ր կր չաբունակէր
իբ ալե րնե ր ր ,
սակա
լն սեւամ որթերուն
թ ի ՚ ֊ բ
կա
բծես
ՀեաղՀետէ կբ նուաղէր : Որոչեցինք
է
ե–
ոանալ այդ վայրէն եւ մեկնէւլ դէպէւԲավ։
;
Հասնե լուէ Հոն , Հաճելէ։ անա էլ1ւ կա
լր ու -
նեցայ
էլանելւ։ւ
։քօրեզբօբս
րնաանէւքը :
ինծէ։
ոլատմեցին
որ իրենց
կեանքը
կո
.•ւլարա էէւն
ել։ իտա սար/է սեւամորթի
մ բ ռբ
յանձն առած էր էւրենց րնկե բանալ
մինչեւ
Հ ոդ՝ փաիս ուստի
միշոցին : Կը պ՛ս կս
էին
միայն
մռբեղրայրս
եւ է։ր կրտսեր
որդին։
կասկած
չունէի թէ Փիէրօ
ղանոնք
՛է՛սբ
դ րած է լ։ է։ ր վրէմ իւնդբութիւն
ը
յաղեցնե–
լու Համար :
ՈրովՀեաեւ
րմբոստական
չաբմումը
ՀետղՀեաէ մեծ Հ ամեմաաւ։։.թէււննե
ր կր
սաանաբ,
Հասլճեպով
ամբացուցէւնք
Բավ։
քաղաքի
գիրքբ՛
^Րշակայքի
բոլոբ Աե -
լւսմ որ թերր սկսած
է ին խ Ա՛ա
իլ
առանց
բացառութեան
: իչվսանաց
— Գուռի րմ-
բոստնե բուն կր Հ րամ ա յէբ
Պ է՛ս՛ ս՛՛ւ , է՛^
պէս
նաեւ
Լիմպէի
, Տ՚՚նտռնի
եւ
Աքի՚-էէ
Աեւամորթերուն
: Աարիսլարոնի
Հարթա -
՝։էա լբին
րմ րոսանե րուն
լիրայ
է՚^Քդէ՚^՚ՔԸ
էւպաբաւղե ա Հււչա կած է ր ժան ֊ Ֆրան -
սուան : Լէ՛մոնատի
չրշանին
Հրամանա -
տար
ութի
ւնբ ստանձնած
էր
Պոլքման ,
որ իր չուրշ Հաւաքած էր արիւնկղակ
ա -
լաւլակնեբ
, եւ վերշապէս՝
Աոռն -
Ո՚՚՚՚֊մի
^րշանէ՛ Աեւամորթերր
իրենց
։ղեա
նչանա
կած
էին Պու - Ժ
՛՛Ա
րկա
լ
մականոլանեալ
սեււսմ որթ
մ բ :
Այս
՚էեր^ոյն
նկարաւլիբբ
,րստ
սս։էս
։յ–
ւ՚ւած
տեղե կութե ան։յ, բոլորուէին
Հակա–
ոա1լկւ էբ րմ րոս տական
չարմումր
։լեկա —
։էէս
րո։լ
մ՛իւս սլետերու
նկարաղրէւն :
Ա է՛նչ Պոլքմ ան եւ Պ իս՚սսու
էւ րենց
ձեռ
քր էւնկո։լ սպիտակ
։լ ե ր է։նե ր ռւն Համար
կք՛
Հնէսրէէւն
մաՀ ւ։ւսւն նորանոր ու բ.ոլորովէ։ն
բարբարոս
ձեւեր , Պու - ժաբկալ
բնդՀա–՛
կառակն
, այ։լ սլէ։ սիներ ուն կր Հ ա յթա
յթէ
ր
վտւսէս ուստի
մ՛իշոցնե
լ։ որ պէս
ւլի Հեռան
։ս -
յին
կղ՚լիէն :
Նս
՚ւաէ
անղսաէւն
՚քէշ իս՚սրսէսած
բա։լ -
մ աթիւ
սսլանական
նաւեր ա յս
դմնդս՚կ
էրսցութենէն
օ՚լաոլելու
միտումուէ կբ կո—
՛լ" "(ա է ին ա յն
բ՚՚լ՚՚ր
էսե։լճերր
, որոնք ի -
բենց
՚էերշէ՚ն
լ՛՛ւմ ան կուտա
յէ՛ն կեանքեր
-
նէ;ն աւլատե լու
Համ
ալ։ :
Պ
՛՛ւ
-
Ժաբկալ
այս
Հակ։սմ արդկա
յէ՛ն ա բա րքբ
պատ -
մե լու
Համ ար բաղմաթէ։
լ
նաւեր
ծուէուն
րստակր
ռւղ։սբկեց :
Երկու
Հարուստ
Հո։լատէբեր՝
է^է"էէ՚՛
նաեւ
բաղմ աթիւ
ուրիչ ա չքէ։
րնկո։լ ան -
ձեր
որւ։նք
Պ։՚ւքմանէ։
էբամանով
ձողի մը
1,ւսսլւ։ւ ած եւ ՝> լ։ ասլա րակա
յին քանակո -
հ ւ։ւ թեան
էին դատասլա
ր տւււած , Պու -
Ժ՛ո րկ՛" լի
՝• րամ անով աւլատ
կա ցուց ուե -
ց ՚ " ն "՛ՐԷ սլ՚սաիմէն :
իր ։էեէանէ\նութէւլնր
վւաոաբանուլ
աա —
կալին
բաղմ՛աթիւ դ էպքեր
կր պւստ –\
մ ուէին , որոնց
մ ի առ մ ի թ ւ։։ւմ բ
չաւո ;
երկաբ
ւղէւտի
ըԱ՚՚՚ր
՚.
Գալով
Փիէրոյէ՚ն
, իբ մասին ոչ մէկ
ւսեղեկութիւն
ունէինք :
ի։ռսուի
Հրամ անին տակ
կռոլւ։։լ
րմ -
լլււստնե րբ սկսւսծ
է է՛ն վտանւլ աւո ր դառ -
Կւալ Բաւիի
Համար։
կառաւէա
ր է։ չր
վճռեց
ւլանոնք
քչել
ղէպի
կղղիին
խոբեբր :
Աքի՚-լէ , Լիմ՛՛չէի
,
1)ն,"նամէնթի
եւ
Աաբիղարոնի
սլաէակաիւոլմրերր
, միա -
ցած
Բաւիի
ղէւնուոր։սկան
վաչտեբւււն
ել
Հոչակաւոլ՛
Գեէլին եւ կսւբմէւր
ղինուորա -
կան կաւլմ՛ ե ր ։։ ւն , կբ նե րկա յացնէ էւն մեր
դործօն
բանակր : Օմանդա
կ ունէ ինք
նաել
Տ՚ւնտոնի
սլւսէակաէսումբը
ել
կամաւ։։րնե–
ր։։ւ
շ՚ւ կատ
։քբ , որուն
է
րամւսնաաւորոլ -
թէււնբ
սաանձնւսծ
է ր վ՛ ոն ս ին լոն
ւսնունաէ
առեւտրական
մր
ՐնէլՀանուլ։
էբամանատար
—
ւլօրաւէարլ։
ու՚յե ց ն։սէս Պ՛՛ւ Ժ"՚րկա
լբ մ է շաեւլէ ն
՚էեբ–
ցբնել,
որուն
ումերուն
էետւլՀեւոէ
ծաւա -
լ՛՛ւմ ր կր մտաՀուլ է լ։ ՛էէ՛ն քր : Այս
դործր
դ
ւ՛՛լի՛
Հանե լու
Համ ա ր անիէլա Պ՛" – Ժ ՚ " Է ՚ –
քլալին
՛լէմ ղրկեց Օնանանամէնթէւ
սլաՀա–
/լաէսումբր եւ Բաւէւէն
վա չտ մր։ Երկու
օր
եաք, ալս ումերր
կ։ստարեալ
պարաու
—
թեամ բ ւէէէրւսղա բձան :
Պ՛՛ւ — Ժարկալր
ղղեանելոլ
իր ւլաւլա -
վւարի՚ն
մէշ
է"1
"տւսա,
ւլօրաւէարր
յամա —
ռեցաւ :
Պարւոէյաչ բանակր
նոր ումերոէէ
օմտե —
լո՛է ՚էրկեց
րմբոստներոլն
էէբա լ ,
սսւ1լայն
այս
վե րաԿւո ր ողո լած
ր։սնա1լն
"՛լ առաշ է։—
նէւն բա խտին արժանացաւ
:
0
՝՚"Ա
՚է
5
"Ր կր մասնակցէր
" ՛ յ "
երկրորդ
արչաւաէսոլմբէ՛ն
, մեծ
ատելոլթ1,–ամբ
լեցուած
էբ Պու ՝- ժ՚՚՚բկ՚՚՚լին
Հանդէպ եւ
կք՛ ԿՐԿ^Կ՛ չաբունակ թէ իր ՚էրէմր
պիտի
լուծէր
անէլէ :
Լուլ՛
էա"ալ
թէ Պու - ժարկալ
որոչած՜
րլլա լով
իր ուժե ր լ։
։ք իացնէա լ
Պ
է"""ո՚–է՛
ուժերւււն,
սէլսւսծ էր րարձրանալ
՚էէ՚՚քէ՛
լեռ՚էէեբր
։
Զօ ր՛" ՛էա ր լ։ ուրա է։ւո ւթ է.1ւ Է1ւ
էլր էսա
յ -
տար
:
՚-Լե ր շ ա ՛ղ է՛՛ ս թաէլարդր
էւնէլաԿւ ւլո -
չեց ան : Այ" անղէսմ
։1՚ Լ ր
ձէ,։ւքէն չեն
ազատիր
։
Հետեւեալ
օրր մ է. ր րէսնւոէլր էլր ւլ բտ —
նուէ բ Բավ։ էն
քի չ Հ ե ռա ւո ր ո ւիմ ե ան մր
վրայ :
Բանէ։ էլր մօտենայինք,
րմ բոս։ո՚1էէւ բ ր լր—.
քե լով
իրենց
՚էէ՚բքե
բր , կր Հեռանւս
յէ՛ն
է
Զօբավաբր
կր խռրՀէր
յաւլթանակր
աա —
րած Րէէա լ :
ՎԻԲԹՈՐ
ՀԻՒԿՕ
(9 Շար–)
