2
Յ Ա Ռ Ա Ջ
1ԱՅԱԳԻՏՈՒԹԵԱՆ ԱՍ՜ՊԻՈՆ
Շ՛՛՛՛ո քէէ բան գէակինք
Ակն -
Ժողկֆ
Համ ալււաբանր
Հա յաւչ ի ա ււ
ւթ
Լ ան
ամ—
"էէ"՛՛՛ւ՝
՚^՚ռոէն,
՚լոբ Հէմնած է եւ. կչւ վարկ
քաջարի
վանական
մ բ՝
ՅովՀաննէս
վբղ • Մբոբբեուն
, Պէյրութէ
մէշ :
« Ա՛լդ՛" կ »/՛ բացաո֊էկր
,
նււ ւէր
ուահ՜՝
Հ՚"յ
"ւսանալւււթեան
, աքս ձԼո՚էւարկէ
մա
սէն
կուտայ
շատԼկան
մանրամասնու
—
թէւննեբ,
որոնց
կ՚՚ուդենք
տաւլորդ
սլատել
նաեւ
մեր
րն թ ե րց ուլնե ր բ :
« Ա՚լղս՚կ
»/՛
աչէւատակէցներէն
մէկր կր
Հարցնէ
Հայր
Մրսրրեանէ
, թկ է՞նչ
Ոքս՛
յ–
մաններոլ
մէշ, ե՛՛՛րբ ել է՛՛նչսչէս
Հէմ —
նուահ է տայաւլէաոլթեան
ամսչէոնր :
Գերյարւլելէ
Հ ՚ " յ բ Բ կբ
սլատասէւանէ
Հայաւլէաութեան
ամսլէոնր
տէւէ —
նուահ է \\)՚է\Հ\էն . ներկայ
տարեչրշանր
1957 ֊ 1958 ֊
այդ
Հէմնարկութեան
քսանՀինւլամես՚1լն
է :
Համալսարանէ
վ ա ր չո ւթ ի լն ր Հանւլուցեալ
կամ
ուրէ չ
սչա չտօննե
բու
էլո չււ ւահ
փ ր ոֆ ե
ս
ո րն ե ր ո ւն
տեդ
նոբեր պատրասաահ
էբ : Եր նաթա -
ձեոն
ութ եամ բ վե րսկսան
արեւելաւչ էաա -
կան եւտնաէւօսաէլան
դասք^թացքներ
, ո—
րոնց սլաՀանշր
դդալէ դարձահ էր Լէբա -
նան է մէշ :
՛Բանէ մչ։ տարէ եաք, Լէոնէ
պեաական
Համալսաբանր,
ւլնաՀատելոէէ
ղասաւան
—
դութեանց
նէւթեբն
ու մեթոաներր
, դա
նոնք էր Հովանաւորութեան
տակ առաւ ,
եւ Հէմնարկութէւնր
պաչաօնապէս
կոչ -
ուեցաւ
«Արեւելեան Գպրութե անց Կա -
՚նաո^ ,
որուն
մաս կր կաղմէ
Հայադէաու–
թեան
ս՛մպէոնր
յ
Համալսաբանր
, էր Հ էմնա բ կութ ենէն է
վեբ
(1840),
Հաղէրէ
մէշ պաՀահ է կղե–
րանոց
մր,ոբ
յեաոյ
փոթադբոլահ
է Պէյ—
բութ ,
1875^1» :
Այ" կղերանոցն ու աստ–
հլյսհաբանական
կաճառր
պատրասաահ
են ուսեալ
Հայ եկեղեցականներ
:
կաճաոէն
փրոֆեսորներէն
Հանղուցեալ
•
Հ՚ոյր
Ֆր՚սնսոլա
թ՚ոլրնրպէղ
,
1895^
ղերէն եաք, էնքղէնք
նոլէբեց
Հայոց
քա–՜
ղաքական եւ եկեղեցական
պատմութեան^
ուսումնաս
է բութեան : Իր
Հրտտաբակահ
դորհերր
մեհապէս
սատտբեցէն
Հայ անց—1
Քալր
ծանօթացնելու
օտար
ղէտակա՚սՀ
չրշանա կնե ր ո ւն :
Հ՚ոյբ
թ՚ուրնրպէզ
կր վախճանէ
1920
Լք ա յէս
էն
•
յ՚ոշոբդ տա ե չբշտն
էն
Պէ
յրութ
կր
Հ բաւէրուէ
Հայր
Ա՝ րս րրե անր
էնք )
սաանձնե
լու
Համ աբ
Հ անդուցեալ
փբոֆե–
սորէն աստուահա
րանութեան
ամ պէոնր ե
ձեռնարէչելոլ
Հա յկական
ուսումներու
ղասաւանղ
ութեան :
Այս
€ուսում»ներուն
վրտյ
եաքէն ա -
ւելցալ
Հա յտղ էտութէլնր
-,
« 1
,որ կարղադրոլթէւննեբ
րբէնք , -
կր չարունակէ
Հայր Արսրբեան
, դա–
սերր րաղմապատկելով
, եւ եբեք աաբ —
II։
ա՛հ վրայ
բամնոլահ
հրաղէբ
մր պաա -
բասաեցէնք
: Այս նոբ հբաղէրր
՚էեց ֊ եօ
թր աաբէէ է վեբ փորձէ
ղրէնք
ել դոՀա~^
ք/ո՚-^էչ
տչ"լէէնւք1՚եբ
ստացանք :
«, Ա եբ նպատակն
է ր Հա յ
րնթ
երցոդէն
էլամ
Հա
քաղ էաութ եան
թեէլնահուէն
տայ -
թա
քթե լ տ էմնակտն եւ րնդՀանու
ր
ուսու–
ցում
մր, ղէտաէլան
սլբպտումնէւբու
լոյ —
սէն
տաէլ : Աւստէ՝
բացէ
ղրարա/ւէն
, որ
անՀ րայ
ե չտ է , Հս՛ լաւլէտաէչան
նէւթե
րր
բայ
՚1ւե ւլ էնք
չ՚՚րս
՛է
ա ս չնւ
թ
ա ց քէ
կամ
խում րէ •
«Ա • Հ ա յ լե((ւււ.ի ծ ա ց ո ւմ եւ հ ո լ ո վ ո յթ :
«Ր • Հ ա յ մա տ ենա գ րութիւն :
«գ. •ք՚-աղաքական պ ա տմո ւթիւն :
« Գ • Հայկական ոււաւմներ :
Հ Ջանք
էլր թափուէ
, որ առաշէն դա ֊
սրնթացքր
աւարտէ
երէլու
տս՚րէէն
, մա–
տենաղ
բու
թ
էււն եւ պա ամ ո
լթ
է լն
երեք
տա ր էէն
, է՚^էլ
է՚՚ԲԲ"Բղ
բամանոլմէն
տակ
էսմ բահ
ենք
ղ չւչութեան
արու է,ստ , ղ ե -
ղա րուես տ , ղէցա բանութ
էւե , ֆէոտա -
լէղմ
1
էրաւունք,
էչանոնաղէբք
, եւայլն ,
եւ
ս՛յլն :
« Թ՛ե 1լնահու% կրնա
յ ա յս չորս
թում
բե
րէն
ուղահր կամ ոլզահներր
րնտբել ,
քննութ
էււն անցչւնել եւ ստանա
լ Համ ապա-
տաս
թան
՛էկա
յ՚ո՚քէբ : Բա քց Հտ
քՍ"/
էւաա -
էլան բուն
ւէէլա յաէլան ր էչր տրու է անոնց ,
ոբ
Ա
՛յդ Լորս
էւում րե բու
ղ ասրնթացքնե -
բուն
Հետեւահ
են եւ յաշող
քննութիւն
անցուցահ » ;
Զենք ղիտեր, թէ վկայաղիր կամ վկա–
յաէլան
ստացողներ
կա՛՛ն : Այսէւնքն՝ Հա -
յաղէտնեբ
պտտբաստոլտ^հ
են : Եթէ այո,
ո՞ւր
են , է՛՛՛նչ
կ՝րնեն ,
Հայադիտական
զորհեբ
ղրա՚^հ
են
ւ
Այս
Հարցումներուն
, ղմաբաիսաարաբ ,
սչտտտսիսանահ չէ Հայր Արսրրեան
; Այ"
պաաճառով
տլ՝ մ ենք
թաբիսափում
ի
մ էշ
ենք • Հա յաղ է աներ չենք
տեսներ մեր
չու֊բշր
, ուստի կր չարունակենք
Հարցր—
նել.
—
Ո՞ւր են մեր հայա գ է տները, ո՞ վ
ե ւ ո ՞ ւ ր պիտի պատրաստէ ցանոնք :
Պարբեբաբաբ
տրուահ
Հ րասչարաէլա
յին
բանախօսութիլննեբր
եւ ասսւլիսներր ^
որոնց էչ՚ակնարկէ
Հայր
Ա՝րսրրեան
, Հա -
յադիտական
դ ա սընթա ցք
չեն եւ Հայա -
դէտներ
չեն պաաբաս
աեբ :
Ա՜ենք ալ Համաձա
լն ենք
Գերյարդելէ
վարղապետին
, ոբ կր Հաստատէ
անքող
դառնութեամբ
•
« Յաշո
րղ արաբ
աա պա
լե լո
լ
վ րա լ են
աբտասաՀմանի
մէշ Հայաղէտ
Հւս լ եւ օ- ՜.
աաբ
էչաղնիներր եւ ղոբհնական չտտ քիէ ՚.
խնամք կբ ատբոլի
նոբեր
Հասցնելու տա– .
մար,
թէպէտ
ամէն
օր կր
յեդյեղուին
ձուլւքան վտանգ, ագգապահպանումի ան–;
հր ա ժ ե շ տ ո լթիւն , ա ց դ ային փրոփականտի :
կ ա գմա կ երպութիւն ,
եւայլն,
եւայլն։
Աղ—ւ
դէ՛ն բա բ ե ր ա բն ե բ բ
Հ իմնահ
են Հ<,ֆոնտ»եր
ամ էն տեսակ
տսպարէղներու
Համ աբ ,
բացի
այն ասպաբէղէն
, ոբ ամէնէն
դբմ–
ուարն է եւ
ամէնէն կարեւորր ա գ գ ային
տեսակէտով » :
Աենք
ալ. Հայր
Արսրբեանին
պէս եւ
անոր չափ , կր զղանք
Հա յաղ
էւտութեան
եւ
Հա լաղէանեբ
պաարաստելու
անՀրա -
ժեչ՚ոո
ւթիւն ր, որով Հեաե
լ
ղի՚ո
ենք , թէ
աղղ ե ր ր էլ ապրին
ու էլր տեւեն ոչ ա
յնքան
իրենէլ
րւսնաէլներով
, որքան
մ չաէչո յթ ով :
2,ուլման
վտանղր
, ՚ լ է թ Ափիւռքի
մէշ ,
դրեթէ
էչր ղաղրի վտան.^ ք^մԼ՛"Լէ > ^թէ
միայն
Հալաւլէտներ
պատրաստենք
, էլան–
ղ ուն պաՀենք
՜՛այ
լեզուն
, ղօրացնենք
ու
,րսբղացնէ.նք
Հայ մչակոյթր :
Գերյարդելի
վարդապետր
պատրաս -
ահւահ
Հա յադէտ
մրն է : \քանօթ է
իբրեւ
բիլզանղաղէտ
: Ա՝ասնակցահ է
արեւելսւ–
ղէաներու
Համսւժողուէնեբուն
: Գրահ
է
ս-բեւելա
ղիտութ
եան եւ
րիլղանզաւլ
ի -
1
-ւութեան
վերաբեբեալ
արմէքաւոր դոր -
հեր
(ֆրանսերէն) : Պբ՚՚լաահ է
թեբթեբու
տաւաքահոներ
Հայ եւ օտար
լեղունե
բով
ել
պաա
բաս տահ է
մ ա տենաղ
իտական
ցուցտէլնեբ
վերշէւն
Հարիւրամեակի
րն -
թացքին տայ ել օտար
ղ էւտո ւննե րոլ
Հե -
տաղօտոլթեանց
մասին :
Հմ ուտ է , ուրեմն <, ս չ
մ էւա յն
իբրեւ
րիւղանդազէտ
, այլեւ
իբրեւ
մատենա -
դէտ
:
Հետեւահ է Ա^թուան Ա ե չէի եւ
Հա
յր
Լուի
Աաբէւէսէւ
բաղղատւսէլան
քեբաէլա -
նութեան
դադսլղթացքեէէբուն
,
էիաբիզի
մէշ :
Հիմ ա վարի^ է Ա էն - ժոզէֆ
Համ
ա -
լսարանի
Հա յադի տութ եան
ամ պէանին :
ճչղիւ֊
էենք դիտեր
, թէ այս
ամպիոնր
ինչ
ղեր կբ կտտա բէ իբրեւ
կեղ րոն Հա-
յաղ իաութեան
եւ Հա լկական
ուսումնե
—
րու։
կա՛՛ն
Հա յադիտական
դասրնթացքին
Հետեւող
Հայեր կտմ օտարներ :
կա
՛՛ն
մա
նաւանդ այդ ղաս րնթացքր
աւարտողնեբ
է
Աեզի Համար,
ինչպէս
ուրիչ
չատերու,
օդտաէլար
ա
շթաաանք
մր կատարահ
"(է՜՜
տի ՐԷԼար Հայր
Ա՚րսրբեան, եթէ առիթ
եւ
մամանակ
գանէր
լուսարանոլթիւններ
տալու
մեզ Հետաքբքրոզ
կարդ
մր Հար -
ցեբու
մասին,
ոբոնց անդաբձանք
անցո -
դակի :
Ամէն
զորհ,
ամէն աչխատանք
,
ամէն
ձեոնարկ
պէաք
ունի
հ անօ թա ց ո ւե լո
լ :
Ա ենք
իսկ , որ քիչ կամ չատ ,
մօտէն
կտմ
Հեռուէն
, կր Հետեւինք
Հայ եւ օաար
մաաւոբաէլան
չաբժում
ին,
մանաւանդ
Հտյազիտական
ուսումներու
Հետ կապ
ուՆեցոգ
Հարցերու,
էչր խոստովանինք
ա–
Հաւասիկ
, որ Աէն — Ժողէֆ
Համալսա
—
բանի
Հայազիտոլթեան
ամպիոնր եւ էր
կատա րահ
դորհր չատ քէչ հանօթ էէն
մեղի
X
Հիմա
որ,
չնորՀիւ
«ԱգգտէլՏէի
բացառէ–
կին , այգ «քէչ»էն
վրտյ
ուրիչ
. . . քիչ
մրն ալ աւելցաւ
, պիաէ
ոլղէէնք
րնդլայ
—
նել մեր հանօթոլթեանց
սաՀմաններր
Հա—
լադիտսւթեան
ամպիոնի
դորհունէու -
թեան եւ առաշադրութեանց
մասին։
Եթէ
՚ղւստաՀի
, որ տյս տոդեբր
ղրաւեն
Հայր
Արսրբեանի
բարեՀաճ
ոլչադրոլ -
թիւնբ
, ինքնին
ս տե
ղհ ո ւած կ՝Բէէա յ առի
թր աւելէ
լալնօրէն
խօսելու
տայաղ
իաու
թեան
եւ • • • էլցոբդ
խնդիրներու
մասին ;
(Խւքբադրական ՅՈԻՍԱՐԵՐի)
ՖՐԱ1ՍԱԿԱ՚ն ԹԱՏՐՈ1ւ
ձԻՆԳ ՄԱՐԴ ե Ի ՄԷԿ ա տ ՛ ՛
Ըսած
է էնք թէ՝ Հէ՚դէ Բ^"յէ թտտրո
—
նբ , չ1ւորտիւ
իր ձ1,ոնեբէց եւ
չտփաւլանց
խիւրսէս
տնօրէնին,
լաճաէս կր
բեյազբէ
ժամ անաէլաէլէւց թաաե րաէլան
ղ
ր
ականս
լ -
թեան
տռաշալոր
րմբոնումնեբ
եւ Հալե—
բանական
խո րտ
բգտծոլթ
իլն^ւե
ր
պարու
—
նա1լող թատերաէլներ
:
Եւ էբՐ
օր ինա կ ,
նէլաբաւլ րած էին^ր ւսյդ
բեմին
՚իբտյ
՚իեբ—
շերս
նե
ր
էլա լսւ ց
ո
ւած
«՚Լաքօ»
անունով
ի՚աղր :
փ^երշերս, ա լղ
նոյն
բէւմէւն վրայ
կր
ներկայացուէր
բոլորովէւն
իրապաչտ
բմ —
բռնում
ով
էլառուցոլած
ղ ոբծ
՛քր
«
Հինգ
մարգ
ել մէկ Հաց» տիտղոսով,
Հեղինա
—
էլութէււն
ծանօթ
թատերաւլիր
Հ
. Ա՛ոս —
մ անի :
Նիւթբ չատ պարղ է , սաէլայն
լեցուն
զնցող ու ս
ատ
մ ոէլե ց ո ւց ի չ ղրուցաբանոլ
—
թեամ
բ :
Հինգ
Հողի,
(կին
ղոյութիւն
չունի
այս
էսաղէւն մէշ) Հինգն ալ ճաէլատաղրին
մի —
եւնոքն
անողոք
էլարղաղբութեամ
բ
, կ՛՛ապ—
րէ՛ն իրենց բանտին
չորս պատե բուն
մէշ ,
թ չուառութեան
, աանշանքի ու
քաղցէ
ճիրաններուն
տակ տապլտկելով
: Անոն^
՛ս յս ցաւաաանշ
դրութիւնբ
դէրենք վերա—
ծած է նախա պատմ ական
ա
յն աբարած
—
ներուն,
ոբոնք
քարայրի
բնակիչներ
էէնէ
Ո
՞ւր
էլ անցնի
տ յս տեսաբանր :
Կր գտնուինք
պաաեբազմական
գեբինե—
բու
լատուկ
ճամբարի
մր մէշ։
Հոն է որ
ա
րզ ե լափտ կուած
են Հինդ մարգերր :
Անոնցմէ
մ էկր՝ կբ մեռնի,
ուրի
չ
մր
բնաւ
Հիւանգ
չԲէէալոփ
Հանդերձ
, զանա —
ղան
մեքենայութիւններ
էւ գործ
դնելով
ել.
լքելով
իր բախտակից
լ^կերնեբր,
կր յա–
ւ"՚է.է էրր
^անր
Հ է ւանգ
մ ր ներէլա
յացնել
էն քդէնքր եւ Հա
լրեն
իք վե րտգտ
բձի աբ -
տօնութէ՚ւն
մր ձեռք
ձդել :
Ա նացեա^ե
բէն
ե
բ
կո լքր՝
իրենց
կեան
քբ աղտտելու
, կա րենա
լ վե բա պ բ ե լո
լ
Հա—
մաբ
չեն վարանիբ
դիմելու
ամենաստռբ
միշոցներու
:
կր
մնայ
մէկր : Այս մէկր , սակայն ,
մաքուր
նկաբադրէւ
մր տէր, կր
մերժէ
զոտ
ել էւր մ ւսր գոլ
արժանա
պատ
ոլո
ւթիւնր
եւ պատիւր
իրեն րնծայուած
առանձնա -
չՏէո բտ
ումնե բուն ;
Ա քս եզերական
թատերա
կին
Հ ե գին ա էլբ՝
Հ՛
քիոսման,
նախէլին
պտտերաղմական
ղերի
մրն է եղած : Եւ ուրեմն
, ղիաէ թէ
ի՛նչ բանէէ մասէէն կր խօսի :
Անիկա
ճ չմ ա բիտ
տն էլե ւլծ
ո
ւթե ամ ր մր
էղաակե բացոլցած
է պատե րաղմ ական
դե—
բէւնեբու
ճամբարի
մր
էլեանքր,
^էէ՚է
ալնէղէս
ինչպէս
ինքր ապրած է :
ինչպէս
կ՝րսէ մեծ Անգլիացին՝
Պէր ֊
նբրտ
ՀյՕ
, «Ամէն
եէլերական
դէպքի
մէշ
կս՛
ք
անսլա յման
ծիծաւլելի
էլողմ
մ
ր»
^
այնպէս ալ
Հ–
քիոսման
իբ սաՀմռկեցոլ
-
ցէչ եւցնցող տեսա րաննե բուն
կողքին
ու—
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
--
Եզրա՜յբ
, խոսաացէր
էնծէ , որ եթէ
եբբեւիցէ
դոյզն կասկած
մր ունենաս
իմ
մասիս. Հեռացնես
քեզմէ այգ կասկածնե֊~
րր, երր իմանաս որ այս եզանակր
կ՝եբ՚֊
դեմ
. . .
իր տկնտբէլր
թախանձագին
էր
;
ԷՕոս -
աացայ
իրեն
էնշ ոբ կր խնզրէր
յ
Առաշին
այցելութեանս
էր քաղած
Հնդ–
կա - րնկոյգին
թոր
ու
լայն
կեւլելր
ա -
ռաւ,
լեցաց
զայն
գէնիոէէ, ելնաթ
ա —
ոաշարկեց
ինծէ
էէմ շրթունքներս
դպցնել
ա յդ տարօրէէնաէչ
բաժաէլէն
, եւ ապա
մ կ էլ
ումպաէ^ էւչէսբէղեց ամրուլ^
ւլինին :
Այդ
"բէն սկսեալ,
այլեւս
զիս
^^Դ ~
բայր»
կոչեց :
Տակալ
սէլսած
էի
յ ո յ ս ի
նչոյլնեբ
ունե–
նալ։
Ա՚օրեղրայրս
այլեւս
կարծես
այն -
քան ալ ղաժան
չէր բանտարէլեալին
նր -
կատմամր
: Իրեն բացատրեցի
թէ
Փէէրօն
էր
ղերէներէն
ամէնէն
քաշառող^
ու
ա
չ–
խատաս
էրն
էբ , որ կրնար աասր
Հոգիի
աշթատանքր
մէայնակ
կաաարել, եւ վեբ
շապէս րսէ էրեն թէ թեղճ մաբգր
"՚-րէշ
յանցանք
չէր գործ ած, այլ արգելք
եդած
էր որ էնքր
գաբՀուրելխ
ոճիր
մր գոր -
ծէր։
Ատէէլ
կ*րնէբ
մօրեղբայրս
, եւ տպա
Հանդա րտոլթ
եամ բ կր յայատրարէբ
որ
ա յլեւս
րնթացք
պիտի չտար Հեաապրն -
դոլմէէն
ել թէ որոչած էր նեբել
է
Ա եւամ որթէն
այս
մ աս էւն բան
մ ր է^է
ուզեր
Ր"ել, ոբովտետեւ
էլուզէէէ
ւէ էւան —
զամայն
իր
ւիեբ^նակտն
աղաաադրման
ւո՚֊ԲԲ
Հազորղ
ել իրեն , եթէ կարողանա
յէ
ձեոք
բերել
X
ինչ
որ կր զարմացնէ
բ ղէէս , այն կբ ոբ ,
ալս մարգր վստաՀ էրէբ անթո ւսա վւեչէ՛
մատուան
մր զաաապարտ
էէւած
րլ լալուն ,
ել տաէլառակ ոբ վէաթուստէւ
բոլոր
մէշոց—
ներր
ունէ ր էր արամ տգ բութ եան աակ ,
երբեք ալ չկր էսոբտեր Օէչտուէլ
այւլ
ղէ՛ւ ~*
րէն
մէշոցներէն
եւ փրկել
է՛ր
կեանքր
Պէաք է որՀոս մնամ , պատասէսա -
նեց
էէնծի օր մր սչազա բ իւնութ
եամ բ , էլր -
նան
թորՀիլ թէ կր ՚էախնամ
մաՀէն
՚ • •
Մօբեւլբայրս,
ի վերշոյ,
ներեց Փէէ ֊
բոյէն :
՚Լազեցի
գէպի
զօրանոց
,
Հաղորդելու
Համ ար ե րշանիկ
աւեաէսր :
Նաէս Թ՚ատէէէն
տադոբւլեցի
բարէւ
լո՛ բբ
ել անոբ Հետ միասին
մտանք
իսուցէն
ներս :
Ա արգ չկտր , բացէ
քիա ս քէն , որ երբ
զէս աեսաւ,
մօաեցաւ
էնհէէ եւ
սկսաւ
ձեո քե բս
լէղել :
Անա
ս ո ւն էն պարանոցին
կապուած
էր
աբմտւենիի
լա յն աերեւ
մբ : Առէլ
աերեւր
եւ Հոն դրուած
գտայ
Հետեւեալ
տողեբր՛
« Շնոբտտկալ
եմ , կեանքս
փրկեցիբ
.
մ
էէ՜
մ ոռնար խոստում գ • • •» :
ատէն
աւելի
զա բմ ացած
է ր՝ քան
ես
Անիկա
էլանզիտանար
բացուածքին
զ աղտն իքր եւ էլերե ւակա
յէբ թէ սեւա -
մսրթր
կերպարանափոթուած
էր
չունէ
մր : ^
Ք՚էււլուցէ
որ էւր տամողման
վրայ
մնար,
սակայն
պաաուէբեցէ
ղազանապատ
րլլալ
էբ տեսածէն
ւէերարերմամբ
:
Ու՚լեցէ
քհասքր
ներս աանէլ,
սակայն
երբ զօրանոցէն
դուրս
ելանք,
կենդանին
թօ լա բ շա
լ
փաէսաւ եւ անՀ եաա
ցաւ
ղաչ -
տերսւն
մէշ։
Աօրեղբայրս
սասաիկ
զայրացաւ
սեւա -
մորթէն
փաթուսաէն
ել Հրամայեց
լուրշ
Հեաախուզութիւններ
կատարել
,
որոնք
սակայն
ապաբդիւն
մնացէն :
Այս յատկանչական
փախ
ուս աէն
եբեք
օր եաք,
1791
Օղ""աոս
21էն
22
լուսնալու
դէչերր.*
Աքէ՚-Ժ
ամբութէւններուն
մօա
կր չրշագայէէւ,
ուր եկած էէ
քննութիւն
մր կաաարելու պատ ակազօրքեբու
շար ֊
քերուն
մէշ : Մտածկոա ու երազուն
, կր
յառաշանա
յի ղանղ աղ,
երր յանկարծ
Հ ո–
րէզոնէն
փրա
յ
նշմ աբեցի
կաբմրաչաո
ա
յլ
լո յս
մ բ որ կբ բարձրանա
ր ե ւ կր տա -
րածուէբ
Լէմպէյի
տավէասաաննեբուն
վր–
բայ :
Ներկայ
ղէնուորներր,
էնչպէս եւ ես ,
այս
երեւոյթր
վեբագբեցէնք
յանկա րհա -
էլան կերպով
յառաշա
ցած
Հ րդեՀ է
^մր ^
սակայն մէկ վայրկեանէն
մէւսր
Ր"3^քէԼ
այնքան
նկատելի
դարձան
, թանձր
ծռւխր
Հովերէն
քչոլտծ
այնպիսի
աբադռւթեամբ
մ ր նսաաւ
չրշապատին
վբա
յ , որա
յլեւս
առանց
վարանումի
քայլերս
ուղղեցի դէպ
ի զօրանոց
աՀազանգր
Հն չե ցնե լու Հա -
մար :
Երբ
կ՝անցնէի
սե լամ ռ բ թնե բ ուն
յատուկ
բնա կա րաննե ր ուն
մօտէն
, պաՀ մբ ապ ~
չած
մնացի՝
տեսնելով
ա յն
արտակաբգ
խլբաումր ոբ կր աիրէր
անոնց
չաբքեբանէ
մէշ :
Բոլորն ալ տակաւին
արթուն
էին ել ի–
րարու
Հ եա կբ թօսէին
աարօրինակ
թան—
դավառռւթեամր
մր։ Լսեցի
խօսքեր
, ո —
րոնք
ինծի
ենթագրե
լ տուին
թէԼեմ պէ
յի
տա բածռւթ
իւնւնե բունէ վրայ
բնակող սե -
ւամոբթերր
րմրռստտցած
էին եւ
իբենց
կաաաղռւթեան
մոլուցքէն
աարուած
^ Ր " յ
ճարակ կբ դարձնէին
չբշակայքի
անկա -
րաննե րր :
Արգար
մտաՀոգոլթետմբ
մր,
է"Կ"յն
զէնքի
կոչեցի
Աքէւլէ
պաՀակաթումբր
ել.
Հրամայեցի
մօտէն
Հսկել
Աեւամորթեբրէ
Բէչ
յեաոյ
Հտնգաբաութիւնր
աիրած էր :
Գժ բա թաա
րա ր , սակա
յն , թռռվ
ութիւն
նե րր կր չա բ ո ւնա էլո ւէ ին տակաւին
Լիմ -
պէյի
կոգմր։
Նոյնիսկ կր լսուէին
թնզա -
նօթի եւ Հբացանաձգռլթեան
ձայներ ;
ՀԻԲԹՈՐ
ՀԻՒԿՕ
(7 Շար.)
