6 Ա Ռ Ա Ջ
ՆՈՐ ՊԱՅՔԱՐ 1ԱՅԿԱԿԱՆ Դ Ա ՏԻՆ ԴԷՄ
« կարււ|ւ մ է ջ ,
կքւ յսւյաարաբէ
բոլ ֊
շեւէ1լ պատմ տ բան
ք՝ ոբեան
,
1՚՚^1՛ ~
հուրդներու– արեւելեան քաղաքականու. -
թե ան նանապարհին եւ ի շահ
համաշ -
խարհային |սաղաղութեան , «ծայսու դ ր-
ուեց ա ւ » Հայա ո ա անը» յ
(«Աբմենիա» ,
Հ– Բ–
էէ
ա ) :
Բայց կաբսի
մէշ չէբ, ոբ «ձախոլ
՚է(լ(>~
ուեցաւ»
Հայաստանբ։
Բոլշեւիկներբ Հա–
յասաանբ
ւէաճառած էէն դեռ
Հայասաանի
աէ բ շեղած ։
1921^^ )
Հա յաստանի
իսոբՀ բդա
յնացու–
մէն առաշ,
կոմինդէբնի
կողմէ
Հայաս ֊
տանի
դի ւդա
ց ինե րուն եւ
բանուորներուն
ուղղուած
կոչին
մ է 9 , բո լշեւի կնե ր ր
մ ոռ
ցած
էին իրենց
րոլռր էսոստումնեբբ : Հոն
չի խօսոլիր ոչ
ինքնավար Հայասաանի ,
ոչ
Հ ա յ ե ր ո ւ աղա տ ա դրութեան ձճ.
ոչ իսկ
Հ ա յ ե ր ո ւ ինքնորոշման
մասին։
յ
՚նչպէ^ս
բացաարե
լ այս
մ ոռացում
բ
մեր
երկրի
Համար բախաոբոչ եւ ճակա -
տադբական
այղ օրերուն :
« Ասիկա կը բացատրուի
ս տ եղծ ուա ծ
պատմական կ ա ց ո ւթե ամբ եւ Կոմինդէրնի
հետ ապնդած նպատակներով : Միւս կ ողմէ
այս
ե ր ե ւ ո յ թ ը նաեւ անով կը րացատըր–
ո ւ ի , — կը վ կ այէ Րորեան , — որ պատ -
մականօրէն տ յ ն որոշակի հասկացողռւ -
թի ւ նը ս տ եղծ ուա ծ էր , թ է յսօսիլՀԱՅԱՍ–
ՏԱՆԻ, ՀԱՅԵ Ր ՈԻ ԱԶԱՏԱԳՐՄԱՆ ԵԻ
ԻՆՔա Վ ԱՐ ՀԱՅԱՍՏԱ՛ՆԻ մասին, այս
կը .նշանակէ՝ Ց Գ ՏԻԷ Ա՛ՆՋԱՏԵԼ ԹՐՔԱ ֊
ՀԱՅԱՍՏԱ՛ՆԸ ՕՍՄԱ՚ՆԵԱ՚ւ, ԿԱՅՍՐՈԻ -
ԹԵՆԷՆ ԵԻ
ՀԱՅԿԱԿԱՆ ԱՆԿԱԽ ՊԵ ֊
Տ ՈԻԹԻԻՆ ՍՏԵՂԾԵԼ »:
ԷԱոբՀրդային
քիուսաստանի
Համար
,
ինչսլէս կբ պարղուի
, կարեւոր էր որեւէ
ճելռւէ չւէչաացնել
Թուրքիան
,
մանաւանդ՝
Հա յսպէս
կոչուած»
Հա յկական
Հաբցի ա–
ռիթով :
« Խորհրդային իշիյանութեան արտաքին
քաղաքականութեան համար Արեւելքի մէ ջ
անհրաժեշտ է ր ա յս , ԵՐԲ ՄԱՆԱԻԱՆԴ
ԳԻՏ ԵՆՔ , ՈՐ ԹՐՔԱՀԱՅԱ Ա Տ ԱՆԻ ՄԷՋ
ՀԱՅ ՋԿԱՐ, ԻՍԿ ԱՆԴՐ1էՈՎԿԱՍԵԱՆ ՀԱ
ՅԵ ՐԸ Կ՚ԱՊՐԷԻՆ «ՌՈԻՍԻՈՅ» ՄԷՋ ԵԻ
ԿԱՊՈԻԱԾ ԷԻՆ ՌՈՒՍԱԿԱՆ ԻՐԱԿԱՆՈԻ -
ԹԵԱՆ »= ( « « / " > ՚ ^ Տ ՛ ^ " ՛ »
Հ՛Բ–
էէ
ա,
քաղուած Վ • ՚քյաւասաբղեանի
«Բոլչեւիղ–
մր եւՂ՛աչնակցռւթէււնբ
» Հատորէն
• է^
62 - 63) :
Ս պառիչ եւ անՀ ե րքե
լի ա յս վկա
յ ութե
նէն ետք, դմուար չէ րմ բռնել
կարսի ,
ինչպէս եւ ուրիչ
րո ԼՈ բ ղաւլտնի ել յայա
նի
Հա յադալ
դա
չնա
ղ րեր
ու
իմ ասար %
հյորՀ րղա
յին քիուսաստանր
,
Թուրքիան
էւրեն կասլե լու Համար պատրաստ էբ
լնղ–
առաշելոլ
ամէն
ղոէողութեւսն
;
Թուրքիան
էւր կարդէւն պէտք
ունէր
1ս •
քւ՚ոլսւսսւոանին
։ Ս՛ ասնաւորապէս
ձեբբա -
ղատուելու եւ մի անղամ
րնղ միչտ թա -
լլելու
Հայկական
Հարցր : Ան չաա լաւ
դիտէր, որ էս • քիուսաստանի
դռրծնակւսն
աշակցոլթեամբ
միայն
կարելի
պիտի
լ՛լ–
Լար
էյր ա կանա
ցն ե լ իր ծրաղ իբբ ՝•
Անոնք շատ լաւ դիտէին, ոբ հ)որՀր -
ղային
Ո՚ոլսաստանր
ցանկու
թիւն
չունէր
երբեք
Հա յկական
անկախ
պետութիւն
մր
սաեղծելու : Հետեւաբար
պաարասա
էէ՛ն
ոչ
մի՜ա յն խաչ քաչել
Թր քաՀա
յաստանի
վ րա յէն
, ոչ մ իա յն
Հոդա
յին
ղի^ումնե
բ
կատա
բե
լ կովկասաՀա
յաստանէն
, այլ եւ
ամբոդշապէս
թաղել եւ ուրանալ
Թրքա -
Հաք Գա տր :
Թուբքերբ
սխալած
չէին : Անոնք յան -
ձինս
բոլչեւիկներոլ
ղտան
էւրենց ղօրա —
լոր
դաչնակիցն
ու ղործակիցբ
Հաւաքա–
բաբ խորտակելու
Համ ար մեր մողո
վուբ
դի
աբիւնուէ ել անՀաչուելի
ղոՀաբերու
—
թ Լ
IIIմ
բ ստեղծուած
աղատ
Հա
յա
ս տան
ր :
Անոնք քաշողեցան
խափանելու
ի րա կա —
նացոլմր
Աեւբէ։ դա^ադբին
եւ այղ փաս—
տուին իսկ նոլիրաղոբծելու
թրքական ո -
ճիրներր:
Բոլչեւիկներբ
Հայաստանի
եւ
Հայկ՛
Գաաի
Հ անդէպ
մնաց ին
մ իչտ
Հետեւողա
կան եւ Հաւատարիմ
իրենց այս քաղաքա—
կանութեան : կարսի
դա վաղրէն ետք Լո -
դանի մէշ եւս անոնք
իրենց
լայն աշակ —
ցութիւնր
ցոյց
տուին
Թուրքերուն։
Հոն
Մեծ
Հա յաստան
ստեղծե
լու
խնղիր չէբ
դրուած : Կր ծրաղրուէր
« Հայկական
0–
ճախ» մրստեղծել
, տեղաւորելու
Համար
Լ՛ր
Հողէն եւ տունէն
քչուած
միլիոնի
Հասնող
ԹբքաՀայ
վերապրող
սեբունդբ։
Բոլչեւիկնեբոլ
ճնչումին տակ , ի
վեբշոյ
անլուծելի
մնաց նաեւ տա բադի
ր
Հայու—
թեան ինպաստ
մէշտեղ
նետուած
այս
Համեստ
ծրադիրբ :
Երկբռրդ
աչխարՀամարտէն
ետք ,
թ ուբքեւբո
լչեւի կեան
յա րա բե
ր ութիւննե
—
րր փո Լսուեց ան :
ԷՅ • քիուսաստանի
Համար , թուրքը
այլ—
եւս ա յն չէր , ինչ որ էր ան նախապա -
աե րաղմ եան
, բայց
ման ա ւանղ , Հո կտեմ—
րերեան Ա եղափ
ո խ ութեան
առաշին
երկու
տասնամեա1քնե
րուն :
.
Ա^ւ մոռցած
բոլչեւիղմի
ւԼայե՜էած բռ —
լոր
օմանդ ակութ իւններր
, դ իրք
բռնած
էր աբղէն
արեւմտեան
դրամատիրական
աչխարՀի
կո ՛լքին՝
բո լչեւի կեան
պ
լոքին
դէմ :
Հ
^ակառակ
այս
ի բողութ իւննե
ր ուն ,
Հա յկական
Հաբցի
վերարերմ
ամ բ
թուրք–
բոլչեւիկեան
յա րա բե բութի
ւննե ր ր մնա -
ցին
անւիոփոէս :
հորՀբդային
քհ
ինչպէս
անցեալին
մէշ, այսօր ալ ոչ մէկ ձեւով
կր փորձէ
Հա լկական
Հ արց ի չուրշ
՚ԼԷ՝^
ստեղծել
Թուրքիո
յ Հետ : Տարբեր նկա -
տ ումնե բուէ եւ Հա չիւներով
ղա
յն իբ կող–
մ բ քա չե լո
լ
Համ ար • միչա
նոր Հաւաս -
տէւքներ կր չռա քլէ Թուրքէ՛ն՝
չարծ՚սրծե -
լու
Համ ար
Հա յկական
Հարց
ր :
ԳԵՐԱՊԱՅԾԱՈ– Ա. ՊՐԵՍՈԼԻ
ՃԱՈ-Ը
Ահա ամփոփումր այն Քաոին, ղոր էնս –
թ ի թ ի ւ կ աթոլիկի վերատեսուչ, կ ո վ ա յին
բանակի հողե ւ ո ր ընդհանուր պետ , Ս էնթ
Անւֆանս րարեդործական կաղմակերպու–
թե ան բ ար ծ րա դ ոյն յսորհուրգի նախա -
դահ , եւ Միջերկրական կոմիտէի անդ ամ
Գերա պ այծ առ Աարիէն Պրէսոլ
խօսեցաւ
Փետրուար Ափն, Ս– Խաչ ե կ եղե ց ւ ոյ ա -
ր ա րողո ւթե ան րնթա ց քին :
Այս տեէլ
Հ ա ւա քո ւած ենք ալ ե կո չե
լու
Հ ամ ար
փառսւլո
ր եւ ցաւա
էլին
քիչատակ–
ներ : Փառք ու ցաւ. երկու բառեր
, որոնք
անբամանելի
եւլած
են
քրիսոնէական
էլեանքի , ինչպէս
նաեւ
, ա ւա՛՛ էլ ,
Հա
յ՚սս —
տանի պաամ ութեան
մէշ :
3 իշա ա ակի ա յս պա շտօնւս կան Հաւա -
քոյթին
Համար
դիտումնաւոր
կերպով
ո—
բոշեցինք ա յն կիրակին
, որ կր ղուղա -
՚էի՚՚լի
Աւս՚բա
յրի պատե բաղմի
տարեդար–
ձին :
Աւարտ՛՛յբ : Գբիղոր
Լուսաւոբչի
կողմէ
Հա
յասաանի
քբիստոնէ
ացում
էն
Հարիւր
տարի
՚Լերշ
, Աուասոնի
մէշ Գլովիսի տա
րած
յաղթանակէն
35
տարի առաշ , կբ–
բակապաչտ
Պարսիկնեբր
արչաւեցին
Հա
յաստան՝
սլա րտադրե
լու
Համ ար
, որ
Հա–
յեբր
ուրանան
իրենց քրիստոնէական
Հա–
լատքր ;
՚Լարղան
Մամիկոնեան,
Հա ք աւլնուա —
կաններու
բետրանիիԿւ
օ՚լնոլթեամբ
, որո–
չեց
ղիմաղրել
պարսկական
բաղմաՀադար
բանակին։
^ակատաւլ բա կան կռիլր
աեղի
ունեցաւ
Ալարայբի
մէշ : Հակառակ ու–
մերու անՀալասա
բութեան
,
Հա
յե բ ր քա -
շաբաբ
ղիմ աղբեցին
, եւ թերեւս
լադթա
—
կան
Հանդիսանային
եթէ իբենց սպառա—
պետր
, Վարդան Ա ամիկոնեան
, չսպան -
նուէր
Հա
յասաան
պարտռւեցալ
. բա յց
Հա -
յերր չաա աւելի
ամ ուր կեբպով
կառչե -
Վերշին փասար
տրուեցաւ
1953
Մայիս
2(էին : Մոլոթով,
որպէս
քցոբՀրղայէ/նքիռւ–
սասէոանի
Արտաքին
նախարաբ
, կր լայ—
տաբաբէբ ի չուր
աչխարՀին
, թէ՝ Խ՛՛բ -
Հ բդա
յին
քհ ուս աս տանբ
ո՛ չ մէկ Հ ողա
քին
սլաՀանշ
ունի
Թուրքիայէն։
Այս յայտա -
րարութիւնր
կրկնուեցաւ
նաեւ Խ • Հա -
յաստանի
Գերաէլռյն
Խ որէ ուրդի
՚քյԱ՚խա —
ւլա֊է Առուչանեանի
կողմէ :
Գեռ ասկէ քանի
մր չաբաթ
առաշ
նոյ–
նր կրկնեց Խ ՚ Հ ա յաստանի
կոմ իւնիստւս
—
1լւսն կուսակցութեան
աոաշին
քաբաու
—
ղաբ՝ Թոէէմասեսւնբ : Այս րոլորբ,
անւլամ
մր եւս կր Հաստատեն թէ
րո լչեւի էլԿւե
բու
Համ աբ
Հա յկական
Հարցր
ինքնանպաւոակ
չէր
երէկ , չէ նաեւ
այսօր :
Բո լչեւի1լ1ւե
ր բ ցարերէն
աւելի վատա —
բաբ
դայն օդտաղռ րծե ղ էւն ոբպէս
միշոց
իրենղ ա չխա
բՀ ակա լական
Հա
չի էնե
բուն
Ա. ՏԷՐ ԹքէՎ.ՄԱԱԵԱՆ
Հ
ամ
է
ղէսն իրենց
Հաւատքէւն
, որ դարձաւ է, -
րենց
ղոյութեան
ի՛՛կ իմասւոր :
Պարսիկներր
, Հռոէքէէսցինեբր
, Ալէաբնե–
լ՛ր,
Մ՚՚նկոլ^՚երն
ու ք^ուբքեբր
պարբեբա–
րէոր շանէսցին
րԿւկճել
Հայեբր.
րայց
իլ -
րաքանչիւր
արչաւանքէ
՚էերշ
Հայեբր ա -
• ւելէ։՛ եւս կւսռչեցան
էւրենց Հաւատքին ^
միչա քուսալաէ թէ Արելմուտքէւ
քրէւստոն^
եաներբ
դիրենք պիտի
սլա չա ոլան են ա -
սիակւսն բարբարոսներուն
՛լէմ :
Արեւմուտքէւ
քրէէստոնեաներբ
եկան
կո֊–
տրֆուա տր Պույոնէւ Հետ :
Հայեբր
Խ՚՚՚չակիրներու
առաշէէն
՚ լ ա շ -
նակէէցնեբր
եւլան , ու չնորՀէււ
իրենց
է ,
որ առաշին
իսա չակ
բու թիւնբ
յաշռղոլ -
թեամբ
սլսակէէւեցաւ : Հե տաւլ ա յին
, այն
բոլոբ
իսա չակ բութ էււններր
, որէւնք ^ա —
յերու
օմանդ ակութեան
չդ էւմ ե ց ին
, ձա * —
իսողոլ թեան
մ ատնուեցան :
Խաչակէւրներէն
՚էերշ,
Հայեբր
չարոլ -
նակեցին տառապիլ,
ամբողշ
՚էեց դար։ քքչ
մէկ
Ֆրանսացի
կրնա յ մ ոռնալ
Զօպանեա—
նի կո չե րբ
, որոնք
քչւլ՚ոպան
Հա յերէււ օդ—
նութեան կր կան չէ ին \ Աակայն
Աւրոպա
« մտացբիւ»
էր. ել երբ պայթեցաւ
1914^
պաաերաղմ
ր , Թալէ աթ անդամ մբ ե
լս
Համարձակեցաւ
Հա յութեան
բնաշնշոլմին
ՀրաՀանւլր
՚ոալ :
Անոնք , ռր չրկցան
փախչիլ
, քչուե -
ցան
անաէղւււաներր
, ուր եւ բնաշնշուե -
ցան։ Մէկ միլիոն
երկու
Հարիւբ
Հաղար
Հալեր
այսւղէս
լլո՜էուեցան :
Մ՚՚ւսա
Լերան վրաք , սակա
քն ,
Հայերու
փոքրաթիւ
Լսում բ մբ վճռած էր պատուուի
մեռնիլ։
Թչնամ ի երեք
ղօբասիւնեբ պա —
չարեցին
ղիրենք
, ու երբ յայտնի
եղաւ թէ
սոէԼամ աՀ պիտի
րլլան , Ա ուստ
լերան ա–
մ էնէն
բաբձբ
դադաթներէն
մէկուն
՛Լբա
յ
ղ բօչ
մ բ պաբղեցին
, որուն
՛Լբա յ
դրուած՜
էր՝
ՀԲ բ ի ս տ ոնե
ան ե ր մ աՀուան
վտանղ ի ^
մէշ
են ՚ օղնութեան
Հասէք» :
Աստուած՜
այնպէս
ուղեց , որ օղնութեան
այդ կան—
չր
լսոլի : Ծովակալ
Տ՚սրթիմ տը
Ֆուբ–
նէ,
ժ ա ն տ ՚ Ա րք
եւ
Տըսէքս
նաւերով Հա -
սալ։
Աակայն
նալերր
չուտուի
Հեռացան :
40
օր ՚Լեբշր
միայն,
Կիշէն
նաւր, որա ֊
ռաշին
անւլ ամ բ լլա
լո ւԼ նչմարած
է բ
օղ. -
նութիւն
խնդբող
ղբօչակր
,
վերադարձաւ՝
"՛լշ մնացած
Հայեբր
վւոխաէլրելոլ
Հա -
մար։
Մինչ
Թէքէեան կր Հսկէր ոբ վա -
խաւլ րութե
էսն
ւլոբծ բ քւսշուլոլթե ամբ
ա -
ւաբտի , Ֆրանսացի
նաւսւղնեբր,
մինչեւ
կռւրծքր
շոլբին
մէշ ,մայրական
Հոդա -
ծութեամ բ նաւ կբ ւիոիււսղրէ
ին կիներն ու
մանռւկներր
. իսկ անդ էէն ,
մարտէւկներր
սլւստուո
յ
՛է ե րշին
Համ աղա
րկ
մ բ
1լ ա բ -
ձակէին
իրենց
ւղետերոլն՝
Եսայի
կա -
ղոլւղեան եւԱ ովսէս Տէր Գալոլստեանէէ
էւ
պատիլ :
Կիշէն^»
ճամբա
յ ելաւ :
Ա ակա
յն
էւն կած
մ էսրաէէրռսնե բու վ
բէմր
՚դէ՚՚՚ք էր լուծուէր
: Տ՛որմ - Փէ՚քոյի Հա–
մաձայնադիբր
որոչ
յոյս
ներչնչեց
՚ " յ Գ
ուղղութեամ
բ :
Անղ
ին , կէլ իպաոսի
մէշ , Հայեբր
կբ
կազմէին
Հայկական • Լեղէոնբ
,
մ ին չ
Ֆր՚՚՚նսա
կուաա
բ Լեէլէոնին
դբօչր : Ա–
Հա այդ ղբօչն է, որայսօր
կր տես -
ՕՏԱՐ ԷՋԵՐ
շ
ա ր ո ւն ա կե ց ինք մեբ
յառաշէսաղացոլ—
մ՛ր : Աեէլմէ իւբաքան
չիւր
բ , երբ 1լւսնց -
նէր
լքուած
դա չաաէէա
յրե
րէն , կր շա -
նար անղամ մբ եւս տխուր
Հայեացք
մը
նետել
այն աեղեբուն
ւէրայ, ուր կր դա -
նուէին
մեր Հեբկելի
էէէէլերր, մեր
բեա1լա–
վա յրերր
, մեբ Հ արս աութ իլեր : Յաճա
էս
կբ սլատաՀէբ որ այդ ՚Լայրերը
մեղի
անճ անա
չե լի
թ ուէին :
Զ"՚նց
կ՚առնեմ այս
մասէւն
աւելորդ
խ ո րՀ րդսւդծ
ութ
էէ
ւննե ր
լ ^ ե լ :
Երրոբդ
օրուան
եբեկոյեան
,
մտանք
Մեծ
— Գեաին
աւաւլանր :
Կր կա բծէինք թէ Ա եւամ
որ թնե
րր կր
դտնոլէին
ռ չ չաա
Հ եռու
, ցրուած
լեոնե–
բուն
մէշ֊ :
Տափարակ տա րած
ութ եան ՛էրա
յ Հաս -
տաաեցինք
մեր րնակատեւլին : Արեւր մա–
րբ մաած
Բէէալ՚՚՚ի
, էսաւարր
ՀեաղՀետէ
իշալ
մ եր
վրան
, եւ Հ էւմ ա
ւս յլեւս
ուրի
չ
չչոլկ չէր լսուէր
, բացի պաՀակ
ղէէնուոբ–
ներու Համաչավէ
ոէոնւսձա
յնե
րէն :
Տանկա
րծ
, Աեւ ա՛ք՝ որթ
եր
ու
ռաղմ ական
ել՚՚լէ՚ն՝
Ո ւ ա -
ՆաԱ1
)է/ւ
սարսռաղզեցիկ
կանչր
արձաղանւլ
ե ՛ք մեր դ լո ւխն ե ր ո ւն
՚էերեւ :
Շլ՚շակւսյքի
ծաոերր
, աՀաւոր
խարոյկէ
մ ր ւոա քաւած
բողավառեցւսն
եւ
էւրենց
արձակած
ամղոյն
լ"յ"երով
մենք
կրցանք
տեսնել
սեւամորթեբոլ
էսոլմբեր,
"լ՛ոնք
բա րձ րա բե րձ մա յոե բուն
կա տա րնե
ր ո ւն
էէբաք էին :
ՊԷէ1""՚աւի
մարղի1լն
էէ՛ն ատոնք :
՚ք^տանդր անէսուսափե
լէւ է ր :
Մեր
բանակին
ղե կա վա բնե
բ ր , րէ՚՚լ ոսա
արթննէսլոէի
,
էէա՚լեցին
Հաւաքելու
էւրենց
զինուոբնեբր
, աՀաղանդէւ
՚իուլր
Հնչեց, եւ
՛ոէ՛լ՛" ՛լ էէրա րսէնց ում
էւն մէշ
մ եր
դէ՚^երր
կաղւք ուեցան
։
Աակա
յն , Ա ե ւամ որթերբ
,ւէւ ո խանա
կ
մեբ
յան
կւււ րծ ա կան էսուճասլէ
ն
օւլ աուիլ
ւււզե–
լու
, Հիմ ա
ան չարմ
կանւլնած
մ ե։լ կր ւլ ի–
տէին
, միչտ
երղելով
իրենց
Ուա - ՆաԱ–
սէ5, :
Տ ո՛՛ւթ
՚"նղ ամ սեւամորթ
մ բ երեւաց
մա
յ–
ո ի էլ ո/էլ աթին , ամ ենա բարձր
ղաղա
թնե -
րէն
մէկը :
Մինակ էր ան։ ճակսւաէէն
վբայ կբ կրէր
Հբաղոքն
էիեէոուր մբ, աշ ձեռքին՝
կացին
մր,
ձէսիւին՝
ղրռչակ
մր :
ճ ՚ ՚ ՚ ն չ ց ա յ
՛էէ՛ն քբ։
Փիէրօն էր:
Եթէ
Հրացան
էք
բ ունենայի այդ մ իշո -
ցէ՛ն, անպայման որ ՚է՚՚՚ձԲ՚՚ձթՐ
՚Լ՚՚՚աու -
թէ՛ւն մր դործել տար ինծի :
Աե
էէսմ
որ թր
իրենց
երդին
՚էերշին
տունր
կր/լնեէլ , էոնկեց իր ՚լրօչակր
մայռի ՛չա -
ղաթբ,
էլացինբ
չւղրղեց մեբ կողմր եւ
բարձբութենէն
ցատէլելուէ
, իէորասռւէլուե—
ցաւ
ւլե տին
շոլրե բուն
մ էշ :
Ատ/լէ եէոք, Աեւամորթերր
սէլսան մեբ
էէրէսլ ՚լէոբել
աՀսէէլին մայռակոյտեր
:
Մ է՛ եւն
էէ
յն ատեն
ւլն ղւս էլնե րր
սէլսան
կաբկոււոի
Կւման աեէլալ մեբ ւէրայ : ՚քյե —
տերր
նո յնսլէ ս :
Աեբ
ղինուոբնեբբ
, ղայբացած
որ չէին
էլրնէսբ Հասնիլ
յա
րձա
էլո ղնե
ր ո ւն , յուսա -
Հա՚ոական
մաՀ մ բ կր
դիմաղրալէին
,
ճղ՚քուելոէէ
մայոակոյտերուն
տակ ել
կամ
նետաՀար :
ԱՀՈ ելէէ էւրա րանց ում մր կր աիրէ ր բա–
նակին
մէշ։
Տ՚սնկարծ
աՀաւոր
աղմուկ
մր բարձրա—
ցաւ Ա եծ - Գետին
ճէւչդ էլեդրոնէն :
Ան ""՛է"
լ՛ տեսա
բան մբ էլւսնցն է ր ;
Գե՚լէէն
ձիալորներբ,
որոնք
չարաչար
էլէ,–րպոէէ իւռչաանդուած
էին սեւամորթե -
րու
՛ի՛՛՛է՛
էլ լո րած
մայռէսէլռ յտե րէ ն , դ ե–
աէ՛ն
մ ակէա րեսին
ւէ ր՛" յ կա էս ուած
կանա
չ
բոքէէերու
ղէէւբարեէլ
էլւււմա րնե
բռ
ւն
տաէլ
ապաստանիլ
որոչած
է էւն : Այս
Հնաբամէ՚ւո
ղաղա վ՛ա ր բ Թաաէն
յղացած էր :
Գուք չա^տ բաբի էք , կապէւտան • • •
Բաոոբդ
մամ է աւելէ էբ ոբ Թատէ ան—
ձա
լն ու ան չչուկ , առանց
ոեւէ
մ էէլէն
տեսնէէւ1ւլէււ
, ՛էրանէն
նեբս էբ սպրդած ,
թեւր
միչա վիրաէլապեբու
մէշ ,
անկէււն
մբ կանղնած,
ղլէւաւ
չւս րմումնե
ր աէ մ ի -<
այն կըՀետեւէբ
էւբ աէւրւէշ պատմութեան
,
մէ՛նչեւ
այն վայբկեէսնը
երբ յարմաբ
նր -
կատեց իր մասին
եղած
ղնաՀատանքին
Համ աբ
չն ո րՀ
է"
կա լո ւթ ի ւն
յա յտնե
լ , եւ
չուա րած
մրմնշեց .
Գուք շատ բաբի էք, կապիտան
...
ԸնդՀանուր
քրքիչ
մր ծայբ տուաւ
վ
բ–
րանին տակ։
Տելմաբ
եէոեւ ղարձաւ
եւ
խիսա չեչտոէէ մբ,
՚լ՚՚չեց
.
Ենչպէ^ս , ղուք
Հո՞ս, թ՛ատէ... Հա
պա ձեւ թեւր
. . .
Ծերունի
զէւնուորէէն
լլէմքր
մոայլեցէսւ,
կեցած
աեղր տւստանեցալ եւ ՚էէուխր
՚էէ՚ղ
ի ետեւ
ծռեց , կարծես
ու էլելուէ իր աչքե
րուն մէշՀ ուա
էէ
ւսբաասուքի
կաթիԼ^՚երր
էլասեցնե
լ :
-
Զէի կարծեր
, բսաւ ի վեբշոյ
տխուր
ձա լնաէ մր, երրեք
չէէ՛ էլարծեր որ կա -
պիաւսնս
ինծէ։ Հանղէպ
քսւրւլանքէւ
ւդակւսս
մբ
ւղէւտի ունենար
, Հետս
յողնաէլի
էսօսե—
լով
...
Տերքաբ
լ^ղոստ
ելաւ է։ր տեղէն :
՚1քե բողութ
էււն , բարէէէլամս ,
ն1ւլաւլու—
թէււն, բացադանչեց
ան, չեմ ւլիաեբ թէ
էնչ
կ՝բսեմ
"՛յս
սքաՀոլս
: Թ՛՛՛ակ՛՛ ,
"է՚րեէի
Թատէ՛՛
՛է
, պէէ՚ոէ՛ նէ,րե՛^
ս
ինծի • • •
Հակէսռակ
իր էլամքին , արցունքի
Հէւ -
ւլեէլներ
Հոսեցան
ծերու
^էի
տասնապետին
աչքեբէն :
-
ԱՀէս
, այս երրոբէլն
ւսնէլամ է , կա -
կւսւլեղ ւսն, ր՚սյց այս անդամ այս ՛սրտա–
սուքլ՛ ուրաէսու թեան արտասուք է
...
ՎԻԲԹքքՐ
ՀԻՒԿՕ
(10 Շար–)
