ՓեՏՐ. 18 ՓԱՐԻԶԻ ՄԷՋ
փւ.
ք՛եւլ ւորձր աօնու ե ւ/աւ
Փեարուար
՚ՀՀ)էն
Հթ։,լ չարթի
ղ է չե լւ Աալ ա՝Անւլո
ւ լւաժ լւմ ա -
Նի մէշ :
Օր
՚՚է
֊՚՚՚ն
նախաղաՀ՝
Հայասաանի
նախ -
քլին խ ո լւ Հ ր ղա ր ան ի անղ ամ ընկե ը
.^այկ
Ա ալււլ իսք,ան , Հանղ կ որ բանա լուի տբալի –~
րեց
նեբքլաները
յոանկայս
յ՚՚՚ր՚քել
յիչա
աակր փեաբուաբեան
նաՀաաաք^եբուն
ւ |
Եբբ աէլանատես
, յիչեց
Համայնավար
- •
նե բու
քլուլմէ քլա աաբ
ու
ած
ի՛՛ք՜ղ մ ՛ւ՛ թ իւն
- 1
նեբր ել Հալած անքբ
Հայութեան
տան
-1
դՀ"/ • Խանղավաո
ութեամբ
ն/լ՚ս բ՚ող բ ե ց
Հալ
ւք ո ղ ո վ ո լբ ղ ի մ իատ ամ ուռ ոլոո իմ էլո լմ ր
ի խնղ իբ իբ աղաաու թեան :
Հե բոոական
բաւլմ աթիւ
ւլ բ ուա ւլնե
բու
նէլա բաւլ բ ութեամբ
տուաւ
փ ե տ բ ււ
է
ա բ ե ան
աոլսաամ
բու թեան
իսէլական
ղիմաղիծր
:
ք՝աւլղ ատութ
իլն բ
րբսււ
Վաբղ
անանց
սլատէէբտղմի եւ ւիետրոլաբեան
աոլսաամ–.
բութ ե՛՛՛ն, ասլա ց ու ցանե լուի որ տին յա —
մանաէլնեբէ ի ՛էե բ Հտ
յ բ միչտ
էլոու՚՚՚ծ
՛՛ւ
աբէււն թավւած է ի խնղ իբ իբ անէլաէսոլ -
թեան եւ
աղատութեան
Աոաշին
րւսնաէսօսն էբ բնէլեբ իք . Ա՛կր -
աէւչեան, էնքեւս ք՚էէ^ք՚ւ
տկնաաեսնե
—
րէն
մ էւն
նէլաբաւլ բեց
յ ալուէ բղա
քէւն ան —
նաէսբնթաց
ե
լ
էսիղաէո
ւլ էւմ ւսղ բու թ է" նր ,
ցումնեբուն
դաւաճանած
սլիաէ Րքր*՛ յէ՛նք
եթէ
այսաեղ
չքէ՚չէէնք
Ղ՚անիէլ
Վաբոլմա–
նէ։ բաբեկամ ել ղ ասրնէչեր՝
Պ • ^էէք
Ա՚աէսէ
մ ասնակց
ութի
ւնր , ոբ թանղ ավառ
չունչով
մը մեղ առա քնորգեց
սէլիղրէն
ի
վեբ
:
Պ աբտա էլանո
լ
թիւննե բուս
մ էշ
թե բա -
ցած
սլիաի
ԸէԼ՚՚՚յէ
^ո բտակա
լութէւնւ
չյա լտնելով
մասնաւո րասլէ ս Պելմէ՚ոլ
Գբ–
րողնեբոլ
Ըն էլե բ
ա
կ ց ո ւթ ե ան
Հիմնաղ իբ ել
նախաղատ Պ– Ժ՚՚՚ղէ
՛Հէ՛՛՛էէ , "ք
ամէն
վայրկեան
մեր
կողքէւն
էլեցալ ել տուաւ
խոբտուրղնեբ
ոբոնց
աբմէքր
ղնատա
—
տե ցինք
Կ՝ողշունենք
մեբ
մէշ
նեբկա
յութիւնր
Մխէւթաբեան
Միարանութեան
վաբղ
ա ֊
սլետնե
բու եւ ուսանուլնե
բու
սլաաուիբա–
կութեան, ոբ ցոյց
կուաայ այս տաստա–
տոլթեան
յւս բա տե
լո լթ
ի
լն
ր , ոբուն
կրր —
թութիւնր
Գանիէլ
Վա րումանի
առշեւ
բացաւ
տամ ա լսա րանաէլան
գուռնեբր :
Յատէլասլէս
Հսււ\ելի է մեղի Համար
այս
Հասա րա
էլո ւթ ե ան ՛է էշ տեսնել
Հալ սլաա —
ուի րա էլութ իւննե ր ՚ եէլած
Ա արսէ յլէն ,
Լէանէն եւ Փարիղէն
, յաբղելու
Համար
մեծ բանաստեղծ
էւն
յէւ չաաակր :
Ա է, բ էսոբէւն չՆորտաէլալութէ|լենէ^րբ
նա—
եւ
մամուլին,
ձայնասփիւռին
եւ Հեռա -
տեսիլին
, որոնց
աշաէլցոլթիլնր
թո լլ տր–~
լալ
որ մեր ձեռնարկր
աւելի
լալն
տբձա–
կանղ
ղ տնէ
։
Պարոն փերատեսոլչ
, կր խնղրենք
որ
յանուն
կանաի տամալսարանի
, րնղ ունիք
ս/ա
Հ սլ ան ո
լ
՛ք ր ա լն յո
լ
չա աա էսասւ էլէւն
՛է"ք^
ձեղի
էլր յան ձնենք :
ւսւյւսէոու
թիւնլ
I
ոտ
11
ա տ
ւ
ւբող եկուսր
է՛չ–
ի՚անութեան
՛չէմ, որ նենղամտօրէն
ղր -
յած էր իբ էսոստումներր
, տալաձ է՛լ՛՛՛է ՚"~
բանտերր
լեցնելով
Հայ պեաական մար-
՚էէհ՝
սսլաներ եւ թտլանելով
երէլբի
" ՛ ն -
"՛էր
յ " ՚ լ ո ՚ է ո լ ր ղ ր :
Անինի
Հիմնած
կաղմաէլեբսլսւթիւնր
րարոյաէլանէ
ղուբէլ
եղաւ
միչտ
• ան է՛ր
իշէսանոլթէււնր
էլր պաՀԷ
բռնի
ումէւ մի -
ԻւՈՐՀՐԳԱՅԻՆ
ՀԱՄԱՅՆԱԳԻՏԱՐԱՆԻՆ
ՎՃՆՌԸ
ԱՏԱԼԻՆԻ
ՄԱԱԻՆ
^
I
ւլ
ապացոքց՝ որ
եբէէլուան
պ.
աոլողներր
, ա ստուածաց
ո ւուլնե ր բ , իրենց
րնկերներւէլ իսկ րերնով կր ղտռնան
ղ՛ս–
ւաճաննեբ ու էչր ղնղաէլաՀտբո
լին : Եղրա–
կացուց
իբ իսօսքերր,
րսելով
^էչԳ է
Փետրուար
\^էւն Հայ մողովուրգր
պար -
ինի
ումով
րտյց
երբեք րա–
դաւ
սու
րոյասլէս։
իսկ Համա յնաւիա ր ութէ՛ւն ր որ
Հիմնուած է սուտի ել կե՚լծիքի
՚իրայ
թէ
եւ
յաղ թեց
սուիններով
. րա լւյ պա
րտուած
է րա բ յոասլէս
, էւն չսլէ ս ամէն
տեւլ ու ա–
մէն
յամ
ան աէւ :
Վերշին
րանաիսօսն էր չւԿւէլեր Գ՛ ք՛ա -՚
լս՚յե ան ոբ քա լտնեց թէ Հալ մողով
ուրղ է
ղ մ բու էււ աութ եան
ղ չխա
լ
որ սլաաաս խանա–
տուն
Լենէւնէ։ Հէւմնած
իչխանութիւնն
է ե–
՛լած
\\)՝10էն
ասղին
է
ՀԱէւ՚սսնիկեան
, օրուան
Հտյ Համայնտ -
՚իաբ իչթանւսւոբր
երբներկայացաւ
Լենի
նի
ի՛նղ րե լով որ էլւսսեցնէ
թբքաէլան յա–
ռաշէսա
։լա ց ում ր , առաշքն
առնելու Հա —
մաբ
նոբ շարղերու,
Լենին
ւչռեՀկօրէն
պատասխանեց
Մեր Ժողովուրդը մի -
լիոններ ղոհ տուաւ, ե թ է մեր դաղափարի
յաղ|>անակիՐւ հաւքար պէտք ը լ լ ա յ ամ ֊
րողջ հայ ժողո վ ո ւր դը ղոհել , պիտի չ խը–
ն այենք ա ն ո ր ։
Միասնիէլեան,
թէեւ Հա -
մ ա յնավար
, սաէլա
լն որուն
Հողիին մէշ
աւլւլային
ղղացումր
վառ՝ մնացած
էր ,
արց ունքր
աչքերուն
յուսաՀաա
Հեռա -
ցաւ» :
«Համ ա յնավ արութիւնր
Հ էւմնուած է բռ
նութեան
, Հալածանքի
եւ կեղծիքի
վբայ,
՚/Կ՚^յ
Հունղարիոյ
ղէպքերր,
ուրեմն
ծութիւնն
է ։ Ատալինիղմի
ղէմ անոնց
մը
Այնպէս կր թուի թէ Իւ . Միութեան
մէշ
ւէերշապէս
որոչած
են թէ էւնչ
բառե րո՛է
"քէ՛՛՛ք է ոբւսէլոլին
Ատալինն ու Ատալի -
նականսլթիլնբ
: Ատալին
, ուրեմն
, կ՝ ո բ–
ղեղբոլի
իր ամրողշ
էութետմր
,
մէնչ
Ատալէւնականութիւնր
կր
ժխտուի
չոր
եե ր՛՛լ "՛է
որպէս
Համ ա յնա ւիա բութ
եան
թչնամ ինե բուն
կուլմէ
չարամտօբէն
րս -
"՛եղծուած
գաղափար :
Այս
՚իճիռբ
լոյս
րնծայուած
է ԻքորՀբ -
Ղ"՚յէն
Համա յնաղիաւս
րանին
4ւ^բ՚է
Տա -
տոբին
մէշ,
որուն
Հ բատա բա կութ
իւն ր
երկու աարիէ ի վեր էլր ձղձդոլէր
, ոբով
տետեւ
Հ րատա բա
էլի չեե րր
չէին կրցած ո -
Ր"չ^է.^է էն չ բացտտբութիւն
պէա
ք
է
ղ նեն Ա տալ
ինէւ անունին
դիմ աց բ : Աբ -
ղաբեւ
,
4 0 / " յ է
Հատորէն
բացի,
միւս
բոլոբ
Հատորնեբր,
մէւնչեւ
4 9 ^ 7 / ՛ ՝
արդէն էոկ
լո յս աեսած
են րաւական
աւո ենէ ի վեբ ՝•
4 0 ^ ^
Հսւառբր
Հրապարաէլ
Հանուեցալ
մի—
Ա
՛յն
անցեալ
չաբաթ :
Հբատաբակէւչնեբր
, իբենց
պարտագրբ–
ուած ալս յապաղում
ին
մ էշ
մ էսիթարա -
էլան կէտ մր ունին , որ է՝
ՀՀԱ պուտն իէլ» ի
յաւելում
ր այս քառասունեբոբգ
Հատո
—
րին
մէշ.։
Գալով Ա տալէւնի , Համա
յնա գիա
տրանբ
կր չեչտէ, որ մինչեւ
1 9 3 4 ,
էլաբմիր բո–
նապեար
որեւէ ծանբակչխռ
սխալ
չգոր -
ծեց : Վերշին
տարիներուն
,
կարդ մր
է՚՚ւրշ
սխալեր
դործեց
թէեւ, բա լց , էլա—
լերցնէ Համայնադիտարանր
, «իր երկա -
բամ եայ դործ ունէ ութ
եան
վերշին
տարի
ներուն
ղոբծած
սխալներր իր
ամրողշ
կեանքին
վերաղ է՛ե լր պատմ ութեան չա -
բափոխոլմ
մր պիաի
բլԼտբ»
:
իսկ « Ատալէւնիդմ
բառր»
,
կ՝աւելցնէ
Համ ա յնաղիատ
րանր , «կա
յս երա պաչա
յե
աա գիմ ական
չբշանա
էլնե բու ստեղծադո
բ–
ո–
տարրեր
պիտի
չր Աա ր իր դիրքր
Փեար
\ՏԷ՚ն տայ ժողովուրդի
տանդէպ :
« Աաէլայն
իչխանոլթիւններր
յալիաե
—
նաէլան
չեն » •,
ք1չ հղօրը թող պ արծ ենայ
ք1չ տկարը տխրի
Փոփո|սակի անցքեր շարունակ
կուղան ու կ ՚ ե րթ ա ն :
« Այս իչթանաւորն
ալ եկաւ ու
պիտի
ե բթա
յ , Հայ
յ՜ ողով ուրղ ր պէաք է ամ
ուր
սլատէ իր Հաւաաքր
ղէսլի
իր ապադան
է
Ոչ
՚^ է կ
լո ւսաՀ ատո
ւթ իւն » :
« Այսօր
մ ոռցուած է Հայկական
Գա —
ար,
էսորտրդսւյ-սւլուէնեբ
կը
ղոլմարուին,
ճառեր կր խօս ո լին
ճն չուած
ժողովուրդ—
ներու
մասին,
Հայաստանի
անունր
չկայ
ր)ւաւ երբեք,
էլարծես թէ ւլո յութիլն
ու -
նեղւսծ
չբ1է"՚է՛
երբեք
: Տաւալէւ է
նաեւ
տեսնել
որ Հա լութեան
մէէլ
մ ասն ալ քչու–
րանայ
իր ղաար »:
« կաղմ աէլե րպութ
իւն
մ ր էլա յ սակա
յն ,
ոբ էլր կոչուի Հալ 3 եղա փո իսա էլւսն Գաչ—
նաէլղութէււն
, որ էւր սեղանին
վրայէն
բը–
ղած
խաչաէլբութ
էււնր ոչ ա յն էնչ է եթէ
ւն
սլայքաբ
ւկտն
՝բ » :
չ բանուորական
չա
լւ
մ
ժմ ան
ղ էմ
մ ղուած
ան պէտի
չմ ոռնա
յ ե բբեք
որքան
ատեն
չեն
իրա էլանա ցած
մեր դարաւոր
ե րաղ–
ստա
—
ներբ , որքան ատեն
ղոՀացում
չեն
ղած
մեր արդար
իրաւունքներր
» :
Օր– Աստղիկ
՚Րէօսէեան
էւր անուչ
ձայ -
նով երդեց
«\քիրանի
ծառ»ր եւ «Հայաս -
տանին»ր։
Օր՛ Շ՚սքէ
3 "՚իՀս՚ննէ
սեան
յա–
շոդութեամբ
աբաասանեց
Վարանգեանի
Հե,
ւնե,
•–ն»ր :
նաւ չէ ւէե բ ց ո ւղած
/յ քլա էլան Գատր
Ընէլեր Զ՛ Վաբէւպեան
լոլղումաէ աբ —
տասանեց Ա իամ անթո
յի «Գա ղա փա ր էւն» բ
Հ
Օբու՚ոն
նաթաւլտտր
Հանդէսր
փյաէչելէ
աոաշ
լալտնեց թէ Փեաբուտբեան
ապս —
տամ
բութեան
օրերուն
Երեւանի
մէշ
«Մեր
Հալրենէ։ք»ր
դարձած էր թանդավաոու
—
թեւսն ա ւլր իւր , ուս աէւ առաշա բ էլեց
երղել
մ էւասնա բա բ -. |յէ^րէչաներբ
յոանէչտյս եր —
ղեցին
«Մեր
Հսւյրէ,նիք»ր :
Պ՛
ՊԱՐԹԵՒ
ՄՈԱԿՈՒԱՅԻ
մէշ սկսած
՜՜է ման էլս՛ կտն
ու էսամաճէւկնեբոլ
թաարոններու
Համա -
մ իութ ենա էլան ֆեսաիվալ
մ ր :
Երեւանի
Պատանի
Հանղէւսաաեսի
պե աա էլան թատ—
րոնր եւս պէւտի մասնաէլցի այգ ֆեստէւ —
ւիալին՝
ներկա լացնելով
երէլու
էլտոբնեբ՛
Մ իքս՛ յէլ
Հքաթիրեանի
«Երաժչտախում
—
րր» եւ Գրի՚Լոբ
Եաղճեանի
«Ոսկի ՜Րտ -
ղաքր»՝ րստ ՅովՀ • Թումանեանի
Համա
նուն
Հ է քե տ
թ
ին
է
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ
•Րտղաքաէչան ու Գիտա -
կան դէտե լէւքնե ր ու տարածման
րնկեբու—
թիւնր
երէչրին էչաբդ
մ չւ չբշաններուն
դի՛֊—
ղ ա տն տ ե ս ո
լթ
ե ան ա չխատա
ւո րնե բ ո ւն
Հա—
մար
կաղմ ակե րպած է ա յգեդո
րծ ո ւթե տն
նուիրուած
գաստ էսօս ութ
իւննե բ :
ՎԱՓԱՆԻ
չրշանի
Ո՚լշի
աւանին մէշ
բացուած
է
Հ էւլանղ անոցա
յէ՛ն
թադամաս
մր, որ կր պարունակէ
Հ իւանդանոց
,բու—
ժաբան,
ճաչաբան,
բանշարեղէնի
եւ սր—
նչւնղ ամ թերքնեբու
սառնա րանա
յին տն -
տեսութիւն
, կառատուն
, եւայ^ :
ՎԵՐՋԵՐԱ
Հայաստանի
մէշ
չո յս տե -
սած
են Հեաելեաչ
դէրքեբբ՛
Աթ՚"բեկ
իքնկոյեանի
«Գայչն ու կատուն»
,
էբնէսթ
Հեմինէչուէյի
«\քեբունին
ու \քովբ»
՛էի ՜
պակր
(թարղմ՛ Վ. Ա իքա
յէ լեանի)
, «Ե -
ղէչէ
Զա րենց ի
ստեղծագործ
ութիւնր ^
(յօղ ուածներու
ժոդովածու)
,
Գեղամ
Աաբեանի
«Բալլադնեբ»
, Հ . Վեւոնգ Ա -
լէ՚չանի
«\,ուադԱեբր»
, քէ
.
Վարիբեանէ
« Զոբս
Զրոյց », Աուրէն
Մո՚-րագեանէ
«Գառնարածէ
Երդր»
1
Ըստ
Համայնադիաաբանին
,
19344՛^
վերշ Ատալին չատ մեծ Համարում
ունե -
նալ սկսաւ
ինքն
իբ մասին, եւ սկսաւ
սբ–
իսաչներ
դոբծել թէ՛ Համայնավաբ
վար -
դապետութեան
վերաբեբմամբ
ել թէ՛ էբ
անձնական
վարուելակերպէն
մ էշ ։
« Ակստլ Հաւատալ թէ էնք անսթալա
—
կան է եւ առանձէնն
դործեց
՝ առանց
նր—
էլատի առնելու
կեդրոնական
կոմիտէին
էսորՀուբգներն
ու կարծիքր»
:
Վերշին
աաբիներու
իր մեծադոյն
սր -
խալնեբր,
միչտ րստ Համա յնադիտա
րա -
նին,
եղան Հետեւեայ^ե
բբ • չտա մեծ Հա—
ւատք
բնծայեց
1939^5՛
Հէ^էերէ Հետ կն -
քուած
Համաձա
լնութեան
• եւ , պաաե -
րաղմ էն վերշ , կա պե բ ր
իսղեց
Թիթո
յէ
Հ ետ
I
Համայնաղէաարանր
էլբ խօսէ նաեւ
աքն
Հարցին
մասին, թէ Համայնավաբ
վար -
չաձեւի
մէշ մէէլ
Հողիի ա էւ ր ա պետ
ո ւթ ի
ւնն
ու անտտտի
ւղա չտամ ուեքր
անխուսափելի
րանե"ր
են : Պատասխանր
ժէստական է •
եւ
ո րպէս փաստ
մ էշտեղ կր բերէ Ա տտ -
լինի
մաՀէն
վերշ
անՀ աաէւ պա չտամ
ուն -
քի՛ն
՚լէմ ծա լր տուած
սլայքարբ
% Հա —
մ ա յնաղ
ի ա ա ր ան էւն եղբա էլաց ո ւթ իւնն ա լն
է , որ տնՀատի
սլա չտամ ո ւնքն ու Հա —
մտ յնավա բութ
ի ւն ր իրարու
բոլորովին
•• III
կ
III
ո.ա
՛է Բ
աներ
են
«ՅԱՌԱՋ»Ի
ԹԵՐԹՕՆԸ
(1ՅՅ;
^՚/
՚/քյ
^55
՚/Ք
^
՚
^
յ
տ>Տ
ք * յ
՝^*՜յ
ք,^ճ ժՀճ
»ճճ
ժճճ
^ \
*ճճ
ՔՀձ
Փ^ճ
՚ < ա < ա
Հ^ք է^Ք
• V ՛
•> ՚ ՛
ԼքՀ՛
Ի Ա Ր Կ Ա Յ Ա Ծ
Մ Ա Ր Օ ՛ Ն
Լ^՚՚՚յց նա մեղաւոր
շէր– նաիստնձր տի
րում է բոլէւր էլենգան ինե ր ի սբաէւն , որոնց
մէշ
ղղա ցմ ունք
էլա յ :
Հեո ոլէց ա յժ՜մ աւե
լէ պա
լ՛ղ Լ" ե լէւ
եւլաւ
«ճւլ ն ա
լո
բ է։»
է, րղէ
ձա քնր :
Այս
էլողմ ով
ւլնանք , տստց
Մտրօն ,
նրան
էլր ւլտնէ,նք
այն լեռներէւ
մ է 9 ;
ԼԹ.
ՆԱՆաՄնճ
ԱՍԼԱ՚ՍԸ Ր Ա ՏԻՈԻՄ է
Մենք ղտանք
«ճղնաւսրին»
ւիանքէւց բա–
ւաէլանէւն
տեոսլ,
լեււնէ,բի
մէշ, որմօտ է–
ին ծովէէէչբին \ Ն՛" նստած
էլ։ ւքի քաբան–
ձաւիւ մէշ, "է՛է՛ մուտքր
նայսւմ էր
ղէպի
Լէ։մ անա սլա տր : Լուս աւո րուած
լուսնի
արծէէւթափայչ
չուլքեբուի
,
՚"յ՚ք–
փ՚՚ՔՐԻԿ
կ՚լ՚լին
երեւում էր ծովաէչի
մէշ մի
մռւսյչ
լ՚ծի
նւքան։
՚Րաբանձաւր,
որի մէշ
ղտանք
«ճղնաւոբին»
մի Հին մ իա յնակեացէ։
բնա–
էլաբան էր, ՛՛րէ՛ լատակի
։էրայ
ղեռ ւքնա -
ցած
վւոսիէլ1ւերի
մ աս ին տակաւին
էլա
յին
1լէ,նղանի
ալանւչութ
իւննե ր , թէ
նրանք
աոաշ
էին եէչել,
է։ ր անձբ Աստուծուն
ն ր–
ւէւ բահ
մարդու
ստէսլ
ծն րտգր։ււթ
իւնւից •
Այնտեղ
ճրաւլ
չէլա ր , բւս յց մի
անէլիւնում
էէառլում
էին մի քանի կաոր փայտեր
, ոէ
թէ տա քտ ցնե լո
լ
Համ ար , այլ էոյսի
՚^ա -
մար :
Մէ
էլողմ ում
իսորին քնի մէշ
լղառկած
էր սլառալ
էչտխարդր : «ճգնաւորն»
ար -
թէււն
է ր • նա է։ բ վւաոաՀ եղ ՛ք
Օ
բուքս
։ի նս
տած
, մտածոււք
էր : Նբ՛"
ծնէչերի
՚էր"՚յ
ղլո՚-է՚ր
գրած
, ննշել էր փ"քրիկ
Հէ՚^բ
բին :
Հրաչալէ
մի տեսարան էր այգ
I
Երբ
մենյ։
ներս մտանք,
«ճւչն՚սւորր
»
իւիստ
ղղոլչութեամբ
փոքրիկ
՚ է ^ " ՚ – կ ի ԴԱ՜
լուխր
՚լբեց
իր էէերարէլւէւի
ւէերայ
, որ
նբ–
րա
անուշ
քունր չէսանղարէ
, եւ ՛է ե ր էլա–
՛յաւ։
Նա
։լրէչեց առաշ ինձ եւ Համբուրեց
,
յետոյ
՚չրկեց եւ Մ "՛րո յէ՛ն։
Մ՚"Ր"ն
չրնգ -
դիմացաւ
նրան, ոբուէՀետեւ ոչ մի
"՚՚լշիԿ
չէր
կարոէչ
մ ե բ յ ֊ ե լ այն ա՚եւքեւչ
չրթունքր,
ոչ։ այնսչէս
ե։լրայրաբալ։
մերձեցան
սիրե
լի օրիոբղի
չրթունքին
:
Այ^՚ոլՀեաէէւ
«ճ։լնաւորր»
ոտքից
մէւնչեւ
ղլուէս
՛ա՛նելով ծպտեալ ել
ղինուորուտծ
Լք արոյէւն
, ասաց •
Ատա այդպէս լաւէ՛ այդ սիրւււմ եմ
է։
լ։ էւր էլեբ պա րանա փ ո խ ո ւ
թ
ի ւն ր մերէլաց —
Մենք նսաէացինք ;
Այժւք
էէՍ
էլբ էսլեմ իմ էլիմւսէլբ , ասաց
՛էէա ,
բա րէ, էլամնե բ իս մօտ պէաք
շէ ինձ
թաղնուած
մնալ :
Նա աոեց իր կեւչծամչ։
, մօբուքր
, եւ
մեր
առշեւ
նէէրկա լացաւ
Աւ։ լան ր իր բնա
էլան էլեր ։ւլ ււ։ր ււ։ նքով :
Ես
՛էէ՛ ք ՚ " ն ի էսօսքե բուէ յալտնեցի
մեր
էլալւ
։լ
նւղատւսէլբ
՚ տյնուտետել
սլատմեցի
այն
բոլլ/րբ
, ինչ
է
։ր Լ"ել էէ՛ Ա էէնա
յից
«կաթնաղբէ։ւրէւ»
ձորում
,
ա
յլ եւ տ ա ղո ր–
։չեցի
նրան՝
էնչ որ ասել
էէ՛ն էնձ
քեռէ
Պետրոսչ։
էքլ
տէրաէրն
իրանց
։էրանում :
ԱյնուՀ ետե
լ
ա ւե լա ց ր ի , թէ ո բսչ էւսի գա
ւա դրո ւթիւն է սչա տրա
սա ւում
ծերունի՛
լ
րսոբւլէւ
է։
լ
նլւա րարեէչամնե
րէ։ ՛չէմ : իսէլ
Մ արօն
էւր
կ՚՚՚լմի՚յ
լա յանեց
իր
արած
է^աբդտգրութիւններր
, թէ Մր՚^էի
ձեռքաի
նա
արղէն
բոլորր
իմացում
տուած է իր
հօբր :
ՇնէւրՀաէլալ եմձեբ
Հ ող ած
ութ
եան
մասէւն , ասաց նա աէսուր
էլել։սլո։ի :
Րայց այդ բոլորր ես արգէն
ղիտէի : Իմ
ւս բե ւլա յու էլան
էլէ, բպա բանքր
։։ւո իթ
տուեց
ինձ
մ անե
լ դա
լա
դի րնե րի
ժ ո ւլո վնե
րի։
մ
էշ
ոբպէս
խոբՀբդակէց
: Րայց
նրտնց
շ,էղր
ս
։՚1
։ղօր է
. . . :
Ոբպէս
երեւում
էր,
Ասլ՚սնր չատ
տիսուբ
էբ-ւ եւ մեբ
տ յց
էէ
լո ւթ էւ ւնն
այնքան
Հաճե
լէ/ չէր նրան : Գուցէ նա չէր ցանէչէսնում
,
ուէբ
ւքեր մօտ.
ղուցէ նա մեղ
այ^ւքան
սւնփորձ էր Համարում
, որ չէր
կարոդ
Հաւատալ
մեզ իր ղազտն է։քնե ր ր , որ նա
սլէտք է ծառայեցնէր
մեղ րոչոր։ւվին
տն—
•այտ նպատաէ^եբի
:
Առ յ՛ամ անակ
մ տածելուց
լետոյ
, նա
խօ սեց •
Ես չեմ ։լարմանոլմ
դործեբի
տյսպէս
լինեչու
մասին,
այ/ ցալոլմ
եմ , ոբովՀե -
տեւ
ամէն
ժամանակ
, երբ Հայէ՛
Համար
որ եւ իցէ դաւաճանութիւնէ
է սչատբտս
—
տւ։ււմ , նրա մէշ խառն է լինում
ւլաբձ—
եալ
նո քն իսկ մատնիչ
ձեռքր : Գա մի
սլատմ աէլւսն էէւլեռնաէչ ո րծ ո ւթ ի ւն է , ոբ
սէչսեալ
ամենաՀին
ւլարեբից
, խիստ
կրկ–
նոլել է մեր
։ս։չղի
էչեանքում
: Գա
Հայի
։էաա յաակ։ււթ
իւնւնե րից մէէ^ է • . . :
Ե՛։ առաշին
անէլամ տեսնում էի Ասլա -
Կէէէն է.լ։կար էսօսելիս–
նա
առՀասարաէլ
լուռ եւ ծածէչամիա
եբիտասարգ
էր : Րայց
նչւա էււօսելու
ձեւը չսէէո տարբեր էր կա -
րոյէւց : կարօԿէ ժուլովբէլի
"ր՚քի էր՛ նրա
էսօսքերն անտտչ
էէ՛ն եւ պարղ,
բայց
նը–
րէսԿւց մէշ ուժ եւ ւլօրութիէն
էլար , նրանք
ւէէէլւլում էէ՛ն աւելի
ւքարգու
սր։ոի
ւէրայ;
Աս լան ր ժոզոէի ր։չ ի կրթուած
որ ւլի՛ն
էր 1
նրա խօսքերր
կոէչուած
էին եւ ՚լեէլեցիկ ,
աւլղում
էէէն աւելի
մաբւլու
մաքի
՚իրայ :
Նս՛ •շ՛"րո ւն ակեց
(Շար.)
ՐԱՖՖԻ
