Սհւռի դաշԱագիդ\
\ 920
Օգոստոս
1 0/5՛
ստո րագրո ւեցա
լ. Ս եւռի
գա Լե ա գէ
ր ր
յ՚սղ^ակ-ան
Դաշնակիցներու,
եւ պա
ր–
աուահ–
թ՛ուրքիոյ
միջեւ։
Հայաււտանի
Հանրապե՛
տութէլնն ալ Դաշնակիցներու
շարքին մէջ կր գտ^
նուէր
ե լ անոր
լիազօր - նե
ր
կա
յա
ց
ո
լց
ի շր , Աւեաիս
ԱՀ ա
րուն
եան , գա շնագի
րր
սաո րագրո գնե րէն
մ
էկն
եզաւ,
ե լ
առաջինր
աԼոլներու
այր -
բէԼական
կարգով :
Ա յգ պաամ ական
օրուընէ մօա չ
՛՛ր՛՛
"՛մ
իս
՚էերջ
Հայաստանի
Հան րա պեաո
լթ
իւՍ
ր
կը
կո րհանի՝
2^" բՀ է՛– Հ՚"յագալ
գո րհա
կցո ւթեան
, որ սաեգ ^
հուեր էր Թուրքիոյ ու ըո լշեւիկ
Աոսկուայի
մի .
ջեւ։
Այն Թուրքիան , որ գա ցահ
է
ր
Ա եւո՝
՚հաշ–
նակիցներոլ
գթութեան
ու վեՀանձնո
ւ^ե
ան ա
պալինահ
, խեգճացահ
,
գաշնագիրր
սաորազքե–
լէ
միա
յն
յոմ իս
մ
ր
աեց իր բանակնե րով
կ
՚արշա–
ւէ.Հաայսաանի
՛էր՛"
յ : Աննախապէս
որոշ
ու,Հաս^
տաաուն
խոստումներ
առահ էր Աոսկուայէն եւ
վստաՀ
է ր
ւ։
ր
իրեն
օգն ո ւթ ի
ւնն
ե
ր
պիտի
Հասնէին
•սՀհպա յմ ան : Այ՛լ
վստաՀութիւնն
ա
ր
գա րա ց ա լ
լի.
ւււււա»ւաաաաք1տ4ււ»ւուոաւէա»ա«»ւտւքք»ւսէւէէ«1ւււ
քերուն
վրայ առանց
ց՝՛"
ւ
մր զգալու ,
Հասկցաւ
թէ
ւ
՛նք "՛լ վարակուահ է աիստէն :
Երբ
մ "րթը
էիա ը ակո
լահ է
րո րոտութեամ
ր ,
ճակտին եւ ձեռքերուն
՛Լրա յ կրյա յտնոլին
, կս՛
ր–
մրորէէէ
՚կ
,
գեէլնէորակ
, կամ թուխ
բիհեր
,ռրոնք մա.
մանակ
ի լՐէթսւցքին կը թանձրանան
՛ու կը կազմեն
Հիւսու՚սհքները
փճտցնոէլ
կեգե
ր
:
Հիւանգութեան
այս
ձ ե ւ ն
է որ սոսկում ու
ն
՚ոգկանք կը պատճառէ
:
Այս
աՀա րկո լ
Հ իւանգո
լթե ան
գարմանո
ւմին
Համէոր
մինչեւ
այմմ կր գորհահուէր
օհՅս1աՕՕ§քՅ^
իւ֊ղր որ կըստա ցււ լի Պ ի րմ անիո
յ
ե լ
Ասսամ
ի
մ էջ
աճոզ կարղ մր հ՜ա՚ռերէ : յյակայն
գօրաւո
ր
գեէլ մը
չէր եւ ներկայիս
ատոր
փոիսարէն
ՀետգՀետէ
Կ^ք^ւլՀ ան
ր
էոն տ յ հհմրական
(տս1քօռ€)
գե
էլե քու
գոք.հահութիւնը։
Այս վերջինները եթէ
ա
րմ ատա–
կան
չեն ՚ րայց
զոնէ առաջինէն
աւելի
բարձր
են
իրենց
բումակտն
յատկութեամ
բ
: Աասնագէանե -
բու տաէէբ տարուան
էիո րձառութիւնր
ցոյց կոլ
տա յ թէ ա յգ գեգե րով կաբե լի է գանգագ^
բա
յց
աստիճանական
բո լմում
մ բ ձեռք
բերել : Ա ակա
յն
գարմ էէէնում
ի
էիեբջնական
լ^գՀատո
ւմ
մ բ
կրնա
յ
տեզի տալ Հ իւանգո
ւթեան
կրկնումին : Ա յգ պատ
ճառաւ
բմիշկներբ
են թա կան ե
ր
ո ւնէ կբ յանձնա
բա–
րեն
հհմբական
գեգերուն
յարատեւ
գոբհահոլ -
թիւնր
իրենց
ամ բուլ^ կեանքին
լՐւթացքին :
Ա՛ան Փաւլո
քի
( Պ րազիլիէէէ ) ուրկանոցի
մաւէհ՚ա.
գէտնեբէն
Տօքթ–
Լտսա ճշ ՏօԱ2Ձ - Լւա&
յայտա -
բտբսէհ է թէ
1ւ|Ո–լՓօէւէ՜
գեզեբոլ
գ՛ա րման
ում
իւն
ենթակա
յ \
287
՚՝
իւանգներոլ
վիճակի
հան բացմ ան
ոչ մէկ գէւզք սլաաաՀահ է Լորս տարուան
բնթաց–
քին :
Հանսէնի
ցաւբ իր սկզբնական
շրջանին
րնղ -
Հանրապէս
կարելի է շուտոէԼ
բոլմել : Եթէ Հիւան–
գբ քանի մբ տաբիէ ի վեր վարակուահ է
,
իբ վի -
ճակին
ղղալի
բարւոքում
մը կբ պաՀանջէ
առ-
նուաէլն
չորս տարուան
էսչալէէւրջ իսնամք :
Բ որո տութ իւնբ մառա՛ն գական չէ ՜՛
Փոքրերբ
աւելի
լ^գունակ
բլլալով
վարակմ՚ան
սլէտք է զա -
նոնք անջատել
իրենց
հնուլներէն :
Թ՛արփ՛՛– Գ– ՊՕՅԱՃԵԱՆ
աԸՏ ՇՕ
ուլի,
ոբովՀետեւ
Աէյսկռւա բսա էսմենայնի
գբա–
մով,
ռազմամթերքով,
մինչեւ իսկ
բանա/լնեբուի^
նպասէոեց
թ
րքական
արշաւանքի
յաջողութեան
:
Եւ երբ մեր մռզոէիռլբգբ
1լարիւնէբ
հանր
կռիւ ^
ներոլ մէջ քյ-ուրքերոլ
էէէմ , Աոսկուա
թիկունքէն
կբ Հարուահէր
մեգ, մեր Հս։1ա սլետութե
ան փլու -
ղումբ
շաաէէլեցն ելու
Համւսր :
Մօտ
չոլ՚ս
սէմէս վերջ պիտի
լրւ^նայ
փլուզման
՚32,րղ. էէէարին : Ոէ։լո,ր ս.նցահ աարիներուն
,
Աեւււի
Դ՚՚–շնս"1իրր
, ոբ աէոենիՂ
էէ,յնքան խանգավառ
յոյ
սեր ու Հեռանկաբներ
սաեղհտհ էր
Հայութեան
մ էջ , մ՚ւ՚Աէց
էի աս տօ րէն
սէէսկ
գի
լան ա գի տա կան
աքթ մբ, ոբ այլեւս կբ պատկանէր
միայն պատ–
մ ո ւթեան
է Ա ո ս կո ւա եէ. անո ր Հետեւելոէէ
Երեւան
՛է իասն ա բո՛բ
յւ-1 ւէուս րււ քեցին Ա եւռի
ղա ^.։՚ազի
րբ
Ոբպէս
թ"՛
՛ւթի
կտոր մբ, ոբ ոչ մէկ արմէք ու կա
րեւո րէւլթ իլն կրնա բ ունենա
լ :
<Տ։
Թռււլթի կաո բ»բ , սակա
յն , մեւլի Համա
բ կը
պաՀէ իր սկզբնական
նչանակութիւնն
ու
իմասաբ։
Անցահ
ե բե ս ո ւն բե րկո
լ տ ա ր ինե
բ ո լ վե րիւթս յբում -
նեբր կարող
չեղան մերՀոգիներու
մէջէն
՚աքմա «
տախիլ
րն ե լէէւ Աեւոի
խո բՀոլրգն ու էլբա ւչո
ւթիւ
նր ։Ղ՝ա ^ւագի
ր բ
մ եղի
Համ ար չէ ա բմէքտզրկո
ւտհ՝
ոչ տես ականա սլէս , ոչալ փ ր
ս։
ւա պէ ս : Հա յ
մողո
ւիուբղբ իր իրաւունքին
մ էջ կը մնա
յ տակաւին ,
ղոր
կարելի
չէ
բ
մխտել
ու ՝ կա րեւո
բո
ւթ իւնէ զբբ -
կել
մ իա յն
ո րովՀետեւ
Մ ոսկուա
ղտ յն չէ բ
ճանչ
ցահ :
Աե ւռի
ղէս^ազիրբ,
ճիչգ
տեսւթիւն
մբու
անկապտելի
իրաւունք մր րլլալէ
բացի՝ ԳԱ%Ա -
ՓԱՐ
մբն է Հայութեան
Համար։
Իսկ գագաւիար ,
ներբ
վ։՝լիլ ու կորհանիլ չեն գիտեր
, այլ կբ մնան
առոգջ ու կանգուն
, որչափ ատեն ոբ անանք չեն
իրագոբհուիբ
իրենց բովանգակ
հաւալով ուխ-ո -
րութեամբ :
Մ ոսկուա
չճանչցալ
գա^տգիւրբ,
ու ամէն
ջանք
թափեց
էլայն
մեռցնելու
եւ թազելու
Համար :
Բայց , բա բե րաիստա բար , միա
յն Ա ոսկուա
քի քա -
գաքագէանեբու
կամքէն ու Հա յեց
ո զո ւթենէն կախ–
ուահ չէ ւքիջագղ ա յին
Համ աձա էութիւնն
եր
ու ճա
կատա գրին
տնօրինում
բ : Ուրիչ ՚ագգակնեբ
,
ուրիշ
զօրոլթիւննեբ
ալ գոյութիւն
ոււնին աշխաբՀիս վբ–
րայ
, որոնք Աեռի գա^տգրին
իրական
Հեգինակ -
նեբր եգահ
են՛ եւ որոնց մտայնութեան
մէջ ՛ան կբ
պաՀԷ իբ սկզբաքլան կար ե ւո ր՛ո լթ ի լն բ :
Գաղափարի
մբ իբազոբհումբ
կրնայ
ձգձգուիլ,
պատաՀ՚ա
բներո
լ
են թա
ր կո ւի լ ,
ձգձգ,ու՚իլ : Ատկէ
սակա
յն երբեք
չի տումե
բ գաղափարն
ինքնին՝ իր
ամ բոզջո ւթեան
բ
եւ իբ վս ե մ ո լ թե ան բ
մ էջ :
(ԽմրագրակաԹ ՀԱՅՐԵՆԻՔԻ)
սպաԱԱն(քիԱ»
Ա. կբՀաւատա՛^ս թէ կնոջ մբ դլուխին
ձեւէն
կարելի
րլլայ
ճան չնա
լ իր նկարտզիրբ :
բ.
Գլուխին
ձեւէն՝
թերեւս
՚ բայց
գլթ՚"րկին
ձեւէն՝
ապաՀովա՚բաբ
... յ
1&
Գ֊իւղաւցին
Բան մբ ղյ՚կելու
Համաբ՝
թզթա -
աաբէէ՚^վ
աւելի աբագ կ երթայ, թէ Հեռագրով :
Պաշաօ(ւեայ
Անշուշտ
Հեռ՛ագրով։
ի՛՛նչ
պիտի
ղրկէք ••
Գիւդւսցին՛
Տղուս
Համար
կ՚ուգեմ
՚ լ ո յ գ մբ
կօշիկ եւ ղոյգ մբ եղ ղրկել
- - . :
Հ^ԿԻՆԵՐ ԵԻ ԱՂՋԻԿՆԵՐ
ԱՈԻԻՆԱՀԱՐ
ԸՐԻՆ, ԱՆ
ՄԵՂ ՄԱՆՈԻԿՆԵՐ
ԱՅՐԵՑԻՆ
ԲՈՑԵՐՈՒ
ՄԷՋ »
Ուրֆայի
«Տէմօքրաթ
Ուբֆ^»
թերթբ
՚ լ ՚ չ ա յ ՚ ո ֊
ցունց
զրո ւթիւն մբ Հրաաա բակահ է Հ.ալք
կ՚՜-ւ •
"ակցութեան
եւ Հալքեան
իշխանութեան
ւլէմ : Ա–
Հաւասիկ
Հիմնա կան մասեքբ՛
Հա լք կուսակցութիւնն
էր որ Տէբսիմի պատե -
բւսգմին մէջ մեր Հարիւր
Հաւլա բաւո ր
Հեբոսներբ
սպաննել
տուաւ,
՚ան՚ւնց
կիներն
ւււ
աղջիկները
սուինաՀաբ
լ^ե
լ տուաւ,
միլիոնաւոբ
ձաւլուկնեբ
Հաւ՛աքեց ելկրա1^երու
մէջ ՛այրեց
էլանոնք» :
«Հիզմէթ»
եւս կբ
՛ււ
՛է խմբաղրակւսնի
մբ մէջ–
Մենք
այսՕի
մեր ճակատաւլիրբ կա պահ՜ եԼք
ա րեւմ աեան
ււլետո ւթիւննե
րուն , եւ կրՀալ ատ անք
ու
1լ՝աւէլւէէւի/ն ինք
իրարու
• /• իւն. ւլի ր աշխարՀ
ի
իսա էլա
ւլո թ ե սճյ^ պաՀպանմ
ան , բո
լո բս կբ սլա յքա -
րինք
հ) • Ռուսիոյ գէմ, եւ ց՚էեբջ
սլիէոի
շԱէբունա^
կենք ա յս պա յքարբ :
Կ՝ա իմէ զիանքալ թէ գ ե ռ երէկ
, եւ
եբկբորգ
տշխաբՀամաբտի
օրերէէւե–, ինչպիսի՛՝՛
ճամբու
մբ,
ինւչպիսի^ քաւլաքա կանւ ո ւթե ան մր Հետեւեցանք :
Միակ
մ արգր ,
ինէժնիւն
ո ր Թուրքիս
յ ճա -
Կ՛՛՛՛էէ Ր Ր էր ^ե ոքին
մ էջ ունէր , քագաքականւ
աչք–
կասլուկ
մր կբ իսագար պա րգասլէս
կոզմերու մի
ջել : Լպբհունէ քագաքա
կան
ու թիւն
մբ , որուն Հե -
աե լանւքուի ոչ
՛ւ՛
է կ պե տ է։ ւթի
ւնւ կբ ՛ի ստաՀէբ
մ եղի
,
անւվստաՀելի
տգւլի մբ տիտւլոսբ
ստացս^էք :
Նա իսս
բղ
ի շխանո ւթեան
օրով
, սլետական մե -
քենան
ենւ թա կա
յ
էր ձւո խա կո ,լմ եան– Հոս՛անքներու
,
վկայեալ
«քօմ
ի ւնիս/մք,Տնեբ սլատասիւանատու
պաշ՛
տօննեբ
ստանձնւահ՜
էին։
կօլխօզե\ան
կանոննեբբ
գո բհ՜ագ
րեց
ինք եւԱ աիես^ւքերուն
ազէկ
ե բեւա
լու
Համար ,մեբ ազգ՚այնական
ցեգակիցնւերբՌուսերուն
յանձնե ցի՛ն ք եւ ողջ սղջ ա յբե
լ տուինք
զս^էոնք ,
ինչ ոբ ՚ւսմօթալի արատ
մբ սլէււոի մնայ մեբ պ՛ատ–
մ ութեա՛ն
մէջ : Երկրի
՝• ւլաւակներր
յանձնեց
ինւք
ձախակողմեան
ղաէլաէիա
րնե րով
թրհոլահ
ուսոլ -
ցիչնեբու,
ւլիււլակա՚ն
ռսլբոց^ւերբ
վերահեցինէք
մէկ
մէկ
Հ-ամայնավա բական
բջիջնե
բու :
Բու մ ա
յբգ
իմ մայրս է,իմ Հալբս քու Հայրգ է՝» յանկեբգնե -
յւով եւ ո տան աւո բնւե րուի
Հտմ ա%^վ,արութէէ-նր
բւս–
ցատ րե ցքոԼ^ք ե
Լ
պար
ւլե լներ բաշխեցինք :
Լ՚աշմէթ
Օրպայի
, Րէշիա
Աէբճանի
մբ
ղէ՚գքԱ
էէլատաՀեցաւ
, անոր ւոակ շտտ մբ բանւեր
պաՀ՚՚ւահ՜
էին : Լրտեսականէ Հոտ մբ կուգար
այգ.
զէպքէն
ղոր
բւււ րձի
թ".զի րրինք : Նհւղատ
Թ "՛ն՛ էոօ էլան։ ի^
ինքԼասէւլանէէ
լ թ ի լ ն բ , որ կապ ունէր
Հա շմ է թ
Օր
պայի
իէնւղբ ին Հեա , ւիակե ց ինք
իբրեւ
պաբզ
անձ–
ն տ ս պւոնէ ո լ թ ե սւնւ ղէսլք մ բ ։ Յէօն
Փ՚՚՚՚իէնի
զէմ սար
քուահ
մ ա Հ ա էի ո րձ ինէ
մ էջ , ե բեւա
կսւ րականւ
յանցա–
պաբտնէեր
մէջտեղ
Հաէնեցինւք եւ երկու կոգւքե
րն։ ալ
գոՀացնելու
Համար
կատակերգութիւն
մը խազա -
Սինք :
Ա^յս Ր"լ " ր ր լպրհռւն
քագաքա
կանութեան
մր ,
եւ երկ էււ կո գմ ե բն ՛ալ գարպասե
լու ախտի5է Հետե՛
ւանքն
էին :
Հե րջապէս
ջնջեց
ինք
ինէօնիլա
կանութիւն
բ , ե–
սապէսշւո ութի
ւնբ ել մեր վաբկբ
մ եհ՚ա՚պէ ս բարձ–
«ՅԱՌԱՋ»
ԻՊԱՏՄՈՒԱԾԲՆԵՐԸ
(5)
կառապան
Մինաս շատ լալ գիտէր
իբոգութիւ–
նբ բա յց երբեք նկատահ
չէ բ ղա յն
գմ բախաու՛
-
թե ան պա տճառ , ու լ^գէիւլո
ւմ ով պա տա ս խ՚անահ՜
էբ , նայուահքբ
սուրի պէս էֆէնտիին
աչքեբուն
մէջ
մխահ^ ,
Իր
յոյն
հ-առային Հեա ամուսնացեր
է ,
^ ք " ՛ –
լալի կամ այպանելի
ի՞նչ կայ այՕտեւլ։ Կբյէչեմ
,
Հ՛այրս
յաճաիս
ինձ կ՝բսէր թէ ՛այգքան
գեգեցկու՛
թեանէ առջեւ ո՞վ պիտի տատամսէր––
-, ու կ^ա ՚
՚-ելՅնէր,
Աստուահ
ի՛ք, պատկեր էր
պէ,
պաակեր
եւ ինչ անուշութիւն կբ կաթէր
աչքեբէն
- • ֊ :
Խոբ
լոոլթենէ
մր վերջ,
Ձ - - եան
էֆէնէոին
խօսակցութեան
վեբջ կբ գնէբ
սխալ
քայլ մբ
Ա/—
ռ՛ահ
րլլալու վախով ու Հազիւ
լսելի բառերով
կմ
կմալով
Կ՝ոլզեմ ես ալ, տյսպէս
գեզեցիկ
մաՀաբձան
մբ
կանգնել իմ պապենական,
շիրմաքարին
աեգ ,
աՀա քիչ մբ անգին
խոտերուն
մէջ կոբսուահ ու
անտեսանելի ;
Յիշելով այս միջագէպբ
, կառապան
Ա ինաս
կաբհ^ես գտահ
րլլար
կհիկին
թելբ եւ կը վախնար
զայն
քիչ մբ աւելի
քակել
փորձելու :
Հիմտ
կ՝բմբռնէր
,թէ որքան մօտ
առնչսւթիէ^
կայ զեռ առջի
օբ իր յաճախահ
կասլելայինտիրո^
բսահ սա քանի
մր խօսքեքոլն, ու իր միտքր աան՛
ջոգ
Հաբցին։
միջեւ :
կառապան Աինաս , երէկ
գիշեբ
ուշ ատեն Ար–
մենաքին
Հոս էրեւ կբ յոխորտար թէ իր նոր կառ
քին պէս Հատ մ լ ^ ալ չկայ
ամբոզջ
Թուրքի"յ
մէջ,
եւ թէ ո ՚ ֊ բ ի չ մբ չաա աւելի
չքեղ,
արղէն
ճամբայ
գրուահ– է Փարիզէն :
Ուչագբռւթենւէն
վր ի՛պահ է ր ա յգ պաՀուն Ար -
մենաքիւին
"՛՛՛վ բլլալուն
մասին
թորՀիլ,
բայց
քիչ
մ բ առաջ
կառքին
մ էջ Զ - • –եան էֆէնտիին
անցնի
լը աեմհելոէի. Հոգ չէ թէ աւլօտօբէն ու
ենթագրու–
թեամր,
մաքին մէջ ալ կասկահ չէր մնար,թէ
՛ան
նոյն
ինքն Խաչէբեան
ւլե րգա ստա՛ն ին
ակնարկոլահ՜
էր -
Աովորականէն
աւելի
ուշ ւիակեց
խանութբ այգ
իրիկուն : Առաջ ին
ա՝ն։զամ
րլլալով կբ զւլտբ տա
րիներու
ճնշիչ
հանբոլթիւնր
ու յամր
քա
յլեբով
ուղղուեցաւ
գէսլի Ա է յխանէ
Պո գազին :
Հիմ ա , տակաւ
թանձրացող
մ թութ եան
մ էջ ,
Ւղմիբի
այղ անուանի եւեռուն
վ՚ողոցբ,
իր
առջեւ
կբ բաց ո ւէ բ իր բոլոր
կենսուն՛ակ
երեսակներով :
Ամէն
կոզմէ
պոռչտոլքնւեր
, ձայներ,
եբւլեր
իբաբ
Կր ՂՐԿԷԷ^ զուարթ
ե լե ւէջն։ե րով։ Տեսակ
տեսակ
ձուկերու
, պան
ի բնե բո
լ , տակառնե
բուն
վր"՛ յ )
շոզշՈզունէ
լոքսեր կբ քթթէին
աստզերու պէս, փո–
զոցին
ե րկա
քնքն ի վար : Զկնոբսնյեբ
, թարմ
ձու -
կեբու սակառներ
գլխունւ , լպրհուն
քաբեբուն
՛իբ -
րայ վալ^է ի վազ խանութէ
խանութ կր
կորսուէին
«լիարտա»նե
բու
խլացուցիչ
կանչե բուԼ : կապելա–
նէերէն նեբս տապ կո ւահ ա ղան գե
բնե
բու
բուրում
նաւէտ
ճենճեբումբ,
ռոլնւլերն ու քիւքքեբբ կը գր–
ղռէ
բ
ւլոբհէնւ
ւիե բսէգա րձուլ
բազմութեանւ
ուզա -
նոնք ճաշակելու
անՀամբեր
սպասող
յաճախ,որգ -
ներուն :
• •
Հոս
Հոն մսաւիաճառներ
, ղանակնեբ
ձեռքերուն
,
յագթական
պոռչտուքներով
կարհես կր կռուէին,
ձեղունէն
առկախ
չաբք չաբք կովի,
ոչխարի ա -
րի ւնւա թաթախ
մ ա րմ իննե ր ո ւն Հեա :
Այս կամայն կապելային
, լաթեբն֊այի
սիրային
երգեր
մ թնո
լո րէոին կբ կաթեցնէին
անճառելի գո–
Հունակութիւն
մբ, ու թերեւս ալ, կեանքին տա -.
ռասլանքնէեբն ու գրկանքներբ
մոռնալու
Համար,
վագանցիկ
րայց Հոգեպաբաբ
գինովութեան
մբ
խա բկանքբ :
Այս
ամէնբ,
ցլամարտնեբու
կարմիր
լաթինւ
պէս,
կառասլան
Աինասին
վյրղովանքբ կր սաստ
կացնէր
վայբկեանէ
վայրկեան։
կաբհես
քայլերը
լլամ ուահ
է ին ստլա յատակին ու չէ բ կբնա ր յա -
էւաջւսնալ :
Ասոր վեբջբ
կո֊ի՛– է , մբմռաց ու րոպէ մբ
՛անշարմ կենալէ ետք ետ գաբձաւ,
ախոռ
երթալու
եւ իբ քանի
մ բ վստաՀ ելի կառապաննե
րո
ւն Հեա
խորՀբգակցելու
Համաբ ;
Բիչ
վերջ, արգէն
անոնք նստահ
էին իր
միշա
յաճա իսահ կապելային
սեղանի մբ
ձ ՞ * – / ՚ ^ Ր
է
ուղան–
գերնեբով
լեցուն, ու օղիի մեհ չիչ մբ
զաւաթնե–
Ր՛՛՛Լ չրջա պատո
ւահ
, Հալի ու իր ճուտերուն պէս,
՚լուբ՚լուրտլից
պտոյտներով
սեղանին
վբայ
շր9ե -
Լ"Վ
՝•
կառապան
Մինաս
էն զատ, ոչ ոք զիւոեբ, թէ
կռուելու
այս պատրաստութիլն։ր
որու դէմ է եւ
ինչու
Համար։
ճ՛՛՛կումի
բնկեբներուն
պարգահ֊
<էր
իր միտքր
ալեկոհող
խնգիբբ, ու անոր հնունգ տբ–
ւահ կա ս կահն ե ր լւ
յ
( ^ ՚ " Ր )
ԶԱՐԵՀ
ԳԱԶԱԶԵԱՆ
Fonds A.R.A.M
