^ & Ա ՌԱ
ձ >
Գ Ր Ի Գ Ո Ր
Օ Տ Ե Ա Ն
ՄԱՐԳԸ,
ԻՐ ՀԱՆՐԱՅԻՆ
ԳՈՐԾՈԻՆԼ՝ՈԻԹԻԻՆՆ
ՈԻ
ԳՐԱԿԱՆՈԻԹԻՒՆԸ
ԳԻՏԱԿԱՆ
ԱԱՈԻԼԻԱ
Բոքոտութիւ&ը
Գազաղի
մր վիճակոլահ
է
երկու Սակատա -
.դիր, կամ էիոչիանալ
անմի2աւղէս
ու երթալ
մոո֊ա–
ցոսթեան
անդոլնգն
ի
վար՝ եւ կամ
,
հողէն, այդ
մէոՀասաանէն
աՆդին
մեհնալ,
տարատուիլ,
րար–
րառիլ՝
հասնող
սերունղներ
իր Հմայքին,
իր
պար՛՛
աագրանքին
ենթարկելու.
աստիւ
\ան :
Մեր
մէշ քիչ են այս վերսաեզ&եալ
կեանքով
առլցուն
չիրիմներր
եւ. քիչերէն
մ ի ն ալ՝
Գրիգոր
՚Օաեանի
դամրանր։
Հոս, այս քարի
կտորին
տակ
կր
Հանդչի
մարդ մր, որ ամէն
արժանիքներէ
հ#–
ռաշ
ունեցաւ,
սիրտ
մ ր ։ Հայրենասէր
տիտղոսը կու
տանք
չաաերոլն
հեչտութեամր,
բայց
քանիներ
սիրտ
ունեցան,
սիրտ մր որ րարախէր
իր
ամրող–
շութեանր
մէշայս ժողովուրդին
իտէալներոէՏք
եւ
րարիքին
Համար
: Ուրիշներ ի
պաշտօնէ
, քա -
զաք.
ասպարէզի
րերոլմով,
իրենց
վրայ
ղրուահ
պարտագիր
պա րտականո
ւթ իւննե րէ
առաշնո
ր–
գուահ
վազեցին
Հոս ու Հ ո ն ։
Տարրեր էր
Օ
՚ոեանին
սիրտր, եւ երր բանանք
իրնկարազրին
ուկեանքին
զիհ^ր,
պիտի
տեսնենք
թէ ան եղաւ մեր
աղզային
խղճմտանքին
եւ աղզային
րաղձանքներուն
Համա֊
դրեալ
արտայայտոլթիւնր։
Եթէ
կամսլէթթայի
նման իր սիրտն ալ սափորի
մր մէշ պաՀուահ
րլ
լար,
ազղովին,
առանց
փայրկեա
՚Ա
մր իսկ տա -
տանելու
,ատոր
փրայ
պիտի
արձանագրէինք
Հոս կր Հանզչի
սիրտ մրոր տառապեցաւ
Հայ ժո–
գռփոլրգին
Համար։
Յետոյ,
ներքեւր
իր
յատկա -
նշական
մակղիրներէն
Գրիգոր
Օտեան
Տարազի -
րր,
Գրիգոր
Օտեան
Ա
եէէ
Վտարանդին
սլատռւա.
նոլնները
I
Աւանդութիւն
մր կայ,
Օաեանի
մասի
՛ն։
Լսեր
եմ
րարի
հերունիի
մը րերնէն
, ու կր
Հաւատամ
ճշմարտութեան
: Երեք
Հայեր
նստահ,
զրոյցի
մը
րնթացքին
Հարց
կուտան
իրարու թէ՝ Հրաշքով
մը
եթէ
վերստին
աշխարՀ ղաս
ի՞նչ
ազդի
զաւակ
պի
աի
ուզէիր
հ ն ի լ ։
Մին
կր րազձայ
Անգլիացի
րլ •
լալ,
երկրորգր
Ֆրանսացի
ու միայն
Օտեանն
է որ
կ
՚ըսէ
Եթէ
վերստին
աշիսարՀ
ղամ
, կ
՚ուզեմ կր
կին Հայ հնիլ,
քանի որ Հայութենէն
րարձր ժո •
ղյւգուլ.,^.
.^•։ լ,, պօ լււ
^է
շո
^Նի
Լաւ ՚^պարա
յԼէք
Հ–՛" յ
հնահ
րլլալուս
Համ
ար •
Հրանտ
Ասատուրն
ալ
իր
ՀձԳիմ
աստուերնե
-
ր»ուն
մէշ,
Հոնւ ուր
Փարիղ
կատարահ
1882/՛
պաոյ–
տին ու
Գր . Օաեանի
Հետ ունեցահ
հանդիպումի
մ ասին կր խօսի
, կ՚ըսէ թէ ան իր դաղափա
րնե -
րուն։
յարահ
էր, ինչսլէս
հերոլնի
քաՀանայ
մր
իբ
Հաւատքին
:
Բուն։
իսկ Ասատուրի
րառերովր
ղԱա–
եան
այն մարգերէն
էր, որոնք
տն։Հուն
մեհարանքի
Հետ
, կ
՚աղզեն
նւաեւ
անՀուն
Համակրանք
։
Անհնար
էր
մտերմանալ
իր Հետ, առանց
նւերշնչուելու
իր
անեզր
րարոլթենէն
: Անդրդուելի
էր իր Համող -
մանց մէշ,
իր
բոլոր
գաղափարներուն
այնպէս
յա
րահ էր՝ իւնչպէս
Հայաստանւցի։
խստակրօն
հերու
նի
քաՀանայ
մը իր Հաւատքին»
:
Օաեանի
մ
ասին Հոս րացո ւահ
ո
ւսո ւմնա
սիր
ու՛
թիւնւր իր ներքին
ճիւղաւորումներն
ունի
:
Պիաի
պրպտենք
իր մէշ քաղաքական
եւ պետական
անձ–
նաւո
րութիւնր
, զարթօնքի
ռաՀվիրան
, սրտի
մ
-ալյ.
դր ,
ա ա ռ ա պ ո ղ
Հայրենասէ
րր,
դրադէար
ու վեր
ջ ա պ է ս
գրողներու
տարփաւոր
Հ ոլլահուն
, Հ
իացՈ–
ղր : Այս Բ՚՚քՐԲ
ոչ թէ անշատ
անշատ
գլոլխներու
մէշ,
այլ ապակեայ
աբապէ՜սք
հ֊ազիկի
մր
նման,
՚^էք. Ր^՚Դ մէշ, մէկզմէկու
Հիւսուահ
, տարրազա
-
դրեալ
ձեւոփ մր փե րշա
ւո րո լթեան
ինքնին նկա -
րահ
բլլալու
Համար
Աաեանին
աննիլթականացահ
դիմ անկարը
, ան
շո
լշա մեր ա յսօրուան։
Հալա
քահ՜
նիւթերուն
տրամադրելի
չափոփը •
Բանի
որ ամէն
անՀատ
պ է ա ք է հննգեան թր–
լական մր ունենայ,
տանք
՚Օտեանին
ալ
1834
Դ
՛եկ
տեմբեր
9ր, իսկ փայր՝
Ակիւտար
: (Պոլսոլ
աբ -
ուաբձաններէն
մին) : Ազնուական
դերգասաանի
զաւակ՝
երբ
6 7
տարեկան
եղաւ,
մինչեւ
իր յա^
• ռաշացահ
պատանեկութիւնը,
օդտուեցալ
այգ
օ–
րերուն
ամէնէն շատ փնտռոլահ
ուսուցիչներէն
, Ո–
րո^ք
՚Օտեաննեբոլ
տունէր
կուգային։
,
փոքրիկն
Գրիղոբբ
կրթելու
՚,
^ " ՚ յ Բ Ը *
Պօղոս Օաեան,
Բալուէն
կեսարիա
գաղթահ
րնտանիքի
մը
զաւակը,
կրօնասէր
եւ ազ
գասէր
միեւնոյն
ատեն։,
հւսնրարաբոյ
մարգ
,հանր
մթնոլորտ
մր սաեղհահ
էբ իր տունէն,
բնտանի
-
քէն
նեբս։
Այգ
ճնշիւչ
հանրոլթիլնբ,
միախառ
-
նուտհ
Հայրական
արտակարգ
սիրոյ Հետ, տան
կը
Հաղցնէր
պատկառանք,
լբշոլթիւն
եւ հ ի ն
օրերու
յատուկ
Հայրենի
կենցաղ։
Գ.Օտես/ն
աՀա այս -
պիսի
միշափայրի
մբ մէշմեհցաւ
եւ պղտիկ տա -
Բէքէն
առաւ իր փբայ
կանխաՀաս
լրշո լթեան
մը
եւ
Հ։զարտոլթեան
բոլոր
արժանիքները
-.
Հօրմէն
մաոանզահ
այս լբշաւք տո
ւթիւն
ր ,
մ
իախտոնուահ
ի րն՛է
մենակեաց
մ
արդու
բնաւորութեան
, ան։
րա
ժան։ մնաց իր կեանքէն։։
Մկրտիչ
Պ է շիկթա
շլեանի
•ուզղուահ
6
Աոլբիէ
1866
թուակիր
րնգարձակ
նա -
Բորոտ
րաոր սովոբաբար
կր յիշեցնէ
սոսկալի
քրիստոսէ մէկ ՚/
սլատկերնեբ
, դժբախտ
Հիլանգնէերոլ
վզէ՜ն կախ–
ուահ
։լանզակն։երոլ
չարաչուք
Հնւչիւնւր ոբ կր հա֊
ռայէբ
մաբդոց
իմացնելու
Հ իւանդն։ե բուն
մօտե -
նա լր :
Այսօբ,
բոբոտութեամբ
վարակուահ
Հիւանգ
մր
նուաղ
վաանզաւոր
կարելի է նւկատել քան թո -
քախտաւոր
մ ր ։ ՀետղՀեաէ
,
բուժմ ան
աւելի
մաբղկային։
ու աղղու
եղանակներու
կիրարկու -
մով,
բժիշ1լներբ
իրենւց բառացան։կէն։ կր շնշեն։ բո^
րոտ
բառր ղ"բ կբ նկատեն
Հինւցահ ու ան։պա։ո -
չաճ : Անոնք կբ
նէախբնարե1ն
։լո բհահե լ
«
Հ^անսէնի
ցաւ»
լձ։ո բԱ շում բ , նո րւիեկիացի
ւլիտունյին
ան ու ֊
նով։
Հանսէն։ էր որյիսուն տարի
աոաշ
դտաւ
Հ ի–
լանդոէ թետ՚ւ,– ինչ կերպով
փոխանցուիլր
:
թէեւ
Հնւարաւոբ չէ Հ ամաշիսարՀային
ճչդրիտ
փիճա կաւլրո
ւթի
ւն մր կազմել,
սակայն,
Հաւանա–
բար
1 էն։
10
ւքիլիոն անՀատներ
փարակուահ
են բո–
րոտութեամ
բ :
լ յ ւ ր ո պ ա յ ի
մէշ կան քանի
մր Հաւլաբ բորոտ -
ներ , լ^դՀանբասլէս
րաժնուահ՝
Ն"բփեկիոյ
, իս–
լանաայի
, Փոբթուկալի
, Պալքաննեբու
եւ Հաբա.
լային
Ռուսիոյ
մէշ։
Ասիււյ
մէշ՝
Հն։զ.կաստտն
ուն։ի
մ օտաւո բասլէո մէկ մ իլիոն
բո բոանե ր ։
Ն" յնւքան
Ջինաստանր : Բանւի մր Հարիւ բ Հազար
ճափոն բ :
Բանի
մ բ Հազար
Հնդկտչինր
եւ վեց Հազաբի
մ օտ
Իյազաղականւի
կղղիներր
։
Ա փր | ւ կ է 6
առւսնձինն։ կբ
Հաշուէ
աոնւուտղն
երկու
միլիոն։։ Պ՛
ք^30ս1 1^օ116 -
ք6է1Ա
այս առթիւ
կ՚ըսէ.֊— « Այս միլիոնաւոր
դբժ–
բա խաներ ու Հարցին։
ուսո ւմնա
սի րութեան
նուիր -
ուահ է միակ
Ֆրանսացի
մր ոբ
25
տարիէ ի վեբ
կ՚աշխատի
ու կանոնաւո
բա բա ր կ՚այցելէ
աշխաբՀի
բոլոր
բորոտանոցները
։ կր տարակուսիմ
թէ Հա
բիւր
Հազար
Հոգի
մ ա րդկօրէն
իսնսռէ ոլահ
րլլան»
ք
Այս
Հ ի լան։ դո լթեան։
պատմոլթիլնւբ
կր սկսի Հա–
զտրաւոր
տարինւեր առաշ։ ԱՀա թէ ինչու
մարգիկ
սուիորաբ։սբ
իւբենց կարհիքր կբ Հիմնւտւորեն Ասա–
ուահաշու1։չի
լիշատակութեանց
վրայ,
ինչ ռր ա -
նիմ աստ է : ՈրովՀետեւ
այդ Հեո աւոր
շրշան
ին
մ սրթա
յին^
րո լոր
Հ իւանգոլթիւններ
բ կր
կապէին
բորոտութեան։
: Այսօր , կը Հաւատանք որ Նէեմտ–
%ի (Թաղաւորա/յ
չորրորգ
գիբք
Գլ • Ե •)
ունեցահ
Հիւանդութիւն։ր
քոսն էր
(§Յ1Շ)
ել ոչթէ բորոտու
թիւն ր :
՛կբ կարհուի թէ Հանսէնի
ցաւը
հնունգ ,ա՝ռահ է
ոուԹհ՚-ններ
կբ
՚ Լ Գ " ՚ յ ^ "
"՛յ՛է
"ք՚բա՚լան
,
կ
-՚Ր-էՐ
՚՚ք
^ ձւանւլութիւնբ
փ՛ո
ի։..։նց
..լի
հւոոսւա
։Ի "ԳԼ >•
ո
.0
I լ
I
՚. . ՝՛
ո ։ սե մէկ Գ՛՛՛Բ
"՚" " ՛^
Բ
՚՚երքոէոի
բանա1ը
,է
՝^՚Հ7իշոյ^–՛
««–^/՚^
^–՚^
՚ – ^ ՛ ^ ֊
տա՚բահմ–սն։Մթչղեո–
Մի Ան
գարուն ք^աչա.
կիրներու
Եւր
՚-ւ"՛
՚ / ^ / ՚ " " ^ ֊ " ՚ ^ է ; ՚ Հ
ք - ւ
- ՚ - ՚ - թ ի ՚ ^
դարձաւ
քրիսաոնէութե.սն
ամենամեհ
պատոլՀա.
սր :
Ամերիկայի
մէշ, հաւանական
է
որ Ավ.րիկէ^–յ,
..երիներբ Հանդիսացան
Հ իւանգո
ւթ
իւն
բ
ներմոլ .
հողներբ։ Ան այժմ չատ տարւսհու-ահ
է
Անթիլէ^^
կղզիներուն,
ինչպէս
նաեւ Բարայիպեան
հսվոլն
մնացեալ
կզղիներուն
փրայ։
Միացեալ
Նահանգնե–
բու
մէշ Բալիֆորնիոյ
եւ Մեքսիկետ%
հոցին
շըր .
9ակայ\ո՛
ժանդներն ենոր կբ տա,ւապին
ախաէն :
Բարեխառն
կլիմայ
ունեցող
երկիբՆերր
զբեթէ
զերհ
են
այս հիւանդութեն
էն
, որ
տաք եւ Հասա ^.
րակահային
երկիրներու
յատուկ
է ։
Ջի դիացոլիր
թէ ինչո՞ւ
.այդ չարիքր
զրեթէ
ս՚նՀետացաւ
Եւրո
պա
յէն : Շաաեր
Համեմատութիւն
մբ
կը
գտնեն
բորոտութեան
պաբտութեան
եւ կեանքի
մակար
.
գակի
րնգՀանուր
բարելաւման
միշեւ։
Լ60Ո^^<^ ք^օ֊
§^^Տ ,
նշանաւոր
մ
ասնաղէտ
մ բ
, որ նաիսաւլաՀն
է
Բորոտներու
օ։լնոլթեան
անգլիական
կաղմակեր
.
պութեան,
կ
՝րսէ
Բորոտութիւն
ր ամէն
բանէ
առաշ
գիւղական
Հիլանւղութիւն
մրն
է ։
Անգամ
մր
որ
տեզաւորուի
փայբի
մբ
մէշ, .այլեւս շաա դբժ.
ուար
է
անոր
յաւլթելր, եթէ կեանքի
պայմաններր
չեն րարելաւուահ
:
Բոլորն ալ
կ
՚րնգունին
թէ
րո
րո տո
լ թ ի լ ն
բ
Հա ^
ւանս>
բա ր
քառաշ
կուզ ա լ եբկաբաձել
մ
անւրէէ
մ ր
աՅ՚ԸօեՅՇէՇՈՍա ԽթէՅՇ :
Ա ակայն
աա
կալին
կարելի
չէ
եղահ
զա քն
մ
չակե
լ ա
շխատանո
ցի
մ բ
մէշ , կամ
Հիւանդութ
իւն։
բ
գրգռել
կենւդանիի
մբ մ
օտ : Ա
ան–
բադէտով
մր
դիտոլահ
ատեն այս
մանրէն
չատ
կբ
նւման
ի
Հիւհախտի
մանրէին
:
Հանսէն
ի
ցաւբ
կր
յա յտն ուի
մ ան
ր էին երկու -
երեք տարուան
թիսսումէ
փերշ. Ան երկու
կերպով
կր
նեբկայանւայ.
թեթեւ
ու
չարաղէտ։
*
Առաշին
պաբաղային։
անպայման
փյւխանցիկ
չէ
X
իսկ
երկրոբգին
ւիարակիչ
է
֊, Երկու պարազանե -
բուն
մէշ
ալ
շիղերն ու մորթր
կր
փարակուինՀ
Հայր
ՕՅաւՇՈ ,
որ
մեհ բարեկամ
մրն
է
բորոտնեէ–
րու,
արկահո,լ
մր
եոացահ
շուբ թաւիելոփ
իր ոտ՛֊
մակին
մէշ տեղ մը կ՝րսէ
արգէն.
ճԲոլոր տեսահ
մարգերս
այնպիսի
մարգեր
են։ , ոբ ոչ անոնւք ինէ րանմբ կբ Հասկնան։
, ոչ ես
անոնւցմէ բան մր կր Հասկնամ
, ոբոնք
թերեւս ե^
րանի կուտան
ինհի , զիս տեսն։ելոէէ ՚ու խնգալաէ
ձեռքս կր սեգմեն։
Անոնք
անաա րրե րութեամ
ր
կ՚անցնւին/ քոփէս եւ որոնւցմէ ոմանք կր տեսնեն
ան
չուչտ ու էլրսեն
ին։քն իրենց թէ կամ ապոլշ ան -
կար
հնահ եմեւ կամ ժամանակէն
առաշ
հերսք ™
ցահ եմ » ;
Գրիղո ր ՕտեանիՆ
մա յբր
, թագուՀի
Օտեան ,
մեբ
սքանչելի
մայրերն
մին էբ , բայց
որդին իր
կեանքի
ամ բողշ
տեւոզո ւթեան բ
կ՚ոզեկո
չէ
առաւելապէս
, Հօբենական
սէրր : Տարիներ
փերշ ,
ոբպէս
խոբՀբդական
երբ եպարքոս
ԱիթՀաա փա՛
չա յին բնկերացալ
դէպի
Ռուսճուդ
, իբ գբահ
նա
մակներուն
մէշ կ՚ապրի
միշտ
Հօբր
յիչատակոփր.
« Ա՛՛Հ ^այր իմ, այս աշխարՀիս
ւէբայ իմ
միակ
սէրս ու մ իակ
սլա շտամ ու^քս» :
Իսկ իր կեանւքի
փերշաւորութեան
ալ , Փարիղ
, պանդոկի
մը մէշ
ցաւատանշ
Հ իւանգո
ւթե ան
ճի՛րաններուն
տակ ,
նո յնիսկ
անկարող
պառկելոլ
ել ոտքի երբ հոգին
կ՛ալանդէ
բ , ձեռքերուն
մէշն էր իր Հօր
լուսանբ.^
կարր : Գոզդոշ
շրթներբ,
իբրեւ
աղօթք կր
մնշէին
անբնդՀատ
, « Հայր
իմ , Հայր իմ»
րառեբր,
ինչպէս պատմահ է տարիներ ետք իր
գրադիտուՀի
քո յրբ՝ Օր– Եւփիմէ Օաեան
%
Պիտի
սաՀինք
Օաեանի
մանկութեան
տարինւե
բուն փրալէն , մ տնելու
Համար
պատանեկութեան
երկրորդ
շրշանր : Անուանի
Հրապա բակա գիր կա -
րապետ
իւթիւճետն
, ն։ախ քան <(.Մաս իս»նւե բո
լ
Հ
ը.
րատարակումբ,
տան մր մէշ Հտստատահ էբ տար
րական
գպրոց
մ ր, ուր ո ւս ո ւմնա ա են չ փ։–ոքրե
բուն
կուտս՚բ
մասնաւոբ
դասեր : Գ– Օաեան ալ իր տ էա– ^
կեր տնե բուն
մ էշն
է ր , եւ Հ ոդ սո բփե ցաւ
Հա
քեբէն\
աշխարՀաբտբն
ու գբտբաբբ : ՛Օաեան
կանոլխէն՝
րաբար - աշիարՀաբարեանւի
փէճին
մէշ նոբ լե -
զուին
կողմբ
ան՚ցնելոփ,
1 851/5> ,
ուրեմն
եբբ\՚յաա.
րեկան էբ , Հրաաարակեց
պղտիկ
գրքոյկ
մբ,-
^ ԱււաջէսդբոՆթիլյ5 ււյշխւսւրյւաբար լհդււՆն կա(1յ1ոքւա–
Ն–ււբ1ք|
ն\–
հաււաբակաց լեցոՆ ը(ւէ–|ււՆ վ ր այ» ։
Այգ
օրերուն՛
կամ ոփին։ լեղ"՛– մր երկն՚ելոլ
ճիդերբ
օր ^
ուան։
նորոյթն
էին, եւ իրմէ քանւի մր տարի
փերշ,
ուբեմն
1854
/5՛,
Բժ. ՆաՀապետ
Ռուսինւեանն ալ կր
Հրատարակէր
այնքան։
յանդուգն
ու փնտռտուք
.
ներոփ կեբաուահ
«ՈՆղղախօւաԼթիՆն.»^ :
թբքաՀայ
փերահնունգի
մեբ այսլուսաթաթաիս
ղՀմքերբ
չէին ան՚ղբագառնաբ
թէ , լեղուի
մր
կազմութիւնն
ալ իբ բարեչրշական
օրէնքներր
ունի եւ
կարելի
չէր
կամոփին
լեւլոլակ՚սն
օրէն՛քներ
Հն՛արել։ Տա ՚
րիներ ետք,
1879/5.,
ուբեմն իք մահուրնէն ութ
տարի
առաշ,
Օտեան
։էերաւլաոնւալո։է
այ՛լ
երի–
ասքսարգա կան
յիչաաակներո
ւն , եւ մասնաւոբա -
բար
լեզուաբան ական՛ պրպտո ւմնե րո ւն , կբ ՚լրէր
՚
« Մենք չգիտէինք
այն ատեն երբ էեզու մշ
չինելոլ
ելեր
էին՛ք,
սւ յն ազզին որ
գրԱ
՚րարՕ^
իրեն
լեղու
ունեցահ էբ^ չղիտէինք թէ ինչ է
ձանձրու^
թիւնբ որ միօբինակոլթենէ
ու միաձեւութենէ
ս"
ռաշ կուգայ, ելբանաւորութեան
խիստ
ասաուա–՛
հին կբ զոհէինք
զեղեցկութիլն
եւ
մեհութի
^նՖ֊.
գ. Օաեանի
րնդունակութեանց
սաղմերբ
" ՛ յ " ՜
պէս երիտասարդութեան
սկզբնական
օրերէն՛ ար -
դէն
երեւան
կուգային։
ինք աբ, իբրեւ
հոեասր
Ազգ– Եբեսփ. Տ՚ոդոփին պատկառազգու
եւ Հմայիէ
դէմքերէն
մին պիտի դառնար
, իր առաշին
ճա"^
կ՚արտասանէր
Մեզպուբեան
փարժարանին
մէի
նիւթ
ունենալոփ՝
ՀԱպդա սի բութ
իւն բ» ,
ղարձեալ
իր
17
աաբեկանին
մէշ։ Ո ւն՛ կնդի րնե րուն
մէշն
էէ՛^
Ասատուր
պատրիարքն
ու բաղմաթիւ
մտաւոբ""
՜
կաններ
որոնք
բոլ^ն
հափ.երո.է կ՚ողշանէին
ապ՛"^
գայ մեհաաազանգ
.ղերճախօսբ։
Միշանկեալ
ր ՚
սենք թէ այգ օրերուն
Համար
կանխաՀասութի՚-՚^է
մասնաւոբ
երեւոյթ
մբն է մեր
մշակութայի^
կեանքի,ն
մէշ։
Զերազ
15
տարեկան էբ եւ առաշթ
^առբ
կ՝աբտասանէր
յունարէն։
Տ էմ ի բճ իպա
շե"՚ն .
Ներսէս փարդ. Վաբժապետեան
(ապաղայ պատ -
րիաբքբ)
16—17
տարեկան
պատանեկութենէ
նռր
երիտասարդութեան
թեւակոիսահ
դեռատիներ Կէ՛^
երբ արդէն
Հանրային
միտք կբ փարէին :
Գր– Օտեան երբ կբ ճառէր, երբ ղբքոյկ կԸ ՚^^–
բատաբակէր^
լ, ^
յ . , ^ ^ ^ ^
ճոխացնել"^
<"՚մար
մասնալռբ
.լասեբ կ\ա.լնէր
նոյնսլէս՝
Զ ՚ ^ Հ
.Ր։.ւբճեան
"լատոլելիէն՝
Հ։.ղեբան՚.ւթեան
, Օղ"է^\
Շ-Հանեանէն՝
թոլբքեքէն
լեղուի,
Անասն
Բերթէ<
փէ^
ֆյ՚՚սնսերէնի^
յե.^ոյ կառաէ
ան՛ուն
Ֆբ"՛^՛՝
սացիէ
մբն ալ, սր միեւնոյն
ա,սեն Աուլթան Մէ ՚
ճիտի՛ն
ֆբո՚նսերէնի
ուսուցիչն էբ :
Հասահ ենք արդէն
\%54 թուական
բ , երբ
V ՚
Օտեան
ք..ան ՚ոարեկան
եբի.սասալ՚դ
մ լ՛ն է ։ Զար
թօնքի
սերունդբ
իր թԱլ
լ .
րլրեմն
յաշո բդո փ կբ մտնենք
ղաբադարձէն
նեբս ։
ՀՐ՛
ԲԱԼՈԻԵԱ՛՛
Fonds A.R.A.M
